Την είδα ήδη 2 φορές την ταινία ...ό,τι με κάνει να δακρύζω ανθρώπινα και ρεαλιστικά
υπενθυμίζοντάς μου τη λέξη 'Ανθρωπος ..ναι το επικροτώ και το Αντέχω !!!
Ενας άντρας που, ενώ πεθαίνει από καρκίνο, προσπαθεί να βάλει σε τάξη την μπερδεμένη του ζωή, να εξασφαλίσει το μέλλον των δυο μικρών παιδιών του , που έχει την κηδεμονία τους από μια ναρκομανή μάνα ψυχολογικά ταλαντευόμενη πάσχοντας από διπολική διαταραχή και να βοηθήσει τους παράνομους Κινέζους και .Αφρικανούς μετανάστατες που ο ίδιος εκμεταλλεύεται
Απέραντος ρεαλισμός όπου πολλές σκηνές αγγίζουν τα όρια του νατουραλισμού
Με καθήλωσε η ταινία ......!!!!!!!
Ο Ουξμπάλ είναι σαν ένας τραγικός ήρωας ελληνικής τραγωδίας . Πρέπει να περάσει αρκετό πόνο και να υποφέρει για να καταλάβει ποιος είναι και να βρεί τον προορισμό του-και όπως λέει και η πρωταγωνίστρα Αλβάρες ο Χαβιέ έκανε ένα παρόμοιο ταξίδι με τον εαυτό του, όσο γυριζόταν η ταινία.
Οι ήρωες αυτής της ιστορίας ανήκουν σε μια Βαρκελώνη που δεν είναι γνωστή ευρέως και όπου οι άνθρωποι βιώνουν σκληρές ζωές. Είναι ένα μέρος πολλών αντιθέσεων- όπου η πραγματικότητα είναι κάποιες φορές σαν γροθιά στο πρόσωπο, βάναυση και ωμή, και κάποιες άλλες πολύ όμορφη."
Τι βίτσιο κι αυτό. Να στέλνεις τον θεατή σε αναγκαστική αυτοκτονία!
Θα µου πείτε, αν είναι έτσι, τότε γιατί τον τιµούν µε τόσα βραβεία τον σκηνοθέτη για ένα τόσο σάπιο γιουβέτσι;
Απλό. Ο Ινιάριτου µέσα στους δέκα _ τι λέω, ίσως πέντε _ πιο επιδέξιους σκηνοθέτες όλων των χωρών. Η ευκολία του να χειρίζεται και να διαχειρίζεται τον νατουραλισµό καταντάει σκάνδαλο καλλιτεχνικό.
On top of that οι γλαφυρές σιωπές, οι υπόγειες δονήσεις, ο ιδρώτας που τρέχει ακόµα και από τους τοίχους, η ξεθωριασµένη, όπως ο κόσµος, φωτογραφία και µαζί µε όλα αυτά η αυτοκόλλητη σχέση της µαυρίλας µε τους αργόσυρτους αλλά ρεαλιστικούς ρυθµούς, µετατρέπουν τον άνθρακα σε σκηνοθετικό θησαυρό.
Οµολογώ......Η ιστορία του σκέτη κηδεία.
Η συσκευασία της ταινίας του γραφείο τελετών. Ο αθεόφοβος όµως αίλουρος µοναδικός.
Και σας προλαβαίνω. Για να είναι τόσο, µα τόσο πειστικός, σαν να βλέπεις από κρυµµένη µικροκάµερα όλο αυτό το τραγικό σκηνικό, πρέπει, είµαι βέβαιος,ότι όχι µόνον το πιστεύει αλλά και πως είναι φανατικά, τυφλά ερωτευµένος µε τον θάνατο ολοσχερώς. Ο µεγαλύτερος νεκρολάγνος σκηνοθέτης όλων των εποχών....
Αυτό κι αν είναι ρεκόρ!
(για τον Μπαρδέμ ..τί να πω ??..αξιζει αφίερωμα)!!
Υ.Γ.: Την διπολική διαταραχή την έμαθα στις αρχές του Οκτώβρη 2011 , πριν λίγες εβδομάδες δηλαδή απο εξομολόγηση ενός πολυ καλού μου αγαπημένου μου φίλου, μια ασθένεια, που οι περισσότεροι από μας είτε δεν το γνωρίζουμε ότι πάσχουμε είτε όσοι το γνωρίζουν τη θεωρούν μίασμα αντί να ενημερωθούν και να ενημερώσουν και τους συνανθρώπους τους ---ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΟΥ DIM ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ & ΑΛΗΘΙΝΟΣ ...άλλωστε γι αυτό τον αγαπώ ....κι ας ειναι τώρα μακριά μου ...αυτός ξέρει...!!!Σε ευχαριστώ "πειραχτηράκι" μου ..τον πειραζει και το (μου) και το (πειραχτηράκι) ...αλλά εγώ έτσι θα Σε λέω.!!!
Πηγή:προβολές -moovies
