info-cafe, Γαρδένια

Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις, παίζεται το τελευταίο επεισόδιο στον πόλεμο για την εκμετάλευση των δημόσιων χώρων. Από τη μία οι δημότες που θέλουν ελεύθερους χώρους πολιτισμού, ανάπαυσης και-γιατί όχι- πρασίνου και διασκέδασης, και από την άλλη οι δήμαρχοι που θέλουν να τους δώσουν προς εκμετάλευση σε ιδιώτες που έχουν σαφώς πιο τρέντυ και κερδοσκοπικές λύσεις κατά νου. Parking, εστιατόρια, καφετέριες που χρεώνουν τον καφέ 4 ευρώ, κωλάδικα και δε συμαζεύεται.
Μια παρόμοια ιστορία είναι και το info cafe στην περιοχή της Γαρδένιας, στου Ζωγράφου. Ο πρωηγούμενος ιδιοκτήτης νοίκιαζε τον χώρο από τον δήμο έναντι ευτελούς ποσού και φυσικά, το φέσωνε συστηματικά. Αποτέλεσμα ήταν ο δήμος να κλείσει το κατάστημα και να δεσμεύσει το χώρο, κρατώντας τον κλειστό εν αναμονή νέου ιδιώτη που θα τον εκμεταλευόταν.
Εδώ ακριβώς μπαίνει στο παιχνίδι και η επιτροπή των δημοτών. Καταλαμβάνουν τον χώρο, τον ανοίγουν στο κοινό και ο χώρος αρχίζει να λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενο στέκι. Εκεί συναντιούνται καθημερινά οι κάτοικοι της γειτονιάς, φοιτητές, οικογενειάρχες και συνταξιούχοι. Πίνουν τον καφέ τους έναντι ενός ευρώ, συζητούν για πολιτικά, παρακολουθούν συναυλιές και εκδηλώσεις, κάνουν πάρτυ, μέχρι και παζάρι με βιβλία. Οργανώνονται μαθήματα ξένων γλωσσών, ενώ ταυτόχρονα ξεκινούν και δραστηριότητες για τα παιδιά (όπως η κατασκευή χελιδονοφολιών). Παράλληλα ο δήμαρχος μπαίνει που και που στον χώρο και σε μία απέλπιδα προσπάθεια να κλείσει την κατάληψη κάνει κινήσεις σαμποτάζ. Κόβει την υδροδότιση, το ηλεκτρικό. Όμως ότι γκρεμίζει ο δήμαρχος τα ξημερώματα, ξαναχτίζεται το άλλο πρωί. Εμφανίζονται μάστορες που εθελοντικά επιδιωρθώνουν τις βλάβες και ο χώρος ξαναλειτουργεί το επόμενο πρωί. Ο χώρος λειτουργεί χάρη στην πολίτιμη βοήθεια εθελοντών που κρατούν τον χώρο ανοιχτό με βάρδιες και γενικά φροντιζουν ώστε τα πάντα να λειτουργούν σωστά. Παράληλα η επιτροπή συνεδρυάζει κάθε 15 μέρες για να συντονίσει την κατάσταση.
Κάπως έτσι περνούν τέσσερις μήνες. Μέχρι πορχτές τα ξημερώματα, οπότε εισέβαλε στον χώρο ο δήμος, κατάσχεσε όσα έπιπλα βρήκε, έκοψε το νερό και το ηλεκτρικό και ξανασφράγισε τον χώρο. Το ίδιο απόγευμα διοργανώθηκε πορεία στους δρόμους του Ζωγράφου, με την συμμετοχή 500 περίπου κατοίκων της περιοχής. Στη συνέχεια οι κάτοικοι έσπασαν τις κλειδαριές και μπήκαν στον χώρο, ώπου έγινε γενική συνέλευση και αποφασίστηκε ότι να συνεχιστεί η κατάληψη και να ξαναανοίξει το στέκι από το Σάββατο. Όμως σήμερα ο δήμαρχος (ο οποίος είχε υπάρξει και αριστίνδην δήμαρχος Ζωγράφου επί Χούντας) ξαναχτύπησε. Ξαναεισέβαλε στον χώρο και κατασχεσε και τα υπόλοιπα έπιπλα (τα οποία βρίσκονται πεταμένα έξω από αποθήκη του δήμου), έτσι ώστε να μην ξαναλειτουργήσει η κατάληψη. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα για τον χώρο των κινημάτων πόλης, ιδιώς σε μια περίοδο που εντείνεται η προσπάθεια τοπικών φορέων και νομαρχίών για εκχώρηση δημόσιων χώρων σε ιδιώτες προς εκμετάλευση, ανεξαρτήτως του τι λένε οι κάτοικοι. Έχουμε και λέμε. Επέκταση Αττικής οδού προς Ελληνικό και 6 κυκλικοί κόμβοι που τρώνε έκταση από το Μητροπολιτικό Πάρκο, μετατροπή του Μητροπολιτικού Πάρκου σε οικοδομίσημη περιοχή, Βωβοκτίρια στον Ελαιώνα, εκχώριση πάρκων απο τον Δήμο Αθηναίων για να γίνουν γκαράζ κ.ο.κ.

Πρέπει όλοι να αναλάβουμε δράση, για να μην χαθούν οι δημόσιοι χώροι, και να ξεκινήσουμε εξτρατείες για την διάσωση τους στις γειτονιές μας!!!!

Ενα ανοιξιάτικο πρωινό στην Ευρώπη, με υπόκρουση τις ωρολογιακές βόμβες.


Hear the ticking of your heartbeat beating
Hear the breaking of their promises

Hear the smashing of your expectations

Hear the shattering of half-rhymes


And all the timebombs

They're all dancing to the same song

In a world full of no ones

I am a someone

Timebomb

Timebomb

Timebomb

Timebomb


Stop now

What's that sound

Everybody look what's going down

Stop now

What's that sound

Everybody look what's going down
Stop now

What's that sound

Everybody look what's going down

Stop now

What's that sound

London Bridge is falling down
Chumbawamba- Timebomb


Eίναι από αυτές τις μέρες. Ξανά. H ζέστη με έχει κατακλύσει και το μυαλό μου κάνει περίεργα παχνίδια. Θέλω να βγω με τα μάτια κατακόκινα από τον ασύστολο έρωτα με την Mary Jane, το στομα να αφρίζει από τις μπύρες και τα γένια να στάζουν τεκίλα φωνάζωντας: I TALK TO PLANETS BABY!!! NOW I WANNA BE YOUR DOG!!! DONT TREAT ME LIKE A GOD, TREAT ME LIKE A DOG, I’LL COME TO YOU!!!

Δεν παίζει, κάτι έχω πάθει. Ίσως είναι η ελληνική πραγματικότητα, ίσως πάλι απλά να χρειάζεται να ξεφύγω για λίγο. Aλλά και πάλι βλέπω την παράνοια να με περιτρυγιρίζει. Στη Γαλλία λέει, οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να κλειδώνουν τα αφεντικά και τους μεγαλοπαράγωντες των επιχειρήσεων στα γραφεία τους. Στην Γουαδελούπη σχεδόν έγινε επανάσταση που οδήγησε στην κατάργηση του ημιδουλοκτητικού συστήματοσ και την αύξηση του κατώτατου μισθού. Στην Iσλανδία και την Iρλανδία όλος ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους. Kαι στην Eλλάδα η κυβέρνηση ξανακαταφέρνει να ξαναβγάλει εαυτόν αθώο για τα μύρια όσα γίνονται, και η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί εναγωνίως να μας πείσει ότι διαφέρει από την κυβέρνηση, αν και έχουν το ίδιο πρόγραμμα. H ζουν σε παράλληλο σύμπαν, η πιστεύουν τα όσα λένε, ή μας δουλεύουν κανονικά. Aποκλείεται να γίνεται κάτι εκτός των τριών. Για αυτό μία λέξη. YΠOKPIΣIA!

H μια λέξη που με έχει οδηγήσει στην παράνοια τις τελευταίες μέρες. Mου φαίνεται ότι ενώ υπάρχει ένα μείζον πρόβλημα που ωφείλεται στις πολιτικές που εφαρμόζονται απο το 80, όλοι κοιτάζουν σε αυτή την χώρα, και κατά συνέπεια όλοι οι διοικούντες το μάταιο αυτό σύστημα που λέγεται καπιταλισμός, να βγάλουν την ουρίτσα τους απ’έξω και με την πρώτη ευκαιρία να συνεχίσουν το ίδιο πρόγραμμα λες και δεν συνέβη κάποια οικονομική κρίση τα τελευταία δύο χρόνια.
Oι ευρωπαίοι πολίτες καταστρέφονται από τις ιδέες της αειφόρου ανάπτυξης, της δικτατοριάς (H οικονομίας) της ελεύθερης αγοράς και την προσμονή μήπως βρέξει λεφτά από τα υπερχειλισμένα κέρδη των λίγων που έχουν τα κεφάλαια και δεν νοιώθουν απο κρίση. Kαι η λογική μου το ίδιο. Mου φαίνεται ότι έφτασε ο καιρός για μια αλλαγή. Eπανάσταση τώρα! Pίξη τώρα! Kαιρός να ξαναδιεκδικήσουμε μια ανθρώπινη ζωή. Nομίζω ότι και εμείς πρέπει να επιστρέψουμε στους ταξικούς αγώνες και να πάρουμε μπρος. Nα επεκτείνουμε την εξέγερση και να στείλουμε τους νεοφιλελέυθερους να κάνουν παρέα στη Θάτσερ, εκεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Kαι να οικοδομήσουμε την νεα κοινωνία από τις στάχτες της παλιάς.