Τα χάπια της επόμενης μέρας

Η ηρεμία μετά την τρικυμία....αν και δεν τέλειωσε η τρικυμία, μάλλον τώρα αρχίζει. Θύμωσα με όλους, λυπήθηκα, έκλαψα, ξαναθύμωσα. Για τα όνειρα που δεν θα πραγματοποιήσω ποτέ μάλλον, για αυτούς που δεν θα πληρώσουν ποτέ για τα κακά που έσπειραν μάλλον. Τις πρώτες μέρες ένιωθα χαμένη σε αυτό το συνονθύλευμα πληροφοριών, ορολογιών, οικονομικών θεωριών και συνωμοσιών. Μέχρι το ενδεχόμενo της άμεσης μετανάστευσης πέρασε από το μυαλό μου για να προλάβω ενδεχόμενη νέα Τουρκική εισβολή. Μετά έκλεισε η συμφωνία και το επόμενο πρωί ένιωσα λες και ήμουν σε μια από αυτές τις ταινίες που γίνεται πόλεμος/φυσική καταστροφή/εισβολή εξωγήινων και την επομένη προσπαθούν να μαζέψουν τα απομεινάρια.  

Από χθες άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά. Στα 30 σχεδόν χρόνια μου ανήκω στη γενιά των Κυπρίων που όχι μόνο δεν πέρασε δύσκολα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζούσε προκλητικά δυσανάλογα σε σχέση με τα εισοδήματα της. Τα οποία εισοδήματα ήταν επίσης σκανδαλωδώς δυσανάλογα με τα προσόντα και τον φόρτο εργασίας της. Προφανώς ήρθε η στιγμή να σηκώσουμε κι εμείς το σταυρό που φαίνεται ότι αναλογεί σε κάθε άνθρωπο που γεννιέται σε αυτόν τον τόπο. Ένιωσα ότι είχα να επιλέξω ανάμεσα στο να αναλώνομαι σε οργισμένες εκφράσεις της αγανάκτησης μου έναντι των πάντων και στο να διοχετεύσω τον θυμό μου και την πίκρα μου σε πιο παραγωγική για τον τόπο μου δράση. Η πρώτη επιλογή νιώθω ότι κρύβει μια παγίδα. Σπαταλούμε χρόνο και ενέργεια σε ζητήματα που δυστυχώς δεν περνούν από το χέρι μας. Δεν θέλω να είμαι ηττοπαθής αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, πόσο μπορούμε να καθορίσουμε ως άτομα το πολιτικοοικονομικό μας μέλλον; Γι' αυτό επέλεξα το δεύτερο. Με σκοπό να ανασυνταχθώ αρχικά εγώ που μετρώ πολύ λιγότερες πληγές από τους γύρω μου και στη συνέχεια να βοηθήσω στο βαθμό και στην έκταση που μπορώ τους υπόλοιπους. Κοιτάζω και βλέπω παντού πείνα και δυστυχία. Για μένα αυτό προέχει, να ανοίξουμε τα μάτια μας και να στηρίξουμε αυτούς που είναι έτοιμοι να πέσουν. 

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος σε όλο αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες. Πενία τέχνας κατεργάζεται λέει το ρητό και ήδη έχω διαπιστώσει ενεργοποίηση πολλών φορέων, μη κυβερνητικών οργανισμών και ιδιωτών οι οποίοι με διάφορες πρωτοβουλίες, εμένα τουλάχιστον μου δίνουν τη δυνατότητα να διατηρήσω μια κρυφή ελπίδα ότι θα βγει και κάτι καλό από αυτή την τραγωδία. Ενδεικτικά να σας πω ότι στην παλιά Λευκωσία εθελοντές γιατροί και νοσηλευτές παρέχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανέργους και απόρους και η οργάνωση "Αλκυονίδες" (μεταξύ πολλών άλλων) συλλέγει ρούχα και τρόφιμα. Χτες έγινα μέλος στο group στο Facebook CHEAPER CYPRUS το οποίο αποτελεί μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια συλλογής πληροφοριών αναφορικά με προσφορές και/ ή χαμηλές τιμές προϊόντων ανά το παγκύπριο. Είμαι σίγουρη ότι μέρα με τη μέρα οι πρωτοβουλίες θα αυξάνονται και θα δίνεται έτσι όλο και περισσότερη ώθηση από όσους είχαν λιγότερες απώλειες, σε όσους έχουν μεγαλύτερες ανάγκες. 

Τι θα λέγατε λοιπόν να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε κι εμείς τις ευθύνες που μας αναλογούν έναντι των συνανθρώπων μας;

Εγώ πάντως δεν πανηγυρίζω...

Σε αντίθεση με τους πλείστους συμπατριώτες μου, εγώ δεν πανηγυρίζω από χθες. Κι ας λέει ο Χ. πως είμαι συντηρητικούρα και καθόλου πατριώτισσα. Έχω ένα μούδιασμα που δεν λέει να φύγει. Για να εξηγόμαστε, τους Γερμαναράδες σε ουδεμία υπόληψη τους έχω. Από τον καιρό της εφηβείας μου που με έστελναν οι γονείς μου στο Ινστιτούτο Γκαίτε δεν τους χώνευα και από την Φράου Μπίργκιτ μέχρι τη Φράου Μέρκελ να μην σώσει κανείς τους!

Αλλά όσο και αν μας αρέσει να αναλωνόμαστε σε θεωρίες συνομωσίας, ο Σόιμπλε ένα δίκαιο το 'χει όταν λέει πως για την τραγική μας κατάσταση ευθύνη φέρουμε εμείς οι ίδιοι. Αυτό λοιπόν είναι που με ενοχλεί. Που χωρίς να αναλογιστούμε τις τεράστιες ευθύνες που βαραίνουν πρώην, νυν και αεί κυβερνώντες, τους έχουμε αναγάγει σε ήρωες από χθες. Είναι δυνατόν να βλέπω τον αηδιαστικό Άντρο Κυπριανού σαν έναν άλλο Βελουχιώτη να λέει το ηχηρό "όχι" και να του δίνω το άλλοθι για να ξεφύγει από μια κατάσταση που με τις εγκληματικές πράξεις ή παραλείψεις του προκάλεσε ο ίδιος και το κόμμα του; Όταν στήριξε τον πρόεδρο που έπαιρνε τα δάνεια και αλόγιστα αύξανε το δημόσιο χρέος μας για να κερδίσει χρόνο μέχρι να ολοκληρώσει τη θητεία του πόσο πατριώτης ήταν ο Άντρος Κυπριανού; Τον Ιούνιο του 2012 ούτε κουρέματα είχαμε, ούτε την πίεση που έχει σήμερα η Μέρκελ είχαμε. Η Κυπριακή Βουλή είναι λοιπόν εξίσου υπεύθυνη για τα μαύρα μας τα χάλια, επέτρεψε με την ανοχή της την περαιτέρω καθυστέρηση στην επίλυση των προβλημάτων της οικονομίας μας και εμείς σαν αδαείς μόλις ακούσαμε λίγες πατριωτικές κορώνες μόνο μπράβο που δεν τους είπαμε. Αλλά ένας λαός που ακόμα ανέχεται τον Κουλία και τους λαϊκισμούς του στη Βουλή, δεν αξίζει κάτι περισσότερο. Άσε δε που έχουμε και τα εξ Ελλάδος αδέρφια μας να μας "αππώνουν" στα τουίτερ και στα φέησμπουκ γιατί θα έχουν παρέα στον πάτο! 

Αυτό το κούρεμα καταθέσεων εγώ δεν το πολυκατάλαβα και δεν θα ισχυριστώ το αντίθετο. Εκείνο που κατάλαβα όμως είναι ότι πρωτίστως αντίθετοι τέθηκαν οι ανύπαρκτοι που με τα Ρωσικά κεφάλαια απέκτησαν υπόσταση και σε αυτούς καταλογίζω αλλότρια κίνητρα και γι' αυτό δεν εμπιστεύομαι την άποψη τους. Επίσης εκείνο που κατάλαβα είναι ότι για άλλη μια φορά με βάρκα την ελπίδα προσπαθούμε να πορευτούμε προς το άγνωστο. Ενδεικτική της τραγικής μας θέσης είναι και η αναφορά του Φούλη ψες στη Βουλή: "Όλες οι ιδέες καλοδεχούμενες". Και επειδή σε αυτό το μπλογκ δήλωσα την μεγάλη μου αδυναμία στον Αναστασιάδη, ευθαρσώς παραδέχομαι ότι στο πρώτο του τεστ για μένα απέτυχε. Χωρίς να του αποδίδω κακές προθέσεις ή κίνητρα, θεωρώ ότι πήγε απροετοίμαστος και αφελώς περίμενε διαφορετική αντιμετώπιση από τους "φίλους του". Δεν υπάρχουν φιλίες Νίκο σε αυτά τα επίπεδα, οι δημόσιες σχέσεις είναι μόνο για λόγους εικόνας και αυτό το ξέρει και ένα παιδάκι του Δημοτικού. Και ακόμα και αν ήρθαν τα πάνω κάτω ας σηκωνόσουν να φύγεις από τις διαπραγματεύσεις, όπως λες ότι έπραξες προσωρινά, αφού γυρνώντας πίσω ήξερες ότι μόνο χαμένος θα έβγαινες. Σε απείλησαν ότι θα κλείσουν τις στρόφιγγες για τις τράπεζες μας; Κλείσε τις πρώτος εσύ. Στο κάτω κάτω τελικά αυτό αναγκάστηκες να πράξεις. 

Τέλος πάντων, εδώ που είμαστε περιθώρια για απαισιοδοξία δεν υπάρχουν. Μακάρι να βγούμε πράγματι από αυτόν τον φαύλο κύκλο χωρίς τη βοήθεια της Τρόικας και όσο το δυνατόν πιο αλώβητοι και τότε θα πανηγυρίσω με όλη μου την ψυχή. Μέχρι τότε το μόνο που θα κάνω είναι υπομονή. 

Θα βγούμε κουρεμμένοι

Ακόμη και ένα απολιτίκ μπλογκ σαν το δικό μου - τουλάχιστον έτσι θέλω να το χαρακτηρίζω παρά τις 2-3 τελευταίες αναρτήσεις- δεν μπορούσε να παραμείνει ασυγκίνητο από τον καταιγισμό εξελίξεων των τελευταίων ημερών. Ωστόσο διευκρινίζω ότι δεν προτίθεμαι να κάνω οποιαδήποτε μακροοικονομική ανάλυση για τον απλούστατο λόγο ότι δεν σκαμπάζω από οικονομικές θεωρίες. Στα 17 μου οι γονείς μου είχαν την φαεινή ιδέα να αρχίσω ένα ρημαδοA-Level Economics το οποίο κάθε άλλο παρά αίσιο τέλος είχε, καθότι έλαβα ένα υπέροχο Ε που αν με ρωτάς και πολύ μου ήταν! 

Αυτό που με προβληματίζει όμως τις τελευταίες μέρες είναι ότι αποδεικνύουμε για άλλη μια φορά το χιλιοειπωμένο. Πως είμαστε ένας λαός ανώριμος. Έτοιμος να απορρίψει ή να υπερασπιστεί μέχρι τέλους κάτι που, η πλειοψηφεία τουλάχιστον, ουδόλως είναι σε θέση να αντιληφθεί. Τις τελευταίες μέρες σαν νέοι Adam Smith οι θειάδες, οι γιαγιάδες, κάτι συμμαθητές μου που με το ζόρι τέλειωσαν το σύστημα μαθητείας και που μέχρι χθες τα μόνα κουρέμματα που ήξεραν ήταν του παρπέρη της γειτονιάς τους,διαμόρφωσαν άποψη, την οποία μάλιστα θέλουν να μου επιβάλουν. Αλήθεια πόσοι από όλους αυτούς που σήμερα σκίζουν τα ιμάτια τους έχουν διαβάσει το προτεινόμενο νομοσχέδιο; Έχω συνάδελφους που ωρύονται για την αντισυνταγματικότητα του στο Facebook αλλά είμαι σίγουρη αν κληθούν να γνωματεύσουν επ' αυτού θα αρχίσουν τα "δεν είμαι αρμόδια, δεν είμαι συνταγματολόγος" και άλλα τέτοια. Το πρόβλημα μας είναι ότι δεν επιβάλλουμε φόρο στην ατεκμηρίωτη άποψη! Διότι ο άλλος που θα δει την ανάρτηση της θα πει "είναι δικηγόρος αυτή και ξέρει", που να ξέρει ότι την άποψη την έγραψε από το iphone όσο ήταν στην καρναβαλίστικη παρέλαση! Μέχρι και ο Σταύρος Flatly μου έλεγε ο αδερφός μου ότι βγήκε στο BBC να πει την άποψη του για τα κουρέματα των καταθέσεων! Ποιος είναι αυτός; Αυτός! Και δεν μας φτάναν όλα αυτά, έχουμε και την Αντιγόνη Παπαδοπούλου που πήρε σβάρνα τα τηλεοπτικά κανάλια να μας ενημερώσει για ένα άλλο μνημόνιο που είχε καταρτίσει η ίδια πριν 6 μήνες! Παρεμπιπτόντως, αυτός ο νομπελίστας το καμάρι μας σαν να χάθηκε τις τελευταίες μέρες ή είναι ιδέα μου;

Κι εγώ ανησυχώ όπως και όσο όλοι οι άλλοι. Ζούμε δραματικές στιγμές που θα καθορίσουν το μέλλον μας και των παιδιών μας (αν καταφέρουμε ποτέ να αποκτήσουμε). Ανήκω σε άλλη μια γενιά που ενώ δεν έφταιξε θα κληθεί να πληρώσει. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρώ πως οι επιπολαιότητες δεν χωρούν αυτή την ώρα. 

Ρωτάω λοιπόν κι εγώ η αφελής: Όταν μας έλεγαν θα έρθουν δύσκολες μέρες, θα πούμε το νερό νεράκι και το σκατό μας παξιμάδι, τι πιστεύαμε; Τίποτα, ουδείς προβληματιζόταν, κάναμε αστειάκια και πηγαίναμε παρακάτω. Οι Ισπανοί κατέκλεισαν τους δρόμους της Μαδρίτης αλλά εμείς κατακλύσαμε μόνο της Λεμεσού κα(ρ)νιβαλίζοντας, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεταξύ Farmville και Criminal Cases.  Η διαφορά μας είναι ότι οι Ισπανοί πεινούν εδώ και καιρό και δυστυχώς η πείνα ωριμάζει τον άνθρωπο. Όσο και αν πούμε ότι μας κτύπησε η κρίση, μετά λύπης συνειδητοποιώ ότι θα χρειαστεί να δεχθούμε κι άλλα κτυπήματα μέχρι να αποκτήσουμε ουσιαστική Κρίση (από το κρίνω αυτή). Και η έλλειψη αυτογνωσίας που εκ φύσεως χαρακτηρίζει τον λαό μας δεν βοηθά καθόλου. 

Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν αποφασιστεί από τη Βουλή η τύχη του νομοσχεδίου για το κούρεμμα καταθέσεων. Ελπίζω πραγματικά όποια κι αν είναι η απόφαση, να οδηγηθούμε τουλάχιστον μακροπρόθεσμα σε καλύτερες μέρες. Μέχρι τότε, υπομονή και αυτοσυγκράτηση. 

Απ' το Κελλάκι στο κελί;

1η Μαρτίου σήμερα λοιπόν, μπήκε η άνοιξη, τα λουλούδια ανθίζουν, έφυγε επιτέλους ο Χριστόφιας -στον αγύριστο λέω εγώ- και απομένει πλέον μια απορία διάχυτη στους πολίτες αυτού του κράτους:

Μπορεί τώρα, με την ολοκλήρωση της θητείας του Χριστόφια, να αρθεί η ασυλία του και να διωχθεί ποινικά για τις ευθύνες που του καταλογίζονται σε σχέση με την έκρηξη στο Μαρί τον Ιούλιο του 2011;

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου προσωπική άποψη, για ό,τι αξίζει φυσικά, δεδομένου ότι πολύ πιθανόν η γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας και η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εφόσον κληθεί να τοποθετηθεί (που εικάζω ότι θα κληθεί) να διαφέρει από όσα καταγράφω στο παρόν ιστολόγιο.

Το Άρθρο 45.1 του Συντάγματος διαλαμβάνει ότι "Ο Πρόεδρος ή ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας δεν υπόκειται εις οιανδήποτε ποινικήν δίωξιν διαρκούσης της θητείας αυτού, ειμί μόνον ως εν τω παρόντι άρθρο ορίζεται".

Ακολουθούν εδάφια που αφορούν τη διάπραξη αδικημάτων κατά τη διάρκεια της θητείας τα οποία ενέχουν το στοιχείο της "έλλειψης τιμιότητας" και "ηθικής αισχρότητας", φράσεις οι οποίες όμως δεν ερμηνεύθηκαν επειδή δεν δόθηκε η δυνατότητα στους συγγενείς των θυμάτων να καταχωρήσουν τη σχετική αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο (η απόφαση ημερομηνίας 29.6.2012 εδώ). Για τους σκοπούς της παρούσας ανάρτησης όμως θα επικεντρωθώ στο εδάφιο 5 του Άρθρου 45 που προνοεί τα ακόλουθα:

"Τηρουμένων των διατάξεων της δευτέρας και της τρίτης παραγράφου του παρόντος άρθρου ο Πρόεδρος ή ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας δεν διώκεται δι’ οιονδήποτε αδίκημα τελεσθέν υπ’ αυτού εν τη ασκήσει του λειτουργήματός του, πλην όμως δύναται να διωχθή μετά την λήξιν της  θητείας αυτού δι’ οιονδήποτε έτερον αδίκημα τελεσθέν κατά την διάρκειαν αυτής."

Αυτό λοιπόν που προκύπτει από την πιο πάνω συνταγματική πρόνοια είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν διώκεται για οποιοδήποτε αδίκημα τελέσθηκε κατά την άσκηση του λειτουργήματος του, μπορεί όμως να διωχθεί μετά τη λήξη της θητείας του για οποιοδήποτε άλλο αδίκημα τελέσθηκε κατά τη διάρκεια αυτής. Με άλλα λόγια, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την τελευταία πενταετία διέπραττε για παράδειγμα το αδίκημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής ή της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ, από σήμερα θα μπορούσε ο Γενικός Εισαγγελέας να τον διώξει ποινικά για τα εν λόγω αδικήματα. Ωστόσο, με δεδομένο ότι οι πράξεις ή παραλείψεις του Χριστόφια που διαπιστώθηκαν από τον Πολυβίου κατά τη διαχείριση του ζητήματος των επίμαχων πυρομαχικών συνιστούν ενέργειες που έγιναν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι πιστεύω δυστυχώς αδύνατη η προσαγωγή του ενώπιον της Κυπριακής Δικαιοσύνης για τα ανομήματα που έχει διαπράξει.

Ενδεχομένως όσοι επιχειρήσουν να αιτηθούν τη δίωξη του, να προβάλουν τον ισχυρισμό ότι ο τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ενήργησε πέραν από τα όρια της άσκησης του λειτουργήματος του, ωστόσο διατηρώ έντονες αμφιβολίες αναφορικά με την υιοθέτηση ενός τέτοιου επιχειρήματος από το Δικαστήριο. Όσοι λοιπόν από εμάς ελπίζαμε σε τιμωρία του κατ' εξοχήν όπως διαφάνηκε από το πόρισμα Πολυβίου υπεύθυνου της έκρηξης στο Μαρί και των δεινών που ακολούθησαν, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε τη Θεία Δίκη, γιατί οι Ερινύες αμφιβάλλω αν επισκέφθηκαν ποτέ τον μέλλοντα μουχτάρη Κελλακίου.