ΣΚΑΛΑΘΥΡΜΑΤΑ 2

(“Σκαλάθυρμα” (το) πρόχειρο λογοτεχνικό ή επιστημονικό έργο: π.χ. στιχουργικό σκαλάθυρμα. Ετυμολογία: αρχική σημασία «μικρολεπτομέρεια» < σκαλαθύρω «σκάβω» < σκάλλω «σκαλίζω» + αθύρω «παίζω» (βλ. λ. Άθυρμα = παιχνίδι).

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Το 83% των Ελλήνων φοβάται τον ιό. Εγώ, πιο πολύ κι από τον ιό φοβάμαι αυτούς που (λένε ότι) δεν τον φοβούνται. Και επιδεικνύουν τον ηρωισμό τους κάνοντας χιούμορ όπως ο Τραμπ, ή η ξανθιά σφουγγαρίστρα από το Λονδίνο.

ΈΜΕΙΝΑ άναυδος όταν είδα (σε φωτογραφία) το σπίτι όπου μένει η Άνγκελα Μέρκελ. Μία ροζ πολυκατοικία, χωρίς μπαλκόνια από αυτές που έχτιζαν βιαστικά οι Γερμανοί μετά τον πόλεμο για να στεγαστούν και να γεμίσουν τα χαίνοντα οικόπεδα που είχαν αφήσει οι βομβαρδισμοί. (Σε κάθε τετράγωνα δύο ως τρία).

(Μάλιστα στο Μόναχο όπου έζησα και σπούδασα είχε συμβεί το εξής: επειδή υπήρχε έλλειψη ανδρών, οι γυναίκες συνασπίστηκαν, πήραν καρότσια που τα γέμιζαν με ερείπια και τα άδειαζαν εκεί που είναι σήμερα το Ολυμπιακό Στάδιο (και η έδρα της Μπάγερν) σχηματίζοντας ένα λόφο. Υπάρχει ακόμα καλυμμένος με πράσινο γρασίδι. Τις ονόμαζαν Schuttfrauen (οι γυναίκες των ερειπίων) και ο λόφος λεγόταν Schutthaufen.

Λοιπόν σε μία τέτοια πολυκατοικία χωρίς μπαλκόνια εμένα κι εγώ τρία χρόνια. Δεν είχε ούτε ασανσέρ και το μικρό μου διαμέρισμα ήταν στην σοφίτα – στον έκτο όροφο. Ανέβαινα μονορούφι τα σκαλιά με μίαν ανάσα…

(Σχόλιο της γυναίκας μου  όταν είδε την φωτογραφία: «Καλά, σε εργατική πολυκατοικία μένει;»).

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ:  Μιλώντας για τον κορονοϊό η Μέρκελ τον παρομοίωσε με τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Πολλά ειρωνικά σχόλια γράφτηκαν γι αυτή την παρομοίωση (π.χ. «ας μην τον κάνατε!»).

Προφανώς η Μέρκελ δεν ήταν οπαδός του Χίτλερ αφού γεννήθηκε δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του κι έζησε τα νεανικά της χρόνια στην ανατολική Γερμανία. Όταν μιλούσε για τον δεύτερο παγκόσμια εννοούσε αυτά που έζησαν οι Γερμανοί μετά την ήττα τους.

Έχοντας ζήσει κι εγώ την κόλαση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τα γκρεμισμένα σπίτια σε κάθε τετράγωνο, τους ανάπηρους πολέμου να ζητιανεύουν στις γωνίες, και την μαύρη αγορά να οργιάζει - είμαι βέβαιος ότι σε αυτή αναφερόταν η  Μέρκελ. 

Φτώχεια μεγάλη, άνθρωποι τρομαγμένοι. Δέκα χρόνια χρειάστηκαν ο Adenauer και ο Erhardt για να ξεκινήσουν το Wirschaftwunder (Οικονομικό θαύμα). Ο απλός λαός πλήρωσε ακριβά την παραφροσύνη της Ναζιστικής ηγεσίας του.

ΑΡΑΓΕ ΕΙΜΑΙ Ο ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ; Πριν από είκοσι χρόνια είχα γράψει ένα βιβλίο στο οποίο περιέγραφα όλα αυτά που ζούμε σήμερα με τον εγκλεισμό μας λόγω κορονοϊού. Τηλεδιασκέψεις, μαθήματα από απόσταση, τηλε-εργασία, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ψηφιακές υπογραφές και πιστοποιητικά, κλπ. Το βιβλίο μου είχε τίτλο «Ψηφιακή Ζωή» και ήταν το πιο αποτυχημένο της συγγραφικής μου σταδιοδρομίας. (Το μόνο που δεν έκανε δεύτερη έκδοση). Κανείς δεν ενδιαφερόταν τότε για την ψηφιακή τεχνολογία και τις δυνατότητές της.

Εγώ είχα ξεκινήσει να «παίζω» με τους υπολογιστές από το 1986. Την δεκαετία του ’90 μπήκαν οι βάσεις για όλα αυτά που κάνουμε σήμερα. Ήμουν τότε τακτικός αρθρογράφος στο περιοδικό RAM (πρωτοποριακή έκδοση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη) και με το διευθυντή του, τον πολυμήχανο Θόδωρο Σπίνουλα, μέχρι που συναρμολογούσαμε υπολογιστές.

Μπήκα στο Ιντερνέτ την εποχή που ήταν ένα μαύρο χάος με πράσινα γράμματα. Δεν υπήρχαν γραφικές παραστάσεις, και η δουλειά γινόταν με φραστικές εντολές σε γλώσσα UNIX.  Τα Graphics εμφανίστηκαν το 93-94. Το 1996 ανέβασα τον δικτυακό μου τόπο (ndimou.gr).

Και τώρα, χάρη σε έναν ιό, οι Έλληνες θα αποκτήσουν ψηφιακό πολιτισμό. Τι ειρωνεία…

Η Πεπαλαιωμένη Ορθοδοξία μας

Τι θα γίνει με την Εκκλησία μας;

Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν από την παρουσία του ιδρυτή της (και δεν εννοώ τόσο τον Ιησού Χριστό, όσο τον Απόστολο Παύλο) και παραμένει ακλόνητη, δογματική, παραδοσιακή και πεισματικά αντίθετη σε κάθε μεταρρύθμιση ή ανανέωση. 

Άλλες χριστιανικές εκκλησίες είχαν τους ανανεωτές τους, υιοθέτησαν καινοτομίες, τροποποίησαν τα δόγματά τους, αφουγκράστηκαν τις αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία. Επηρεάστηκαν από τις εκπληκτικές εξελίξεις στις επιστήμες και την τεχνολογία που άλλαξαν ριζικά την ζωή μας και προσπάθησαν να επωφεληθούν από αυτές.

Βέβαια η μονολιθικότητα της Εκκλησίας μας της επέτρεψε να μείνει συμπαγής και απρόσβλητη σε όλες τις αλλαγές και να κρατήσει την σιδερένια πυγμή με την οποία ποδηγετεί το Ελληνικό Κράτος και την Ελληνική κοινωνία. Όποτε έγινε κάποια προσπάθεια από το κράτος να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, η αποτυχία του ήταν εξασφαλισμένη.

Παραμένουμε το μόνο ευρωπαϊκό κράτος όπου δεν υπάρχει χωρισμός κράτους και εκκλησίας. Το μόνο που το σύνταγμά του δεν πηγάζει από την θέληση του λαού αλλά ισχύει: «Εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου και Ομοουσίας Τριάδος». Το μόνο όπου λείψανα Αγίων γίνονται δεκτά με …τιμές αρχηγού Κράτους. Το μόνο που σε καιρούς επιδημίας η αντιεπιστημονική και επικίνδυνη για την υγεία του λαού άποψη της εκκλησίας, προβάλλεται εξίσου με την τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση.

Έχω καταλήξει πως η αρχή του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας – αν ποτέ γίνει – θα έπρεπε να αρχίσει από την εκκλησία. Με θέσπιση εκκλησιαστικού φόρου που θα αφορά μόνο τους πιστούς – όπως γίνεται στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη –  για να πληρώνεται ο κλήρος, απαγόρευση ανάμιξης της εκκλησίας σε θέματα κοινωνικά και οικονομικά, απογραφή και φορολόγηση της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Αλλιώς θα παραμείνουμε κράτος μουλάδων, όπως το Ιράν.

Γιατί μόνον εδώ – για να γίνει η δουλειά σου – είναι καλύτερο να γνωρίζεις τον τοπικό μητροπολίτη παρά τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη. Μόνον εδώ χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια από την ψήφιση του νόμου, για να φτιαχτεί – στα κρυφά, από έναν ιδιώτη – το πρώτο αποτεφρωτήριο. Όλοι οι άλλοι – δημοτικοί άρχοντες, κλπ. – που είχαν προκηρύξει διαγωνισμούς, έκαναν πίσω μπροστά στον φόβο του ράσου.

Και μόνο εδώ πέτυχε η εκκλησία την μεγαλύτερη ιστορική απάτη όλων των εποχών. Ενώ πολέμησε με λύσσα τις ιδέες που οδήγησαν στην Ελληνική Επανάσταση του ’21, εκ των υστέρων εμφανίστηκε ότι εκείνη σήκωσε το Λάβαρο στην Αγία Λαύρα ανήμερα του Ευαγγελισμού. Ψέματα, ψέματα, ψέματα! Τίποτα δεν έγινε στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου, ψυχή δεν ήταν εκεί και το λάβαρο φτιάχτηκε 70 χρόνια μετά.

Πώς κατηχούσε τους Έλληνες το Πατριαρχείο πριν την επανάσταση: Να αγαπάμε τον Σουλτάνο που είναι ο πατέρας μας και να μην ακούμε τις σατανικές ιδέες που έρχονται από τη Δύση όπως ισότητα, ελευθερία, δημοκρατία. Έχω ξαναγράψει για την «Πατερική Διδασκαλία» που ισχυριζόταν πως «η τούρκικη κατοχή ήταν έργο της θείας πρόνοιας και σίγουρη οδός προς την μεταθανάτιο σωτηρία!»

Θυμάμαι πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί – προγραμματικά – χωρισμό κράτους και εκκλησίας… Κι ελπίζαμε τότε πως – δεν μπορεί – η πρώτη φορά Αριστερά θα τολμούσε… Άλλη μία οδυνηρή απογοήτευση!

Και χρειάστηκε ο Σημίτης με τις ταυτότητες και ο Μητσοτάκης με τις εκκλησίες, για να νιώσει η Εκκλησία μας την παρουσία του Ορθού Λόγου (που κι αυτός δώρο του Θεού είναι).

Ο Μεγάλος Φόβος

Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα ζούσα μέσα σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Που δεν θα συνέβαινε στην φαντασία μου (ούτε καν του σεναριογράφου) αλλά θα ήταν μία καθημερινή πραγματικότητα.

Και τα θύματα της ταινίας δεν θα ήταν ηθοποιοί που μετά το γύρισμα θα επέστρεφαν στα σπίτια τους – αλλά άνθρωποι πάσχοντες, που θα υπέφεραν πραγματικά και θα πέθαιναν στ’ αλήθεια.

Σενάριο της ταινίας: στη χώρα που ζω – αλλά και σε όλες τις άλλες χώρες της γης –έχει εμφανιστεί ένας αόρατος θανατηφόρος ιός. 

Φαίνεται ότι μολύνει τους πάντες χωρίς όμως να αρρωσταίνουν όλοι. Οι περισσότεροι είναι φορείς, αλλά όχι ασθενείς.

Οι υγιείς φορείς έχουν όμως την δυνατότητα να μεταδώσουν τον ιό σε οποιονδήποτε. Ο καθένας είναι ένας υποψήφιος ασθενής ή δολοφόνος.

Κάθε άνθρωπο που συναντάς αναρωτιέσαι: μήπως είναι αυτός που θα με μολύνει; Ο Μεγάλος Φόβος.

Οι υγιείς είναι υπό προϋποθέσεις υγιείς. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να κολλήσουν από κάποιον ασυμπτωματικό φορέα – ή να δραστηριοποιηθεί ο ιός που από μέρες κρύβουν μέσα στον οργανισμό τους – και να καταπέσουν.

Οι τυχεροί θα την βγάλουν με ένα γερό κρυολόγημα, ή μία κανονική γρίπη. Οι άτυχοι μπορεί να αρρωστήσουν βαριά, να χρειαστούν διασωλήνωση σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας – και ενδεχομένως να χάσουν την μάχη.

Αλλά το χειρότερο σε αυτή την ιστορία είναι ο διαρκής μεγάλος φόβος. Κανείς δεν ξέρει – όσο καλά κι αν νιώθει τώρα – αν θα είναι ο επόμενος άρρωστος ή ο επόμενος νεκρός.

Ειρωνεία: όποιος σχεδίασε αυτόν τον ιό, είχε άψογο μαύρο χιούμορ. Οι κυριότεροι φορείς του είναι τα παιδιά. Που όμως ποτέ δεν προσβάλλονται από αυτόν. Έτσι κυκλοφορούν υγιή και ανεμπόδιστα – ώστε να μολύνουν όλους τους άλλους.

Οι επιστήμονες ψάχνουν με όλα τα μέσα να μάθουν για την προέλευση του ιού, τις ιδιότητές του, τις αδυναμίες του – και φυσικά τον τρόπο αντιμετώπισής του. Είτε μεμονωμένα, είτε μαζικά. Ψάχνουν για φάρμακα, για εμβόλια, για θεραπείες.

Μαύρο σκοτάδι. Μετά από μήνες ερευνών όλων των επιστημονικών κέντρων και φορέων της γης – δεν έχουμε μάθει τίποτα. Χειρότερα: μάθαμε ότι ο ιός μεταλλάσσεται  συνεχώς κι έτσι κάθε γνώση σχετική με αυτόν είναι προσωρινή. Αύριο θα είναι άλλος.

Εντωμεταξύ οι στατιστικές κάθε μέρα αναφέρουν εκατοντάδες νεκρών και χιλιάδες νέων ασθενών. Οι κλάδοι υγείας έχουν γονατίσει.

Ακόμα περισσότερο έχει γονατίσει η οικονομία: βουλιάζουν τα χρηματιστήρια, τρέμουν οι τράπεζες, παραλύουν οι μεταφορές και οι συγκοινωνίες, σταματάει η κατανάλωση, εξαφανίζεται ο τουρισμός.

Και ο Μεγάλος Φόβος συνεχίζεται

Οργιάζουν οι θεωρίες συνωμοσίας: πρόκειται  για μυστικό όπλο εξωγήινων που θέλουν να καταλάβουν τον πλανήτη, είναι πείραμα κρυφού βιολογικού υπερόπλου που ξέφυγε από το εργαστήριο και αυτονομήθηκε, είναι παγίδα συμμορίας που κατέχει και το αντίδοτο – αλλά θα απαιτήσει δισεκατομμύρια για να μας το δώσει…

Όλοι αυτοί, που ως τώρα ήταν αρνητές του εμβολιασμού και δεν μπόλιαζαν τα παιδιά τους, εκλιπαρούν να βρεθεί ένα εμβόλιο.

Οι συνήθεις ύποπτοι (Μασόνοι, Εβραίου, Αμερικάνοι, Κινέζοι, κλπ) δεν αναφέρονται πια καθόλου – διότι και αυτοί είναι ανάμεσα στα θύματα: φοβούνται, υποφέρουν και πεθαίνουν.

Και όσο τραβάει αυτή η ιστορία, χωρίς να φαίνεται λύση στον ορίζοντα, ο λοιμός θα γίνει και λιμός. Επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία φουντώνει, ο κόσμος πεινάει…

Ζούμε όλοι έναν εφιάλτη. Ο Μεγάλος Φόβος μας παραλύει. Και δεν ξέρουμε αν και πότε θα ξυπνήσουμε.

Το μεγάλο «τράφικινγκ»

Αρχαίος αναγνώστης του μπλογκ, από τον καιρό που ήταν σκέτο μπλογκ και όχι στήλη εφημερίδας, σκληρός εξ αριστερών κριτικός, μου γράφει:

«Η επίμονη σιωπή σας για το προσφυγικό/μεταναστευτικό θέμα είναι αξιοπρόσεκτη. Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθει κανείς πως σκέπτεται ένας υποτιθέμενος ανθρωπιστής όπως εσείς, για το θέμα αυτό και την όλη κατάσταση.

Αλλά περί αυτού δεν ακούει κανείς τίποτα από εσάς. Παραπονιέστε για πολλά πράγματα. Αλλά για ένα τόσο σημαντικό θέμα 

σωπαίνετε επίμονα.

Κάτι σημαίνει αυτό για σας».

Ο αναγνώστης έχει δίκιο. Έχω κάνει παλιότερα μερικές αναφορές στο θέμα – αλλά πρόσφατα καμία. Και ο λόγος είναι απλός: δεν έχω τίποτα να προσφέρω. Ακριβώς επειδή ΔΕΝ είμαι υποτιθέμενος, αλλά πραγματικός ανθρωπιστής, υποφέρω με το φοβερό ανθρώπινο δράμα – αλλά σε τι θα μπορούσα να βοηθήσω;

Να θυμηθώ τον Έλληνα δημοσιογράφο που, στον Ρώσο-Ιαπωνικό πόλεμο, (1904-5) βγήκε με πρωτοσέλιδο άρθρο και τεράστιο τίτλο, δίνοντας οδηγίες στο Ρώσο αρχιστράτηγο: «Δεξιότερα Κουροπάτκιν!». 

Και έμεινε στην ιστορία ως παράδειγμα αφέλειας;

Τώρα παίζουν στα χαρτιά τις τύχες των μεταναστών ο Πούτιν, ο Ερντογκάν, ο Άσαντ, η Μέρκελ, (από δίπλα παρατηρητής ο Τράμπ). Δηλαδή όλα τα σκληρά καρύδια του πλανήτη. Πόσο βάρος έχει γι’ αυτούς η γνώμη ενός σχολιαστή, που δεν θα διαβάσουν ποτέ; Όσο για τους Έλληνες αναγνώστες, το πρόβλημα εξαντλείται στο αν έχεις αριστερή ή δεξιά οπτική.

Παράδειγμα:

Βγήκε ο πολύ αξιόλογος και σοβαρός ιστορικός Αντώνης Λιάκος και έκανε μία ενδιαφέρουσα πρόταση: Η Ελλάδα να πάρει ένα εκατομμύριο πρόσφυγες για να αντιδράσει στην πληθυσμιακή της συρρίκνωση και γήρανση – που θα την οδηγήσει σε σίγουρο μαρασμό γύρω στο 2050.

Οι Δεξιοί εξερράγησαν, μερικοί Αριστεροί χειροκρότησαν. Η πρόταση εισέπραξε όμως μόνο πολιτικές αντιδράσεις. Δεν είδα πουθενά μία κοινωνικό-οικονομική ανάλυση των δυνατοτήτων και των επιπτώσεων.

 Ένα κράτος 9 εκατομμυρίων (εκ των οποίων το ένα αποτελείται από πρόσφατους μετανάστες, κυρίως Αλβανούς) μπορεί άραγε να αφομοιώσει ένα εκατομμύριο αλλόγλωσσους και αλλόθρησκους; Εδώ η Γερμανία των εκατό εκατομμυρίων μετά τόσα χρόνια δεν έχει ακόμα αφομοιώσει τους ομόγλωσσους και «ομόαιμους» Ανατολικογερμανούς. Εδώ εμείς δεν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε μερικές δεκάδες χιλιάδες άνεργους, ώστε να αποκτήσουν δεξιότητες που απαιτεί η οικονομία μας, για να καλύψει 300.000 κενές θέσεις εργασίας σε ελληνικές επιχειρήσεις. (Έρευνα MacKinsey).

Είμαστε λαός συναισθηματικός και σκεπτόμαστε με το θυμικό μας. Δύσκολα μπορούμε να αναλύσουμε ορθολογικά μία περίπτωση. 

Εμείς είτε θρηνούμε τα προσφυγόπουλα που πνίγονται και τις μωρομάνες που πεινάνε, ή επαναστατούμε και θέλουμε να τους πετάξουμε όλους στη θάλασσα.

Όμως η μετακίνηση των πληθυσμών είναι ένα προαιώνιο φαινόμενο, που διαμόρφωσε και διαμορφώνει την ανθρώπινη κατάσταση. Έτσι κατέβηκαν και οι Αχαιοί και οι Δωριείς. Τώρα έχει πέσει στα χέρια μεγάλο-διακινητών που χρησιμοποιούν τις ανθρώπινες μάζες σαν πιόνια. Ένα γιγάντιο παιχνίδι τράφικινγκ, (εμπορίας ανθρώπων) μπροστά στο οποίο οι μαφίες των ναρκωτικών μοιάζουν με νηπιαγωγεία. Και θέλει ο επικριτικός μου αναγνώστης να πάρω θέση και να τα βάλω με τους Αλ Καπόνε… 

Φυσικά το καταδικάζω! Αλλά με τι αποτέλεσμα;

Πληρώνουμε τα επίχειρα της γεωγραφικής μας θέσης. Αχ, και να μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε την Ελλάδα από εδώ και να την αράζαμε κάπου στη «Καραβαϊκή» (όπως ονόμαζε την Καραϊβική, ο μακαρίτης υπουργός Χαραλαμπόπουλος). Ρέγκε αντί για συρτάκι – δεν θα είναι και άσχημα…

«Είμαστε καταδικασμένοι να γειτονεύουμε» είχε πει ο Βενιζέλος στον Κεμάλ Ατατούρκ. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε αυτή την επικίνδυνη γειτνίαση και να κερδίσουμε όσους περισσότερους πόντους μπορέσουμε, στο μεγάλο χαρτοπαίγνιο που παίζεται γύρω μας…