(ΚΑΙ) ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ή αλλιώς ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ ΘΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ;
The Wall"/Acrylics on canvas, 120 x 85 cm/© STMTS 2014 |
Ξεκίνησε άλλος ένας διάλογος για την ελληνική παιδεία που -προσοχή!- δεν
είναι μόνον εθνικός, αλλά και κοινωνικός. Σύμφωνα με το επίσημο
ανακοινωθέν ο διάλογος θα διεξαχθεί σε τρία επίπεδα: στην Εθνική
Επιτροπή του Εθνικού Κοινωνικού Διαλόγου, στην Επιτροπή Μορφωτικών
Υποθέσεων της Βουλής και στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας. Στο διάλογο θα
συμμετάσχουν κόμματα, εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί φορείς. Άρα, όλη η
Ελλάδα θα συζητάει. Γιατί; Για να προκύψει κάτι που αυτή τη στιγμή είναι
απροσδιόριστο; Για να προκύψει κάτι που αφορά στους Έλληνες;
Είναι
πανεύκολο και τελείως μάταιο να αποδομήσουμε τον νιοστό κρατικό
ευτελισμό της έννοιας του διαλόγου, όταν μάλιστα και μόνον ο τίτλος του
εκπέμπει την αμηχανία του συμπλεκτικού συνδέσμου “και”· στον τίτλο αυτό
συνδέεται η κοινωνία με το έθνος από αυτόν που έχει διαχωρίσει τις δυο
έννοιες. Ένας διάλογος για προαποφασισμένα -και από δεκαπενταετίας
υλοποιούμενα- θέματα που θα εξελιχθεί στο επίπεδο των ασύνδετων
μονολόγων έχει βαφτιστεί “και εθνικός και κοινωνικός”. Αφορά σε ένα
κράτος που επιχειρεί βίαια από το 1822 να μαντρώσει στα όριά του το
έθνος και να το ορίσει με βάση μια γλώσσα πλήρους και αποκλειστικής
λειτουργίας. Αυτής που θα σβήσει όλες τις διαλέκτους των επαναστατημένων
και θα θεμελιώσει ένα νομικό κατασκεύασμα στο οποίο το κύριο
πολιτισμικό στοιχείο της Επανάστασης θα υπόκειται και θα λογοδοτεί. Για
λόγους προσωρινής ισορροπίας το νομικό κατασκεύασμα θα δηλώνει στο
προοίμιό του ότι λαμβάνει υπόσταση εις το όνομα του πολιτισμού που
επαναστάτησε· όμως σύντομα (σε έναν ή δυο αιώνες) θα “εμπεδωθεί” η άποψη
ότι το έθνος ταυτίζεται με το κράτος, ιδιαίτερα όταν το κράτος θα
μετασχηματιστεί σε επαρχία μιας αυτοκρατορίας. Εκείνης που (αν και
ανύπαρκτης) παρασκηνιακά φρόντισε για την συγκεκριμένη εμπέδωση από το
1822.