Hoe een idee eindelijk tot stand komt

In mei 2016 deed de dochter haar eerste communie. Het was hier toen al snel duidelijk dat ik zelf haar communiekleedje zou maken. Het zoeken naar de juiste stof was toen niet zo gemakkelijk (iets van een stofje zien, het nog niet kopen, en het dan achteraf nergens meer vinden). Ik bestelde toen dus ook nog wat andere mogelijke stoffen, o.a. een prachtig geel kanten stofje van bij Mon Depot.
Dat gele stofje werd het niet, ik vond uiteindelijk toch het lang gezochte stofje en maakte daar een communiekleedje uit.

Maar dat gele kanten stof stak mijn ogen uit. In mijn hoofd had ik een simpele trui voor ogen, liefst lichtgrijs, waarvan de voorkant bedekt was met dat gele kanten stofje. Maar ik vond niet het juiste patroon, waardoor het gele kanten stofje maar bleef liggen ...
En toen, hoera, kwam Griet op de proppen met een gratis patroon, de Emmatrui. Ideaal voor het project dat al meer dan een jaar in mijn hoofd zat! In een wip zat de trui in elkaar, en ik ben helemaal tevreden met het resultaat, het is precies hoe het in mijn hoofd zat.

Een party-dress voor mezelf

In navolging van de dochter maakte ik ook voor mezelf een partydress, die met Nieuwjaar gedragen werd. Ik koos voor de Raven uit La Maison Victor. Het stofje lag hier al enkele weken te wachten en vond ik bij Mon Depot. De jurk zit heerlijk en zal veel uit de kast komen, dat weet ik nu al. Ze is aan de ruime kant, maar eigenlijk vind ik die oversized look wel leuk :-)
Ik maakte geen zakjes in de jurk, kwestie van het zwaartepunt op mijn buik niet te gaan versterken ;-)

Communie deel 2: het kleedje

Na 3 testkleedjes (hier, hier en hier) kwam eindelijk het echte communiekleedje. Met een heel bang hartje werden alle patroondelen uit het prachtige stof geknipt. Als patroon koos ik voor de Tinny van Straight Grain.

Dat stof is ook een heel verhaal:
In oktober ging ik naar een blogmeeting in Mechelen, en ik had daar dit stofje (van Cotton + Steel) al zien liggen in een stoffenwinkel. Ik dacht toen al dat het ideaal zou zijn voor het communiekleedje, maar omdat dat toen nog ver weg leek, kocht ik het nog niet. Eenmaal thuis verklaarde manlief me gek, hij vond dat ik het stofje toch al moest kopen. Maar helaas, het stofje was ondertussen helemaal uitverkocht, en nergens meer te vinden. Tot ik ergens in het voorjaar op de Instagram van De Stoffenkamer de nieuwe stofjes zag verschijnen: daar stond dit stofje tussen! Ik heb onmiddellijk 3m besteld, zodat ik zeker genoeg zou hebben.

Maar toen het thuis aankwam, begon ik toch te twijfelen. Ik bestelde ook nog een totaal ander stofje bij Mon Depot, een knalgeel kanten stofje. Zowel dochter als manlief maakten me meteen duidelijk dat dat NIET het stofje zou worden. Terug naar het eerste dan maar. En gelukkig zag ik toen wel het licht, en de schoonheid van dit prachtig stofje: muntgroen met gouden motiefje. Prachtig gewoon!

Het kleedje zat snel in elkaar, ik heb meer tijd besteed aan de details van het kleedje. Eerst gebruikten we een gouden riempje, dan maakte ik met biais zelf een gouden riempje, en dan kozen we voor een strik. Al waren daar ook weer heel veel twijfels: de strik met of zonder riempje, met of zonder biaisriempje, met of zonder paspel, ...
Het werd uiteindelijk de simpele versie (dat blijft toch nog altijd het mooiste naar mijn mening): een strikje met gouden paspel aan de randjes en geen riempje.

De cirkelrok werd aan de binnenkant omgezoomd met gouden biais. Onder de cirkelrok kwam een tulen rokje, zodat de rok wat wijder stond.

Boven het kleedje kwam een gouden gilet (gekocht bij JBC). De gouden schoentjes vonden we bij Hippe Schoentjes in Aarschot.

Ik was uiteindelijk heel tevreden over het eindresultaat, net zoals de dochter en echtgenoot. Mila kreeg heel veel complimentjes over haar kleedje, dat deed mijn moederhart heel veel deugd :-)