Κάθε χρόνο στις γιορτές οι δημοσιογράφοι ψάχνουν εναγώνια για εορταστική ύλη προκειμένου να γεμίσουν τον χώρο ή τον χρόνο τους. Έτσι και φέτος κάποιοι με πήραν τηλέφωνο ρωτώντας (πάλι) για το «ωραιότερο Πάσχα της ζωής μου».
Τους απάντησα ότι το έχω ήδη περιγράψει πριν τριάντα ένα χρόνια. Σε ένα κείμενο που διαβάστηκε, διαδόθηκε, ανατυπώθηκε πολλές φορές – και ισχύει ακόμα. Φέτος το ξαναθυμήθηκα μια και το συμπεριέλαβε (με την άδειά μου) ο Δημήτρης Ταλιάνης στο ωραίο λεύκωμά του «Πάσχα στην Κέρκυρα».
Το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θα ξεπεραστεί ποτέ αυτή η εμπειρία μια και δεν πρόκειται να ξαναπάω στην Κέρκυρα για το Μεγάλο Σάββατο. Ηδη τις τελευταίες φορές με ενόχλησε αφόρητα η πολυκοσμία και η βαναυσότητα του πλήθους. Ήταν σαν να κάνεις έρωτα δημόσια.
Αλλά το λεύκωμα κερδίζει την ουσία.
________________________________________________________
Η αρχική φωτογραφία δεν είναι από την Κέρκυρα. Την έβγαλα σήμερα με το κινητό μου στον κήπο του μικρού μου εξοχικού καταφύγιου.