Η καχυποψία των νέων που έγινε
συμμετοχή και εθελοντισμός.
Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών
απ΄ την αρχή ως το τέλος του δρόμου.
Η αδιαμαρτύρητη απομάκρυνση απο τον δρόμο των παρκαρισμένων ΙΧ.
Η εμφάνιση, μετά από καιρό, ανθρώπων
της τρίτης ηλικίας που κατοικούν στη γειτονιά κι αποφάσισαν να κατέβουν στον
δρόμο, με ασφάλεια και με το πιάτο που μαγείρεψαν.
ΟΙ αόρατοι ανώνυμοι γείτονες που
πήραν σάρκα και οστά, απέκτησαν όνομα και πρόσωπο.
Η απίστευτη συμμετοχή όλων όσοι κατοικούμε και δουλεύουμε στον ίδιο δρόμο, σαν από καιρό να το είχαμε ανάγκη
αυτό το ειρηνικό ξέσπασμα: «Είμαστε εδώ, είμαστε η γειτονιά μας».
Δεν είναι "θαύμα", είναι η πόλη, η γειτονιά, ο δρόμος που θέλουμε να
ζούμε "μαζί".
Είναι μια εικόνα του μέλλοντος που
μας αξίζει μια Παρασκευή βράδυ στο κέντρο της πόλης.
Σε μια εποχή δύσκολη για όλους,
μια εποχή διχασμού, πόλωσης, μοναξιάς και χαμένων προσδοκιών, σε μια εποχή
ανασφάλειας, ανεργίας και ανημπόριας, η φωνή τού "ΜΑΖΙ" απέδειξε στην
πράξη ότι είναι τελικά η πιο δυνατή.
Απομένει να την ακούσουν όσοι
προσδοκούν ένα μέλλον ανθρώπινο, σε μια κοινωνία με ευαισθησία και νοιάξιμο για
όλους.
