Ειδικά ιστορικά θέματα - κεφάλαιο 2

 

2.   Άτλαντες

Πολλοί αναγνώστες μάς ρωτούν ποια υπήρξε η επίδραση των Ατλάντων στην ελληνική γλώσσα και το αντίστροφο.  Η απάντηση είναι απλή: καμία.

Παρ’ ότι οι Άτλαντες είναι γενικά ανθρωπόμορφοι, τα κεφάλια τους και ειδικά τα στοματικά μόρια έχουν μορφή μεταξύ οψάριου, κολύμβριου, σκαπάνης και κάτι άλλου οπότε η ομιλία τους είναι τελείως διαφορετική από την ανθρώπινη.  Σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική τής σύνδεσης των λέξεων (γραμματικοί κανόνες, συντακτικό), οι Άτλαντες διέθεταν ήδη ένα ανεπτυγμένο σύστημα όταν έφτασαν στη Γη, το οποίο κάλυπτε τις ανάγκες τους.  Έτσι κανένας από τους δύο λαούς δεν χρειαζόταν να ενισχύσει την γλώσσα του με στοιχεία τής γλώσσας τού άλλου.  Τώρα, αν οι Άτλαντες εμπλούτισαν το εννοιοστάσιό τους από τους Έλληνες (και έφτιαξαν αντίστοιχες λέξεις στην γλώσσα τους) δεν χρειάζεται να το κάνουμε θέμα.

Οφείλουμε όμως να τους αποδώσουμε τα εύσημα – και μάλιστα με χαρά μας! – για το ενδιαφέρον και την φροντίδα τους προς τις φάλαινες.  Ανάλυση απολιθωμάτων και παγωμένων φυσαλίδων στην Ανταρκτική έδειξαν ότι οι φάλαινες ανέπτυξαν το τραγούδι τους ποιοτικά (περίπου κατά 230%) και ποσοτικά (περίπου κατά 340%) κάτω από την καθοδήγηση των Ατλάντων (ZY Cousteau, ανακοινώσεις σε συνέδρεια, 1968, 1972 και ZY Cousteau & D Sharkfish, άρθρο στο Westminthorshire Global Bulletin, Nov. 1976).

 

Τα παρακάτω παρ’ ότι ξεφεύγουν από την άμεσα σχετιζόμενη με την ελληνική γλώσσα θεματολογία, θεωρήσαμε χρήσιμο να τα παραθέσουμε, ως άμεσα σχετιζόμενα με τον ελληνικό πολιτισμό:

Οι Άτλαντες ήρθαν στη Γη περίπου το 15560 π.Χ. και εγκαταστάθηκαν σε ένα μεγάλο νησί - το οποίο ονόμασαν Ατλαντίδα - με την σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων.  Οι Έλληνες μπορούσαν να είχαν ασκήσει βέτο για την εγκατάσταση ωστόσο αυτό θα κακοχαρακτηριζόταν με βάση την διαπλανητική ετικέττα.  Ο μικροπληροφοριακός κρυστάλλινος κύβος όπου καταγράφηκε η συμφωνία φυλασσόταν στο ιερό ερμάριο τού ιερού φοριαμού που επάνω του στεκόταν ο ομφαλός τής Γης (Δελφοί, Ελλάδα).  Κλάπηκε από Πέρση μυστικό πράκτορα το 456 π. Χ. και παραδόθηκε ως λάφυρο σε μία τάξη των Ελοχίμ δύο χρόνα αργότερα (Πλούταρχος, Χαμένοι μικροπληροφοριακοί κρύσταλλοι, κεφ. ΙΙΙ).  (Σ.τ.Συντάκτη: στο λαιμό να τους κάτσει – λες και τους χρησιμεύει σε τίποτε ο κρύσταλλος.  Πάντως, μετά από αυτό, οι Άτλαντες στράφηκαν εναντίον των Ελοχίμ.)

Υπάρχουν αρκετοί, καθ’ όλα σεβαστοί, άξιοι και αναγνωρισμένοι ιστορικοί ερευνητές, οι οποίοι διατείνονται ότι οι Έλληνες και οι Άτλαντες είχαν εχθρικές σχέσεις (ακόμα και προαιώνιες).  Εμείς δεν συμμεριζόμαστε αυτήν την τόσο ακραία θέση των συναδέρφων.  Είναι αναμενόμενο, όταν συναντώνται ένας μεγάλος πολιτισμός με έναν μεγαλούτσικο πολιτισμό, να προκύπτουν περίοδοι εντάσεων.  Αλλά αυτές δεν είναι μόνιμες.  Ο Πλάτωνας έχει καταγράψει ρητά (Τιμαίος, παράρτημα δ’ και Κριτίας, αναθεωρημένη – επαυξημένη έκδοση με σχόλια τού Αριστοφάνη) ότι «μία ζεστή συνεργασία αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο λαών» και «... [έλαβαν χώρα] πολλές ανταλλαγές πολιτιστικές και τεχνολογικές».

Οι Άτλαντες – καλοζωιστές γενικότερα – δίδαξαν στους Έλληνες τα γεμιστά μπισκότα, το παιχνίδι «Πύργοι τού Ανόι» και τα ελατήρια μονής κατεύθυνσης.  Γενικά είχαν πάθος με τους κύκλους και την ομόκεντρη διάταξη.  Από σωζόμενα έργα τους, χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο Δάντης Α. εμπνεύστηκε την ρυμοτομία τής Κόλασης και τού Καθαρτήριου.  Οι Έλληνες χαμογελούσαν ευγενικά σε αυτήν την ψύχωση και δεν παρασύρθηκαν.  Από την μεριά τους δίδαξαν στους Άτλαντες τον πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό, τα Ω4 λιπαρά, την βαρυτική εστίαση ακτίνων-Χ και τους προσκαλούσαν συχνά για διακοπές στο πολυτελές θέρετρο τού αρχιπελάγους Ωγυγία (σημερινό νησί τού Πάσχα).  Από κοινού οι δύο λαοί ανέπτυξαν δορυφορικό δίκτυο για την κατόπτευση τού κόκκινου πλανήτη Ερκόλουμπους (13000 π. Χ.). 

Με βάση την τροχιά του, οι Άτλαντες προέβλεψαν ότι το έτος 89βFμ (12300 π.Χ.) ο Ερκόλουμπους θα πλησίαζε κρίσιμα την Γη και η Ατλαντίδα θα καταστρεφόταν.  Το 89λFμ (12400 π.Χ.) έκαναν αίτηση για να μετοικήσουν σε άλλη ήπειρο τής Γης.  Το Διαγαλαξιακό Συμβούλιο για την Προστασία και Διάδοση τής Ελληνικής Γλώσσας (δΓΣΠΔΕΓ) δεν έδωσε την άδεια του.  Για τα γεγονότα εκείνου τού καιρού έχουν γραφτεί πάρα πολλά.  Η καθαρή αλήθεια είναι:

α)  πράγματι, οι Έλληνες δεν επιθυμούσαν να αποικίσουν οι Άτλαντες άλλη γεωγραφική περιοχή τής Γης.

β)  οι Έλληνες διέθεταν στο 1300μελές δΓΣΠΔΕΓ δέκα εκλέκτορες.  Στο συνέδρειο πριν την μυστική ψηφοφορία, ο επικεφαλής εκπρόσωπος των Ελλήνων διατύπωσε λακωνικά τις αντιρρήσεις των Ελλήνων, χωρίς εμπάθεια και μελοδραματισμούς.  (Όλα τα πρακτικά τού συνέδριου βρίσκονται στην αρχειοθήκη τού ναού τής Καλλιόπισσας στους πρόποδες τού ηφαίστειου Κιλαουέα (Χαβάη).  Στην ψηφοφορία είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο οκτώ από τους δέκα Έλληνες εκλέκτορες ψήφισαν σίγουρα αρνητικά ενώ οι άλλοι δύο πιθανόν ψήφισαν λευκό.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς με τους οποίους συνομίλησε  ο Πλάτωνας και που δεν είχαν κανένα λόγο να θέλουν να κολακέψουν την Ελλάδα, τού είπαν οι ο Ώρος και η Ίσιδα είχαν διαβεβαιώσει πως οι Έλληνες δεν άσκησαν καμία παρασκηνιακή μεθόδευση για να φύγουν οι Άτλαντες από την Γη.

 

Οι Άτλαντες μετανάστευσαν – με κύριο ενδιάμεσο ορμητήριο τον πλανήτη Κρόνο – ανάμεσα στα έτη 12340 – 12310 π.Χ. και όπως ήταν αναμενόμενο επρόκειτο για χρόνια πίκρας.  Κάποιες εσωτερικές έριδες σχετικά με την στρατηγική που ακολουθήθηκε στην υποστήριξη τής αίτησής τους αλλά και με την επιλογή τού νέου προορισμού τους, οδήγησαν στη δημιουργία μυθευμάτων για εμφύλιους πολέμους, καταστροφή τής Ατλαντίδας από πυρηνικά όπλα κ.τ.λ..  Οι Μάγιας έφτασαν να γράψουν στα χρονικογραφήματά τους ότι ο γενάρχης των θεών από τον Κρόνο φώναξε «όχι θα κάτσω να σκάσω» και πάτησε τον διακόπτη των εκρηκτικών προκειμένου να μην αφήσει τον τεράστιο «λίθο από τον ουρανό» να καταστρέψει το νησί του.  Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη.  Ο τελευταίος Άτλαντας αποχαιρέτησε την Γη επτά χρόνια πριν το νησί καταρρεύσει (12302 – 12300 π.Χ.) υπό την επίδραση τού Ερκόλουμπους.  Και οι Έλληνες δεν χάρηκαν για αυτό.

 

 

Οι Άτλαντες, ο Ερκόλουμπους και ο Κατακλυσμός

 

Οι Έλληνες γνωρίζοντας ότι ο Ερκόλουμπους θα πλησιάσει τη Γη με καταστροφικά αποτελέσματα, έλαβαν τα καλύτερα μέτρα που μπορούσαν.  Η ιδέα να καταστρέψουν τον κόκκινο πλανήτη απορρίφθηκε τόσο για ηθικούς λόγους όσο και επειδή η ζώνη αστεροειδών που θα δημιουργούνταν θα έφερνε στο μέλλον μεγαλύτερα προβλήματα.  Οι Άτλαντες μούτρωσαν επειδή δεν επιλέχθηκε η λύση τής καταστροφής τού Ερκόλουμπους, ωστόσο σε αυτό το θέμα το Συμβούλιο για την Διατήρηση τού Γαλαξία (ΣΔΓ) ήταν κάθετο: «Δεν καταστρέφουμε πλανήτες ελαφρά τη καρδία, έτσι επειδή μάς βολεύει», ετυμηγόρευσε.  Έτσι ως πρώτη γραμμή άμυνας τέθηκε αντιβαρυτική ομπρέλα με κέντρο τον ουρανό πάνω από την Ατλαντίδα, που θα ήταν η πλησιέστερη περιοχή στην τροχιά τού κόκκινου πλανήτη.  Οι Έλληνες και οι Άτλαντες γνώριζαν ότι με αυτόν τον τρόπο το νησί δεν θα μπορούσε να σωθεί, θα αποσωβείτο όμως περαιτέρω οικολογική καταστροφή.

Ως παράλληλη άμυνα, οι Έλληνες χρησιμοποίησαν ειδικούς ιερείς επιστήμονες για την μουσική απαγγελία ειδικών στίχων που θα κρατούσαν το δυνατόν μακρύτερα τον κόκκινο πλανήτη.  Φυσικά συνοδεύονταν από τον κατάλληλο εξοπλισμό (μεγαφωνικές εγκαταστάσεις κ.τ.λ.).  Εννοείται ότι μερίμνησαν και για την παθητική άμυνα και έκτισαν φράγματα στις περισσότερες ακτές τής Γης, ώστε να ανακόψουν τυχόν παληρροϊκά κύματα που θα δημιουργούνταν.

 

Αρχαίοι Έλληνες ιερείς ψέλνουν για να φύγει ο Ερκόλουμπους

 

 

Επειδή ωστόσο ήταν προνοητικοί και είχαν στον χαρακτήρα τους να λαμβάνουν εναλλακτικά μέτρα ασφάλειας (πλαν Β, πλαν Γ, πλαν Δ κ.τ.λ.) ξεκίνησαν ένα project αρχειοθέτησης τού DNA όλων των ζωντανών ειδών τού πλανήτη.  Προκειμένου να εξασφαλίσουν την ενδοειδική ποικιλότητα έκαναν μαζικές δειγματοληψίες αίματος / λέμφου από εκατομμύρια ζώα.  Το project το ονόμααν ΚΙΒΩΤΟΣ:  ΚΙΒ (Κωδικοποιόν Ίχωρ Βιωτών) ήταν η έκφραση που συνήθως χρησιμοποιούσαν για το DNA και τις συνοδές του ουσίες, ενώ το ΩΤΟΣ προστέθηκε επειδή στα θηλαστικά οι δειγματοληψίες γίνοταν από τα αυτιά για να μην ταλαιπωρούνται τα ζωάκια.  Αντίγραφα τής αρχειοθήκης φυλάχθηκαν σε υποθαλάσσια αντιμαγνητικά καταφύγια, σε βάσεις στη Σελήνη και στον Άρη και, για επιπλέον ασφάλεια, σε διαστημόπλοια μόνιμης πτήσης.

Οι Έλληνες δεν φοβούνταν στην πραγματικότητα για κάποια ευρεία καταστροφή τού πολιτισμού τους για αυτό και δεν προχώρησαν σε αποθήκευση άλλων αρχείων. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σπαράγματα από αργυλικούς μικροαμφορείς τής νεότερης αρχαίας Ελλάδας, στους οποίους φυλασσόταν ίχωρ από επιφανείς άνδρες τής Πολιτείας.

 

 

  

 

 

 

 

Όπως γράφει και ο Όμηρος στο έργο του, όλα θα πήγαιναν καλά αν, τρία χρόνια πριν την προσέγγιση τού Ερκόλουμπους, δεν επιτίθονταν στους Έλληνες τα Βριλ.  Τα Βριλ άλλο που δεν ήθελαν να γίνει η καταστροφή και να τυλιχτεί η Γη σε σκοτάδι για εκατοντάδες χρόνια ώστε να εξασθενίσουν οι μισητοί τους Έλληνες.  Από παλαιότερα την φύλαξη των Βριλ στο εσωτερικό τής Γης είχαν επωμιστεί οι Άτλαντες.  Παρ’ ότι είχαν δηλώσει στο Σύνδεσμο Σμήνους Παραγήινων Ηλιακών Συστημάτων (ΣΣπΓΗΣ) ότι θα αποχωρούσαν από την Γη, όφειλαν λόγω των περιστάσεων να αφήσουν προσωπικό ασφάλειας για τη φύλαξη των Βριλ:

α) ηθικά λόγω τής υποδειγματικής φιλοξενίας των Ελλήνων στον πλανήτη,

β) τυπικά επειδή

    i.  ποτέ δεν δήλωσαν ότι παραιτούνται από αυτή την ευθύνη

    ii.  ποτέ δεν απαλλάχθηκαν από κάποιαν εξουσιοδοτημένη επιτροπή από αυτή την ευθήνη.

Ωστόσο οι Άτλαντες φεύγοντας ούτε προσωπικό ασφάλειας άφησαν ούτε κάποιο ιδιαίτερο σύστημα αντι-Βριλ, ούτε - πολύ περισσότερο – ειδοποίησαν τους Έλληνες.

Οι Έλληνες βρέθηκαν ξαφνικά απειλούμενοι από δύο εχθρούς (τον Ερκόλουμπους και τα Βριλ).  Τα Βριλ έκαναν συντονισμένες επιθέσεις και κατέστρεψαν γαιωδετικούς σταθμούς τής ασπίδας αντιβαρύτητας.  Επίσης πείραξαν τους ρυθμιστές κλίματος στα δωμάτια των ιερών ψαλτών και πολλοί βράχνιασαν και δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν.  Το τελικό αποτέλεσμα ήταν εν μέρει να συμβούν φυσικές καταστροφές όταν πλησίασε ο Ερκόλουμπους.  Σε πολλούς λαούς οι καταστροφές εκείνες πέρασαν στη λαϊκή μνήμη ως ο Κατακλυσμός.  Ωστόσο με την φροντίδα των Ελλήνων το τοπίο σύντομα αποκαταστάθηκε (βλ. τον συμβολικό μύθο τού Δευκαλίωνα και τής Πύρας).

 

Οι Έλληνες δεν διαμαρτυρήθηκαν επίσημα στο ΣΣπΓΗΣ για την συπεριφορά των Ατλάντων και γενικά άφησαν να ξεχαστεί το θέμα.  Το ΣΣπΓΗΣ ωστόσο κινήθηκε αυταπάγγελτα και κατείγγειλε στο δικαστήριο τού Κενταύρου τους Άτλαντες για αθέτηση συμμαχίας και εγκατάλειψη εν κινδύνω.  Έως τώρα έχουν γίνει 1050 δίκες (προσμετρούνται όλες οι αναβολές, ενστάσεις κ.λπ.) και το θέμα εκκρεμεί.  Παραγραφή θα γίνει περίπου σε 17000 χρόνια.  Επόμενη δικάσιμος έχει οριστεί η 17/37βΖ/μμα (12^η Μαΐου 2205).

Πέρα από αυτά, ήταν οι Έλληνες και η ελληνική γλώσσα που για μία φορά ακόμα είχαν σώσει από αφανισμό τη Γη και τους άλλους ανθρώπους.

 

Αυτά... 

 

 

 

  3.   "Φοίνικες"  & "Φοινικική Γλώσσα"

 

Πολλοί αναγνώστες μάς ρωτάνε για την Φοινικική γλώσσα και ειδικότερα για την συνεισφορά των Φοινίκων στο αλφάβητο.

Η Ροδούλα Χ. από τα Μάταλα μάς έγραψε: «Αν είναι αλήθεια ότι οι Φοίνικες συνέβαλαν στη δημιουργία τής γραφής, γράψτε τό πώς και πόσο.  Τουλάχιστον να ξέρουμε την αλήθεια και να μην μας βασανίζουν αμφιβολίες».

Ο Γιάννης Κ. (Πειραιάς) ήταν πιο αυστηρός στο mail του: «Μας λένε οι “επιστήμονες” και οι “καλαμαράδες” ότι οι Φοίνικες βρήκαν τη γραφή.  Εγώ δεν τα πιστεύω αυτά.  Γράψτε επιτέλους τι έγινε να μπουν τα πράγματα στη θέση τους».

 

Εδώ στην Ελληνική Κλώσσα συσκεφθήκαμε πολύ και βαθιά.  Βλέπετε υπάρχουν μυστικά, εξαιρετικής σημασίας, τα οποία δεν πρέπει να αποκαλύπτονται.  Από την άλλη οι συνθήκες αλλάζουν στο πέρασμα τού χρόνου και κάποιες φορές αφήνουν πίσω τους συνήθειες  που πια δεν έχουν λόγο ύπαρξης.  Κάποια «μυστικά» επιβιώνουν μόνο ως ταμπού.

Σχετικά με το θέμα των «Φοινίκων» επικοινωνήσαμε με τους πιο σημαντικούς Έλληνες ερευνητές.  Υπήρξαν διιστάμενες απόψεις και ίσως στο βάθος αμηχανία.  Λαμβάνουμε λοιπόν σήμερα, ως Ελληνική Κλώσσα, την πρωτοβουλία να αποκαλύψουμε στο ευρύ κοινό την αλήθεια για τους Φοίνικες.  Ένα μεγάλο μυστικό, το οποίο οι Έλληνες μύστες διαφύλαξαν για λόγους αρχής επί 2300 χρόνια, παρ’ ότι από την εποχή τού Βυζάντιου και μετά θα είχαν τεράστιο προσωπικό όφελος αν το αποκάλυπταν.

 

Οι αρχαίοι «Φοίνικες» ήταν Έλληνες.  Η Φοινίκη ήταν μυστική ελληνική βάση στα παράλια τής ανατολικής Μεσόγειου, πλησίον τής Μεσοποταμίας.  Ιδρύθηκε τον 18^ο αιώνα π.Χ. και η θέση της επιλέχθηκε ώστε να μην προκαλέσει τους λαούς τής Μέσης Ανατολής.  Σκοπός της ήταν να παρακολουθεί την διείσδυση των Νεφελίμ στους πληθυσμούς τής Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα στην ανερχόμενη Περσική Αυτοκρατορία.

Γίνεται έτσι φανερός ο λόγος για τον οποίο οι Έλληνες προτίμησαν αυτή την παραλλαγή.  Φυσικά δεν περιορίστηκαν στην επόπτευση των Νεφελίμ.  Προσέφεραν στους γειτονικούς λαούς αγαθά και γνώσεις, ώστε να προάγουν το πολιτισμικό τους επίπεδο και να τους κάνουν πιο ανθεκτικούς στη διάβρωση από τις διάφορες ρυπαρές φυλές που λυμαίνονταν την περιοχή (Νεφελίμ, εκατόγχειρες, Βριλ, τρολ κ.λπ.) (Λυσίμαχου Κορίνθιου, "Αποστολές Αμφικτυονίας πριν τους Περσικούς Πολέμους").

Για να μην αποκαλυφθούν, προσέφεραν τα αγαθά τους μέσω εμπορικών συναλλαγών αλλά φυσικά σε πολύ καλές τιμές και με φοβερές εκπτώσεις!  Από την πλευρά των γνώσεων προσέφεραν γνώσεις ναυτιλίας, μεταλλουργίας, εικαστικών τεχνών (κινούμενα σχέδια), ικεμπάνα (αυτό ιδιαίτερα δεν ευόδωσε καθ’ ότι σε εκείνο το κλίμα δεν ευδοκιμούσαν τα ανθοφόρα φυτά) και πάνω από όλα την γραφή με ένα σωστό αλφάβητο.  Σε ότι αφορά το τελευταίο προώθησαν ένα απλοποιημενο αλφάβητο – περιείχε μόνο σύμφωνα – προκειμένου να διευκολύνουν τους ανθρώπους που έρχονταν πρώτη φορά σε επαφή με αυτή την επινόηση.  Για να μην δημιουργήσουν υποψίες σχετικά με την αληθινή τους ταυτότητα, το χρησιμοποιούσαν και οι ίδιοι στις συναλλαγές τους και στις καθημερινές ασχολίες, ενώ όταν ήθελαν να γράψουν κάτι σημαντικό στην εσωτερική τους επικοινωνία, χρησιμοποιούσαν φυσικά το ελληνικό αλφάβητο αλλά μόνο σε αιθερικές δέλτους (συσκευές σαν διαφανή ψηφιακά file-o-fax), των οποίων τα φύλλα εξαϋλώνονταν μετά την χρήση.

Το αλφάβητο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τους περισσότερους λαούς (Εβραίους, Ασσύριους, Σουμέριους, Αιγύπτους, Βαβυλώνιους κ. ά.), σε άλλους με περισσότερη και σε άλλους με λιγότερη επιτυχία. Επιπρόσθετα, κάθε λαός εισήγαγε τροποποιήσεις, όχι βέβαια τόσο επειδή ήταν οφέλιμες, αλλά για να τονίσει την διαφορά του από τους άλλους.  Στους αιώνες που ακολούθησαν, διάφοροι ξένοι καλοθελητές έφερναν στις ελληνικές πόλεις τα αλφάβητά τους παρουσιάζοντάς τα ως δείγματα υψηλής ευφυίας, γεγονός που προκαλούσε θυμηδία στους Έλληνες.  Ωστόσο συγκρατούσαν τα γέλια τους προκειμένου να μην αποκαλυφθεί το μυστικό (Pharidon S, Malinkovits B, 1928).

 

Με το πέρασμα τού χρόνου, οι Έλληνες κάτω από την φενάκη των «Φοινίκων» συνεργάστηκαν και επηρέασαν θετικά πολλούς λαούς (Αιγύπτιους, Ασσύριους, Βαβυλώνιους, ακόμα και τους Πέρσες κ.ά.), οι οποίοι διαφορετικά θα ήταν πολύ επιφυλακτικοί απέναντι στο μεγαλείο και την ανωτερότητα των Ελλήνων.  Η επιτυχής έκβαση τού σχεδίου οδήγησε τους Έλληνες να ιδρύσουν πολλά ανάλογα ορμητήρια με το ίδιο προκάλυμμα σε όλα τα παράλια τής Μεσόγειου.  Η ύπαρξη των Φοινίκων ως πραγματικού, διαφορετικού λαού είχε γίνει τόσο πιστευτή, ώστε όταν μία ηγετική ομάδα των Ελλήνων (υπό τον Μέγα Αλέξανδρο) πήγε πλέον φανερά στη Φοινίκη και ανακοίνωσε ότι επρόκειτο περί ελληνικής βάσης, οι άλλοι λαοί δεν το πίστεψαν και θεώρησαν ότι συνέβαινε ελληνική, κατακτητική απόβαση!

 

 

 

 

 

Ο Μέγας Αλέξανδρος έκπληκτος πληροφορείται ότι οι γειτονικοί λαοί δεν πιστεύουν ότι οι Φοίνικες είναι Έλληνες μεταμφιεσμένοι 

 

 

 

Η στρατηγική σημασία τής βάσης τής Φοινίκης ατόνισε μετά τον 8^ο αιώνα π.Χ., όταν πλέον οι Νεφελίμ είχαν περιορίσει τα προγεφυρώματά τους στην Περσική αυτοκρατορία χωρίς δυνατότητα περαιτέρω εξάπλωσης (Λυσίμαχου Λάκωνος, "Αποστολές Αμφικτυονίας μετά τους Περσικούς Πολέμους").  Ο περιορισμός αυτός πιστοποιούσε την επιτυχία τής συνολικής ελληνικής επιχείρησης.  Μετά την πλήρη εκδίωξη των ρυπαρών φυλών από την ευρύτερη περιοχή τής Μεσόγειου, οι Έλληνες έκλεισαν τις μυστικές «Φοινικικές» βάσεις (1^ος αιώνας π.Χ.).

Προηγούμενο κεφάλαιο: Ειδικά ιστορικά θέματα - 1

Επόμενο κεφάλαιο: Κατηγορίες γλωσσών

Περιεχόμενα: Ελληνική Κλώσσα - Εισαγωγή

Ειδικά ιστορικά θέματα - κεφάλαιο 1

 

1.   Αναζήτηση τής ορθοσήμανσης και ιστορικές συνέπειες

Ένα από τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά τής ελληνικης γλώσσας είναι η ορθοσήμανση (βλ. κεφ. «Χαρακτηριστικά τής Ελληνικής γλώσσας - Ορθοσήμανση»).  Τα ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα που χρησιμοποιεί τα αληθινά ονόματα των αντι­κει­μέ­νων και των εννοιών, ενώ στις άλλες γλώσσες έχουν υιοθετηθεί συμβατικές τεχνητές λέξεις δημι­ουργώντας έτσι τον δυισμό τού σημαίνοντος και τού σημαινόμενου.

Δύο λαοί που εντυπωσιάστηκαν εξαιρετικά από την ορθοσήμανση ήταν οι πρόγονοι των Ισρα­η­λι­τών και οι πρόγονοι των σημερινών Νεπαλέζων, Ινδών, Κινέζων, Μπουτανών και Θιβετιανών.

 

Ισραήλ

Οι 12 φυλές τού Ισραήλ απέκτησαν πάθος για την εύρεση των αληθινών ονομάτων όλων των πραγ­μάτων, όπως και για την εύρεση των «αληθινών γραμμάτων».  Προχωρώντας ένα βήμα παρα­πέρα θεώρησαν ότι το αληθινό όνομα ταυτίζεται με το αντικείμενο όπως και η αληθινή γρα­πτή λέξη ταυτίζεται με το όνομα.  Παίρνοντας αυτό το μονοπάτι εισήλθαν στον χώρο τού μυστι­σκισμού, μακριά από τον αληθινό χαρακτήρα τής ελληνικής γλώσσας.  Οι συγκριτικοί ανθρω­πολόγοι Stoker B, Shelley M & Lοvecraft HP στην κλασσική μελέτη τους το 1890 έδειξαν ότι παρόμοιες δοξασίες που ταυτίζουν το σημαίνον με το σημαινόμενο, υποβόσκουν σε όλη την Αφρι­κανική ήπειρο (π.χ., τεχνικές μαύρου βουντού) και έχουν κοινό τόπο καταγωγής ένα ακατονόμαστο πηγάδι σε ένα χωραφάκι 2 χλμ βορειοδυτικά τής λίμνης Βικτώρια.

 

Ντοκουμέντο:  Μία από τις σπανιότατες φωτογραφίες τού μυστηριώδους πηγαδιού, άγνωστης προέλευσης που εμφανίζεται κατά διαστήματα στα βιορειοδυτικά τής λίμνης Βικτώρια (Αφρική).

Αποτελεί πιθανόν το δεύτερο μεγαλύτερο ανθελληνικό κέντρο στο Ηλιακό σύστημα.

 

Φωτισμένοι λαοί τής κεντρικής Ασίας

Βόρεια τής κορυφής Έβερεστ και γύρω από τα εύφορα εδάφη τού ανώτερου βορειοδυτικού κλά­δου τού Βραχμαπούτρα αναπτύχθηκε μία πλειάδα αρχαιότατων λαών, με εξαιρετικά ανε­πτυγ­μένη την πνευματική και θρησκευτική αναζήτηση.  Απόγονοι αυτών και κυρίως απόγονοι των πνευ­ματικών επιτευγμάτων τους κατοίκησαν αργότερα στο Νεπάλ στο Μπουτάν, στην Ινδία, στην Κίνα και στο Θιβέτ.  Παρ’ ότι οι γνώσεις από την Ελλάδα έφθαναν λιγοστές, έκαναν σοφή φύλαξη και χρήση τους και όπως έγραψε ο Rockstein P. «αν το κλίμα δεν ήταν τόσο αντίξοο για αυτούς, θα μπορούσαν ίσως να είχαν εξελιχθεί στη δεύτερη μεγαλύτερη πνευματική εστία τού κόσμου».

Σε ότι αφορά την γλωσσική ορθοσήμανση, το ενδιαφέρον τους περιστράφηκε στην εύρεση τού αλη­θινού ονόματος τού Θεού (βλ. και Arthur Clarke, "The nine billion names of God") και στην εκμάθηση των αληθινών ονο­μά­των όλων των αριθμών (βλ. κεφ. «Χαρακτηριστικά τής Ελληνικής γλώσσας - Ορθοσήμανση στους αριθμούς»).  Επειδή έως περίπου το 1500 π.Χ. δεν διέθεταν ικανοποιητικό σύστημα γρα­φής, χρησιμοποιούσαν ομάδες ανθρώπων που απομνημόνευαν τα ονόματα και τα δίδα­σκαν σε διάδοχούς τους.  Τους ανθρώπους αυτούς τούς τάιζαν ψάρι για να δυναμώνει η μνήμη τους.  Συνήθως ο καθένας μπορούσε να απομνημονεύει περίπου 5000 αληθινά ονόματα αριθ­μών.  Για εξασφάλιση, με ένα σύνθετο σύστημα επικαλύψεων, φρόντιζαν το όνομα κάθε αριθ­μού να το γνωρίζουν τουλάχιστον τρεις απομνημονευτές.  Κάθε χρόνο απεσταλμένοι ταξί­δευαν στην Ελλάδα προκειμένου να μαθαίνουν τα ονόματα νέων αριθμών.  Όλοι μαζί, απο­μνη­μο­νευτές, απεσταλμένοι, ψαράδες και συνοδοί, απασχολούνταν περίπου 2000 άτομα για την φύλαξη των ορθών ονομάτων κάθε εκατομμύριου αριθμών.  Αν σκεφτούμε ότι θεωρούσαν απα­ραί­τητη την γνώση τουλάχιστον εκατό εκατομμύριων αριθμών, αντιλαμβανόμαστε  το τεράστιο οικο­νομικό κόστος που είχε αυτός ο άθλος.  Έτσι, άτομα με αυξημένες τις σχετικές ικανότητες έχαι­ραν ιδιαίτερη εκτίμηση και περιποίηση.  Οι αριθμομνήμονες θεωρούνταν avatar.  Είναι πιθανό ότι από εκείνους τους αιώνες έχει κληρονομηθεί η εντυπωσιακή απομνημονευτική / αρι­θμο­μνημονική ικανότητα που επιδεικνύουν ορισμένοι σύγχρονοι Ινδοί.

Όπως και να’ ναι, η καταστροφή επήλθε όταν ανέπτυξαν γραφή ικανή να αποδίδει τα αληθινά ονό­ματα των αριθμών.  Αυτό φαίνεται ότι συνέβει περίπου τον 13^ο αιώνα π.Χ. και έκτοτε επι­κέν­τρω­σαν τις προσπάθειές τους στο να βρουν ένα αποτελεσματικό μέσο καταγραφής, οικο­νο­μικό στην παρα­γωγή, στο βάρος και στον όγκο.  Πέντε αιώνες αργότερα η απάντηση σε αυτό ήταν ο χαρτο­πολ­τός, δυστυχώς σε μία εκδοχή με πολύ κακή αναλογία φυτικής μάζας προς παραγώμενο χαρτί.  Επί τρεις αιώνες, μέσα σε παραφορά ενθουσιασμού υλοτομούσαν ακατάπαυστα τα απέραντα δάση στα βόρεια σύνορά τους.  Παράλληλα έσκαβαν δίκτυα αιθουσών και στοών για την φύλαξη των συγ­γραμμάτων.  Άλλωστε επιθυμούσαν να έχουν καταγραμμένες και τις αναρίθμητες άλλες γνώ­σεις που συνέλλεγαν επί χιλιετίες. 

Οι Έλληνες παρ’ ότι μάθαιναν τα νέα, απασχολημένοι μία με τους νόμους, μία με τους μηδικούς πολέμους και έχοντας ως αρχή να μην ανακατεύονται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών, δεν αντέδρασαν.  Τα νέα όμως έγιναν ασφυκτικά τον 4^ο αιώνα π.Χ..  Σε ένα ειδικό συνέδριο για το θέμα ανακοινώθηκε ότι τα όμορφα πυκνά δάση στο Τάκλα-Μακάν  είχαν εκχερ­σωθεί και στη θέση τους υπήρχε πια έρημος με μυστικές, υπόγειες κρύπτες.  Ο Διογένης μάλι­στα, σχολίασε:  «Σκεφτείτε να έρθει και στους άλλους στον Αμαζόνιο να κάνουν το ίδιο!...».  Ο Πλά­τωνας, πρόεδρος τού συνέδριου, έκλεισε τις εργασίες λέγοντας ότι θα αναθέσει σε έναν έμπι­στό του να οργανώσει αποστολή καλής θέλησης προς τους ανατολίτες ζηλωτές των αριθ­μών.  Δυστυχώς εκείνη την εποχή ήταν απορροφημένος με μία επέκταση τής Ακαδημίας και πέρασαν δύο ακόμα δεκαετίες μέχρι να ενημερώσει τον Αριστοτέλη.  Ο Αριστο­τέ­λης, άνθρωπος ακραία συστηματικός, συσκέφτηκε για πολύ καιρό με τον εαυτό του και κατέ­λη­ξαν ότι οι αντιπρόσωποι έπρεπε  α) να προέρχονται από το υψηλότερο δυνατό επίπεδο ιεραρ­χίας και  β) να προσφέρουν ένα αντάλλαγμα στους λαούς που θα πήγαιναν να τους πείσουν να στα­ματήσουν να κόβουν τα δάση.

Ευτυχώς, λίγους αιώνες πριν, ο Πυθαγόρας είχε επινοήσει έναν αλγόριθμο με τον οποίο με λίγες αλφαριθμητικές πράξεις μπορούσε κάποιος να βρει το αληθινό όνομα κάθε αριθμού.  Ο Αρι­στοτέλης παράγγειλε στον Κάλλιππο να φτιάξει μία απλή, αναλογική συσκευή που θα αναπαρήγαγε μηχα­νικά τον αλγόριθμο τού Πυθαγόρα και ο ίδιος πήρε μερικά γερά ζευγάρια παπούτσια περιπάτου και πήγε στην Μακεδονία να εκπαιδεύσει τον νεαρό πρίγκηπα Αλέξανδρο για την αποστολή.

Ο Αλέξανδρος ήταν σπιτόγατος και το πιο περιπετειώδες εγχείρημα που ονειρευόταν, ήταν να πάει έως την Ιλλυρία για να αγοράσει έναν αυθεντικό σκύλο Δαλματίας.  Ωστόσο, όλες οι ελλη­νι­κές πόλεις έστειλαν πρέσβεις στην αυλή τού Φιλίππου παρακαλώντας να αναλάβει η Μακε­δο­νία την μεγαλη αποστολή.  Μέσα στην πολύ μουρμούρα και τις ικεσίες τελικά ο Αλέξανδρος υπο­χώ­ρησε.  Αποφάσισε να κάνει το ταξίδι όσο γινόταν πιο μινιμαλιστικό, έτσι πήρε μαζί του μόνο 30000 άντρες τής προσωπικής του φρουράς και 5000 άτομα υποστήριξης.  Εκεί όμως που δεν έκανε κανένα σκόντο ήταν το πλήθος των φιλόσοφων και επιστημόνων, οι οποίοι άλλωστε απαι­τούν­ταν για τις διαπραγματεύσεις με τους σοφούς τής Ανατολής.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά.  Ο Αλέξανδρος μετά από πολλές κακουχίες έφτασε στην      Αραχωσία, όπου και έμεινε στην Αλεξάνδρεια την εσχάτη.  Από εκεί, με μία αποστολη, η ομάδα των σοφών πέρασε τα Ιμαλάια και συνάντησε τους αντιπροσώπους των ανατολικών λαών.  Οι συν­ο­μι­λίες διεξήχθησαν σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ήταν καρποφόρες.  Οι ανατολικοί ενθου­σιάστηκαν από την συσκευή τού Καλλίππου, συμφώνησαν ότι πλέον δεν υπήρχε λόγος να απο­θη­κεύουν σε αρχεία τα ονόματα των αριθμών και υποσχέθηκαν ότι για τα επόμενα 2000 χρόνια θα έφτιαχναν χαρτί μόνο από αγροστώδη.  Με την ευκαιρία οι ακόλουθοι τού Μεγάλου Αλέ­ξαν­δρου τούς δίδαξαν πολλά ακόμα πράγματα όπως σωστή ελληνική προφορά, πώς να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά, καράτε, τα μοντέρνα φιλοσοφικά ρεύματα, πώς να κτίζουν μεγάλα τεμένη, πώς να κουρεύουν τα γιακ τους χωρίς να μοιάζουν μετά με υπερφυσικούς αιγύπτιους γάτους και φυσικά ανώτερες επιστήμες.

 

Σκηνή από τις αποχαιρετηστήριες εκδηλώσεις των ανατολικών λαών προς τιμήν των φιλόσοφων τού Μ. Αλέξανδρου την παραμονή (;) τής αναχώρησής τους.

Λεπτομέρεια από ερυθρόμορφο αμφορέα που βρέθηκε σε μυστική κρύπτη στην έρημο Τάκλα-Μακάν.

Μουσείο Ευρωπαϊκής Τηλεόρασης

 

Συνέπειες τού ταξιδιού τού Μεγάλου Αλέξανδρου

Οι λαοί τής κεντρικής Ασίας, επιμελείς μαθητές των ελληνικών γνώσεων, τις φύλαξαν και τις ανέ­πτυξαν στους κατοπινούς αιώνες.  Κάθε φανερό ή κρυφό μοναστήρι στο Θιβέτ, στο Νεπάλ, στην Ινδία, στο Μπουτάν και σε όμορα κράτη είχε αντίγραφα από τις αρχικές διδασκαλίες.  Τα κεί­μενα αυτά έγιναν συχνά στόχος για άρπαγες έως τις ημέρες μας.  Οι ναζί για παράδειγμα, που ενδι­α­φέρονταν διακαώς για το ξανθό βάψιμο των μαλλιών, είχαν στείλει πολλές αποστολές στην περι­οχή.  Τις περισσότερες φορές όμως, ακόμα και όταν οι επιδρομείς αποκτούσαν τα πολυ­πό­θητα λάφυρα, δεν ήταν ικανοί να τα καταλάβουν και να τα χρησιμοποιήσουν.

 

 

 

Ναζί πράκτορες ενώ βασανίζουν ελληνοπούλα γλωσσολόγο - αποκρυφισιολόγο για να τους ματυρήσει τα μυστικά των παπύρων που βρήκαν στην Τάκλα-Μακάν.

Φωτογραφία αρχείου

 

Ιδιαίτερη αξία παρουσίαζαν βέβαια τα μυστικά των αληθινών λέξεων και τής ελληνικής γλώσ­σας.  Μία άκρως απόρρητη έκθεση τής KGB++ που διέρρευσε μετά την περίοδο τής Περε­στρό­ικα ανέφερε ότι όταν οι Κινέζοι κατέκτησαν το Θιβέτ, έβαλαν χέρι στα μυστικά χειρόγραφα που φυλάσ­σονταν στις βουδιστικές μονές, τα οποία και θα μελετούσαν στις επόμενες δεκαετίες.  Η ανα­φορά που συντάχθηκε την δεκαετία τού 1950 προέβλεπε την εκθετική ανάπτυξη τής Κίνας, ιδι­αί­τερα μετά το Millennium, καθώς θα εφαρμόζονταν μία μία οι αρχαίες ελληνικές γνώσεις.

 

Το παρακάτω δεν είναι τεκμηριωμένο και γράφεται με επιφύλαξη.  Δεν πρέπει να διαδο­θεί χωρίς αυτή την σήμανση.

Ετοιμαζόταν βιβλίο και κινηματογραφική ταινία τού Τζαίημς Μποντ με θέμα την εύρεση και χρήση από τους Κινέζους κομμουνιστές τής συσκευής τού Κάλλιππου με σκοπό να κατα­κτή­σουν τον κόσμο.  Ο προσωρινός τίτλος τού έργου ήταν « Ο Τζαίημς Μποντ και το ελλη­νικό μπεγλέρι».  Το βιβλίο δεν ολοκληρώθηκε (ή δεν εκδόθηκε;) ποτέ προκειμένου να μην οξυν­θούν οι Δύτικο-Σινικές σχέσεις.

 

Στο αναμεταξύ στην Ελλάδα, ο Κάλλιππος έφτιαξε αντίγραφα τής συσκευής του και προσπάθησε να τα που­λήσει.  Δεν παρουσιάστηκε ωστόσο αγοραστικό ενδιαφέρον, προφανώς επειδή οι Έλληνες ήταν ήδη κορεσμένοι με το θαύμα τής γνώσης των αληθινών ονομάτων των αριθμών.  Προ­κει­μέ­νου να κάνει τα εργοτεχνήματά του πιο δελεαστικά, ενσωμάτωσε προσθήκες στον μηχα­νι­σμό ώστε να λειτουργεί και ως ημερολόγιο σε όλα τα ημερολογιακά συστήματα, ακόμα και στα λαν­θα­σμένα.  Και πάλι όμως λίγα κομμάτια πουλήθηκαν, κυρίως σε γειτονικά κράτη.  Αναπάντεχο αγο­ραστικό κοινό αποτέλεσαν κάποιοι λαοί τής κεντρικής Αμερικής (χρησιμοποιούμε συμβατικά το σύγχρονο όνομα τής ηπείρου), οι οποίοι εκείνη την εποχή περνούσαν από το στάδιο των νομά­δων τροφοσυλλεκτών στο στάδιο των γεωργών.  Όπως όλοι οι λαοί σε αυτό το πολιτισμικό σκα­λοπάτι, είχαν αδείρητη ανάγκη αξιόπιστου ημερολόγιου.  Την σοφία των αληθινών ονο­μά­των των αριθμών δεν ήταν ακόμα έτοιμοι να την εκτιμήσουν.  Ο Κάλλιππος φυσικά δεν δέχτηκε να τους πάρει χρήματα.  Έστειλε ένα φορτίο με συσκευές για να διαμοιραστεί στις φυλές και κατόπιν το θέμα ξεχάστηκε.

Λόγω τής έντονης χρήσης, οι συσκευές μετά από μερικούς αιώνες εφθάρησαν.  Ευτυχώς έως τότε οι πληθυσμοί τής κεντρικής Αμερικής είχαν διδαχτεί την κατεργασία τού χρυσού και παρήγαγαν χρυσά αντίγραφα τού μηχανισμού, με τα οποία πορεύτηκαν τους επόμενους αιώνες.  Όταν οι Κονκισταδόρ κονκισταδόρευσαν τις χώρες τους, αγνοώντας πλήρως την σημασία των συσκευών τις έλυωναν μαζί με άλλα χρυσά αντικείμενα που λαφυραγωγούσαν και έστελναν το χρυσάφι στην Ισπανία.  Στο δρόμο αγγλικά πειρατικά κούρσευαν τις ισπανικές καραβέλες, άρπαζαν το χρυσάφι και το παρέδιδαν στον αγγλικό θρόνο.  Με τον χρυσό εκείνο χρηματοδοτήθηκε η αγγλική πιλοποιία και έτσι η Αγγλία κατατρόπωσε την Γαλλία στον μεγάλο ανταγωνισμό για το πιο δημιουργικό καπέλο που σωβούσε από την εποχή τού Καρλομάγνου.

 

Η συντακτική ομάδα τής παρούσας μελέτης νιώθει την ανάγκη να στιγματίσει αυτή την πορεία που περιγράφθηκε παραπάνω, από το αληθινό προς το ευτελές.  Αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα έκπτωσης των ανθρώπινων αξιών, όταν λείπουν η Γνώση και η παιδεία.

Λυπούμαστε βαθύτατα...

 

Τέλος, την επιχείρηση τού Καλλἰππου κληρονόμησαν οι γυιοί του κ.ο.κ. έως ότου τελικά έκλεισε (67 π.Χ.).  Δεν χωρά αμφιβολία ότι σήμερα ένας τέτοιος μηχανισμός αποτελεί Λυδία λίθο, μία ανε­κτί­μητη πηγή απύθμενης ισχύος.  Από τις ελάχιστες συσκευές που έχουν βρεθεί, η μόνη που παρου­σιάστηκε δημόσια είναι ο «Μηχανισμός των Αντικηθύρων» και αυτός επειδή κατά κύριο λόγο διασωζόταν μόνο το ημερολογιακό σκέλος του.

 

Οι αναγνώστες που είναι καλόπιστοι δεν πρέπει να αυταπατώνται.  Σε κάθε αρχαιολογική εκσκαφή βρίσκεται παρών ένας τουλάχιστον εκπρόσωπος από τις μυστικές υπηρεσίες όλων των μεγάλων δυνάμεων για να αναλάβει δράση αν έρθει στο φως κάποιο από τα μεγάλα αρχαία ελληνικά μυστικά.  Οι σύγχρονοι πράκτορες δεν φοράνε καμπαρντίνα με ανασηκωμένα πέτα, καβουράκι και μαύρα γυαλιά.  Το πιο απαιτητικό μάθημα που παίρνουν στην Υπηρεσία, είναι πώς να φαίνονται αδιάφοροι στους άλλους και το ισχυρότερο όπλο που χειρίζονται είναι η γραφειοκρατία.  Ωστόσο αυξάνονται οι ανεπίσημες διαμαρτυρίες από πολλούς γνωστούς αρχαιολόγους για τους αυξανόμενους «χαζοζαρούμενους υπάλληλους με υψηλή διαπίστευση που τριγυρίζουν χωρίς να κάνουν τίποτα στα εργοτάξια».

 

Προηγούμενο κεφάλαιο: Σύντομο ιστορικό της ελληνικής γλώσσας - 8

Επόμενο κεφάλαιο: Ειδικά ιστορικά θέματα - 2

Περιεχόμενα: Ελληνική Κλώσσα - Εισαγωγή

 

Σύντομο ιστορικό της ελληνικής γλώσσας: κεφάλαιο 8

8. Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Αν παρομοιάσουμε την Αρχαία Ελλάδα με το βαρύτιμο σκήπτρο στα χέρια τού Πολιτισμού, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελεί δικαιωματικά την χρυσοποίκιλτη σφραγίδα επάνω στο γραφείο του।

Η ιστορία τής Βυζαντινής Αυτοκρατορία αρχίζει ουσιαστικά όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος κτίζει την Κωνσταντινούπολη και μεταφέρει εκείτην διοίκηση τού κράτους (324 - 330 μ।Χ.). Η όμορφη πόλη οικοδομήθηκε στα αρχαία ερείπια τής ελληνικής πόλης Βυζἀντιο, σε στρατηγικό, γεωπολιτικό σημείο, έτσι ώστε να χωρίζει και να ελέγχει τους άξεστους βόρειους, τους άξεστους ανατολικούς, τους άξεστους δυτικούς και τους άξεστους νότιους μη–Έλληνες।

Ότι και να γραφτεί για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία είναι λίγο. Στα χρόνια της η ελληνική γλώσσα κυριάρχησε επίσημα στο κόσμο ενώ εκατοντάδες φιλόσοφοι, λόγιοι και γραμματείς άφησαν απειράριθμα κείμενα σοφίας και πραγματείας επί παντός τού επιστητού.

Απλοί και απέριττοι, οι Κύριλλος και Μεθόδιος κατευθύνονται προς τους λαούς των Σλάβων με σκοπό να τους διδάξουν γλώσσα και γραφή, κατά το δυνατόν με ανώτερα χαρακτηριστικά, χωρίς ωστόσο να θίξουν τις εθνοτικές ευαισθησίες τους.

Στην νωπογραφία φαίνεται ο Μεθόδιος να φέρει στις αποσκευές του τον θητοκλάστη, ειδικό διδακτικό όργανο, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διδάξει στους βορειοανατολικούς Σλάβους τον φθόγγο «θ». Σύμφωνα με μία παράδοση ο Κύριλλος πείραζε τον Μεθόδιο σε όλο το ταξίδι λέγοντας: «προσπάθησε εσύ να τους μάθεις το θήτα και εγώ το φι, και όποιος τα καταφέρει, θα δώσει το όνομά του στο αλφάβητο που θα τους φτιάξουμε!»

Αγνώστου καλλιτέχνη, ~ 13ος αι. μ.Χ.

Μουσείο Σιέρρα Λεόνε

Μικρογράμματη γραφή

Κατά την περίοδο τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υιοθετήθηκε η μικρογράμματη γραφή, μία κατά πολύ παλαιότερη επινόηση των αρχαίων Ελλήνων, η οποία δεν είχε έως τότε εφαρμοσθεί καθ’ ότι δεν είχε παρουσιαστεί ανάγκη. Οι λόγοι για τους οποίους οι Βυζαντινοί την επανέφεραν στο προσκήνιο θεωρούνται οι εξής:

1.

Οι Βυζαντινοί ενδιαφέρονταν εξαιρετικά για την καλλιγραφία, τέχνη η οποία προάγεται ιδιαίτερα μέσω τής μικρογράμματης γραφής.

Τα χρόνια που είχαν προηγηθεί τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι γειτονικοί λαοί των Ελλήνων είχαν πλουτίσει σημαντικά και με την άνθηση τής αυτοκρατορίας θέλησαν να επενδύσουν σε αυθεντικά ελληνικά, χειρόγραφα κείμενα. Άμεση συνέπεια ήταν να αποκτήσουν οι γραφείς τα οικονομικά περιθώρια ώστε να στραφούν στην καλλιτεχνική απόδοση των συγγραμμάτων. Για την πραγμάτωση των απαράμιλλων γραφιστικών αριστουργημάτων τους, οι γραφείς βρήκαν στη μικρογράμματη γραφή έναν πιστό σύμμαχο.

2.

Οι Έλληνες είχαν προσφέρει στους άλλους λαούς αλφάβητα, προσαρμοσμένα στις «γλώσσες» τους (βλ. για παράδειγμα το Κυριλλικό αλφάβητο). Προφανώς τα αλφάβητα αυτά έπρεπε να είναι κατά το δυνατόν απλούστερα ώστε να γίνονται κατανοητά, ως εκ τούτου ήταν αποκλειστικά μεγαλογράμματα.

Με διάφορα αλλοδαπά, μεγαλογράμματα αλφάβητα να κυκλοφορούν μέσα στα πόδια τους, οι λόγιοι Βυζαντινοί θεώρησαν σωστό να διαφοροποιήσουν το ελληνικό αλφάβητο, δίνοντας έτσι και σε απαίδευτα μάτια την δυνατότητα να το ξεχωρίζουν αμέσως. Προώθησαν λοιπόν το ισότιμο ελληνικό, μικρογράμματο αλφάβητο (Καλυπάτειρου, Ιστορία, κεφ. Ζ & Η).

3.

Είχε παρατηρηθεί ότι συχνά τα Λανγκολήαρς έκλεβαν κεφαλαία γράμματα μέσα από τα βιβλία τής νέας τεχνολογίας.

Τα Λανγκολήαρς είναι δαίμονες φτιαγμένοι από αρχαίους εχθρούς των Ελλήνων. Κατασκευάστηκαν κυρίως για ανθελληνική δράση αλλά επειδή οι δυνατότητές τους ήταν πολύ περιορισμένες, σύντομα τα παράτησαν και άρχισαν να ασχολούνται με διάφορες άλλες βρωμοδουλιές. Σε σχέση δε με την εύρωστη ελληνική γλώσσα ούτε να τής εξάψουν την περιέργεια μπορούσαν.

Από τα παλιά κείμενα που ήταν σκαλισμένα σε μάρμαρο, τα Λανγκολήαρς δεν μπορούσαν να κλέψουν γράμματα, όταν όμως οι Βυζαντινοί άρχισαν να χρησιμοποιούν το χαρτί νέας τεχνολογίας, τα Λανγκολήαρς βρήκαν τρόπο να αφαιρούν μερικά, ειδικά από τους τόμους που έμεναν για καιρό αχρησιμοποίητοι. Σύμφωνα με τον Αναστάσιο τον Λαχωρίτη, τα Λανγκολήαρς επεδείκνυαν προτίμηση στα γράμματα Ξ, Λ, Ν και Ω, μάλλον επειδή τα βόλευε το σχήμα τους στο ξεκόλλημα. Το χαρτί το είχαν αγοράσει οι Βυζαντινοί από τους Κινέζους ως αρωγή στην προβληματική οικονομία τής Κίνας. Φυσικά αμέσως ακύρωσαν την υπόλοιπη παραγγελία, ωστόσο βρίσκονταν ήδη με περίπου 26000 μεδίμνους στοκ.

Τα Λανγκολήαρς δεν έχουν την ικανότητα μάθησης. Την εποχή τής κατασκευής τους δεν υπήρχαν τα πεζά γράμματα, έτσι ποτέ δεν έμαθαν να τα αναγνωρίζουν και να τα κλέβουν. Η υιοθέτηση λοιπόν των πεζών γραμμάτων από τους Βυζαντινούς επέτρεψε να εξαντληθεί με ασφάλεια το στοκ.

4.

Οπωσδήποτε στην γνώμη των Βυζαντινών μέτρησε και η οικολογική οικονομία.

Ως γνωστόν με την μικρογράμματη γραφή καταναλώνεται μικρότερη ποσότητα χαρτιού και μελάνης ανά μήκος κειμένου. Με την ώριμη περιβαλλοντική ευαισθησία που τους διέκρινε, οι Βυζαντινοί προτίμησαν αναφανδόν την μικρογράμματη.

Προηγούμενο κεφάλαιο: Σύντομο ιστορικό της ελληνικής γλώσσας - 7

Επόμενο κεφάλαιο: Ειδικά ιστορικά θέματα - 1

Περιεχόμενα: Ελληνική Κλώσσα - Εισαγωγή

Κουτουρού και φιρίκια

Φιλτάτοι αναγνώσται, το πληκτρολόγιόν μου τρέμει από συγκίνηση καθώς γράφω τα λόγια τούτα! Η ομάδα της Ελληνικής Κλώσσας, με κίνδυνον της πνευματικής της υγείας, κατόρθωσε να εξασφαλίσει σε παγκόσμια αποκλειστικότητα το συγκλονιστικό ντοκουμέντο που θα παρακολουθήσετε στο ακόλουθο βίνδεο. Θα δείτε με τα μάτια σας και θα ακούσετε με τα αυτιά σας αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ελληνική ήταν, είναι και θα είναι μητέρα όλων των γλωσσών. Ο λόγος που αρθρώνεται από τον πρωτόγονο λαό που θα δείτε, αν και είναι έναρθρος, ωστόσο δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένος νοητικά. Όπως παρατηρεί ο μπροστάρης της ερευνητικής ομάδας μας, Ινδιάνα Ιωνές: "Παρ' ότι πολλοί λαοί έχουν υιοθετήσει το ελληνικό λεξιλόγιο σε ποσοστά έως 93.7%, δεν έχουν καταφέρει να το ενσωματώσουν στην κουλτούρα τους και να παράγουν μέσω αυτού, λόγο με νόημα. Φυσικά το ελληνικό λεξιλόγιο κάνει ότι μπορεί, αυτοοργανώνεται, αλλα τι τα θέλετε, το χαμηλό εξελικτικό επίπεδο αυτών των λαών δεν τους επιτρέπει να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες της ελληνικής γλώσσας."