Thermometer

Here we go!

Humiga me ng medyo slanted sa wall using my blue unan. Ah... relak na relak the position. And then katabi ko sa aking side by side is the headboard. I biglaang all of a sudden, ginrab ko this thermometer sa loob ng headboard.

Huwala sa aking hinagap na this moment will be the moment. Nilaro ko this thermometer and make lagay underneath my christmas tree. Joke!

Nilagay ko sa hilalim ng aking tongue ang thermometer. And I make sipsip it like a candy cane since malapit na ang pasko.

Haksidenteng naputol inside my bungangang mouth the thermometer body and the color silver na bakal on the dulo and make sabog sabog the mercury. Hangpait at hangpakla ng taste sa aking tastebuds.

Agad-agaran me natakbong matulin patungong hallway, tapos, corridors, tapos stage, tapos caves... lol!!!

And then i made it to the lababong sink sa kitchen.  I make mumog through the drinking faucet na baso-less. Direktang nahigop ng flowing water to make mumog and dura dura na pereng huwala ng bukas.

Hangsama ng lasa. Akala ko katapusan ko na.

And then nagising na me.

I cannot hexplain kung huwat the meaning of this panaginip.
Yelp me please.

Away Walang Bate

May naka-away akong kaopisina. This office mate naman is not galing from our department. Tulad nga sa salitang language ng mga bekimon... "Kiber".

Dili ako talaga nakapagpigil. Nagtayuan all of hairs ng katawan kong able tumayo. From leg hairs to headhairs. Sa galit. Sa inis. (inom tubig)

Ganire kasi ang happenings... It was ano kasi, my new celphone is medyo nakaramdam ng pagkastress. kaya nakicharge me sa 2nd floor department. I made hiram my prend's charge. Same brand kami. Samsong.

It was tanghaling tapat and tirik is the sun so lunch break is the setting. Iniwan ko my Samsong Phone para magcharge.

Later ng dapternun, I went sa itaas to make claim na my phone na naka dextrose sa charger... Laking gulat ng haybols ko ng madatnan kong huwala na ang Samsong Phone ko!!!

Akalain ninyo... nagawa ng babaeng girl na this na hitago ang aking phone. Just por prank... ammm... por revenge pala. I'll tell later kung bakit.

Anakngkutongbusog naman! Pagtripan na ang all of the things. Huwag lang ang new Samsong Phone ko. Remember me, nadukutan na me last time and ito na this my second bagong Phone. Mygad. (Hampas sa noo)

Nag-alburoto talaga me. And halata na to me na sumisigaw na me. "Asan my Phone? Dili pa tapos mag charge that! Masisira that! Sino nagtago?" I looked ober this babaeng girl na aking pinaghinalaan. Baket nga ba hers is the primary object suspect? Nag fb stat lang naman her na..

"May mag aapear-disappear na celphone dito upstairs"

Shit talaga. Ang pers and last move ko is... Hinalukay kalaykay ko her desk. Her drawers. I make hatak and halungkat the gamits. No sign of cellphone. And to her bag, i make open it. Still, dili parin sya nag sspeak kung nasan my phone. Pati ibang people there is like laughing OMG. Papasakan ko ng busal ng corn ang mga wetpaks nila. MESSING WITH MY PHONE! GRRR

And then I make iwan her station as messy as hell. Until ano nakarating me near sa tabi ng TV. I found my Samsong Phone my love na nakacharge there. FUUUUUUUUUUUU!!!

Sabi ni Babaeng Girl... Now that nakita mo na you celphone you ayusin mo na you mga gamit ko dito.

Ang sagot ko... "Huway will i waste  a couple of muscles para ayusin that?"

SABAY WALK OUT ME SA OFFICE NILA.

And then I heard her screaming something na parang monkey sa gubat.

Lesson learned mga kids... NEVER MESS WITH MY NEW PHONE NOW NA NAWALAN NA NGA ME NG CELPHONE SA LRT SHIT IM PARANOID NA WHEN NAGKAKAMERONG NAGPAPRANK ON MY PHONE OMG.

THE END.


Honga pala, ibinigay ko kasi her cp number sa isa sa kaopismeyt in other department in the persflor of the building. Kaya siguro she did that to me? What you think?

After that nga pala, she POSTED AND TAGGED me sa facebook... like this..

"Friendship ends here. or kung meron mang nabuong frendship"

Am... I removed my tag and then removed the babaeng girl on my frends list.

Pak!

Ang Alamat ng Facebook

Oh yeah. Ito na this oras na waiting in vain ko. Ang maki-uso-sero na magkamerong fb haccount. Por sure masaya this. Adds nyo me ng huwalang pakundangan!!!

I'm a networking shit now. Yeah baby!!!

Hayatus mode: OFF

bostong kreme here. thank yoohoo

Problematic

Minsan talaga gusto ko magmura ng sobra sobra sa salamin. Kasi naiinis ako sa sarili ko. Masyado akong problematic kahit sa napakaliliit na things. I hate that this attitude. Yung tipong tubuan ako ng single piece of watery pimple eh halos magunaw na mundo at mapapa "wat to do, wat to do!" ako na parang sirang plaka.
I'm doomed ang feeling.

Pero napapa-isip ako. Hmmmmmm teka.. May natusta ng circuit sa brain ko!!!

Sa paligid ng city lang. Tingin sa kaliwa, tingin sa kanan. And a-one, a-two, and swing! Napakaraming madlang people na less fortunate. Tingin sa taas, tingin sa ilalim. Turn around, bright eyes. Hang daming problems - pera, pagkain, work, relationship, bank account, cheke, pagkain, sickness, pera, lablife, pera...

Minsan nga ma-open ko ang TV, nakapanood ako ng Wish Ko Lang... Grabe mga finefeature nilang human beings don. Yung tipong tutupi ka na parang makahiya. Mapapa stop ka for awhile to think, and to make realizations. Kawawa naman those people. Eh ako, problemadong-problemado na ko sa pag-aayos pa lang ng buhok ko gamit ang mahiwagang gel/wax/clay. Juskopo!

Kaya in the end, I've learned. Napakaswerte ko na pala sa lagay kong ito, na i really don't have to make sobrang worry sa simple problems. There is a earth na world beside me na may mga taong talagang mas namomoroblema kesa saken. Tutulong na lang ako sa iba. Awoooooooooooooh (Kidlat, kulog, bagyo, tsunami, lindol)

Baket ba? Bawal bang maging Superhero?
Hanggulu-gulo ko na! blogspot

miss you

Maski ata ako nahirapang i-gets ang points ko dito. lol

Hey You

Amag much. I see some agiws here and there. Ni sarili ko dili ko makamusta. Kamusta na ba me? Shit kasi busy talaga ko. Promise. Maniwala na kayo please.

Ok aamin na me, busy akong pumetiks. Hihi. Na kahit bumlog is kinakatamaran ko pa. Parang dun lang sa narinig kong nagsabing "Kakapagod magpahinga". Ganyan nararamdaman ko. Pero I like pa din. Hangsarap kaya pumetiks.

Bakit kaya may mga people na nahihirapang tumanggap ng batikos, comments, or violent reactions? Huy wag ka umilag, ganun ka din. Ako kase ganun. Pero alam ko, natututunan daw yon, you just have to start accepting lahat ng flaws mo sa katawan. Including na syempre all of your ingredients from brains, hearts(madami dapat), skills, etc. Ok napupunta na ata this entry sa nonsense. Wag naman sana.

Kung may mga people na like that, meron namang kakambal this situation na mga people na umaattack. Yeah, mga walang preno and break fluid, mga walang pakundangang bumatikos na akala mo mga perpek kahit muka namang pekpek. Pinaka bestest example is sa youtube. Mapapa-back-off ka sa mga comments. Akala mo mga Gods na nakaupo sa golden inidor kung magsabi ng fag, idiot, sucker, at kung anu-ano pa.

Ayun lang. All i want to say is that ano, sana sa mga people na mahilig mamuna at mamintas eh, medyo hinay-hinay lang po. Dili naman natin knows at kaclose those persons na kinaiinisan or kina-aanoyan natin. If you have something about that person na napapa ewwwww ka or napapa gross ka, edi keep it to yourself or tell him/her personally. Dili yung nakakapambulahaw ka ng buhay ng may buhay, pati mga people around him/her.

Yun lang. Dumeclamation lang me.