Είσαι θεά

Υποκλίνομαι στην απόλυτη θεά. Respect.

Η είδηση πρέπει να είναι 2-3 ημερών αλλά σήμερα κατάφερα να γράψω κάτι σχετικό. Η αστυνομία Κύπρου, αυτά τα κυπριακής προελεύσεως (και παραγωγής) λαγωνικά, αυτά τα διαμάντια των τμημάτων ασφαλείας (παγκοσμίως μιλούμε), έδειξαν και πάλι τις τεράστιες τους ικανότητες. Αυτά τα τσακάλια που για να γίνουν μπάτσοι πρέπει να παρακαθίσουν και να περάσουν τις πιο δύσκολες εξετάσεις που μπορείτε να φανταστείτε.

Έχω φίλο (μπάτσο) που μου εκμυστηρεύτηκε όταν έκατσε τις εν λόγω εξετάσεις ότι «ε φίλε εν έσιει έτσι πράμα. Εν σάννα τζαι εξετάζουν σε για να τσεκάρουν αν είσαι καθυστερημένος ή όϊ. Αν μεν είσαι καθυστερημένος πιάνουν σε. Γιατί μόνο βλάκας έννα κατάφερνε να μεν περάσει». Δεν είναι και η πιο politically correct δήλωση ούτε τζαι είδα τις εξετάσεις αλλά σας την μεταφέρω. Ήρτε δεύτερος τελικά ο παρέας.

Στο θέμα μας λοιπόν. Επήαν έφοδο λοιπόν τα jackals σπίτι μιας 35άρας δικηγόρου από την Λευκωσία. Δεν ξέρω τι πληροφορίες είχαν για την συγκεκριμένη αλλά σίουρα το τι ήβραν τζαι ο λόγος για τον οποίον την εσυλλάβαν τελικά είναι απαράδεχτος. Το 2013. Εντόπισαν μισό γραμμάριο κάνναβης!!!! ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ τι αδίκημα. Μισό γραμμάριο ρε εν κανεί για να πιττώσουν 2 άτομα. Έννα έπρεπε να το καπνίσει μόνη της η καημένη.

Αλλά στην οπισθοδρομική Κύπρο του 2013 συνελήφθηκε για μισό γραμμάριο χόρτο! Στην Κύπρο όπου καταναλώνουμε τον ούτσαλιν μας σε ποτό, μια φάουσα τσιάρα την μέρα αλλά αρνούμαστε να αντιληφθούμε ότι τα πιο πάνω είναι πιο βλαβερά από το χόρτο. Και στο άκουσμα μόνο της λέξης κάνναβη οι πάντες σοκάρονται και σκέφτονται ναρκωτικά!!!

Την ίδια νύχτα όμως μπορεί να κάθουνται δίπλα που την έγκυο γυναίκα τους τζαι να καπνίζουν ντουμάνι χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι κάμνουν κάτι λάθος. Όπως δεν αντιλαμβάνονται πόσο κακό κάμνει το παθητικό κάπνισμα αγνοώντας κάθε κανονισμό και σήμανση, αφτένοντας τον όπου σταθούν τζαι όπου βρεθούν. Μεν με παρεξηγάτε. Είπα το τζαι πιο παλιά. Πιο ωραίο πράμα που το τσιαρο με το ποτό εν έσιει. Αλλά σεβασμό στους τρίτους. Βάλεις το σακκάκι σου τζαι φκένεις έξω. Κάμνει μου κακό, ξέρω το τζαι αυτοκτονώ μόνος μου.

Η 35άρα δικηγόρος-θεά λοιπόν μπήκε στην αντεπίθεση. Δεν κώλωσε. Μήνυσε την δημοκρατία διότι της στερεί το δικαίωμα να κάνει χρήση κάνναβης. Θέλει η ίδια να εξουσιάζει το κορμί της όπως αυτή επιθυμεί. Επίσης λέει ότι επιθυμεί να καλλιεργεί μάλιστα κάνναβη για προσωπική χρήση εκμεταλλευόμενη τις ευεργετικές ικανότητες του φυτού. Επιθυμεί επίσης να την καπνίζει για να πολεμήσει το στρές, και τέλος η θεά θέλει να την καπνίζει για θρησκευτικούς σκοπούς! Χαχαχα πολλά καλό.

Πόσες φορές είπα της μάνας μου ή  της γιαγιάς μου να φύουν που μες τα μούτρα μου τζείντο δισκοπότηρο με το ντουμάνι που χρησιμοποιούν τάχα για να σε ευλογήσουν (καπνίσουν whatever). Άτε ολάν ντουμάνι. Τζείνο κάμνει λιγότερο κακό δηλαδή; Τζαι πρέπει να περάσει τζαι μια μέρα τουλάχιστον για να ξεβρομίσει το σπίτι.

Τούτη λοιπόν η τύπισσα πήγε ενάντια στο πουριτανό σύστημα και το πολεμά. Μπράβο της μακάρι να είχαν ούλλοι τόσα αρχίδια. Να πολεμούν για αυτό που πιστεύουν μέσα μάλιστα και στον επαγγελματικό τους κύκλου (δικηγόρος). Ακόμα και όταν αυτό το θέμα στην οπισθοδρομική μας κοινωνία αποτελεί ταμπού. Μακάρι να ήμασταν ούλλοι έτσι. Γιατί είναι τουλάχιστον παράλογο να συλλαμβάνεσαι για κατοχή μισού γραμμάριου μιας ουσίας η οποία είναι ουσιαστικά αποποινικοποιημένη στον δυτικό κόσμο.

Είπα το πολλές φορές τζαι νομίζω συμφωνούμε. Εν τούντα κολλήματα που μας εκρατήσαν πίσω. Τούτος ο συντηρητισμός, ο πουριτανισμός, ο φόβος της αλλαγής και φυσικά η ψεύτικη ηθική του γαμώ την νύχτα του Σαββάτου πουτάνα τζαι πάω την Κυριακή το πρωί εκκλησία. Τούτα ένει που μας οδήγησαν σε αμέτρητες λανθασμένες αποφάσεις οι οποίες στο τέλος της μέρας κατάστρεψαν την χώρα.

Είσαι θεά.  

Λεφτά υπάρχουν

Μα αν δεν κάμνω λάθος έχουμε κρίση έννεν; Νομίζω!

 

Ας δούμε τους δείχτες μισό λεπτό γιατί συγχύστηκα.

 

• Οικονομική ανάπτυξη: -5.6% το τρίτο τρίμηνο και η Τρόικα αναμένει να φτάσει το -7.7% το 2013 και το -4.8 το 2014.
• Δημοσιονομικό Ισοζύγιο: -3.6%/ΑΕΠ το δεκάμηνο του 2013. Αναμένεται να φτάσει το -6.5%/ΑΕΠ στο τέλος της χρονιάς γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να αποζημιώσει τα ταμεία προνοίας αντί να κάτσει στα βραστά της.
• Δημόσιο χρέος: 17.5δις (98%/ΑΕΠ) το πρώτο μισό του χρόνου. Αναμένεται να φτάσει ή να ξεπεράσει το 110%/ΑΕΠ.
• Ανεργία: 17% τον Οκτώβριο. Αναμένεται να αγγίξει και ίσως να ξεπεράσει το 20% το 2014.
• Πληθωρισμός: -0.78% τον Νοέμβριο 2013. Αποπληθωρισμός μάλλον.

 

 

Επιπρόσθετα το τραπεζικό μας σύστημα φέτος κατάφερε και έκλεισε την δεύτερη πιο μεγάλη τράπεζα του τόπου η οποία απορροφήθηκε από την μεγαλύτερη. Το νέο συγκρότημα έχασε τον τελευταίο χρόνο καταθέσεις 13 δισεκατομμυρίων από πώληση λειτουργιών στην Ελλάδα, μετατροπή καταθέσεων σε μετοχές και από εκροές. Ενώ ανακοίνωσε ζημιές 1.9δις το εννιάμηνο του 2013 και ζημιές 1.57δις το 2012.

 

Η συνολική μείωση στην καταθετική βάση ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της χώρας φτάνει τα 22.84δις τον Οκτώβριο (σύνολο 47.3δις, -33% σε σχέση με Δεκ. 2012).

 

Επιπλέον, η χώρα δέχτηκε 10δις για να διασωθεί (Bail-out) εκ των οποίων μπορεί να χρησιμοποιήσει το 1.5δις (και το έχει ήδη κάνει για το 1δις) για διάσωση του συνεργατισμού ο οποίος είναι πνιγμένος στα κακά δάνεια που θα φτάσουν λογικά το 50% του συνόλου (όπως και της τράπεζας Κύπρου).

 

Τέλος στην αγορά ακινήτων πωλούνται κάτω από 4,000 κομμάτια τον ΧΡΟΝΟ!! Αυτό το στατιστικό δείχνει ότι η αγορά υπέστη μείωση πωλήσεων από το peak του 2007 της τάξεως του 80%!!!!!!!! (21,245 κομμάτια το 2007). Οι τιμές τους από την άλλη (με βάση το RICS Index) έχουν μειωθεί από το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κατά 35% στα διαμερίσματα και 26% στα σπίτια παγκύπρια. Με βάση διάφορα ratios (investment yield, House price/Income) αναμένεται περαιτέρω μείωση 30-50% τα επόμενα χρόνια.

 

Η πιο πάνω εικόνα περιγράφει την σημερινή Κύπρο. Σε λίγες μόνο γραμμές.

 

Όσοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν τι έγινε μπορούν απλά να δουν τους πιο πάνω αριθμούς. Όσοι βρίσκονται επίσης κλειδωμένοι στα πολιτικά τους γραφεία και είναι τυφλωμένοι και κουφοί από τους κόλακες και τους γλείφτες που τους περιτριγυρίζουν, μπορούν επίσης να ρίξουν μια ματιά στα πιο πάνω.

 

Μαλιστα.

 

Με βάση λοιπόν τα πιο πάνω δεδομένα σε τι προτεραιότητα θα τοποθετούσατε τον οπλικό εξοπλισμό της χώρας; Εγώ μάλλον πολύ χαμηλά. Γιατί με βάση τα πιο πάνω νούμερα μου φαντάζει κάπως δύσκολο (ή ηλίθιο όπως θέλετε χαρακτηρίστε το) να προτείνεται η «επένδυση» πάνω από 150εκ για την Ε.Φ.

 

Μιλούμε για

 

• 120εκ περίπου για αγορά 2 πλοίων τα οποία θα σουλατσάρουν στην Κυπριακή ΑΟΖ και θα τρομοκρατούν τον Τουρκικό στόλο όπως επίσης και κάτι πειρατικά (Μπαρπαρόζα πως το λαλούν) που γυρεφκουν αέριο τζαι πετρόλαο έσσω μας.
• Επίσης 30εκ για την συντήρηση των μαχητικών επιθετικών Ρωσικών ελικοπτέρων ονόματι αλιγάτορες (Ατς αυτά είναι ρε). Τα οποία παρεμπιπτόντως δεν πετούν νύχτα. Α ναι. Τζαι ξεχάσαμε να βάλουμε στο συμβόλαιο να μας στείλουν το manual άρα εν μπορούμε να τα επιδιορθώνουμε μόνοι μας τζαι πρέπει να τα στέλλουμε στους Ρώσους κάθε 5 χρόνια να τα κάμνουν service. Τζαι να τους κοττούμε 30εκ!!!
• Τέλος αγορά μη επανδρωμένων αεροπλάνων, τα λεγόμενα UAVs (Unmanned Aircraft Vehicle System) για να επιθεωρούν ΑΟΖ, πράσινη γραμμή, δάση, και τις γυναίκες των πολιτικών μας μήπως τους κάμουν κέρατο. Κοστίζουν 500,000 – 1,500,000 το ένα χωρίς τα παρελκόμενα τους.

 

 

Κατ΄ ακρίβεια η αγορά των τελευταίων δεν είναι άσχημη ιδέα. Μόνο που από ότι έχω δει το Ινστιτούτο Κύπρου έχει ήδη αναπτύξει αυτή την τεχνολογία και 5 δικά του μη επανδρωμένα αεροσκάφη εξοπλισμένα για αυτόνομες πτήσεις, 1 κέντρο ελέγχου, 1 υπερσύγχρονο σχετικό εργαστήριο στοίχισαν 590,000 σε 4 χρόνια. Έτσι εθκιέβασα τουλάχιστον. Άρα γιατί αγορά ξένων και γιατί αυτή η τιμή που αναφέρεται; Άραγε γιατί;

 

Όταν λοιπόν μιλούμε για οικονομική κρίση και κατάρρευση της οικονομίας γιατί επείγεται η ψήφιση κονδυλίου 160 σχεδόν εκατομμυρίων για αγορά οπλικών συστημάτων;;;;

 

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι 2 μαούνες που θα κάμνουν βόλτα στην ΑΟΖ μας τζαι θα τρων πετρέλαιο, δεν μπορούν να εκφοβίσουν ούτε το πειρατικό του κάπτεν Τζιμ (πόσο μάλλον τους Τούρκους). Όπως επίσης και στα αρχίδια μου αν δεν ξαναπετάσουν οι Αλιγάτορες. Έτσι τζαι αλλιώς 11 επιθετικά ελικόπτερα εν νομίζω να προσφέρουν κάτι στην αεράμυνα της Κύπρου. Να τους κλάσει η αεροπορία της Τουρκίας έννα εξαφανιστούν.

 

Άρα προς τι η ψήφιση του κονδυλίου; Α; ΜΙΖΕΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΜΙΖΕΣ;;;;; Ακόμα τρώμε μίζες;;;;;

 

Νόμιζα εμάθαμε κάτι που τούτα ούλλα που επάθαμε αλλά δυστυχώς έχω λάθος. Οι ίδιοι μαλάκες εμείναμε. Λογικό αφού οι ίδιοι ΜΑΛΑΚΕΣ μας διοικούν. Και φυσικά για να ψηφίζεις ένα  ΜΑΛΑΚΑ πρέπει να είσαι τζαι εσύ ΜΑΛΑΚΑΣ. Εκτός αν πάεις έξω που την βουλή τζαι σύρνεις τους σιηπεθκιές με το G3....

 

Για όλους τους υπόλοιπους, μας εύχομαι χρόνια πολλά. ΜΑΛΑΚΕΣ.

She’s back with a bang.

Η Αντιγόνη το κανόνι χτύπησε και πάλι στην Ευρώπη. Για άλλη μια φορά κόλλησε στον τοίχο την Τουρκία και την έκανε αφίσα εφηβικού δωματίου. Η Αντιγόνη μαζί με την άλλη βαρετή Ευρωπαϊκή μας τορπιλάκατο την Ελενίτσα Θεοχάρους έχουν ξεκωλωθεί να κολλούν την Τουρκία στον τοίχο. 

Θυμάστε φαντάζομαι την εκπληκτική περσινή Χριστουγεννιάτικηγιορτή που διοργάνωσε η Αντιγόνη; 

Ε βέβαια την θυμάστε. Την θυμάται όλη Ευρώπη. Έμεινε που λένε. Χόρεψαν καλαματιανό, ήπιαν, έφαγαν και φυσικά ας μην ξεχνάμε στόλισαν το special tree. Ένα δέντρο γεμάτο με φωτογραφίες των αγνοουμένων. A special tree from our special one.
 

Ανατρέχοντας στην περσινή γιορτή θυμήθηκα ότι η Αντιγόνη το κανόνι (κορίτσια κανόνια - αγόρια μακαρόνια) στόλισε το special tree σε περίοδο όπου η Κυπριακή δημοκρατία είχε φάει πρόστιμο γιατί είχε αποκρύψει στοιχεία από συγγενείς αγνοουμένων ενώ ήξεραν ότι το άτομο ήταν νεκρό. Φέτος ευτυχώς δεν υπήρχε κάποιο παρόμοιο συμβάν. 

Τέλος πάντων. Μετά από την τεράστια επιτυχία του περσινού event η Αντιγονάρα σκέφτηκε να το επαναλάβει. Πήρε λοιπόν μερικές από τις εξαιρετικές περσινές φωτογραφίες της Κύπρου μας (το θέατρο ας πούμε) αλλά και την περσινή ανεπανάληπτη-υπέροχη φώτο του Δέντρου, πρόσθεσε ακόμα 2-3 νέες και να σου η καρτούλα πρόσκληση. Και αυτή την χρονιά λοιπόν χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικές ικανότητες που απέδειξε ότι έχει σε διάφορα software εξειδικευμένα για γραφίστες μας παρουσίασε το εξής εξαίσιο νέο της poster-πρόσκληση. 

Αυτή την φορά όμως, είναι κλάσεις ανώτερο από το περσινό. Εμφανέστατα. Γιατί εκτός των άλλων φέτος διαθέτει και αστεράκια. Α τζαι νάκκο σιονούϊ. Αν δεν το έκανε η ίδια (πολύ το αμφιβάλλω) απέδειξε ότι σίγουρα ξέρει να διαλέγει ικανούς αλλά και ταλαντούχους συνεργάτες.

Οι οποίοι πρέπει να έχουν και την αγγλική σαν μητρική τους γλώσσα. One more Christmas….. with unfulfilled expectations for Cyprus..... Μάλιστα ρε αυτά είναι... Κάτι όπως το γνωστό θρυλικό και διαχρονικό πλέον Λιλλικικο... «This is the first time I come to Poland and I don’t know why»

Τζαι εγω πραγματικά I don’t know why, I don’t know why μας εβάλαν στην Ευρώπη. 

Αφού λοιπόν ανοίξει την εορτή η Αντιγόνη με την σέξι και όποιος αντέξει φωνή της και την σέξι και όποιος αντέξει αγγλική προφορά της, θα ακολουθήσουν τα κάλαντα από την χορωδία του δήμου Στροβόλου. Ταξιδάκι αναψυχής sponsored by Dimotes Strovolou στην πρωτεύουσα της Ευρώπης για να τραγουδήσουν επ’ ευκαιρίας και στην γιορτή της Αντιγόνης. 

Τέλος η γιορτή θα κλείσει με το θρυλικό πλέον στόλισμα του δέντρου, κάτι που έχει γίνει θεσμός σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφού σκέφτονται το εν λόγω στόλισμα να γίνεται από τα Χριστούγεννα του 2014 στην Place du Luxembourg, γνωστή πλατεία των Βρυξελλών και κλασσικός χώρος μάζωξης των Eurocrats. 

«Ελάτε και στολίστε μαζί μας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο»...Σε ακριβή μετάφραση “come and decorate with us the Christmas tree”. Ακόμα και στο Google translate η μετάφραση φαίνεται λιγότερο άμεση από τα Ελληνικά. Δοκιμάστε. 

Μόνο που θωρώ τούντες βλακείες πιάνει με η πελλάρα for one more Christmas..... and I don’t know why.

You’re in the army now

Τόσο καιρό συγκρατήθηκα τζαι εν έγραψα τίποτε για την θητεία μου στον τεράστιο αυτό στρατό που λέγεται Εθνική Φρουρά. Σας έδωσα ανά διαστήματα να καταλάβετε τα αισθήματα που τρέφω για αυτό το μπουρδέλο που θέλουμε να αποκαλούμε στρατό. Αυτό το μπουρδέλο του οποίου η προσφορά στην πατρίδα περιορίζεται στους μισθούς που πληρώνει στους μόνιμους και στις μίζες που τσεπώνουν οι πολιτικοί. Δεν έχει κανένα μα κανένα άλλο λόγο ύπαρξης.

 

Συγκρατήθηκα λοιπόν για καιρό. Πρωτίστως τζιόλας γιατί το army talk δεν μου άρεσκε ούτε καν τον τζαιρό που υπηρετούσα. Αλλά μετά που τρία χρόνια που διατηρώ τούτο το blog αποφάσισα να γράψω τζαι κάτι για τα χειρότερα δυο χρόνια της ζωής μου.

 

Μέχρι την ηλικία του στρατού πρέπει να παραδεχτώ ότι ήμουν κακομαθημένος. Σε μια φούσκα όπου σαν κλασσικό λευκωσιάτικο βουτυρόπαιδο το μόνο που είχα για να αγχωθώ ήταν το σχολείο. Με τις εξόδους μας, με τα αθλητικά μας, με τις γκόμενες μας, με το χαρτζιλίκι μας. Σε φούσκα.

 

Την πρώτη μέρα κατάταξης αφήνεις πίσω την γκόμενα σου με την οποία ήσουν φυρμένος τζαι μπαίνεις σε ένα διαστημόπλοιο που στην προκειμένη είναι το αυτοκίνητο του μπαμπά σου. Αποχωρείς από τον πλανήτη γη και προσγειώνεσαι στον πλανήτη Άρη που ονομάζεται παλαιό ΚΕΝ Πάφου. Τονίζω παλαιό ΚΕΝ Πάφου.

 

Εκεί όπου μαθαίνεις για το καλαμαράκι Pirelli που κάμνει τζαι για κολλάρο σκύλου, για τους φοριαμούς, για τους θαλάμους των 100 ατόμων, για το ομαδικό μπάνιο, για τους θαλαμοφύλακες, τους οπλοβαστους, το ΚΨΜ, το jokey που διερωτάσαι γιατί εν το λαλούν καπέλο. Τζαι στο τέλος της πρώτης μέρας μαθαίνεις τζαι για τους σκατοφύλακες, νούμερο το οποίο βγάζεις την πρώτη σου νύχτα εσύ παρέα με τα σκατά των άλλων (σημαδιακό για το υπόλοιπο της θητείας μου).

 

Οι πρώτοι 5-6 μήνες περνούν γρήγορα. Ταξιδεύεις από το ένα κέντρο εκπαίδευσης (my ass) στο άλλο. Περνούν σχεδόν 5 μήνες τζαι ούτε που καταλάβεις ότι επεράσαν. Μέσα σε τούτους τους πέντε μήνες μεταμορφώθηκες φυσικά από ένα βιλλούι έφηβο σε ένα αποχαυνωμένο, yes sir, άβουλο, χωρίς γνώμη και λαλιά στρατιωτάκι. Το οποίο μάλιστα  προάγεται, μετά από σκληρή εκπαίδευση (my ass), σε υπαξιωματικό. Για όσους δεν γνωρίζουν ο υπαξιωματικός (λοχίας, δεκανέας) δημιουργήθηκε για να έχουν οι μόνιμοι κάποιον να την ταίζουν πιο εύκολα και συχνά. Να μεν έχουν ρε κουμπάρε να ασχολούνται με το κάθε στρατιωτάκι. Να την τρώει ο δεκανέας, λοχίας. 

 

Στο μεσοδιάστημα επίσης αυτών των πέντε μηνών, σε παρατάει και η γκόμενα η οποία είναι πλέον σε άλλο πλανήτη από εσένα. Στον κανονικό. Η καθησυχαστική σκέψη «ρε γαμώτο έθελα την αλλά έννα μεν έβρω άλλη;» είναι όπως το είπα. Απλά καθησυχαστική. Μόνο σκέψη. Γιατί στην ουσία εν πρόκειται να έβρεις. Εν θα έβρεις τζαι έννα μείνεις αγάμητος αλλό ενάμιση χρόνο.

 

Τελειώνει λοιπόν αυτή η περίοδος εκπαίδευσης και εσύ σκέφτεσαι αν περάσει ρε γαμώτο τζαι η υπόλοιπη θητεία μου έτσι γλήορα εννα βρεθώ να σπουδάζω σε χρόνο ρεκόρ. Αμ δε. Τότε μεταφέρεσαι στον πλανήτη όπου ο χρόνος έχει πεθάνει τζαι εκάμαν του τζαι 15 μνημόσυνα. Σε τάγμα πεζικού. Σε φυλάκια. Τζαι όϊ στα κάκκαφα να μπορείς να ξίζεσαι αμέριμνος. Σε φυλάκιο μες την πόλη. Πας τον δρόμο. Να μπορεί ο αθκιασερός μόνιμος να σου κάμνει έφοδο όποτε θέλει.

 

Υπαξιωματικός 6 μηνών λοιπόν. Αρχιφύλακας σε φυλάκιο με παλιούς αλλά και δικούς σου σειράες να προσπαθείς να επιβάλεις τάξη, πειθαρχία και καθαριότητα. Η αποστολή σχεδόν αδύνατη.

 

Και κάπως έτσι μέσα σε λίγους μήνες πριν φτάσει καν να μπει το πρώτο καλοκαίρι μεταμορφώνεσαι από βουτυρόπαιδο της Λευκωσίας σε κάτι άλλο. Σε ένα άτομο που αν σου το σύστηναν ένα μόλις χρόνο πριν θα αρνήσουν να τον κάμεις παρέα. Σε ένα άτομο αργόσχολο, τεμπέλη, μισόχοντρο, ανεκπαίδευτο, βαριεστημένο, με βρωμισμένες μασχάλες. Ένα άτομο το οποίο επισκέπτεται το σπίτι του μια στις δέκα μέρες, έχει αποξενωθεί με τους καλούς παλιούς του φίλους και πλέον έχει δική του διάλεκτο.

 

Ένα άτομο που έβγαζε 8-10 ώρες σκοπιά την μέρα και μπορούσε να κοιμηθεί παντού. Από φαρδύς πλατύς στο πάτωμα της λερωμένης σκοπιάς, μέχρι καθιστός στο κάγκελο. Αδύνατο αν το σκεφτείς τώρα. Αλλά από την άλλη προσπάθα να περάσεις ένα τρίωρο (12:00-15:00) μέσα στο κατακαλόκαιρο στους 42 βαθμούς πάνω σε μια ταράτσα να σου πω εγώ.

 

Πλέον η μόνη σου έννοια είναι πως να γελάσεις του μόνιμου. Να φροντίσεις η τουαλέτα να μεννεν σκατωμένη, οι μαϊρισσες να μεννεν λαθκιασμένες, ο σκοπός την ώρα που έννα έρτει η έφοδος να ένει ξύπνιος, να κάψεις τα κουτιά με το delivery την νύχτα, το πρωί να σηκωστούν ούλλοι στην ώρα τους τζαι να μεν πιάσουν κανένα σκαστό. Αν οποιοδήποτε από τα παραπάνω πάει λάθος τότε τιμωρείται ο υπαίτιος αλλά τζαι εσύ σαν αρχιφύλακας. Εξαιρετικά.

 

Μπαίνει το καλοκαίρι, βγαίνει το καλοκαίρι, απολύεται η πάνω σου σειρά τζαι τζαμέ που σκέφτεσαι άτε ρε ήρταν οι νέοι μου. Έννα πνάσει η ψυσιή μου....

ΜΠΟΥΜ... Πέφτει σαν πόμπα. Μετάθεση σε λόχο διοικήσεως εκτός Λευκωσίας. Σκέφτεσαι ρε γαμώ την τύχη μου. Τωρά που ήρταν οι νέοι τζαι ήταν να γύρω πίσω. Πόση τύχη; Τωρά που εν θα έφκαλλα πλέον πολύ σκοπιά, τωρά που έννα έφκαινα εξόδους πας την ράσιη των νέων. Ίσια τωρά Γαμώ το. Αλλά τέλος πάντων. Πόσο άσσιημος μπορεί να εν ένας λόχος διοικήσεως; Μεγάλο βούκκο βάλε μεγάλο λο μεν πεις. Οποιοδήποτε τάγμα ή λόχος μπορεί να γίνει όσο κακός όσο και ο μόνιμος που το διοικεί. Τζαι έδωκα πας σε πελλόν.

 

Κατά αρχή σε τούντους λόχους δεν υπάρχει παλιός. Είναι ούλλοι 13 μηνών τζαι πάνω. Άρα ούλλοι με λία λόγια εν νέοι. Ο λοχαγός μας ένα φρενοκομείο κινητό. Αποφάσισε ότι το στρατόπεδο χρειαζόταν ανακαίνιση. Έτσι μέσα σε οκτώ μήνες που πέρασα στον λόχο, 13 άτομα (αν θυμούμαι καλά) κτίζαμε: Ένα υπόστεγο για τα καύσιμα, υπόστεγο για εντευκτήριο, ανακαινίσαμε τα γραφεία του λόχου, μια μικρή γέφυρα με κορμούς πάνω από ένα ξεραμένο παραπόταμο, και έμεινα στην μέση της κατασκευής του αρχιφυλακίου πύλης (βασικά ενός σπιτιού περίπου 70 τετραγωνικών)!!!!

 

Εγώ λοιπόν ο άσχετος με τις κατασκευές έγινα με την καθοδήγηση των πιο έμπειρων μάστρος. Επίσης σαν υπαξιωματικός που ήμουν έπρεπε να έχω και υπό την επίβλεψη μου τους χώρους ευθύνης του λόχου. Οι οποίοι για μεγάλη μου τύχη περιλάμβαναν και τα αποχωρητήρια ολόκληρου του στρατοπέδου (για  περίπου 100 στρατιώτες). Κάθε πρωί με μια ομάδα αναλάμβανα το ξεσκάτισμα της μέρας. Καθαρισμός τουαλετών- μπάνιων.

 

Άρχιζες φυσικά με ξεβούλωμα (πομπάρισμα) με τον φλόκκο τυχών βουλωμένων τούρκικων τουαλετών, πράξη η οποία σχεδόν πάντα κατέληγε σε πιτσίλισμα με σκατόνερο. Επίσης καθαρισμός διαδρόμων νιπτήρων και γενικών χώρων αποχωρητηρίων. Τζαμέ διερωτάσαι πόσο ζώο μπορεί να εν κάποιος για να σιέσει μέσα στον νιπτήρα ή στην μέση του διαδρόμου!!!

 

Μέσα σε όλη αυτή την παράνοια και την καθημερινότητα μεταξύ οικοδομών και σκατών ο λοχαγός αποφάσισε να αναλάβει ο λόχος ακόμα μια σκοπιά, επιπρόσθετα αυτής που ήδη είχε. Έτσι για να μην έχουμε πολλούς εξοδούχους. Αποτέλεσμα ήταν και πάλι το σπίτι να το βλέπουμε μια φορά την εβδομάδα τζαι τζείνη απλά έθελες να πέσεις να τζοιμηθείς να σου περάσει η κούραση που το καθημερινό 12ωρο κτίσιμο (ναι και απόγευμα) τζαι να τριφτείς καλά  μες το μπάνιο να φύει που πάνω σου η σκατίλα. Μόνη διέξοδος μέσα στο στρατόπεδο; Η χωριάτικη Ζιβανία και το V.S.O.P τα οποία έμαθα να τιμώ δεόντως, κάθε νύχτα σχεδόν.

 

Κάπως έτσι λοιπόν πέρασαν 19 μήνες. Οι περισσότεροι φίλοι μου, ειδικά τον δεύτερο τους χρόνο σαν παλιοί διασκέδαζαν. 3-4 φορές την εβδομάδα εξοδούχοι, ποτά ξενύχτια γκόμενες!! Γκόμενα τι ήταν τούτο;

 

Κάπου εκεί λοιπόν τον Απρίλη αν δεν κάμνω λάθος έρκεται επιτέλους μετάθεση. Μετάθεση πίσω σε τάγμα πεζικού για τους τελευταίους 5 μήνες της θητείας μου. Ας είναι είπα. Πλέον δεν με απασχολούν οι εξόδοι. Συνήθισα 2 χρόνια να μεν πιέννω σπίτι. Το μόνο που θέλω τωρά σκέφτηκα ένει να μπω σε ένα φυλάκιο, με κάμποσους νέους να διατάσω, να μεν θωρώ συχνά μόνιμους να ηρεμήσω. Να πιάσω με την ησυχία μου τζαι την άδεια μου.  

 

Είχα πλέον φτάσει στα όρια μου. Οι γονείς μου ανησυχούσαν. Από μικρός ήμουν ήσυχος και γενικά κάπως κλεισμένος στον εαυτό μου αλλά το κακό είχε παραγίνει. Είχα φτάσει πλέον σε οριακό σημείο. Δεν μιλούσα, δεν εκφραζόμουν και απλά έκαμνα υπομονή. Εκ των υστέρων όταν σκέφτουμαι τούτη την περίοδο διερωτούμαι που σκατά ήβρα τόση υπομονή.

 

Ήρτε λοιπόν η μετάθεση μου τζαι πάω αρχιφύλακας σε φυλάκιο και πάλε εντός Λευκωσίας. Για κακή μου τύχη όμως, στο συγκεκριμένο φυλάκιο είχε δολοφονηθεί εθνοφρουρός 3 χρόνια πριν!!! Τύχη βουνό. Λοχαγός εν ένας στρατόκαυλος της ευελπίδων με τον οποίο ξεκινούμε λάθος από την αρχή. Πάω εγώ να του ζητήσω την πρώτη εβδομάδα διευκολύνσεις γιατί είχα 20 μέρες άδεια και θα πήγαινα και για σπουδές τον Σεπτέμβρη. Η απάντηση ήταν εσύ είσαι αρχιφύλακας στο φυλάκιο στο οποίο πέθανε ο τελευταίος εθνοφρουρός. Εσύ ή θα έχεις το φυλάκιο σούζα ή θα γυρεύεις άδεια να σβήσεις την φυλακή που θα σου βάλω!!!!

 

Έτσι και έγινε λοιπόν. Λόγω της προϊστορίας του φυλακίου οι έφοδοι εσωτερικοί και εξωτερικοί ήταν σχεδόν καθημερινοί. Ο λοχαγός αγχωμένος και ο ίδιος που είχε μια καυτή πατάτα μέσα στην παλάμη του περνούσε πολύ ώρα εκεί. Έκαμνε έφοδο Σάββατο, Κυριακή, απογεύματα, πρωί, νύχτα. Όταν ήταν υπηρεσία αλλά τζαι όταν δεν ήταν. Σαν ήταν για παράδειγμα σε νυχτερινή έξοδο περνούσε τζαι τον γύρο του που το αγαπημένο του φυλάκιο να δει τι κάμνει τζαι ο αγαπημένος του υπαξιωματικός ο Critic. Οι καμπάνες έρκουνταν η μια μετά την άλλη, κράτηση φυλακή και κλεισμένος σε ένα φυλάκιο για εβδομάδες χωρίς να πάω σπίτι. Τζαι τούτα ούλλα την άνοιξη πριν απολυθώ. Τι σκατά έκαμα τζαι αξίζω έτσι τύχη;

 

Μέχρι τότε είχα δείξει απίστευτη υπομονή. Για δύο χρόνια έσκαζα έσκαζα έσκαζα. Έφκαλλα σκοπιές, έκτιζα, καθάριζα σκατά αλλά δεν μιλούσα. Είχα φτάσει όμως στα όρια μου προ πολλού τζαι τον τελευταίο μάλιστα μήνα τα είχα ξεπεράσει. Κάπου εκεί λοιπόν γύρω στον Ιούνιο, 2.5 μήνες πριν την απόλυση μου άρχισα να τα χάνω. Δεν μιλούσα με κανένα. Ήμουν πλήρως απομονωμένος, έκαμνα μόνος μου σενάρια με τον εαυτό μου, με φανταστικές συζητήσεις με τον λοχαγό. Ήμουν κοντά στην έκρηξη η οποία ήρθε ένα πρωινό Κυριακής.

 

Εγώ σούζα από τις 6. Να ξυπνήσω τους νέους να καθαρίσουν να στρώσουν και άλλα γνωστά ωραία. Γίνονται όλα όπως πρέπει μέχρι τις 7 παρά. Ενώ λοιπόν το φυλάκιο είναι γυαλί και εγώ ξυρίζομαι ακούω την γνωστή φωνή. Πριν πάει σπίτι που έξω πέρασε τον περίπατο του ο μαλάκας. Προφανώς και λίγο με τα ποτά του. Παρουσιάζομαι εγώ με τους αφρούς. Είχε εντοπίσει έναν νέο ο οποίος διέφυγε της προσοχής μου και αποκοιμήθηκε στον καναπέ αφού τελείωσε φυσικά τις εργασίες που του έβαλα.

 

Ξεκίνησε το κήρυγμα. Άκουα άκουα άκουα έτοιμος να εκραγώ. Κάπου εκεί είπε την μαγική λέξη. Ενώ είχε περίπου 10 μέρες να πάω σπίτι, περίμενα με αγωνία την επομένη που ήμουν εξοδούχος. Διανυχτέρευση Δευτέρα.

 

Μόλις είπε όμως τις εξής τέσσερις λέξεις (πάρε 5 μέρες κράτηση) θόλωσα. Έσφιξα τις γροθιές, άρχισα να κλαίω από νεύρα, και κινήθηκα απειλητικά εναντίον του. Ο ίδιος νιώθοντας ότι ξεπέρασε τα όρια προσπάθησε με τα λόγια να με καθησυχάσει. Εγώ δεν συγκρατούμουν πλέον με τίποτε. Ηφαίστειο. Είπα είπα είπα και ευτυχώς ο λοχαγός χεσμένος, πριν προλάβω να τον χτυπήσω έφυγε, ταίζοντας μου 5+5 μέρες φυλακή από το παράθυρο του αυτοκινήτου του. Το μουνί (Excuse my French).

 

Εγώ πλέον είχα ξεφύγει. Παίρνω Κυριακή πρωί πρωί τον Criticoπαπά τηλέφωνο, τον οποίον παρεμπιπτόντως ελάχιστα είχα ενοχλήσει μέχρι τότε τα τελευταία δύο χρόνια. Του αναφέρω με πάσα σοβαρότητα ότι την επόμενη φορά που θα έρτει στο φυλάκιο ο λοχαγός θα τον εκτελέσω. Τέλος. Εννοώντας κάθε λέξη.

 

Έγινε χαμός. Τροχάδην οι γονείς στο στρατόπεδο, πανικόβλητος ο διοικητής, εξαφανισμένος ο λοχαγός και απόσπαση ο Critic όσο πιο μακριά γίνεται. Σε κέντρο εκπαίδευσης. Αυτή είναι η Ε.Φ. Στείλτε αυτόν που σάλταρε να εκπαιδεύσει νέους!!!! Ηλίθιοι.

 

Εκπαιδευτής νεοσύλλεκτων λοιπόν, με τροχάδια, ασκήσεις και εκπαιδεύσεις μες το κατακαλόκαιρο. Και φυσικά ούτε κατά διάνοια να πάρω αυτές τις 20 μέρες άδεια. Πρέπει να είμαι ο μόνος στρατιώτης που απολύθηκε και του χρωστά ακόμα μέρες η υπηρεσία. Στα αρχίδια μου όμως. Είχα επιτέλους κερδίσει σεβασμό και ήμουν χαρούμενος. Ετρώαν μου μέρες, έπρεπε να είμαι στες παραλίες να προετοιμάζομαι για τις σπουδές, αλλά δεν είχα κανένα πρόβλημα να πηγαίνω τροχάδι τζαι να κάμνω εκπαιδεύσεις. Γιατί επιτέλους για πρώτη φορά μέσα σε δύο χρόνια τούτο που έκαμνα είχε κάποια σημασία. Δεν ασχολούμουν ούτε με κτίσιμο, ούτε με σκατά ούτε με κομπλεξικούς.

 

Αν λοιπόν διερωτάστε γιατί δεν αντέχω την εφεδρεία και γιατί τρέφω τόσο πολύ μίσος για την Ε.Φ. μόλις σας έχω πει.

 

Παρόλα αυτά δεν θεωρώ τον εαυτό μου άτυχο. Γιατί έκτισα χαρακτήρα. Και το γαμήσι του στρατού διαγράφηκε ευτυχώς από τα υπέροχα χρόνια σπουδών που ακολούθησαν, όπου γνώρισα φοβερά άτομα και πέρασα υπέροχα.

 

Αλλά κάθε φορά όμως που περνώ την πύλη, ερκουνται μου στον νου ούλλα τα πιο πάνω. Μισώ τον στρατό, μισώ την εφεδρεία, και δεν πρόκειται να την δεχτώ ούτε να ησυχάσω ώσπου πάω. Δοκίμασα για αρκετά χρόνια αλλά δεν.

 

Fuck them