Web Piracy..... Fraud or Advertising?

Μάθημα:Comics & Επικοινωνία
Διδάσκουσα:Λήδα Τσενέ
Ομάδα:Versus

Web Piracy...Fraud or Advertising?

Τα τελευταί χρόνια το διαδύκτιο έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.Έχουμε αφεθεί σε αυτο το καταιγισμό πληροφοριών και ιδεών όπως αποκαλούν πολλοί.

Η ταχύτατη εξάπλωση πολιτιστικών στοιχείων μέσω internet έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις λόγω της διαδικτυακής πειρατείας που σαρώνει όλο το ιντερνετικό κόσμο.Η παγκόσμια διαδικτυακή πειρατεία ξεκίνησε τη δράση της στο τομέα της μουσικής γυρω στη δεκαετία του 1990 με κορυφαία άνθηση το 1999 όπου παρήγαγε περίπου 1,9 δισεκατομμύρια cd και κασέτες.Όμως λόγω της αυξανόμενης χρήσης του ίντερνετ προκλήθηκε τεράστια αλλαγή και στο χώρο του πολιτισμού.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν πρέπει να εφαρμόζονται οι κανονισμοί του νομοθετικού πλαισίου περί πνευματικής ιδιοκτησίας ή αν όλος αυτός ο πειρατικός κικεώνας είναι μια ευκαιρία για δωρεάν και σίγουρη διαφήμιση.Όμως η ανεξέλεγκτη δύναμη του μέσου αυτού δημιουργεί κίνητρα και επιθυμίες για μεγαλύτερη συμμετοχή στο λεγόμενο ''κατέβασμα'' παράνομων ταινιών,μουσικής,βιβλίων,υπηρεσιών.

Ακούγωντας την ομιλία του Neil Gaiman αυτόματα μας δημιουργείται η σκέψη αν ανήκουμε στη μερίδα του παραδοσιακού κοινού η οποία ενστερνίζεται την άποψη της νόμιμης αγοράς μέσω ίντερνετ ή στους πιο προχωρημένους χρήστες οι οποίοι ρισκάρουν να δώσουν σάρκα και οστά σε αυτό που αγαπούν μέσω του δωρεάν download.Αρχικά ο Άγγλος συγγραφέας άνηκε στην πρώτη μερίδα και όταν ανακάλυψε ότι δικές του ομιλίες και παρουσιάσεις είχαν αναρτηθεί από κάποιον άλλον ένιωσε προσβεβλημένος.Στη συνέχεια όμως κατάλαβε ότι η αναγνωρισιμότητα και η αγορά του βιβλίου του είχαν αυξηθεί κατακόρυφα.Έτσι λοιπόν αυτόματα η λεγόμενη απάτη μετατρέπεται σε διαφήμιση.

'Αυτό μας δημιουργεί την αίσθηση ότι ο ιντερνετικός κόσμος επιθυμεί να μορφώνεται και να απολαμβάνει αυτά που του προσφέρει το διαδύκτιο χωρίς χρηματικό αντάλλαγμα.Ζούμε σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και οι δυματότητες οικονομικού αντιτίμου στα ιντερνετικά site έχει μειωθεί αρκετά.Το σημαντικότερο είναι η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών,μόνο αυτό μπορεί να σε μορφώσει και να σε εξελίξει ως πολιτιστικό ον.

Το ίντερνετ λειτουργεί σαν από μαχανής θεός στις μέρες μας,δίνεi το κίνητρο της open conversation.Ότι έχει αξία και ενδιαφέρον μπορεί να ακουστεί και να διαδοθεί αρκεί να μην περιορίζει το κοινό σε αυτήν του την επιλογή.Τα στενά όρια δημιουργούν στενά μυαλά.Αυτο θα πρέπει να το θυμόμαστε όλοι μας.

Κατα τη γνώμη μου όμως ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει ένας ανελέητος πόλεμος ανάμεσα στους παραδοσιακούς και στους πιο προχωρημένους.Ο καθένας πάντα 8α υπερασπίζεται δυναμικά τη θέση του.Αυτό που έχουμε να κάνουμε εμείς σαν απλοί χρήστες του ίντερνετ είναι να σκεφτούμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε για αυτο που κάποιοι ονομάζουν διαδυκτιακή πειρατεία.Γιατι μην ξεχνάτε οι πράξεις μας έχουν άμεση σχέση με τον χαρακτήρα μας.

Οι Πειρατές της Ιντερνετικής...

Βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο πλεονέκτημα και συγχρόνως μειονέκτημα του διαδικτύου.

Ο Neil Gaiman θεωρεί ότι έχει ήδη ξεκινήσει μία νέα εποχή για τα πνευματικά δικαιώματα. Δεν χάνονται απλά επαναπροσδιορίζονται.

Παραδέχεται απ’ό,τι καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχουν όρια. Έχει γεννηθεί μία ολόκληρη φιλοσοφία γύρω από τη νέα μορφή της πνευματικής ιδιοκτησίας. Διακρίνει δύο πολύ σημαντικά πράγματα:

• Το δωρεάν upload και διάθεση στο διαδίκτυο προωθεί τη δουλειά των καλλιτεχνών σε χώρες διαφορετικές από τις δικές τους

• Συνεπώς δεν υπάρχουν χαμένες πωλήσεις αλλά διαφήμιση. Όπως ακριβώς γινόταν παλαιότερα όταν ένας αγόραζε και ύστερα το δάνειζε στους γνωστούς του.

Στο internet βλέπεις και ακούς πράγματα, γεγονός που είναι καλό. Η ιδεολογία SHARE-REMIX-REUSE είναι κοινός τόπος στο διαδίκτυο. Τα social media θεωρούμε ότι ακολουθούν το συγκεκριμένο μοτίβο γιατί συνεχώς οι πληροφορίες ρέουν και δεν υπάρχει σταθερότητα. Το internet δεν αναγνωρίζει πατέρες μίας πληροφορίας και τους αντίστοιχους αποδέκτες. Έχει δημιουργηθεί με οριζόντια δομή όπου όλοι μπορούν να αλληλεπιδρούν με όλους. Ακολουθεί μία οργανική οργανωτική δομή κατά την οποία επικρατεί ρευστότητα, διαφορετικότητα και αν μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, ένα δημιουργικό χάος.

Επιστρέφοντας στον Neil Gaiman είναι προστάτης/patron του οργανισμού http://www.openrightsgroup.org. Η ακτιβιστική αυτή οργάνωση υπερασπίζεται την ηλεκτρονική μας προστασία, τον ανοικτό χώρο διάδοσης έργων-κειμένων ώστε να προωθείται η δημιουργικότητα και να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο που αφορά στα πνευματικά δικαιώματα. Μέσα από την ιστοσελίδα μαθαίνουμε για κάποιες καμπάνιες του οργανισμού: κατασκοπεία κυβέρνησης, open data, digital privacy, copyright.

Ο Gaiman υποστηρίζει την ιδέα "spread the word" που είναι αποτέλεσμα της ευρείας χρήσης του Web. Δεν είναι μόνο spread the word, αλλά και "spread the book, spread the music" κλπ.. Με τις διαστάσεις που έχει πάρει η διαδικασία του μοιράσματος, ειδικά με το Web 2.0, έχουν κάνει το θέμα του copyright μεγάλο debate. Οι περισσότεροι είμαστε υπέρ της άποψης ότι οι δημιουργοί πρέπει να αμείβονται και να δικαιώνονται και χρηματικά για τη δημιουργία τους, ο,τι είδους και να είναι αυτή. Η δυνατότητα, όμως, που έχει δοθεί στο κοινό να τους γνωρίσει μέσα από το internet είναι εκπληκτική. Μπορεί φαινομενικά (ή και πραγματικά πολλές φορές) να υπάρχει ζημία, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο κέρδος. Ο κόσμος τους αναγνωρίζει, γνωρίζει τη δουλειά τους, την υπογραφή τους με πιο εύκολο τρόπο, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να μοιραστεί τη νέα ανακάλυψή του με τη δική του κοινότητα ο καθένας (φίλους, οικογένεια..). Οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί ίσως πρέπει να διαπιστώσουν ότι το Web και αυτή η δυνατότητα που προέκυψε, έστω και μέσω του piracy, μπορεί να τους δώσει μεγάλα οφέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Radiohead που έβγαλαν πριν 4 χρόνια περίπου το In Rainbows σε digital download με ελεύθερη επιλογή για το ποσό που θα μπορούσε να δώσει ο καθένας για να το αποκτήσει. Το αποτέλεσμα.. "In early October 2007, a spokesman for the band reported that "most people [paid] a normal retail price with very few trying to buy [the download version] for a penny" and that most fans had preordered the discbox." (πηγή http://en.wikipedia.org/wiki/In_Rainbows) Το ίδιο έκαναν και με το νέο δίσκο τους που επίσης πήγε καλά.. Μήπως, λοιπόν, απλά πρέπει να εκμεταλλευτούν την κατάσταση οι ίδιοι οι δημιουργοί, ξεπερνώντας και το κακόβουλο piracy;

Στη συνέχεια της συνέντευξης, σε ένα άλλο video αναφέρει: "Privacy is dead – get over it" Steve Rambam. Τα cookies, οι μηχανές αναζήτησης, η καταγραφή προσωπικών δεδομένων στα site κοινωνικής δικτύωσης είναι μερικοί μόνο από τους τρόπους παραβίασης των προσωπικών δεδομένων. Ο Neil Gaiman υποστηρίζει πώς να μην διεκδικεί την προστασία των δικαιωμάτων του στο διαδίκτυο είναι το ίδιο με το να μην διεκδικεί τα δικαιώματα του στον πραγματικό κόσμο. Υπερβάλλοντας θέλει να ενισχύσει τον ήδη υπάρχοντα φόβο για την ιδιωτικότητα. Βέβαια, όλοι οφείλουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα γιατί οι καλλιτέχνες αν και αρχικά φοβούνταν το file sharing τελικά στράφηκαν εκεί γιατί διαφορετικά θα έστρεφαν το κοινό εναντίον τους.

Το μειονέκτημα που εντοπίζουμε συνίσταται στο γεγονός ότι η ελευθερία του διαδικτύου γίνεται ανεξέλεγκτη και κανείς δεν μπορεί να έχει την απόλυτη εποπτεία σε ό,τι ανεβαίνει ή γράφεται. Εναλλακτικά, οι καλλιτέχνες από τη μία διαφημίζονται σε ομάδες ατόμων και περιοχές που θα κόστιζε αρκετά να επισκεφθούν για την προώθηση της δουλειάς τους. Από την άλλη, ένα κακόβουλο σχόλιο, μία αρνητική κριτική ακόμη και μία παραπληροφόρηση δεν ελέγχεται και ενδεχομένως βλάψει τον δημιουργό.

Για περισσότερες πληροφορίες (εμπεριέχεται ένα άρθρο μας από το blog :http://crisisandresponsibility.blogspot.com για το θέμα της δημιουργίας του Facebook-σε ποιον ανήκε η ιδέα και site και άρθρα για την ελεύθερη ψηφιακή διάδοση αρχείων)

http://crisisandresponsibility.blogspot.com/2011/02/share-remix-reuse.html

http://en.wikipedia.org/wiki/GNU_General_Public_License

http://creativecommons.org/

NTIM TEAM new generation

The hand of The Pirate

Μάθημα: Comics & Επικοινωνία
Διδάσκουσα: Λήδα Τσενέ
Ομάδα: 4τυριά

The hand of The Pirate

Η ανάπτυξη του διαδικτύου άλλαξε άρδην τα δεδομένα του σύγχρονου πολιτισμού. Η ανάπτυξη της πειρατείας που επήλθε μαζί του ,ανάμεσα σε πολλά άλλα, έκρουσαν το κώδωνα του κινδύνου για τις περισσότερες υπηρεσίες παραγωγής τέχνης (μουσικής, ταινιών, βιβλίων κλπ). Θέλοντας και μη η δύναμη αυτού του νέου μέσου σε συνδυασμό με την αναρχική του φύση το καθιστά αδάμαστο και ως γνωστόν κάτι που δεν μπορείς να το ελέγξεις , το φοβάσαι . Η παγκόσμια οικονομική κοινότητα έτρεξε ολόκληρες καμπάνιες στην προσπάθειά της να πείσει το κοινό για την εγκληματική φύση της πειρατείας, ακόμα και νομοσχέδια ψηφιστήκαν που επιβάλλουν στους ‘πειρατές’ υπέρογκα πρόστιμα (βλ. Αγγλία) παρ’ όλα αυτά στο Ίντερνετ δεν υπάρχουν απλά παραθυράκια του νόμου αλλά ολόκληρες πόρτες.

Το κλασσικό debate που αναπτύσσεται σήμερα σε πολλούς κύκλους, το κατά πόσο δηλαδή είναι προσοδοφόρο και ηθικά ορθό να υπάρχει η πειρατεία. Είναι μια κατά τη γνώμη μου άσκοπη συζήτηση. Άσκοπη , γιατί η πειρατεία είναι αδύνατο να πολεμηθεί τεχνικά. Όσο υπάρχει Ίντερνετ θα υπάρχει και πειρατεία. Η πειρατές επίσης θα παραμείνουν για πάντα πειρατές είτε τους νομιμοποιήσεις είτε όχι, εξού και το όνομα «πειρατές». Το θέμα που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να αναλύεται είναι πως μπορούμε αυτή την αναρχία του Ίντερνετ, αυτή την απίστευτη συνεχόμενη ροή πληροφορίας να την χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας.
Όπως πολύ σωστά αναφέρεται στο βίντεο, μέσω του διαδικτύου δίνεται η ευκαιρία σε κόσμο να γνωρίσει το έργο σου ,να σε παρακολουθήσει, να σε αγαπήσει και φυσικά να σε υποστηρίξει. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που γεννήθηκαν μέσα από το διαδίκτυο, απέκτησαν κοινό μέσα από αυτό και πούλησαν ενώ πρόσφεραν τη μουσική τους δωρεάν. Για παράδειγμα ο DubFx ένα μουσικός του δρόμου, έγινε γνωστός μέσα από βίντεο που ανέβασαν απλοί πολίτες στο YouTube. Στο site του http://www.dubfx.net/ σου δίνετε η ευκαιρία να κατεβάσεις την μουσική του δωρεάν ή να συνεισφέρεις κάτι για να τον υποστηρίξεις οικονομικά ούτως ώστε να δημιουργήσει περισσότερη μουσική για εσένα. Σε αυτό το σημείο ήρθε η ώρα να αποκαλυφτώ. Είμαι και εγώ ένας από τους πειρατές του δικτύου, Ναι! Σταυρώστε με.. ο λόγος που το λέω αυτό όμως είναι γιατί ενώ έχω κατεβάσει του κόσμου το υλικό ‘παράνομα’, το συγκεκριμένο καλλιτέχνη , ανάμεσα σε αρκετούς άλλους δεν θα το ‘έκλεβα’ ποτέ. Τα τραγούδια του τα αγόρασα γιατί κατά την γνώμη μου αξίζουν.

Έτσι λοιπόν για να επιστρέψουμε στο αρχικό μας θέμα, το διαδίκτυο το φοβούνται αυτοί που δεν έχουν κάτι να πουν και αυτοί που σκοπό έχουν όχι να μοιραστούν την τέχνη και την σκέψη τους αλλά να κερδοσκοπήσουν. Άποψή μου είναι πως στο Ίντερνετ υπάρχει μια θεία δίκη, μια ‘πειρατική’ Θεία δίκη η αλλιώς το χέρι του πειρατή.. Αν αξίζεις θα ακουστείς, θα αγαπηθείς και θα ανταμειφτείς, αν πάλι όχι ακόμη και το torrent σου δεν θα το κατεβάσει κανείς και αυτή είναι η ύψιστη απαξίωση…

'' Η πειρατεία ....τι σκοτώνει τελικά?? ''

Μάθημα: Comics & Επικοινωνία

Διδάσκουσα: Λύδα Τσενέ

Ομαδα: 4G

Καλούμαστε να θέσουμε τα όρια της διάδοσης πληροφοριών στο διαδίκτυο σε μια εποχή που η ίδιες οι πληροφορίες ξεπερνάνε κάθε όριο και οι τρόποι διάδοσής τους έχουν αυξηθεί σε τόσους πολλούς που ο έλεγχος τους μπορεί και να καταστεί πια αδύνατος. Διανύουμε την εποχή της πληροφόρησης όπου κάθε είδηση,οτιδήποτε καινούριο που μπορεί να ενδιαφέρει το κοινό ή όχι και τόσο γίνεται αμέσως γνώστο.Σε αυτό όμως το σημείο έρχεται το ερώτημα αν είναι σωστό για τους ανθρώπους που παράγουν κάποιο έργο να γίνεται αυτό γνωστό χωρίς την συγκατάθεσή τους στερώντας τους έτσι το δικαίωμα να το διαχειριστούν όπως οι ίδιο επιθυμούν.

Παρακολουθώντας την ομιλία του Neil Gaiman περί ηλεκτρονικής πειρατείας μπαίνουμε,ίσως για πρώτη φορά,στη διαδικασία να αναρωτηθούμε αν η πειρατεία,με όποια μορφή και αν παίρνει,έχει μόνο αρνητικές επιδράσεις στον κάθε τομέα που καταφέρνει να "εισβάλλει" ή αν τελικά αυτό που λέγεται πως κάθε διαφήμιση είναι καλή μπορεί και να ισχύει. Και ο ίδιος ο ομιλητής παραδέχεται πως αρχικά ήταν ιδιαίτερα ενοχλητικό γι αυτόν το γεγονός πως μπαίνοντας στο διαδίκτυο έβρισκε συχνά δικές του ομιλίες,ιστορίες και γενικότερα υλικό το οποίο ο ίδιος είχε παρουσιάσει αναρτημένο από κάποιον άλλον,κάτι που του έδινε την αίσθηση πως αυτόματα χάνει τα δικαιώματά του πάνω σε κάτι που αποτελεί δημιουργία του ίδιου. Αναζητώντας την χώρα στην οποία η "υποκλοπή" αυτή,όπως ο ίδιος την θεωρούσε, γινόταν όλο και πιο συστηματικά κατέληξε στο ότι ήταν η Ρωσία και ταυτόχρονα ανακάλυψε πώς εκεί ήταν που οι πωλήσεις των βιβλίων του είχαν μια μεγαλύτερη άνοδο. Μένοντας έκπληκτος από τα αποτελέσματα αυτού που ο ίδιος θεωρούσε πειρατεία αποφάσισε να κάνει κάποια πειράματα για να επιβεβαιώσει αυτό που έδειχναν οι πωλήσεις του στη συγκεκριμένη χώρα που τον οδήγησαν στο να συνειδητοποιήσει την μεγάλη σημασία που έχει η αναμετάδοση των πληροφοριών που γίνεται στο διαδίκτυο.

Βλέποντας έναν άνθρωπο που ήταν τελείως αρνητικός απέναντι σε μια διαδικασία,αλλά που δεν έμεινε απλά στο γεγονός να την καταδικάζει,αντιθέτως όμως προχώρησε με ανοιχτό μυαλό στη διαδικασία να την μελετήσει αντιλαμβανόμαστε πως είναι απαραίτητο να είμαστε ανοιχτοί σε ότι αφορά την επικοινωνία και τη διάδοση ιδεών. Όσο πιο προσιτή είναι μια πληροφορία στο κοινό τόσο πιο εύκολη θα καταστήσει αυτό τη διάδοση της καθώς και την αποδοχή της από το κοινό στο οποίο αυτή απευθύνεται. Δίνοντας την ευκαιρία μόνο σε λίγους να έχουν πρόσβαση σε κάτι περιορίζεις αυτόματα τις δυνατότητες του να γίνει ευρέως αποδεκτό.

All rights reserved? ©

Μάθημα: Comics & Επικοινωνία
Διδάσκουσα: Λήδα Τσενέ
Ομάδα: 4ward

Η ύπαρξη και η τήρηση των πνευματικών δικαιωμάτων στον διαδικτυακό χώρο αποτελεί μια ανοιχτή, δημόσια συζήτηση. «Το διαδίκτυο είναι ένας χώρος γεμάτος ιδέες και οι ιδέες δεν ανήκουν σε κανέναν», υποστηρίζουν κάποιοι, ενώ άλλοι διαμηνύουν πως «η κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων υπερπηδά τα φυσικά όρια και οφείλει να πάρει διαδικτυακές προεκτάσεις».

Σαφής και τεκμηριωμένη απάντηση μπορεί να μη δίνεται από τον Neil Gaiman στην διαδικτυακή του συνέντευξη περί copyright, ηλεκτρονικής πειρατείας και διαφημιστικού αντίβαρου. Παρ’όλα αυτά, ο γνωστός Άγγλος συγγραφέας, μέσα από την παράθεση προσωπικών βιωμάτων και ρεαλιστικών επιπτώσεων της πειρατείας στην επαγγελματική του ζωή, μας κάνει να αναρωτηθούμε ως προς το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων. Μήπως, τελικά, η διαφήμιση ενός έργου μέσω της δωρεάν διαδικτυακής προσφοράς του, είναι ουσιαστικά πολυτιμότερη από την ιδεολογική χαλάρωση των πνευματικών δικαιωμάτων του δημιουργού του;

Ο ίδιος ο Neil δε διστάζει να παραδεχτεί πως, όταν τα βιβλία του άρχισαν να “ανεβαίνουν” στο διαδίκτυο, αισθάνθηκε ενοχλημένος. Ο κόσμος θα έβρισκε ό,τι ήθελε μέσω του internet ενώ οι πωλήσεις θα έπεφταν κατακόρυφα. Η ιδανική συνταγή αποτυχίας. Με το πέρασμα του καιρού, όμως, ο Neil συνειδητοποίησε πως ακόμα κι ένα «διαδικτυακό ράφι», θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα «πραγματικό ταμείο». Επιχείρησε, σε συνεργασία με τον εκδότη του, το εξής πείραμα: “Ανέβασαν” για έναν ολόκληρο μήνα στην ιστοσελίδα τους, το βιβλίο “American Gods”. Προς μεγάλη τους έκπληξη και ικανοποίηση, παρατήρησαν πως το διαδικτυακό ανέβασμα του βιβλίου συνοδεύτηκε από ένα εξωπραγματικά πραγματικό ανέβασμα στις πωλήσεις του. Αυτό ήταν και το τελικό σημάδι που έπεισε τον συγγραφέα ότι το διαδίκτυο επιδρά καταλυτικά στη γνωστοποίηση και διάδοση οποιουδήποτε έργου ή προϊόντος· ειδικά όταν αυτό αξίζει τον κόπο.

Στην ερώτηση «πώς αντιδράτε στη σύγχυση των πνευματικών σας δικαιωμάτων όταν αυτή προέρχεται από την ελεύθερη διακίνηση έργων σας στο διαδίκτυο», η απάντηση του Neil, όπως κι άλλων συγγραφέων και καλλιτεχνών, συνοψίζεται σε μία και μόνο λέξη: ευκαιρία. Ευκαιρία για τους αναγνώστες να μάθουν. Ευκαιρία για τους δημιουργούς να μαθευτούν.

Η άποψη αυτή του Neil -αν κι όχι καθολικά δεκτή- έχει πολλούς υποστηρικτές. Η νέα Διαδικτυακή εποχή έρχεται να σφραγίσει την κουλτούρα του “δωρεάν” και το internet αποτελεί τον πυρήνα αυτού του νέου συστήματος διανομής. Το διαφημιστικό όφελος από τη δωρεάν διανομή ενός προϊόντος για περιορισμένο χρονικό διάστημα είναι πολλάκις μεγαλύτερο από τα διαφυγόντα κέρδη για την ίδια περίοδο. Συνολικά, το διαδίκτυο έφερε επανάσταση στη διάθεση των προϊόντων και αναπτύχθηκε πολύ εύστοχα η θεωρία της μακριάς ουράς (the long tail). Μια θεωρία που πρεσβεύει την όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση της κουλτούρας και της οικονομίας από το μικρό πλήθος προϊόντων και αγορών, που βρίσκονται στην κορυφή της καμπύλης ζήτησης, καθώς και την παράλληλη μετακίνησή τους προς ένα τεράστιο πλήθος εξειδικευμένων προϊόντων που βρίσκονται στην «ουρά» και πριν ήταν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Neil Gaiman.

Το Internet μπορεί. Όμως το δικό του «μπορεί», ίσως έρθει σε σύγκρουση με το δικό σου «έχω». Και τότε αρχίζει ένας αγώνας, πολυπόθητο λάφυρο του οποίου είναι η αιματηρή κατοχύρωση των πνευματικών σου δικαιωμάτων μέσα σε μια εικονική κοινότητα αδίστακτων σφετεριστών.

Is copy(ing)...right?

Μάθημα: Comics & Επικοινωνία

Διδάσκουσα: Λύδα Τσενέ

Ομάδα: 5Μορφές

Με την ραγδαία εξάπλωση του διαδικτύου τις τελευταίες δεκαετίες, και την ευρεία είσοδο των πολιτιστικών προϊόντων σε αυτό, έχει δημιουργηθεί μια γενικευμένη σύγχυση σχετικά με την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων. Ποιός όμως θέτει τα όρια; Ποιά είναι η θέση του δημιουργού και ποιά αυτή του κοινού;

Τα νομικά όρια υπάρχουν, χωρίς ωστόσο να είναι ξεκάθαρα για όλους τους χρήστες του διαδικτύου. Ο Gaiman περιγράφει την εμπειρία του σε αυτόν τον τομέα. Αρχικά, αισθάνθηκε προσβεβλημένος όταν κομμάτια από τα βιβλία του χρησιμοποιούνταν στο διαδίκτυο, παρά την έγκρισή του. Ωστόσο, αργότερα διαπίστωσε τα οφέλη αυτής της "παραβίασης ορίων" όταν αυξήθηκαν οι πωλήσεις των βιβλίων του και έγινε πιο δημοφιλής. Γι' αυτόν, αποτελεί την πιο αποτελεσματική μέθοδο διαφήμισης και ισχυρό κίνητρο δραστηριοποίησης του κοινού.

Αυτό, όμως, δεν ισχύει για όλους τους δημιουργούς. Υπάρχουν πολλοί που υπερασπίζονται με σθένος την αυστηρή τήρηση του νομοθετικού πλαισίου που προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα, με μόνη δικαιολογία το γεγονός ότι η μη τήρησή τους, προκαλεί οικονομική ζημία και κρίνεται ανήθικη.

Το κοινό από την άλλη φαίνεται να είναι υπέρ ενός τύπου ιντερνετικής κοινοκτημοσύνης, όπου όλα είναι από όλους προσβάσιμα. Ο παράγοντας "χρήμα" απαξιώνεται από τους περισσότερους χρήστες οι οποίοι πιστεύουν πως η γνώση πρέπει να διανέμεται ελεύθερα. Άλλωστε, έχει παρατηρηθεί ότι το οικονομικό κίνητρο στο διαδίκτυο δεν αποτελεί απαραιτήτως θετικό στοιχείο, αντιθέτως, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μπορεί να είναι ζημιογόνο.

Οι επιλογές που κάνουμε αντιπροσωπεύουν το ποιοί πραγματικά είμαστε. Εμείς ξέρουμε, εσείς;

Scott McCloud on Comics (via TED) σχόλια πάνω στο video

Καθηγήτρια : Λήδα Τσενέ

Μούλιου Κλεονίκη,Αφεντάκη Ιωάννα,Μουλαβασίλη Βασιλική

Ομάδα Fource

Ο Scott McCloud στην ομιλία του στο TED μας μίλησε αρχικά για την τύφλωση του πατέρα του, στη συνέχεια αναφέρθηκε στην έμφυτη κλίση του να ασχοληθεί με την τέχνη των κόμικς και τέλος μας εκφράζει τις απόψεις του σχετικά με τον κόσμο των κόμικς, το συσχετισμό τους με ορισμένες αρχαίες εκδοχές και την επαφή τους με τη σύγχρονη πραγματικότητα και την καλπάζουσα εξέλιξη των μέσων. Αυτό που είναι αξιοπρόσεκτο είναι ότι τα κόμικς έχουν σαφώς άμεση σχέση με την όραση, συμπεριλαμβάνουν όμως και τις 5 αισθήσεις. Αποτελούνται από εικόνες, λέξεις, σύμβολα... Τα κόμικς συνάδουν σε μεγάλο βαθμό με το αφηρημένο. Έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν το ορατό με το αόρατο χωρίς όμως να στερούνται νοήματος. Τα κόμικς αποτελούν κάλεσμα και απόκριση. Ο καλλιτέχνης των κόμικ μας δίνει τη δυνατότητα ναι μεν να βλέπουμε μέσα στα πλαίσια παράλληλα μας δίνει όμως και κάτι να φανταστούμε ανάμεσα σ' αυτά τα πλαίσια.

Στη συνέχεια, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι στην αρχαία εποχή είχαμε μια ατέρμονη διαδικασία ανάγνωσης που περιλάμβανε διάφορους τρόπους και θα ήταν δυνατό κάτι τέτοιο να συσχετιστεί με την οθόνη. Ο περιορισμός της εκτύπωσης, του χαρτιού εν γένει μας έκανε να συμβιβαστούμε με μια προκαθορισμένη μορφή ανάγνωσης. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα εκλαμβάνοντας την οθόνη ως έναν άπειρο καμβά να παρακολουθούμε τα κόμικς ως ένα είδος που δύναται να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται κάθε φορά στα τεχνολογικά επιτεύγματα που διέπουν τα μέσα. Τα κόμικς δεν είναι απλά ένα μέσο να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα που τόσο μας κουράζει. Μας προσφέρει τρόπους με τη συμβολή των μέσων να ρίχνουμε και μια ματιά στον κόσμο μας παράλληλα με το ταξίδι μας στον κόσμο των κόμικ.

Tα κόμικς αποτελούν για πολλούς την ένατη τέχνη. Η ιστορία τους ξεκινά από πολύ παλιά, από τα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά κατά πολλούς οπότε οι παραπομπές του Scott McCloud προκύπτουν αβίαστα. Τα κόμικς δεν αποτελούν απλά ένα μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα και ξεκούρασης από τους έντονους ρυθμούς ζωής. Είναι ένα παραθυράκι στην πραγματικότητα μέσα από εικόνες, σύμβολα, λέξεις, καρικατούρες της πολιτικής, του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ανάλογα με την εποχή, το χώρο, το χρόνο, την τεχνολογία, τη διαδικτυακή πλέον πραγματικότητα εξελίσσονται και προσφέρονται στους θαυμαστές τους μ' έναν τρόπο όχι παθητικό αλλά διαδραστικό. Ο αναγνώστης δύναται να προβληματιστεί, να αντιδράσει, να επισκεφτεί τη σφαίρα της φαντασίας γιατί όπως προαναφέραμε ο καλλιτέχνης των κόμικ σου προσφέρει τα πλαίσια αλλά σου δίνει και κάτι άλλο ακόμα το οποίο δεν βλέπεις αλλά μπορείς να φανταστείς.

Gaiman on Copyright Piracy and the Web

Scott McCloud on Comics (via TED)