Eğinden İki Sofra

Halamların bağı bizim bağında komşusu, böylelikle sıkca görüşme imkanımız oldu. Eda ona halacık diye seslenmeyi pek sevdi.Halamın kahvaltı sofrası da çok güzeldi.

Teyzem Eğin'in bir başka güzel köyü olan Sırakonak' ta yaşamakta. Sırakonak aynı zamanda annemin, dayılarımın, teyzemin doğup büyüdüğü köy, genelde evlerin birbirine bitişik nizamda olması sebebiyle bu adı almış. Teyzem bizi yemek için Hasan Dayının Çiftliğinde ağırladı. Burası manzarasıyla Sarı Çiçek Yaylasına bakan çok şirin bir yer. Teyzemin yemekleri harikaydı, zaten çok da açıkmıştık, herşeyi sildik süpürdük.

Kırmızı Küpeler

Çocukken kirazdan küpe yapmayı çok severdim, kirazlar tezgahlara düşünce hep kulağımda kirazlarla gezdiğim günler geliyor aklıma. Eğin'de herşeyin en tazesini en doğalını yemek o kadar kolay ki işte isterseniz dalından, isterseniz buz gibi soğuk sulara yatırılmış mis kokulu kirazlardan buyrun, bakmaya da yemeye de doyamadım .

Kelebekler

Kimi karadutun yaprağında , kimi çiçekte , kimi kuruması için serilen dutların üzerinde, her çiçekten bir bal diye buna demişler.

Çiçekler

Eğin'de olmak o kadar güzeldi ki neredeyse her anı fotoğrafladım, memleketimin topraklarında yeşeren çiçeklerden bazıları ve hepsi birbirinden güzel

Yaylalara adını veren sarı çiçekler,

Genelde kırmızı açan gelincikler bizim oralarda turuncu açar

Eğin yada Kemaliye

İlçemizin EĞİN olan adı 1922 yılında ulu önder ATATÜRK'ün isteğiyle KEMAL adından esinlenerek, Kurtuluş Şavaşında gösterdiği vatanseverlikten dolayı KEMALİYE olarak da değiştirilmiştir.

Kapı tokmakları, eğer gelen konuk bir erkekse tokmağın üstüne vurur bu daha tok bir ses çıkarır, eğer misafir bayansa tokmağın alt tarafına vurur ve bu daha ince bir ses çıkarır , evsahibi de tokmağın sesine göre gelenin bir erkek mi bir bayan mı olduğunu kolayca anlar, ne güzel düşünmüşler değil mi?

İçinden soğuk sular akan sokaklar,

Orda Bir Köy Var Uzakta

Şiir kadar güzel köyüm APÇAĞA

Köye hafif yokuş bir yoldan çıkılır, karşınıza çıkan meydanda köy camisi, fırın , köy odası yer alır.Ne yana baksanız taş yapılı evleri ve dut ağaçlarını görürsünüz. Köy evlerimizin tahta oyalarla süslü dış cepheleri. Orda bir köy var uzakta...

Çoğumuzun ilkokul yıllarından hatırladığımız bu şiir , köylümüz olan değerli şair Ahmet Kutsi Tecer tarafından köyümüz için yazılmıştır. Apçağa Fırat' ı karşısına alan manzarasıyla Eğin'in en büyük köyüdür. Bu güzel şiir köyümüzün girişinde sizi karşılar.

Eğinim Eğinim Yeşil EĞİNİM

Okullar kapandı, karneler alındı, çocuklarda rahatladı , annelerde. Yazı dört gözle bekliyoruz, özellikle artık okul çağına gelmiş bir çocuğunuz varsa daha çok beklediğiniz kesin. Arkadaşlarım esas okul başlayınca anlayacaksın demişlerdi, gerçekten okulla yatıp kalkar halde oluyorum ve kapandığında derin bir nefes alıyorum.

Artık dinlenme zamanı, kafayı dinlenme ve ruhu arındırma zamanı. Ben de öyle yaptım, ruhumun aradığı huzuru bulmak için bu yıl uzun zamandır gitmediğim memleketim Eğine gitmeye karar verdim. Ne kadar doğru da yapmışım. Aslında giderken terettüdlerim vardı, televizyon ve telefon olmaması Edayı nasıl oyalayacağım konusunda beni zorladı ama hadi hayırlısı deyip yola çıktık .

Önce Malatyaya uçakla, oradan 3 saatlik bir araba yolculuğu ile dede topraklarına vardık. Malatya'nın kayısı yüklü tarlalarından sıyrılıp, yüksek dağları bir yanınıza, Fırat nehrini de bir yanınıza aldığınızda artık geldiniz sayılır.Bizi sımsıcak bir güneş ve dik yamaçlar karşıladı, ayağımızı basar basmaz sanki bambaşka bir dünyada gibi olduk. Eğin yalçın kayaların eteğine yaslanmış, Fırat nehrihin Karasu ırmağının kıyısında çok şirin bir ilçemiz.

Sizi bu güzelliklerle başbaşa bırakıyorum.