Η αληθινή έννοια της μοιχείας.

Η πρωταρχική έννοια της μοιχείας είναι το να κάνεις έρωτα με κάποιον άλλον από εκείνον με τον οποίο είσαι παντρεμένος. Η αληθινή έννοια της λέξης όμως είναι το να κάνεις έρωτα όταν δεν είσαι ερωτευμένος.

Ο άλλος άνθρωπος μπορεί να είναι ο σύζυγος σου ή η γυναίκα σου, αν όμως δεν είσαι ερωτευμένος, τότε το να κάνεις έρωτα μαζί του είναι μοιχεία.

Κι ο άνθρωπος είναι ένα σύνθετο φαινόμενο. Σήμερα μπορεί να είσαι ερωτευμένος με τη σύζυγο σου – ναι, ξέρω πως είναι δύσκολο και σπάνιο, συμβαίνει όμως – και τότε, το να κάνεις έρωτα μαζί της είναι προσευχή, είναι λατρεία, είναι επικοινωνία με το θεό. Κι αυτή η επικοινωνία μπορεί να συμβεί ακόμα και με μια γυναίκα με την οποία δεν είσαι παντρεμένος. Κι αν υπάρχει έρωτας, τότε δεν είναι μοιχεία. Αν όμως δεν υπάρχει έρωτας, τότε ακόμα και αυτό που κάνεις με την ίδια σου τη σύζυγο, είναι μοιχεία.

Osho

Κάτι τέτοια έλεγε και τον διώχνανε από παντού!

Όπως και να έχει, ίσως και εγώ να σας γίνω βαρετή παραθέτοντας συνέχεια αποσπάσματα από ομιλίες του, όμως αυτός ο άνθρωπος περιέγραψε με λέξεις πολλά από αυτά που ήδη υπήρχαν μέσα μου και δεν θα μπορούσα ποτέ να τα εκφράσω τόσο απλά και περιεκτικά.

Ομορφιά. Ευλογία ή κατάρα?

Μετά από μια συζήτηση που είχαμε με μια φίλη, σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση, μου ήρθε στο νου πάλι, αυτό το αιώνιο θέμα της ομορφιάς. Όντας σχετικά εμφανίσιμη, δεν χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσω την απόρριψη εξαιτίας της εξωτερικής μου εμφάνισης και ούτε μπορώ να νιώσω ή να καταλάβω επακριβώς πως είναι να σου συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ο Όσκαρ Ουάϊλντ είχε γράψει για αυτό στο βιβλίο του «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» : «Η ομορφιά είναι ανώτερη από την διάνοια γιατί απλά είναι αυταπόδεικτη» και έχει δίκιο. Γιατί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Ο άλλος βλέπει και παίρνει το μήνυμα. Το αν είναι καλό ή κακό το μήνυμα που θα πάρει είναι βεβαίως σχετικό.

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στο βιβλίο του «Οι κλέφτες τη ομορφιάς» ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με αυτό το θέμα και λέει εν ολίγοις ότι η ομορφιά τρέφεται από τα μάτια των άλλων και ότι αν κάτι όμορφο το απομονώσεις είναι καταδικασμένο να μαραθεί και να ασχημύνει.

Θα ήταν ψέμα να πω ότι η ομορφιά δεν ανοίγει πόρτες, δεν κάνει πιο εύκολα τα πράγματα για αυτούς που είχαν την τύχη να γεννηθούν όμορφοι εξωτερικά. "Η ομορφιά είναι μια υπόσχεση ευτυχίας", λέει ο Νίτσε. Αλλά μέχρι εκεί.
Γιατί η ομορφιά , όσο εύκολη κάνει την ζωή άλλο τόσο δύσκολη την κάνει. Τι θέλω να πω? Κάποιος όμορφος συνήθως παίρνει πράγματα από την ζωή χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα. Αυτό τον κάνει και επαναπαύεται στις δόξες του και δεν βλέπει ποια είναι η αληθινή αξία του καθενός μας με αποτέλεσμα συνήθως να μην δίνει στους άλλους. Μόνο να παίρνει. Ουκ ολίγες φορές μου έχουν πει άντρες φίλοι ότι η ερωτική συνεύρεση με μια όμορφη γυναίκα κατέληγε συνήθως σε φιάσκο μιας και ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτό που προσδοκούσαν. Η συνήθεια να παίρνει χωρίς να δίνει την ακολουθούσε ως το κρεβάτι.

Έπειτα συμβαίνει η ομορφιά να σε μπερδεύει κατά κάποιο τρόπο. Αυτό μου το είχε πει μια μέρα πριν χρόνια ένας γνωστός μου. Δηλαδή, όταν βλέπεις τους άλλους να «τρελαίνονται» για σένα κάπου αρχίζεις να αναρωτιέσαι και να νομίζεις ότι είσαι κάτι παραπάνω από τους άλλους. Σου δίνεται η ευκαιρία να επιλέξεις. Πράγμα που μπορεί φαινομενικά να μοιάζει καλό, όταν όμως το καλοεξετάσεις, δεν είναι. Όσο περισσότερες φορές καλείσαι να επιλέξεις τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να κάνεις λάθος. Ένας άνθρωπος που η ομορφιά του δεν βγάζει μάτι, είναι τουλάχιστον σίγουρος για ένα πράγμα. Ότι ο άνθρωπος που είναι δίπλα του δεν είναι εκεί για την εξωτερική του εμφάνιση.

Από την άλλη, όπως λέει και ο Ουγκώ, «Οι γυναίκες παίζουν με την ομορφιά τους, όπως τα παιδιά με τα μαχαίρια. Τελικά πληγώνονται.» Γιατί όπως και να το κάνουμε η εξωτερική ομορφιά είναι κάτι πολύ εφήμερο και ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάνω σε όλους ανεξαιρέτως.
Εμένα πάλι σχεδόν πάντα μου τραβούν την προσοχή οι άντρες που δεν ήταν αντικειμενικά όμορφοι. Και όσους όμορφους άντρες έτυχε να γνωρίσω ήταν απογοητευτικοί στην συνέχεια. Ήταν τόσο μα τόσο ρηχοί που το ενδιαφέρον να τους γνωρίσεις εξαντλούνταν πολύ γρήγορα. Μπορεί να ήταν τυχαίο βέβαια.

Ανέφερα αρκετές ρήσεις σε αυτό το post. Τις δύο παρακάτω όμως θέλω να τις αφιερώσω εξαιρετικά, σε αυτήν που μου έδωσε την αφορμή ανοίγοντας μου την καρδιά της. Ξέρω, δεν είμαι καλή στα λόγια, αλλά για κάποιον που διαβάζει πίσω από αυτά θα καταλάβει τι αισθάνομαι, έστω και αν δυσκολευτεί.

Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Φ. Νίτσε

Δεν υπάρχουν μη όμορφες γυναίκες: υπάρχουν μόνο γυναίκες που δεν ξέρουν ότι είναι όμορφες.

Β. Λι

Τα παιχνίδια σε κάνουν να ξεχνάς τον εαυτό σου.

Αυτό το σαββατοκύριακο, παρόλη την καλοκαιρία και τον ήλιο που έλαμπε συνέχεια (ο καιρός πάντα μου φτιάχνει την διάθεση), ήταν ένα από τα πιο μελαγχολικά και κουραστικά σαββατοκύριακα του τελευταίου εξαμήνου τουλάχιστον, Ήταν ένα σαββατοκύριακο χωρίς σκοπό και απόλυτα μπερδεμένο. Δεν ασχολήθηκα καθόλου με τον εαυτό μου και σχεδόν δεν διάβασα κανένα blog πράγμα που σαν ασχολία με ξεκουράζει. Δεν είχα καθόλου διάθεση. Έκανα όλα όσα δεν είχα διάθεση να κάνω επειδή έπρεπε. Το μόνο στο οποίο αναλώθηκα ήταν να σκέφτομαι και να σκέφτομαι και να μην καταλήγω πουθενά. Εξού και το προηγούμενο post. Στο τέλος βέβαια αισθάνθηκα άδεια.

Για να διασκεδάσω την ανία μου, αργά το βράδυ της Κυριακής, κατέληξε να κολλήσω να παίζω ένα παιχνίδι στον υπολογιστή. Τόσο χάλια ήμουν, αφού γενικά δεν παίζω ούτε πασιέντζα που λέει ο λόγος. Δεν έχω κανένα παιχνίδι εγκατεστημένο. Αυτό ήταν το πρώτο. Το βρήκα σε ένα παλιό δίσκο που σκόπευα να καθαρίσω για να παίρνω backup. Το παιχνίδι λεγόταν Zoo tycoon είναι της Microsoft και είναι φτιαγμένο σύμφωνα με την φιλοσοφία των υπολοίπων παιχνιδιών στρατηγικής της Microsoft. Ο σκοπός του είναι να φτιάξεις ένα ζωολογικό κήπο και να τον θέσεις σε λειτουργία. Έτσι ξενύχτησα, να φτιάχνω μονοπάτια, να περιφράζω, να φυτεύω δέντρα, λουλούδια και γκαζόν, να φτιάχνω λιμνούλες, να στήνω εστιατόρια, κιόσκια, και αναψυκτήρια, να φτιάχνω παιδικές χαρές, σιντριβάνια και χώρους ξεκούρασης για τους επισκέπτες.

Όταν τελείωσα την όλη διαμόρφωση, πέταξα μέσα και μπόλικο προσωπικό, (είχα ξεκινήσει φυσικά το παιχνίδι με unlimited όριο κόστους! Ότι ήθελα έκανα!) και είπα να βάλω και την τελευταία πινελιά! Τα ζώα.

Και εκεί άρχισαν τα προβλήματα ( μα τι περίμενα?). Με το που μπήκαν τα πρώτα ζώα άρχισαν να μπαίνουν μέσα και οι πρώτοι επισκέπτες. Άρχισαν να βρομίζουν τον ζωολογικό και εγώ έπρεπε να φροντίζω να στέλνω υπαλλήλους να τα μαζέψουν. Και ευτυχώς είχα πλήρη επάρκεια από ανέσεις επισκεπτών γιατί αλλιώς θα άκουγα (γραμμένα θα τα έβλεπα για την ακρίβεια ) τα παράπονα τους.

Τα ζώα όμως δεν ήταν ευχαριστημένα! Άλλο του τελείωνε το νερό, άλλου το φαΐ, άλλο ήταν άρρωστο, άλλο ήθελε πιο μεγάλο χώρο και άλλο το είχα βάλει κοντά σε μια λιμνούλα, μπήκε μέσα και δεν ήξερε κολύμπι! Ο ρινόκερος ήταν αυτός! Δεν ήταν βαθιά για να πνιγεί και έτσι τον μετακόμισα αλλού.

Το μόνο καλό που συνέβη ήταν ότι οι χιμπατζήδες μου τεκνοποίησαν και ο ζωολογικός κήπος απέκτησε το πρώτο του νεογέννητο.

Είχα βέβαια και ευτράπελα. Έβαλα τον κάστορα μαζί με έναν λεμούριο και βρήκαν καλό να αρχίσουν τις ερωτικές περιπτύξεις! Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα με το μήνυμα beaver is in dirty activation with lemur ( ή κάπως έτσι!)! Εκτός και αν έκαναν κάτι άλλο βρώμικο αλλά το δικό μου μυαλό είναι απλά πιο βρώμικο!

Στο τέλος βαρέθηκα να τα γιατρεύω, να τους βάζω φαΐ και νερό και να μαζεύω τα κακά τους οπότε θεώρησα καλύτερο να την πέσω για ύπνο!

Χωρίς άλλες σκέψεις ευτυχώς!

Να και τώρα που γράφω για αυτά, ξεχάστηκα ( ευχάριστα ) πάλι!!

Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι άντρες τρελαίνονται για παιχνίδια (όλων των ειδών!). Ξεχνιούνται!

Cogito ergo sum – σκέφτομαι άρα υπάρχω

Ο Ρενέ Ντεκάρτ έχει πει: «Cogito ergo sum – σκέφτομαι άρα υπάρχω.»

Τώρα τελευταία συνηθίζεται να παραφράζεται και να λένε: «Coito ergo sum – Συνουσιάζομαι άρα υπάρχω.»

Και τα δύο είναι λάθος γιατί είναι σαν να αντιστρέφουμε τα πράγματα. Η ύπαρξη έρχεται πρώτη. Η σκέψη προκύπτει αργότερα.

Έρχεται μια στιγμή που η σκέψη ξαναχάνεται κι όμως εσύ υπάρχεις. Αυτό συμβαίνει με τον διαλογισμό: Η σκέψη δεν υπάρχει πια, εσύ όμως υπάρχεις. Οπότε η σκέψη είναι μη απαραίτητη.

Εσύ έχεις?

Ένας φίλος του Νασραντίν έγινε πάρα πολύ πλούσιος. Και όταν κάποιος γίνεται πλούσιος θέλει να πάει στους παλιούς του φίλους, στους γείτονες , στο χωριό του για να δείξει τι κατάφερε. Πήγε λοιπόν από την πρωτευουσα στο μικρό του χωριό. Ακριβώς στον σταθμό, συνάντησε τον Νασραντίν και του είπε: " Νασραντίν, ξέρεις κάτι? Τα κατάφερα! Έγινα πάρα πολύ πλούσιος! Ούτε μπορείς να φανταστείς! Έχω ένα παλάτι με πεντακόσια δωμάτια, είναι ένα κάστρο!"
Ο Νασραντίν είπε: "Ξέρω μερικούς ανθρώπους που έχουν σπίτια με πεντακόσια δωμάτια."
Ο πλούσιος είπε: "Εχω δύο γήπεδα του γκόλφ, με δέκα οκτώ τρύπες, τρεις πισίνες και πάρα πολλά στρέμματα εύφορης γης."
Ο Νασραντίν απάντησε: "Ξέρω κάποιον στην γειτονική πόλη που, που έχει δύο γήπεδα γκολφ και τρεις πισίνες."
Ο πλούσιος είπε: "Μέσα στο σπίτι?"
Ο Νασραντίν είπε: " Άκου, μπορεί να έκανες πολλά χρήματα, αλλά και εγώ δεν τα κατάφερα άσχημα. Εχω γαϊδούρια, άλογα, γουρούνια, βουβάλια, αγελάδες, κότες"
Ο άλλος άρχισε να γελά και είπε: " Νασραντίν, πολλοί άνθρωποι έχουν γαϊδούρια, άλογα, αγελάδες, άλογα, κότες..."
Ο Νασραντίν τον σταμάτησε στην μέση και είπε: " Μέσα στο σπίτι?"

Η αγάπη είναι εύθραυστη...

Μην νομίζεις πως η αγάπη είναι αιώνια. Είναι πολύ εύθραυστη. Είναι τόσο έυθραστη όσο ένα τριαντάφυλλο. Το πρωί υπάρχει, το απόγευμα έχει εξαφανιστεί. Το παραμικρό μπορεί να την καταστρέψει.

Στην πραγματικότητα όσο πιο σημαντικό είναι ένα πράγμα, τόσο πιο εύθραστο είναι.

Μια απογοητευτική εργασιακή σχέση...

Το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίζω μια πρωτόγνωρη κατάσταση στην δουλειά μου. Πριν από ένα δίμηνο περίπου προσλήφθηκε μια κοπέλα για να συμπληρώσει την θέση στην οποία εργάζομαι κατά τις απογευματινές ώρες.
Από την αρχή το είδα με καλό μάτι αυτό μόνο και μόνο γιατί υπέθετα ότι τουλάχιστον δεν θα χρειάζεται να μένω κάποιες φορές παραπάνω για να τελειώσω κάτι που ήταν επείγον να ετοιμαστεί.
Ετσι λοιπόν τις δύο πρώτες εβδομάδες έμενα παραπάνω τουλάχιστον μισή ώρα κάθε μέρα για να παραδίνω και να εξηγώ τις δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Στην αρχή δε, άφηνα επίτηδες δουλειά που μπορούσε να γίνει απόγευμα, με επεξηγηματικά χαρτάκια, μόνο και μόνο για να μπορέσει να μπει στο πνεύμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Το τηλέφωνο δε, στο σπίτι ή στο κινητό δεν περνούσε μέρα που να μην χτυπήσει.
Η κατάληξη?
Η δουλειά μου φυσικά και δεν μειώθηκε (δεν περίμενα εξάλλου κάτι τέτοιο). Αντίθετα αυξήθηκε. Γιατί ότι λάθος γινόταν το απόγευμα αναγκαζόμουν να το διορθώνω το πρωί. Και το να διορθώνεις κάτι είναι πολύ πιο χρονοβόρο από το να το κάνεις μιας εξαρχής ο ίδιος.
Αποφεύγει να εκφράσει την οποιαδήποτε απορία έχει στους προϊσταμένους της με αποτέλεσμα να χτυπάει το τηλέφωνο μου για απορίες του στυλ πώς να φτιάξει ένα πίνακα του excel ενώ αυτός που θέλει τον πίνακα βρίσκετε στο δίπλα γραφείο της. Πράγμα που επίσης δεν θα με πείραζε να απαντήσω αν ήταν κάτι που μπορούσε να το ξέρω με την επιφοίτηση και όχι ρωτώντας και εγώ όπως θα έκανα αντίστοιχα στην θέση της.
Όταν προσπάθησα με τρόπο να τις υποδείξω κάποια λάθη της θίχτηκε τόσο πολύ και έφτασε στο σημείο να συνωμοσιολογήσει και να υπαινιχθεί, εκτός του ότι είμαι κακιά που δεν κατανοώ ότι είναι καινούργια ότι δεν ήξερε, ότι χίλια δυο ότι, ότι η επεξήγηση μου για τις δουλειές που τις παραδίδω είναι εντελώς ελλειμματική επίτηδες!!! Για τις δουλειές που δεν τις ανέθεσα εγώ και έκανε επίσης λάθος δεν έχει να πει φυσικά ότι έφταιγε ο προϊστάμενος που της έκανε ελλειμματική επεξήγηση!
Και έτσι τώρα βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να κόψω τις πολλές «διαπροσωπικές». Πάνε περίπατο τα μου είπες σου είπα. Και για κάθε επίλυση διαφορών από εδώ και στο εξής αρμόδιοι να είναι οι προϊστάμενοι!
Ε! Όχι και ελλειμματική επεξήγηση με τόσες εργατοώρες που χαράμισα για να της εξηγώ ως και τι είναι ένας ισολογισμός! Αυτό δεν το δέχομαι!

Αφιερωμένο!

Ευφυΐα σημαίνει δυνατότητα να ανταποκρίνεσαι, επειδή η ζωή είναι ρευστή. Πρέπει να είσαι ξυπνητός και να βλέπεις τι σου ζητάει, ποια είναι η πρόκληση σε κάθε περίσταση. Ο ευφυής άνθρωπος συμπεριφέρεται σύμφωνα με την περίσταση και ο ανόητος σύμφωνα με τις έτοιμες απαντήσεις. Ο ανόητος άνθρωπος φοβάται να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Ο ευφυής εμπιστεύεται την ενόραση του, εμπιστεύεται το ίδιο του το είναι. Αγαπάει και σέβεται τον εαυτό του. Ο μη ευφυής άνθρωπος σέβεται τους άλλους.

Osho

Μια φωτεινή εξαίρεση...

Κάθε τόσο τα βάζω με τους γιατρούς. Είναι αλήθεια. Ίσως γιατί έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά όποτε χρειάστηκε να νταραβεριστώ μαζί τους. Ίσως γιατί σε κάθε νέα μου περιπέτεια βλέπω την ανεπάρκεια τους.
Μια φωτεινή εξαιρέση εξ αυτών είναι ο γιατρός Παρμενίων Ζησόπουλος (Μαιευτήρ - Χειρουργός - Γυναικολόγος ) ο οποίος με δική του πρωτοβουλία δημιούργησε το site www.gyn.gr στο οποίο εδώ και χρόνια απαντά καθημερινά όλες τις ερωτήσεις και απορίες γυναικολογικής φύσεως που μπορεί να έχει μια γυναίκα (ή και άντρας ενίοτε).
Παρακάτω παραθέτω μια τέτοια ερώτηση που του έγινε ένα χρόνο πριν περίπου (15 Νοέμβριος 2005 ) από ένα ζευγάρι που προσπαθούσε να κάνει παιδί ανεπιτυχώς παρόλες τις θεραπείες που του είχαν υποδείξει και ακολούθησε.
Είμαι σίγουρη ότι θα σας συγκλονίσει η ειλικρίνεια, το ενδιαφέρον του και η ζεστασιά της απάντησης του, που δύσκολα συναντάτε πια στην ζωή μας πόσο μάλλον σε μια απρόσωπη διαδικτυακή ερωταπόκριση.

Ερωτών ζευγάρι: Γιατρέ καλησπέρα. Συγχαρητήρια για το site. Ένα αγχωμένο ζεύγος από την Αθήνα έχοντας στο ιστορικό του πέντε (Ε) πέντε παλίνδρομες κυήσεις σε διάστημα τριών ετών με συχνότητα ανά εξάμηνο περίπου, ζητάει τη γνώμη σας.Έχουμε κάνει αναρίθμητες εξετάσεις με την ελπίδα ότι θα βρούμε ένα αίτιο που να δικαιολογεί τις αποβολές χωρίς αποτέλεσμα. Όλοι οι γιατροί έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Κάθε φορά διαπιστώνουμε καρδιακή λειτουργία στην έκτη εβδομάδα αλλά στη συνέχεια διακόπτεται η ανάπτυξη του εμβρύου και η καρδιακή λειτουργία παύει μια ημέρα πριν τη συμπλήρωση της όγδοης εβδομάδας, παρά την φαρμακευτική υποστήριξη με οιστραδιόλη, προγεστερόνη salospire και ηπαρίνη. Η τελευταία διάγνωση ανέφερε ανεπάρκεια ωχρού σωματίου .Ούτε όμως η ανωτέρω ανάλογη θεραπευτική αγωγή πέτυχε. Για κάποιο λόγο το έμβρυο παύει να αναπτύσσεται.

Σημειώνουμε εκ νέου ότι κάθε πιθανή και απίθανη εξέταση έχει πραγματοποιηθεί με αρνητικά αποτελέσματα και μοναδικές ενδείξεις ομοζυγωτία ομοκυστεινης στη σύζυγο και αρνητικά αντιπατρικά αντισώματα. Θερμή παράκληση¨ έχουμε ακούσει 100 φορές ότι θα γίνουμε γονείς. Κάτι πιο ελπιδοφόρο?

Αγαπητή Φίλη!

Όχι, δεν έχω κάτι πιο ελπιδοφόρο και λυπάμαι γι αυτό!

Επειδή όμως είμαι αιρετικός με μερικά πράγματα και η περίπτωση σου προδιαθέτει όλους μας σε ένα σωρό επικίνδυνα πειράματα, θέλω να σταθώ λίγο στην θεραπεία με οιστραδιόλη , που πήρε τελευταία ''τα επάνω'' της, επειδή είναι δυνατό να σου προταθεί μελλοντικά εκ νέου.

Μία ενδιαφέρουσα και σοβαρή ανακοίνωση επί του θέματος χορηγήσεως οιστροδιόλης σε έγκυα πειραματόζωα (σε συγκεκριμένη φάση της κυήσεως) , ενός Γερμανού καθηγητού από το Βερολινο (Prof. Doermann ή Dörrmann, αν δεν με απατά η μνήμη μου ), που έτυχε να δω κατά την δεκαετία του 1980-1990 δυο φορές στην Ελληνική τηλεόραση(την α΄ φορά στην ασπρόμαυρη! πριν πολλά χρόνια δηλαδή), κατέδειξε, ότι οι άρρενες απόγονοι ήταν όλοι ομοφυλόφιλοι! Η ταινία εξαφανίστηκε έκτοτε, το πείραμα σε ιατρικούς κύκλους παρέμεινε εν πολλοίς άγνωστο .

Ακόμη: κατά την δεκαετία του 1970, αντί τεστ κυήσεως (τότε δεν υπήρχαν ακόμη αυτά των φαρμακείων), σε μικρές καθυστερήσεις χορηγούνταν σκεύασμα δυο δισκίων, πολύ γνωστής φαρμακευτικής εταιρείας, που περιείχε ελάχιστη βαλεριανική οιστραδιόλη και ένα γνωστό προγεσταγόνο. Σε περίπτωση που η καθυστέρηση οφειλόταν σε ορμονικούς λόγους, η περίοδος εμφανιζόταν. Αν η γυναίκα ήταν έγκυος, η περίοδος δεν εμφανιζόταν και η κύηση μπορούσε να συνεχιστεί! Αυτή ήταν η κρατούσα άποψη, που την έζησα για πάνω από 15 χρόνια. Μετά το σκάνδαλο όμως του Contergan (αυτό το ηρεμιστικό που προξένησε σε χιλιάδες έμβρυα σοβαρές σωματικές βλάβες) διαβάζω ξαφνικά στον Γερμανικό ''λαϊκό'' τυπο, νομίζω στο Stern, ότι στην Αγγλια, ομάδα γονέων προέβη σε μήνυση εναντίον αυτής της εταιρείας, επειδή απέδωσε ακριβώς σ΄ αυτό το ''φαρμακευτικό τεστ κυήσεως'' σοβαρές βλάβες των νεογνών τους. Η εταιρεία, συμβιβάστηκε, προφανώς πληρώνοντας αρκετά, η δίκη δεν έγινε, το σκεύασμα απεσύρθη σιωπηρώς και σιγά-σιγά και σιωπηρά απεσύρθησαν από τη χρήση της μαιευτικής και τα υπόλοιπα οιστρογονικά σκευάσματα, που κυκλοφορούσαν κυρίως σε συνδυασμό με μία ένωση προγεστερόνης και είχαν δοθεί κατά κόρον!

Και μια και μιλάμε για προγεστερόνη: Κάπου στο μέσον της δεκαετίας 1970-1980, συμπαραστάθηκα στην γέννα μιας μητέρας , που γέννησε ένα κοριτσάκι με μία περίεργη πτυχή στο αιδοίο. Ο παιδίατρος - συμμαθητής μου, πρώτος μαθητής της τάξεως μου και αργότερα (μέχρι σήμερα ) καθηγητής παιδιατρικής σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο - που μόλις είχε έλθει ειδικός από το Denver, είδε το περιστατικό και ρώτησε ευθέως την γυναίκα, αν της έγινε θεραπεία με συγκεκριμένο ενέσιμο προγεσταγόνο (μεδροξυπρογεστρονη) κατά την εγκυμοσύνη της! Πράγματι, κάποιος συνάδελφος της το είχε χορηγήσει, με την ένδειξη της επαπειλούμενης αποβολής στον β΄ μήνα της εγκυμοσύνης! Με απλά λόγια: Η επίδραση του συγκεκριμένου σκευάσματος ήταν προφανέστατα σε παιδιάτρους του Νέου Κόσμου ήδη γνωστή!

Για την ορμονική θεραπεία: δεν υπάρχει καμία σωστά τεκμηριωμένη μελέτη, ότι η χορήγηση οιστρογόνων και και προγεστερόνης στην κύηση, μειώνει το ποσοστό αποβολών. Το διαδίκτυο και τα ιατρικά περιοδικά είναι γεμάτα από ανεύθυνες ανακοινώσεις, που προωθούν και πάλι ορμονικές θεραπείες που πολύ σωστά απορρίψαμε, σε όλες τις φάσεις της εγκυμοσύνης.

Κάτω απ΄ αυτή την οπτική γωνία και κάτω από τις πιθανές επιπτώσεις, προσωπικά δεν θα συνηγορούσα στην χρήση τους, πέρα το πολύ από τον κύκλο σύλληψης! Αν έχεις ακόμη το κουτί της προγεστερόνης που χρησιμοποίησες, άνοιξε το χαρτί της περιγραφής του και διάβασε προσεκτικά τις ενδείξεις για την κύηση! Θα απορήσεις!

Το τι μπορεί να κάνει κανείς στην περίπτωση σου - εκτός από το να επιχειρήσει μία νέα εγκυμοσύνη - δυστυχώς δεν το γνωρίζω. Αν και είμαι 40 χρόνια - από την αρχή της εκπαίδευσης μου - στην ειδικότητα, δεν έχω σχετική εμπειρία στο θέμα. Ίσως να είδα μία ή δυο γυναίκες με 5 και 6 αποβολές και μετά '' χάθηκαν'' από το πεδίο της δραστηριότητας μου. Αυτό βέβαια θα ισχύει και για όλους περίπου τους συναδέλφους μου.

Ίσως να είναι σημαντικό το ερώτημα, σε ποιο ποσοστό γυναίκες μετά πέντε συνεχόμενες αποβολές είχαν ένα βιώσιμο παιδί. Θα προσπαθήσω να το ψάξω και ίσως επανέλθω.

Κλείνοντας, θέλω ν’ αναφερθώ και σε κάτι που αφορά εμάς τους γιατρούς: Μόλις ο γιατρός αποκτήσει κρίση, πρέπει σε λίγο να βγει στην σύνταξη!

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Π.Ζ.

Δρ. Παρμενίων Ζησόπουλος
Μαιευτήρ - Χειρουργός - Γυναικολόγος
Πηγή www.gyn.gr

Χαμένος χρόνος

Ο Βούδας ταξίδευε και συνάντησε μέσα στο δάσος έναν σκελετωμένο γιόγκα ολομόναχο σε μια καλύβα. Ο Δάσκαλος σταμάτησε και τον ρώτησε πόσο καιρό ζούσε εκεί ασκούμενος στην εγκράτεια.
- Ως 25 χρόνια, απάντησε ο γιόγκα.
- Και ποια δύναμη απέκτησες με αυτή τη μακροχρόνια και σκληρή άσκηση;
- Είμαι ικανός να διασχίσω το ποτάμι βαδίζοντας πάνω στο νερό, αποκρίθηκε περήφανα ο αναχωρητής.
- Δύστυχε, φίλε μου! είπε με οίκτο ο Βούδας. Έχασες τόσο πολύτιμο χρόνο για ένα τόσο ασήμαντο αποτέλεσμα…Ποιος ο λόγος; Ο βαρκάρης σε περνάει στην αντίπερα όχθη με πολύ μικρή αμοιβή!

Πασχίζουμε να μάθουμε, να κάνουμε αυτό, να κάνουμε το άλλο και ακόμα και αν δεν βρεθεί κάποιος να μας πει πόσο μάταιοι ήταν οι κόποι μας αυτοί, στο τέλος το αντιλαμβανόμαστε πλέον εμείς οι ίδιοι όταν γερνάμε.
Όπως ο παππούς μου... Που τώρα στα 80 τόσα του, νιώθει ότι έζησε μόνο ένα "μεσημέρι"...

Ο καθρέφτης της σχέσης μας...

Όταν ενώ μιλάω ήρεμα και ο άλλος καταλήγει να υψώνει την φωνή του αμέσως μου χτυπάει καμπανάκι και ρωτάω για ποιον λόγο εξάπτεται. Όταν μου απαντάει " εσύ με κάνεις και θυμώνω" , τότε διαπιστώνω πόσο εύκολο είναι να ρίχνουμε τις ευθύνες αλλού συνέχεια.

Κανείς δεν μπορεί να μου δημιουργήσει ενοχές λέγοντας μου " εσύ με κάνεις έτσι" . Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Θέλω να ζω ήρεμα και χαίρομαι πολύ που κατάφερα να είμαι πρώτα απ΄ όλα εγώ ήρεμη. Δεν μπορώ να ανέχομαι τις φωνές, τα νεύρα και τα ξεσπάσματα άλλων. Όποιος και να είναι αυτός. Όταν αντιλαμβάνομαι κάτι τέτοιο ρωτάω ηρεμότατα γιατί συμβαίνει. Και περιμένω αν μη τι άλλο, να το συνειδητοποιήσει και ο άλλος και να κάνει κάτι γι΄ αυτό.

"Αυτό είναι ένα πρόβλημα που προσπαθούν πάντα να λύσουν οι εραστές και δεν μπορούν. Αυτό που επαναλαμβάνουν συνεχώς είναι : « Είμαι τόσο ωραίος άνθρωπος αλλά εσύ με κάνεις να φαίνομαι τόσο άσχημος.»

Κανένας δεν σε κάνει να φαίνεσαι άσχημος. Είσαι άσχημος. Λυπάμαι αλλά έτσι είναι. Να ευγνωμονείς τον άλλον που σε βοηθάει να δεις το πρόσωπο σου."

Osho

Married Couple Life - Part 1

Είναι πολύ ενοχλητικό όταν τα ζευγάρια παραείναι "ένα". Συνήθως τα παντρεμένα ζευγάρια. Όχι μόνο για τους ίδιους που αποτελούν το ζευγάρι αλλά και για όλους τους υπόλοιπους που τους υποφέρουν συνέχεια μαζί. Πρέπει που και που να έχουν και ατομική κοινωνική ζωή επιτέλους!

Σε κάποιο πάρτυ , κάποιος ρωτάει τον σύζυγο. "Αγαπητέ μου, μήπως ξέρετε να μου πείτε τι ακριβώς είναι ο υπνωτισμός?" "Ο υπνωτισμός είναι" απαντάει η σύζυγος του, "όταν ένα άτομο παίρνει την δύναμη σας και μετά σας κάνει ότι θέλει". Δεν άντεξε ο σύζυγος και λέει : " Αυτό δεν λέγεται υπνωτισμός. Αυτό λέγεται γάμος!"

Μηχανή αναζήτησης ΜΟΝΟ για Ελληνικά blogs

Από τα τέλη του Οκτωβρίου μπήκε σε λειτουργία το blogZ.gr, η πρώτη μηχανή αναζήτησης μόνο για ελληνικά blogs. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεται ή αν την έχετε δοκιμάσει ήδη. Αλλά όσοι δεν έτυχε μπορείτε να την δοκιμάσετε και αν σας αρέσει να την διαδώσετε.

Περισσότερα για αυτό το εγχείρημα μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Όπως θα δείτε πρόκειται για μια πρωτοβουλία του Στέφανου Καράγκου η οποία ελπίζω να φανεί χρήσιμη σε όλους μας.

Μπορείτε να ψάξετε ότι θέλετε, (π.χ. λέξη κλειδί για συγκεκριμένη θεματολογία, ψευδώνυμο ιδιοκτήτη του blog, λέξη από τίτλο του blog κτλ), και να σας βρει όσα ελληνικά blogs μπορεί να έχουν σχέση με την λέξη κλειδί που αναζητήσατε. Για αρχή καλό είναι να ψάξετε το δικό σας blog, και αν παρ’ ελπίδα δεν το βρείτε καταχωρημένο, μπορείτε να κάνετε τον κόπο να στείλετε ένα email για να το γνωστοποιήσετε και να ζητήσετε την καταχώρηση του.

Άντε και καλά ψαξίματα!

Ομοφυλο-φοβία

Εχθές είδα σε DVD την ταινία Brokeback Mountain. Θα την έχετε ακουστά βέβαια. Βγήκε πέρσι στα cinema αλλά εγώ σχεδόν δεν πάτησα, με αποτέλεσμα φέτος να έχω πέσει με τα μούτρα στις ιδιωτικές προβολές!

Είναι μια ταινία που βασίζεται σε ένα σύντομο διήγημα της Annie Proulx και περιγράφει την ιστορία δύο καουμπόηδων του Jack και του Ennis οι οποίοι πιάνουν δουλειά στο Brokeback Mountain βοσκώντας ένα κοπάδι πρόβατα και ζουν μαζί ένα καλοκαίρι κατά την διάρκεια του οποίου θα αναπτυχθεί μια φιλία που σταδιακά θα εξελιχθεί σε μια εφήμερη ερωτική σχέση και μετά σε ένα μεγάλο έρωτα. Είναι μια ταινία που σε αγγίζει.

Αυτό όμως που με έκανε να γράψω αυτό το post είναι ότι αυτή η σχέση των δύο καουμπόηδων γίνεται στόχος ειρωνικών σχολίων από όσους αισθάνονται «σίγουροι» για τον «ανδρισμό» τους. Ανάμεσα τους και ο καλός μου που αρνήθηκε να την δει εκφραζόμενος με απαξιωτικά σχόλια. Όχι για την ταινία (πως θα μπορούσε? Δεν την έχει δει) αλλά για το θέμα της. (Να ανησυχήσω γιατρέ?)
Προσπαθώντας να του δώσω να καταλάβει ότι δεν υπάρχει λόγος για τόσο αποτροπιασμό στο θέμα, μου θέτει το ερώτημα αν θα μου άρεσε να είχε σχέση με έναν άντρα. Φυσικά το ερώτημα το έθεσε ρητορικά. Γιατί οποιαδήποτε απάντηση μου απλά θα έμπαινε από το ένα αυτί και θα έβγαινε από τον άλλο. Όταν βέβαια σκέφτηκα τι απάντηση θα μπορούσα να δώσω σε ένα τέτοιο ερώτημα απλά διαπίστωσα ότι οποιαδήποτε παράλληλη σχέση θα με ενοχλούσε το ίδιο είτε ήταν με άντρα είτε με γυναίκα. Έτσι νιώθω τώρα. Βέβαια υπάρχει και μια παροιμία που λέει ότι «όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει».

Δεν ήταν όμως ο μόνος με αυτή την συμπεριφορά. Μια αντίστοιχη αντίδραση είχε και ο σύντροφος μιας φίλης μου. Για την ακρίβεια εκείνος το είδε θέλοντας και μη γιατί πήγε στο cinema νομίζοντας ότι θα δει ένα γουέστερν!! Φυσικά όταν είδε τι «έπαιζε» σοκαρίστηκε τόσο πολύ που κάθε φορά που η συζήτηση γυρνάει στο θέμα cinema γενικότερα του έρχεται στο μυαλό αυτή η «τραυματική» κατά κάποιο τρόπο εμπειρία και δεν χάνει ευκαιρία να την αναφέρει.

Σε κάθε άντρα που κρατά μια τέτοια στάση του λέω πάντα μια αξιομνημόνευτη ατάκα που είχε πει κάποτε ο Χάρυ Κλυν. "Άντρας είναι όποιος δοκίμασε και δεν του άρεσε!"

Τελικά ακόμα και σήμερα οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις, και δη αυτές μεταξύ των αντρών αποτελούν ένα θέμα ταμπού. Για τους ίδιους τους άντρες περισσότερο και λιγότερο για τον γυναικείο πληθυσμό.

Ο μοιρασμένος ύπνος

Σήμερα θυμήθηκα ότι μια εποχή δεν μπορούσα να πάω για ύπνο μόνη μου. Ούτε μπορούσα να δεχτώ, να πάει ο καλός μου για ύπνο και εγώ όχι. Το θεωρούσα αδιανόητο. Νύσταζα δεν νύσταζα έπρεπε να πάω. Δεν με υποχρέωνε φυσικά κανείς. Εγώ νόμιζα ότι έτσι είναι το σωστό!! Το ανάποδο δε, το να κοιμηθώ μόνη μου, μου ήταν ψυχοφθόρο. Στεναχωριόμουν και όσο δεν ερχόταν ο καλός μου δίπλα μου δεν μπορούσα να κλείσω μάτι.

Ώσπου μια μέρα τελείως ξαφνικά, απαλλάχτηκα από αυτή μου την ανασφάλεια. Δεν ξέρω τι συνέβη. Απλά είδα την πραγματικότητα στην κανονική της διάσταση και αντιλήφθηκα πόσο επουσιώδες ήταν το θέμα αυτό. Δεν άξιζε να χαλιέμαι.

Τώρα κοιμάμαι άνετα μόνη ( για να μην πω, καλύτερα!! ) και είτε νωρίτερα από τον καλό μου είτε αργότερα δεν έχει καμιά σημασία. Το αργότερα θα έλεγα ότι προτιμάτε γιατί γλυτώνω το ροχαλητό του και εκείνος τις φαρμακερές σκουντιές μου!! (Έχω προσέξει ότι ροχαλίζει μόνο στην αρχή του ύπνου του!)

Υπάρχει όμως μια ουσία στον συντροφικό ύπνο που δεν την αναπληρώνει τίποτα. Αυτή της μοναδικότητας.

«… να ξαπλώνεις με μια γυναίκα και να κοιμάσαι μαζί της, να δύο πάθη όχι μόνο διαφορετικά αλλά και αντιφατικά σχεδόν.

Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με την επιθυμία να κάνεις έρωτα (αυτή η επιθυμία ταιριάζει σε αναρίθμητο πλήθος γυναικών) αλλά με την επιθυμία του μοιρασμένου ύπνου (αυτή η επιθυμία δεν αφορά παρά μια και μόνη γυναίκα).»

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

Μίλαν Κούντερα.

Η σκέψη στις σχέσεις...

Πως γίνονται οι παρεξηγήσεις σε προσωπικό επίπεδο? Πως γίνεται και αντί να είναι οι σχέσεις εύκολες καταλήγουν να είναι ότι πιο δύσκολο? Πως γίνεται και ενώ τα πράγματα είναι απλά φαίνονται πολύπλοκα?

Μου έχει τύχει πολλές φορές να μου διηγηθούν φίλες μου το ιστορικό μιας σχέσης η οποία κατέληξε σε αδιέξοδο που σε κάθε φάση της η σκέψη τους τις οδηγούσε συνέχεια σε λάθος συμπεράσματα ενώ ήταν σχεδόν οφθαλμοφανές το μήνυμα. Αυτό συνέβαινε γιατί προσπαθούσαν με το «μυαλό» να εξηγήσουν θέματα που δεν είχαν να κάνουν με αυτό.

Ο Osho δίνει μια διάσταση του τι μας συμβαίνει σε μια τέτοια περίπτωση.
«Τι συμβαίνει όταν σκέφτεσαι? Όταν σκέφτεσαι είσαι κλειστός. Απομακρύνεσαι από τον παρόντα κόσμο και μπαίνεις στο μονοπάτι του νου σου. Η μια λέξη δημιουργεί την άλλη, η μια σκέψη δημιουργεί την άλλη κι εσύ κινείσαι συνεχώς από την μια στην επόμενη και απομακρύνεσαι ολοένα και περισσότερο από την ύπαρξη. Η σκέψη σημαίνει ότι απομακρύνεσαι. Είναι μια κατάσταση ονείρου. Είναι ένα ονείρεμα με ιδέες.
Έλα πίσω στη γη. Να είσαι γήινος, όχι με την έννοια του εγκόσμιου, αλλά γήινος με την έννοια του ουσιώδους. Έλα πίσω στην ύπαρξη.Τα προβλήματα της ζωής μπορεί να λυθούν μόνο όταν έχεις ριζώσει βαθιά μέσα στην ύπαρξη. Όταν πετάς σε σκέψεις, απομακρύνεσαι από τις ρίζες σου και όσο πιο μακριά βρίσκεσαι, τόσο λιγότερο μπορείς να λύσεις οτιδήποτε. Αντίθετα θα περιπλέκεις το κάθε τι και το κάθε τι θα γίνεται όλο και πιο μπερδεμένο. Και όσο πιο μπερδεμένα είναι τα πράγματα, τόσο πιο πολύ θα σκέφτεσαι και τόσο πιο πολύ θα απομακρύνεσαι. Πρόσεχε τη σκέψη!»

Το τσιγάρο και εγώ. Μια σχέση αδιαφορίας!

Προχθές βράδυ πήγαμε με τον καλό μου για φαγητό μετά την δουλειά. Με το που ήρθε το φαγητό και άρχισα να τρώω ένιωσα την μυρωδιά καπνού τσιγάρου μέσα στα ρουθούνια μου λες και αυτός που κάπνιζε βρισκόταν απέναντι μου και φυσούσε τον καπνό μέσα στα μούτρα μου. Ήταν μια κοπέλα που καθόταν τουλάχιστον 7 μέτρα μακριά! Το χειρότερο μου σχετικά με το κάπνισμα είναι αυτό. Να θέλω να φάω και να είμαι αναγκασμένη να μυρίζω καπνό τσιγάρου. Αυτό το είχα από τότε που κάπνιζα και εγώ η ίδια.Τώρα πια δεν μπορώ να "ζηλέψω" καν που κάποιος καπνίζει. Δεν μου δημιουργείτε πια αυτή η επιθυμία να καπνίσω. Αλλά ούτε και με ενοχλεί (εκτός από την παραπάνω περίπτωση). Αδιαφορώ όταν μυρίσω καπνό. Δεν με απασχολεί. Είναι κάτι αντίστοιχο με το να μυρίζεις λάχανο βρασμένο όταν δεν σου αρέσει το λάχανο το βρασμένο. Στο σπίτι μου επιτρέπω το κάπνισμα στους επισκέπτες. Εξάλλου μόλις αερίσω λίγο φεύγει η όποια μυρωδιά. Απλά δεν με απασχολεί. Ούτε καν το θέμα υγείας γιατί είναι απλά πάρα πολλά τα "ανθυγιεινά" της ζωής μας. Δεν θα μείνω στο τσιγάρο. Παρόλο που υπήρξα καπνίστρια για αρκετά χρόνια δεν μπορώ να πω ότι μου είχε γίνει ποτέ το τσιγάρο τρόπος ζωής. Μου άρεσε να καπνίζω, ήθελα να καπνίζω, κατανάλωνα κοντά στο 1 1/2 πακέτο ημερησίως αλλά δεν ήμουν ποτέ από αυτούς που ξυπνούσα το πρωί και ήθελα οπωσδήποτε τσιγάρο μαζί με τον καφέ. Και αν δεν τύχαινε αυτή η περίπτωση προχθές ούτε θα έγραφα τώρα για αυτό. Αν δεν βαριέστε διαβάστε παρακάτω για την αρχή και το τέλος του τσιγάρου στην ζωή μου...

Η πρώτες μου "τζούρες" ήταν τραγικές! Η πρώτη φορά ήταν με την προτροπή φιλενάδων που εκείνες ήδη κάπνιζαν (κρυφά τότε ακόμα, γιατί θεωρούταν ταμπού να καπνίζει μια γυναίκα). Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά ο καπνός δεν πήγε κάτω και δεν βγήκε από το στόμα. Βγήκε από την μύτη! Η δεύτερη απόπειρα έγινε μετά από χρόνια. Είχαμε κάνει κοπάνα εγώ και άλλες τρεις φίλες μου από την σχολή και πήγαμε σπίτι μου όπου μαζί με το καφεδάκι μας και το "θάψιμο" είπαμε να κάνουμε μια απόπειρα να "μάθουμε" να καπνίζουμε. Είχαμε αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα, πήρε η κάθε μια από ένα, και το ανάψαμε. Η μία έβλεπε την άλλη και έκρινε αν το γενικότερο στυλ συμβάδιζε με αυτό του καπνιστή και έκανε τις ανάλογες παρατηρήσεις για βελτίωση. Δίναμε συμβουλές η μια στην άλλη , χωρίς καν να ξέρουμε η κάθε μια που παν τα τέσσερα, πως να ρουφάει τον καπνό και πως να τον φυσάει, σε ποια χρονική στιγμή κτλ. Κάποια στιγμή με τα πολλά αρχίσαμε να καπνίζουμε σωστά (ή έτσι να νομίζουμε τέλος πάντων). Εκεί το αποτέλεσμα ήταν ακόμα πιο γελοίο. Μια από μας έφτασε στο σημείο να κάνει εμετό. Εγώ είχα αναγούλες και ανακατωσούρα στο στομάχι! Ίσως αντί ο καπνός να πηγαίνει στους πνεύμονες, με την ανιδεότητα μας τον κατευθύναμε στο στομάχι!! Ιδέα δεν έχω. Θυμάμαι όμως ότι παρόλη αυτή την σχετικά δυσάρεστη κατάσταση που δημιουργήθηκε, ρίξαμε πολύ γέλιο εκείνη την μέρα.

Μετά από αυτές τις πρώτες απόπειρες τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Χρόνια μετά το τσιγάρο συνέχιζε να μου φαίνεται πολύ cool και το ότι σύχναζα σε μπαρ και κλάμπ υπέρ του δέον ήταν λόγος αρκετός να αρχίσω το κάπνισμα. Εξάλλου ήμουν σχεδόν συνέχεια; σε ένα χώρο που σχεδόν όλοι κάπνιζαν. Και γιατί να καπνίζω τον καπνό του δίπλα και όχι τον δικό μου? Τουλάχιστον το να καπνίζεις τον καπνό που αναπνέεις είναι σαφώς πιο ευχάριστο από το να αναπνέεις τον καπνό του άλλου και σε αυτό η άποψη έχει μείνει η ίδια από τότε. Είναι ο μόνος λόγος που θα με κάνει να αρχίσω το κάπνισμα ξανά. Όμως στην αντίπερα όχθη υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι εξίσου σημαντικοί που θα με κάνουν να μην το αρχίσω ξανά.

Πρώτα από όλα σαν ιδέα του να μπαίνει μέσα στον οργανισμό μου καπνός με απωθεί πλέον. Αναπνέω και μόνο για αυτό νιώθω φοβερά όμορφα με τον καθαρό αέρα που μπαίνει μέσα μου και η ιδέα και μόνο να μπει καπνός με χαλάει ανεπανόρθωτα! Αυτό μου βγήκε πρόσφατα όταν εκτίμησα την "ζωή" λίγο πιο συνειδητά από πριν. Τότε αντιλήφθηκα ότι το σώμα μας δεν είναι σκουπιδοτενεκές να του πετάμε μέσα ότι βρούμε. Αυτό βέβαια είναι σχετικό για τον καθένα.

Όντας καπνίστρια προσέθετα απλά προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Άγχος, αν θα μου φτάσουν τα τσιγάρα, πως θα κρατάω μέσα σε ένα στριμόκωλο κλάμπ πακέτο, ποτό και το τσιγάρο που κάπνιζα, να ψάχνω φωτιά και να μην βρίσκω (ξέρετε τι χαμός γίνεται με τους αναπτήρες! Γιατί όλοι τους παίρνουν από τους άλλους?), να προσέχω μην φυσήξει αεράκι και πάρει την στάχτη από το τασάκι και με κάνει καινούργια.

Ο οικονομικός ήταν και αυτός ένας αρκετά σοβαρός λόγος. Όταν δεν βάλεις μέτρο στο τσιγάρο θέλεις όλο και πιο πολύ. Όταν αντιλήφτηκα τι ξόδευα για αυτό έβαλα κάτω και υπολόγισα το τι θα μπορούσα να κάνω με αυτά τα χρήματα και αξιολόγησα τις προτεραιότητες μου. Θέλω να καπνίζω ή να αγοράζω περισσότερα βιβλία? Η να αγοράζω ένα ρούχο παραπάνω? Η να πάω ένα ταξιδάκι? Και απλά αποφάσισα.

Δεν ήταν εύκολο να το κόψω. Ένιωθα την στέρηση. Έβλεπα στα όνειρα μου ότι κάπνιζα και στον ξύπνιο μου αναρωτιόμουν αν ήταν αληθινό ή ψέματα. Δυσκολεύτηκα στην αρχή. Όμως σιγά σιγά βρήκα κάποια τρυκ να ξεγελάσω το μυαλό μου.

Δεν απαγόρευσα παντελώς το τσιγάρο από τον εαυτό μου (όταν φέρεσαι σκληρά σε κάποιον σου το ανταποδίδει. Δεν έχει σημασία ότι αυτός ο άλλος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.). Είχα δύο πακέτα όταν αποφάσισα να το κόψω. Το ένα ήταν κλειστό. Είχα καταφέρει όμως να σταματήσω το κάπνισμα προτού καν τελειώσει το ήδη ανοικτό. Έθεσα απλά κάποιους όρους. Δεν θα καπνίζω ασυνείδητα. Όταν θα ανάβω ένα τσιγάρο θα φροντίζω να έχω τον χρόνο και την ηρεμία να το απολαύσω μέχρι το τελευταίο εκατοστό. Ετσι πάντα μετέθετα την ώρα του τσιγάρου λίγο αργότερα μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος που να πληροί τις προϋποθέσεις. Καταλαβαίνεται βέβαια ότι τέτοιο χρόνο έχουμε πολύ λίγο όλοι μας. Με αποτέλεσμα τα τσιγάρα που κάπνιζα να μειωθούν πάρα πολύ χωρίς να έχω στερητικά γιατί απλά δεν έλεγα ΟΧΙ, αλλά έλεγα ΟΧΙ ΤΩΡΑ. Μεγάλη υπόθεση το μυαλό μας... Θέλει πολλά τρυκ για να μπορέσει να το ξεγελάσει κανείς. Αλλά το σημαντικό είναι πως υπάρχει τρόπος.

Είναι κάτι που το μπορεί ο καθένας μας. Μένει να το θέλει.

Ζώντας μέσα στην ψευδαίσθηση...

Αλήθεια, πόσοι από εμάς πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής? Αρκετοί φαντάζομαι.
Το μόνο κακό είναι, ότι για τον καθένα μας, αυτό μοιάζει να είναι το προσωπικό μας «ψέμα».
Θέλω να πω, κανείς μας δεν ξέρει τι είναι η «ψυχή», ποτέ δεν ασχοληθήκαμε μαζί της για να μάθουμε, παρόλα αυτά πιστεύουμε στην αθανασία της. Έτσι συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο. Αν η ψυχή είναι αθάνατη, γιατί είμαστε δειλοί? Αν η ψυχή είναι αθάνατη, ακόμα γιατί φοβόμαστε τον κίνδυνο? Αφού στην ουσία τίποτα δεν πρόκειται να πεθάνει. Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο. Η ψυχή είναι αθάνατη αλλά οι άνθρωποι είναι δειλοί.

Αυτό το «ψέμα» μας βοηθάει να ζήσουμε. Είναι μια ανάγκη να πιστεύουμε στο «ψέμα» για να μπορούμε να ζούμε. Σε αυτό συμφωνούν όλοι οι μεγάλοι ψυχολόγοι του αιώνα μας (Φρόιντ, Γιουνγκ, Άντλερ, κ.α.). Λένε ότι το ψέμα είναι μια βασική ανάγκη για τον άνθρωπο όπως το φαγητό. Και ακόμα πιο βασικό, Είναι σαν την αναπνοή Γιατί το ψέμα είναι πάντα με το μέρος μας. Ποτέ εναντίον μας.
Όλη η ζωή μας είναι γεμάτη τέτοια ψέματα.Με αυτό τον τρόπο νιώθουμε ασφαλείς...

Για την αλήθεια πρέπει να αλλάξει κανείς τον εαυτό του. Για το ψέμα όμως δεν είναι απαραίτητο. Απλά αλλάζεις το ψέμα σου και είναι όλα καλά. Εσύ μένεις ο ίδιος.

Ίσως είχε δίκιο ο Βούδας τελικά που έλεγε ότι ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση.

Το ΚΛΙΚ που σου αλλάζει το ΣΥΜΠΑΝ...

Ζήτησα από την φίλη μου την Μαρία, να γράψει την εμπειρία της σχετικά με το πως άλλαξε και από εκεί που κατηγορούσε ότι είχε σχέση με την θρησκεία άλλαξε εντελώς και βρέθηκε να διακηρύσσει την πίστη της.
Το έχω πει ξανά και σε σχόλια και από εδώ μέσα. Οτιδήποτε μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη για κάποιον άνθρωπο να πάει λίγο πιο πάνω από εκεί που του λένε όλοι ότι μπορεί να πάει, για μένα είναι θεμιτό. Και δεν έχω κανένα λόγο ούτε να το κοροϊδέψω ούτε να το διαψεύσω. Δεν είμαι εγώ αυτή που θα "ρημάξω " τα πιστεύω κάποιου μόνο και μόνο για να υπερασπιστώ την δική μου αλήθεια. Ο καθένας εξάλλου έχει από μία "αλήθεια" .

Διαβάστε την εμπειρία την φίλης μου παρακάτω, και αν μπορείτε, μην την σκεφτείτε μόνο, μην την αναλύσετε μόνο, νιώσετε την επίσης...
Ορίστε...

Αγαπημένοι μου φίλοι γειά σας!
Θέλω να σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία περί πίστεως & παρακαλώ να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να τη διαβάσετε όλοι, ακόμη κι όσοι δεν πιστεύετε & βγάλτε μετά ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα.
Ονομάζομαι Μαρία (από την Παναγιά των Χριστιανών) αλλά παρά το όνομα μέχρι & πριν λίγο καιρό μόνο θρησκευόμενη δεν υπήρξα! Από την εφηβεία μου άρχισα να βλέπω με πολύ κριτική ματιά τα όσα άκουγα για τη θρησκεία των Ελλήνων, να διαβάζω Νίτσε, Σωκράτη, Βουδιστικά βιβλία, μέχρι που έφτασα να απορρίψω εντελώς τη χριστιανοσύνη (αλλά & τη θρησκεία γενικότερα) ως ένα δόγμα που ιδρύθηκε με σκοπό των εύκολο πλουτισμό των ιεραρχών-κληρικών του & απευθύνεται σε επιεικώς αφελείς! Στην εκκλησία πήγαινα μόνο Χριστούγεννα-Πάσχα κι αυτό μετά από πολλούς καυγάδες με τους γονείς μου & μόνο «για τα μάτια του κόσμου». Ένιωθα δε εκεί μέσα σαν υποκρίτρια & στην κυριολεξία υπέφερα. Την ίδια ίσως & χειρότερη τακτική ακολούθησα & όταν πια παντρεύτηκα, προσπάθησα δε να επηρεάσω & το σύζυγό μου ώστε να καταλάβει πόσο γελοίες είναι όλες οι θρησκείες: «το όπιο των λαών» όπως έχουν χαρακτηριστεί.
Μέχρι που πριν 3 περίπου χρόνια μου παρουσιάστηκε ένα είδος καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας, εντελώς ξαφνικά έπειτα από ένα καθιερωμένο test παπανικολάου. Φυσικά σοκαρίστηκα, φοβήθηκα, αλλά ούτε για μία στιγμή δεν σκέφτηκα να έρθω κοντά στη θρησκεία. Οι εξετάσεις απαίτησαν επέμβαση για εκτομή του τραχήλου. Το βράδυ πριν την εγχείρηση προς απίστευτα μεγάλη μου έκπληξη είδα στον ύπνο μου να στέκεται πάνω από το κρεββάτι μου ένα γυναικείο πρόσωπο με πολύ γλυκιά έκφραση αλλά & μια βλοσυρότητα στο βλέμμα & να μου λέει: «Εγώ θα είμαι πλάι σου & θα σε βοηθήσω αρκεί & εσύ να με φροντίζεις & να μην με απαρνηθείς» ... & κάνοντας ένα νεύμα μου έδειξε μία ασημένια εικόνα (δώρο του γάμου μου) που είχε κρεμάσει η μητέρα μου στον απέναντι από το κρεββάτι μου τοίχο & απεικονίζει την Παναγία. Είδα λοιπόν στο όνειρό μου πως η εικόνα αυτή είχε σκουριάσει τόσο πολύ που έσταζε κάτω σκουριά. Αυτά είπε η μορφή & βγήκε από την πόρτα του υπνοδωματίου μας, όχι περπατώντας αλλά γλιστρώντας & καθώς έφευγε έβλεπα να στάζει πίσω της σκουριά. Πετάχτηκα από τον ύπνο μου πάρα πολύ ταραγμένη, ξύπνησα το σύζυγό μου, του τα διηγήθηκα & μαζί ανάψαμε το φώς & είδαμε την εικόνα στον τοίχο (που εγώ μέχρι τότε την είχα απλώς σα διακοσμητικό στοιχείο, σαν κάδρο) να είναι όντως κατασκουριασμένη. Σηκωθήκαμε νιώθοντας & οι δύο την ανάγκη να την καθαρίσουμε & είδαμε στα 2 από τα 3 χαλάκια που είχα στρωμένα το ένα στη δική μου πλευρά του κρεββατιού & το άλλο μπροστά από την εικόνα να είναι λερωμένα με καφέ κηλίδες όμοιες με σκουριά...! Σημειωτέον πως ήταν ολοκαίνουργα, είχα δεν είχα 2 μήνες που τα είχα στρώσει & φυσικά το προηγούμενο βράδυ δεν είχαμε εντοπίσει καμμία βρωμιά πάνω τους... Τέλος πάντων, η επέμβαση έγινε με επιτυχία. Οι γιατροί μας είπαν πως μετά από 3 περίπου μήνες θα μπορούσα να μείνω & έγκυος. Πράγματι, έμεινα μετά από 1 εξάμηνο περίπου (δεν το επιδιώκαμε ιδιαίτερα), όλες οι εξετάσεις υπήρξαν άριστες αλλά δυστυχώς η καθιερωμένη επίσκεψη στο γυναικολόγο μετά από 1 μήνα έδειξε πως το έμβρυο, εντελώς ανεξήγητα είχε πεθάνει μέσα μου... Παλινδρόμηση κυήσεως ονομάζεται ιατρικά το φαινόμενο. Με παρότρυνση των γιατρών κάναμε γενικό ανοσολογικό έλεγχο στην Αθήνα γιατί ξέχασα να σας πω πως ζούμε στην πανέμορφη Ρόδο. Κανένα εύρημα! Δεν υπήρχε κανένας λόγος που να προκάλεσε το θάνατο του εμβρύου οπότε όλοι οι γιατροί στους οποίους απευθυνθήκαμε απέδωσαν το συμβάν στην τύχη. Μετά από κάποιους μήνες ξαναμένω έγκυος, δυστυχώς με την ίδια κατάληξη. Στην 3η πια εγκυμοσύνη όλοι οι γιατροί μου συνέστησαν προληπτικά να είμαι ξαπλωμένη συνεχώς, να παίρνω αυστηρότατη θεραπεία ορμονική & να κάνω καθημερινά μία ένεση στην κοιλιακή χώρα ώστε να εκμηδενίζαμε τις πιθανότητες να ξανασυμβεί. Τα τήρησα όλα ευλαβικά (η κοιλιά μου είχε γίνει μελανή) & κάθε 2η μέρα έδινα αίμα για να παρακολουθούμε τη σωστή άνοδο της Β΄ χοριακής στον οργανισμό μου! Δυστυχώς μια τέτοια εξέταση στο τέλος του δεύτερου μήνα κυήσεως έδειξε πάλι πως η Β΄ χοριακή ξαφνικά είχε μειωθεί πολύ (κανονικά διπλασιάζεται κάθε 48 ώρες) οπότε πάλι το μωρό είχε πεθάνει. Λόγω της προχωρημένης πλέον εγκυμοσύνης υποχρεώθηκα να κάνω απόξεση για να απομακρύνουν οι γιατροί το νεκρό έμβρυο & εξαιτίας αυτού μου ανακοίνωσαν πως τουλάχιστον μετά από 6 μήνες θα ήταν σε θέση ο οργανισμός μου να ξανασυλλάβει & πως κάθε παλινδρόμηση που πάθαινα ελαχιστοποιούσε κατά 25% τις πιθανότητες να μπορέσει πλέον ο οργανισμός μου να κρατήσει φυσιολογικά ένα μωρό. Τότε πραγματικά απογοητεύτηκα! Μέχρι τότε ήμουν πολύ αισιόδοξη κι έλεγα πως αυτά συμβαίνουν αλλά μετά την 3η φορά η αισιοδοξία μου με εγκατέλειψε, ένιωσα ξαφνικά να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου...
Να σας πω εδώ πως στη Ρόδο υπάρχει πάνω σε ένα αρκετά ψηλό λόφο που τον ανεβαίνεις μόνο πεζός (300 σκαλιά έχει) ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγιά την επονομαζόμενη από τους ντόπιους (εγώ δεν είμαι Ροδίτισσα) Τσαμπίκα & είναι προστάτιδα των άτεκνων ζευγαριών. Θεωρείται πολύ θαυματουργή, αλλά εγώ τόσα χρόνια που έμενα στο νησί ποτέ δε θέλησα να ανέβω εκεί πάνω. Όταν είχα πρωτοέρθει μάλιστα στο νησί & άκουγα το όνομα Τσαμπίκος ή Τσαμπίκα κορόιδευα... Νόμιζα (όπως νομίζουμε όλοι οι «πανωμερίτες») πως είναι απλώς ένα κοροιδευτικό προσωνύμιο των Ροδιτών! Μετά λοιπόν την 3η παλινδρόμηση που πέρασα άρχισαν κάποιοι Ροδίτες να μου μιλάνε για την εκκλησία της Παναγιάς της Τσαμπίκας! Δύο περίπου εβδομάδες μετά την απόξεση πήγαμε με το σύζυγό μου που σημειωτέον, παρότι Ροδίτης, ούτε εκείνος είχε ανέβει ποτέ!
Εκεί ένιωσα πραγματικά άλλος άνθρωπος... Είδα ένα εκκλησάκι 2χ3 στην κυριολεξία πνιγμένο στα τάματα! Σε κάθε εκατοστό των τοίχων του υπάρχουν ευχαριστήρια γράμματα & φωτογραφίες μωρών, ανθρώπων από όλο τον κόσμο: από Γερμανία, Σουηδία, Αθήνα, Κύπρο... Εκεί μέσα ένιωσα τέτοιο δέος & τέτοια ανεξήγητη ένταση όση δεν είχα νιώσει ποτέ στη ζωή μου! Σκέφτηκα πως συνέβαλε σ΄αυτό & το υψόμετρο: από εκεί πάνω έβλεπες όλο το νησί, αισθανόσουν σα να βρίσκεσαι στην κατοικία των Θεών, στον Όλυμπο! Όταν κατεβαίναμε, έτσι ξαφνικά & αψυχολόγητα είπα στον άντρα μου πως θα μείνω αμέσως πάλι έγκυος & πως αυτή τη φορά όλα θα πήγαιναν μια χαρά! Δε νομίζω να με πίστεψε τότε! Όμως εγώ εξακολουθούσα να νιώθω φοφερή αυτοπεποίθηση & μία απίστευτη γαλήνη: σαν να είχα ξαφνικά συμφιλιωθεί με Το Θείο..!
Ούτε 2 μήνες μετά την απόξεση είχα μιας εβδομάδος καθυστέρηση, & η εξέταση αίματος έδειξε πως είμαι στο 2ο μήνα κυήσεως!!! Δηλαδή πως έμεινα αμέσως σχεδόν έγκυος. Ο γιατρός μου αφενός δεν μπορούσε να το πιστέψει & αφετέρου έσπευσε να μας πει να ξεκινήσω αμέσως πάλι την ίδια θεραπεία γιατί «μόνο έτσι είχα ελπίδες» πια! Πήγαμε σε 2ο γιατρό, ο οποίος αφού του είπαμε το ιστορικό μου, έκανε την ίδια ακριβώς διάγνωση: έπρεπε οπωσδήποτε να ακολουθήσω την ίδια θεραπεία! Όμως εγώ αρνήθηκα χωρίς να ξέρω τότε πού βρίσκοντας τη δύναμη! Ξαναανέβηκα στο ανεπιφύλακτα θαυματουργό πια για μένα εκκλησάκι & ο ιερέας εκεί χωρίς να ξέρει τίποτε για μένα μας έδωσε ένα βαμβακάκι βουτηγμένο σε λάδι από το καντήλι της Παναγιάς & μας είπε να σταυρώνω με αυτό κάθε βράδυ την κοιλιά μου!
Αυτό ακριβώς έκανα! Ο γιατρός μου όταν του το είπαμε έφριξε! Μας δήλωσε πως αυτός δεν αναλάμβανε καμμία ευθύνη αν μου ξανασυνέβαινε. Έτσι πήρα την ευθύνη όλη πάνω μου, κι απλώς κάθε φορά που το βαμβακάκι στέγνωνε πια πηγαίναμε & παίρναμε άλλο. Κάποια μάλιστα στιγμή στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, κι αφού μέχρι τότε προς τεράστια έκπληξη όλων των γιατρών όλα πήγαιναν μια χαρά χωρίς απολύτως καμμία θεραπεία, το βαμβακάκι είχε περίπου 2 εβδομάδες που είχε στεγνώσει αλλά με τις δουλειές του συζύγου μου & με τα κρύα του Χειμώνα το είχαμε αμελήσει. Και ξαφνικά η καθιερωμένη επίσκεψη στο ιατρείο έδειξε σχεδόν ανύπαρκτα αμνιακά υγρά. Ο γιατρός τρελάθηκε! Φώναξε άλλους 2 γιατρούς για να διαγνώσουν κι εκείνοι το ίδιο χωρίς να έχουν καμμία εξήγηση! Τότε κατάλαβα πως απλά έπρεπε την ίδια κιόλας μέρα να ξαναπάμε πάνω στη χάρη Της! Το κάναμε & σε 2 μέρες που ξαναπήγαμε να με δει ο γιατρός, ο άνθρωπος στην κυριολεξία έμεινε με το στόμα ανοιχτό: όλα ήταν πάλι απολύτως φυσιολογικά!!!! Αυτό μας είπε πως ιατρικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ !
Εμένα όμως όχι απλώς μου συνέβη αλλά μου χάρισε & ένα απολύτως υγιές πλασματάκι που όταν το κοιτάζω συγκινούμαι & μου ανεβαίνουν πραγματικά δάκρυα για να με κάνουν να αναρωτηθώ τί έκανα για να αξίζω τέτοια ευλογία...
Από τότε την ιστορία αυτή νιώθω την ανάγκη να τη διηγούμαι σε όλο τον κόσμο: εγώ ποτέ δεν υπήρξα ιδιαίτερα θρησκευόμενο άτομο, ακόμη & μετά την παρουσία της Παναγίας στον ύπνο μου περιοριζόμουνα μόνο στα τυπικά χωρίς πραγματικά να ξέρω εάν πίστευα ή όχι. Τώρα έχει αλλάξει όλη μου η ζωή! Τώρα ξέρω πως πραγματικά η θρησκεία μας είναι ολοζώντανη & πως η πίστη κάνει τα μεγαλύτερα θαύματα!
Να σας πω επίσης πως για τη γέννα που αναμενόταν γύρω στις 10 Μαίου είχα κανονίσει με το γιατρό μου να κάναμε στις 6 Μαίου επισκληρίδιο αναισθησία για να μην πονέσω πολύ. Όμως στις 30 Απριλίου (που φέτος ήταν ημέρα γιορτής του Αγίου Θωμά) στις 8.00 ακριβώς το πρωί που όλοι στο σπίτι κοιμόμασταν εγώ είδα στον ύπνο μου την ίδια μαυροφορεμένη γυναίκα με πολύ γλυκιά έκφραση στο πρόσωπο κι ένα ραβδάκι στα χέρια, να πλησιάζει στο κρεββάτι μου, να μου λέει «Μη φοβάσαι, όλα θα πάνε μια χαρά», να με σκουντάει με το ραβδάκι (εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάτι σα δυνατό τσίμπημα χαμηλά στην κοιλιά) & να απομακρύνεται όχι περπατώντας αλλά πάλι σα να γλιστρούσε ..! Τινάχτηκα από το κρεββάτι, διαπίστωσα πως σε κάθε κίνησή μου άφηνα πίσω μου κουβάδες υγρών, κατάλαβα πως «είχαν σπάσει τα νερά» & όντας απολύτως ήρεμη, χωρίς να νιώθω καθόλου φόβο, δεν είπα τίποτα σε κανέναν, τους άφησα (τους γονείς & το σύζυγό μου) να κοιμούνται, άναψα το καντήλι μας & ξεκίνησα να τους μαγειρεύω. Άρχισα να πονάω γύρω στη μία το μεσημέρι οπότε & πήγαμε στην κλινική & στις τέσσερις παρά δέκα γέννησα απολύτως φυσιολογικά χωρίς να θυμάμαι κανέναν πολύ έντονο πόνο!!! Ήταν πραγματικά για μένα η πιο ωραία εμπειρία της ζωής μου, θυμάμαι την κάθε στιγμή της γέννας μου! Κάποια στιγμή μπήκε μέσα ο σύζυγός μου για να δει πως τα πάω & με βρήκε να λέω ανέκδοτα στο γιατρό & στις μαίες! Του λέω τώρα πως εγώ & αύριο αν θέλει, ξανακάνω μωρό! Και μετά τη γέννα δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή να πονάω καθόλου! : Αμέσως μετά ανέβηκα μόνη μου από τη σκάλα, με συνοδεία όλους τους συγγενείς μας στο 2ο όροφο στο δωμάτιο. Όλοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό ακόμη & οι γιατροί & οι νοσοκόμες! Θυμάμαι τώρα την έκφραση των προσώπων όλων τους & δεν μπορώ να μη γελάω!
Και από κει & πέρα έχω την πιο όμορφη, την πιο γλυκιά, την πιο αξιολάτρευτη κορούλα του κόσμου!!! Δεν μου μοιάζει βέβαια καθόλου, είναι ίδιος ο άντρας μου αλλά προς μεγάλη μου χαρά!
Ξέχασα επίσης να σας πω πως σε μία από τις επισκέψεις μας στο εκκλησάκι Της Μεγαλόχαρης, αγοράσαμε ένα εγχειρίδιο με την ιστορία της θαυματουργής εικόνας. Μέσα σ΄αυτό αναφέρεται πως όλα τα μωρά που γεννιούνται από την Παναγιά την Τσαμπίκα φέρουν κάπου στο κορμάκι τους το σημάδι της Παναγιάς που απεικονίζει το βαμβακάκι με το λάδι από το καντήλι της! Το δικό μου μωράκι από τη στιγμή που γεννήθηκε έχει πάνω στο δεξί βλέφαρο ένα σημαδάκι το οποίο ο παιδίατρος στην κλινική μας είπε πως ήταν από τη γέννα & «σε καμμιά 20αριά μέρες» θα έφευγε. Εγώ όμως ήξερα πως απεικονίζει το βαμβακάκι & δεν επρόκειτο να φύγει! Σήμερα, 7 μήνες μετά υπάρχει ακόμη! Και χαίρομαι που το σημαδάκι αυτό θα είναι αργότερα αφορμή για να διηγούμαστε το συμβάν!
Αυτά!
Χίλια συγνώμη που μακρυγόρησα τόσο, θέλησα απλώς να σας πω με την ιστορία μου να μην απογοητεύεστε, να έχετε πίστη στο Θεό μας, & όλα θα πάνε μια χαρά! Κι αν θέλετε να πείτε την ιστορία μου όπου αλλού εσείς νομίζετε! Ο Θεός Υπάρχει αρκεί να τον ψάξουμε να τον βρούμε καταρχήν μέσα μας...

Να πιστεύεις κανείς ή να μην πιστεύει?

Αφορμή για αυτό το post στάθηκε μια κουβέντα που είχαμε αργά εχθές το βράδυ με την φίλη μου την Μαρία, η οποία τελευταία έχει γίνει πολύ θρησκευόμενη. Παρόλα αυτά έχει την ίδια απεχθή γνώμη που έχω και εγώ σχετικά με την εκκλησία και τους λειτουργούς της.

Μου έλεγε λοιπόν ότι τελευταία είχε εκνευριστεί πολύ με το γεγονός ότι είδε στις ειδήσεις (εγώ τις έκοψα είπαμε) ότι η εκκλησία έκανε έξωση και έπαιρνε τα σπίτια κάποιων ανθρώπων που ζούσαν εκεί από πάππο προς πάππο.

Της είπα βέβαια ότι κακώς εκνευρίζεται με αυτά και ότι πολύ απλά η βλακεία πληρώνεται. Το ότι οι παππούδες αυτών που έμεναν εκεί έκαναν κάποτε την βλακεία να γράψουν στην εκκλησία τα σπίτια τους δεν σημαίνει ότι τώρα οι απόγονοι τους έχουν κάποιο δικαίωμα πάνω σε αυτά. Η εκκλησία τους παραχώρησε (τους επέτρεψε την χρήση) και δεν τους χάρισε ποτέ τα σπίτια «τους». Αυτό θα έπρεπε αντί να μας εκνευρίζει να μας γίνεται μάθημα. Αντιθέτως ο περισσότερος κόσμος αντί να μάθει θα συνεχίζει να θυμώνει αλλά ταυτοχρόνως να στηρίζει την παπαδοκρατία.

Συνεχίζοντας την κουβέντα μας, μου είπε ότι της θυμίζω πολύ τον εαυτό της όπως ήταν προτού πιστέψει. Μου λέει ότι μια μέρα εντελώς ξαφνικά όλα άλλαξαν μέσα της αλλά δεν θα επεκταθώ σε αυτό τώρα. Θα της ζητήσω όμως αν θέλει να γράψει την εμπειρία της σχετικά, και θα την δημοσιεύσω εδώ.

Κάπου εκεί της είπα ότι εγώ ποτέ δεν ήμουν στην φάση που ήταν πριν εκείνη. Μας διαφοροποιεί μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Εγώ δεν ήμουν ποτέ κατά της θρησκείας. Δεν εκνευρίζομαι με το τι πιστεύει καθείς, ούτε με το τι κάνουν οι παπάδες και η εκκλησία γενικότερα. Έχω άποψη. Δεν εκνευρίζομαι όμως. Εκείνη όμως είχε μένος εναντίον. Της λέω ότι ήταν απλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Όπως το γίν και το γιαν. Ο αντίθετος πόλος. Γι’ αυτό και ξαφνικά βρέθηκε στην ακριβώς αντίθετη μεριά από εκεί που ήταν.

Εγώ απλά δεν προτίθεμαι να είμαι οπαδός καμιάς ομάδας, καμιάς θρησκείας καμιάς θεωρίας.

Ένας οπαδός βρίσκει απλώς τρόπους και μέσα για να προστατέψει τον εαυτό του, για να νιώθει ασφαλής. Ο οπαδός προσπαθεί απλώς να πετάξει την ευθύνη στους ώμους κάποιου άλλου. Ο οπαδός προσπαθεί απλώς να βρει μια ομάδα, όπου να μπορεί να χάσει τους φόβους του. Απλώς ψάχνει παρέα. Δεν μπορεί να είναι μόνος. Φοβάται να είναι μόνος. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον εαυτό του.
Ο οπαδός δεν είναι ποτέ έτοιμος για την ανασφάλεια.

Είμαι οπαδός του εαυτού μου, αυτού που βλέπω, αυτού που αισθάνομαι και αυτού που μου συμβαίνει. Τι να μου πει ο καθένας για την δική μου ζωή? Τι να μου πουν βιβλία χιλιάδων ετών για το τι είναι σωστό και τι όχι?

Και επιλέγοντας να μην επιλέγω, νιώθω πολύ πιο ελεύθερη και πιο φυσική από ότι αν έπρεπε να υπερασπιστώ τις απόψεις ή την ηθική κάποιας οποιασδήποτε θρησκείας

Το σουβενίρ μου από το πρόσφατο κρυολόγημα μου...

Πως λέμε το σουβενίρ από το πρόσφατο ταξίδι μου? Ε! Εμένα μετά από ένα μίνι κρυολόγημα που πέρασα ( για άλλη μια φορά!!!) την προηγούμενη εβδομάδα μου έχει μείνει ένα μικρό σουβενίρ το οποίο ονομάζεται επιχείλιος έρπης. Όσοι τον παθαίνουν ξέρουν. Δεν χρειάζεται να περιγράψω πόσο ενοχλητικός είναι.

Για αυτούς που ευτυχώς δεν τους έχει εμφανιστεί ποτέ να πω μερικά πράγματα για να συνειδητοποιήσουν πόσο τυχεροί είναι σε αυτό το θέμα.

Καταρχήν το βασικό. Δεν θεραπεύεται (να χαρώ εγώ γιατρούς!!). Είναι εκεί πάντα και σε πρώτη ευκαιρία κάνει την εμφάνιση του.
Η συχνότητα που εμφανίζεται είναι σχετική και το άγχος μοιάζει να παίζει τον σπουδαιότερο λόγο. Π.χ. Το κρυολόγημα θεωρείται και αυτό μια αφορμή εμφάνισης του. Όμως στα 6 χρόνια που είχε να μου εμφανιστεί είχα κρυολογήσει ουκ ολίγες φορές.

Για να τον περάσεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται πρέπει να τον προλάβεις. Τα προμηνύματα τα νιώθεις καταρχήν. Ένα αίσθημα καύσου είναι το πρώτο που νιώθεις. Μετά τα εν λόγω προμηνύματα αρχίζουν και γίνονται ορατά. Μικρές φυσαλίδες αρχίζουν να εμφανίζονται. Εκεί πλέον μπορεί να πει κανείς ότι είναι ήδη περαστικά. Το κακό έχει γίνει. Γιατί για να τον προλάβεις πρέπει να ενεργήσεις όσο ακόμα είμαστε στο πρώτο στάδιο. Έλα όμως που εμφανίζεται σε ανύποπτο χρόνο. Και έτσι μπορεί πολύ απλά να κοιμηθείς μια χαρά (ή απλά νομίζοντας ότι είσαι μια χαρά) και να ξυπνήσεις και να τον έχεις παρέα.

Από εκεί και πέρα τίποτα άλλο πιο συνετό δεν μπορείς να κάνεις εκτός από υπομονή. Να περιμένεις να κάνει τον κύκλο του δηλαδή.

Που σημαίνει ότι πρέπει να έχεις γενικά υπομονή. Να ματώνει κάθε τρεις και λίγο, σε κάθε ευκαιρία. Όταν κάνεις μπάνιο, όταν τρως, όταν γελάς, όταν κοιμάσαι κτλ. Και εσύ να μην εκνευρίζεσαι.
Τα χείλη σου να έχουν τέτοια εμφάνιση που να τραβάνε αμέσως τα βλέμματα όλων και φυσικά δεν τα τραβάνε για τον λόγο που θα ήθελες αλλά εσύ και πάλι να μην εκνευρίζεσαι για αυτό.
Εννοείται πως το να φιλήσεις ή να σε φιλήσουν απαγορεύεται. Όχι μόνο γιατί οι γιατροί ( να χαρώ εγώ!! ) λένε ότι κινδυνεύει να κολλήσει και ο άλλος (ο καλός μου μοιάζει να έχει ανοσία βέβαια αλλά άντε να στο εξηγήσουν τώρα το γιατί… Σιγά μην ξέρουν τι τους γίνεται), αλλά γιατί πρόκειται για επώδυνη εμπειρία!

H Lemon είχε γράψει για αυτό το θέμα σε ένα παλιό της post με μια διαφορετική πολύ όμορφη οπτική γωνία. Ρίξτε του μια ματιά.

Σήμερα λοιπόν, μετά από δέκα μέρες σχεδόν έχω ακόμα το σημάδι του πάνω αριστερά στα χείλη μου. Ελπίζω μόνο όταν θα μου κάνει την χάρη να εξαφανιστεί να κάνει καιρό να ξαναεμφανιστεί! Ας μην βιαστεί. Θα με υποχρεώσει!

O ήλιος μου δεν θα περιμένει...

Ο ήλιος μου δεν θα περιμένει

Θα με βρει να σε παρατηρώ κρυμμένη

Θα αναπνέεις αμέριμνος

Περήφανος Όμορφος Καυτός

Ο ήλιος μου δίνει & δεν περιμένει

Η θάλασσα μου δεν θα περιμένει

Θα σε βρει χωρίς ανάσα

Θα σε πλημμυρίσει χωρίς κανόνες

Αιώνια Δυνατά Παθιασμένα

Η θάλασσα μου εισβάλει και δεν περιμένει

Η αγάπη μου δεν θα περιμένει

Θα με βρει πλάι σου

Μεγαλώνει μέσα μου χωρίς όρια

Αληθινή Αθάνατη Νικήτρια

Η αγάπη μου καίει και δεν περιμένει.

Το παραπάνω το βρήκα γραμμένο σε ένα διαφημιστικό έντυπο μιας ταινίας πριν κάτι χρόνια. Μην με ρωτήσετε τίποτα. Ούτε το πότε θυμάμαι, ούτε την ταινία θυμάμαι, ούτε τον δημιουργό του παραπάνω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μου άρεσε.

Και αυτό μου αρκεί...

No matter where you are, there will be always be an ... ASSHOLE!

Αφιερωμένο στον Δημήτρη Γαλάνη. Του εύχομαι καλή τύχη...

Ομάδα Έψιλον

Πριν μερικά χρόνια σε μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο μου σχετικά με την ζωή στην αρχαία Ελλάδα, αναφερθήκαμε στην Ομάδα Έψιλον. Βασικά δεν αναφερθήκαμε. Αναφέρθηκε, γιατί εγώ απλά δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται. Ούτε καν είχα ξανακούσει για αυτή. Μου είπε λοιπόν περιληπτικά τις θέσεις τους (τις οποίες τώρα πια σχεδόν δεν θυμάμαι), μου ανέφερε το γεγονός ότι κάποια στιγμή είχαν ιδρύσει κόμμα για να μπουν στην Βουλή αλλά διαλύθηκε και ότι αυτή η ομάδα αριθμεί αρκετά μέλη ακόμα και σήμερα.

Μου τράβηξε το ενδιαφέρον τότε αυτή η ιστορία και πήγα και πήρα ένα βιβλίο τους. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο πολλά βιβλία είχαν εκδώσει. Ξεκίνησα να το διαβάζω αλλά ποτέ δεν το τελείωσα. Ίσως έτσι έχασα την ευκαιρία να καταλάβω "το τι θέλει να πει ο ποιητής". Όμως το βιβλίο δεν μπορούσε να με κρατήσει και έτσι το άφησα στην ησυχία του.

Τις προάλλες λοιπόν, η φίλη μου η Μαρία, προσπαθούσε να μάθει για αυτούς και έτσι με ρώτησε αν ξέρω κάτι σχετικά με αυτούς, αν ξέρω τι σκοπούς υπηρετούν, αν ξέρω ποια είναι η σχέση τους με την Ρόδο κτλ. Είχε βρει κάτι site σχετικά και είχε καταλήξει σε διάφορα συμπεράσματα σχετικά με αυτούς. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι "παιγμένοι" κατά κάποιο τρόπο, έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, έχουν εμμονή με τους αρχαίους Έλληνες, πιστεύουν ότι έχουν σχέση με εξωγήινους από τον πλανήτη Σείριο κτλ.

Όλα αυτά τώρα εμένα μου φαίνονται το λιγότερο κωμικά. Αλλά θα ήθελα να μάθω τι ξέρετε, τι ακούσατε, εσείς για αυτή την ομάδα. Πραγματικά είμαι περίεργη.

Μυστικισμός και επιστήμη.

Μυστικισμός είναι η εμπειρία ότι η ζωή δεν είναι λογική, ότι η ζωή είναι ποίηση, ότι η ζωή δεν είναι συλλογισμός , ότι η ζωή είναι τραγούδι.

Μυστικισμός είναι η διακήρυξη ότι η ζωή δεν μπορεί ποτέ να γίνει πραγματικά γνωστή. Είναι στην ουσία της άγνωστη.

Η επιστήμη χωρίζει την ύπαρξη σε δύο κατηγορίες: στο γνωστό και στο άγνωστο.

Το γνωστό ήταν κάποτε άγνωστο και τώρα έχει γίνει γνωστό. Το άγνωστο είναι άγνωστο σήμερα, αύριο ή μεθαύριο όμως θα γίνει και αυτό γνωστό . Η επιστήμη πιστεύει ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει ένα σημείο κατανόησης , που θα υπάρχει μόνο μια κατηγορία – το γνωστό.

Μυστικισμός είναι η διακήρυξη ότι η ζωή αποτελείται από τρεις κατηγορίες: Το γνωστό, το άγνωστο και το τρίτο και πιο σημαντικό: αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό. Και αυτός είναι ο ουσιώδης πυρήνας και των τριών.

Osho

Αυτό το διάβασα σήμερα, πριν από λίγο. Και νομίζω με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Και αν έπρεπε να πάρω θέση, θα διάλεγα σαφώς τον μυστικισμό.