γράφει ο Τέλλος Φίλης
Ένα
βιβλίο που, ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, αποκτά μία άλλου είδους
επικαιρότητα: Μικροί άντρες και μόνες γυναίκες, μυστικά και ψέματα, ανάμεσα σε
ατάκες της Φίνος Φιλμς, άνθρωποι με τις ζωές τους σε ντουλάπες, τάπερ αεροστεγή
με ανομολόγητες αλήθειες, το πέρασμα του χρόνου με τη φωνή του Δημήτρη
Μητροπάνου, ενδοοικογενειακή βία, εμπρησμοί, σχολικοί εκφοβισμοί, απώλειες κι
αυταπάτες, η περούκα της Λουίζης Ριανκούρ, κι ανάμεσά τους άνθρωποι γνώριμοι,
ανθρώποι όρθιοι και πεσμένοι στα πατώματα, πυρκαγιές, χωρισμοί, έρωτες ή κάτι
σαν έρωτες και απιστίες, όλα αυτά τα μικρά-μεγάλα γεγονότα, αφορμές κι αιτίες
μιας μετάλλαξης από το 1980 μέχρι το 2000, που μας έχουν φτάσει ώς εδώ. Και η Αλίκη
Βουγιουκλάκη.
Κάποια βιβλία έχουν το χάρισμα, σχεδόν με μία ύπουλη
"κανονικότητα", να κρύβουν όλα τα παλιά σεμεδάκια που κληρονομήσαμε,
όλα τα αποξηραμένα μιγκέ των ερώτων μας, τα μυστικά μας λόγια και κάτι
ανομολόγητες επιθυμίες κρυμμένες άτσαλα κάτω απ' το χαλί της ζωής μας.
Νομίζοντας πως κανένας δεν τις βλέπει.
Από την παρουσίαση του βιβλίου στο Public της Θεσσαλονίκης
Μερικά βιβλία ―χωρίς να το επιδιώκουν―
γίνονται τα εγχειρίδια της ιδιωτικής μας ανομολόγητης πατριδογνωσίας, σε χρόνια
που ψάχνουμε από την αρχή ποιοι είμαστε, σε ποιες ταυτότητες υπάρχουμε, σε
ποιες γωνίες έχουμε ακόμη αντοχή να υπάρξουμε. Όλη αυτήν την αμηχανία να
προσπαθούμε να αντέξουμε, τις αλλαγές των χρόνων μας, την βαρβαρότητα που έγινε
"μια κανονική ζωή", την αδιαφορία που αντικατέστησε την αλληλεγγύη,
τις επικεφαλίδες που καπέλωσαν τις λέξεις των κειμένων.
Κάποια βιβλία ―το ξέρω, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή τους― μοιάζουν με αεροστεγή μυστικά τα οποία μας μεγάλωσαν
τακτοποιημένα στο πιο σκοτεινό ράφι της ψυχής μας κι αναλλοίωτα ανοίγουν και
σου δείχνουν ποιος είσαι πραγματικά κι όχι ποιος θα 'θελες να είσαι.
Τα
τάπερ της Αλίκης θα ήθελαν να είναι ένα ακόμη ωραίο μυθιστόρημα. Δεν είναι. Είναι
ένα ανελέητο εγχειρίδιο μίας διαχρονικά ατιμώρητης εγκληματικότητάς. Της δικής
μας. Είναι όλα αυτά που ζήσαμε, νιώσαμε, περάσαμε ξώφαλτσα ή απείχαμε, και
γίναμε αυτό που τώρα είμαστε. Είναι η αλήθεια μας επιτέλους, κλεισμένη επί χρόνια σε ιδιωτικά μυστικά τάπερ αναλλοίωτα που επειγόντως οφείλουμε να
βγάλουμε, να αεριστούν τα πάντα απ' την αρχή κι ας χαλάσουν κάποια από τα παλιά
μας όνειρα, τα πεπερασμένα ιδανικά της νιότης μας, κάποια στερότυπα που μας
πλήγωσαν, κάποιοι μυθοι που αφεθήκαμε να μας παραπλανήσουν, κάποιες ταινίες που
μας αποκοίμησαν· και μάλιστα το συντομότερο, γιατί μόνο έτσι οι αξίες μας έχουν
μια ελάχιστη ελπίδα να ξαναβγούν στο φως και στις ζωές μας.
Έλενα Ακρίτα
Τα τάπερ της Αλίκης
Αθήνα
Διόπτρα 2019
408 σελ.
ISBN 978-960-586-304-3
τιμή: 16,60 ευρώ (με ΦΠΑ)
