Σάββατο, Μαΐου 26, 2012

Ποια πραγματικότητα;









Δύο email, από τα πολλά που παίρνω, θέτουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο θέμα. Μου γράφει ο Τάκης, ασκούμενος ψυχίατρος:

«Στην δουλειά όλοι μιλάνε για εκλογές, στο σουπερμάρκετ το ίδιο. Άνθρωποι που συναντιούνται μετά από καιρό, το πρώτο εύκολο θέμα που βρίσκουν να πουν είναι τα κουτσομπολίστικα των κομμάτων... Σκέφτομαι πόσο ψυχοθεραπευτικό είναι όλο αυτό: τόσοι άνθρωποι έχουν ένα θέμα να ασχολούνται… Είναι το καινούργιο παιχνίδι τους, ξεχνάνε τα προβλήματά τους, μετέχουν σε ένα τεράστιο σήριαλ... Και όντως αν σκεφτείς δικαίως είναι ψυχοθεραπευτικό:  όχι μόνο ξεχνάς προσωρινά τα προβλήματα αλλά ξέρεις ότι όλα αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν ενώ εσύ ο ίδιος όχι... Πόσο ανακουφιστική αίσθηση ασημαντότητας... Γι αυτό βλέπω τις ειδήσεις των οχτώ... για αυτό μάλλον σου γράφω τώρα...».

Ναι, τελικά, η ενασχόληση με τις εκλογές έχει γίνει ένα τεράστιο ρεάλιτι που μας αποπροσανατολίζει όλους. Κι όταν βγούμε από το στούντιο θα βρεθούμε μπροστά σε πραγματικότητες που τις έχουμε τόσο συζητήσει, ώστε να μην μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε…

Για τις πραγματικότητες μου γράφει και η Έλενα:

«Την προπαγάνδα που μαίνεται, ότι "πρέπει" να φυλαχτούμε μέσα στο μικρότερο κακό (εμείς), δήθεν για να αποτρέψουμε να γκρεμιστεί πάνω μας η Κόλαση (τους), την γράφουν ανέκαθεν στο δίκτυο οι άλλοι όλοι, σχετικοί ή άσχετοι, διαβασμένοι ή αδιάβαστοι, τρυφερά αφελείς ή απελπιστικά κακοήθεις. Κάτι καλύτερο, αν θέλετε, να μας δώσετε, όχι αυτό το μελάνωμα...».
Κι εδώ θα επαναλάβω την ερώτηση του Πιλάτου: «Τι εστίν αλήθεια;». Κι αν αυτό που η Έλενα ονομάζει προπαγάνδα, δεν είναι προπαγάνδα (όπως θα ελπίζαμε ενδόμυχα οι περισσότεροι) αλλά αλήθεια; Το να βαφτίζουμε προπαγάνδα ή προβοκάτσια τις αλήθειες που δεν μας αρέσουν, είναι ένας επικίνδυνος τρόπος άμυνας… Για πολλούς η «καταστροφική δραχμή» είναι ένας μύθος προορισμένος να μας τρομάξει. Για άλλους είναι μία σίγουρη αλήθεια.

Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να μάθουμε ποιος έχει δίκιο είναι να βουτήξουμε στα βαθειά. Είτε θα αναδυθούμε σε έναν άλλο καλύτερο κόσμο, είτε θα τσακίσουμε τον αυχένα μας στα βράχια και θα μείνουμε στον βυθό…
........................................................................
(Ο φιλόσοφος Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκε πως είναι πεταλούδα. Τόσο ζωηρό ήταν το όνειρο που όταν ξύπνησε δεν ήξερε αν ήταν ο Τσουάνγκ Τσου που ονειρεύτηκε την πεταλούδα, ή η πεταλούδα που ονειρεύεται τώρα πως είναι ο Τσουάνγκ Τσου).

Δευτέρα, Μαΐου 21, 2012

Μισό εκατομμύριο!


----------------------------------

BlogCounter.com access statistics:

----------------------------------


Number of hits since 03/17/2010: 499000

_______________________________________________________

Χθες μου ήρθε το παραπάνω μήνυμα από τον μετρητή που παρακολουθεί το blog μου.

Σε λίγο πάνω από δύο χρόνια (τον έβαλα στη νέα μορφή του ιστολογίου – η πρώτη είχε αρχίσει τον Ιανουάριο του 2006) μισό εκατομμύριο hits. Που σημαίνει μέσον όρο 631 την ημέρα, για ένα blog χωρίς σχόλια, χωρίς links, χωρίς δημοσιότητα και με αραιή και άτακτη δημοσίευση μετά από διακοπή τριών ετών.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

Κυριακή, Μαΐου 13, 2012

Εξορία


Το εξώφυλλο του Spiegel με έκανε να βουρκώσω. Ένιωσα σαν να με εξορίζουν – μαζί με την πατρίδα μου. Δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή να αποδώσω ευθύνες. Αλλά πονάω που μου παίρνουν την Ευρώπη.

Μεγάλωσα Ευρωπαίος στις πιο δύσκολες στιγμές του πολέμου και του μεσοπολέμου. Έμαθα γλώσσες, σπούδασα, ταξίδεψα, έζησα σε άλλες χώρες. Μορφώθηκα διαβάζοντας γαλλικά μυθιστορήματα, αγγλική ποίηση, γερμανικά δοκίμια. Πάντα ένιωθα ότι ευρύτερη πατρίδα μου ήταν η Ευρώπη – ενώ ιδιαίτερη η Ελλάδα.  Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αισθάνθηκα ολοκληρωμένος. Και τώρα με πετάνε έξω ως ανεπιθύμητο, αποτυχημένο.

Γεννήθηκα Ευρωπαίος και, όπως φαίνεται, θα πεθάνω τριτοκοσμικός. Αυτό μου επεφύλαξε η μοίρα.

____________________________________________

Y. Γ. Η πρώτη αντίδραση σε αυτό το κείμενο ήρθε με email: "Υπέροχο το τελευταίο ποστ στο μπλογκ... μοιάζει με ερωτική εξομολόγηση του Γκέμπελς! Συγχαρητήρια!".

Εκεί καταντήσαμε. Η αγάπη για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό να θεωρείται ναζισμός...

Δευτέρα, Μαΐου 07, 2012

Αφύπνιση;

Το ξύπνημα από το όνειρο ήταν απότομο και άφησε μικτή γεύση. Χαρά για το τέλος του δικομματισμού (καιρός ήταν). Λύπη για την άνοδο του αυταρχισμού. (Και δεν εννοώ μόνο την Χρυσή Αυγή. Αυταρχικοί είναι και το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες). Κατάθλιψη για την κυριαρχία του λαϊκισμού - παντού. Και απορία για την συνέχεια.

Η φωτογραφία είναι από τις διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα.

Σύμφωνοι, να μην πληρώσουμε την δική τους κρίση - αλλά την δική μας ποιος θα την πληρώσει;

Παρασκευή, Μαΐου 04, 2012

Ελληνική άνοιξη;

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές περνάω - χωρίς κανένα απολύτως λόγο - από την κατάθλιψη στην ευφορία. Ίσως επειδή η μαυρίλα, το χάος, η αδιέξοδη προοπτική δεν αντέχονται άλλο, αρχίζω και ξεφεύγω.

Ονειρεύομαι μία ελληνική άνοιξη σαν κι αυτή που φωτογράφησα πριν ένα μήνα. Μία ελληνική πολιτική άνοιξη που θα ανατρέψει την βρώμα, την μούχλα, την αδράνεια και θα ανεβάσει επάνω τα υγιή στοιχεία της ζωής μας.

Και αλήθεια, μία ουσιαστική άνοιξη δεν χρειάζεται επαναστάσεις και καρατομήσεις. Αρκετά αγανακτήσαμε, αρκετά κατεβήκαμε στους δρόμους. Χρειάζεται να αλλάξουμε μυαλά. Το σοκ της κρίσης να μας κάνει να σκεφτούμε αλλιώς. Όχι πια το βόλεμα του καθενός, που τελικά οδηγεί στην εξαθλίωση όλων.

Καμμία ένδειξη ότι πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα βλέπω ότι η ιδιοτέλεια, το μίσος, η προπέτεια και ο τσαμπουκάς (όλα αυτοκαταστροφικά) εξακολουθούν να κυριαρχούν. Αλλά επειδή δεν αντέχω να οραματίζομαι μία μετεκλογική κατεστραμμένη Ελλάδα, καταφεύγω  στο όνειρο. Ότι πολιτικοί και ψηφοφόροι έμαθαν από την κρίση, σκέφτηκαν λογικά, και βρήκαν λύσεις.

Θα ξυπνήσω άσκημα. Το ξέρω. Αλλά επιτρέψτε μου δύο μέρες φυγής...