Το τεστ του δερματολόγου

Φέτος το καλοκαίρι με βρίσκει πολύ ανεβασμένη, τη στιγμή που δίπλα μου φίλοι δεσμευμένοι γκρινιάζουν, διαπραγματεύονται, χωρίζουν, ξαναγκρινιάζουν, δε βολεύονται, δε χαλαρώνουν. Όλο και συχνότερα σκέφτομαι το "τεστ του δερματολόγου", από το sex and the city-που πολλοί εμίσησαν αλλά είχε και ατάκες ανθολογίας.
Φέτος πραγματικά λάμπω Σαμάνθα.
Νομίζω οτι έχω την τέλεια σχέση. Με τον εαυτό μου  ;)

2018. Αποφάσεις για τη νέα χρονιά

Μ΄αρέσει το 2018, έχει το 8. 

Το 8 είναι ένα νούμερο που φαίνεται κεντραρισμένο, έχει μια ευθύτητα. Πώς ήσουν εσύ; Καμία σχέση!

Επίσης το 8 αν του βάλεις μάτια, μύτη, μοιάζει με χιονάνθρωπο. Και εξ αντανακλάσεως θυμίζει και τον Φασμπέντερ στην ταινία (εσύ με τον Φασμπέντερ, καμία σχέση επίσης).

Το 8 μοιάζει και με ένα 0 που τόνισε τη μέση του.  Πώς ήσουν εσύ; Ακριβώς!

Το 2018 συνεχίζω να είμαι κατεστραμένη από πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης σε οιονδήποτε γένους αρσενικού (και ποιος φταίει άραγε γι' αυτό, καλό μου μηδενικό;) και το σίγουρο είναι οτι και η επόμενη Πρωτοχρονιά θα με βρει έναν ακόμα χειρότερο άνθρωπο (γιατί σκέφτομαι μόνο τα αρνητικά και το μόνο που κάνω ειναι να βρίζω κόσμο από μέσα μου).

Για φέτος λοιπόν, ας ειμαι ρεαλίστρια και ας προσπαθήσω:

1. Να παχύνω (που θα γίνει, αν ποτέ σταματήσει να με τρώει αυτό το alien του κυνισμού που ζει μέσα μου)

2. Να πίνω περισσότερο (και κοκαλιάρα και τσιτωμένη, πόσο λυπηρό)

3. Να πάρω το αντίθετο της προαγωγής (δεν ξέρω τι είναι αυτό, υποβιβασμός; Μπας και με παρατήσει ήσυχη η διευθυντριά μου) 

4. Να καταφέρω να μεταφράσω το διδακτορικό προς έκδοση (που με παρακαλάει η εκδότρια, αλλά αυτη η καλή κυρία δε ρωτάει αν έχω χρόνο να το κάνω -και θα μου πεις πού να τον βρεις που κάθεσαι και γράφεις στα blogs)

5. Να κάνω καλό σεξ με έναν γλυκό άνθρωπο (αχ βρε Χιού, να μην ειμαι αυτό το κοάλα!)

6. Να σταματήσω να ψάχνω τον έρωτα της ζωής μου (κοντεύω στα μισά του δρόμου, ή κρύβεται πολύ καλά ή απλώς δεν υπάρχει)

7. Να βρω χρόνο να κάνω κατι για εμένα- και κυρίως να διαβάσω και να γράψω (κάτι που έχω απίστευτη ανάγκη και δεν δυναμαι να πράξω).

8. Να μην τα παίρνω όλα τόσο σοβαρά (α, την Ψ μου να πάρω τηλέφωνο φέτος, να συνεχίσουμε απο εκεί που το αφήσαμε -χάος!)

9. Να μην με πάρει από κάτω που του χρόνου τέτοια μέρα, δε θα έχω κάνει ούτε το 1/3 από όλα αυτά

10. Να ελπίζω σε μια ακόμα καλύτερη επόμενη χρονιά 

Το αντίο είναι για πάντα, Μιχαήλ

Οι χωρισμοί δεν ειναι το καλύτερό μου- παρότι έχω έφεση σε αυτούς. Εννοώ συνήθως εγώ είμαι που χωρίζω. Το τι ζόρια τραβάω μετά να μαζέψω τα κομμάτια μου ειναι άλλο θέμα- ως γνωστόν "ο ψηλότερος γκρεμός απ' τον οποίο μπορείς να πέσεις ειναι εκείνος της εμπιστοσύνης". 

Χάλια χωρισμοί είναι κι εκείνοι από καλλιτέχνες, που κάποτε τα έργα τους σε εξέφραζαν απόλυτα. Με αρκετούς έχει συμβεί αυτό, αλλά νομίζω αυτός που μου κόστισε περισσότερο ήταν με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό.

Την εποχή που η θεατρική του ζωή μεταφέρθηκε στο Θησείον ήμουν φοιτήτρια. Εκείνα τα χρόνια είχα φάει ένα σκάλωμα με το θέατρο, ολα τα κομμάτια που μου έλειπαν τα έψαχνα εκεί. Νομίζω οτι μόνο που δεν είχα μετακομίσει μέσα στο Αμόρε (ξημεροβραδιαζόμασταν εκεί) και υπήρξε χρονιά που είχα δει 23 παραστάσεις (!). Ο Άμλετ του Μαρμαρινού όμως ήταν μια αποκάλυψη. Ήταν, και είναι ακόμα, ό,τι συγκλονιστικότερο είχα δει ποτέ. Ο τρόπος που όλα συνδέθηκαν, η αφαιρετικότητα του χώρου, η μουσική, το τραγούδι, η πόρτα που άνοιξε, τα σπασμένα φτερά της Οφηλίας... Ένας έρωτας γεννήθηκε. Ένας έρωτας με ένα φρέσκο νέο θέατρο. Στο ίδιο θέατρο αργότερα είδα και το Ρωμαίος και Ιουλιέτα από τους Blitz κι ακολούθησαν Υμνοι, Πύργοι, Στάλιν, Φρόυντ. Ήμουν πάντα εκεί γιατί ήξερα οτι υπάρχει αλληπεπίδραση: θα δώσω, θα πάρω.

Και ξαφνικά, πάνε 5-6 χρόνια, έχω πάει να δω ένα έργο -ουτε θυμαμαι τον τίτλο- ένα που είχε μια στέρνα στη μέση και τους ηθοποιούς να βασανίζονται μέσα- έξω (ετοιμοι για πνευμονία) και στις δυομιση ώρες βγήκε κι ένας τύπος με γένια μητροπολίτη σε έναν εξαντλητικό μονολογο πάνω σε μια καρέκλα, με τον ίδιο μουσκεμα απο τον ιδρώτα και τα σάλια να πετάγονται σε ριπές από την προσπάθεια να μιλήσει απνευστί, μονολογος που δεν ξερω αν κράτησε πράγματι είκοσι λεπτά ή αν εμένα μου φάνηκε τόσο (μην πω αιώνας) απο την κούραση και τη βαρεμάρα. Κούραση. Βαρεμάρα. Καμία επαφή. Γιατί Μιχαήλ, γιατί;

Πήγα και σε κάποιες παραστάσεις του μετά, όλες άνω του τρίωρου- μας έφαγε η πρωτοπορία, χάθηκε η σκηνική οικονομία. Μια φλυαρία που σε έκανε να χάνεις την κεντρική ιδέα, να μην θυμάσαι καν τι πήγες να δεις. Πού πήγε εκείνος που φώτειζε το κείμενο, που σε έκανε να ξαναδεις μια χιλιοειπωμενη ιστορία από την αρχή. Γιατί Μιχαήλ, γιατί.

Έφυγε και η Αμαλία, σιγά- σιγά. Για δικούς της λόγους, δε λέω οτι βαραθηκε ή κουράστηκε κι αυτή. ΑΝ και θα μπορούσε. Γιατί οι παραστάσεις πια ήταν βασανιστικές. Βασανιστικές για το κοινό και κυρίως για τους ηθοποιούς. Μιλάμε για την κακοποίηση των ζώων, αλλά δεν βλέπω κανένα να μιλάει για την κακοποίηση των ηθοποιών σε αυτές τις εξαντλητικες σωματικά και ψυχικά ερμηνείες (ουτε ζωα σε τσιρκο). Ακόμα σκέφτομαι, οτι αν μια παράσταση σε έχει ενοχλήσει τόσο, κάτι τελικά "σου έχει πει". Αλλά δε θέλω να φεύγω από μια παράσταση αισθανόμενη οτι οι ηθοποιοί με κατσαδιάζουν, με φέρνουν σε άβολη θέση, θέλουν κάτι "να μου πουν". Η τέχνη μας μαθαίνει μετά τέρψης (ψυχαγωγεί), αν είναι να μας βγει η ψυχή για να μάθουμε...

Κι ετσι, δεν ξαναπήγα σε παράστασή του. Φλέρταρα πέρσι με τον Δον Ζουάν, μα διάβασα μια κριτική και είδα οτι σημείωνε τα γνωστά (μικρές αναλαμπές ιδιοφυίας σε μια εξαντλητική πολύωρη παράσταση) κι έτσι δεν το ξανατόλμησα. Περνάω ακόμα δύσκολα στον χωρισμό μας. Μου λείπει αυτή η αναλαμπή της ιδιοφυίας του, που πια βρίσκεται σε άλλο μήκος κύμματος από το δικό μου. Μου λείπει η ασφάλεια οτι θα δω κάτι που σίγουρα θα μου αρέσει, θα με κάνει να σκεφτώ, να ψαχτώ, να απολαύσω, να ωριμάσω...Όπως σε κάθε σχέση, το κενό μένει και δε μπορεί να στο καλύψει κανείς. Και η κρίση της εμπιστοσύνης επεκτείνεται και σε άλλες παραστάσεις (να πάμε σε αυτήν; ειναι τρεις ώρες; μηπως πεθάνουμε πάλι απο βαρεμάρα; πάμε αλλού...).

Είμαι αισιόδοξη ότι οπως εσύ δε θα καταλάβεις ποτέ οτι με έχασες, κάποτε θα πάψω να στενοχωριέμαι κι εγώ που σε έχασα.  Ως τότε, ακόμα στο μυαλό μου ανοίγει εκείνη η πόρτα και βγαινω έξω, σε ακολουθώ που ακολουθείς το φάντασμα... Ίσως κάπου βαθιά μέσα μου να θέλω να ακολουθω φαντάσματα, δεν ξέρω... Καλή επιτυχία στο Υο-κι-χι και με ό,τι άλλο καταπιαστείς...

Γράμμα απ' την απατημένη ερωμένη του άντρα μου (μπερδεύτηκες;)

Σήμερα είχα μια τραγική μέρα στη δουλειά. Γύρισα σπίτι πτώμα και ήθελα μόνο να χαλαρώσω. Ανοίγωντας τα μέιλ μου είδα δύο μηνύματα από μια κοπέλα. Νόμιζα οτι ήταν κάποια φοιτήτριά μου, μα ανοίγω το ένα και βλέπω αυτό:

Αυτή είναι η γυναίκα που τα έχει ο άνδρας σου εδώ και χρόνια και σε κοροϊδεύει.

Και όχι μόνο αυτή οπως καταλαβαίνεις. Να τον χαίρεσαι. 

(Αληθινή φωτογραφία όπως βλέπεις από το κινητό του )

Από κάτω σε επισύναψη ακολουθούσε μια φώτο.

Αν θέλετε το πιστεύετε: σκέφτηκα οτι ειναι ιός για τον υπολογιστή μου! Οτι αυτο το μηνυμα ήταν τόσο γενικό που δεν αξιζε να ασχοληθώ. "ο άνδρας σου" κλπ. Γενικολογίες για να τσιμπήσω και να ανοίξω τη φωτό με τον ιό! Και το διέγραψα. 

Αλλά υπήρχε και δεύτερο μήνυμα και η αλήθεια ειναι οτι σπανιώς έρχονται σπαμ δύο- δύο, στα ελληνικά κιόλας και σου λένε τέτοιες κατινιές. Άνοιξα και το δεύτερο μήνυμα, έλεγε ακριβώς τα ίδια: η τύπισσα καιγόταν, το είχε στειλει δυο φορές μπας και δεν το  λάβω!

Ε, εντάξει, ήμουν περίεργη: άνοιξα την επισύναψη

Ήταν όντως η φώτο μιας ώριμης  νεοπλουτογλαδιόλας σε κάποιο κλαμπ, με ένα φόρεμα ότι- είχα- να- πετάξω- έξω- το- πέταξα

Ξαναδιάβασα το μήνυμα:

Αυτή είναι η γυναίκα που τα έχει ο άνδρας σου εδώ και χρόνια και σε κοροϊδεύει.

Και όχι μόνο αυτή οπως καταλαβαίνεις. Να τον χαίρεσαι. 

(Αληθινή φωτογραφία όπως βλέπεις από το κινητό του )

Τα δεδομένα ήταν επαρκή:  η απατημένη αποστολέας, μια ακόμα από τις "αναλώσιμες" του πρώην μου, μαθαίνει οτι ο τύπος βγαίνει και με άλλη. Αυτή προφανώς ήξερε οτι τον μοιράζεται με μια μέγαιρα σύζυγο (εμένα) και για χάρη του βρέφους μας (τέτοιος υπέροχος πατέρας, υπόδειγμα, πυο βάζει τη ζωή του σε δευτερη μοίρα, οϊμέ!), δε με χωρίζει. Και ξαφνικά, η φουκαριάρα, ανακαλύπτει οτι ο λεγάμενος, έχει κι άλλη αναλώσιμη, σε άλλο ταχυδρομικό κωδικό (μια στην πόλη, μια στο χωριό, αλλα έλα που το facebook εκμηδενίζει τις αποστάσεις και συναντήθηκαν αυτές οι δυο)! Στέλνει λοιπόν τη φωτό στην επίσημη σύντροφο με σκοπό να του καταστρέψει τη σχέση με το παιδί, τη ζωή, το γάμο, όλα!

Πού να ήξερε η καημένη, οτι τον έχω σχολάσει τον γελοίο, από τότε που απλώς υποψιάστηκα οτι κάτι παίζει με άλλη- χωρίς απτές αποδείξεις, χωρίς κινητά, χωρις ξεκατινιάσματα. Δε χρειάστηκαν, Όπως έλεγε ένας φίλος "όταν ψάχνεις, βρίσκεις" και το στομάχι μου δεν άντεχε να βρω: είχα περάσει μια εγκυμοσύνη με τον τύπο "'αντε γειά" και μετά τη λοχεία ολομόναχη και κάθε βράδυ να φεύγει "να πάει να δει τι κάνει η μαμά του (!) στο Γαλάτσι (μην ξεράσω) παρφουμαρισμένος τυ σκοτωμού (!!!).

Εντάξει, δε χρειάζεσαι και διδακτορικό για να καταλάβεις οτι ο άλλος ειναι "αλλού".

Με συνοπτικές διαδικασίες τον εστειλα στο διάολο και πήγα σε δικηγόρο. 

Ο δικαστής του έριξε μια ωραία διατροφούλα που πρέπει να ήταν το μόνο που τον πόνεσε από τον χωρισμό μας (καθότι μόνο οι τσέπη και οι δηθενιες του τον ένοιαζαν) και τώρα εμφανίζεται αυτή η "αγγελιοφόρος" να μου ...ανοίξει τα μάτια.

Γλυκιά μου, εσύ να το χαίρεσαι το κελεπούρι σου! 

Τον ξεφτύλα, τον νάρκισσο, τον παθολογικό ψεύτη, τον άμορφωτο, τον σπαγγοραμένο που ξοδεύει μόνο για ρούχα και επίδειξη και τα βρακιά του -που δε φαίνονται- είναι τρύπια! Που το πιο μεγάλο όνειρό της ζωής του ήταν να αγοράσει ένα mini cooper countryman! Μιλάμε για έναν ανθρωπο με πραγματικά μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες επιπέδου!

Βέβαια, εκτός από κακίες, αναδύθηκαν και απορίες. Αυτή, πού βρήκε πώς με λένε και μου έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα; Ε; Εεε;;;

Σκέφτηκα να της απαντήσω:

"Σε ευχαριστώ, πρέπει να υπάρχει συνεργασία μετάξυ κερατωμένων και όχι ανταγωνισμός!

Εσύ να τον χαίρεσαι, εγώ τον έχω αδειάσει από διετίας

διότι από τότε έχω  καταλάβει τι κουμάσι ήταν.

Εσύ τότε σε ποιον ύπνο βρισκόσουν τότε";

Μετά είπα θα στείλω ένα να της τσακίσω το νευρικό σύστημα:

"Γλυκια μου σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου

θα ήθελα να σε ενημερώσω, για να μην ανυσηχείς, 

οτι εγώ του έχω συστησει να βγαίνει με άλλες

γιατί είναι τόσο κακός στο σεξ

που πραγματικά χρειαζόταν πολυ άσκηση και βελτίωση

και όντως βλέπω αποτέλεσμα, 

σας ευχαριστώ που τον προπονειτε"

Τέλος είπα στείλω ενα σε εκείνον:

να του πρωθήσω το κείμενο αυτής και να γράψω

"μάζεψε τις κατίνες σου"

-έτσι, να γίνει της κακομοιρας.

Αλλά σκέφτηκα οτι δε χρειάζεται να κάνω τίποτα.

Η τύπισσα θα τον έχει ξεχέσει ήδη

Εγώ τον έχω χωρίσει ήδη

Η βήτα-διαλογής νεοπλουτογλαδιόλα, με γεια του με χαρά του

- άμα τη βρίσκει με λεφτούδες γκόμενες-γαρίδες, πρόβλημα του

κι αμα αυτή γουστάρει ζιγκόλο με σύνδρομο Δον Ζουαν, δικό της πρόβλημα επισης.

Τέλος πάντων, εγώ αγάπη μου, ξέμπλεξα

ο τραπεζικός λογαριασμός του παιδιού γεμίζει

του έκανα μια ασφάλεια υγείας, σιγά- σιγά τον ξεκινώ δραστηριότητες

και το κέρδος θα είναι δικό μου

γιατι το παιδί οταν μεγαλώσει θα ξέρει οτι έχει τουλάχιστονμέναν γονιό

που σκέφτεσαι με το πάνω κεφάλι

αντιθέτως με τον γελοίο 

που ακόμα βρίσκει νόημα στο γυρνάει και να πηδάει

σα να μην υπάρχει αύριο

Κυρίως πιάτο: "βούκινο για έναν"

Γράψε ένα ποστ στο fb και πες την αλήθεια για το πόσο γελοίος ήταν ή πόσο σκάρτα φέρθηκε, σε όλους τους κοινούς σας γνωστούς. 

Πες που δεν είχε ποτέ λεφτά μαζί του όταν βγαινατε για καφε (τσίπης) ενώ φορούσε πανάκριβα μπουφάν να "δείχνεται". 

Πες που οδηγούσε Volvo που το άλλαξε με Land Rover που το άλλαξε με ολοκαίνουριο 5θυρο diesel Mini Cooper Coyntryman, αλλά οταν έφτασε η ώρα να πληρωσει διατροφή εμφάνισε εκκαθαριστικά όπου έβγαζε ...5.000 ευρώ ετησίως (καλά ρε γυφτο να κλέβεις την εφορία, να κλέβεις και το παιδί σου όμως); 

Πες που καθόταν ανάσκελα στο κρεβάτι και περίμενε ως δια μαγείας να σου έρθει κι εσένα η όρεξη για σεξ, χωρις καν να κουνήσει το δαχτυλάκι του (κυριολεκτικά). 

Πες που δεν ήξερε να μιλήσει κι έλεγε "Η Κύθνο", "η Σάμο" ή ότι "άκουσε κάτι νέα πολύ ενδιαφέρον".

Διάβασε το ποστ πολλές φορές μη σου ξεφύγουν ορθογραφικά κλπ. 

'Επειτα πάτα τη διαγραφή και μην το αναρτήσεις ποτέ.

Με τετοια ποστ μειώνεις κυρίως τον εαυτο σου που ανεχόσουν κι έβγαινες με έναν τέτοιο κρετίνο.

Τώρα που τα έγραψες και θυμηθηκες πόσο ξεφτύλας ήταν, πες την αλήθεια, δεν αισθάνεσαι καλύτερα που τον ξεφορτώθηκες; Σκέφτεσαι καλύτερη εκδίκηση από το να πατήσεις και μέσα σου ένα οριστικό delete;

 

Άντρες με υψηλά συντροφικά στάνταρ

Big Sleep- Looking for a girl with a washing machine

Ο Βουτσάς έλεγε "έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα";

Εσύ, χρυσή μου, αρκεί να πεις "έχω πλυντήριο, θα βγάλεις κανένα ρούχο";

Βέβαια, να ξέρεις, οτι με τόσο μειωμένες απαιτήσεις, το παληκάρι τέτοιο θα σου βγει. Τέτοιο σπίτι θα έχει (μη γελάς, έβγαινα με μποεμ αρτιστίκ τύπο που είχε τέτοιο δωμάτιο και πραγματικά δεν είχες πού να πατήσεις απ' τη μπίχλα). Γι' αυτό, σου λέω, πριν του βάλεις πλυντήριο, πέρνα τον κι από μια απολύμανση. Κακό αποκλείεται να του κάνει. 

 

Λόγια μεγάλων δειλών Ι

"Και πώς είσαι σίγουρη οτι είναι δικό μου";

Αυτή η υπέροχη ατάκα ξεστομίστηκε οταν ο τύπος (με τον οποίο ένα εξάμηνο μαζί και στα μέλια μας), ο οποίος διαμένει στην ελληνική ύπαιθρο, αφού με είχε γκαστρώσει (μεταφορικά) ενα ολοκληρο καλοκαίρι, οτι "είμαι η γυναίκα της ζωής του" και "θέλει να με κρατησει εκεί και τον χειμώνα" και "λέω να σε αφήσω έγκυο για να πάρεις άδεια και να μεινεις εδώ!" τελικά τα κατάφερε να με γκαστρώσει (κυριολεκτικά). 

Και οταν στα μεσα Σεπτέμβρη παίρνεις πασιχαρής και του λες "μωρό μου, περιμένουμε μωρό" γυρνάει και σου λέει "και πού ξέρω εγώ οτι είναι δικό μου";

Εκεί δε μπορείς να αποφύγεις να του πεις μερικά λογικά επιχειρήματα π.χ. μαθηματικού τύπου ("ασύστολη κουνελοποίηση και καθημερινό σεξ μαζί σου από 15 Ιουλίου- 28 Αυγούστου, με μόνο διάλειμμα στις 8-12 Αυγούστου- έμμηνος ρύση- και χρήση της κα-τα-πλη-κτι-κής και επιστημονικά ενδεδειγμένης μεθοδου αντισύλληψης (τράβηγμα) από 22-25 Αυγούστου, και μισό μήνα μετά φαινεται οτι το μωρό προέκυψε στις 21 Αυγούστου, κάνε τις προσθαφαιρέσεις και βρες τίνος είναι το μωρό");  

Βέβαια οι καπνοί βγαίνουν από τα αφτιά και θες να τον στολίσεις με άλλα, αλλά σκέφτεσαι οτι και να τον βρίσεις ή και να τον μεταπείσεις, τι να τον κάνεις για σύντροφο αυτόν τον παρτάκια, τον ανώριμο, που δεν έχει ιδέα τι σημαίνει υπευθυνότητα παρά σου ρίχνει και την ευθύνη ("μα μου ειχες πει οτι από τις 22/8 είναι οι επικίνδυνες μέρες", εμ, έχεις δίκιο, κι αυτό το ωάριο δε με ενημέρωσε οτι θα κατέβει μια μερα νωρίτερα να στο πω).

Ηθικό δίδαγμα:  Στη ζωή σου παίρνε προφυλάξεις (έστω και μόνο στο σεξ), γιατί κανεις δε μπορεί να σε προφυλάξει από έναν μλκ γκόμενο, αλλα τουλάχιστον, μην πάρεις ενα μωρό στο λαιμό σου.