Annelik Statüsü

Anne olmak insanın statülerine bir halka daha ekliyor ya hani. Yalan öyle olmakla kalmıyor. Kadını hem toplum için de hem de kendi içinde tamamen başka bir boyuta taşıyor. En azından kendi adıma şimdiye kadar sahip olduğum hiç bir statüm; ister verilmiş ( cinsiyetim, yaşım,v.b.), ister kazanılmış (mesleğim, üniversite mezunu olmam, v.b.) olsun beni benden bu derece alıp bir başka yere taşımamıştı diyebilirim:) O nasıl bir şeydir ki bu kadar sarsıcı bir statü olsun. İnsanı bu kadar bir yerden başka bir yere taşısın.

Bir kere hayatta hiç bir statüm bu denli dengemi sarsmadı. Hem en büyük keyif hem en büyük sorumluluğu bu denli üzerime yüklemedi:) Ne olacak işimi sevmesem istifa eder, uğraşır, didinir yeni bir iş bulurum ya da bir sınavı mı kazanamadım ne olacak başka birine girerim ya da daha çok çalışır kazanırım. Ama annelik öyle değil ki. Bir yanlış mı yaptın, yaptığın yanlışın küçücük bir ruh üzerinde açabileceği yaraları hesap edeceksin, bir şeyler yolunda mı gitmedi anne olarak derhal el koyacak durumla ilgili önlemlerini alacaksın. Mutlu mu mutsuz mu, hastalandı mı, emmedi mi , uzun süre mi emdi, yanında mı yatırdın, ayrı odaya erken mi aldın, doğru kreşi mi bulamadın, onu mu yaptın bunu mu yaptın, fazla mı korudun, az mı korudun, çok mu sosyal, az mı sosyal, yanlış mı yaptın ,doğru mu yaptın kendini paralayabildiğin kadar paralayacaksın. Ya tamam işini gücünü yaparken de bunlara dikkat edeceksin ama işi gücü bırakıp eyvallah benden bu kadar diyebilme özgürlüğüne sahipsin nihayetinde. Oysa bizim ki türde annelik de buna yer yok. Bizimki sürekli bir kendini didikleme hali .Bir insan yetiştirdiğinin bilincinde olmak ne fena bir şeymiş arkadaş:) Ve tabi tüm bunlara ek olarak insanların hakkında en çok bilmişlik tasladığı, ahkam kestiği statü olması da cabası:)

Her şeyin ve hiç bir şeyin farkında olmamak. Hayat ellerinden hızla akıp geçerken, o bu hızla büyüyüp sen aynı hızla yaşlanırken bir şeylerin tadını çıkartarak yaşamak. Sevmek ve sevilmenin tadına vararak gülümsemek, sadece sırtüstü uzanıp gökyüzünün sonsuz duru mavisinin insan üzerinde bıraktığı o tarifsiz duyguya benzer annelik duygularını yaşamak. Ne bileyim beraber kovalamaca oynamak, zıplamak, saklanbaçın keyfine varmak varken araya illa sokacaksın yok tuvalet eğitimi, yok uyku eğitimi, yok uygun kreş, yok milletin karışmaları yok o yok bu. Bilmem bilemem olmasa olmaz olsa olmaz.

Toplumda ki varoluşumuzu belirleyen şu statülerimiz. Yerimizi sağlamlaştıran, bizi bizden alan statülerimiz içinde en bi garip olanı meğerse annelikmiş. Gördüm ki kadınların bir çoğu anne olunca şaşırıyor:) Hele ilk çocukta ilk yıl tamamen komedi:)) Kendini bu durumdan sıyıranlar var ama onlarında her cümlesinden bir kendini ispat hali akıyor malesef. "aa benim ki harikadır. Hiç de o kadar zor değilmiş bu iş." Ha ha canım oldu:P

Ha belki babalıkta öyledir yani şaşırmıyordur babalar ama babaların bir çoğu bu değişimle başka bir boyuta geçiyorlar sanki. Kendilerine ve eşlerine eklenen bu yeni statü kafalarını az biraz karıştırıyor gibi gibi. Artık sevgilisi, kendi çocuğunun annesi olmuş, anne olmuş arkadaş hayda!:) Söz konusu erkek cinsiyse gerçekten de onlar için oldukça kafa karıştırıcı bir şey olsa gerek. Anlamaları algılamaları ne kadar zaman alıyordur kim bilir :) Bu durumda kadın olarak yine iş sana düşüyor. off ki off toplumda ki eşlik statüne de toz kondurmamakta fayda var tabi:)

Velhasıl arkadaş anne olmak öyle her babayiğitin harcı değil. Özellikle okumuş, etmiş, eğitim, v.s. gibi konuları hayatın boyunca önemsemiş bir hatunsan bu yoğurdu yemeden önce bir kere daha düşünmeni tavsiye ederim.