Sabihin mo, "AKO MISMO"

Marahil dahil nagustuhan ko ang namumulang dog tag nila sa back&white na background o sa tyempong lumalalim kong kaalamang politikal na impluwensya ng mga tao sa paligid ko, naging interesado ako sa kilusang ang ito mula ng mapanood ko ang commercial nila.

Simple lang naman ang nais nilang iparating, na sana ang bawat Pilipino ay magkaroon ng pananagutan sa bansang ito at kumilos ang bawat indibidwal para sa mas mabuting Pilipinas. Totoo na ang bawat isa sa atin ay naghahangad ng malinis na pulitika para sa isang marangal na gobyerno,payapang bansa at panatag na mga mamamayan. Halos isuka ko na ang ating tiwaling pamahalaan dahil sa kurakot na mga opisyal at bulok na sistema, ngunit wala ba akong kinalaman sa atrasadong kalakarang ito?

Kung AKO MISMO ay nandaya ng time-in sa fast food a pinaglingkuran ko dati dahil nakakalusot naman; AKO MISMO ay ay tumatawid sa kalsadang may "No Jaywalking" sign dahil wala namang nakabantay na TMD; AKO MISMO ay sinisiraang-puri ang teacher ko dahil binigyan nya ako na 3.0 na marka; AKO MISMO ay hindi nagbabalik ng sukli sa pinabili saken dahil nakalimutan na din naman nya..may ipinagkaiba pa ba ako as kanila? Hindi kaya isinusuka na din ako ng Pilipinas?

Bata pa ako, naririnig at nababasa ko na ang panawagan na ang pagbabago ay kailangang magsimula sa mga sarili natin. At magpahanggang ngayon na itinatype ko ito, heto pa rin tayo...

Bakit pa ako magrereview na exam ko kung yun ngang mga kakalase ko nangongodigo lang naman? Bakit pa ako tatayo sa huli nga pila sa NSO kung yung iba nagagawang sumingit lang? Bakit pa ako magpapakabit ng sariling linya ng kuryente kung yung mga kapitbahay ko gumagamit lang naman ng jumper? Totoo, mahirap tumungong hilaga kung lahat sila nakakabunggo mo dahil papunta s kabilang direksyon. Kaya naman, heto pa rin tayo.

Nang bisitahin ko ang kanilang website, madaming nagpahayag ng kani-kanilang commitments sa bayang ito. Mula sa simpleng "Ako Mismo ay susunod sa batas trapiko." hanggang sa malalamang "Ako Mismo ang kikilos upang masugpo ang pagwawalng bahala sa karapatan ng mga Pilipino. Maging ako mismo ay nagsimulang mag type na "Ako mismo ay tutulong sa pagtataguyod ng isng gobyerno na totoong makatao." Ikaw, kelan mo sasabihing "AKO MISMO"? Manindigan ka mismo.

How to be a REAL DRAMA QUEEN?

Ang maghangad ngisang bagay na lumipas na, ayon sa isang manunulat, ay tulad ng isang pagluluksa. Ang magsulat tungkol sa isang karanasang nakaraan na, ayon s kanila, ay isang kahibangan. Ngunit siguro nga, kelangan muna ng isang taong mawala sa kanyang katinuan para makapaglahad, lalo na sa mga gabing tulad nito kung saan ang paggunita ay nagbubukas ng humihilom na sanang sugat. At hindi mabilang ang mga gabing tulad nito.

Gayunpaman, susulat pa din ako. Sapagkat ako ngayo'y nakakaalaala habang humihilam ang mga luha. Bagaman masakit at nakakatakot ang magbalik- gunita, mas masakit at nakaktakot ang makalimot.

* * *

Sya si Morn. Walong taon ang agwat ng edad namin, mahigit isang taon kaming naging magkasintahan at halos dalawang taon ko na syangpinipilit kalimutan.

Sa bawat pagkakataong sasabihin kong mahal ko sya, sabay-sabay na nagsasalimbayan ang mapapait na alaala...

* * *

Mangiyak ngiyak na ko nun ng may dalawang oras ko syang hinintay sa labas ng cathedral. Nag-aya syang lumabas kami. "Sumimba muna tayo," suhestyon ko naman. Um-oo sya. Alas-siyete ang simula ng misa at oras ng tagpuan namin pero mag-aalas-nuebe na nang magtext sya. Sorry daw, katatapos lang daw nyang maglaro na basketball, wag daw akong aalis, hintayin ko daw sya. Bumagsak na ang mga luhang kanina pang nagtatangkang makaalpas hindi lang dahil sa naninikip na dibdib dulot na sama ng loob kundi sa sobrang kahihiyan na din kay Diana at sa kanyang 'girlfriend' na nakasama ko sa paghihintay. Excited ko pa namang ikinuwento sa kanila na lalabas kami na boyfriend ko. At para sa konting kahihiyan sa sarili, umuwi na 'ko.

Malalim na ang gabi, sumignal sya ng ilaw sa tapat ng bintana ng kwarto ko. Sinusundo ako. Tumakas ako at pumunta kami sa malapit na plaza. Humalik sya, tumugon ako. Ok na kami.

Ilang linggo matapos non, nawala syang parang bula. Hindi sya nagrereply sa mga text ko, hindi susagot sa mga tawag ko. Magriring, papatayin nya, at naging palaging na out of coverage area na ang numero nya. Masakit. Sobrang sakit. Hindi ko lubusang maisip kung baket ganun.Ilang linggo pa ang lumipas habang nagsusumikap akong maging ok ng isang gabi nakita ko sya.

Papauwi ako galing school. Napadako ang tingin ko sa night market ng makita ko syang andun at nakatingin saken. Parang tinakasan ako ng libo- libong bait. Buhay pa pala sya? Nilapitan nya 'ko. Nawala daw cellphone nya. Ilang araw na daw syang nagbabantay sa pinsan nyang nasa ospital. "Bakit, hindi mo ba saulo ang number ko?" Maya- maya lang ngingiti- ngiti nyang inilabas mula sa bulsa ng kanyang jacket ang isang cellphone. "Yan pa din namam cellphone mo ah?!" Gustong- gusto ko syang sapalin at murahin ng mga pagkakataong yun pero naghintay pa rin ako paliwanag nya. Pero wala. Mas naaliw pa syang makipagkwentuhan sa tindero na binilhan nya ng kendi! Hindi ko na kinaya, nagwalk out na 'ko. Tinawag ya 'ko pero hindi sinundan. Umuwi ako na muli'y isang sugatan.

Wala ng "we kissed and make up" na eksenang sumunod pero wla ding formal break up na nangyari. Wala na akong naging balita sa kanya. Nagluksa ako.

Ilang buwan ang lumipas.Paminsan- minsan pa ring nagdadalamhati ng isang araw may ikinwento saken si Jasmin. Nakusap nya daw si Morn. Tnanong kung may bf ako. Wala ang sagot nya. Meron daw sabi ni Morn. "Sino?" tanong ni Jasmin. "Di ga ako." WALANGYA!!!

Hindi pa ba sya nasisiyahan sa mga panggagagong pinahintulutan kong gawin nya saken? Matapos ang ilang beses nyang ginawang pananakit saken??

GAGO ka! Ang sama- sama mo para paasahin ako, iwan, at kung kelang nakakarecover na 'ko matapos lumuha ng balde- balde eh heto kana naman at humihirit?! Dahil ba alam mong mahal na mahal kita na mahal kita???

(ako ata ang gaga..)

* * *

Magpack-up na daw ako sabi ni Derick. "Sana ganun kadali." Sa ala-ala lang daw ang lahat. Kapag hindi ka na daw naaalaala ng isang tao, patay kana.

"Inuunod na ba ako sa gunita nya?"

I digressed on the thought.

Gaga nga ako.

* * *

It took so much courage fo me to finally relate this one here. I-congratulate mo naman ako.

Then love.

Puppy love.

I assume everybody who have gone to their childhood and teenage years went through this kind of love. Everybody got their own stories to tell. Tales brought by memories of stomach-turned-butterfly house courtships, line-burning 'til midnight telephone conversations, tooth-sickening sweet messages, overnight-bugging petty quarrels, and unbelievable promises of love. And just like anybody else, I have also gone through this phase. With much luck, it made me a better though I can't say, wiser.

As a proof of those dreamy days and youthful romances, I want to share with you a long poem that I stumbled upon while browsing through my highschool mementos just few days ago. I made those romantic verses when I was a sophomore and by that time dreamily in love with my boyfriend then, my puppy love. Here it goes..by the way, prepare yourself with those so mushy-mushy lines that you will encounter:


Grow Old with You

Once upon a time in my life so forlorn

I feared the old age for I was so alone.

Hated the wrinkles and silvery gray hair.

Being helpless, then there'll be no one to care.

One day in my lonesome hours

where all I can do was to frown and sigh

a pleasant stranger appeared in sight

and captured me with those eyes so bright.

His mere stare evoked my senses within

and conquered my innermost feelin'.

Yes, he's a stranger truly

yet my heart beats for him so dearly.

His presence took all my weary.

Helped me to see better the world's beauty.

Handed me the bast things life can offer

as his love for me like no other.

In my heart the space so long empty

is now filled with the love he gave.

With the vow in and Thee he made

that in the doomsday he'll be with me.

With all these, I have no more to say

just a pledge I promise to do.

"With you I won't hate wrinkles and hair so gray."

That's all and a simple "GROW OLD WITH YOU."

It was dated October 8, 2005, almost 4 years ago. I was too young then yet got engaged with that bf-gf stuff. I can still remember that sleepy night when I have to make a poem for my English class for the next day. As I started scribbling down, he came across my mind and effortlessly he dominated the whole seven versed-paragraphs.

Reading it again made me laugh at myself. I couldn't believe I had much faith on him and on our love. But then, it wasn't too bad. I loved innocently, purely. I had faith on everything he said. I looked forward to the days that we would be grown-ups and still couples.

Love then was less complicated,

less compromising,

less demanding..

How I wish it could just be the same way now...

Just before a snap

I just can't help but smile. Nope, I'm not inlove just loving the feeling of kilig towards this guy. Now I'm really laughing! (Ain't I going crazy now? hehe!) I just couldn't believe that after reading a love story from a certain college's folio, thought of him would come across my mind and this kilig sensation soon enveloped me! Aaahhh! Just imagine a fair-skinned guy with celeb-like 'do, deep-set dark yet innocent-looking smile, beautiful pointed nose, and lips with oh-so-cute ngibit smile (as they call it) and you'll surely fall to the same spell this Harry Potter look-alike (minus the round glasses) seem to cast! (GIRLS & GAYS ONLY)

*snap!*

He's the boy-next-door type and I'm just an average girl with unruly hair, blemished skin, high-pitched voice and a weary heart. From there I draw the line where I should be- where this feeling should reside.

But then again,
..the view from our window overlooking our neighbor's house who happened to be his cousins were he's staying this summer just got more hmm..should i say, enjoyable (giggles) whenever he take his usual yosi break or just stay there at the backdoor. And you have to believe this, I got this instant kasipagan of keeping our window grills agiw & supot-free so I'll always have a clear view of him from our window pane!
..Nickelodeon (yup, the cartoon channel) feels like more of watching a romantic flick whenever I watch it with him!(and with tons of his & my cousins, though)
..every spoonful of halo-halo tastes yummier whenever we eat the same stuff kahit na he's there in our neighbor's house and I'm in ours. (Hahah!I can't believe I'm writing this!)
And most of all,
I never thought that a shot of Matador would taste sooo sweet when he's the tanggero!(oh my, I think I over did it.) Is it just really the love-sicked puppy in me that made me think that way? No you're just dunk, I told myself. I actually told them na pass na 'ko to the next shot because I already felt like throwing up. But when he gave me the glass, I readily accept it (I think I even let out a sly smile), drank, then grabbed the mic and belted out a teasingly (hey!hey!you!you!) Girlfriend Of Avril Lavigne!

*snap!*

I repeat, I'm not falling to this Daniel Radcliffe and Ryan Agoncillo just-probably-missing sibling. I'm just entertaining myself with this mushy blushing drama (Since I'll soon be a teener no more, and blushing would be very unusual.Grown-ups outgrow this stuff daw.) and summer flirtations. I've learned that he got a Michelle Bayle look-alike boo, and i won't compete to that.

Soon,

he'll be going back home
and
there'll be NO MORE snapping of fingers for me to get back to my senses.

' testing '

First blog entry ko 'to...

..at kelangang pang lumipas ang kalahating araw bago ko nasundan ang ellipses na un! (Oo, promise!)

Marami sana akong gustong isulat pero wala namang maisatitik.
Nagtatalo kasi ang utak ko kung alin ang dapat ikwento at hindi.

Naenjoy ko ang debut ni Kata nung April 14, pero pwedeng hindi mo gustuhing makabasa ng tungkol lang sa babaeng nalasing at nagwala sa videoke (pero mas hindi mo sigurong gugustuhin na marinig ako nung mga oras na un, heheh).

Karaniwan na siguro sa'yo ang makabasa ng blog tungkol sa isang tropa night out sa beach, pero matatakot ka ng maligo sa dagat na mag-isa kapag ikunwento ko ang nasaksihan naming babaeng iniahon mula sa dagat na walang pang- ibabang saplot. Nung sumunod ngang gabi pagkatapos ng araw na yun hindi ko kinayang matulog mag-isa sa kwarto ( kahit na mas ok sana dahil maluwag sa higaan) at patay pa ang ilaw (kahit na yun naman talaga ang kinasanayan ko) dahil naaalala ko ang hitsura ng babae habang pinipilit na marevive. Malaki na ang tiyan sa nainom na tubig -dagat, bumubula ang bibig (tulad ng nung sa beer) habang pinapump, maputla na ang mukha at maitim na ang paligid ng mata bago pa naisipang dalhin sa ospital. Patay ang babae, balita namin kinabukasan, nirape bago nilunod. At nabanggit ko na ba na she was just 14 years old? Bumangon ako at binuhay ang ilaw sa kwarto.

On the lighter side,
maging interesante naman kaya ang isang blog kung tungkol ito sa summer fling ko?...Nakakatuwang isipin na maaattract ako sa kanya (sabagay, we were both nursing our headaches then dahil sa alak) at maeenjoy ko ung contest namin na padamihan ng talon ng itinapong bato sa dagat kahit hindi ako marunong (Endless Love's Jeni and Jhonny ang drama??hehe) .PERO, inuunahan nakita ah, walang kissing- kissing na nangyari (nasa tamang huwisyo pa rin pala kami) . Hindi kami naging ganoong karomantically involved sa isa't- isa (Gumawa lang kami ng sand castle, ibinaon ang sarili sa buhangin nang manawa, nagwish sa shooting star nung nay nakita,at maya-maya lang nabulabog na dahil sa pinagkaguluhang bangkay ng babae.)...kaya, hindi din siguro magandang blog material, kacheapan lang, sabihin mo naman.

Eto, baka by this time magakasense na sa'yo ang isang blog at kapain mo na lang sa bulsa mo kung andun pa ba ang cp mo 'pag nakabasa ka ng ganitong blog title:
"How to overcome your grief over a LOST cellphone?"
(Napapailing at buntunghininga pa rin ako hanggang ngayon...tsk...)

Ang mga kwentong yan ang nag-uunahang mailahad kasabay ng pagmumura ko sa sobrang init at tumatagaktak na pawis.
Teka, Global Warming na lang kaya ang talakayin ko?! Parang ang sarap magmura dun ah! Murahin ang mga pabrika, sasakyan, illegal loggers, mga pulitiko na nagpapahintulot nito (pati jueteng na din), mga beauty queen na sandamakmak na spraynet ang inuubos sa mga buhok nila, at mga kakilala kong may kung ilang kahon yata ng Marlboro ang isinusunog sa mga baga nila..dahil sila (ikaw, kayo, ako) ang nag-eemit ng chemical substances sa hangin tulad na choloro, err, chlorofo, err,..CFC na nga lang! Mga kemikal kasing tuiad nito ang nakakanipis ng ozone layer kung kaya't nagagawang lumagpas sa stratoscope ( nga ba?) ng Earth ang harmful rays of sun (mga masasamang espiritu na din tulad na napanood ko dati sa Ghostfighter) na nagiging sanhi na greenhouse effect, global warming at global crisis ( joke lang!)

Marami akong gustong ikwento, pero nakakatakot dahil maaaring para sa'yo ay wala naman etong kwenta. Kaya ngayon , sa paghahanap ko ng kwentong maiibigan mo, hindi ko namalayang isang halo-halong istorya na pala ang naisalaysay ko.
Kaya kung sa simula pa lang ay tinambayan mo na 'ko malamang mahilo-hilo kana ngayon sa mga paligoy- ligoy na ginawa ko at mga samu't- saring istoryang natunghayan mo.
Pero ok din naman di ba? Parang sa sale na BUY ONE TAKE ONE, o kaya yung sa Selecta na 3 In 1+1 (happy kaarawan!) at yung ALL IN ONE ng Magic Sarap seasonimg mix (heheh)

At ngayong mukhang masuka-suka kana talaga sa hilong inabot mo sa article na ito, hayaan mong hiramin ko ang isa nating kasabihan bilang malupet na endi

Sa hinaba- haba bg prusisyon...nag-trapik tuloy!

BOW!