Ακόμη ένα δίδυμο post, αυτή τη φορά ανακαλύπτουμε το υπόβαθρο της σειράς του Netflix με τίτλο Samurai Gourmet. Την κύρια - δίδυμη ανάρτηση και όλο το σενάριο της σειράς θα το βρείτε στον Ιερό Ναό της Θεάς Καφροδίτης.
Όπως γράφω και εκεί, η Netflix αναγνώρισε την δίψα του κοινού της για Ιαπωνικές τηλεοπτικές σειρές και με μία πολύ εύστοχη κίνηση επέλεξε τη δημιουργία της δικής της πρωτότυπης σειράς. Έτσι στα μαγικά κεντρικά γραφεία της έγινε meeting και μετά από έντονο brainstorm αποφάσισαν να δουν, ποια είναι η πιο εντυπωσιακή και εμπορική σειρά που προβάλλεται αυτή τη στιγμή στην Ιαπωνία. Η απάντηση ήρθε εύκολα, καθώς εκείνη την περίοδο γινόταν χαμός με τη σειρά "Kodoku no Gourmet" βασισμένη στο ομώνυμο Manga.
Στη σειρά βλέπουμε έναν μοναχικό πωλητή να τριγυρίζει τους δρόμους του Τόκιου και να επιλέγει που να φάει κάθε φορά. Τόσο στο Manga όσο και στη τηλεοπτική σειρά βλέπουμε τον πωλητή να τρώει, με εξαιρετική ευλάβεια, σε εστιατόρια και ταβέρνες που όντως υπάρχουν στο Τόκιο. Το αποτέλεσμα ήταν, με κάθε προβολή επεισοδίου, το κατάστημα την ίδια εβδομάδα να γεμίζει από κόσμο και ουρές πελατών αντίστοιχες με αυτές στην είσοδο του Λούβρο. Το φορματ είναι απλό, ο πωλητής περπατάει στον δρόμο, σκέφτεται τι θέλει να φάει και μετά πάει και τρώει. Μετά το τέλος του 25 λεπτου επεισοδιου, εμφανίζεται ο Mangaka Masayuki Qusumi και μιλάει γιατί επέλεξε να προβάλει αυτό το εστιατόριο, να μιλάει με τους ιδιοκτήτες και να παρουσιάζει την ιστορία του συγκεκριμένου φαγητού. Κάποιες φορές, ο πρωταγωνιστής τρώει διαφορετικό πιάτο από αυτό που τρώει ο δημιουργός του Manga και της σειράς, έτσι δίνεται η ευκαιρία στον απλό θεατή να μάθει πληροφορίες για ακόμη ένα πιάτο.
Πιστεύω, καταλαβαίνετε και χωρίς να δείτε τη σειρά, γιατί έγινε δημοφιλής τόσο γρήγορα η σειρά. Χωρίς δεύτερη σκέψη το Netflix ζήτησε τη δημιουργία μιας αντίστοιχης σειράς. Αυτή τη φορά επιλέχθηκε να γίνει real action σειρά, το Manga του ίδιου δημιουργού και του Shigeru Tutsiyama, Nobushi no Gourmet, αλλά για λόγους εύκολης κατανόησης μετονομάστηκε Samurai Gourmet. Το σενάριο παρόμοιο και θα το βρείτε στην δίδυμη ανάρτηση. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν εμφανίζονται οι mangaka να μας εξηγήσουν γιατί έγινε η επιλογή των εστιατορίων, ενώ μερικέ φορές παρουσιάζονται και μη υπαρκτά εστιατόρια. Αυτό γίνεται γιατί δεν θέλουν να προσβάλουν κάποια επιχείρηση, αλλά και επειδή δεν γίνεται όλες οι επιλογές του πρωταγωνιστή πάντα οι καλύτερες. Εδώ ο ταξιδιώτης των γεύσεων, είναι ένας συνταξιούχος που ανακαλύπτει ξανά τις γεύσεις τις Ιαπωνίας που τόσο πολύ στερήθηκε όταν δούλευε και δεν είχε χρόνο να τις επισκεφθεί.
Ο θεατής κερδίζει γνώσεις πάνω στην καθημερινή κουζίνα και τις γεύσεις της Ιαπωνίας, καθώς και χρήσιμες πληροφορίες για φαγητό στην περίπτωση που θέλει να ταξιδέψει στην μακρινή αυτή χώρα. Πρωταγωνιστές και στις δύο σειρές, έχουμε δύο θηρία της Ιαπωνικής τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Ο μοναχικός πωλητής του Kodoku no Gurume, είναι o Yutaka Matsuhige. Μια επιλογή καθόλου τυχαία, καθώς ο Mangaka τον είδε σε μία άλλη τηλεοπτική σειρά Το Εστιατόριο του Μεσονυκτίου (το οποίο βρίσκεται και αυτό στο netflix) να τρώει και αμέσως κατάλαβε, οτι αυτός θα ήταν ο ιδανικός ηθοποιός για αυτή τη θέση. Τον Yutaka τον έχετε δει σε κάθε Ιαπωνική σειρά ή ταινία που πέρασε ποτέ από μπροστά σας, αλλά ποτέ σαν κύριο πρωταγωνιστή, τον έχετε δει σαν σιωπηλό χαρακτήρα στην ταινία του Takashi Mike και Ταραντίνο, Sukiyaki Western Djano, στο Crows Zero του Mike Πάλι και στο ιστορικό πλέον θρίλερ Ring.
Στην απέναντι γωνία έχουμε τον Naoto Takenaka, τον οποίο σας έδειξα πριν 11 χρόνια περίπου στο Nodame Cantabile με τη συντροφιά του πυρίκαυλου Tetsuji Tamayama, που πέρασε για 5 λεπτά περίπου από το Goemon. Περισσότερες πληροφορίες στο δίδυμο ποστ. Δύο θρύλοι και βαριά χαρτιά βρίσκονται απέναντι ο ένας στον άλλον. Ο πάντα γλυκούλης Naoto δήλωσε θαυμαστής της σειράς Kodoku no Gurume και του πρωταγωνιστή της, αλλά ένιωσε και το βάρος της σύγκρισης με τον Yutaka, καθώς όπως είπε ο ηθοποιός αυτός "έκανε τέχνη το να τρως μόνος σου". Από τη μεριά του o Yutaka είχε δηλώσει στο παρελθόν, πως δεν του άρεσε καθόλου να κάθεται και να τρώει συνέχεια. Ως σωστός ηθοποιός κανένας από το τηλεοπτικό κοινό δεν κατάλαβε κάτι.
Μια μάχη ανάμεσα σε Ιερά τέρατα του Ιαπωνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης (για την Heisei περίοδο πάντα, που νικητής είναι ο θεατής. Συμβουλή μου...μη δείτε καμία σειρά αν πεινάτε, ή κάνετε δίαιτα.... Έχοντας δει και τις δυο σειρές θα πίστευε κανείς πως θα μπορούσα άνετα να σας πω ποια είναι η καλύτερη...αλλά δεν γίνεται...πραγματικά δεν γίνεται. Γιατί οι παραγωγοί του Netflix κατάφεραν και σ'αυτή τη σειρά να μεταφέρουν το feelgood πνεύμα της πρώτης σειράς και επίσης...επειδή...αγαπάω και τους δύο ηθοποιούς. Βλέπετε και οι δύο μ' έχουν συνοδέψει στο ταξίδι μου στον Ιαπωνικό κινηματογράφο. Ο σιωπηλός Yutaka είναι σε κάθε ταινία που έχω δει, ενώ ο Naoto μ'εχει κάνει να γεμίσω συναισθήματα. Με ρόλους σοβαρούς, με ρόλους γελοίους αλλά και με καυτούς ρόλους σε ταινίες pinku eiga. Παράλληλα, μοιραζόμαστε και την ίδια ημέρα γέννησης. Ο στωικός μοναχικός πωλητής έρχεται σε αντίθεση με τον λαμπρό και ρομαντικό χαρακτήρα του συνταξιούχου. Ενώ η έλλειψη του mangaka καλύπτεται από την παρουσία του πανέμορφου για τώρα, και για πάντα και στους αιώνες Tetsuji Tamayama.
Ξέρετε όμως τι πραγματικά θα ήθελα, να πάω για φαγητό με τον mangaka που εμφανίζεται στο Kodoku και τον Naoto...και μετά να πάω να κάνω καυτό έρωτα με τον Tetsuji...γιατί ωραία αυτό το κείμενο αλλά αν δεν γράψω μια μαλακία στο τέλος πως θα καταλάβατε ότι το έγραψα εγώ;
Όπως γράφω και εκεί, η Netflix αναγνώρισε την δίψα του κοινού της για Ιαπωνικές τηλεοπτικές σειρές και με μία πολύ εύστοχη κίνηση επέλεξε τη δημιουργία της δικής της πρωτότυπης σειράς. Έτσι στα μαγικά κεντρικά γραφεία της έγινε meeting και μετά από έντονο brainstorm αποφάσισαν να δουν, ποια είναι η πιο εντυπωσιακή και εμπορική σειρά που προβάλλεται αυτή τη στιγμή στην Ιαπωνία. Η απάντηση ήρθε εύκολα, καθώς εκείνη την περίοδο γινόταν χαμός με τη σειρά "Kodoku no Gourmet" βασισμένη στο ομώνυμο Manga.
Στη σειρά βλέπουμε έναν μοναχικό πωλητή να τριγυρίζει τους δρόμους του Τόκιου και να επιλέγει που να φάει κάθε φορά. Τόσο στο Manga όσο και στη τηλεοπτική σειρά βλέπουμε τον πωλητή να τρώει, με εξαιρετική ευλάβεια, σε εστιατόρια και ταβέρνες που όντως υπάρχουν στο Τόκιο. Το αποτέλεσμα ήταν, με κάθε προβολή επεισοδίου, το κατάστημα την ίδια εβδομάδα να γεμίζει από κόσμο και ουρές πελατών αντίστοιχες με αυτές στην είσοδο του Λούβρο. Το φορματ είναι απλό, ο πωλητής περπατάει στον δρόμο, σκέφτεται τι θέλει να φάει και μετά πάει και τρώει. Μετά το τέλος του 25 λεπτου επεισοδιου, εμφανίζεται ο Mangaka Masayuki Qusumi και μιλάει γιατί επέλεξε να προβάλει αυτό το εστιατόριο, να μιλάει με τους ιδιοκτήτες και να παρουσιάζει την ιστορία του συγκεκριμένου φαγητού. Κάποιες φορές, ο πρωταγωνιστής τρώει διαφορετικό πιάτο από αυτό που τρώει ο δημιουργός του Manga και της σειράς, έτσι δίνεται η ευκαιρία στον απλό θεατή να μάθει πληροφορίες για ακόμη ένα πιάτο.
Πιστεύω, καταλαβαίνετε και χωρίς να δείτε τη σειρά, γιατί έγινε δημοφιλής τόσο γρήγορα η σειρά. Χωρίς δεύτερη σκέψη το Netflix ζήτησε τη δημιουργία μιας αντίστοιχης σειράς. Αυτή τη φορά επιλέχθηκε να γίνει real action σειρά, το Manga του ίδιου δημιουργού και του Shigeru Tutsiyama, Nobushi no Gourmet, αλλά για λόγους εύκολης κατανόησης μετονομάστηκε Samurai Gourmet. Το σενάριο παρόμοιο και θα το βρείτε στην δίδυμη ανάρτηση. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν εμφανίζονται οι mangaka να μας εξηγήσουν γιατί έγινε η επιλογή των εστιατορίων, ενώ μερικέ φορές παρουσιάζονται και μη υπαρκτά εστιατόρια. Αυτό γίνεται γιατί δεν θέλουν να προσβάλουν κάποια επιχείρηση, αλλά και επειδή δεν γίνεται όλες οι επιλογές του πρωταγωνιστή πάντα οι καλύτερες. Εδώ ο ταξιδιώτης των γεύσεων, είναι ένας συνταξιούχος που ανακαλύπτει ξανά τις γεύσεις τις Ιαπωνίας που τόσο πολύ στερήθηκε όταν δούλευε και δεν είχε χρόνο να τις επισκεφθεί.
Ο θεατής κερδίζει γνώσεις πάνω στην καθημερινή κουζίνα και τις γεύσεις της Ιαπωνίας, καθώς και χρήσιμες πληροφορίες για φαγητό στην περίπτωση που θέλει να ταξιδέψει στην μακρινή αυτή χώρα. Πρωταγωνιστές και στις δύο σειρές, έχουμε δύο θηρία της Ιαπωνικής τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Ο μοναχικός πωλητής του Kodoku no Gurume, είναι o Yutaka Matsuhige. Μια επιλογή καθόλου τυχαία, καθώς ο Mangaka τον είδε σε μία άλλη τηλεοπτική σειρά Το Εστιατόριο του Μεσονυκτίου (το οποίο βρίσκεται και αυτό στο netflix) να τρώει και αμέσως κατάλαβε, οτι αυτός θα ήταν ο ιδανικός ηθοποιός για αυτή τη θέση. Τον Yutaka τον έχετε δει σε κάθε Ιαπωνική σειρά ή ταινία που πέρασε ποτέ από μπροστά σας, αλλά ποτέ σαν κύριο πρωταγωνιστή, τον έχετε δει σαν σιωπηλό χαρακτήρα στην ταινία του Takashi Mike και Ταραντίνο, Sukiyaki Western Djano, στο Crows Zero του Mike Πάλι και στο ιστορικό πλέον θρίλερ Ring.
Στην απέναντι γωνία έχουμε τον Naoto Takenaka, τον οποίο σας έδειξα πριν 11 χρόνια περίπου στο Nodame Cantabile με τη συντροφιά του πυρίκαυλου Tetsuji Tamayama, που πέρασε για 5 λεπτά περίπου από το Goemon. Περισσότερες πληροφορίες στο δίδυμο ποστ. Δύο θρύλοι και βαριά χαρτιά βρίσκονται απέναντι ο ένας στον άλλον. Ο πάντα γλυκούλης Naoto δήλωσε θαυμαστής της σειράς Kodoku no Gurume και του πρωταγωνιστή της, αλλά ένιωσε και το βάρος της σύγκρισης με τον Yutaka, καθώς όπως είπε ο ηθοποιός αυτός "έκανε τέχνη το να τρως μόνος σου". Από τη μεριά του o Yutaka είχε δηλώσει στο παρελθόν, πως δεν του άρεσε καθόλου να κάθεται και να τρώει συνέχεια. Ως σωστός ηθοποιός κανένας από το τηλεοπτικό κοινό δεν κατάλαβε κάτι.
Μια μάχη ανάμεσα σε Ιερά τέρατα του Ιαπωνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης (για την Heisei περίοδο πάντα, που νικητής είναι ο θεατής. Συμβουλή μου...μη δείτε καμία σειρά αν πεινάτε, ή κάνετε δίαιτα.... Έχοντας δει και τις δυο σειρές θα πίστευε κανείς πως θα μπορούσα άνετα να σας πω ποια είναι η καλύτερη...αλλά δεν γίνεται...πραγματικά δεν γίνεται. Γιατί οι παραγωγοί του Netflix κατάφεραν και σ'αυτή τη σειρά να μεταφέρουν το feelgood πνεύμα της πρώτης σειράς και επίσης...επειδή...αγαπάω και τους δύο ηθοποιούς. Βλέπετε και οι δύο μ' έχουν συνοδέψει στο ταξίδι μου στον Ιαπωνικό κινηματογράφο. Ο σιωπηλός Yutaka είναι σε κάθε ταινία που έχω δει, ενώ ο Naoto μ'εχει κάνει να γεμίσω συναισθήματα. Με ρόλους σοβαρούς, με ρόλους γελοίους αλλά και με καυτούς ρόλους σε ταινίες pinku eiga. Παράλληλα, μοιραζόμαστε και την ίδια ημέρα γέννησης. Ο στωικός μοναχικός πωλητής έρχεται σε αντίθεση με τον λαμπρό και ρομαντικό χαρακτήρα του συνταξιούχου. Ενώ η έλλειψη του mangaka καλύπτεται από την παρουσία του πανέμορφου για τώρα, και για πάντα και στους αιώνες Tetsuji Tamayama.
Ξέρετε όμως τι πραγματικά θα ήθελα, να πάω για φαγητό με τον mangaka που εμφανίζεται στο Kodoku και τον Naoto...και μετά να πάω να κάνω καυτό έρωτα με τον Tetsuji...γιατί ωραία αυτό το κείμενο αλλά αν δεν γράψω μια μαλακία στο τέλος πως θα καταλάβατε ότι το έγραψα εγώ;
0 Φώναξαν:
Δημοσίευση σχολίου