Λιμάνι Ρόδου, Μαντράκι

Πρωινές  μα και βραδινές βόλτες στην προκυμαία !

 Ναός Ευαγγελισμού 

 

 Είσοδος λιμανιού στο Μαντράκι

Μεσαιωνική Ρόδος. Μέρος 2ο

 Στη συνέχεια του 1ου μέρους έχουμε την 

Οθωμανική Περίοδο

Το 1522 οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέκτησαν την πόλη μετά από μια δεύτερη μακρά πολιορκία. Νέα κτίρια κατασκευάστηκαν: Τζαμιά, δημόσια λουτρά και κατοικίες για τους νέους κατακτητές. Οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την οχυρωμένη πόλη και να μετοικήσουν σε περιοχές εκτός των τειχών.

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Ρόδος έχασε το διεθνή της χαρακτήρα. Η πόλη διατήρησε την κύρια οικονομική της λειτουργία ως αγορά αγροτικών προϊόντων για το εσωτερικό τμήμα του νησιού καθώς και των τριγύρω μικρών νησιών.

 Μετά την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας τους στο νησί, οι Οθωμανοί Τούρκοι επιδιόρθωσαν τα τείχη που είχαν υποστεί ζημιές, μετέτρεψαν τις περισσότερες εκκλησίες σε τζαμιά και μεταρρύθμισαν τις μεγάλες κατοικίες σε ιδιωτικά ή δημόσια κτίρια. Οι παραπάνω μετατροπές αποτέλεσαν μια μακροχρόνια διαδικασία που είχε σαν στόχο να αναμορφώσουν και να προσομοιάσουν τα κτίρια έτσι ώστε να ταιριάζουν με τον Οθωμανικό τρόπο ζωής.

  Οι πιο χαρακτηριστικές προσθήκες ήταν τα λουτρά -συνήθως στο πίσω μέρος των σπιτιών- και τα ξύλινα κλειστά μπαλκόνια στις προσόψεις των σπιτιών πάνω από στενούς δρόμους.

 Τον 19ο αιώνα η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε σαν αποτέλεσμα την παραμέληση της πόλης και των κτιρίων της που  υπέστησαν περαιτέρω φθορά λόγω των δυνατών σεισμών που συχνά πλήττουν την περιοχή.

Ιταλική Περίοδος

Τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν το νησί και την υπόλοιπη Δωδεκάνησο το 1912. Το 1923 η Ιταλία ίδρυσε μια αποικία, τα ιταλικά νησιά του Αιγαίου (Isole Italiane del Egeo).

Οι Ιταλοί κατεδάφισαν τα σπίτια που είχαν κτιστεί πάνω και παραπλεύρως των τειχών κατά την Οθωμανική περίοδο και μετέτρεψαν το Εβραϊκό και το Οθωμανικό νεκροταφείο σε μια «πράσινη ζώνη» που περιελάμβανε την Μεσαιωνική πόλη. Διατήρησαν τα εναπομείναντα στοιχεία της περιόδου των Ιπποτών ενώ αφαίρεσαν όλες τις Οθωμανικές προσθήκες. Ταυτόχρονα, επανοικοδόμησαν το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Τέλος, ίδρυσαν ένα ινστιτούτο για την μελέτη της Ιστορίας και του Πολιτισμού της περιοχής.

 

 

 

Και τέλος φτάνουμε στη 

Σύγχρονη Περίοδο

Οι βόμβες των Βρετανών που έπεσαν στην Μεσαιωνική πόλη το 1944 είχαν σαν αποτέλεσμα πολλά θύματα και την καταστροφή πολλών κτιρίων γεγονός που δημιούργησε πολλά κενά στον πολεοδομικό ιστό. Ένα από τα πρώτα διατάγματα της Ελληνικής κυβέρνησης-διοίκησης όρισαν τις περιοχές αυτές ως «περιοχές για μελλοντικές ανασκαφές» και ένα μεγάλο αριθμό κτιρίων ως «διατηρητέα κτίρια».

Το 1957, ένα νέο πολεοδομικό σχέδιο εγκρίθηκε με διάταγμα και το 1960 το σύνολο της Μεσαιωνικής Πόλης αναγνωρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως «προστατευόμενο μνημείο». Το 1961 και το 1963 εξεδόθησαν νέα διατάγματα σχετικά με το πολεοδομικό σχέδιο της πόλης. Τα διατάγματα αυτά προέβλεπαν την διαπλάτυνση των υπαρχόντων δρόμων και την διάνοιξη νέων. Αυτές οι αποφάσεις δεν υλοποιήθηκαν στην Μεσαιωνική Πόλη λόγω της σθεναρής αντίστασης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Το 1988, η παλιά πόλη της Ρόδου ανακηρύχθηκε από την UNESCO Πόλη Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.


Οι παραπάνω πληροφορίες απο http://www.rhodes.gr/el/odimos/eisagwgi/

Δημοτική Πινακοθήκη της Ρόδου

 

Η Δημοτική Πινακοθήκη της Ρόδου στεγάζεται σε ένα ωραίο κτίριο στην πλατεία Σύμης, στην είσοδο της Μεσαιωνικής πόλης και ιδρύθηκε το 1962 από τον τότε Νομάρχη Δωδεκανήσου και σπουδαίο ερευνητή της Νεοελληνικής Ζωγραφικής, Ανδρέα Ιωάννου.

Σήμερα η Πινακοθήκη περιλαμβάνει μια από τις πλέον αντιπροσωπευτικές και ως εκ τούτου και πλέον έγκυρες συλλογές της Ελληνικής ζωγραφικής και χαρακτικής του 20ου αιώνα. Δεν υπάρχει σημαντικός Έλληνας ζωγράφος που δημιούργησε τον περασμένο αιώνα, που να μην αντιπροσωπεύεται με κάποιο, ή κάποια έργα του και μάλιστα με εκείνα που ανήκουν στα χαρακτηριστικά της συνολικής προσφοράς του. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εικαστικών που παρουσιάζονται στο Μουσείο γεννήθηκαν μετά το 1863.

 Ενδεικτικά Έλληνες δημιουργοί που αντιπροσωπεύονται στην συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης είναι οι: Μαλέας, Κόντογλου, Παρθένης, Θεόφιλος, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Σπυρόπουλος, Βασιλείου, Φασιανός, Γαΐτης, Μπότσογλου, Κεσσανλής, Μόραλης, Τσαρούχης, Διαμαντόπουλος, Λύτρας, Γουναρόπουλος, Εγγονόπουλος και πολλοί ακόμα που τα έργα τους παρουσιάστηκαν σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συνολικά περισσότεροι από 150 καλλιτέχνες, με εκατοντάδες έργα τους.