Over keuzes maken

Dinsdagavond, dus trouwe lezers verwachten nu het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol, Tamara van Lunatiek, Stephanie van Miss Pixie's Blog  en mij. Maar tot mijn grote spijt heb ik na lang wikken en wegen besloten om niet meer mee te doen met de 1000-vragen challenge. Het vraagt teveel tijd van me, tijd die ik op dit moment niet heb of liever op een andere manier besteed. Sinds een maand ben ik weer aan het werk na de geboorte van onze nummer twee en dat vraagt nogal wat aanpassing. 

Toen Eefje haar oproep deed om met haar een zomer lang mee te bloggen, was ik meteen enthousiast. Ik wilde al langer regelmatiger bloggen maar kwam daar niet toe. Meedoen met de challenge zou me er op zijn minst toe dwingen om elke dinsdag iets te posten. En omdat ik niet wilde dat als je door mijn blog zou scrollen, alle posts over de challenge zouden gaan, nam ik me voor ook elke vrijdag te bloggen zodat ik aan een mooi ritme van twee stukjes per week zou komen. In elk boek over bloggen staat namelijk dat het heel belangrijk is om regelmatig iets te posten als je je lezerspubliek wilt uitbouwen. Daar staat dan ook bij dat drie keer per week eigenlijk een minimum is, maar ik wist op voorhand dat dat voor mij niet haalbaar zou zijn. De moraal die ik uit het verhaal haalde, was dat consistentie belangrijker was dan kwantiteit, dus ging ik voor twee keer.

Ik vind het erg moeilijk om er na zes weken al mee op te houden. Het voelt aan als falen. "De zomer is toch ook zo lang niet meer," is er vaak door me heen geschoten.  Maar toen ik merkte dat ik veel te vaak kortaf werd naar mijn oudste zoon en hem dan het liefst TV liet kijken om zo tijd voor mezelf te hebben, wist ik dat ik moest kiezen.

Ik heb teveel deadlines op dit moment en ik wil (te)veel ballen hoog houden. Ik doe een heleboel leuke dingen, naast vier dagen werken, maar het kan niet de bedoeling zijn dat ik daar stress van krijg. Door de challenge ben ik nauwelijks aan naaien toegekomen en dat is uiteindelijk de belangrijkste reden dat ik blog. Deze week kon ik nog eens een paar keer achter de naaimachine kruipen en daar kreeg ik zoveel energie van dat ik dit als nog een teken zag dat ik moest kiezen.

Naast het naaien ben ik ook wekelijks bezig met fotograferen. Ik schreef al eerder dat ik mee ging doen met de cursus "52 weken Anders Kijken". Ik zit ondertussen in de negende week van de cursus en heb al zoveel geleerd (én ben tegelijk heel blij dat we nog tien maanden te gaan hebben). Het geeft een enorme boost van creativiteit én hele fijne contacten. Ik wil meer ruimte hebben om met de opdrachten aan de slag te gaan, ook weer iets wat de voorbije weken door de challenge niet altijd lukte. 

Uiteraard heeft de 1000-vragen challenge ook positieve kanten gehad. Dat jullie niet gaan denken dat ik het tegen mijn zin heb gedaan. Integendeel. 

Dankzij de challenge heb ik er een paar leuke volgers bij en heb ik ook enkele toffe blogs ontdekt die ik met plezier zal blijven volgen.

Ik werd verrast door reacties van mensen om me heen. Soms heb ik het gevoel dat niemand op mijn blogstukjes zit te wachten, maar als een vriendin dan via mail laat weten dat ze mijn blog wel degelijk leest ook al reageert ze nooit en dat ze vindt dat ik leuk schrijf en mijn foto’s super vindt, dan word ik helemaal happy. Of als blijkt dat een andere bekende mijn stukjes telkens leest. 

Ook al geef nu dan de voorkeur aan zelf gekozen thema’s, toch heb ik mezelf aangenaam verbaasd door er telkens in te slagen een interessant antwoord op soms onmogelijke vragen te formuleren. En sommige van die antwoorden hebben me extra blij gemaakt, zoals het antwoord op de vraag of ik dagelijks iets nieuws doe of het fotoverslag van mijn verste reis. Dat laatste verslag heeft trouwens de zin in een verre reis weer aangewakkerd. De kans dat we in de zomer 2017 naar Mexico vliegen met ons vieren wordt steeds groter.

Ik ben best wel efficiënt geweest de voorbije weken, net omdat ik alles goed wilde doen. Maar ook als ik deze challenge niet meer doe, blijft het een uitdaging om mijn gezin en het huishouden met mijn hobby's te combineren. De efficiëntie van de voorbije weken wil ik daarin meenemen. 

Bloggen zal ik blijven doen, misschien niet altijd even consequent, maar deze blog is mijn plekje. Ik blijf mijn creaties hier showen. Ik heb nog een aantal ideeën om over te schrijven. Stil zal het hier niet worden, maar ik doe het wel op mijn eigen tempo. En dat voelt goed. Hopelijk vinden jullie dat ook oké.

Eefje, Stephanie en Tamara zetten de challenge wel voort, dus kijk snel bij hen welke vraag ze deze week beantwoorden. 

Global Organic Textile Standard (GOTS)

Sinds ik met deze blog begonnen ben, heb ik alleen nog maar biologische stoffen gekocht (op een enkele uitzondering na). Op die manier wil ik mijn steentje bijdragen aan een duurzamere wereld.

Het GOTS-certificaat garandeert dat de stoffen en kleding met dit logo met respect voor mens én milieu gemaakt zijn. Bekijk dit korte filmpje (3'56") dat heel helder uitlegt wat het certificaat inhoudt. 

Ik hou zelf niet van moraalridders, maar toch hoop ik in dit geval dat het je aan het denken zet.

1000-vragen challenge: 'wat was mijn verste reis?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol,Tamara van Lunatiek en mij. Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 458 van Sara. 
Sara, volg jij me via social media? Dan mag je me je adres mailen en komt er een kleine attentie jouw richting uit. 

 

Wat was je verste reis?

Ik heb het geluk gehad al een aantal mooie verre reizen gemaakt te hebben. Mijn eerste verre reis ging naar Sri Lanka, daarna vertrok ik voor een uitwisselingsjaar naar Mexico (waar ik nadien nog een 6-tal keer terug ben geweest), ik werkte in Zuid-Korea en Japan tijdens het WK Voetbal 2002, ik reisde in Brazilië, Venezuela en de Filipijnen. Geen idee wat daarvan de verste bestemming was. Maar ik weet wel dat Niels zijn verste reis, en meteen ook die van ons als gezin, naar California in de United States of America ging. 

Selfish sewing: zo blij met mijn Lotta rok!

Afgelopen woensdag nam ik een dagje vrij om samen met een vriendin van Nederlands Limburg naar Hove (bij Antwerpen) te rijden, want eindelijk was er eens een workshop "in de buurt" (als in: niet in Gent of omstreken). Op het programma stond een dagje me-time om een rok voor mezelf te naaien: de Lotta van Compagnie M. Eerlijk is eerlijk: als die vriendin me niet gevraagd had om mee te gaan naar een workshop van Compagnie M zou ik niet snel een patroon van haar genaaid hebben, aangezien ze meisjespatronen ontwerpt waar mijn jongens niets aan hebben en om de één of andere reden was ik van haar vrouwenpatronen nog niet overtuigd. Maar ik had zo'n zin in een ééndaagse workshop dat ik al mijn bedenkingen overboord gooide en meteen besloot om de Lotta te maken, omdat mijn vriendin de Nina wilde maken. 

De rok moest perfect worden, en aangezien de voorbereiding het halve werk is, ging ik op zoek naar de perfecte stof. Ik maakte zelfs een heus Pinterest bord met de Lotta's die ik mooi vond. Eén ding wist ik van meet af aan zeker: de stof moest biologisch zijn en uiteraard kwam ik dan weer bij de webshop van Cas & Nina terecht. De Monaluna Poem Lawn stak al mijn ogen uit op het moment dat Deborah er een foto van op Facebook postte. Maar zoals altijd als ik (te) veel keuze heb, begon ik te twijfelen. Toen mijn man echter uit twee opties ook deze stof koos, was ik zeker. Ik vroeg Deborah welke effen biologische stof bij deze stof paste en kreeg meteen antwoord. 

Nog een stap in de voorbereiding was het wassen van de stof. Iets wat ik zelden of nooit doe want ik vind het zo jammer dat de stof dan niet meer zo kreukvrij te krijgen is als de nieuwe stof. Maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat het voorkomen van het krimpen van een nieuw kledingstuk belangrijker is dan een kreukelvrij stofje, dus ik zal dit in de toekomst nog wel vaker doen. Bij het strijken van de stof kwam ik er achter dat deze wel erg doorschijnend was, dus griste ik nog snel voeringstof uit m'n stoffenvoorraad. Mijn vriendin had de perfecte kleur blinde rits en in m'n beperkte knopenvoorraad vond ik wat knoopjes die bij de stof pasten. Ik tekende het patroon in twee maten (small en medium) want mijn heupmaat zat tussen de twee maten in. Ik was er klaar voor.

De workshop ging door bij Marte thuis wat echt voor een gezellige sfeer zorgde. We hadden hierdoor ook de eer om een blik te werpen op de real life versies van haar nieuwste patroon dat volgende week gelanceerd wordt! We waren met acht dames van wie de meesten een rok maakten: een Nina of een Lotta. Wat een mooie stoffen werden er boven gehaald. gelukkig overlegde ik eerst nog even welke maat ik best maakte, want bleek dat ik toch de large nodig had omdat ik het model graag wat lager op mijn heupen wilde dragen. Dzju! Die had ik niet getekend (ik had naar de maten van de tailleband in plaats van naar de heupen moeten kijken). En ik had me nog wel zo goed voorbereid... Gelukkig ging een mede-workshopster die maat ook maken en mocht ik haar patroon gebruiken. Oef! Dan hoefde ik daar niet echt tijd mee te verliezen. 

Toen ik de patroondelen op de stof gelegd had, voelde ik even de twijfel toeslaan of ik het wel goed deed; ik kreeg maar één kans om goed te knippen in zo'n mooie stof. Maar ik drukte die snel de kop in. Waarom zou het mis gaan? Andere keren ging het toch ook goed? 

Nog een voordeel van een workshop bij Marte thuis te volgen was de heerlijke verse lunch die we kregen: we konden smullen van een  taboulé, charcuterie (voor de Nederlanders: beleg), mozzarella bolletjes, salade, stokbrood, tomaatjes, etc. Lekkerrrr!

Ik heb heel goed gemerkt (en Marte waarschijnlijk ook aan al mijn vragen en extra checks) dat ik niet zoveel ervaring heb met kleren voor mezelf naaien. Voor volwassenen naaien is toch iets anders dan voor kinderen. Ik heb heel wat nieuwe technieken geleerd, en ook daarom ben ik zo enthousiast over deze dag. Ik leerde rimpelen, een voering naaien, een blinde rits inzetten (het lukte me zowaar zelf om de naad van het beleg mooi te laten doorlopen langs beide kanten, in tegenstelling tot dit jurkje), vlot omzomen (volgens de naaldloze techniek van Marte). 

 

Het fijne van een workshop te volgen bij de ontwerpster van het patroon is dat zij de werkwijze uit haar hoofd kent en je zo stap voor stap kan vertellen wat je moet doen.

Ondanks dat we de eindtijd van 17u met een uur overschreden hebben, was mijn rok toch nog niet helemaal af toen we naar huis gingen. Ik moest nog omzomen, de knoopjes aannaaien en op het laatste moment bleek mijn rits niet meer te sluiten waardoor ik een stukje diende los te tornen. Ik voelde dat mijn hoofd vol zat, dat ik niet meer nauwkeurig kon werken en besloot dat het beter was om die afwerking thuis te doen. Ik ben er uiteindelijk nog een kleine anderhalf uur mee bezig geweest doordat ik wat heb zitten prutsen met de rits. Maar ik ben wel heel trots op het eindresultaat! De Lotta heeft er een nieuwe fan bij.

Met dank aan Marte voor de knoopjes die ik meekreeg uit haar enorme knopenvoorraad. De knopen die ik mee had, waren veel te roze. Achteraf gezien kon er één ding beter en dat was een andere contrasterende kleur dan fuchsia dat misschien wat te veel tegen het roze aanleunt. Blauw was ook wel leuk geweest. Maar ach, dat is een detail.  

In mijn ideale wereld maakte ik meteen een tweede versie van deze rok zodat ik alle technieken nog eens kon oefenen (en ik nog een tweede rokje aan mijn kleerkast kon toevoegen). In mijn hoofd is de stof al geknipt, met vlieseline verstevigd waar nodig en gelockt. Nu alleen nog tijd vinden in de echte wereld.

Patroon: Lotta Skirt van Compagnie M

Stof: Poem Lawn van Monaluna en Uni Fuchsia van Cloud9, beide van bij Cas&Nina.

Knopen: uit de knoppenvoorraad van Marte

1000-vragen challenge: 'om hoe laat sta ik meestal op?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol en mij. Vanaf deze week schrijft ook Tamara van Lunatiek met ons mee (4 verrassingen te winnen dus!). Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 45 van Unique Marieke. 
Marieke, aangezien jij me volgt via social media, mag je me je adres mailen en dan komt er een kleine attentie jouw richting uit.

 

Hoe laat sta je meestal op?

Eindelijk eens een gemakkelijke vraag; een vraag waar ik meteen het antwoord op heb.
Sinds 2,5 week ben ik weer aan het werk na vier maanden thuis geweest te zijn met bevallingsverlof. Dat betekent dat ik mij niet meer kan laten wekken door de kreetjes van de jongste zoon of het geroep van de oudste, maar dat de wekker er weer aan te pas komt. Voor de geboorte van nummertje twee zette ik mijn wekker om 6:30; maar nu gaat ie al af om 6:00. Op zich heb ik gaan half uur extra nodig om de twee kids klaar te krijgen om om 7:45 ten laatste de deur uit te kunnen gaan, maar ik doe de ochtendshift in mijn eentje omdat mijn man al om 6:20 de deur uitgaat en ik heb toch graag wat extra speling voor onverwachte gebeurtenissen.

Daar komt ook bij dat de oudste niet de snelste ontbijter is én bovendien een flinke trek heeft, dus niet genoeg heeft aan één kommetje ontbijtgranen of twee boterhammen. Hij wil meestal van alles wat. Ik moet hem elke ochtend wel achter de veren zitten om te zorgen dat hij toch op tijd klaar is met alles. Dus voorlopig blijft die wekker om 6:00 afgaan. 

Als ik opgestaan ben, maak ik de fles van de jongste. Als hij al wakker is als ik opsta, krijgt hij die meteen; in het andere geval stap ik eerst onder de douche en doe mijn ochtendtoilet. Na de fles kleed ik Kasper aan. Als ik klaar ben, maak ik Niels wakker. Sinds hij geen dutje meer doet (nu ongeveer een maand), slaapt hij 's morgens langer en moet ik hem eigenlijk altijd wakker maken. Hij komt dan vaak van ver, maar is toch altijd heel snel fris en monter.

Als we alle drie klaar zijn, gaan we naar beneden, maak ik ontbijt voor Niels en snijd ik brood om ontbijt en lunch voor mij te maken. Elke avond zet ik de broodmachine op waardoor wij elke dag vers brood hebben. Lekker!

Als ik pas wakker ben, kan ik niet meteen ontbijten; het is alsof mijn maag wat meer tijd nodig heeft om te ontwaken. Daarom neem ik altijd ook ontbijt mee naar het werk. 

Tegen dat Niels klaar is met ontbijten (na 101 aansporingen) en zijn tanden poetsen, zit Kasper klaar in de maxicosi en zijn we klaar voor vertrek. Tegenwoordig betekent dat dat we rond 7:45 op de bakfiets stappen. Een sportief begin van de dag.

Doordat Niels sinds kort geen dutje meer doet, slaapt hij 's morgens langer uit. Dat is echt fijn op de dagen dat mijn man en/of ik niet werken, zoals vandaag, dinsdag, mijn vaste mamadag. Door een feestje gisterenavond lag ik pas laat in bed, maar nadat ik Kasper de fles gegeven had rond 6:30, zijn we samen weer in bed gekropen en werden pas wakker toen Niels zich liet horen iets voor 8:30. (Niels slaapt al acht maanden in een groot bed waar hij gemakkelijk zelf uit kan stappen, maar om de één of andere reden zal hij 's morgens niet zelf uit zijn bed komen. Als hij wakker is, roept hij "mama!" en blijft liggen totdat ik in zijn kamer kom.) 
8:30 is tegenwoordig echt uitslapen voor ons!

Lees zeker ook bij de anderen om hoe laat zij opstaan.

En jij? Om hoe laat sta jij op? Hoe zien jouw ochtenden eruit?

Verrassing

Welke vraag* wil jij dat we volgende week beantwoorden? Laat hieronder, of bij Eefje of bij Stephanie of bij Tamara, een reactie na met een getal tussen 1 en 999 vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Facebook en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 

En er hangt een verrassing aan vast: 

Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als Stephanie als Tamara als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een attentie van ons vieren toegestuurd: dus vier attenties. Als je twee van ons volgt, krijg je twee attenties; als je maar één van ons volgt, krijg je één verrassing. Aan jou dus om te bepalen hoeveel verrassingen je in je bus wilt krijgen, als jouw vraag getrokken wordt!

Volg De Wereld van Sazul op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.

Volg Wollebol op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.  
Volg Miss Pixie's Blog op Bloglovin, Facebook en/of Instagram. 
Volg Lunatiek op Bloglovin en/of Facebook.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. 

 

*vragen 912, 291, 399, 159 en 45 werden al beantwoord.

Selfish sewing: zomerrokjes

Omdat ik (te) brede heupen heb, vind ik mezelf niet echt staan met shortjes (of andere broeken). Daarom wilde ik voor de zomer een paar simpele (korte) rokjes naaien. Zonder veel poespas. Eén patroondeel, voor- en achterpand gelijk. Uit tricot, met boordband. 

Vlak voor we op vakantie vertrokken, maakte ik er drie op één avond. 

Ik vertrok van een rokje dat ik eerder al eens overtekende van een kleedje dat bestond uit een bovenstuk en een rokje. Ik vond het zo'n fijn kleedje dat ik er zelf een patroon van maakte en het opnieuw maakte (dit was voor mijn blogtijd). Het rokje hiervan was dus mijn uitgangspunt. Elk rokje paste ik wat aan zodat ik het kreeg uit de lap tricot die ik ervoor voorzien had. Drie kledingstukken op één avond, voor mezelf, dat gebeurde nog niet eerder. 

De eerlijkheid gebiedt me wel toe te geven dat de drie zomen op een andere avond afgewerkt werden. In eerste instantie wilde ik niks aan de zomen doen, aangezien tricot-stof niet rafelt. Maar uiteindelijk werkte ik één zoom af met de lockmachine, en bij de twee andere rokjes naaide ik een zoom met een uitgerekte zigzagsteek (ik had geen geduld om rustig aan de slag te gaan met de tweelingnaald zonder garantie dat de draad niet zou breken). Kun je dat eigenlijk maken, een rokje in tricot niet afwerken met een zoom?

Ik heb er al veel plezier van gehad, zowel op vakantie als hier (en ik heb zo'n vermoeden dat ik er nog veel plezier van ga hebben als ik het weerbericht bekijk. Joepie!). De rokjes op foto vastleggen is echter makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien ik meestal de fotograaf van dienst ben. Dus fotografeerde ik mijn zomerrokjes zoals ik ze naaide: even snel snel met m'n iPhone. De foto's zijn niet echt je dat (over de rokjes ben ik daarentegen gelukkig wel erg enthousiast!), geen enkele aan-foto van het paarse rokje is het publiceren waard, maar de vogeltjes en "sterretjes" (zoals mijn oudste de stof van zijn broekje noemt) geven wel een idee van hoe dat eruitziet.

Patroon: zelf getekend

Stof: 

- de paarse tricot via de Facebook-groep (S)Toffe deals

- de vogeltjes-tricot van Nosh van bij Georgette 

- de "sterren"stof van Halsoverkop van bij Het Stoffenhuis

1000-vragen challenge: 'praat ik tegen voorwerpen?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol en mij. Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 159 van Delphine Hoorelbeke:   

Praat je tegen voorwerpen?

Toen ik deze vraag kreeg, was mijn eerste antwoord: "nee! Natuurlijk niet! Ik ben toch niet gek?!?" Maar een blogpost met alleen dit als antwoord zou wel erg mager zijn. Dus ging ik eens googelen om inspiratie op te doen en via de zoektermen “praten tegen voorwerpen” las ik ergens dat iemand soms tegen zijn PC praat. Ja! Dat doe ik ook: vooral tegen die van het werk, als hij heel traag is, niet meteen reageert of vast hangt. Dan sla ik aan het foeteren tegen dat ding. Zondagavond heb ik het ook nog voor gehad met mijn eigen laptop: ik wilde snel wat foto’s van mijn telefoon inladen in mijn laptop toen het importeren vastliep. Toen heb ik ook gevloekt, want dat moest nu net weer gebeuren op het moment dat ik eigenlijk op tijd naar bed wilde gaan. (En in plaats van de boel de boel te laten wil ik dat dan meteen opgelost hebben waardoor ik – veel – te laat in bed lag.)

Als ik dan de lijn doortrek, zijn de momenten waarop ik tegen voorwerpen praat (lees: scheld) de momenten dat die niet doen wat ze verondersteld worden te doen:

• de waterkoker die geen water kookt
• de koffiemachine die voor kortsluiting zorgt als ik de kabel aanraak
• de kraan die blokkeert bij het dicht doen
• de lockmachine die ik niet ingerijgd krijg (al behoort dit nu tot het verleden dankzij het filmpje dat je hier vindt)
• de naaimachine die plots mijn stof opeet of die niet mooi hecht
• het spoeltje dat leeg is op het moment dat ik nog maar een klein stukje hoef te naaien

Is dit herkenbaar voor jou? Ga je in je boosheid ook wel eens tekeer tegen een voorwerp?

Verrassing

Vorige week hebben maar 2 mensen gereageerd met een nummer. Laat het niet stilvallen?! Wij laten het graag aan jullie over om te bepalen welke vragen we beantwoorden. En door hieronder een getal tussen 1 & 999* achter te laten, kun je ook een leuke verrassing krijgen. Dus reageer snel met een getal (hier of bij Eefje of bij Stephanie) vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Facebook en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 

En er hangt een verrassing aan vast: 

Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als Stephanie als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een attentie van ons drie toegestuurd: dus drie attenties. Als je twee van ons volgt, krijg je twee attenties; als je maar één van ons volgt, krijg je één verrassing. Aan jou dus om te bepalen hoeveel verrassingen je in je bus wilt krijgen, als jouw vraag getrokken wordt!

Volg De Wereld van Sazul op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.

Volg Wollebol op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.  
Volg Miss Pixie's Blog op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. 

 

* vragen 912, 291, 399 en 159 werden al beantwoord.