Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (9)

¨       Μαρτυρία Σωφρονίου, Μητροπολίτη Μυριοφύτου καί Περιστάσεως ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἐλπινίκης Σταμούλη-Σαραντῆ: "Ἀπό τήν Ἀνατολική Θράκη -Ἡ Σηλύβρια καί τά γύρω τῆς χωριά", Ἀθῆναι 1958

Χθές 29.10.1922 ἀνέλαβε τήν διοίκησιν ὁ ἐνταῦθα Ἄγγλος ἀντισυνταγματάρχης Bond καί ἀπεχώρησαν αὐτῆς αἱ ἑλληνικαί ἀρχαί. Σήμερον πρόκειται νά ἔλθη ἀτμόπλοιον ἐκ Ραιδεστοῦ, θά ἐπέβαινον αὐτοῦ αἱ ἀρχαί τῆς πόλεως ἐκείνης καί θά προσετίθεντο ἐντεῦθεν αἱ τοῦ Μυριοφύτου. Ἀλλ' ἡ θάλασσα οἰωνεῖ διαμαρτυρόμενη καί αὐτή κατά τῆς ἀναχωρήσεως ἡμῶν, δέν ἐννοεῖ ν' ἀφήσει νά πλησιάσῃ οὐδέν πλοῖον. Τρία διῆλθον ἀπό πρωΐας, τά ὁποῖα ἐσφύριζαν, ἀλλά ποῖα λέμβος θά ἠδύνατο νά τά πλησιάσῃ; Καί ἄν ἦτο κανέν ἐξ αὐτῶν δι' ἡμᾶς; Παρατείνεται τοιούτῳ τρόπῳ ἡ παραμονή ἡμῶν ἐδῶ, πρός ἀναπτέρωσιν τῶν ἐλπίδων μου, φρονοῦντος ἐπί τοῦ προκειμένου ὅτι κάθ' ἐμπόδιο σέ καλό.

Μυριόφυτον 31.10.1922. Ὀψέ ἦλθε τηλεγράφημα, διαβιβάζον σύστασιν τῆς ἐν Καλλιπόλει διοικήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Χωροφυλακῆς νά μεταβῶμεν ἅπαντες εἰς Περίστασιν διά νά ἐπιβιβασθῶμεν ἐκεῖθεν. Ἦτο λυπηρόν νά ἔβλεπε τίς τήν δειλίαν τῶν ἰδικῶν μας μή ἐμπέσωμεν εἰς τάς χείρας τοῦ ἐχθροῦ. Εὐτυχῶς ἡ ἐπιμονή τοῦ Ἄγγλου, τονίσαντος ὅτι οὐδείς Τοῦρκος θά πατήσῃ πρίν ἤ ἀποχωρήσωμεν ἡμεῖς, ἔστω καί ἄν ἐπί ἡμέρας παραταθῇ ἡ θαλασσοταραχή, καί τηλεγραφήσαντος ἀναλόγως, ἀπήλλαξεν ἡμᾶς κόπων καί κινδύνων καί ἐκθέσεων.

Ἰδού λοιπόν καί νέα ἡμέρα μέ τήν γαλανόλευκον ἐν Μυριοφύτῳ. Ἦτο ὅμως ἡ τελευταία.

Δάφνη, 9 Νοεμβρίου 1922. Τήν Τετάρτην 2 Νοεμβρίου κατέλιπον καί ἐγώ μετά τῶν κυβερνητικῶν ὑπαλλήλων καί τῆς χωροφυλακῆς, τό ἀγαπητόν Μυριόφυτον ἐπιβάς τοῦ ρυμουλκοῦ "Συκίνου", ὅπερ μᾶς ὡδήγησεν εἰς Καλλίπολιν, ὅπου ἐπιβιβάσθημεν τῆς "Ἑρμουπόλεως" διά νά μεταβῶμεν εἰς Ἀλεξανδρούπολιν. Ἐκεῖ ἐγώ ἐπεβιβάσθην τοῦ "Παρνασσοῦ" καί ἐπεβιβάσθην εἰς Ἅγιον Ὄρος καί τό Σάββατο, 5, εἰς τάς Καρυάς ἔμεινα μόνον ὡς χθές, ὁπότε κατῆλθον ἐδῶ, τήν Δάφνην εἰς τό ἐπίνειον αὐτῶν, διά νά περιμένω τό ἀτμόπλοιον, ὅπερ θά μέ ὁδηγήσῃ εἰς Ἀθήνας, ὅπου κατ' ἀνάγκην θά ζητήσω καταφύγιον. Εἰς τάς Ἀθήνας τουλάχιστον πιστεύω ὅτι θά μάθω τί γίνονται οἱ ἰδικοί μας.