Γνωμοδότηση για τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα

Με γνωμοδότησή της η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου προτείνει τα εξής, για τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα:

Α. Η πρώτη ενέργεια στην οποία οφείλει να προβεί η Ελληνική Δημοκρατία είναι η μεταφορά της Οδηγίας 2001/18/ΕΚ σχετικά με τη σκόπιμη απελευθέρωση ΓΤΟ στο περιβάλλον, διότι έχει ήδη καταδικασθεί από το ΔΕΚ για την παράλειψη ενσωμάτωσής της στο εσωτερικό δίκαιο.
Β. Περαιτέρω, το ελληνικό κράτος οφείλει να ενθαρρύνει την επιστημονική έρευνα στον τομέα των ΓΤΟ (σκ. 23 του προοιμίου της Οδηγίας 2001/18/ΕΚ) συγκροτώντας τις αντίστοιχες ερευνητικές μονάδες, οι οποίες θα έχουν σχετικώς και γνωμοδοτική αρμοδιότητα (άρθρο 28 της Οδηγίας 2001/18/ΕΚ).
Γ. Πρέπει, επίσης, να συσταθούν κρατικοί φορείς προληπτικής ενημέρωσης τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών (σκ. 27 του προοιμίου της Οδηγίας 2001/18/ΕΚ), που ήδη προβλέπονται από το κοινοτικό δίκαιο και το Πρωτόκολλο της Καρθαγένης.
Δ. Πρέπει επίσης, με σχετική κοινοποίηση των ληπτέων μέτρων στην Επιτροπή της ΕΕ, να τεθεί υποχρεωτική σήμανση επί όλων των τροφίμων που εμπεριέχουν ΓΤΟ όχι μόνον εκείνων που εμπεριέχουν τους τελευταίους σε ποσοστό μεγαλύτερο του 0,9%, αλλά επί όλων των τροφίμων που εμπεριέχουν ΓΤΟ ή που δημιουργήθηκαν βάσει ΓΤΟ, ανεξαρτήτως του ποσοστού στο οποίο ανιχνεύονται οι ΓΤΟ στα τρόφιμα αυτά. Η εξουσία τούτη του Έλληνα, τυπικού ή κανονιστικού, νομοθέτη απορρέει από τη διάταξη του άρθρ. 95 παρ. 5 ΣυνθΕΚ, η οποία παρέχει τη δυνατότητα σε ένα κράτος μέλος, μετά τη θέσπιση μέτρου εναρμόνισης (που, εν προκειμένω, συνιστά ο Κανονισμός (ΕΚ) 1830/2003), εφόσον το κράτος μέλος αυτό θεωρεί αναγκαία τη θέσπιση εθνικών διατάξεων επί τη βάσει νέων επιστημονικών στοιχείων σχετικών με την προστασία του περιβάλλοντος να προβεί στη θέσπιση των αναγκαίων αυτών μέτρων, υπό την προϋπόθεση ότι οι σχετικοί λόγοι προστασίας του περιβάλλοντος έχουν ανακύψει μετά τη θέσπιση του μέτρου εναρμόνισης, αφορούν μία συγκεκριμένη περίπτωση που απασχολεί το εθνικό δίκαιο και ότι το κράτος μέλος κοινοποιεί στην Επιτροπή τις μελετώμενες διατάξεις και τους λόγους που υπαγορεύουν τη θέσπισή τους.
Υπό τις προϋποθέσεις αυτές μπορεί να επιτευχθεί η αποτελεσματική εφαρμογή της αρχής της πρόληψης, της προφύλαξης και της νομικής ασφάλειας αναφορικά με την κυκλοφορία γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών και τροφίμων, στο πλαίσιο της ανεύρεσης του σημείου τομής ανάμεσα στον φιλελεύθερο χαρακτήρα του Κράτους, που αποδέχεται την ελεύθερη οικονομική και εμπορική δραστηριότητα, με τον κοινωνικό και τον εγγυητικό χαρακτήρα του, που επιβάλλει στο Κράτος τη λήψη προληπτικών, κυρίως, μέτρων για την προστασία όλων των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, όπως είναι το δικαίωμα στην υγεία και στο περιβάλλον, στο πλαίσιο ορθής εφαρμογής του άρθρ. 25 παρ.1 του Συντάγματος 1975/1986/2001. Σε κάθε περίπτωση της διάθεσης στην αγορά μεταλλαγμένου είδους διατροφής, πρέπει να προηγείται ερευνητική εξέταση κατά τα ως άνω για την επικινδυνότητά του στην υγεία μας και μόνο μετά τη διαπίστωση μη επικινδυνότητάς του να επιτρέπεται η κυκλοφορία του. Πρέπει να τεθεί ως αναμφισβήτητη η αρχή ότι δεν είναι δυνατόν ο προσπορισμός οικονομικού οφέλους να κατισχύει της προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του φυσικού περιβάλλοντος.

(πηγή: http://www.nchr.gr/media/word/gmo_30_03_05.doc )

Το δικαίωμα στην αποτέφρωση

Επειδή μου στείλατε αρκετά μηνύματα για το θέμα του Συνήγορου του Πολίτη και την αποτέφρωση, απόψε σας έχω κάτι που δόθηκε στη δημοσιότητα το 2000, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ένα γνωμοδοτικό όργανο του Κράτους που αποτελείται από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον τομέα αυτό, έχει εκδώσει -στις 7.12.2000- μια γνωμοδότηση που εισηγείται την θεσμοθέτηση ειδικού πλαισίου που να επιτρέπει την αποτέφρωση.

(πηγή: http://www.nchr.gr/category.php?category_id=51 )

Έχει ενδιαφέρον η ιστορική αναδρομή με τις πρωτοβουλίες Έβερτ και Ευθυμίου, αλλά και ο τρόπος που η καθολική εκκλησία αντιμετωπίζει το θέμα. Και ασφαλώς η ίδια η τυποποίηση του "δικαιώματος στην αποτέφρωση".

ΕΕΤΤ κατά ΟΤΕ

Την Τρίτη, η ΕΕΤΤ εξέδωσε προσωρινή διάταξη με την οποία καλείται ο ΟΤΕ, μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί των ασφαλιστικών μέτρων, να απέχει από κάθε ενέργεια κατάργησης της Προεπιλογής Φορέα συνδρομητών, η οποία δεν είναι σύμφωνη με το σχετικό κανονισμό και να προβαίνει σε άρνηση ενεργοποίησης Προεπιλογής Φορέα, μόνο εφόσον ισχύουν οι λόγοι που περιοριστικά απαριθμούνται στον ανωτέρω Κανονισμό.
Η ΕΕΤΤ απειλεί τον ΟΤΕ, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με το περιεχόμενο της Προσωρινής Διάταξης, με πρόστιμο ύψους 150 ευρώ για κάθε -κατά παράβαση της παρούσας Προσωρινής Διάταξης- κατάργηση ή άρνηση ενεργοποίησης Προεπιλογής Φορέα.
Από την πλευρά του ΟΤΕ δεν εκδόθηκε ανακοίνωση και στελέχη του Οργανισμού τόνιζαν ότι με το θέμα ασχολούνται οι νομικές και οι άλλες αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΤΕ, οι οποίες εξετάζουν τις καταγγελίες που αναφέρονται στην ανακοίνωση του ΣΑΤΠΕ.

Ο Σύνδεσμος Αδειοδοτημένων Τηλεπικοινωνιακών Παρόχων Ελλάδος (ΣΑΤΠΕ) προέβη σε καταγγελία του ΟΤΕ στην ΕΕΤΤ και στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, επειδή, όπως υποστηρίζει ο ΣΑΤΠΕ, ο Οργανισμός προχωρεί σε απορρίψεις αιτημάτων ενεργοποίησης προεπιλογής φορέα που αποστέλλουν πάροχοι στον ΟΤΕ, για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που προβλέπονται ρητά στον σχετικό κανονισμό.
Ο ΣΑΤΠΕ καταγγέλλει τον ΟΤΕ ότι προβαίνει σε αθέμιτα μέσα, καταγράφοντας τις συνομιλίες των συνδρομητών, που παραλαμβάνει από τις εταιρείες, με αιτήματα ενεργοποίησης προεπιλογής φορέα για να διαπιστώσει αν τα αιτήματα ενεργοποίησης είναι πραγματικά. Η ενέργεια αυτή, κατά τον ΣΑΤΠΕ, δεν παραβιάζει μόνο την τηλεπικοινωνιακή νομοθεσία και τη νομοθεσία περί ανταγωνισμού, αλλά και τη νομοθεσία περί προστασίας προσωπικών δεδομένων.

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=652989&lngDtrID=252 )

Η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομείων ασκεί αποφασιστικά τις ρυθμιστικές της αρμοδιότητες, κατά του ΟΤΕ, ο οποίος εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, σε καθεστώς μερικά απελευθερωμένης αγοράς τηλεπικοινωνιών να αντιμετωπίζει τους αντισυμβαλλόμενόυς του με όρους κρατικού μονοπωλίου σχεδόν σοσιαλιστικής δημοκρατίας.

Χορήγηση επιδόματος κηδείας με αποτέφρωση

Ύστερα από Πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη και συμφωνη Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, το ΙΚΑ υποχρεούται να χορηγεί το στανταρ επίδομα κηδείας ακόμα και σε εκείνους που επιλέγουν την αποτέφρωση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της κηδείας.

(πηγή: http://www.synigoros.gr/reports/apotefrosi-porisma.pdf )

Είναι πολύ σημαντικό ότι ο Συνήγορος του Πολίτη καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα (που έγινε δεκτό τελικά και από το ΝΣΚ) με αναγωγή στη συνταγματική ελευθερία ως προς την ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθρο 5§1 του Συντάγματος). Μια βάση ικανή για την στήριξη και ενός ανάλογου θεσμικού πλαισίου που θα επιτρέψει στο μέλλον την αποτέφρωση στην Ελλάδα.

Νίκη των δικαιωμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο

To Ευρωπαϊκό Κοινοβούλίο απέρριψε την πρωτοβουλία της Μ.Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας και της Σουηδίας για διατήρηση των τηλεπικοινωνιακών δεδομένων έως 3 έτη για λόγους ασφάλειας και καταπολέμησης του εγκλήματος. Η πρόταση θεωρήθηκε μια απειλή για την ιδιωτικότητα των πολιτών.Αντιθέτως, οι ευρωβουλευτές υποδέχτηκαν θετικά την εναλλακτική πρόταση που κατέθεσε η Επιτροπή την προηγούμενη εβδομάδα.

(πηγή: http://www.europarl.eu.int/news/expert/infopress_page/019-669-270-9-39-902-20050921IPR00560-27-09-2005-2005--true/default_en.htm )

Η πρόταση Οδηγίας της Επιτροπής (έχοντας λάβει τη θετική αν και επιφυλακτική γνωμοδότηση του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων) παρουσιάζεται ως μια πιο λογική εναλλακτική λύση. Και πάλι όμως, το μέτρο είναι εντελώς απρόσφορο και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων. Τι θα συμβεί αν ένας "ύποπτος" κάνει αναπάντητες -για λόγους εκδίκησης- σε αντιπάλους του, ακόμα και σε πολιτικούς; Αφού δεν καταγράφονται οι συνομιλίες ως περιεχόμενο (και πολύ ορθά) ανά πάσα στιγμή μπορεί κάποιος να κληθεί να απολογηθεί για ποιο λόγο έλαβε μία αναπάντητη π.χ. από τον Μπιν Λάντεν (...τυχαίο παράδειγμα). Δηλαδή πλήρης ανατροπή του τεκμηρίου της αθωότητας: όλοι είμαστε ένοχοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.

To καταναλωτικό κεκτημένο

Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Υγείας και Προστασίας Καταναλωτών κ. Μάρκος Κυπριανού, σε ομιλία του στις 26.9.2005 σχετικά με το ευρωπαϊκό συμβατικό δίκαιο χρησιμοποίησε τον όρο "καταναλωτικό κεκτημένο", για να περιγράψει το πακέτο νομοθετικών, διοικητικών και πολιτικών μέτρων προστασίας καταναλωτή που ισχύει στην ΕΕ.

Επίσης σημείωσε ότι πρόθεση της Επιτροπής δεν είναι η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Αστικού Κώδικα.

(πηγή: http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=SPEECH/05/548&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en )

Το θέμα βέβαια είναι ότι ο Αστικός Κώδικας, ή καλύτερα, το αστικό δίκαιο έχει δεχθεί σημαντικές επεμβάσεις από το κοινοτικό δίκαιο, ειδικά ως προς την σημαντικότερη σύμβασή του, δηλαδή την πώληση. Επίσης, το δικαίο προστασίας καταναλωτή αποτελεί απλώς εναρμόνιση κοινοτικής οδηγίας (με μερικές πινελιές διοικητικής ελληνικής πρωτοβουλίας όπως ο θεσμός του Συνήγορου του Καταναλωτή, ο οποίος διορίστηκε τον Μάιο, αλλά ακόμα δεν έχουμε δει κάποια ανακοίνωση ή άλλη δραστηριότητά του).

Ενδεχομένως στο οικογενειακό και το κληρονομικό δίκαιο, ο Αστικός Κώδικας να μην επηρεαστεί από το κοινοτικό δίκαιο. Το ενοχικό δίκαιο όμως πολύ δύσκολα θα παραμείνει ως έχει, εντός της Κοινότητας. Εκείνοι που φοβούνται περισσότερο βέβαια είναι οι Άγγλοι, λόγω της ιδιορρυθμίας του common law σε σχέση με τα ισχύοντα στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αλλά και η ηπειρωτική Ευρώπη ανησυχεί γιατί η σύγκλιση μάλλον θα γίνει προς την πλευρά του common law (βλ. U.S.A.). Βέβαια αυτό δεν ενέχει κατ' ανάγκη κινδύνους, παρά μόνο την αναγκαιότητα της έγκαιρης ενημέρωσης των νομικών που μπορεί να φτάνει έως την υποχρεωτική μετεκπαίδευση.

Γνώμη Επόπτη για την Οδηγία διατήρησης δεδομένων

Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων, κ. Peter Hustinx, μονοπρόσωπο ανεξάρτητο όργανο, αρμόδιο για την προστασία προσωπικών δεδομένων στην Κοινότητα (άρθρο 286 ΣυνθΕΚ), κατέθεσε τη Γνώμη του για την πρόταση Οδηγίας επί της οποίας θα ψηφίσει σήμερα το Ευρωκοινοβούλιο. Θέμα: η διατήρηση των τηλεπικοινωνιακών δεδομένων των κλήσεων (τηλέφωνα σταθερά και κινητά), των e-mail κλπ για λόγους καταπολέμησης των σοβαρών εγκλημάτων.

Ο Επόπτης δήλωσε ότι δεν έχει πειστεί για την αναγκαιότητα της Οδηγίας και έχει κάνει παρατηρήσεις σε συγκεκριμένα σημεία για να βελτιώσει τη συμβατότητά της με το νομικό σύστημα προστασίας δεδομένων αλλά και τη σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σχετικά με την προστασία της ιδιωτικής ζωής.

(πηγή:http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=EDPS/05/5&format=HTML&aged=0&language=en&guiLanguage=en )

Ο Επόπτης επιβεβαιώνει τον ανεξάρτητο θεσμικό του ρόλο, προβαίνοντας σε κριτική (εις βάρος του Συμβουλίου και της Επιτροπής, ουσιαστικά) για την αναγκαιότητα της Οδηγίας, την οποία αναλύει διεξοδικά στην Γνώμη που κατέθεσε. Έτσι ο Επόπτης, προτείνοντας και συγκεκριμένες βελτιώσεις, αποτελεί ένα παράγοντα της αρχής της καλής νομοθεσίας (good legislation) στην Κοινότητα. Ο λόγος περνάει πλέον στους Ευρωβουλευτές που σήμερα θα αποφασίσουν για αυτήν την τομή που θα επηρεάσει άμεσα την εμβέλεια της ιδιωτικότητας κάθε ευρωπαίου πολίτη.

Παρατηρείται ότι οι μονοπρόσωπες ανεξάρτητες αρχές εντός της Ε.Κ. (Διαμεσολαβητής και Επόπτης) επιτελούν στο ακέραιο το καθήκον τους, λειτουργώντας και ως "θεσμικά αντίβαρα" (για να θυμηθούμε και την έκφραση του Ν.Αλιβιζάτου) στην παντοδυναμία της κεντρικής εξουσίας της Επιτροπής. Σε κάθε περίπτωση πάντως, με σεβασμό στην ετυμηγορία των αντιπροσώπων των λαών (Ευρωκοινοβούλιο).

Κλείνουν τα αμερικάνικα sites ανταλλαγής mp3

Ύστερα από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α.("οποιοσδήποτε διανέμει συσκευές ή λογισμικό το οποίο προορίζεται για παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας φέρει νομική ευθύνη για τις ακόλουθες παραβιάσεις από την πλευρά των χρηστών"), η Ένωση Δισκογραφικής Βιομηχανίας Αμερικής (RIAA) έστειλε προειδοποιητικές επιστολές σε επτά εταιρίες που διαχειρίζονται ιστοσελίδες ανταλλαγής αρχείων, απαιτώντας τη διακοπή της λειτουργίας τους.

Αποτέλεσμα αυτής της προειδοποίησης ήταν η διακοπή λειτουργίας του WinMX και του eDonkey.com

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=651607&lngDtrID=252 )

Δεν υπάρχει αμφιβολία πάντως ότι το δίκαιο, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να βρει κάποιον τρόπο να ενσωματώσει τις τεχνολογικές εξελίξεις που είναι ορατές στην εποχή της Κοινωνίας της Πληροφορίας.

Η ίδια η αγορά μπορεί να αντιμετωπίσει, με τους δικούς της κανόνες, τους "πειρατές", στήνοντας, για παράδειγμα πολύ πιο βελτιωμένα δίκτυα, στα οποία θα κυκλοφορούν π.χ. επισήμως τα νέα μουσικά ή οπτικοακουστικά έργα, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το internet και αποσβήνοντας τις επενδύσεις μέσω της διαφήμησης.

Η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τα αιτήματα της κοινωνίας, ούτε να αποτελεί μια τεχνητή, δικαστηριακή συνθήκη. Προέχει η διάπλαση μιας νέας κουλτούρας προστασίας και διάδοσης της πνευματικής ιδιοκτησίας (όχι μόνο για τους χρήστες, αλλά και για τους δημιουργούς/παραγωγούς).

Στριπτίζ σε μεσημεριανή εκπομπή.

Πρόστιμο 50.000 ευρώ επέβαλε το ΕΣΡ για την συνέντευξη δύο στρίπερ που φιλοξένησε μεσημεριανή εκπομπή τηλεοπτικού σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας. Στην εκπομπή αφέθηκαν υπονοούμενα για διευκόλυνση αλλότριας ακολασίας (εκτός από την εκτέλεση "αισθησιακού χορού") , γεγονός που δεν αποδέχτηκαν ούτε οι χορευτές, αλλά ούτε και ο πράκτοράς τους.

Η απόφαση εμπεριέχει όλο τον επίμαχο διάλογο και έκρινε ότι η εκπομπή προβλήθηκε χωρίς την κατάλληλη σήμανση, παραλείφθηκε η υποχρέωση του σταθμού για τήρηση της βιντεοταινίας της εκπομπής και το περιεχόμενο του προγράμματος κρίθηκε ως υποβαθμισμένο, ικανό να προκαλέσει στους ανήλικους σοβαρή ηθική βλάβη.

(πηγή: http://www.esr.gr/media/344-2005.pdf)

Ταυτόχρονα διαβάζουμε στον νομικό τύπο ότι το ΕΣΡ υπέβαλε την έκθεση πεπραγμένων του (Δίκαιο Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, σελ. 388, άρθρο της Ιφ. Καμτσίδου), όπου φαίνεται ότι λειτουργεί ως μια γραφειοκρατική υπηρεσία, χωρίς να εστιάζει στην κύρια ρυθμιστική αποστολή του, αλλά δίνοντας έμφαση σε φαινόμενα, όπως αυτά που περιγράφονται σε αυτήν την απόφαση.

Δέσμευση κεφαλαίων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας

Σύμφωνα με Κανονονισμό του Συμβουλίου της ΕΕ, υπάρχει η δυνατότητα να δεσμευτούν κεφάλαια ιδιωτών που συνδέονται με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, το δίκτυο της Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν (881/2002). Ορισμένοι ιδιώτες ζήτησαν την ακύρωση αυτού του νομικού πλαισίου από το Ευρωπαϊκό Πρωτοδικείο. Το οποίο εξέδωσε τις δύο πρώτες αποφάσεις του για αυτό το ζήτημα.

Το θέμα αυτό εντάσσεται στον "δεύτερο πυλώνα" της ΕΕ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας), στη σφαίρα του οποίου η κύρια αρμοδιότητα ανήκει στο Συμβούλιο.
Εφόσον τη λήψη τέτοιων µέτρων έχει ζητήσει το Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το περιεχόµενό τους διαφεύγει, κατά µέγα µέρος, του δικαστικού ελέγχου από το Ευρωπρωτοδικείο.
Τα άτοµα που συνδέονται οικονομικά με τους τρομοκράτες περιλαµβάνονται σε κατάλογο προσαρτηµένο στους κανονισµούς, τακτικώς αναθεωρούµενο από την Επιτροπή βάσει των ενηµερωµένων καταλόγων που αποστέλλει η επιτροπή κυρώσεων. Τα κράτη µπορούν να εγκρίνουν παρεκκλίσεις από το µέτρο της δεσµεύσεως κεφαλαίων για ανθρωπιστικούς λόγους.

Το Πρωτοδικείο τονίζει ότι ο προσβαλλόµενος κανονισµός περιορίζεται στην εφαρµογή, σε κοινοτικό επίπεδο, των αποφάσεων του Συµβουλίου Ασφαλείας. Συνεπώς, τυχόν έλεγχος της εσωτερικής νοµιµότητας του κανονισµού αυτού θα συνεπαγόταν τον έµµεσο έλεγχο, εκ µέρους του Πρωτοδικείου, της νοµιµότητας των ανωτέρω αποφάσεων. Ενόψει, όµως, του κανόνα της υπεροχής του δικαίου του ΟΗΕ, που διατυπώθηκε ανωτέρω, οι αποφάσεις αυτές διαφεύγουν, κατ’ αρχήν, του δικαστικού ελέγχου του Πρωτοδικείου, το οποίο δεν έχει τη δικαιοδοσία να θέσει υπό αµφισβήτηση, έστω έµµεσα, τη νοµιµότητά τους µε κριτήριο το κοινοτικό δίκαιο ή τα θεµελιώδη δικαιώµατα που αναγνωρίζονται στο πλαίσιο της κοινοτικής εννόµου τάξεως.
Αντιθέτως, το Πρωτοδικείο υποχρεούται, στο µέτρο του δυνατού, να ερµηνεύει και να εφαρµόζει το κοινοτικό δίκαιο κατά τρόπο σύµφωνο προς τις υποχρεώσεις που υπέχουν τα κράτη µέλη από τον Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών.
Το Πρωτοδικείο διαπιστώνει ότι οι προσφεύγοντες δεν αποστερήθηκαν αυθαιρέτως του δικαιώµατος ιδιοκτησίας. Η δέσµευση κεφαλαίων εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας των Ηνωµένων Εθνών να καταστείλουν τη διεθνή τροµοκρατία και αποτελεί συντηρητικό µέτρο το οποίο, εν αντιθέσει προς τη δήµευση, δεν θίγει την ίδια την ουσία του δικαιώµατος ιδιοκτησίας των ενδιαφεροµένων επί των κεφαλαίων τους, αλλά αφορά µόνον τη χρήση αυτών των κεφαλαίων. Επιπροσθέτως, τα ψηφίσµατα του Συµβουλίου Ασφαλείας προβλέπουν έναν µηχανισµό περιοδικής επανεξετάσεως του γενικού συστήµατος κυρώσεων, καθώς και διαδικασία παρέχουσα στους ενδιαφερόµενους τη δυνατότητα να ζητήσουν επανεξέταση της περιπτώσεώς τους, µε τη µεσολάβηση του κράτους της ιθαγενείας τους, από την επιτροπή κυρώσεων. Οι ενδιαφερόµενοι µπορούν ανά πάσα στιγµή να απευθυνθούν στην επιτροπή κυρώσεων, µέσω των αρχών του κράτους της ιθαγενείας τους, αιτούµενοι τη διαγραφή των ονοµάτων τους από τον κατάλογο των ατόµων κατά των οποίων επιβάλλονται οι κυρώσεις.
Το Πρωτοδικείο κρίνει ότι τα κοινοτικά όργανα δεν είχαν, επίσης, την υποχρέωση να ακούσουν τους ενδιαφερόµενους, καθόσον δεν είχαν κανένα περιθώριο εκτιµήσεως κατά την εφαρµογή των κυρώσεων που αποφάσισε το Συµβούλιο Ασφαλείας.

Κατά των αποφάσεων υπάρχει δυνατότητα άσκησης αναίρεσης στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων εντός δύο μηνών από την κοινοποίησή της.

(πηγή: http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=CJE/05/79&format=HTML&aged=0&language=EL&guiLanguage=en )

Με τις αποφάσεις αυτές το Πρωτοδικείο νομολογεί το αυτονόητο: ότι το διεθνές δίκαιο είναι υπέρτερο του κοινοτικού δικαίου (και όχι ίσης τυπικής ισχύος όπως διδάσκουν ορισμένοι έλληνες καθηγητές νομικής και αναγράφεται σε σχετικά εγχειρίδια με επιχειρήματα από το ... ελληνικό σύνταγμα). Το δικαστήριο καθιστά σαφές ότι η ΕΕ δεν θα καταστεί "τραπεζικός παράδεισος" των προσώπων που συνδέονται με τρομοκράτες. Ωστόσο, η αναίρεση που ίσως ασκηθεί ενώπιον του ΔΕΚ ενδεχομένως να έχει αποτέλεσμα την ανατροπή αυτών των αποφάσεων του Πρωτοδικείου, με βάση το τεκμήριο αθωότητας, την προστασία προσωπικών δεδομένων και την έλλειψη δικαιώματος αποτελεσματικής προσφυγής και προηγούμενης ακρόασης.

Απαγόρευση έκδοσης κατώτατων αμοιβών από την ΕπΑντ

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού απαγόρευσε στους οδοντιατρικούς συλλόγους να εκδίδουν τιμοκαταλόγους με τα κατώτατα όρια αμοιβών των μελών τους.

Η Επιτροπή αποφάσισε ότι οι Σύλλογοι πρέπει να ενημερώσουν εγγράφως τα μέλη τους για την απόφαση της εντός ενός μήνα, να διαγράψουν από τις ιστοσελίδες τους τους πίνακες κατώτατων ορίων αμοιβών που έχουν αποφασίσει και εκδώσει οι ίδιοι, καθώς και κείμενο που αφορά θέματα ρύθμισης της τιμολογιακής πολιτικής των μελών τους σε συλλογικό επίπεδο και να αποσύρουν και να ακυρώσουν κάθε έντυπο υλικό που διαθέτουν και αναφέρεται στην απαγόρευση. Η Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία θα πρέπει να ενημερώσει τα μέλη της πανελλαδικά για την απόφαση.

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=651932&lngDtrID=244 )

Η απόφαση της Επιτροπής ενδεχομένως να έχει αντίκτυπο και σε άλλους επαγγελματικούς κλάδους που τα κατώτατα όρια αμοιβών προβλέπονται από τους Σύλλόγους τους, όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι.

Πρόστιμο 60.000 σε Τράπεζα επειδή αρνήθηκε πρόσβαση υπαλλήλου της στον φάκελό του.

Ο υπάλληλος μιας τράπεζας ζήτησε να πάρει αντίγραφα από τα έγγραφα που τηρούνταν στον υπηρεσιακό του φάκελο. Η τράπεζα του χορήγησε μερικά έγγραφα, όχι όμως και τα δελτία αξιολόγησής του από τους προϊσταμένους του για τα έτη 2000 έως 2004. Σημειωτέον ότι από το 2000 έως το 2005, ο υπάλληλος ισχυρίζεται ότι παραλήφθηκε σε πέντε προαγωγές στελεχών που έγιναν.

Κατά τους ισχυρισμούς της τράπεζας, τα δελτία αξιολόγησης για τα έτη 2000 και 2001 δεν παραδόθηκαν γιατί δεν βρέθηκαν στο φάκελο του προσφεύγοντος που τηρείται στη διεύθυνση ανθρώπινου δυναμικού της τράπεζας πιθανώς λόγω και της αναστάτωσης που υπήρξε εκείνο το χρονικό διάστημα από τη συγχώνευση της τράπεζας με άλλη τράπεζα, από την οποία προέρχεται ο προσφεύγων.

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων με την απόφαση 61/2005 έκρινε ότι η τράπεζα υπέχει ευθύνη διότι με τις ενέργειες ή παραλείψεις των οργάνων της δεν ικανοποίησε τελικώς το δικαίωμα πρόσβασης που άσκησε ο υπάλληλος. Περαιτέρω, η δήλωση από την τράπεζα αδυναμίας ανεύρεσης των στοιχείων που ομολογεί ότι τηρούσε πριν το χρονικό διάστημα της συγχώνευσης και συγκεκριμένα των δελτίων αξιολόγησης των ετών 2000 και 2001, αλλά και του δελτίου 2002 που αποδεδειγμένα παρέλαβε συνιστά παραδοχή απώλειάς τους. Δεν απέδειξε εξάλλου η τράπεζα ότι είχε λάβει τα κατάλληλα οργανωτικά και τεχνικά μέτρα για την ασφάλεια των δεδομένων και την προστασία τους από τυχαία ή αθέμιτη επεξεργασία, δεδομένου ότι το άρθρο 10 παρ.3 του νόμου για την προστασία δεδομένων θεσπίζει αυξημένη υποχρέωση επιμέλειας από τον υπεύθυνο επεξεργασίας ακόμη και για τυχαία απώλεια.
Η απόφαση της Αρχής περιέχει και τις εξής σκέψεις: "Το δικαίωμα πρόσβασης που δίνει ο νόμος στο υποκείμενο των δεδομένων έχει θεσπιστεί για να ελέγχει ο τελευταίος αν έχουν τηρηθεί από τον υπεύθυνο επεξεργασίας οι διαδικασίες θεμιτής επεξεργασίας για τα δεδομένα που το αφορούν, δηλαδή αν αυτά είναι ακριβή, πρόσφορα, ενημερωμένα κλπ. Δεν είναι απλώς αίτημα προς επίδειξη που εξαντλείται με την λήψη αντιγράφου, όπως εσφαλμένα ισχυρίζεται η τράπεζα. Όσον αφορά τον ισχυρισμό της τράπεζας ότι μη νομίμως ο προσφεύγων επανήλθε στην Αρχή όταν δεν ικανοποιήθηκε το δικαίωμα πρόσβασής του ενώ έπρεπε να ασκήσει τις αντιρρήσεις του προς την τράπεζα κατά το άρθρο 13 του ν.2472/97, επισημαίνεται ότι προσφυγή για μη ικανοποίηση του δικαιώματος πρόσβασης απευθύνεται προς την Αρχή όπως ορίζεται από το νόμο."

Η Αρχή επέβαλε στην Τράπεζα πρόστιμο 60.000 ευρώ για μη πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος πρόσβασης του υπαλλήλου στο φάκελό του, αλλά και για παράβαση της υποχρέωσης για ασφαλή τήρηση των δεδομένων (αφού ισχυρίστηκα ότι "χάθηκαν" οι εκθέσεις αξιολόγησης...)

(πηγή: http://www.dpa.gr/Documents/Gre/Apofaseis/61_05_anonym.doc )

Καθένας έχει δικαίωμα πρόσβασης στα προσωπικά του δεδομένα που τηρεί οποιοσδήποτε. Η μη ικανοποίηση αυτού του δικαιώματος από τον υπεύθυνο που τηρεί τα δεδομένα μπορεί να επισύρει διοικητικό πρόστιμο έως πολλών εκατοντάδων ευρώ (εως 50.000.000 δρχ. λέει ο νόμος). Επίσης ο υπάλληλος μπορεί να στραφεί και με αγωγή κατά της τράπεζας και να διεκδικήσει αποζημίωση (το minimum της οποίας ειναι 5.869 ευρώ, σύμφωνα με τον νόμο).

Τα προσωπικά δεδομένα τρίτων δεν μπορούν να καταστούν αντικείμενο "ιδιοκτησίας" από αυτούς που τα κατέχουν και να τα μεταχειρίζονται κατά τρόπο που να αποκλείει την πρόσβαση των προσώπων που αφορούν. Η Αρχή με πολλές αποφάσεις της κάθε χρόνο επιβάλλει πρόστιμα στις τράπεζες για παραβίαση του δικαιώματος πρόσβασης, αλλά οι τελευταίες ακόμα δεν δείχνουν να συμμορφώνονται στις νομικές και συνταγματικές τους υποχρεώσεις...

Απαγόρευση λειτουργίας πιλοτικού συστήματος ελέγχου πρόσβασης σε εγκαταστάσεις.

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων, με την απόφαση 59/2005 απαγόρευσε την πιλοτική εγκατάσταση ενός συστήματος ελέγχου πρόσβασης σε αθλητικές εγκαταστάσεις, το οποίο θα επεξεργαζόταν βιομετρικά δεδομένα.

Μια εταιρεία ζήτησε την άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων για την εγκατάσταση πιλοτικού βιομετρικού συστήματος ελέγχου πρόσβασης σε αθλητικές εγκαταστάσεις, το οποίο εφαρμόζεται στα πλαίσια ερευνητικού έργου με τίτλο “Ευφυές Σύστημα Ελέγχου Πρόσβασης Φιλάθλων και Διαπιστευμένων Ατόμων σε Αθλητικές Διοργανώσεις” που χρηματοδοτείται από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Ειδικότερα, η εγκατάσταση του βιομετρικού συστήματος θα γινόταν για δύο (2) μήνες στις αθλητικές εγκαταστάσεις ενός γυμναστικού συλλόγου με σκοπό την πιλοτική δοκιμή του με πραγματικά προσωπικά δεδομένα ατόμων που θα έχουν εκ των προτέρων δώσει την ρητή και ειδική συγκατάθεση τους για συμμετοχή στο ερευνητικό πρόγραμμα. Τα παραπάνω δεδομένα θα καταστρέφονταν αμέσως μετά το τέλος της πιλοτικής λειτουργίας του συστήματος. Το σύστημα θα κατέγραφε με ψηφιακό τρόπο δακτυλικά αποτυπώματα του χεριού του χρήστη (βιομετρικά δεδομένα δακτυλοσκόπησης). Η αποθήκευση των δακτυλικών αποτυπωμάτων θα γινόταν σε έξυπνη κάρτα που βρίσκεται αποκλειστικά στην κατοχή του χρήστη, ενώ δεν θα γινόταν αποθήκευση βιομετρικών στοιχείων σε κεντρική βάση δεδομένων.

Σύμφωνα με την Αρχή:
1). Βιομετρικά συστήματα είναι εφαρμογές της βιομετρικής τεχνολογίας, που στοχεύουν στην αυτόματη ταυτοποίηση και/ή αυθεντικοποίηση ενός φυσικού προσώπου. Η συλλογή των βιομετρικών δεδομένων (πχ εικόνα του δακτυλικού αποτυπώματος, εικόνα της οφθαλμικής ίριδας, καταγραφή φωνής) γίνεται κατά τη διαδικασία της εγγραφής του ατόμου στο σύστημα. Η καταγραφή γίνεται με ένα ειδικό σένσορα. Το βιομετρικό σύστημα τότε, εξάγει από τα δεδομένα τα ειδικά εκείνα χαρακτηριστικά του χρήστη που χρειάζονται για να δημιουργηθεί ένα "πρότυπο". Πρότυπο είναι μια δομημένη απεικόνιση της βιομετρικής εικόνας δηλαδή της καταγεγραμμένης βιομετρικής μέτρησης του ατόμου. Ένα πρότυπο μπορεί να συνδυαστεί με πρόσθετα μέτρα ελέγχου πρόσβασης, όπως για παράδειγμα ένα κωδικό πρόσβασης (PIN). Το βιομετρικό σύστημα δεν αποθηκεύει την πρωταρχική εικόνα του βιομετρικού χαρακτηριστικού του ατόμου αλλά το πρότυπο, που είναι σε ψηφιακή μορφή.
Το άρθρο 2 του Νόμου 2472/1997, ορίζει ότι "δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα" είναι κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων. «Υποκείμενο των δεδομένων» είναι, το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί, δηλαδή μπορεί να προσδιορισθεί αμέσως ή εμμέσως, ιδίως βάσει αριθμού ταυτότητας ή βάσει ενός η περισσότερων συγκεκριμένων στοιχείων που χαρακτηρίζουν την υπόστασή του από άποψη φυσική, βιολογική, ψυχική, οικονομική, πολιτιστική, πολιτική ή κοινωνική. Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται για την ταυτοποίηση ενός προσώπου με χρήση βιομετρικών μεθόδων ή αλλιώς, η ψηφιακή απεικόνιση σε ένα πρότυπο, αποτελούν προσωπικά δεδομένα.
Η επεξεργασία προσωπικού δεδομένου που δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού δεν είναι θεμιτή και όταν ακόμη το υποκείμενο παρέχει γι’ αυτήν την συγκατάθεσή του, διότι η τελευταία δεν επιτρέπει καθεαυτήν την επεξεργασία που αντίκειται στην αρχή του σκοπού και της αναγκαιότητας (η απόφαση παραπέμπει σε αυτο στο σημείο στην "Υπόθεση Ταυτοτήτων"). Έτσι, η συναίνεση δεν αναιρεί τον παράνομο χαρακτήρα της επεξεργασίας ακόμα και όταν το υποκείμενο δέχεται να εκτεθεί σε βιομετρικούς ελέγχους.
"Η συμβατότητα της χρησιμοποίησης βιομετρικών στοιχείων για την αναγνώριση προσώπων με την νομική προστασία των υποκειμένων από τη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων τους της κατηγορίας αυτής, αποτελεί αντικείμενο διερεύνησης στην Ελλάδα και διεθνώς, ακόμη και όταν υπεύθυνος επεξεργασίας είναι κρατικές υπηρεσίες. Στην κρινόμενη περίπτωση η επεξεργασία πρόκειται να γίνει από ιδιώτες σε συγκεκριμένες αθλητικές εγκαταστάσεις και στα πλαίσια ερευνητικού προγράμματος."

Στην περίπτωση που εξετάζεται, ο σκοπός της επεξεργασίας είναι η επιστημονική έρευνα μέσω της πιλοτικής δοκιμής βιομετρικού συστήματος ελέγχου πρόσβασης προσώπων που εισέρχονται σε αθλητικές εγκαταστάσεις. Παρά τη νομιμότητα του σκοπού αυτού καθαυτού, η χρησιμοποίηση του βιομετρικού συστήματος για την επίτευξη του θέτει ζητήματα εναρμόνισης της συγκεκριμένης επεξεργασίας με τον εν λόγω σκοπό και την αναγκαιότητα της.
Η επεξεργασία βιομετρικών στοιχείων για τον έλεγχο πρόσβασης σε αθλητικές εγκαταστάσεις, εξεταζόμενη υπό το πρίσμα των αρχών του σκοπού και της αναγκαιότητας, δεν είναι νόμιμη και συνεπώς δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση πιλοτικού συστήματος δοκιμής τέτοιας επεξεργασίας, ακόμα και αν αυτό έχει καθαρά ερευνητικό χαρακτήρα. Αντίθετα, θεωρείται ότι η επίτευξη του εν λόγω ερευνητικού σκοπού μπορεί να πραγματοποιηθεί με άλλα ηπιότερα μέσα, όπως π.χ. δοκιμή του συστήματος σε εργαστηριακές συνθήκες.

(πηγή:
http://www.dpa.gr/Documents/Gre/Apofaseis/59_05_anonym.doc )

Με αυτήν την απόφαση η Αρχή επιδιώκει εκτός των άλλων να διαμορφώσει και μια "κουλτούρα προστασίας δεδομένων", ασκώντας έλεγχο και στα όρια της επιστήμης. Η επιστήμη (πληροφορική) δεν είναι δυνατόν να αναπτύσσεται εις βάρος της προσωπικότητας. Βέβαια, πάντα θα υπάρχει η κηλίδα του πατερναλισμού σε διατυπώσεις όπου "παρά τη συγκατάθεση του ίδιου του προσώπου, ο νόμος απαγορεύει την επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων, επειδή υπάρχουν ηπιότερες μέθοδοι για την επιστημονική έρευνα". Ο νόμος εμφανίζεται να "ξέρει καλύτερα" πως θα προστατευθεί το άτομο, περιορίζοντας τελικά την ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού! Τη στιγμή που η ίδια η πραγματικότητα (με όλα τα τύπου Big Brother ριάλιτι) έχει αποδείξει ότι η αυτοπροστασία της αξιοπρέπειας είναι εφικτή ακόμα και στις πιο δυσχερείς συνθήκες...

Ποινική δίωξη εναντίον blogger στη Γαλλία!

'Ενας γάλλος blogger καταχώρησε στο blog του κατηγορίες για την υψηλή αμοιβή του δικηγόρου του Δήμου Pluteaux για την εκδίκαση μιας υπόθεσης πρώην εργαζομένου. Ο δήμαρχος Pluteaux άσκησε μήνυση για την καταχώρηση αυτή κατά τoυ blogger, ο οποίος πλέον κατηγορείται για συκοφαντική δυσφήμηση μέσω του τύπου. Κι αυτό γιατί ο νόμος περί τύπου έχει επεκταθεί και εφαρμόζεται και στα ψηφιακά μέσα (όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα). Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το 70% των ευρωπαϊκών blogs και άνω λειτουργεί στη Γαλλία.

(πηγή: περιοδικό Δίκαιο Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Liberation, 21.6.2005, σελ.4-6, http://www.monputeaux.com/proces/)

Εκ πρώτης όψεως, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες απαλλαγής του blogger, αν πράγματι δεν μετέδωσε κάτι ψευδές και στο κείμενό του προεξάρχει η άσκηση κριτικής και όχι η διάδοση ανακριβών δεδομένων.

Ανωτατοποίηση εκκλησιαστικών σχολών

Σχέδιο νόμου για την ανωτατοποίηση των τεσσάρων εκκλησιαστικών σχολών παρουσίασε η υπουργός Παιδείας. Οι σχολές μετονομάζονται σε Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, οι απόφοιτοι των οποίων προορίζονται για θέσεις εκκλησιαστικής διοίκησης ή ανώτατοι κληρικοί ή εφημέριοι Α' βαθμού. Θα φοιτούν μόνο άνδρες, ενώ σε ορισμένα τμήματα θα μπορούν να φοιτήσουν και γυναίκες, οι οποίες θα απασχοληθούν σε διοικητικές θέσεις.

Η εισαγωγή θα γίνεται μέσα από τη διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων (οι σχολές θα συμπεριληφθούν στο μηχανογραφικό), ενώ προηγουμένως ο υποψήφιος για τις σχολές αυτές θα πρέπει να περάσει από συνέντευξη ενώπιον μεικτής επιτροπή Εκκλησίας - Πολιτείας και στη συνέχεια θα παίρνει μέρος στις εξετάσεις.Συστήνεται επίσης Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο, που θα έχει υπό την εποπτεία του τη λειτουργία των σχολών, με πρόεδρο που θα είναι είτε ιεράρχης είτε καθηγητής είτε οποιαδήποτε εξέχουσα προσωπικότητα, η οποία πάντως θα ορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας.

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=651347&lngDtrID=244 )

Η ανωτατοποίηση αυτών των σχολών αποτελεί ένα ακόμη βήμα εναγκαλισμού της Εκκλησίας με την Πολιτεία. Μάλιστα, η προηγούμενη συνέντευξη από κοινή επιτροπή πολιτείας-εκκλησίας δημιουργεί βασιμότατες αμφιβολίες για την εγγύηση του δικαιώματος πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση.

Είναι σημαντικό λάθος να καθιερωθεί πανεπιστημιακή σχολή για την εκπαίδευση όσων προορίζονται για ιεράρχες και αυτό γιατί ο αποκλεισμός των γυναικών -που εκ των πραγμάτων είναι επιβεβλημένη σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας- ισοδυναμεί με αποκλεισμό τους από σχολή Ανώτατης Εκπαίδευσης, γεγονός το οποίο συνιστά παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος τους άρθρου 16 και διάκριση με κριτήριο το φύλο. Έτσι ή θα πρέπει η Εκκλησία και η Πολιτεία να δεχτούν ότι και οι γυναίκες θα μπορούν να τύχουν της εκπαίδευσης των κληρικών και ιεραρχών ή να μην ανωτατοποιηθούν οι εκκλησιαστικές σχολές. Διαφορετικά η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος στην εκπαίδευση είναι θέμα χρόνου και θα είναι ίσως η πιο εξευτελιστική καταδίκη.

Τα πρώτα "επιχειρήματα" αντισυνταγματικότητας ακούστηκαν από τον βουλευτή του ΠαΣοΚ κ. Λοβέρδο (πρώην καθηγητή συνταγματικού δικαίου), ο οποίος φέρεται να είπε ότι με τη ρύθμιση παραβιάζεται το άρθρο 16 παρ. 5 του Συντάγματος: «και αυτό γιατί, η ανωτατοποίηση των εκκλησιαστικών αυτών σχολών σημαίνει παραβίαση της ίδιας της έννοιας της επιστήμης, του πανεπιστημίου, της διδασκαλίας, της έρευνας, σε τελευταία ανάλυση του ορθού λόγου. Το υπουργείο Παιδείας βρίσκεται σε μία διαρκή άγρα πολιτικής πελατείας».

Όμως, το άρθρο 16§5 δεν λέει τίποτε από όλα αυτά που αναφέρει ο συνταγματολόγος. Παρατίθεται ακριβώς το κείμενο του άρθρου για του λόγου το αληθές: "Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει. Ειδικός νόμος ορίζει όσα αφορούν τους φοιτητικούς συλλόγους και τη συμμετοχή των σπουδαστών σ' αυτούς."

Ενδεχομένως ο κ. Λοβέρδος ήθελε να αναφερθεί στην 1η παράγραφο, κατά την οποία "η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. Η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα". Αν υποθέσουμε ότι αυτή η παράγραφος δίνει ένα πάτημα στη δήλωση του κ. Λοβέρδου (όπως μαρτυρά και η μερική φραστική αναπαραγωγή των όρων "έρευνα", "επιστήμη" και "διδασκαλία" στη δήλωσή του) και πάλι ο πρώην καθηγητής "ξέχασε" την δεύτερη παράγραφο σύμφωνα με την οποία "η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες".

Καθένας μπορεί να έχει τις ενστάσεις του για αυτές τις αξιολογήσεις του Συντάγματος (αυτά τα εδάφια ειναι απαράλλαχτα από το 1975), είναι κρίμα, όμως, να χρησιμοποιείται η επιστημονική επικάλυψη για την άσκηση αντιπολίτευσης και μάλιστα από λειτουργούς της γνώσης, όταν είναι τόσο εύκολο να αποκαλυφθεί η αβασιμότητα των ισχυρισμών τους.

Πρόταση Οδηγίας για την διατήρηση των traffic data

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε σήμερα την πρόταση που έχει ετοιμάσει για μια Οδηγία αναφορικά με την διατήρηση των τηλεπικοινωνιακών δεδομένων για σκοπούς αντιμετώπισης του εγκλήματος.

(πηγή: http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/05/328&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en )

Η Επιτροπή αφαιρεί από τις τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις το επιχείρημα ότι η διατήρηση των traffic data είναι εξαιρετικά δαπανηρή: θα αποζημιωθούν από την Κοινότητα. Η πρόταση Οδηγίας αφορά την διατήρηση: α) για ένα χρόνο των δεδομένων της σταθερής και κινητής τηλεφωνίας και β) έξι μηνών των traffic data που αφορούν επικοινωνία με χρήση IP.

Eίναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι η υιοθέτηση του μέτρου θα γίνει μέσω της έγκρισής του από το Ευρωκοινοβούλιο ("κοινοτική μέθοδος") και όχι μονομερώς από το Συμβούλιο (δλδ τις ηγεσίες των κρατών). Η κοινοτικοποίηση της ρύθμισης βρίσκεται σε εναρμόνιση με την απόφαση του ΔΕΚ που ανακοινώσαμε πριν από μερικές μέρες, η οποία φέρνει πιο κοντά στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες τη θέσπιση μέτρων που παραδοσιακά ανήκαν στον "τρίτο πυλώνα" της ΕΕ.

΄
Η Επιτροπή δίνει το σχέδιο Οδηγίας στις ανεξάρτητες αρχές για διαβούλευση. Τον τελικό λόγο τον έχει το Ευρωκοινοβούλιο.

Οι ηγέτες της ιδιωτικότητας

Στις 14-16 Σεπτεμβρίου έλαβε χώρα στο Montreux της Ελβετίας το 28o Συνέδριο των Επιτρόπων Προστασίας Δεδομένων και Ιδιωτικότητας. Πρόκειτα για την ετήσια συνδιάσκεψη όλων των Αρχών Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (ή "Επιτρόπων Ιδιωτικότητας") του κόσμου, με τη συμμετοχή νομικών και άλλων προσώπων εξειδικευμένων στην προστασία προσωπικών δεδομένων και την προστασία της ιδιωτικότητας ("ηγέτες της ιδιωτικότητας").

Το 27ο Συνέδριο απέδωσε τρεις σημαντικούς καρπούς:

Η Διακήρυξη του Montreux.

Το θέμα του Συνεδρίου φέτος ήταν η αναγνώρηση της προστασίας δεδομένων και ιδιωτικότητας ως ενός οικουμενικού ανθρώπινου δικαιώματος. Περιεχόμενο της Διακήρυξης του Μontreux είναι η εισήγηση προς τα Ηνωμένα Έθνη για τη θέσπιση ενός νομικά δεσμευτικού κειμένου που θα κατοχυρώνει την προστασία δεδομένων και την προστασία της ιδιωτικότητας ως ανθρώπινο δικαίωμα. Επίσης, με τη Διακύρηξη οι Αρχές Προστασίας απευθύνονται

-στις Κυβερνησεις για να προωθήσουν τον σεβασμο της ιδιωτικότητας,

-στο Συμβούλιο της Ευρώπης για να καλέσει κι άλλες χώρες να υπογράψουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας Δεδομένων του 1981,

-στους Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς να αναπτύξους συγκεκριμένες πολιτικές προστασίας ιδιωτικότητας,

-στους κατασκευαστές λογισμικού και hardware να ενσωματώσουν στα προϊόντα τους τεχνολογίες προστασίας ιδιωτικότητας,

-στους διεθνείς και υπερεθνικούς οργανισμούς να αυτοδεσμευτούν ως προς την προστασία δεδομένων και να ιδρύσουν ανεξάρτητες αρχές που να εποπτεύουν την δέσμευσή τους αυτή.

Σύμφωνα με τη διακήρυξη, οι Αρχές Προστασίας επανέλαβαν την δέσμευσή τους για συνεργασία με τις χώρες που δεν διαθέτουν ακόμη αρχές προστασίας , συνεργασία με τους Υπεύθυνους Προστασίας Δεδομένων διαφόρων οργανισμών και την δημιουργία ενός μόνιμου site ανταλλαγής πληροφοριών και τεχνογνωσίας.

Η Διακήρυξη επίσης απαριθμεί τις αρχές της προστασίας προσωπικών δεδομένων σε μια λίστα:

-αρχή της νόμιμης και θεμιτής επεξεργασίας

-αρχή της ακρίβειας (εγκυρότητας) των δεδομένων

-αρχή του σαφούς και περιορισμένου σκοπού (επεξεργασίας)

-αρχή της αναλογικότητας

-αρχή της διαφάνειας

-αρχή της προσωπικής συμμετοχής και κυρίως του δικαιώματος πρόσβασης του υποκειμένου στα δεδομένα που το αφορούν

-αρχή της απαγόρευσης διακρίσεων

-αρχή της ασφάλειας των δεδομένων

-αρχή της υπευθυνότητας

-αρχή του ανεξάρτητου ελέγχου και της επιβολής νομικών κυρώσεων

-αρχή του ικανοποιητικού επιπέδου προστασίας σε περιπτώσεις διασυνοριακής ροής δεδομένων.

Οι Επίτροποι διακηρύττουν ότι θα αξιολογήσουν την υλοποίηση της Διακήρυξης στο 28ο Συνέδριο του 2006 στην Αργεντινή.

Ψήφισμα για τα βιομετρικά δεδομένα σε διαβατήρια, δελτία ταυτότητας και έγγραφα ταξιδιωτικά.

[Πρωτοβουλία του Ομοσπονδιακού Επίτροπου Προστασίας Δεδομένων της Γερμανίας και του Επίτροπου Προστασίας Δεδομένων και Ελευθερίας της Πληροφόρησης του Βερολίνου, σε συνεργασία με την Εθνική Διεύθυνση Προστασίας Δεδομένων της Αργεντινής, την Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων της Αυστρίας και την Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων της Ιταλίας.]

Με το ψήφισμα αυτό το Συνέδριο εισηγείται την θέσπιση εγγυήσεων σε προκαταρκτικό στάδιο , τον αυστηρό διαχωρισμό στη νομική ρύθμιση των βιομετρικών δεδομένων που χρησιμοποιούνται αφενός για δημόσιους σκοπούς (π.χ. έλεγχος στα σύνορα) από εκείνα που χρησιμοποιούνται για συμβατικούς σκοπούς με βάση τη συγκατάθεση του προσώπου. Επίσης εισηγείται τον κατασκευαστικό περιορισμό στην τεχνική δυνατότητα περαιτέρω χρήσης των βιομετρικών δεδομένων που περιλαμβάνονται σε αναγνωριστικά έγγραφα για σκοπούς πέραν της ταυτοποίησης των προσώπων.

Ψήφισμα για τη χρήση προσωπικών δεδομένων για σκοπούς πολιτικής επικοινωνίας.

[Πρωτοβουλία της Ιταλικής Επιτροπής Προστασίας Δεδομένων με την υποστήριξη της Ομοσπονδιακού Επιτρόπου Προστασίας Δεδομένων της Ελβετίας, του Ομοσπονδιακού Επιτρόπου Προστασίας Δεδομένων της Γερμανίας, της Γενικής Επιθεωρητή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων της Πολωνίας και του Επίτροπου Προστασίας Δεδομένων του Βερολίνου.]

Με το ψήφισμα αυτό επιλύεται το πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί με τους υποψήφιους σε εκλογές, οι οποίοι επιθυμούν να αποστείλουν διαφημιστικό υλικό σε ψηφοφόρους, μέσω ταχυδρομείου, e-mail, sms, mms, video κλπ. Επειδή αυτή η άμεση επικοινωνία προϋποθέτει την επεξεργασία δεδομένων των ψηφοφόρων, απαιτείται οι υποψήφιοι να ακολουθούν ορισμένες συγκεκριμένες προϋποθέσεις νομιμότητας. Το ψήφισμα αναφέρει αυτές τις προϋποθέσεις αναλυτικά, ώστε να εκλείψει η σχετική αμφιβολία για τους όρους νομιμότητας της επεξεργασίας δεδομένων.

(πηγή: http://www.privacyconference2005.org/ )

Εντυπωσιακή η απόλυτη απουσία της ελληνικής Αρχής Προστασίας Δεδομένων από τον κατάλογο των ομιλητών και την συμμετοχή στις πρωτοβουλίες.

Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πάντως, αν ο ΟΗΕ προβεί σε θεσμοθέτηση αυτής της Διεθνούς Συνθήκης Προστασίας Δεδομένων που εισηγείται το Συνέδριο, γιατί έτσι θα δεσμευτούν και κράτη που δεν διαθέτουν σχετική νομοθεσία (όπως οι ΗΠΑ, σε ομοσπονδιακό επίπεδο).

Δέκα χρόνια Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής

Στις 27/11/1995, ξεκίνησε η λειτουργία ενός μείζονος σημασίας θεσμού, του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή (European Ombudsman). Πρώτος Διαμεσολαβητής εξελέγη ο κ. Jacob Söderman.

Στις 11/9, με ένα γκαλά στη Χάγη, έγινε ο εορτασμός της συμπλήρωσης της πρώτης δεκαετίας του θεσμού του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή. Στο πηδάλιο του θεσμού βρίσκεται, από το 2003, ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Νικηφόρος Διαμαντούρος, πρώτος Έλληνας Συνήγορος του Πολίτη.

Ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής είναι ανεξάρτητη αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμόδιος για να επεμβαίνει σε περιπτώσεις κακοδιοίκησης που εντοπίζει στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας. Έργο του η πάταξη της κακώς νοούμενης γραφειοκρατίας. Δέχεται παράπονα από τους ευρωπαίους πολίτες που θεωρούν ότι αδικήθηκαν από οργανα της Κοινότητας (Επιτροπή, Συμβούλιο, Κοινοβούλιο, ΔΕΚ, Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο κλπ) και διεξάγει έρευνες προτείνοντας τρόπους εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών. Οι αποφάσεις του δεν είναι βέβαια εκτελεστές (όπως άλλωστε και τα Πορίσματα του Συνηγόρου του Πολίτη) και η ισχύς τους βασίζεται στην πειθώ των νομικών τους επιχειρημάτων.

Ο θεσμός του Ombudsman, είτε σε κρατικό (Συνήγορος του Πολίτη) , είτε σε ιδιωτικό (π.χ. Τραπεζικός Διαμεσολαβητής), είτε σε κοινοτικό επίπεδο, συνδέεται, εκτός των άλλων, με την διασφάλιση της αρχής της διαφάνειας. Η πρόσβαση του πολίτη στα έγγραφα και η γνώση των πράξεων των δημοσίων οργάνων αποτελεί σημαντική συνιστώσα της σύγχρονης δημοκρατικής διακυβέρνησης. Στην ομιλια του ο κ. Διαμαντούρος παραθέτει μία σημείωση του προκατόχου του, πολύ χαρακτηριστική: "Μερικές φορές νομίζω ότι σε κάθε δημόσια υπηρεσία υπάρχει ένας δεινόσαυρος. Ζει στα θεμέλια και φυλάει τα αρχεία. Αυτά τα θηρία έχουν μια αποστροφή στις ανοιχτές πόρτες και το φως της μέρας..."

Η παρεμπόδιση χορήγησης εγγράφων από τους δημόσιους φορείς εμπίπτει κατ' αρχήν στην έννοια της κακοδιοίκησης και έτσι η εμπέδωση της αρχής της διαφάνειας καταγράφεται στις επιτυχίες του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή (σημειωτέον ότι σε ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, η Αγγλία και η Σλοβοκία υπάρχει ειδική ανεξάρτητη αρχή με αρμοδιότητα της παροχής πρόσβασης στα έγγραφα των δημόσιων υπηρεσιών). Τρία άλλα παραδείγματα που αναφέρει ο κ. Διαμαντούρος στην ομιλία του είναι ο εξοβελισμός των ορίων ηλικίας για τις προσλήψεις (αθέμιτη διάκριση με βάση την ηλικία), η συντόμευση των πληρωμών σε συμβαλλόμενους με την Ε.Ε. και η εμπέδωση του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (το αρτιότερο κείμενο ατομικών δικαιωμάτων που συνοψίζει τις συνταγματικές παραδόσεις των ευρωπαϊκών κρατών). Ένα σημαντικό έργο είναι και ο Κώδικας Ορθής Διοικητικής Συμπεριφοράς που εξέδωσε ο Διαμεσολαβητής, ένα soft law κείμενο που συνοψίζει τις αρχές της Καλής Διοίκησης (αντίστοιχος κώδικας εκδόθηκε και από το Υπουργείο Εσωτερικών πριν από έναν μήνα περίπου).

Μέσα στα 10 χρόνια λειτουργίας του θεσμού, ο Διαμεσολαβητής χειρίστηκε πάνω από 20.000 παράπονα και έδωσε απαντήσεις και πληροφορίες σε πάμπολλους πολίτες. Μέσα στο 2005 έχει ήδη λάβει 3.000 αναφορές!

Όλη η ομιλία του κ. Διαμαντούρου: http://www.euro-ombudsman.eu.int/10anniversary/en/2005-09-11.htm

Αν και ο θεσμός του Ombudsman μετράει σχεδόν δύο αιώνες στις σκανδιναβικές χώρες, ενώ μόλις 8 χρόνια στην Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον νομικό μας πολιτισμό ότι μέλη της επιστημονικής μας κοινότητας βρίσκονται στην πρωτοπορία για την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και των συνταγματικών δικαιωμάτων. Υπενθυμίζοντας ότι "Ελλάδα" δεν είναι μόνο οι αρχαιότητες και τα αθλητικομουσικά πυροτεχνήματα.

Συνταγματικές δυνατότητες δημοψηφίσματος για την Ολυμπιακή.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ πρότεινε "δημοψήφισμα για το μέλλον της Ολυμπιακής Αεροπορίας, προκειμένου να αποφασίσουν οι Ελληνες πολίτες αν θέλουν να πωληθεί ή όχι η εταιρία".

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=650561&lngDtrID=244 ).

Δύο τύποι δημοψηφίσματος προβλέπονται από το Σύνταγμα: 1) Δημοψήφισμα για κρίσιμο εθνικό θέμα (προκηρύσσεται από τον ΠτΔ, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, κατόπιν προτάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου και 2) Δημοψήφισμα για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα (εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των 2/5 του συνόλου).

"Κρίσιμο εθνικό θέμα" μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο εκείνο που έχει σχέση με την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, την ασφάλεια της Χώρας και την θέση της στο διεθνές περιβάλλον. Ο όμιλος της Ο.Α. εντάσσεται τυπικά στο πεδίο του ιδιωτικού δικαίου και του "ευρύτερου δημόσιου τομέα". Δυσχερώς η απόφαση για την πώλησή του ή μη μπορεί να ενταχθεί στην έννοια του "κρίσιμου εθνικού ζητήματος", αφού το κράτος ως μέτοχος της Ο.Α. λειτουργεί ως επιχειρηματίας (αντίθετα μάλιστα από τις επιταγές του κοινοτικού δικαίου) και όχι ακριβώς ως φορέας δημόσιας εξουσίας.

Επομένως, το θέμα της Ολυμπιακής θα μπορούσε να υπαχθεί στον δεύτερο τύπο δημοψηφίσματος. Με την έννοια ότι η πώληση της Ολυμπιακής θα επηρεάσει με κάποιον τρόπο τους εργαζόμενους ή τους επιβάτες της, ώστε να θεμελιωθεί ο "κοινωνικός" χαρακτήρας του ζητήματος. Όμως, αυτός ο δεύτερος τύπος προϋποθέτει ότι το ζήτημα θα έχει ήδη λυθεί νομοθετικά ( δημοψήφισμα για "ψηφισμένα νομοσχέδια": ο λαός με την ψήφο του επικυρώνει ή ακυρώνει απόφαση της νομοθετικής λειτουργίας). Αν το θέμα δεν λυθεί νομοθετικά, αλλά με μία διοικητική πράξη (π.χ. υπουργική απόφαση ή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίοιυ), τότε εξαλείφεται η δυνατότητα επικύρωσης/ακύρωσής της με δημοψήφισμα, γιατί πλέον η απόφαση ελήφθη από την εκτελεστική λειτουργία (και όχι από την νομοθετική). Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι η απόφαση είναι ανέλεγκτη, αφού οι κανονιστικές πράξεις υπόκεινται σε ακυρωτικό δικαστικό έλεγχο (εκτός από τις "κυβερνητικές πράξεις", για τις οποίες δεν υπάρχει αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά επ' αυτού υφίσταται διαφωνία στην θεωρία για τη συνταγματικότητα της εξαίρεσης...). Συνεπώς, η Κυβέρνηση έχει την ευχέρεια να προαποκλείσει την δημοψηφισματική οδό, επιλέγοντας τον τύπο της εκποίησης της Ο.Α., και οι προτάσεις του προέδρου του ΣΥΝ παραμένουν στον χώρο της πολιτικοσυνταγματικής φιλολογίας.

Εθνοτικός αυτοπροσδιορισμός μέσω Internet!

H αμερικανική ICAΝN, μη κερδοσκοπική εταιρία ιδιωτικού δικαίου που διαχειρίζεται τα υπερεθνικά domain names, επέτρεψε στους Καταλανούς να μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν την κατάληξη .cat (αντί .es που χρησιμοποιείται στην Ισπανία) σε Δικτυακούς Τόπους πολιτιστικού χαρακτήρα. Η χρήση της επιτρέπεται από τις αρχές του 2006.
"Όπως αναφέρει η ισπανική εφημερίδα El Mundo -επικαλούμενη την οργάνωση ICAΝN (Διαδικτυακή Εταιρεία Ονοματοδοσίας και Αριθμοδότησης)- η ισπανική κυβέρνηση δεν έφερε αντίρρηση στη χρήση της συγκεκριμένης κατάληξης.
Το αίτημα προωθούσε εδώ και πολύ καιρό η καταλανική οργάνωση PuntCat: «Η καταλανική γλώσσα και κουλτούρα έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη δική τους κατάληξη. Εφόσον το ίδιο μπορούν να πράττουν οργανισμοί, εταιρείες ή ακόμα και μουσεία, γιατί εμείς να μην έχουμε το δικαίωμα;» αναφέρεται στο Δικτυακό τους Τόπο."

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=650192&lngDtrID=252 )

Η υιοθέτηση μιας ειδικής κατάληξης στο domain name, στο πεδίο που επικρατεί να σηματοδοτείται το κράτος/διεθνή οργανισμό που φιλοξενεί τον server από τους Καταλανούς εισάγει μια νέα μορφή εκδήλωσης εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Το Internet αποκτά ένα χωριστό πεδίο "κυριαρχίας", αντίστοιχης σχεδόν με την εδαφική. Μόνο που η συγκεκριμένη μορφή "αναγνώρισης" της ανεξαρτησίας μιας εθνοτικής ομάδας δεν αναφέρεται σε κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά είναι εκ πρώτης όψεως συνυφασμένη με το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας (έκφραση, επικοινωνία, ανταλλαγή πληροφοριών).
Το θέμα επαναφέρει το ερώτημα για τη νομική φύση και την υπερεξουσία της ICANN. Θα λειτουργήσει τελικά ως ένας διαδικτυακός ΟΗΕ ή ως ένας ακόμα φορέας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ; Ως πότε οι κεντρικές μονάδες του Internet θα φυλάσσονται στις αποθήκες της;

Αντισυνταγματικό φιλί ζωής στην Ολυμπιακή

«Μέχρι και την 28η Φεβρουαρίου 2006, δεν επιτρέπονται οι διαδικασίες και η λήψη μέτρων ατομικής, ή συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης, συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλιστικών μέτρων, καθώς και των προσωρινών διαταγών, εντός ή εκτός της χώρας, σε βάρος των εταιρειών 'Ολυμπιακές Αερογραμμές Α.Ε.', 'Ολυμπιακή Αεροπορία-Υπηρεσίες Α.Ε.' και 'Ολυμπιακή Αεροπλοΐα Α.Ε.' και οποιουδήποτε περιουσιακού τους στοιχείου, ομοίως δε και κατά παντός παραρτήματος τούτου, αναγκαίου ή πρόσφορου προς εξυπηρέτηση αυτού, ή των χρηστών του, οι δε τυχόν ανωτέρω εκκρεμείς διαδικασίες, καθώς και οι συνέπειες των μέτρων τούτων αναστέλλονται κατά το άνω διάστημα. Των ανωτέρων περιορισμών, εξαιρείται το Ελληνικό Δημόσιο», αναφέρει τροπολογία που θα κατατεθεί στην Βουλή, για την προστασία της Ολυμπιακής από τις νομικές εκκρεμότητες της εταιρίας.

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=650224&lngDtrID=251 )

Πρόκειται για μια εν ψυχρώ παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών (άρθρο 26 του Συντάγματος). Η νομοθετική εξουσία "καπελώνει" την δικαστική, παραβιάζοντας και την αρχή της ισότητας (άρθρο 4)

Εναντίον οποιασδήποτε άλλης εταιρίας (ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου) όταν υπάρχουν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, ασφαλιστικά μέτρα και διαταγές πληρωμής, ισχύουν συγκεκριμένα δικονομικά δικαιώματα. Ο δικαστής είναι εκείνος που θα κρίνει αν για λόγους επείγοντος πρέπει να ανασταλεί η αναγκαστική εκτέλεση ή τα ασφαλιστικά μέτρα. Εδώ, ειδικά για την Ολυμπιακή έρχεται η νομοθετική εξουσία με αυτήν την ειδική (και όχι απρόσωπη και γενική ρύθμιση) να αφαιρέσει την συνταγματική αρμοδιότητα από τα δικαστήρια για να κρίνουν αν λογοι επείγοντος επιβάλλουν να μην προχωρήσουν οι αναγκαστικές εκτελέσεις και τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της εταιρίας. Παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 26§3 του Συντάγματος.

Βέβαια, σε τελευταία ανάλυση, ο δικαστής είναι αυτός που θα κρίνει τη συνταγματικότητα και αυτής της τροπολογίας, αφού όμως προσφύγουν οι θιγόμενοι που έχουν στραφεί κατά της Ολυμπιακής. Τα δικαστήρια διατηρούν την αρμοδιότητα ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων. Υπάρχει μάλιστα και σχετική νομολογία που αναφέρει ότι οι υπερειδικές και ατομικές διατάξεις νόμων αποτελούν επέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στην εκτελεστική ή την δικαστική εξουσία. Πάντως, το κράτος θα έχει καταφέρει να ταλαιπωρήσει τελικά τους δανειστές της Ολυμπιακής, ακόμα και με την αντισυνταγματική τροπολογία: αντιστρέφει το βάρος της απόδειξης σε αυτούς, οι οποίοι θα πρέπει να προτείνουν και να θεμελιώσουν την αντισυνταγματικότητα (ανεξάρτητα από το ότι αυτή ελέγχεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο).

Ένας θεσμός ΕΕ στην Κρήτη!

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (ENISA) που ιδρύθηκε τον Μάρτη του 2004, εδρεύει από 1/9/2004 στο Ηράκλειο της Κρήτης. (Πρόκειται για τον τρίτο ευρωπαϊκό θεσμό με έδρα στην Ελλάδα, μετά τον Οργανισμό για την επαγγελματική εκπαίδευση και τον Οργανισμο για την ανοικοδόμηση των Βαλκανίων, με έδρα στην Μακεδονία).

Ο ENISA που ιδρύθηκε με τον Κανονισμό 460/2004/ΕΚ, έχει ως αποστολή να παρέχει καθοδήγηση, συμβουλές και συνδρομή στην Επιτροπή, στα κράτη μέλη και στην επιχειρηματική κοινότητα σε θέματα σχετικά με την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα γνωμοδοτικό όργανο για θέματα δικτύων πληροφορικής (www.enisa.eu.int)

Όμως, το Ηνωμένο Βασίλειο προσέφυγε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με αίτημα να ακυρωθεί ο Κανονισμός βάσει του οποίου ιδρύθηκε ο ENISA. Κι αυτό, όχι γιατί διαφωνεί με την ίδρυση του Οργανισμού, αλλά γιατί η νομική βάση της ίδρυσής του, κατά το Η.Β. δεν μπορεί να είναι το άρθρο 95 ΣυνθΕΚ. Η νομοθετική εξουσία που απονέμεται από το άρθρο 95 αποτελεί εξουσία εναρμονίσεως των νομοθεσιών και όχι εξουσία για σύσταση κοινοτικών οργάνων ή αναθέσεως καθηκόντων στα όργανα αυτά. Τα θέματα αυτά δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της εθνικής νομοθεσίας και η κοινοτική νομοθεσία που ιδρύει τέτοια όργανα ή αναθέτει έργα σε αυτά δεν μπορεί να εναρμονίσει την εθνική νομοθεσία υπό την έννοια του άρθρου 95. "Καμία από τις διατάξεις του Κανονισμού δεν προσεγγίζει έστω εμμέσως διάταξη της εθνικής νομοθεσίας", υποστηρίζει το Η.Β. Αντιθέτως, απαγορεύεται ρητά η παρέμβαση του Οργανισμού στις αρμοδιότητες των εθνικών οργάνων. Επομένως, ο Οργανισμός ιδρύεται βάσει του Κανονισμού καθ' υπέρβαση της εξουσιοδότητησης που δίνει το άρθρο 95 στο Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο και η μόνη κατάλληλη βάση θα μπορούσε να αντληθεί από το άρθρο 308.

(πηγή: http://europa.eu.int/eur-lex/lex/LexUriServ/site/el/oj/2004/c_201/c_20120040807el00080008.pdf )

Επομένως, το ΔΕΚ καλείται να αποφασίσει αν νομίμως ιδρύθηκε ο Οργανισμός ή όχι.

Ένα άλλο πρόβλημα που δεν έχει επισημανθεί από το Η.Β. είναι η σύγχυση αρμοδιοτήτων με τον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων που μπορεί να παρουσιαστεί στην πράξη (ο Επόπτης είνα αρμόδιος για την ασφάλεια των δικτύων μέσω των οποίων διακινούνται προσωπικά δεδομένα). Βέβαια ο Οργανισμός είναι ένα γνωμοδοτικό όργανο, ενώ ο Επόπτης μια ανεξάρτητη αρχή με αρμοδιότητες όχι μόνο γνωμοδοτικές. Ωστόσο η ίδρυση δύο οργάνων με παρεμφερείς αρμοδιότητες θυμίζει το πρόβλημα σύγχυσης αρμοδιοτήτων που έχει παρατηρηθεί στο ελληνικό δικαιο, με την ίδρυση δύο ανεξάρτητων αρχών που έχουν παρόμοιες αρμοδιότητες: την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών. Συνταγματικά κατοχυρωμένες και οι δύο! (Για να μην αναφέρω και την "τρίτη" σχετική αρχή, την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων που έχει όμως αρμοδιότητες περισσότερο για την ρύθμιση ζητημάτων της ελεύθερης αγοράς).

Οι ΗΠΑ "αναγνωρίζουν" την ρετσίνα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ κατέληξαν σε πρώτης φάσης συμφωνία για το εμπόριο κρασιών, με την οποία θα προστατευθούν οι ονομασίες οίνων της ΕΕ και θα διασφαλιστεί η μεγαλύτερου όγκου και αξίας αγορά διάθεσης ευρωπαϊκών οίνων. Με βάση τη συμφωνία, θα τροποποιηθεί η αμερικάνικη νομοθεσία για την αλλαγή του καθεστώτος των ονομασιών 16 ευρωπαϊκών οίνων (Βουργουνδίας, Σαμπλί, Καμπανίτης, Κιάντι, Κλάρετ, Άνω Σωτέρν, Χοκ, Μαδέρα, Μαλάγα, Μαρσάλα, Πόρτο, Ρετσίνα, Ρήνου, Σωτέρν, Σέρυ και Τοκάι) , που σήμερα θεωρούνται στις ΗΠΑ ως ημιγενικοί όροι, και για τον περιορισμό της χρήσης τους στις ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ θα απαλλάξουν επίσης την ΕΕ από τις νέες απαιτήσεις τους πιστοποίησης, θα αποδεχθούν τις κυριότερες αρχές των ευρωπαϊκών κανόνων σήμανσης και υπόσχονται ότι θα επιδιώκουν την επίλυση τυχόν διμερών ζητημάτων όσον αφορά το εμπόριο κρασιών μέσω ανεπίσημων διμερών διαβουλεύσεων και όχι μηχανισμών επίλυσης διαφορών. Τα δύο μέρη ανέλαβαν επίσης να προχωρήσουν παραπέρα με βάση τη συμφωνία, αρχίζοντας διαπραγματεύσεις για πλέον φιλόδοξη συμφωνία δεύτερης φάσης, 90 ημέρες μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας συμφωνίας.

(πηγή: http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/05/1145&format=HTML&aged=0&language=EL&guiLanguage=en )

Το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της είδησης είναι ότι, τελικά, η ΕΕ εξάγει, εκτός από τα προϊόντα της, και το know-how της σχετικής νομοθεσίας (ευρωπαϊκοί κανόνες σήμανσης). Δεν είναι τυχαίο ότι, όσον αφορά τους κανόνες αυτούς, προτιμήθηκαν οι ευρωπαϊκές λύσεις και όχι οι αμερικάνικες.

Αυτό σημαίνει πολλά για τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, ο οποίος βρίσκεται στην πρωτοπορία όχι μόνο στο πεδίο των συνταγματικών δικαιωμάτων (βλ. Χάρτη Θεμελιωδών Ελευθεριών) αλλά και στο εμπορικό δίκαιο, αξιοποιώντας τις εμπειρίες δεκαετιών κοινής αγοράς.

ΑΦΜ, πετρέλαιο και προστασία προσωπικών δεδομένων.

Σε απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών ορίζεται ότι στις αποδείξεις αγοράς πετρελαίου από πολυκατοικίες θα αναγράφεται ο ΑΦΜ των διαχειριστών των πολυκατοικιών. Σκοπός της απόφασης αυτής αναφέρεται η "αποτελεσματικότερη παρακολούθηση των πωλήσεων πετρελαίου θέρμανσης σε όλα τα στάδια των συναλλαγών του είδους αυτού, για την περιστολή της φοροδιαφυγής, τη διενέργεια ελεγκτικών επαληθεύσεων και τη διασφάλιση των συμφερόντων των καταναλωτών και του Δημοσίου".

(πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=649923&lngDtrID=244 )

Ωστόσο, υπάρχει μια διάσταση την οποία προφανώς δεν έχει λάβει υπόψη του ο Υφυπουργός: ο ΑΦΜ θεωρείται "Ενιαίος Κωδικός Αριθμός". Εφόσον οι αποδείξεις πωλήσεως πετρελαίου συγκροτήσουν ένα αρχείο που θα διασυνδεθεί με άλλο αρχείο για τη διασταύρωση στοιχείων και η διασύνδεση αυτή πραγματοποιηθεί με "κλειδί" τον ΑΦΜ, η διασύνδεση αυτή είναι επιτρεπτή μόνο υπό έναν όρο: την άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, σύμφωνα με το άρθρο 8§2 Ν.2472/1997.

Για άλλη μια φορά η Διοίκηση θέτει κανόνες που περιέχουν επεξεργασία προσωπικών δεδομένων χωρίς να έχει ζητήσει προηγουμένως τη γνώμη της Αρχής για την συμβατότητα των διοικητικών πράξεων με το ισχύον νομικό πλαίσιο προστασίας προσωπικών δεδομένων. Η δικαιολογία των νομικών συμβούλων του κράτους ότι "μα και η Αρχή και εμείς τους ίδιους νόμους εφαρμόζουμε" αποδυναμώνεται έμπρακτα όπως δείχνουν τα γεγονότα. Η καθημερινή τριβή και εξειδίκευση της Αρχής στον τομέα των αρμοδιοτήτων της αποδεικνύει ότι η παράκαμψή της μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για τα δικαιώματα των πολιτών.

Αναμένουμε την αυτεπάγγελτη επέμβαση της Αρχής και την έκδοση σχετικής απόφασης.

Δομές προστασίας νέων με ψυχικές διαταραχές

Ο Συνήγορος του Πολίτη δημοσιοποίησε το Πόρισμά του για τις υπάρχουσες υποδομές προστασίας των παιδιών και των εφήβων με ψυχικές διαταραχές.

(πηγή: http://www.synigoros.gr/reports/dp_domes_prostasias.pdf )

Το Πόρισμα είναι αποτέλεσμα έρευνας σε ιδρύματα και επεξεργασίας αναφορών που δέχτηκε ο Συνήγορος του Πολίτη σε σχέση με την προστασία και φιλοξενία παιδιών και εφήβων με ψυχικές διαταραχές, διαταραχές συμπεριφοράς ή ιδιαίτερες συναισθηματικές δυσκολίες λόγω σοβαρών ψυχοκοινωνικών πορισμάτων. Από την γενική έρευνα αλλά και την επεξεργασία συγκεκριμένων περιπτώσεων, ο Συνήγορος καταλήγει στο ότι παρόλο που υπάρχει ισχύουσα νομοθεσία, απουσιάζουν στην πράξη οι εξειδικευμένες δομές φιλοξενίας και υπάρχει ένα σοβαρότατο κενό στο σύστημα προστασίας και φροντίδας των ανηλίκων στην χώρα μας. Ο Συνήγορος επισημαίνει με λεπτομέρειες ποιες είναι αυτές οι ελλείψεις στις υποδομές, αλλά και σε ποιά περίπτωση έχουμε "παράδειγμα καλής πρακτικής" (ξενώνας εφήβων "Ίρις" της ΕΨΥΕ). Επίσης καταθέτει συγκεκριμένες και υλοποιήσιμες προτάσεις για την βελτίωση των δομών. Το πόρισμα εστάλη στον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στον Υφυπουργό Υγείας, τον Υφυπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης, την Διευθύντρια Δ/νσης προστασίας Οικογένειας και την Διευθύντρια της Δ/νσης Ψυχικής Υγείας.

Το ενδιαφέρον με αυτού του είδους τις έρευνες είναι ότι ο Συνήγορος δεν τις αφήνει "στην τύχη τους" μετά την υποβολή τους στους αρμόδιους, αλλά παρακολουθεί και την υλοποίηση των προτάσεών του. Τα πορίσματα του δεν είναι βέβαια εκτελεστές πράξεις, αλλά έχουν περισσότερο έναν γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Ωστόσο η δημοσιοποίησή αυτών αλλά και των μετέπειτα πορισμάτων υλοποίησης των προτάσεων (όπως έγινε με το Πόρισμα του ΣτΠ για τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων από τους αστυνομικούς αλλά και το μετέπειτα πόρισμα για την υλοποίηση του: http://www.synigoros.gr/reports/astinomikoi2.pdf) θέτουν αντικειμενικά αποτελέσματα στην κρίση των πολιτών. Έτσι ο Συνήγορος του Πολίτη αποτελεί έναν θεσμό που εγγυάται όχι μόνο την παταξη της κακοδιοίκησης, αλλά και την εφαρμογή της αρχής της διαφάνειας της διοικητικής δράσης.

Διασφάλιση ελεύθερου ανταγωνισμού 2004-2005

Δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο της, η Έκθεση Πεπραγμένων της Επιτροπής Ανταγωνισμού για το χρονικό διάστημα Απρίλιος 2004-Απρίλιος 2005.

(πηγή: http://www.epant.gr/ep_an_tt.pdf )

Στην ετήσια έκθεση περιλαμβάνεται και η περίφημη απόφαση της Επιτροπής κατά των αθέμιτων συμπράξεων γνωστών super markets. H Eπιτροπή δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε αυτήν την απόφαση.

Η δημοσίευση της Ετήσιας Έκθεσης είναι μια σημαντική στιγμή για τη λειτουργία κάθε ανεξάρτητης αρχής. Ειδικά για την Επιτροπή Ανταγωνισμού που δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, η δημοσιότητα των πεπραγμένων δίνει τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη, αλλά και στο Κοινοβουλίου, να ελέγξει κατά πόσο η Αρχή ανταποκρίνεται στις εντολές που της έχουν ανατεθεί. Η διαδικασία αυτή αποτελεί αντιστάθμισμα της επιβεβλημένης απουσίας διοικητικού ελέγχου στην ΕπΑντ, η οποία λόγω της θεσμικής της ανεξαρτησίας πρέπει να ενεργεί εκτός του κλασικού πλαισίου δράσης των υπόλοιπων διοικητικών αρχών που υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο και διοικητική εποπτεία και τελικά εκπληρώνουν τις εντολές της εκτελεστικής εξουσίας.

Έτσι, αφού η Αρχή δεν υπόκειται σε ιεραρχικό έλεγχο και διοικητική εποπτεία (αφού δηλαδή η Κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται θεσμικά να επηρεάσει τη δράση της), θα είχαμε εξουσία χωρίς έλεγχο. Σαν αντίβαρο, έχουν θεσπιστεί εναλλακτικές μορφές ελέγχου. Για παράδειγμα, ο δικαστικός έλεγχος: οι αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού προσβάλλονται ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου, το οποίο μπορεί να τις ακυρώσει. Και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος: η Βουλή μπορεί να καλέσει την ΕπΑντ να λογοδοτήσει, να παύσει τα μέλη της κλπ. Μέρος του κοινοβουλευτικου (αλλά και του "κοινωνικού", από τους πολίτες) ελέγχου είναι η δημοσίευση της Ετήσιας Έκθεσης. Η Έκθεση αντικατοπτρίζει την ετήσια δράση της κάθε ανεξάρτητης αρχής. Το ίδιο και η ιστοσελίδα της. Η αυξημένη διαφάνεια στις πράξεις των ανεξάρτητων αρχών αποτελεί και ένα αντιστάθμισμα για το λεγόμενο δημοκρατικό έλλειμα: "ποιοι είναι αυτοί που διοικούν ανέλεγκτα χωρίς να έχουν εκλεγεί από το λαό;" είναι ένα κλασικό λαϊκίστικο επιχείρημα όσων αντιπαθούν τις ανεξάρτητες αρχές. Βεβαίως το ίδιο "ανέλεγκτοι" και μη εκλεγμένοι είναι και οι εξωκοινοβουλευτικοί Υπουργοί. Ας μην ξεχνάμε ότι η ίδια η σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού. Θεωρητικά η Κυβέρνηση θα μπορούσε να αποτελείται μόνο από εξωκοινοβουλευτικούς, καθώς αυτό δεν απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Αντίθετα, για την επιλογή των προσώπων που στελεχώνουν τις ανεξάρτητες αρχές και τον κοινοβουλευτικό έλεγχό τους εμπλέκονται βουλευτές από όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες αναλογικά (Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής). Άρα, κατ' αποτέλεσμα η επιλογή των προσώπων που στελεχώνουν τις ανεξάρτητες αρχές είναι μια διαδικασία πιο "δημοκρατική"-αντιπροσωπευτική από εκείνη του σχηματισμού της Κυβέρνησης. Διότι βαρύνει η αρχή της ομοφωνίας και υποχωρεί η αρχή της πλειοψηφίας (θεωρητικά). Εφόσον δεν υπάρχει ομοφωνία, τα μέλη επιλέγονται με την πλειοψηφία των 4/5 που θεωρείται μια "μη αποκλειστικά κυβερνητική" πλειοψηφία.

Επιτρέπεται γάμος ανάμεσα σε πρώην πεθερό και πρώην νύφη του.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που εδρεύει στο Στρασβούργο (πρόκειται για θεσμό διαφορετικό από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων -ΔΕΚ-που αποτελεί όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εδρεύει στο Λουξεμβούργο) δημοσίευσε στις 13.9.2005 μία σημαντική απόφαση για τον τομέα του οικογενειακού δικαίου.
Πρόκεται για την υπόθεση Β. και Λ. κατά Ηνωμένου Βασιλείου.

Σύμφωνα με το ιστορικό, η Λ. είχε παντρευτεί τον γιό του Β. και είχαν κάνει ένα παιδί. Στη συνέχεια η Λ. χώρισε και δημιούργησε μια σχέση με τον πρώην πεθερό της Β. Το παιδί μένει μαζί με το ζευγάρι και αποκαλεί τον παππού του "μπαμπά".

Τον Μάη του 2002 η Λ. υπέβαλε ένα αίτημα στην αρμόδια Αρχή περί του αν θα μπορούσε να παντρευτεί τον Β. Η Αρχή της απάντησε ότι σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο (Μarriage Act του 1949, τροποποιημένος το 1986) ένας τέτοιος γάμος δεν θα επιτρεπόταν, εκτός αν είχαν πεθάνει οι πρώην σύζυγοί τους (δηλαδή η πρώην πεθερά της αιτούσας και ο γιος του αιτούντος).

Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η βρετανική νομοθεσία παραβιάζει το ατομικό δικαίωμα στο γάμο (άρθρο 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ατόμου). Η αιτιολογία είναι ότι, η βρετανική νομοθεσία αποτρέπει το γάμο ανάμεσα σε πεθερό και πρώην νύφη του, προφανώς επειδή ένας τέτοιος γάμος δεν θα μπορούσε να τύχει κοινωνικής αναγνώρισης. Όμως, επιτρέπει έναν τέτοιο γάμο, αν οι προηγούμενοι γάμοι τους είχαν λυθεί με θάνατο των συζύγων και όχι με διαζύγιο. Σε αυτήν την περίπτωση (θάνατοι), σε ποια είναι η διαφορά που θα επέτρεπε την κοινωνική αναγνώριση αυτού του γάμου; Καμία. Όσον αφορά δε το παιδί, αφού η νομοθεσία δεν απαγορεύει την εξωσυζυγική σχέση ανάμεσα σε πρώην πεθερο-πρώην νύφη, το να επιτραπεί ο γάμος δεν πρόκειται να έχει καμία περαιτέρω επίπτωση στην υποτιθέμενη ήδη υφιστάμενη σύγχυση ή συναισθηματική ανασφάλεια του παιδιού.

Η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει δικαίωμα να ζητήσει την επανεξέταση της υπόθεσης από την Ολομέλεια του ΕΔΔΑ, μέσα σε τρεις μήνες.

(πηγή: http://www.echr.coe.int/Eng/Press/2005/Sept/ChamberjudgmentBandLvUK130905.htm )

Αν και η απόφαση θα δεσμεύσει μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο (αν καταστεί οριστική), τα κράτη της ΕΣΔΑ θα πρέπει να τροποποιήσουν την νομοθεσία τους σύμφωνα με αυτήν την νομολογία ώστε να μην προσκρούει η τελευταία στην ΕΣΔΑ, η οποία ως διεθνές δικαιο κατισχύει του εσωτερικού δικαίου των κρατών.
Σύμφωνα με το άρθρο 1357 του Αστικού Κώδικα, "εμποδίζεται ο γάμος με συγγενείς εξ αγχιστείας σε ευθεία γραμμή απεριόριστα και σε πλάγια γραμμή έως και τέταρτο βαθμό." Αυτή η διάταξη πλέον (εφόσον οριστικοποιηθεί η ανωτέρω απόφαση) πρέπει να θεωρηθεί ότι έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 12 της ΕΣΔΑ (δικαίωμα στο γάμο). Γι' αυτό θα πρέπει να καταργηθεί, όπως και άλλες διατάξεις που αποτελούν κωλύματα για τη σύναψη γάμου.

Έρχεται το νέο κοινοτικό ποινικό δίκαιο.

Σε μια σημερινή απόφαση, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του Λουξεμβούργου αποφάσισε ότι οι αρμοδιότητες της Κοινότητας για προστασία του περιβάλλοντος περιλαμβάνουν και την εξουσία να απαιτείται από τα Κράτη Μέλη η διασφάλιση αυτής της προστασίας με επιβολή ποινικών κυρώσεων για τις σοβαρές προσβολές. Το Δικαστήριο ακύρωσε μια Απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου που υιοθετήθηκε το 2003, που επιφύλασσε αυτήν την «ύλη» ως περιεχόμενο διακυβερνητικής απόφασης του «Τρίτου Πυλώνα» (που αφορά έναν "χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης", σύμφωνα με τη ΣυνθήκηΕΕ). Το Δικαστήριο επικύρωσε έτσι την θέση της Επιτροπής. Η απόφαση αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη περιβαλλοντική νομοθεσία, αλλά αποτελεί ένα σημαντικό δεδικασμένο, για το σύνολο της κοινοτικής έννομης τάξης. Πλέον παύει να θεωρείται αποκλειστικό προνόμιο του Τρίτου Πυλώνα η θέσπιση νομοθεσίας σε ποινικά θέματα.

«Η απόφαση του Δικαστηρίου φέρνει νέα δεδομένα, ενδυναμώνει την δημοκρατία και την αποτελεσματικότητα της Ένωσης» σχολίασε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο. «Ξεκαθαρίζει ότι όπου προβλέπονται ποινές από το Κοινοτικό Δίκαιο, δεν είναι δυνατόν να θεσπιστούν χωρίς τον πλήρη δημοκρατικό έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα, το Δικαστήριο ενδυναμώνει τις δυνατότητες επιβολής του νόμου, εφόσον τα Κράτη Μέλη έχουν συμφωνήσει σε μία πολιτική της Ένωσης. Είναι μια απόφαση-ορόσημο, ανοίγει το δρόμο για πιο δημοκρατική και πιο αποτελεσματική νομοθεσία σε επίπεδο ΕΕ. Οι προτεινόμενες ποινικές κυρώσεις πρέπει να αφορούν μόνο συγκεκριμένες σοβαρές προσβολές. Θα κάνουμε προσεκτική και σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας χρήση αυτής της δυνατότητας, σε συμφωνία με την αρχή της καλύτερης νομοθεσίας.»

(πηγή:http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/05/1136&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en , http://www.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=CJE/05/75&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en )

Με απλούστερα λόγια: το ΔΕΚ έκρινε ότι μια σημαντική αρμοδιότητα (θέσπιση ποινικού δικαίου για τις περιβαλλοντικές προσβολές) ανήκει στον Πρώτο Πυλώνα της ΕΕ και όχι στον Τρίτο. Η διαφορά έγκειται στη δημοκρατική νομιμοποίηση: ενώ στον Πρώτο Πυλώνα προτείνει η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο (οι αντιπρόσωποι των λαών) ψηφίζει ή απορρίπτει, στον Τρίτο Πυλώνα αποφασίζει ομόφωνα το Συμβούλιο (εκπρόσωποι των ηγετών των λαών), με περιορισμένο ρόλο του Κοινοβουλίου. Επιπλέον για τον Τρίτου Πυλώνα δεν υπάρχει διαδικασία με την οποία η Επιτροπή μπορεί να εξαναγκάσει τα Κράτη Μέλη να εφαρμόσουν τις αποφάσεις.
Με την απόφαση αυτή γίνεται σαφές ότι για όλες τις πολιτικές της Κοινότητας-πρώτου πυλώνα (εσωτερική αγορά, προστασία περιβάλλοντος, προστασία δεδομένων, προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας, νομισματικά θέματα) μπορεί να προβλεφθεί κοινοτικό ποινικό δίκαιο, εφόσον είναι αναγκαίο. Το οποίο δεν θα εισηγείται αποκλειστικά το Συμβούλιο, αλλά θα περνάει από την «κοινοτική μέθοδο»: Επιτροπή προτείνει-Κοινοβούλιο αποδέχεται ή απορρίπτει. Για αυτό και η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί ένα σημαντικό δεδικασμένο που ενισχύει τον δημοκρατικό χαρακτήρα της Κοινότητας (και, τελικά, της Ένωσης). Μία διαδικασία που περιλαμβάνεται και στην δομή του Ευρωσυντάγματος (κατάργηση των Πυλώνων και ενοποίηση των αρμοδιοτήτων με ενδυνάμωση του αποφασιστικού ρόλου του Κοινοβουλίου).

Απαγόρευση χρήσης domain name

Επειδή ανέκαθεν υπήρχε η φήμη ότι ο νόμος δεν φτάνει μέχρι το Ίντερνετ, αξίζει να γνωρίζει κανείς την απόφαση 6905/2005 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που διέταξε ως ασφαλιστικό μέτρο την απενεργοποίηση domain name επειδή ήταν ανταγωνιστικό (έμοιαζε) σε προγενέστερο.

Σύμφωνα με την απόφαση: " Το 2003 ιδρύθηκε μία μη κερδοσκοπίκή εταιρία, με μέλη τον Α και τον Β. Σε προγενέστερο χρόνο ο Α είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο την ιστοσελίδα με τίτλο «ABCDEF», που φιλοξενείτο στην ηλεκτρονική διεύθυνση με domain name “www.ABCDEF.gr”.Η συγκεκριμένη ονομασία ήταν καταχωρημένη από to 2001 στον αρμόδιο φορέα . Η εταιρία, για την προώθηση των σκοπών της και κατόπιν συναινέσεως του Α, έκανε χρήση της ανωτέρω ιστοσελίδας. Περί τα τέλη του έτους 2004, αποχώρησε ο A από την εταιρία και μεταξύ αυτού και του B, που ενεργούσε ως διαχειριστής της, υπογράφηκε ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο αναγνώρισε ο B ότι δικαιούχος των σημάτων «ABCDEF» και “ABCDEF-GHIJK” είναι ο A και ότι αυτός διαχειρίζεται το domain name “www.ABCDEF.gr”, για τις ανάγκες υποστήριξης του ομώνυμου site, υποσχέθηκε δε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η καθ’ης εταιρία (η οποία με τροποποίηση του καταστατικού της άλλαξε την επωνυμία της σε "WXYZ") δεν θα αμφισβητήσουν τα δικαιώματα του αιτούντος επί των σημάτων ούτε θα χρησιμοποιήσουν στο εξής οποιαδήποτε διατύπωση, σήμα, διακριτικό τίτλο ή άλλη απεικόνιση που να ομοιάζει με τα σήματα «ABCDEF-GHIJK» και «ABCDEF», δικαιούχος του οποίου ήδη έχει αναγνωριστεί ο A από τη Διοικητική Επιτροπή Σημάτων. Ωστόσο ο B έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο ιστοσελίδα, που φιλοξενείται στη διεύθυνση με domain name “ www.ABCDFE.gr” το οποίο ομοιάζει με το domain name “www.ABCDEF.gr”, του αιτούντος και παράλληλα χρησιμοποιεί τους τίτλους « ABCDFE-GHIKL», «ABCDFE gr» και «ABCDFE», που ομοιάζουν με το «ABCDEF-GHIJK»και «ΑBCDEF». Μάλιστα, το domain name «www.ABCDFE.gr»έχει καταχωρηθεί στο Μητρώο του ΙΤΕ, σε χρόνο μεταγενέστερο της καταχώρησης του domain name αυτού του αιτούντος. Στην ανωτέρω ιστοσελίδα, που λειτουργεί ο καθ’ου και για τις ανάγκες της καθ’ης εταιρίας, υπάρχει και χώρος διαφημιστικών καταχωρήσεων. Με την ενέργεια αυτή δημιουργείται σύγχυση στους χρήστες του διαδικτύου σχετικά με τον κάτοχο της ιστοσελίδας και παράλληλα ζημιώνεται ο αιτών λόγω της απώλειας των εσόδων από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις, αφού διστάζουν οι ενδιαφερόμενοι να καταχωρήσουν διαφημίσεις, λόγω της σύγχυσης που δημιουργείται από τις δύο ιστοσελίδες. "

O Β καταδικάστηκε να μη χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο domain, αλλά και κάθε διατύπωση, σήμα ,διακριτικό τίτλο που ομοιάζει ή ταυτίζεται με τα αντίστοιχα του Α για την υποστήριξη ιστοσελίδας στο διαδίκτυο, μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αγωγής του A κατά αυτών, επ' απειλή χρηματικής ποινής 400 ευρώ για κάθε τυχόν χρήση και προσωπικής κράτησης.

Όταν πρόκειται να κατοχυρωθεί ένα domain name, καλό είναι να έχει γίνει εκ των προτέρων νομικός έλεγχος των δικαιωμάτων που ενδεχομένως καλύπτουν όχι μόνο το ίδιο το domain name, αλλά και τα προγενέστερα παρεμφερή που ομοιάζουν προς αυτό, ώστε να μην θεωρηθεί ανταγωνιστικό. Η συμβουλή δικηγόρου είναι απαραίτητη σε αυτές τις περιπτώσεις προκειμένου να αποφευχθούν εξελίξεις όπως αυτή που καλύπτει η παραπάνω απόφαση.

Πρόστιμο 70.000 ευρώ σε πρωϊνάδικο.

Στο στόχαστρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης βρέθηκε γνωστη πρωϊνή εκπομπή σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας. Το ΕΣΡ έκρινε ότι τα τηλεφωνήματα τηλεθεατών που διηγούνται τις σπαραξικάρδιες ερωτικές ιστορίες τους συνιστούν "υποβάθμιση προγράμματος" και η ώρα μετάδοσης της εκπομπής (με την σήμανση "επιθυμητή γονική συναίνεση") μπορεί να βλάψει τους ανήλικους που παρακολουθούν.

Τα θέματα-τίτλοι των τηλεφωνημάτων των θεατών ήταν τη συγκεκριμένη μέρα: "Ταξίδι... στον Παράδεισο-Έρωτες που γεννήθηκαν στις διακοπές-Οι χωριστές μας διαμκοπές με έστειλαν στην κόλαση","Πήγα διακοπές με τον κολλητό μου και έκανα σχέση με τη μητέρα του", "η 50άρα φίλη της μάνας μου υποτίθεται πως έφερε τα παιδιά για μπάνια και αυτή με καμάκωσε", "Γνώρισα έναν παντρεμένο λιμενάρχη και το λιμεναρχείο έγινε η ερωτική μας φωλιά", "τα φτιαξα στις διακοπές με τον ξάδελφο του άντρα μου που είχε παντρευτεί και την ξαδέλφή μου" , "Γνωριστήκαμε στις διακοπές δέχτηκα ότι ήταν παντρεμένος αλλά τώρα προέκυψε και άλλη ερωμένη", "Στα 36 μου γνώρισα στις διακοπές έναν 20χρονο και μείναμε 7 χρόνια μαζί. Χωρίσαμε γιατί είχε κι άλλη", "Ο άνθρωπος που γνώρισα στις διακοπές με άρπαξε απ' τα σκαλιά της εκκλησίας και περιμένω το παιδί του".

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής ακούστηκαν οι φράσεις "Άμα αρχίσει και πηδάει και συγγενείς" και "Εγώ είπα πως κρατάει τη σχέση με τον κακομοίρη τον άλλον ο οποίος τελικά είναι καψούρης, αγαπάει και τελικά είναιο ο μαλάκας", οι οποίες φαίνεται ότι βάρυναν στην κρίση του ΕΣΡ για την επιβολή του προστίμου.

Η αιτιολογία: "Πρόκειται περί υποβαθμισμένης εκπομπής μη ανταποκρινόμενης στην υπό του Συντάγματος και του Νόμου αξιούμενη ποιότητα. Η εξιστόρηση ανήθικων σχέσεων με εγκυμοσύνες, προερχόμενες από παράλληλες σχέσεις γυναικών με πέρισσότερους άντρες και η αποκάλυψη ερωτικών σχέσεων άνευ ηθικών δισταγμών, συντελεί στον εκμαυλισμό των ανηλίκων και στην εξοικείωσή τους με την ανηθικότητα. Επί πλέον πρόκειται περί εκπομπής προβληθείσης σε ώρα παιδικής τηλεθέασης με τη σήμανση "κατάλληλο-επιθυμητή η γονική συναίνεση" ενώ η προσήκουσα σήμανση θα έπρεπε να είναι "ακατάλληλο για ανηλίκους"."

(πηγή: http://www.esr.gr/media/326-2005.pdf )

Αξίζει να σημειωθεί ότι αν όλα τα παραπάνω ήταν περιεχόμενο ενός άρθρου σε εφημερίδα ή ενός κειμένου δεν θα υπήρχε φυσικά όλη αυτή η δίωξη. Αυτό που διαφοροποιεί -υποτίθεται- τις περιπτώσεις είναι το τηλεοπτικό μέσο. Αλλιώς ασκείται η ελευθερία της έκφρασης μέσω του τύπου και της προσωπικής επικοινωνίας και άλλιώς μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Και το ερώτημα είναι: γιατί; Για ποιο λόγο το Σύνταγμα κάνει αυτήν την διάκριση; Καμία απάντηση δεν μπορεί να είναι πειστική ενόψει των διεθνών κειμένων που κατοχυρώνουν την ελευθερία της έκφρασης, όπως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη Χάρτα των Θεμελιωδών Ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το γεγονός ότι η αισθητική αυτής της εκπομπής μπορεί να είναι χαμηλή είναι κάτι που ανάγεται στην τηλεκριτική και όσους επιθυμούν να εκφραστούν για το επίπεδό της. Το να έρχεται το κράτος και να επιβάλλει ένα πρόστιμο 70.000 ευρώ, σαν να ήταν μία "αστυνομία αισθητικής", παρόλο που το ΕΣΡ λειτουργεί εν προκειμένω νόμιμα και εντός του συνταγματικού πλαισίου του, θα μπορούσε να γεννήσει διεθνή ευθύνη της χώρας απέναντι στους διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχει. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάποιος τηλεοπτικός σταθμός να εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα (ουσιαστικά να ασκήσει αίτηση ακύρωσης ενώπιον του ΣτΕ) και να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να δούμε εν τέλει κατά πόσο το ΕΣΡ αποφαίνεται σεβόμενο την ΕΣΔΑ

Παραβίαση ιδιωτικού βίου (;) από τηλεοπτικό σταθμό.

Κατά τη διάρκεια δελτίου ειδήσεων επαρχιακού τηλεσταθμού, ο παρουσιαστής αναφέρθηκε σε πρωτοφανές περιστατικό που βιντεοσκόπησαν μέσω κινητού τηλεφώνου μαθητές σχολείου των Σερρών. Επακολούθησε προβολή της μαγνητοσκοπήσεως με "μωσαϊκό" και της εξής συνομιλίας: "Χαμογέλα λίγο εδώ... μπιπ... γ... ρε... ένα φιλί δωσ' της... χάδια... έλα για όλους... αυτή η φωτογράφηση θα γίνει πολύ τέλεια... Όχι, ε; Φύγε να μπορώ να παίρνω με την κάμερα... Θα τελειώσει η κάμερα γρήγορα! Είναι καλά; Ναι,ναι... Μη μιλάτε, μη μιλάτε... Άνοιξε τα πόδια σου, Γ... την π... μου μη φωνάζετε όλοι".
Από τη συζήτηση και από την εκμαίευση δηλώσεων των μαθητών του σχολείου προκύπτει ότι πρόκειται περί συνευρέσεως μαθήτριας και ενηλίκου ανδρός μειωμένης πνευματικής ικανότητας και γνωστούς στην περιοχή του σχολείου.
Της υπόθεσης επιλήφθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (απόφαση 232/2005) που παρουσιάζει πολύ αναλυτικά τον διάλογο του παρουσιαστή και των ρεπόρτερ με τους μαθητές του σχολείου, αλλά παρουσιάζει -πάλι- προβλήματα θεμελίωσης.

(πηγή: http://www.esr.gr/media/323-2005.pdf)

Αναφέρει λοιπόν η αιτιολογία ότι πρόκειται "αναμφιβόλως περί παρανόμου παρεμβάσεως στην ιδιωτική ζωή των ως άνω δύο προσώπων και περί εκπομπής η οποία μεταδόθηκε με υπότλιτλο "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΟΥΣΑΝ ΑΝΗΛΙΚΗ ΣΕ ΠΟΡΝΟ" ο οποίος δεν αντιστοιχούσε σε απλή σεξουαλική συνεύρεση δύο μειωμένης αντιλήψεως προσώπων" [Προσπαθώ να κάνω συντακτική ανάλυση σε αυτην την φράση της απόφασης και πραγματικά αδυνατώ..].

Για τις παραβάσεις το Συμβούλιο αποφάσισε να απευθύνει σύσταση στο ραδιοσταθμό "όπως μη παρεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή των προσώπων και όπως οι υπότιτλοι των εκπομπών ανταποκρίνονται στο περιεχόμενό τους."

Πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η γνώμη της μειοψηφίας: " Μειοψήφισαν ο Αντιπρόεδρος Δημήτρης Χαραλάμπης και τα μέλη Εύη Δεμίρη και Ροδόλφος Μορώνης κατά τους οποίους δεν συντρέχει λόγος επιβολής ουδεμίας κυρώσεως καθόσον δεν προβλήθηκε συγκεκριμένη σεξουαλική σκηνή. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Ιωάννης Λασκαρίδης ψήφισε υπέρ της επιβολής προστίμου και προσεχώρησε προς σχηματισμό πλειοψηφίας στην αμέσως επιεικέστερη ψήφο της επιβολής συστάσεως. "

Διαβάζοντας την απόφαση ελάχιστα πράγματα αντιλαμβάνεται κανείς για τα πραγματικά περιστατικά: τελικά προβλήθηκε σεξουαλική σκηνή ή όχι; Στο ιστορικό αναφέρεται πως προβλήθηκε, ενώ τα τρία μέλη της μειοψηφίας δεν το διέγνωσαν. Πως είναι δυνατόν να μην μπορεί κανεις να διαγνώσει κάτι τόσο προφανές;

Έπειτα: προσβολή της ιδιωτικής ζωής θα είχαμε μόνο αν προβαλλόταν σεξουαλική σκηνή; Διότι αυτό εννοεί η άποψη της μειοψηφίας. Δεν είναι όμως έτσι. Το γεγονός ότι η σκηνή καλύφθηκε από μωσαϊκό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μετάδοση μιας καθαρά προσωπικής πράξης, έστω και επεξεργασμένης.

Η κύρωση εκ μέρους του ΕΣΡ είναι και πάλι σχεδόν αδικαιολόγητη. Το γεγονός ότι μαθητές της επαρχίας μαγνητοσκόπησαν μια σεξουαλική σκηνή με κινητό τηλέφωνο και μάλιστα ατόμων μειωμένης αντίληψης, είναι οπωσδήποτε μία σοβαρότατη είδηση που αξίζει τον κόπο να αναμεταδοθεί από δελτίο ειδήσεων, ακριβώς γιατί αφορά τα μαθητικά ήθη σε μια συγκεκριμένη περίοδο και σε συγκεκριμένο τόπο. Το γεγονός ότι ο σταθμός μετέδωσε αποσπάσματα από το βίντεο, καλύπτοντάς τα με μωσαϊκό είναι η ενδεδειγμένη πράξη ώστε να επικυρωθεί η επιβεβαίωση της είδησης, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη θιγούν τα πρόσωπα. Η απόφαση αφήνει να εννοηθεί νομίζω, ότι τα πρόσωπα αυτά ήταν γνωστά στην τοπική κοινωνία και ότι εξ αυτής και μόνο της ανωνυμοποίησης των δεδομένων ήταν και πάλι ευχερής στον κοινωνικό τους περίγυρο η αναγνώρισή τους. Αν αυτό ισχύει,. τότε πράγματι το ίδιο το βίντεο δεν θα έπρεπε να μεταδοθεί. Το θέμα είναι ότι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια τοπική κοινωνία, ούτως ή άλλως θα διαρρεύσει, πράγμα το οποίο καταφαίνεται και από το ρεπορτάζ με τους μαθητές. Οπότε και απλώς προφορική να ήταν η μετάδοση της είδησης, η τοπική κοινωνία θα αντιλαμβανόταν για ποια πρόσωπα μειωμένης αντίληψης επρόκειτο. Με μια τέτοια προσέγγιση όμως, η είδηση δεν θα έπρεπε να μεταδοθεί ποτέ, όπερ άτοπον.

Η απόφαση εγείρει κι άλλο ένα σοβαρό συνταγματικό θέμα: ποια είναι τα όρια αρμοδιοτήτων ανάμεσα στο ΕΣΡ και την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων; Μήπως, ενόψει της εξειδίκευσης της Αρχής, το ΕΣΡ δεν θα έπρεπε να κρίνει πότε συντελείται παραβίαση ιδιωτικού βίου και να περάσει αυτή η αρμοδιότητα στην αποκλειστική ευθύνη της ΑΠΔΠΧ;