Στο σχολείο ανέλαβα όπως κάθε χρόνο καθήκοντα πρώτου βοηθού. Ξέρω κατιτίς παραπάνω που τους άλλους δασκάλους άρα είχα τζαι υποχρέωση απέναντί τους τζαι προς τους μιτσιούς. Τα διαλείμματα άμα φατσιήσουν έρκουνται κοντά μου. Εν ενδιαφέρον να θωρείς τον χαρακτήρα του κάθε neokipriou μέσα που την αντίδρασήν του στον τραυματισμό του.
Αλλά εύκολα κάμνεις τον παραλληλισμό με τους ενήλικες neokiprious που τους οποίους παίρνουν τα παραδείγματά τους.
α) Πολλά μωρά εν έρκουνται καν άμα χτυπήσουν. Μαθαίνουμέ το μετά που τους γονιούς τους ή που τους φίλους τους. Εν θέλουν να μας ενοχλήσουν ή εν τους αρέσκει η σημασία. Πονούν βουβά τζαι ξέρουν ότι σιγά το πράμα εν να γιάνει. (Μειοψηφία)
β) Άλλοι έρκουνται τζαι λαλούν εφάτσιησα, σκουπίζεις το γαίμαν, βάλλεις τους σιρροττούιν λαλούν εφκαριστώ τζαι φεύκουν, βιάζουνται να παίξουν πάλε. (Μειοψηφία)
γ) Άλλοι έρκουνται υποβασταζόμενοι που 3-4 "φίλους τους", εν μπορούν να μιλήσουν που το κακόν που τους ήβρεν τζαι λαλούν μας οι άλλοι τι έγινε. Συνήθως άμα πούμε στους άλλους πηαίννετε πίσω στο διάλειμμα ο/η τραυματίας γιανίσκει αμέσως τζαι φεύκει πίσω τους. (Περισσότεροι)
δ) Η τελευταία κατηγορία εν η κλασσική neokipriaki. Έρκουνται κλαμμένοι να με έβρουν. Μπορεί να κρατούν πόδιν ή σιέριν ή τζιεφαλήν αλλά ενι ξέρεις τι έχουν. Πάντως φαίνουνται πιο πολλά νευριασμένοι παρά τραυματισμένοι.
Λαλείς τους: τι έγινεν;
- Έβαλέν μου κλάππαν ο τάδε ή εκούντησέ με η τάδε ή ...
- Γιε μου/κόρη μου, πε μου πού πονείς, πού εφάτσιησες...
- Εεε αφού κύριε λαλώ σου έβαλέν μου κλάππαν ο τάδε! Εγιώ τίποτε εν του έκαμα...
- Ναι, μάνα μου αλλά εχτύπησες ξα;
- Εεεεεε...
(Πλειοψηφία)
