H κυβέρνηση της Σρι Λάνκα απειλεί ειρηνόφηλους ακτιβιστές-ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ!!!

Παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις στην Δημοκρατία της Σρι Λάνκα και τις απειλές για την ασφάλεια και τις ζωές μελών της αντιπολίτευσης, κοινωνικών ακτιβιστών και μελών σοσιαλιστικών και δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων.

Οι απειλές αυτές είναι άμεσο αποτέλεσμα τις αντίθεσης τους στις προθέσεις της κυβέρνησης και του προέδρου Rajapakse να ξεκινήσουν νέο πόλεμο ενάντια στους Τίγρεις των Ταμίλ.
Το γεγονός ότι η κατάσταση γίνεται χειρότερη όσο περνάει ο καιρός φαίνεται και από τα παρακάτω περιστατικά:

Την δολοφονία του Nadaraja Raviraj, μέλους του κοινοβουλίου με την Εθνική Συνεργασία των Ταμίλ, στις 9 Νοεμβρίου 2006 στο Κολόμπο.
Την επίθεση οπλισμένων τραμπούκων με στόχο να σταματήσουν ανοιχτή εκδήλωση ενάντια στον πόλεμο, που διοργάνωνε το Ενωμένο Λαϊκό Κίνημα στις 9 Ιανουαρίου 2007.
Το Ενωμένο Λαϊκό Κίνημα είναι μια πλατιά συνεργασία ομάδων και ατόμων, στόχος των οποίων είναι να αποτρέψουν να εμπλακεί η Σρι Λάνκα σε εμφύλιο πόλεμο κάτι που θα ήταν καταστροφικό για τους απλούς ανθρώπους του νησιού, είτε αυτοί είναι Σινχάλα είτε Ταμίλ.

Τις δεκάδες απειλές για εκτέλεση του ομιλητή της αντιπολεμικής εκδήλωσης, Siri Jayasuriya, Γραμματέα του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Η επίθεση στις 9 Ιανουαρίου είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη καθώς ηγέτης της ομάδας των τραμπούκων με τα όπλα και τα ρόπαλα ήταν ο Υφυπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Mervyn de Silva και συνεργάτης του προέδρου Rajapakse.
Γνωρίζουμε επίσης πως ο πρόεδρος Rajapakse έχει περάσει νομοθεσία με την ονομασία «Αποτροπή της τρομοκρατίας» σύμφωνα με την οποία καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες και επιτρέπεται στην αστυνομία να «εξαφανίζει» πολίτες χωρίς σχεδόν καμιά νομική αντιπροσώπευση.
Απαιτούμε από τον πρόεδρο Rajapakse και την κυβέρνηση της Σρι Λάνκα :

Να σταματήσουν οι απειλές ενάντια στην ασφάλεια και τις ζωές των ακτιβιστών του αντιπολεμικού κινήματος
Να σταματήσουν οι επιθέσεις ενάντια στις δημοκρατικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των καταπιεσμένων μειονοτήτων
Να παρθούν άμεσα μέτρα ενάντια στον Υφυπουργό Εργασίας Mervyn da Silva για την δράση του στις 9 Ιανουαρίου.
Απαιτούμε από τις Τίγρεις των Ταμίλ να σταματήσουν όλες τις τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια σε απλούς πολίτες και να δηλώσουν πως είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.

Επιπλέον, ζητάμε από τον πρόεδρο Rajapakse να σταματήσει αμέσως τη στρατιωτική δράση και τις επιθέσεις ενάντια στους Ταμίλ για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για μια δημοκρατική και ειρηνική λύση της εθνικής διαμάχης στην Σρι Λάνκα.


Μπορείτε να στέλνετε ψηφίσματα διαμαρτυρίας:

Προς τον Πρόεδρο Mahinda Rajapakse:

Τηλέφωνο γραφείου: ++ 9411 25429 38- 41
Email: gosl@presidentsl.org
Fax: ++94 11 2321404
Προς την ηγεσία της αντιπολίτευσης, Ranil Wickramasinghe
saman4media@sltnet.lk

Αντίγραφα των ψηφισμάτων

c/o Siritunga Jayasuriya: usp@sltnet.lk
cwi@worldsoc.co.uk
youthagainstnationalism@gmail.com

Εγώ ο ξένος

Για μένα το χρυσοπράνισο νησί δεν είν αι παρά ένας ερημότοπος. Το cyprus dream είναι ένας εφιάλτης. Οι λαϊνοί αγώνες είναι κάτι γνωστό, αλλά όχι όπως το εννοούν οι ντόπιοι. Τα κόμματα δεν σώζουν τίποτα και κανέναν από μόνα τους, τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω. Για μένα η εδώ πολιτικοποίηση είναι κομματικοποίηση. Οι «πολιτικοποιημένοι» του νησιού δεν έχουν ιδέα από πολιτική. Είναι απλά κομματόσκυλα, περιμένουν είτε απο τον Ανανστασιάδη, ή τον Don Christophoro de la grande Betoniera, που και που να τους πετάξει κανένα κομματικό κόκκαλο.
Για εμένα, όσο και να μπορώ να προσφέρω, ως ξένος, στη χώρα αυτή, δεν νοιάζεται κανένας. Είμαι ξεχασμένος , σχεδόν στο έλεος του Θεού, και από αυτούς που λένε πως με εκπροσωπούν, και απο αυτούς που με αδηκούν. Εγώ, ο ξένος, ο αντιδραστικός, αυτός που λέει πράγματα που κανείς εδώ δε θέλει να ακούσει......έχω την αίσθηση ότι είμαι ο wicked messenger του Dylan. Το ότι λέω ακριβώς ότι σκέφτομαι είναι η κατάρα και το χάρισμά μου....αλλά και η θηλειά γύρω από τον λαιμό τους. Πέρα από λογοκριτές, πέρα από δικτάτορες, πέρα από φύλακες της• τάξεως........Είμαι οι εφτά πληγές του Φαραώ, σχεδιασμένες ώστε να χτυπήσουν μια μόνο μερίδα ανθρώπων, μιας αστικής άποψης που με εξοργίζει. Είμαι ο Χουλκ, ο Τσε και ο Φρανκ Ζάπα, μαζεμένοι όλοι σε ένα.....none of thee shall escape my holy wrath, none of theen shall survive, behold, rulers of the world, I shall be thy nightmare and thy punishment...............stay put, or say yer prayers to yer non-existant gods, for I will keep burning consciences for the millenia to come. BEHOLD!THE POWER OF THE REBEL ROUSERS IS TOO HARD FOR THEE TO CONTROL

Ο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ

Σήμερις το μπλογκ θα μιμηθεί το stravara mas και θα ασχοληθεί με μια από τις μεγάλες φυσιογνωμίες του Stravaraland. Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζουμε τον ένα και μοναδικό κύριο βουλευτή/πρόεδρο της επιτροπής συγκοινωνιών της Βουλής/ σουρεαλιστή συγγραφέα Ζαχαρία Κουλία (ή αλλιώς mr triskatarato).

Το τελευταίο (διπλό) χτύπημα του mr triskatarato, το οποίο έγινε προ ολίγων ημερών, προκάλεσε σοκ και δεος. Επιτέθηκε συντονισμένα, μέσω ρικ (από μέρα σε μέρα) και mega (βραδυνό δελτίο). Σε τι επιτέθηκε ούτε ο ίδιος ξέρει. Υποψιάζομαι όμως ότι επιτίθετο στην λογική μας. Γιατί αυτό νομιζω ότι κάνει με την εκπληκτική δήλωση όπου έλεγε ότι « σε μία ημικατεχόμενη πατρίδα δεν επιτρέπεται να γίνεται απεργία σε έναν τόσο νευραλγικό τομέα της οικονομίας μας».
Κοινώς, για να το βάλουμε σε μια καθημερινή συζήτηση, φανταστείτε ένα παιδάκι να ζητά με πείσμα από τον μπαμπά/ την μαμά παγωτό, και αυτός/ή να του απαντά ότι δεν μπορεί να αγοράσει / δώσει παγωτό, γιατί πριν από τριάντατόσα χρόνια κάποιο λαμόγιο βούτηξε το πιάνο του σπιτιού.

Ακούγωντας την τελευταία αυτή δήλωση, δυαλήθηκε και η τελευταία μου αυταπάτη ότι ο mr triskatarato προσπαθεί (ανεπιτυχώς) να μιμηθεί τον Boris Vianne. Αντιθέτως επιβεβαιώθηκε η έτερη υποψία. Ότι δηλαδή εξελέγη με σκοπό να εκφράσει/γιατί όντως εκφράζει την «σκληρή» γραμμή στο κυπριακό, αλλά απο όλα τ’άλλα είναι κουμπούρας, οπότε πετάει και κάτι περί κατοχής όποτε μιλάει για το οτιδήποτε, για να μη φανεί ότι λέει ότι να’ναι.



Γεια σου Κύπρος με τους βουλευτάδες σου!!!!!

blog-o-meeting στα σκαριά

Μάγκες και μάγκισες που βρίσκεστε στην νήσο των αγίων......προτείνω μέσα στις επόμενες βδομάδες να κάνουμε ένα μήτινγκ όσοι είμαστε σε αυτόν τον god forsaken τόπο..΄μέρος και μέρα-ώρα θα επιλεγούν με δημοκρατικές διαδικασίες.....ο συντονισμός περικαλώ από το blog μου

Έχω μια υποψία

ότι η ζαλατίνα έχει γράψει και αυτή στη Φοιτητική

Ισχύει άραγε;

Ρε εδώ γίνεται της ανωμαλίας!! (Hilton, Πρωτοχρονιά 6 το πρωί)

Το γεγονός ότι ο χρόνος ξεκίνησε έτσι, έχει τίποτα να πει για το καινούριο έτος; Η καλή μέρα φαίνεται απο τόσο πρωί; Ή μήπως τελικά δεν είμαι καθόλου για αυτού του είδους τον κόσμο;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το ιστορία άρχησε ως εξής. Λίγες ώρες μετά το χτύπημα του νέου έτους (κατά τις τρείς το πρωί), ξεκινήσαμε, με τις ξαδέρφες μου, για γνωστή βίλλα στο Ψυχικό όπου γίνεται γνωστό, σχεδόν οργιώδες πάρτυ με παρακμιακούς yuppies. Παραδοσιακά σε εκείνο το πάρτυ τα βλέπεις όλα (ή έτσι νόμιζα μέχρι σήμερα). Φτασμένους σαραντάρηδες, και αναλογης φάσης τριαντάρηδες και τριαντάρες, σε διάφορες φάσεις μέθης. Και να σπάνε τόνους πιατικών στην πίστα, με μουσική της οποίας επιμελείται ο γνωστός και μη εξαιρετέος (ραδιοπειρατής, δj, σκυλάς και άλλα πολλά) blackman. Έλα όμως που ΄φετος δεν υπήρχε πάρτυ, αλλά αστυνομικοί φρουροί έξω από το σπίτι (κάτι λέγεται για μπλέξιμο σε υπόθεση με αρχαικαπηλεία, αλλά δεν είναι εδώ το θέμα μας).


Μετά από αυτή την απογοήτευση λοιπόν κατεβήκαμε σε ένα πάρτυ που έκανε η ΑΣΟΕ στα Palmier Bistrot που βρίσκονται απέναντι από το Ledra Mariott. Φοιτητικό πάρτυ με είσοδο 25 euro δεν έχω ξαναδεί....Το άλλο που μας ψιλοξενέρωσε ήταν ότι το όλο σκηνικό παρέπεμπε σε μια φαση « πάρτυ της ΠΑΣΠ-ΝΔΦΚ». Το μεγαλύτερο μκομμάτι του έκει κόσμου έμοιαζε με κομματόσκυλα της ΠΑΣΠ ή της ΔΑΠ (η ΠΚΣ εξαιρείται μιας και πάει άυτανδρη στον Καζάκο, ενώ τα ΕΑΑΚ και το Δίκτυο προτιμούν να κάνουν πάρτυ στις σχολές). Οπότε κάπιοι είχαν την ιδέα να μας παρασύρουν μέχρι το Hilton, και συγκεκριμένα μέχρι το Sky Lounge, την περίφημη ταράτσα του Hilton. Περιττό να πωότι στο Hilton γινόταν λαϊκό προσκύνημα....Η καλύτερα είχαν κατέβει όλοι οι high class τύποι των Βρείων Προαστείων, της Γλυαφάδας και του Κωλονακίου. Για να καταλάβετε, βρήκαμε θέση απέναντι από το Κάραβελ, το οποίο βρίσκεται καμια 300ρα μέτρα μακρυά από το Χίλτον. Όχι ότι μας χάλασε το περπάτημα στο κρύο βέβαια. Πάντως το ταπεινό Golfάκι με το οποίο κατεβήκαμε ήταν μια παραφωνία ανάμεσα στις Μερσεντές , τις BMW και τα πανάκριβα SUV, που είχαν παρκάρει στην περιοχή. Και όλο αυτότο τζέρτζελο βέβαια γιατί έκει έπαιζε (στο ισόγειο) ο σούπερ dj Vasilis Tsilichristos (τι super δηλαδή, μια μετριότητα είνα, ο gpal είναι πολλύ καλύτερος, απλά δεν παίζει στο Privilege). Μια τέτοια μαλακία μας δέρνει που δεν μπορούμενα αντέξουμενα μην κάνουμε θεούς τις δευτεράτζες....Να φανταστείτε λίγο παρακάτω έβαζεμουσική ο Hiroshi Watanabe ένας από τους καλύτερους dj της υφηλίου, αλλά μπρόστα στο να πάρουν απουσίες από το privilege.....Για την ιστορία....30 ευρώ το εισητήριο για τον Τσιλιχρήστο, 50 για τον Watanabe. I guess I made it clear which one I would see if I could spare the money...

Τέλος πάντων , επιστροφή στο θέμα μας.. Φτάνουμε στο φουαγιέ του ξενοδοχείου, (το οποίο βρίσκεται απέναντι από το red room, όπου γίνεται το περίφημο γεγονός. Πέρνουμε οι τρεις μας το ασανσέρ για το μπαρ. Μαζί μας μπαίνει ένα ζευγαράκι . Αυτή γύρω στα 25, ντυμένη όπως κάθε κοσμική «κυρία» (βασικά τρόπαιο), που έχει βγει στη μόστρα ώς, το γκομενάκι που πηδάει ο μάγκας μας. Ο τύπος, γύρω στα σαράντα, μεέναν αέρα επιτυχίας που έφερνε λίγο προς αλαζονία. Και ακολουθεί ο εξής διάλογος
Ξ= ξαδέρφη
ΜΞ= μακρινή ξαδέρφη
ΦΓ- Φραγκάτος Γκόμενος
ΧΓ=Χαϊκλασάτη Γκόμενα
(....)=μετάφραση από τα βλέμματα τους
Ζ=Ζάππα
ΦΓ-(πάμε κούκλα να σου δείξω τη σουίτα)
ΧΓ-(Αχ!!!!θα έχει και σαμπάνια ε;)
ΦΓ-(Οφ κορς μωρό. Να μη σε κακομάθώ; Από που νομίζεις ότι ήρθα; Το Περιστέρι;)
ΧΓ-(Ρε κοίτα αυτούς τους αλήτες...πάει χάλασε το Hilton....για κάτσε....κάπου την ξέρω αυτήν)
Ζ-Άντε να δούμε τι έιναι αυτό το περίφημο sky lounge
ΦΓ-( Απο ποιόν πλανήτη ήρθαν αυτοί; Άκου εκεί να μην έχουν πάει ποτέ στο sky lounge!!!!! Πλάκα θα κάνουν)
Ξ- Με τρώει η περιέργεια
ΦΓ-(Ωχ αλήθεια λένε!!! Κάτσε να το παίξω λίγο μάγκας, τώρα που με πέρνει...κάτσε να επιστρατεύσουμε το πούρο Αβάνας)
ΧΓ- Ρε σύ....σε ξέρω από το σχολείο έτσι
Ξ- Πιθανόν.....γνωστή μου φαίνεσαι
ΧΓ- (Ωχ αμάν! Έπεσα στη μη κοσμική πλευρά του σχολείου) Ναι ρε κάναμε μαζί Γαλλικά στο Λύκειο! Τι κάνεις;
ΦΓ-( Βγάζοντας το πούρο) Γειά σας παιδιά (απο τον Άρη ήρθατε; Ή από το Μπουρνάζι; Μπα μάλλον γι Εξαρχειώτες μου κάνετε)
ΧΓ-(Επιτέλους φτάσαμε στον όροφο....δεν τους αντέχω αυτούς τους παρακατιανούς)
Και εξαφανίζονται 2 ορόφουςπριν την ταράτσα
ΜΞ- Λίγο μεγάλος δεν ήταν ο τύπος;
Ξ- Ναι ρε είχε και ψιλοτουπεδάκι
Ζ- Ε, ρε κάτι όργια πουκυκλοφορούν.....

Φτάσαμε στο bar την ώρα που έκλεινε, οπότε είπαμε να γυρίσουμε πίσω στο φουαγιέ να χαζέψουμε τα σούργελα με τα πολλά ευρώ. Η κατάσταση που επικρατούσε εκεί ήταν χαοτκικός. Λαμόγια, πιτσιρικάδες με περιβολή επιτυχημένου σαραντάρη επιχειρηματία, πιτσιρίκες με συμπεριφορά......συζύγου λαμόγιου, νέοι χωρίς προοπτική και μέλλον, μόνο μια απορία του τύπου «τι θα φάμε και από που». Εικοσάρηδες που πήραν τη Ferari με τα λεφτά του μπαμπά για να εντυπωσιάζουν τις γκόμενες, γιατί από εσωτερικό είναι τελείως κενοί. Γκόμενες πυ ψάχνονται για να βρουν τέτοιους ηλίθιους μπας και τη βγάλουν τη ζωή τους στην ευκολία. Μια γενιά καταδικασμένη να ζει στη σκιά των γονιών της και να το απολαμβάνει. Μια γενιά που θα βασανίζεται από τη ζωή στην απραξία και την απλιστία. Παιδιά 20 χρόνων με μοναδικό όνειρο την ζωή στη χλιδή και το τίποτα....Μια ζωή δανεική, μια ζωή που τους την προορίζουν και δεν θα πάρουν ποτέ στα χέρια τους.......
Ξ- Ρε σεις δεν σας φαίνεται παράξενο το σκηνικό εδώ;
Ζ-Παράξενο; Παράξενο; Ρε εδώ γίνεται της ανωμαλίας! Είμαστε μέσα στα φρικιά!!!ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑ!.

Πείτε με συντιριτικάρα,όμως αυτή η κατάσταση εμένα με τρομάζει. Υποτίθεται ότι ως νέοι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούμε τον δικό μας δρόμο, τις δικές μας επιλογές, να εργαζόμαστε πάνω σε δικά μας σχέδια, ανεξάρτητοι. Αυτό όμως που βλέπω είναι ένα τραγικό trend. Μια γενιά χωρίς όνειρα, απλά με μια dog eat dog διάθεση να προσπαθεί να τα κατασπαράξει όλα, να αποροφήσει εντελώς το πρόσκαιρο πνεύμα το καπιταλισμού, υιοθετώντας στο έπακρο την καπιταλιστική ηθική. Μπορεί να είμαι παιδί αστικής οικογένειας, αλλά προσωπικά τρέμω στην ιδέα του να ακολουθήσω τα βήματα των γονιών, και εξτασιάζομαι από τη σκέψη του να κάνω τα δικά μου, αδέξια, βήματα στη ζωή.

I want my life, όχι την ζωή εκείνων των λιμοκοντόρων με τα πανάκριβα κουστούμια, που ξεροσταλιάζουν γύρω από ένα ακόμη νεαρό αντύτιπο της Μαριάννας Βαρδινογίανη, ή της Καλομοίρας, σαν κι’ αυτούς που βλέπω απέναντι μου όσο σκέφτομαι αυτά τα πράγματα....
Καιρός να φεύγω......