Ηρεμία μετά την θαλασσοταραχή....ψέμματα...αλλά το παλεύω....

Φίλες μου σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας...Έκανα την συνηθισμένη μου αποχή μετά από κάτι που με στενοχωρεί και επανήλθα....Τέλος καλό όλα καλά...θα αργήσω να το σκεφτώ έτσι..ακόμη είμαι κολλημένη στο τι θα μπορούσα να έχω πάθει...ειλικρινά χαίρομαι που αυτή το αντιμετωπίζει ως " νομίζατε πως με είχατε χάσει..αλλά εγώ δεν χάθηκα...και εσεις με ξαναβρήκατε...άρα τίποτα δεν έγινε"...Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι και την ιδέα να είχε χαθεί και να μας έψαχνε και αυτή...Αν εγώ πανικοβλήθηκα έτσι, αυτό το πλασματάκι τι θα έκανε?
Και να σκεφτείτε ότι το 3ημερο ξεκίνησε ωραία αν και η Φροσούλα μου ήταν ξανά άρρωστη...βρογχίτιδα αυτή την φορά...οριακά για πνευμονία...αλλά ηθικό ακμαιότατο....φτιάξαμε πολλές μάσκες...με χαρτόνι...τα υπόλοιπα είναι για όσους ξέρουν...κάποια άλλη χρονιά ίσως δοκιμάσουμε....παίξαμε επιτραπέζια, ζωγραφίσαμε....οι μικρές τα δικά τους....εγώ τις δοκιμές ακόμη με τα πρόσωπα και τα λουλούδια...

τα decor(!) μπήκαν για να κρύψουν....λαθάρες....τα μικρά λάθη τα άφησα...το κρέμασα πάντως!

οι κάτω κυρίες μου αρέσουν και είναι αδερφές με το πρότυπο...η πάνω...καμμία σχέση

νομίζψ ότι βελτίωσα τα μάτια? αν και πάλι μεγάλα...αλλά τα χείλη....

αυτό δεν το χρωμάτισα...περιμένω διορθώσεις από την κυρία μας...για να το κάνω σε καμβά...γιατί δεν αρκέστηκα στα κρίνα? καλή ερώτηση...

"κατεβάσαμε" και την Κάντυ να δουν κάτι από τα παιδικά που έβλεπε η μαμά...εσείς βλέπατε Κάντυ???

Βρήκα την ευκαιρία να κάνω και κάποιες συζητήσεις με το μεγάλο παλληκαράκι μου....εύκολη εφηβεία έχουμε μέχρι στιγμής.... και κάποια τεστάκια με το μικρότερο παλληκάρι στα αγγλικά...μα να ξέρει τους χρόνους και τους γραμματικούς κανόνες αλλά να μην τους εφαρμόζει??? Βιάζεται λέει η καθηγήτρια...
Δεδομένου ότι και τα μικρά του αδερφού μου ήταν σε αυτή την φάση, ενώσαμε τις βρογχίτιδες την Κυριακή...ήρθαν και οι γονείς μου....φάγαμε όλη μαζί και μετά δεδομένου ότι περιμέναμε βροχή την Καθαρή Δευτέρα πήγαμε και πετάξαμε...πρόωρα...τον χαρταετό!!! Ποτέ δεν έφτασε πιο ψηλά....κι άλλο σκοινί να είχαμε θα ανέβαινε...περηφάνεια τα μικρά....περηφάνεια και οι μεγάλοι...

 Λίγη ξεκούραση και μετά το καρναβάλι...Που να πάμε με άρρωστο παιδί? όχι ...άσχημο προαίσθημα δεν είχα... Έπεσαν να με φάνε μικροί μεγάλοι...υποχώρησα...έβαλαν τις στολές....και φύγαμε...

η χιονάτη και η πριγκίπισσα...του φωτός(έτσι αυτοονομάστηκε)

δεν του αρέσουν οι απόκριες...είχε και μια μάσκα άσπρη αλλά την έβγαλε

η παρέα θα ήταν όλη στα στρατιωτικά

χορός...λίγο πριν το κακό

Mαμά...φιλάκι!!!πως θα κοιτούσα αυτή την photo?

Τα υπόλοιπα της βραδιάς τα γνωρίζετε....Την Καθαρή Δευτέρα....βροχή....τζάκι...το μικρό μου νeραϊδάκι αγκαλιά.... και παραμύθια ....για να ξεχαστεί η μαμά!!!!

Στον απολογισμό που θα κάνω του χρόνου τον Δεκέμβρη θα είναι το πρώτο άσχημο του 2012 που θα κάψω στην πυρά....Άντε και του χρόνου θα την ντύσω σκυλάκι και θα κρατάω το λουράκι!!!

Σας φιλώ

Όταν η γη φεύγει κάτω από τα πόδια σου...

"Από ότι φοβάσαι δεν γλιτώνεις" έλεγε η γιαγιά μου, ενώ το αγαπημένο ρητό της μητέρας μου είναι "ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι"....Ξέρετε πόσες φορές έτυχε στην παραλία τα απογεύματα να βλέπουμε γονείς να ψάχνουν ένα παιδάκι? Μα καλά πως το έχασαν από τα μάτια τους? απορούσα κάθε φορά ....πάντα είχα τον φόβο μην χάσω κάποιο παιδί γι'αυτό πάντα ο ένας μας καθόταν στο τραπέζι και ο άλλος επέβλεπε...Δεν είναι δουλειά αυτή, έλεγε μια κουμπάρα μου αλλά εγώ δεν νοούσα να τα αφήσουμε από τα μάτια μας...κι είναι τόσο δύσκολο με αυτές τις πολύπλευρες τρισδιάστατες κατασκευές που συνδιάζουν κούνιες-τσουλήθρες και ότι άλλο θέλει το μυαλό σου, να ελέγχεις από απόσταση...Σήμερα όμως δεν υπήρχαν κούνιες...δεν καθόμασταν σε τραπέζι...ούτε είμασταν στην παραλία...Στην πλατεία του λιμανιού χαζεύαμε τα τελευταία άρματα του καρναβαλιού....Ο Νικόλας με τους φίλους του είχαν ντυθεί και ήταν από την κάτω πλευρά...ο Δημήτρης μαζί μας ακόμη...ζητήσαν ποπ κόρν...το πήραμε και πιάσαμε μια άκρη...πολύς ο κόσμος...Ένα γκρούπ περνά...σακάκι - πουκάμισο - γραβάτα και από κάτω φουστανέλα και τσαρούχια..."Μαμά αυτοί γιατί είναι ντυμένοι έτσι?" έμεινε μετέωρη η ερώτηση της Αλεξάνδρας την ώρα που γύριζα να απαντήσω κάτι στον Σταύρο...αλλά γυρνώντας να απαντήσω η Αλεξάνδρα έλειπε!"Σταύρο, το παιδί!"και τρέχω...να ψάχνω τι? βελόνα στα άχυρα... στα περίπτερα...όχι, στον πλανόδιο με τα ποπ κόρν...όχι...,στην πίστα χορού...όχι...,στα γύρω μαγαζιά...όχι, τρέχω στο στενοπάζαρο όπου ακόμη ήταν στημένοι οι μπουναμάδες...όχι, ο γύρος της πλατείας από την κάτω μεριά...όχι... Απελπίζομαι...κλαίω και ψάχνω...ανεβαίνω πάλι στην πλατεία...βλέπω το Δημήτρη...κρατάει σφιχτά την Φρόσω...κλαίει..του κάνω σήμα να μείνουν εκεί...Σπρώχνω κόσμο να βγώ μπροστά..."Συγνώμη, να περάσω...ψάχνουμε ένα κοριτσάκι" "Προτότυπο κόλπο...ξέρεις από τι ώρα είμαστε εμείς εδώ?" μου απαντάει μια γιαγιά και μου γυρίζει πλάτη κλείνοντας τον δρόμο...Ξανααπελπίζομαι...Αστυνομικοί...τρέχω...αρχίζω κλαίγοντας να τους εξηγώ...ο ένας με διακόπτει..."Αστυνομικός δεν είμαι ...αλλά θα είσαι πολύ τυχερή αν την βρεις"...θα καταρρεύσω...Πολύς ο κόσμος...δυνατή μουσική...είπα μουσική? Αυτό είναι τρέχω προς τον υπεύθυνο...να έβαζε μια αναγγελία..."Νονά!" γυρίζω..."ο νονός είδε την Αλεξάνδρα...κοίτα!" Δεν απαντάω καν στο παιδί...κοιτάω και τρέχω...Η Αλεξάνδρα είναι δύο άτομα μπροστά από την γιαγιά που δεν με άφησε να περάσω και χτυπάει παλαμάκια γελαστή-γελαστή...Θεέ μου, σε ευχαριστώ! Μέχρι να φτάσω είναι ήδη μαζί με τους άλλους και κλαίει..."Ήμουν μόνο μια γραμμούλα μπροστά και 5χλμ" λέει...Δεν θα ασχοληθώ με τον υπολογισμό της απόστασης..."Μην μου το ξανακάνεις ποτέ αυτό" λέω και την σφίγγω..."Ήθελα να τους δω αυτούς τους μασκαράδες....."Δεν δίνω σημασία σε τίποτα ...την έχω μπροστά μου...αυτό έχει σημασία...Ο Σταύρος πανιασμένος ακόμη...το στομάχι μου πάει να σπάσει..Πόσα δευτερόλεπτα να έκανα να του απαντήσω ότι το όνομα του προηγούμενου γκρουπ ήταν " οι Γερμανοί ξανάρχονται"? Πόσα δευτερόλεπτα αρκούν για να καταστραφείς?
Περιττό να σας πω ότι δεν κάθισα ούτε λεπτό παραπάνω...τα πόδια μου δεν με κρατούσαν..."Μαμά δεν θα με έχανες...Θα έλεγα ότι η μαμά μου είναι η Ασπασία και μπαμπάς μου ο Σταύρος ...αλλά μια γραμμούλα ήταν σου λέω..." μου είπε παραπονεμένα πριν κοιμηθεί...Μια γραμμούλα....γίνεται ο χτύπος της καρδιάς μου, ακόμη τώρα, 3 1/2 ώρες μετά, όταν σκέφτομαι τι θα μπορούσα να πάθω...

Καλό 3ημερο...καλά κούλουμα...

Να περάσετε όλοι καλά...με την οικογένειά σας και τους φίλους σας...ας ξεχάσουμε λίγο την καθημερινότητα...τα άγχη...τα προβλήματα..ας πετάξουμε τον χαρταετό ψηλά ψηλά να γεμίσει ο ουρανός χρώμα...να χαρεί το μάτι μας και η ψυχή μας...

Αλέξανδρος Υψηλάντης (24 Φεβ.1821) : Μάχου υπέρ πατρίδος ...

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με τους αδελφούς του Νικόλαο και Γεώργιο φθάνει στο Ιάσιο και απευθύνει πρόσκληση προς τους Έλληνες, τονίζοντας την ανάγκη σε θυσίες που θα χρειαστεί ο αγώνας και την ασημαντότητα των θυσιών αυτών μπροστά στο αγαθό της ελευθερίας.

Την 24 Φεβ. 1821 από το Γενικό Στρατόπεδο Ιασίου της Μολδαβίας, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εκδίδει προκήρυξη με τον τίτλο "Μάχου υπέρ πατρίδος" προς άπαντα τον υπόδουλο Ελληνισμό κηρύττοντας την Επανάσταση κατά των Τούρκων· διαθέτει δε όλα τα υπάρχοντά του για τον Αγώνα...

 

24 Φεβ 2012 μήπως πρέπει να κυρηχτεί μια ακόμη Επανάσταση και να θυμηθούμε αυτό το "Μάχου υπέρ πατρίδος" ???

 

Χρώματα...δηλώνω παρούσα...νωρίτερα από ότι περίμενα!!!

Η κυρία μας αυτή την φορά  υποτίθεται μας έβαλε εύκολα...χρώματα σε λουλουδάκια...όλες οι καλές μαθήτριες έτρεξαν γρήγορα να παραδώσουν την εργασία τους...Εφοδιάστηκα με χρώματα, πινελάκια και καμβαδάκια...τα κοιτούσα...τα ξανακοιτούσα...Χρειαζόμουν μια τόνωση ηθικού...Στράφηκα στις μινιατούρες...Δεν είναι όλες τέλειες, αλλά εκεί τα πάω καλύτερα...Μπήκα youtube και βρήκα ένα βιντεάκι με αναλυτικές οδηγίες (δείτε προηγούμενη ανάρτηση)...έφτιαξα ένα καναπεδάκι και αφού ένοιωσα ξανά  δημιουργική...πήρα το μολυβάκι και το μπλοκάκι ελεύθερου σχεδίου και ξεκίνησα να σχεδιάζω...πολύ μικρά...πως τα ζωγραφίζουν τώρα??? Παίρνω κάτι pastel που είχα αγοράσει κάποτε στα πλαίσια του υπερκαταναλωτισμού μιας και ήταν και φθηνά από το γνωστό γερμανικό κατάστημα... πως ζωγραφίζουν με pastel??? Δεν ξέρω ακόμη και ας το δοκίμασα... φαντάστηκα ότι δουλεύουν ως κιμωλία...λάθος σκέψη, λάθος μπλοκ...θα βγουν τα ματάκια πάλι της κυρίας αλλά οι photo είναι με το κινητό...αποτυχία...

Ξαναγύρισα στις μινιατούρες...τελείωσα το σετάκι....πήρα και μακετόχαρτο να κάνω το τραπεζάκι και μια κρυσταλλιέρα...Μα σήμερα μια μαθήτρια μοίραζε τριαντάφυλλα..ενημερώνοντας μας για την μίνι κατάληψη.... για τις εκδρομές που δεν πάνε...Σκέφτηκα ότι συνομώτησε με την δασκάλα μας... γύρισα σπίτι και τα ξανασχεδίασα...πάλι στο μπλοκάκι...και τα χρωμάτισα με ακρυλικά...ξέρω ότι ήθελαν καμβά αλλά είπα να κάνω μια πρόβα πριν την τελική δημιουργία..Εκεί πλέον έπεσε πολύ γέλιο...το τριαντάφυλλο στο σχέδιο βγήκε 100ντάφυλλη...ντάλια να πω?? Ειλικρινά χάθηκα μέσα στα πέταλα...σκέφτηκα μήπως καταφέρω και το διορθώσω με τα χρώματα και ξεκίνησα....μοιάζει πιο πολύ απ'ότι αρχικά με τριαντάφυλλο...λείπουν κάποια πέταλα βέβαια...ήθελα να δω αν συνεχίζει να με αγαπάει ο καλός μου....χαχα...στις σκιάσεις φαντάζομαι ότι διαφαίνεται ένα χάος αλλά τα δύο πρώτα μου αρέσουν...δεν θα έπρεπε??

Τέλος πάντων, προχώρησα στο επόμενο...πάντα μου άρεσαν οι ιβίσκοι...οπότε ήταν το επόμενο θύμα μου...δεν ξέρω αν υπάρχει ιβίσκος σε τέτοια χρώματα...

Άφησα τελευταίο το ίτσι...αν ήταν ίτσια στο σχέδιο της κυρίας...δεν ξέρω πως αλλιώς τα λένε...Άχρωμα ...κι ας έβαλα χρώμα ....Άσε που φαίνεται και το μολύβι....

Κάπου εκεί τελείωσε η προσπάθεια...Σε καμβαδάκι δεν τα βλέπω...προτιμώ να αντιγράψω εκεί το τοπίο της κυρίας.....Να προσπαθήσω τουλάχιστον...Φιλάκια...

Έπιπλα καθιστικού... συνέχεια...

Ένα τραπεζάκι μένει και θα σας καλέσω για καφέ....Δεν έχω πολύ χρόνο και δεν θα σας κουράσω άλλο...θα επιστρέψω τα μεσάνυχτα...που θα έχει ηρεμήσει το σπίτι από διαβάσματα, παιχνιδάκια, φωνούλες και φωνάρες....και θα έχω τελειώσει και αυτή την στίβα ρούχων που μόλις έβγαλα από το στεγνωτήριο...έξω ρίχνει τρελλή βροχή...φιλάκια...μείνετε σε αναμονή για πρόσκληση ...σε τσάι ή καφέ...φιλάκια...

Η ανακαίνιση του κουκλόσπιτου ξεκίνησε...ανάποδα

Θυμάστε ένα κουκλόσπιτο που ήθελα να το ανακαινίσω? Έβγαλα τα αυτοκόλλητα που κάποτε ήταν ταπετσαρία και αποφάσισα να το βάψω...Όμως ο καιρός δεν βοηθάει...δεν θέλω να το κάνω μέσα στο σπίτι...Έτσι ξεκίνησα σήμερα με τα έπιπλα του πρώτου ορόφου που θα έχει κουζίνα και καθιστικό...Μόλις κατάφερα να τελειώσω ένα καναπέ και ξεκινάω την πολυθρόνα του....αλλά με ξέρετε πια...βιάζομαι να σας τα δείχνω...Δείτε λοιπόν το καναπεδάκι μου και αύριο θα σας παρουσιάσω και την πολυθρονίτσα...καλώς εχόντων...Φιλάκια φίλες μου και συγχαρητήρια στις συμμαθήτριές μου που τελείωσαν ήδη τα λουλουδάκια...εγώ έχω μείνει στο σχέδιο...πρέπει να εφοδιαστώ χρώματα...Δυστυχώς ο blogger ή η σύνδεση δεν μου ανοίγουν τα σχόλια...όλο πρέπει να ξαναπροσπαθήσω ή να κάνω διάγνωση για την σύνδεση....θα ξαναπροσπαθήσω μετά...Έως τότε φιλάκια....

Έλαβα ένα υπέροχο δωράκι......και μια προσπάθεια που συνεχίζεται...

Καλησπέρα φίλες μου,
Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με μια στάση στο ταχυδρομείο....Είχα συστημένο από την Φαίη..το δωράκι του giveaway...που πέρασε ένα τριήμερο στο ταχυδρομείο!!! Δεν πρόλαβα να είμαι εκεί πριν το κλείσιμο την Παρασκευή οπότε έπρεπε αυτό να μείνει εκεί και εγώ σε αγωνία...Άξιζε την αναμονή...ήμουν σίγουρη και πριν το δω...Όλα της Φαίης μου αρέσουν και γι' αυτό όταν με ρώτησε τι προτιμώ δεν είχα κάτι να πω...ήμουν σίγουρη ότι θα το ευχαριστιόμουν ότι και να ήταν...Πράγματι, τα σκουλαρίκια που μου έστειλε θα τα καταευχαριστηθώ μιας και ταιριάζουν με όλα τα χρώματά μου...Η γλυκειά μου η Φαίη με άφησε άφωνη... με πρόλαβε βέβαια στην ανάρτηση αλλά σήμερα είχα διπλοβάρδια...πρωί απόγευμα σχολείο....Και μόλις τώρα είδα ότι η καρτούλα έχει και τηλέφωνο...μέχρι πριν θαύμαζα το έργο της Σοφίας στην μπροστινή πλευρά....Να μην σας κρατάω άλλο...όσες δεν τα είδατε στην ανάρτησή της (εγώ δεν μπόρεσα να την ανοίξω....μεγάλο θέμα αυτό που συμβαίνει τελευταία...χάνω πολλά), απολαύστε τα ...

 Και επειδή δεν τα παρατάω εύκολα θα σας δείξω και την συνέχεια του μαθήματος των αναλογιών που βέβαια θέλει ακόμη πολύ δουλειά αλλά πιστεύω πως έχω σημειώσει πρόοδο...χαχαχαχα...να μην μου δώσω λίγο κουράγιο???

Φιλάκια μέχρι να ξαναχτυπήσω την πορτούλα σας....

Μαθήματα ζωγραφικής....εργασία προς παράδοση-κριτική!!!!!

Τσικνοπέμπτη τέλος...Ελπίζω να περάσατε όλοι καλά...Εμεις σπίτι...Οικογενειακά...και με την οικογένεια του αδερφού μου...είναι ακόμη εδώ ό καπετάνιος μας...Ωραία περάσαμε...Μόλις έφυγαν έτρεξα αμέσως να παραδώσω κάτι που έπρεπε να έχω κάνει από καιρό...Μαθήματα ζωγραφικής στην γειτονιά και όλες οι συνεπείς μαθήτριες έχουν παραδώσει την εργασία τους...Αργοπορημένα δίνω και εγώ το παρόν...Οι οδηγίες της δασκάλας μας ήταν σαφέστατες...πήρα μολύβι και χαρτί...και τα δύο λάθος απ'ότι είδα σε επόμενη ανάρτηση...αλλά ήταν αργά...η εργασία είχε λάβει τέλος...Πήρα το κινητό τις φωτογράφισα και τις παραδίδω...Το ανφάνς μου φάνηκε πιο εύκολο αρχικά...ως θεωρία...στην πράξη δημιούργησα μια ...πολύ μακρινή συγγενή με δυσαναλογίες στα χαρακτηριστικά της και χωρίς το ένα αφτί...το έκρυψα πίσω από το μαλλί...μάλλον έπρεπε να κάνω το ίδιο και με το άλλο...ούτως ή άλλως δεν διακρίνεται...Στα 3/4 ο συγγενής άρχισε να γίνεται λίγο πιο στενός ή είναι η ιδέα μου...Τι τα θέλετε...ξαναέγινε μακρινός στο προφίλ...Μα και αυτός ο Bob να ζωγραφίζει μόνο τοπία!!!Μόνο αυτόν έχω παρακολουθήσει η έρμη...Κυρά δασκάλα, οι διορθώσεις θα είναι πολλές...η βελτίωση πως επιτυγχάνεται???Παίρνει ή δεν το έχω οπότε να σταματήσω την προσπάθεια και να περιμένω να δοκιμάσω την τύχη μου σε άλλη θεματολογία??? Κριτική... άφοβα...

Κεφάλι ψηλά και πάλι...

Σκέφτηκα...απελπίστηκα...ξανασκέφτηκα...και αποφάσισα να μην τους κάνω την χάρη...Μια επιπλέον διαπίστωση αν δεις τα πράγματα σε βάθος είναι ότι θέλουν να μας ρίξουν το ηθικό...Όχι δεν αξίζουν να χάσω..χάσουμε την οπτική των πραγμάτων...την αισιοδοξία μας...την πίστη μας...Δεν αξίζουν να σκύψουμε το κεφάλι και να επιτρέψουμε στην απελπισία να εισβάλλει στην ζωή μας...Αισθάνομαι απογοήτευση...όλοι φαντάζομαι το νοιώθουμε...ντροπή για την κληρονομιά που αφήνω...αφήνουμε στα παιδιά μας...αλλά ως εκεί...το Μαράκι έχει δίκιο...πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε Εκείνον...Θα γυρίσει ο τροχός...Το οφείλουμε στα παιδιά μας...όχι να τους δώσουμε ένα ουτοπικό περιβάλλον...αλλά ένα μάθημα αισιοδοξίας και διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων με πίστη και χαμόγελο...Το κατσούφιασμα δεν το έχουν συνηθίσει...Μαμά επειδή δεν είναι ωραίες οι νεράιδες δεν είσαι χαρούμενη?Εμένα μου αρέσουν... Τι να καταλάβει ένα παιδάκι από τα προβλήματα των μεγάλων...Υπάρχουν όμως και τα πιο μεγάλα που καταλαβαίνουν... Θα φύγουμε και εμεις όπως ο Θανάσης? ρώτησε η Φρόσω και είναι μόλις 6 1/2 αλλά γνωρίζει ότι ο συμμαθητής της έφυγε γιατί ο μπαμπάς του δεν είχε δουλειά και βρήκε σε άλλη χώρα...Όχι, αγάπη μου...θα μείνουμε και θα παλέψουμε...Μαμά πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση...την κάναμε την συζήτηση... ώριμο το αντράκι μου...αλλά και το μικρότερο παλληκαράκι μου ενημερωμένο...και γνήσιοι απόγονοι των προγόνων μας...Η Έλλάδα πάντα τα καταφέρνει...Πάντα... 
Κεφάλι ψηλά λοιπόν και μουσική....Ναι, μουσική γιατί η γλυκειά μου η ποδηλάτισσα εδώ και κάποιες μέρες ένα βραβείο μουσικής...Σε ευχαριστώ γλυκειά μου...

Λοιπόν...
Δημήτρης Ζερβουδάκης---γράμμα σε έναν ποιητή

Νίκος Παπάζογλου-Αύγουστος

Ελευθερία Αρβανιτάκη--Μόνο γιατί με αγάπησες

και θα κλείσω με ένα γράμμα ... όπως άρχισα...Σωκράτης Μάλαμας--το γράμμα

Αυτό το βραβείο θα το χαρίσω σε όλους εσάς που θα περάσατε από εδώ και θέλετε να το παίξετε...Αφήστε μου όμως ένα μηνυματάκι να έρθω να τυλιχτώ με τις αγαπημένες σας μελωδίες...

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και την αγαπημένη μου  pyroessa για ένα βραβειάκι που μου άφησε πριν μέρες αλλά ... πρόλαβαν άλλοι...Σε φιλώ pyroessa...

Σας καληνυχτίζω φίλες μου...πραγματικά ήρεμη...και ελπίζω αύριο η σπίθα αισιοδοξίας να είναι μεγαλύτερη!!!!

Υπό την σκιά των γεγονότων, προσπάθεια για γαλήνη...

Καλημέρα…..από συνήθεια…Πως μπορεί να είναι καλή αυτή η μέρα….όταν ακόμη μυρίζει φωτιά και προδοσία???  Όταν όλα αυτά που θα συμβαίναν εάν χρεωκοπούσαμε, έρχονται ούτως ή άλλως με την συμφωνία αυτών…των…δεν θέλω να τους ονομάσω…Μου αρέσει που ήθελα να έρθω …. στην Αθήνα…γιατί δεν μπορούσα  να περιμένω  άπραγη…ήρθε ο άντρας μου...θα ήθελα να είμαι κι εγώ εκεί του είχα πει…δεν μπόρεσα να βολέψω τα μικρά…καλύτερα που δεν πήγα…το να βλέπεις να καίγεται μια πόλη και μαζί της η πατρίδα θα με σκότωνε πιο πολύ…άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο να το ζεις…

Μια πίκρα άφησε το βράδυ της Κυριακής …και μια οργή…Για τα ΜΜΕ που έκρυψαν τον πραγματικό αριθμό των διαδηλωτών…Για αυτούς που επισκίασαν μια ακόμη ειρηνική διαμαρτυρία…Για αυτούς που ψήφισαν επειγόντως βιάζοντας και πουλώντας όλους εμάς που αποτελούμε την Ελλάδα…χωρίς να μας λάβουν υπόψη…για αυτούς που δεν ψήφισαν επειδή σκεφτήκαν μην χάσουν μια μελλοντική θεσούλα… για τις συνομωσίες…για το γεγονός ότι αυτά τα τέρατα που μας διαφεντεύουν ψυχαγωγηθήκαν παρακολουθώντας ποδόσφαιρο  πριν ψηφίσουν….Μα πάνω από όλα γιατί πλέον  δεν βλέπω φως….όλα είναι προδιαγεγραμμένα… να γίνουν για μένα…για μας…χωρίς εμάς…για το καλό μας…  

Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να μην ψηφίζαν… Ξέρω ότι όλοι μας χλευάζουν….μας κοροϊδεύουν... Κλείνω τα μάτια να μπορέσω να ονειρευτώ αλλά πλέον δεν μπορώ να δω τον κόσμο καλύτερο…όχι εδώ..όχι τώρα… ο δρόμος έχει ανηφόρα… Βρήκα αποκούμπι στον κόσμο των νεραϊδών… μακάρι να μπορούσα…να μπορούσαμε να φτιάξουμε και τον αληθινό κόσμο έτσι…λιθαράκι λιθαράκι…με τόλμη και πίστη...Βρήκα την γαλήνη προσωρινά σήμερα το πρωί ...λίγος ήλιος...θέρμανε την καρδιά μου...το χαμόγελο της μικρής όταν γυρίσει το μεσημέρι ίσως με φωτίσει περισσότερο....ή που θα με βάλει σε νέες περιπέτειες

νεραϊδοσπιτάκι

 έφτιαξα και την δική μου καρδιά ....για μια άλλη νεραϊδούλα....την pink dreamer...Δεν πιστεύω σε ξενόφερτους αγίους....την καρδιά την παραφούσκωσα όμως....μην τυχόν και σπάσει και σκορπίσει ΑΓΑΠΗ σε όλον τον κόσμο...

Θα πάω αργότερα να δω και τα σπιτάκια σας....να πάρω δύναμη....Φιλάκια