(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

ΕΝΤΟΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: 

                      ΑΥΣΤΗΡΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ

Όχι! 

όχι το στήθος! Κράτησε την μεγάλη κραυγή εντός, και κάηκε!

Θηλάστηκε στις καταγραφές των ερώτων, όμως αστόχησε στις πρόωρες γέννες, επιστρέφοντας -αναγκαστικά- το ζείδωρο νέκταρ, αφήνοντας νηστικά τα πεινασμένα νήπια.

Στις κοσμικές ώρες στολίστηκε φιλάρεσκα, συνοδοιπορώντας με την σεμνοτυφία και χόρεψε ελεύθερα -όπως δυο πέρδικες αναμάρτητες.

Διακόσμησε, ευπρεπώς, την μητρότητα 

σε ατσάλινο θώρακα. Σε απέθαντο στέρνο.

Όμως, 

-κατά κακή, του Κερδώου Ερμή συγκυρία-,

εκτελώντας λευκές εντολές, όπως ένα έμπιστο ταχυδρομικό περιστέρι στης πειθαρχίας τα ίχνη, δεν υπηρέτησε το όραμα της διάφανης καθαρότητας, ευδόκιμα. 

Αδύναμο, 

να ριζώσει ενάντια στην πλημμύρα απατηλών εντυπώσεων, 

να θεριέψει σαν τον ευκάλυπτο των νεανικών χρόνων, και να θρέψει 

-όπως η συκιά, η βαθύσκιωτη- 

με λευκό αίμα τους αρμούς.

Όχι!

Όχι το στήθος. 

Παρ' όλο το ήθος, κράτησε απερίσκεπτα την μεγάλη κραυγή εντός,

και κάηκε. 

*************************

********************

(Συνεχίζω από τις "Εννέα Εντολές" αφού Φίλες και Φίλοι μου το ζήτησαν... Τα βιβλία έχουν εξαντληθεί προ πολλού... Ευχαριστώ για την αγάπη σας. Θα το αναρτήσω και στο Φέις...)

Καλό Μήνα να έχουμε. Με Υγεία κι Αγάπη.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΤΕΡΑ!

 

ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΠΑΤΕΡΑ!

(Δημιουργία "φωτο-σύνθεση", Υιώτας)

Σκέψεις, για τον Πατέρα..

.... γενικά, όλοι οι αρσενικοί του κόσμου φτιάχτηκαν για τον "σπόρο" ...

Πολλοί, έγιναν "πατεράδες" δίχως να το θέλουν. Άλλοι, αποποιήθηκαν" τον σπόρο τους.", άλλοι τον πέταξαν, άλλοι, ούτε που ενδιαφέρθηκαν ΠΩΣ και ΠΟΥ έσπειραν, αρκεί να ενεργήσουν "αντρίκια" στο ρόλο που τους καταχώρησε η Φύση...

Πάμπολλοι, όμως, σεβάστηκαν αυτόν τον υπέρτατο μα δύσκολο ρόλο της ανατροφής των παιδιών τους, με όλες τις επαγόμενες υποχρεώσεις.

Θεϊκή η δημιουργία τους.

Θαυμαστή η σπορά τους.

Παραδειγματιστήτε από τις αρνητικές καταστάσεις. Εξηγήσατε με λογική κι επιχειρήματα σταθερά

την Κακοτυχία που βρέθηκαν ανάμεσα στην κοινωνία που αγωνίζεται για τον Άνθρωπο.

Ας τιμήσουμε τον ΠΑΤΕΡΑ που έφυγε,

τον Πατέρα που υπάρχει,

τον Πατέρα που λαχταράει να γίνει πατέρας.

Ας τον στηρίξουμε, με όλη μας την δύναμη, με όλη μας την Αγάπη.

Το Χρειάζεται.

Τον χρειαζόμαστε.

Για την "Γιορτή του", και

για κάθε στιγμή, στην ζωή μας.

(με μια χούφτα αστέρια,

ταπεινή μου δημιουργία)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΤΕΡΑ

"ΕΝΝΕΑ ΕΝΤΟΛΕΣ #3

 "Εννέα Εντολές... και μία Αγέννητη"  

(συνέχεια, σελίδα 8) 

ΕΝΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ

Πάρτε τους ώμους μου:

Όταν ήταν ακόμη τρυφεροί,

στου ήλιου τα φιλήματα διοχέτευαν 

ανατριχίλες πρωτόγνωρες

σε πεδία απομεμακρυσμένων φαντασιώσεων.

Ήταν τότε που οι ώμοι μου άντεχαν, τότε, που ήταν πράγματι

ένας άλλος αιώνας. 

Τότε, όπου το ειδικό βάρος υπακοής κι ευθύνης

είχε τον δικό του κώδικα.

Ήταν τότε που είχαν δύναμη να σηκώσουν την συγκομιδή 

των μήλων στην χώρα των Εσπερίδων 

(εκείνα τα χρυσά πορτοκάλια)

και τα αυγόκορκα πετρολέμονα της πεδινής Αιγιαλείας.

Τα τσουβάλια, θυμούμαι, 

γερά, αραιο-ύφαντα, 

για να δραπετεύει το άρωμα και 

να ευωδιάζει ο αέρας στο ταξίδι τους

για την Μεγάλη Πολιτεία, στην λαχαναγορά της Πρωτεύουσας.

'Ηταν τότε, 

όπου ο πατέρας έγερνε θαρρείς, θλιμμένος Ιησούς

με τον Σταυρό στους ώμους, 

τότε,

που μοιραζόμαστε προσδοκίες αμφίβολες, 

σφυρηλατούμενοι

και σφυρηλατώντας ...

Δοκιμασμένοι οι ώμοι μου

σε επιβίωσης ανηφόρια, αν και ακόμη 

μεταφέρουν

ένα σταυρό αόρατο.

Εν τούτοις, είναι ακόμη ικανοί να στηρίξουν 

μια κάποια στέγη ετοιμόρροπη ή ένα αρχαίο παράθυρο.

Για τον κήπο των θαυμάτων.

       (το πεύκο που φύτεψα το .70, πριν φύγω, εις την ξένην...)

Καλή εβδομάδα σε όλους σας