Η ΠΟΙΗΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ [;]

Η φετινή εκδήλωση του περιοδικού «Εντευκτήριο» για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου) θα περιλαμβάνει μόνον αλλοδαπούς ποιητές, ασχέτως εθνικότητας, που ζουν στη Θεσσαλονίκη.
Όσοι επιθυμούν να πάρουν μέρος, ας στείλουν μέχρι τις 5 Μαρτίου μια επιλογή από ποιήματά τους μεταφρασμένα στα ελληνικά, καθώς και μικρό βιογραφικό τους, στο Εντευκτήριο, Ταχ. θυρίδα 50.011, ΤΚ 540 13 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση entefktirio@translatio.gr, για αξιολόγηση από τη συντακτική ομάδα του Εντευκτηρίου.

Η ΕΝΕΔΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΞΑΝΘΙΩΤΗ

Τα χρόνια
θα έρθουν και θα καθήσουν
σαν πάγος
πάνω στις αρθρώσεις μας

Θα κυρτώσουν την πλάτη μας.
Θα διπλωθούμε στα δυο
κάτω από το βάρος
μιας ζωής που την καθόρισαν
απαγορεύσεις και στερήσεις.

Και οι μικρές, τρυφερές χειρονομίες,
για την ώρα εξαγνισμένες από τη νεότητά μας,
τότε θ' αναζητούν
μισοφωτισμένα στενά
ή το πρόσχημα ενός αποχαιρετισμού
για να φανούν στα μάτια των περαστικών
συνηθισμένες εκδηλώσεις μεσηλίκων

(αναδημοσίευση από το περιοδικό Εντευκτήριο, 1, Οκτώβριος 1987)

H ΕΡΣΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ UNDERGROUND ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ, 26 Φεβρουαρίου 2007, 8.30 μ.μ.

Γνωστή για τη μαστοριά της γραφής της, το πνευματώδες χιούμορ της, τον χαρισματικό της λόγο, η ανατρεπτική, βραβευμένη και πολυμεταφρασμένη συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου θα διαβάσει αποσπάσματα από τα βιβλία της και θα συζητήσει με το κοινό και τη συγγραφέα Σοφία Νικολαϊδου στη βραδιά που οργανώνει προς τιμήν της το περιοδικό «Εντευκτήριο» στον χώρο εκδηλώσεών του («Underground Εντευκτήριο», Δεσπεραί 9, Θεσσαλονίκη – περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως, τηλ.: 2310 283.223), τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου, ώρα 8.30 μ.μ., με ελεύθερη είσοδο. Η εκδήλωση οργανώνεται σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Κέδρος

Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953. Σπούδασε Φιλοσοφία και Πολιτιστική Ανθρωπολογία στη Φλωρεντία. Από το 1980, που πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το «Διακοπές χωρίς πτώμα» μέχρι τώρα έχει εκδώσει έντεκα βιβλία. Έργα της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν σε πολλές γλώσσες. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει ασχοληθεί με την Οπτική και Συγκεκριμένη Ποίηση συμμετέχοντας σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το μυθιστόρημά της «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2000 και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω».

Σε μία από τις σχετικά πρόσφατες κριτικές για τη Σωτηροπούλου, με αφορμή τη συλλογή της «Αχτίδα στο σκοτάδι» (2005), η Τιτίκα Δημητρούλια παρατηρούσε στο «Εντευκτήριο»: «Οι ιστορίες της Σωτηροπούλου είναι σκληρές και τρυφερές μαζί όπως πάντα... Καμιά από τις ιστορίες δεν έχει, πραγματικά, αρχή ούτε και τέλος. Είναι σπιθίσματα και αναλαμπές στην αμετάκλητη χρονική ροή της ύπαρξης του υποκειμένου, αλλά και του κόσμου... Με το αφηγηματικό τάλαντο και τη λοξή ματιά της στον κόσμο αφήνει πάλι όλα τα ερωτήματα αναπάντητα, εκτός από ένα: αυτό τού τι σημαίνει πραγματικά καλή λογοτεχνία.»

Έγραφε ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου το 1999 στην «Ελευθεροτυπία» για το μυθιστόρημα «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές»: «Βιβλίο κρυσταλλικής σύνθεσης (όλα τα στοιχεία του έχουν καταλάβει τη σωστή τους θέση), το “Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές” είναι όχι μόνο μια αξιοσύστατη ατομική προσπάθεια, αλλά και ένα από τα ωραιότερα κείμενα της ελληνικής πεζογραφίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.»

Για την επανέκδοση του «Εορταστικού τριήμερου στα Γιάννενα» το 2001 ο Ηλίας Μαγκλίνης παρατηρεί στην «Καθημερινή»: «Το “Εορταστικό τριήμερο”, που ειδολογικά ισορροπεί ανάμεσα στο γκροτέσκο και στη λογοτεχνία του φαντασιακού, έχει μια διαχρονικότητα. Σχεδόν τίποτα απ’ όλα όσα συμβαίνουν δεν μαρτυρούν ότι γράφτηκε πριν από μια εικοσαετία και τα “μέτωπα”, στα οποία μας ταξιδεύει η συγγραφέας, παραμένουν σε “εμπόλεμη κατάσταση” σε όλες τις εποχές.»

Για τις κοινωνικές και υπαρξιακές προεκτάσεις στο μυθιστόρημα «Δαμάζοντας το κτήνος» η Μικέλα Χαρτουλάρη επισημαίνει στα «Νέα»: «Αλλοτριωμένοι ιδεολόγοι “κολλημένοι” με το σεξ, προκλητικοί νεολαίοι, γυναίκες ανορεξικές, παράσιτα της εξουσίας και μίζεροι πνευματικοί άνθρωποι. Πίσω από τούτη την αλήθεια κρύβονται άλλες. Αυτές αναζητά η Έρση Σ. επιχειρώντας να φωτίσει την υπαρξιακή κρίση που ταλανίζει τη σημερινή Αθήνα… το μυθιστόρημά της, που ξεκινά σαν ηθογραφία της νέας αθηναϊκής ελίτ, μετατρέπεται σε υπαρξιακό θρίλερ που διαβάζεται μονορούφι.»

Γράφουν οι κριτικοί, μεταξύ άλλων, στη Γαλλία για την Έρση Σωτηροπούλου:
«… Μία φωνή μελωδική και βραχνή, που μας προκαλεί και μας αφυπνίζει, η φωνή της Έρσης Σωτηροπούλου.» (Florence Noiville, «Le Monde», 14/3/2003).


«Συγγενής με το σύμπαν του Ιονέσκο, αυτός ο μικρόκοσμος του παραλόγου αποτελεί, επίσης, το βασίλειο του φανταστικού… Η Έρση Σωτηροπούλου παίζει με τους ήρωές της μέχρι τελικής πτώσης και τους χειραγωγεί, υφαίνοντας με άνεση τα νήματα της αφήγησης για να θριαμβεύσει η μυθοπλασία.» (Claude Combet, «Livres Hebdo», 7/3/2003).

Στη Γερμανία: «Ο συνδυασμός μαύρου χιούμορ, παράλογης καθημερινότητας, τολμηρών επινοήσεων και αποκαλυπτικών περιγραφών αποτελεί ένα υψηλού επιπέδου λογοτεχνικό επίτευγμα.» (Harald Loch, «Frankfurter Neue Presse», Oct. 13, 2001).

«Για δεύτερη φορά, μετά τον Καβάφη, έρχεται μια νέα λογοτεχνική φωνή που τολμά να σπάσει την παραδοσιακή, συχνά τελματωμένη ελληνική λογοτεχνία.» (Hanns-Josef Ortheil, «Die Welt», Oct. 13, 2001).

«Η Έρση Σωτηροπούλου είναι μια συγγραφέας από την Ελλάδα που προβάλλει με τον καλύτερο τρόπο τη σύγχρονη λογοτεχνία και εκτός συνόρων.» (Viola Bolduan, «Wiesbadener Kurier», Oct. 6, 2001).

«… Ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας σκιαγραφεί με αδρές πινελιές τους ήρωές της και περιγράφει τις ζιγκ ζαγκ κινήσεις τους, έτσι ώστε σταδιακά η τραγωδία μεταμορφώνεται σε μία σχεδόν γελοία κωμωδία, αναδεικνύει αριστοτεχνικά τη συγγραφική της τέχνη.» («Freitag», Oct. 12, 2001).

Στις Η.Π.Α, με αφορμή την πρόσφατη αγγλική έκδοση του «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» σημειώνει κριτικός στο διεθνώς έγκυρο περιοδικό «Publishers Weekly»: «Η Σωτηροπούλου περιγράφει την ντροπή και την αλλοτρίωση τόσο πειστικά που η αφήγηση μοιάζει να παίζει τον ρόλο του ηδονοβλεψία – με την καλή έννοια».

UNDERGROUND ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ
ΧΟΡΗΓΟΣ-ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ 2007: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ