Έλα

Να γυρίσεις μόνο,
μόνος μου παγώνω,
να γυρίσεις πίσω,
κι όλα θα τα σβήσω.

Όποτε θελήσεις,
την πόρτα να χτυπήσεις,
ότι ώρα να 'ναι,
έλα, δεν κοιμάμαι.

Γύρισε σου λέω,
μακριά σου καταρρέω.
Ανάσα να μου δώσεις,
μια ψυχή να σώσεις.

Η εικόνα

Οι καταρράκτες της ζωής,
από ψηλά μας ρίχνουν,
δάκρυα δροσιάς, φιλιά ψυχής,
τα όνειρα μας δείχνουν!

Ήρεμη λίμνη η καρδιά,
που όλα τα δροσίζει,
ψάχνει να βρει μια συντροφιά,
τοπίο να θυμίζει!

Θολό αστέρι

Τρύπωσε θολό αστέρι,
στης ψυχής μου το πανέρι.
Στην τροχιά του μ' έχει βάλει,
όλος ο κόσμος του, μια ζάλη.

Για λίγο η αστερόσκονη του με ποτίζει,
το παραμύθι του αρχίζει.
Λίγη λάμψη να ταιριάξει,
θαρρείς πλανήτη πως θα φτιάξει.

Ο περαστικός

Στης μεγαλούπολης τους δρόμους τριγυρνάς,
όνειρα ψεύτικα ζητάς.
Περαστικούς διαβάτες, σταματάς,
για την αγάπη που έχασες, ρωτάς.

Οι άνθρωποι σαστισμένοι σε κοιτάζουν,
τα λόγια σου, την ηρεμία τους ταράζουν.
Το βλέμμα σου απλανές, αφηρημένο,
να 'ξερα τι εχεις στη ψυχή κρυμμένο.
Να 'ξερα την καρδιά σου, τί τρομάζει,
κι η νύχτα πάλι σε νύχτα θα σε βγάζει.

Παράλογο

Μεσ' τη νύχτα, οπτασία,
του μυαλού μου η φαντασία,
τώρα μπρος μου ξεπροβάλλεις,
παραλογισμός της ζάλης.

Κάνω δήθεν να σ' αγγίξω,
στην αγκαλιά μου να σε σφίξω,
άυλη η παρουσία,
της λογικής μου, προδοσία.

Όνειρο θα πω πως είναι,
μια στιγμή κοντά μου μείνε,
έρωτα και πάθος δώσε,
μια αγάπη, έλα, σώσε.