Πέμπτη 4/2/2016. Μια απεργιακή ημέρα με τεράστια συμμετοχή και δύο συγκεντρώσεις στην Κορινθία (Κόρινθο & διόδια Ισθμού) με τόσο πολύ κόσμο που, εγώ τουλάχιστον, δεν είχα ξαναζήσει στα μέρη μας.
Και στην Κόρινθο και στο μπλόκο των αγροτών στον Ισθμό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των συγκεντρώσεων, πέρα από τη μαζικότητα, ήταν η ποικιλία των ανθρώπων. Σε σχέση με παλιότερες απεργιακές κινητοποιήσεις, όπου έβλεπες γύρω σου τους "γνωστούς-αγνώστους", οι χθεσινές ξεχώριζαν για την ποικιλομορφία τους.
Απ' όλα είχε το πανέρι. Δεξιούς, αριστερούς, φασίστες, αναρχικούς, ανένταχτους κ.α., που συνέθεταν ένα περίεργο μωσαϊκό. Όταν γύρναγες το κεφάλι σου από εδώ κι από κει, τα συναισθήματα άλλαζαν με ταχύτητες μεγάλες. Μεγαλοπαράγοντας της δεξιάς, ανένταχτος αγρότης αγωνιστής, μεγαλοπαράγοντας του ΠΑΣΟΚ, άνεργος εργάτης, φασίστας με περικεφαλαία, απελπισμένος μικρομεσαίος επιχειρηματίας, celebrities κυρίες που για πρώτη φορά συναθροίστηκαν ελέω ΣΥΡΙΖΑ και δώστου απ' την αρχή (οι χαρακτηρισμοί και οι κατηγοριοποιήσεις είναι δικές μου. Αυτά που μου έρχονταν στο μυαλό). Και το ΠΑΜΕ σε άλλη συγκέντρωση, λίγο πιο μακριά...
Ανάλογα με τη φάτσα που εστίαζα ή με αυτόν που μίλαγε στο μικρόφωνο άλλαζε και η διάθεση. Σύγχυση. Και πάνω που πήγε να γίνει conflict, η "από μηχανής φωνή" μέσα μου, έδωσε τη λύση και με προσγείωσε.
"Αυτή είναι η κοινωνία μας, ανόητε!!!" μου είπε. "Τι τρελαίνεσαι; Σε αυτή την κοινωνία δεν ζεις; Αυτή την κοινωνία δεν παλεύετε ν' αλλάξετε;". Και προσγειώθηκα. Και αγχώθηκα για το Γολγοθά που έχουμε μπροστά μας, γιατί ξέρω καλά πια ότι η όποια λύση θα έρθει από κάτω. Από εμάς. Από το μετασχηματισμό αυτού του περίεργου μωσαϊκού...
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
