Vaarwel 2011

In Nederland is het al 31 December, hier nog niet, we hebben nog een uur te gaan.
Dadelijk voor de laatste keer dit jaar naar bed, morgenavond hebben we, van een avondje met ons vieren, zomaar ineens een vol huis.
Gezellig, zeker omdat Oud en Nieuw in Canada, in vergelijking met Nederland, best een saaie bedoening is om middernacht.
Dus hoe meer mensen er mee toasten, hoe beter...(en ik ga toch nog wat vuurwerk kopen, dat hoort erbij)

Morgenochtend nog werken, een paar klantjes, maar om 12 uur in de middag gaat de boel dicht, volgend jaar verder.
Terwijl ik dit zit te typen, is het stil in huis, perfect om even terug te blikken.
Was 2011 een slecht jaar...niet echt..maar een topjaar wil ik het ook  niet noemen.
Vooral op medisch gebied hebben we ons portie gehad.
Wij zijn helemaal geen dokter lopers, komen zelden bij de huisarts en een ziekenhuis zien we al helemaal niet.
Dit jaar hebben we, zo lijkt het, niet anders gedaan.
Beugels, kronen (zowel Jos als ik zijn er eentje rijker) maar het grootste was toch wel Laurens.
Er stond al een afspraak ivm het uit stand groeien van zijn benen, maar dat hij nog voor het bezoek aan de specialist al zijn knie zou verknallen hadden we zeker niet verwacht.
11 Januari stapte hij mis / viel hij van een trap, in Februari had hij de eerste operatie....door een klein ongelukje met zijn cross motor( dat hij ons pas later durfde te vertellen ) ging het met zijn knie in Juni heel slecht, dik dik dik, de specialist snapte het niet..wij ook niet, nu wel dus.
In September ging ineens de knieschijf van de andere knie ook opspelen en dat deed de deur dicht bij specialist en ze besloot tot drastische ingreep.
Een operatie van ruim 4 uur, het doorzagen van zijn been etc, maar het lijkt nu de goeie kant op te gaan, wel is er een verbod voor paarden, cross motors, quads en snowmobiles...we nemen geen enkel risico.

In Februari kreeg Jos ook het bericht dat het met zijn vader niet zo goed leek te gaan, uiteraard stap je dan op het vliegtuig om hem te bezoeken.
Over de zomer leek hij toch weer op te knappen, maar helaas in September kregen wij het bericht dat het een aflopende zaak was.
Op 16 September overleed hij, op de gezegende leeftijd van 91 jaar.
Jos en Laurens zijn samen naar Nederland vertrokken om de begrafenis bij te wonen.

Terwijl zij in Nederland waren, kreeg ik ontslag en starte ik een eigen salon in een week tijd, op dat moment zo ongelooflijk, ik was nog nooit ontslagen, maar achteraf hadden ze het niet beter kunnen doen.
Een week later opende ik in de plaatselijke kapsalon, mijn eigen salon en ik heb het prima naar mijn zin.
Ja ik rij ook nog schoolbus, maar alleen als invaller

In het voorjaar kregen, 3 van de 4 geiten babies, een tweeling ieder, ofwel 6 jonge geitjes.
De meisjes kon ik dit jaar houden, omdat Pete, waar we elk jaar de bok van lenen, zijn bok zou vervangen.
Het totaal aantal geiten staat nu weer op 8, waarvan er 3 weer gedekt zijn, dus we hopen op weer een beetje uitbreiding volgend jaar.

Uiteraard hadden we gehoopt dat Neel dit jaar dan ook gedekt zou worden, helaas ondanks 3 verschillende stieren.....lukte dat niet.
Dan moet je toch wel gaan geloven dat het aan Neel zelf lag, de reden geen idee, maar omdat het zo'n schat van een koe was, besloot ik dat ze toch zou blijven..misschien een vriendinnetje voor haar erbij.
We waren zelfs al naar een koe wezen kijken, toen ze plotseling ziek werd en heel snel overleed.
Geen Neel..en ook geen vriendinnetje hebben we besloten.

Verder besloten we ook met pijn in het hart, dat we niet de zorg en aandacht aan de paarden gaven die ze verdienden.
Mede doordat Laurens geen paard meer mocht/kon rijden en ik alleen rijden niets aan vind, stonden ze er maar wat zielig bij.
Gelukkig hebben we hele goede kennissen die dol zijn op paarden en er zo rond de 30 hebben...zij vonden een paar erbij geen probleem.
Daar staan ze nu...helemaal happy te zijn.
Niet leuk voor ons....maar we weten dat het beter is zo.

Jullie lezen....ups en downs, terugkijkend is 2011 niet een superjaar geweest, maar ook niet echt slecht.
We kijken wel terug op een prachtige zomer...een supergezellig reunie, bezoek van familie uit Nederland, we wonen op een heerlijk plekje, we zijn gezond en gelukkig.
We kijken ook vooruit....


*We hebben onze vaders verloren in 2010 mijn vader en in 2011 Jos zijn vader, maar we hebben onze moeders gelukkig nog..en die gaan we in April weer een bezoekje brengen.

*Geen koeien voorlopig, maar we gaan in het voorjaar op zoek naar wat schapen, iets moet al dat weiland toch kaal eten.

*Mijn plannen met ons stukje bos...ik zeg er nog niets over omdat we eerst moeten kijken hoe het er van het voorjaar uitziet.oa hoeveel water er staat etc.

Kortom we gaan het jaar afsluiten, hebben grote plannen en dromen voor het aankomende jaar, we hopen dat iedereen gezond blijft en wensen ieder veel voorspoed en geluk.

 Vaarwel 2011...welkom 2012

Deze oliebollen zijn niet door ons gebakken hoor, Jos gaat zoals altijd pas op oudjaarsdag bakken..deze heb ik van internet geleend.

Iedereen een zalig Kerstfeest...

dat er veel aandacht, warmte en liefde gegeven en ontvangen worden...(oh en kadootjes onder de boom natuurlijk)
Die warmte is hier letterlijk dit jaar,  Het is ongehoord warm voor de tijd van het jaar, was het vorig jaar toen mijn moeder hier was steeds tussen de - 25 en -30, nu is het BOVEN nul.

Wij zijn met ons vieren deze Kerst en we houden het rustig, eerst lekker uitgeslapen, toen een Kerstfilm gekeken, vanmiddag Jos en ik een stukje op de quad gereden en ideetjes opgedaan met ons bos.

Wij hebben achter op ons land een bos van ongeveer 5 acres  ( ong. 20.000 m2) waar we nog nooit iets mee gedaan hebben, volgens Jos moeten we dat vooral zo laten, ik broed..maar daarover in de toekomst meer (denk ik)
Over een paar dagen een terugblik over het afgelopen jaar, voor nu houd ik het kort...we gaan gezellig met zijn allen tafelen.

Eggnog

Is een drankje dat hier gedronken wordt zo rond de Kerstdagen..het kan normaal..of met een scheutje alcohol erin.
Maar welke je ook kiest..een ding is zeker het glas zit altijd bomvol calorietjes...niet echt een aanrader zeg maar.
Lastig is dan wel dat het erg lekker is, en onze jongens zijn er dol op, als ik een pak in de koelkast heb staan, is die maar zo leeg.
Officieel maak je eggnog met (slag)room en eieren, nog best een heel werk, waarom denk jedat iedereen het kant en klaar koopt?

Nu stond er in een van mijn kookboeken een recept "effortless eggnog" ofwel eggnog zonder moeite.
Dat moest ik proberen, de ingredienten waren anders dan het officiele recept, ook een stuk lichter.

Ik heb het gemaakt en het is door 2 tieners (en hun moeder) goedgekeurd.
Mocht er iemand zin hebben in eggnog..hier komt het recept.

Je hebt nodig.
2 liter melk.
1 pakje instant pudding, (Ik heb hier van Jello op de foto staan, maar huismerk voldoet ook prima en voor de Nederlanders het is gewoon Saroma pudding,) Vanille smaak.
1/4 cup suiker, (60ml)
2 thee lepels vanille extract (= 10 ml)
halve thee lepel kaneel.(5 ml)
halve thee lepel nootmuskaat.(5 ml)

Roer pudding mix in melk, voeg rest van ingredienten toe, goed roeren, vooral de kaneel heeft neiging boven op te blijven drijven.
Koel bewaren
Nu ik het een paar keer gemaakt heb, moet ik toevoegen dat het lekkerder is als het een paar uur staat, zodat kaneel en nootmuskaat tijd hebben om hun smaak af te geven.
Uiteraard kun je hier ook een borreltje aan toe voegen voor de kick.

Merry Christmas.

Van alles wat.

Even bijkletsen, de dagen vliegen voorbij, zeker zo voor Kerst is het lekker druk...gezellig dat wel, maar we vliegen van het ene feestje naar het andere en dan schiet er veel bij in...mijn huis is een rommel en van bloggen komt al weinig.
Nou ja ik weet dat het tijdelijk is, komt vanzelf weer goed.

Allereerst de konijntjes...wat een dotjes, we proberen elke dag een tijd met ze te spelen dat ze lekker tam worden.
De liefste is het grijze konijntje, die ik nu even niet op de foto heb, maar hier is een van de witte een dag voor de oogjes opengingen,
Terri mijn vriendin kwam even knuffelen met ze, ik snel een paar foto's gemaakt.

Woensdag naar de quiltgroep, waar het Kerst feest was, ik moest een spelden kussen maken voor een zg swap, maar mijn partner kwam niet opdagen. (ook leuk)
Wel was er een nieuw lid..die heb ik als welkom dan maar mijn speldenkussen gegeven, ik kreeg niets terug, maar dat geeft niet..ik wil toch aankomend jaar mijn huis ernstig opruimen en van frutsels ontdoen waar ik toch niets mee doe en waar ik geen emotionele banden mee heb.
Maar dit was het spelden kussen dat ik weggaf.

Tja en dan de feestjes, nu is December al een feestmaand ivm 2 verjaardagen in het gezin, (Laurens en Jos) maar het hangt zeker in Canada ook nog eens aan elkaar van Kerstparties van het werk, of de zg fundraisers, waar men geld probeert in te zamelen voor goede (lokale ) doelen.
Heel goed streven natuurlijk, maar zelf krijg ik onderhand wel het gevoel dat er dankzij alle donaties op korte termijn voor ons een fundraiser georganiseerd moet gaan worden.
Help de Molendijkjes de winter door ofzo.
Gekheid natuurlijk, we doen graag aan al dit soort dingen mee, kopen lootjes, geven bijdrages voor dees en geen, kopen chocolaadjes en popcorn.
Wat ik niet koop zijn de zg de girl scout cookies, de koekjes van de meisjes padvinders, werkelijk nog nooit zoiets goors gegeten.
Maar ook daar hebben we wat op gevonden, we "kopen" de koekjes door te betalen en geven ze dan gelijk aan het lieve meisjes dat ze verkoopt.
Dat ze ze maar met smaak op mag eten...iedereen blij.

Nu was gisteren Laurens jarig, hij wilde graag uit eten bij Chillies in Saskatoon, kon geregeld worden natuurlijk, maar er was ook een Bingo van een kerk voor het bouwfonds...de Turkey bingo.
Die bingo is altijd goedbezocht en ook erg gezellig, konden we niet onderuit vonden we.
Ipv de avond  gingen we de middag uit eten, Laurens wilde graag 2 vrienden uit Saskatoon, nog van de tijd dat wij daar woonden, erbij hebben en dat kon uiteraard.
Gezellig en bovenal erg lekker gegeten, toen terug naar Wakaw, waar we op tijd waren voor de kalkoen bingo.
En wat denk je daar...onze jarige won een kalkoen, (op voorgrond in foto)
Vlak voor de laatste ronde een food hamper, ofwel een doos gevuld met lekkers, vroeg een van de dames of Jos daar niet aan meedeed.
Dat was niet zijn bedoeling (tis geen Bingoman zeg maar ;-) ), maar de glimlach van de dame won hem over en hij kocht nog een vel voor de laatste ronde.
En wat denk je?...won die nog de food hamper ook, het uitpakken is net of je zoals in Nederland een Kerstpakket uitpakte.

Op dit moment van schrijven, begint het te sneeuwen...dat draagt wel bij aan het Kerstgevoel...toch ondanks de drukte...zoooo ontzettend gezellig.

Deck the Halls

Terwijl sommige in Nederland zwetend de laatste hand legde aan de laatste Sinterklaas gedichten hebben wij Zondag in de namiddag de kerstboom opgezet.
Denk zelf dat wij het laatste huis in Canada zijn waar de boom opgezet werd, de meeste Canadesen kunnen niet eens tot 1 December wachten.
De lampjes hangen dan ook eindelijk aan het huis, vorig jaar hadden we geen eens siding, hier ben ik dus extra blij mee.

We deden dit  vorige week al, op een dag dat het volgens de weersberichten lekker zou zijn, nou hadden die het even mis.
Er stond een hele gure wind, die ervoor zorgde dat ondanks dat het boven nul was, het kouder aanvoelde dan - 30.
Maar de lampjes hangen en dit keer geen lange in de vorm van ijspegels, maar kleine energy besparende lampjes.

Andere jaren hadden we die in ijspegels naar beneden hangende lampjes, die moesten er elk jaar weer af, maar deze laten we na de feestdagen gewoon hangen, zolang ze niet branden valt het niet eens op dat ze er zijn.
Maar als branden, ziet het er wel heel knus uit.

Vooral vanaf de weg is het een lief gezicht, bij de voordeur staan nu ook nog twee kleine kerstboompjes, MET lampjes.
Verder hebben we nog meer buitenspullen, maar die staan nog niet..elke keer een beetje en gisteren eerst binnen verder gegaan.
De boom...beetje saai misschien, elk jaar hetzelfde, met trein en een Santa als piek, alleen staat die er niet helemaal op zie ik nu.

Uiteraard mogen de stockings (sokken) niet ontbreken, nu heb ik er daar een behoorlijk hoeveelheid van,de echte die gevuld kunnen worden komen boven de kachel, maar ik heb ook voor sier een aantal sokken in huis hangen.

Ja op de plank boven de kachel ligt dennegroen..zo nep als het maar kan, maar toch ruikt het lekker naar Kerst hoor..lang leven de geurkaarsjes.

De Kerstster is echt trouwens......


Mijn laatste quilt project is niet af en dat gaat ook niet meer lukken voor de Kerst, op het werk zijn ze extra uren open, ik heb besloten dat ik daar ook aan mee doe, dus iets minder tijd voor andere dingen.
De top is wel af..en ach ik noem het gewoon mijn Kerstquilt 2012, daarmee geef ik mijzelf lekker wat extra tijd.

Met de konijntjes gaat het super, hopelijk gaan eind deze week de oogjes open, mamakonijn gooit wel steeds het nest open, zodat we ze goed kunnen zien.
2 Witte, 1 Zwart/grijze, of ze lange haren krijgen net als de vader..dat is nog niet te zien, maar ook met de nu nog korte haartjes zijn ze superschattig.

Zo en nu op naar de eggnog, ohhhh ik vond een recept in het Wakaw cookbook, waar eggnog heel gemakkelijk en supersnel te maken is, de eerste liters zijn al op.

Ik zal bij de volgende batch die ik maak, foto's maken voor op dit blog en het recept erbij doen.

Robbert en Samantha

Ik weet niet of ik dit tweetal al eens eerder genoemd heb, maar afgelopen Mei waren we op een auction waar ze klein vee verkochten, oa ook konijnen.
Laurens kocht daar een Angora konijn.

Later thuis gaf hij aan dat hij het wel leuk zou vinden om konijntjes te fokken en zo een klein beetje zakgeld zou kunnen verdienen.
Nu was Robbert een mannetje...en tja als je wilt vermenigvuldigen, heb je ook een vrouwtje nodig..die kwam er ook, geen Angora maar wel zelfde formaat en ook met hang oren...Samantha

Driftig telden we de maanden dat Samantha oud genoeg zou zijn om kennis te maken met Robbert.
Eind October was het dan zover...Sammy werd opgepakt en bij Robbert in het hok gezet, die kon zijn geluk niet op en deed wat er van hem verwacht werd..(dachten we in elk geval)
Ze werden weer van elkaar gescheiden en toen telden we de dagen, Dinsdag uiterlijk Woensdag van afgelopen week moest "het wonder" dan gebeuren.

Dinsdag...NIETS...Woensdag..ook NIETs...nou dachten we dan was ze vast nog te jong geweest...maar geen nood, Donderdag morgen, Robbert werd weer gepakt en een ontmoeting zou weer plaatsvinden.
Vreemde was...dat ze elkaar de rug toekeerde...ach zei Jos, laat ze lekker zitten..maar ik vertrouwde het niet
Na beiden weer in eigen hok gezet te hebben, ging ik aan het werk, Laurens was alleen thuis.
Om 11 uur belde hij...Mam..Sammy is net een vogeltje pakt allemaal strootjes en gooit het in een hoek het lijkt wel of ze een nestje gaat bouwen.
Oh jee..het zal toch iet dacht ik...dus ik vraag trekt ze al haar uit haar borst?
Nee dat nog niet....nou dan zal het wel meevallen zei ik nog.

Anderhalf uur later..weer Laurens aan de lijn..mama..nu trekt ze haar uit haar borstkas en gooit het in het stroo.

Oh Laurens..dan krijgt ze zo kleitjes...houd mij op de hoogte.
2 Uur later...weer een telefootje..Mam ik geloof dat er nu wat krioelt..en ja hoor bij thuis komst vond ik dit.

En na heel voorzichtig wat stro aan de kant te schuiven, telden we 3 babies.
1 Zwart als Robbert..en 2 witte als Samantha, geslacht weten we nog niet...maar we kunnen niet wachten tot ze hun koppies uit het stro gaan steken, of nog leuker rond gaan hoppen.

Laurens is weer thuis.

Nou ja al een paar dagen hoor..bijna een week eigenlijk, maar soms heb je van die dagen dan vliegen ze voorbij, zo ook laatste week.
Het gemis van Neeltje zal nog wel een tijd blijven, ik kijk elke dag in een lege stal, of die ooit gevuld wordt met weer een koe...ik denk het niet, maar zoals ik vorige post zei...tijd zal het leren.
Ooit schreef ik, als je livestock hebt, heb je ook dead stock, feit blijft dat elk beest zijn eigen inpact heeft en Neeltje was een behoorlijke.

Ik hoop dat we voorlopig even klaar zijn met het negatieve en dat ik voortaan weer kan schrijven over mijn quilts ( ja ik ben weer bij de quiltclub, dus er komt weer wat uit mijn handen)en over vrolijker onderwerpen.

Nog even over naar Laurens, we hopen dat deze operatie de laatste is geweest en dat hij van het voorjaar of zomer weer rond kan rondrennen, volleyballen of welke sport dan ook, zoals een tiener dat hoort te doen.

Wat hebben ze precies gedaan..ja we wisten het wel, zijn rechterbeen zou boven de knie doorgezaagd worden en er zou een wig tussenuitgehaald worden, waardoor zijn been ineen keer recht zou komen komen te staan.

Laurens wist wel dat er een stukje tussenuit gehaald zou worden, maar had geen idee dat zijn been echt doorging..wij hielden wijzelijk onze mond, uit angst dat hij er vandoor zou gaan en niet meer terug zou komen ;-)

3 Dagen na de operatie stond deze kanjer naast zijn bed.

Een week later mocht hij naar huis en vandaag zijn we terug geweest voor controle, daar zagen we voor het eerst de rontgen foto van zijn rechterknie van NA de operatie.
Kijk zelf maar..alles is te zien, de onderste dikke pen hebben ze letterlijk in zijn been getimmerd, daar net boven zie je de zaaglijn..de 3 schroeven daarboven houden de plaat en bot op zijn plek.
Ooit gaat het er weer uit..maar voor nu fysiotherapie en weer sterk worden.

Volgende post wat leuke foto's..want inmiddels zijn er een paar leuke dingen voorgevallen.

Mijn geliefde Neel......

....is niet meer.

Het is helemaal mijn schuld, ik voel mij dan ook erg schuldig.
Maar met deze hectische dagen, is het mij totaal ontgaan dat er iets heel erg fout met haar was.

Dinsdag zag ik wel dat Neel diaree had, maar dat had ze vorig jaar ook regelmatig, ik dacht dat ze nog aan ons water moest wennen.
Woensdag ging Laurens het ziekenhuis, en deden we de verzorging van de dieren heel vroeg ...nog in het donker.
Donderdag en Vrijdag, deed Jos alleen de verzorging en hij zei wel dat het wel leek of Neel niet of in elk geval heel weinig at.
Zaterdag stond ze buiten en omdat ik aan het werk moest en daarna gelijk door zou gaan naar Laurens, ging het snel snel en hup op pad.

Tja en Zondag toen we na de stroomstoring naar de stal gingen, schrok ik mij kapot, daar stond een heel mager koetje, met heel doffe ogen.
De dierenarts gebeld, die was er niet, een bericht achtergelaten met details.
Meer hooi bij haar neergezet, daar liep ze wel naar toe, ook keek ze naar de drinkbak.

Toen moesten we echt naar Laurens, die zat met smart op ons te wachten, want er lag iemand tegenover hem die hem behoorlijk uit zijn slaap hield en daar werd hij niet vrolijk van.
Om 7 uur waren we thuis, nog steeds niets van de dierenarts gehoord, onze eerste gang was naar de stal.
Daar vonden we Neel op de grond, met geen mogelijkheid meer op haar benen te krijgen, snel nog een boer hier aan de weg gebeld, wiens vrouw ook dierenarts (maar op zwangerschaps verlof) is.

Zij kwamen gelijk, maar moesten constateren dat haar vitale organen al niet meer werkten..ofwel er was niets meer aan te doen.

Ik ben zo verdrietig, zo kijk je nog naar een 2e koe en zo heb je niets meer.
Ik heb de eigenaar van de koe waar we vorige week naar waren gaan kijken vanmorgen een email gestuurd en het verhaal verteld, zij was heel lief, haar Dexter blijft gewoon lekker daar en krijgt haar kalfje van het voorjaar.
Dan mag ik haar alsnog kopen, inclusief kalfje.
Maar er ooit nog een koe komt..ik weet het niet..voor nu wil ik even niets.(behalve mijn Neeltje terug, en dat kan helaas niet.

Stroom.

Al dagen werd het op de radio bekend gemaakt, op Zondag 20 November, om 9 uur in de ochtend zou de stroom er er een paar uur af gaan voor groot onderhoud.
Nu is het hier al lekker winter en ze gaven de voorlopig koudste nacht af, -28, enige voorbereiding was hier nodig dat is duidelijk.
Extra hout werd naar binnengehaald voor de kachel, maar ook een paar emmers water, want wij hebben een zg well, voor ons water, dat pompen we zelf op uit de grond..en die pomp werkt op stroom.
Om kwart over 9 ging de stroom eraf, het kacheltje snorde lekker, de koffie hielden we warm in de thermoskan en na 2.5 uur was het over en was er weer stroom.

Bijna jammer..want het was erg knus, nu snel naar buiten om te kijken of het water van de dieren nog goed is, want ja ook het water voor de dieren houden we dooi met...stroom

16 November

Even terug in de tijd, 16 November 1992, om 6 uur liep de wekker af, maar ik was al wakker, te zenuwachtig om te slapen.
Als er nl voor 6 uur geen baby geboren was, moest ik mij om 7.30 uur in het ziekenhuis melden.
Helaas ondanks de dag ervoor tonic drinken en  hobbelweggetjes rijden, geen baby om 7 uur vertrokken wij naar het ziekenhuis waar 19 jr geleden Floris Jan om 16.40 ter wereld kwam, een gezonde baby van 4440 gr.
Vandaag is hij 19 jr geworden, dat wij Zondag al uit gingen eten ter ere van zijn verjaardag kwam hem wel goed uit, want in Saskatchewan mag je met 19 jaar officieel de kroeg in en 3 maal raden waar hij vanavond heen gaat?

16 November 2011, om 5 uur liep de wekker af, ik was al wakker, te zenuwachtig om te slapen.
Opstaan, Laurens wakker maken, die moest zijn benen al een paar dagen met desinfecterende zeep wassen en zo ook deze ochtend.
Jos en ik in de kleren, snel naar buiten en in het donker de beesten voeren, lamp aan bij de kippen om ze wijs te maken dat het al ochtend was, voer en water en toen snel op weg.

Om half 7 werden we in het ziekenhuis verwacht, zijn operatie stond om 8 uur geplanned.
Alles verliep vlot en om 10 voor 8 vertrok Laurens richting operatie kamer en stonden wij er wat verlaten bij.
Eerst maar eens Floris Jan wakker bellen, omdat Laurens nuchter moest komen, hadden wij ook niet gegeten, daarom birthdayboy op een ontbijtje getrakteerd.
Boodschappen gedaan en om kwart voor 12 waren we terug in het ziekenhuis, de operatie zou 4 uur duren.
Het duurde nog een uur voor de chirurg kwam vertellen dat alles goedgegaan was.
Laurens is aan beide benen geopereerd, heeft op dit moment weinig pijn gelukkig, hij heeft in zijn rechterbeen, het been wat ze letterlijk doorgezaagd hebben, een directe verdoving..een zg nerve blocker.
Dat blijft er zo'n 2 dagen in, daarna mag het eruit en krijgt hij morphine dat hij zelf kan regelen.

We zijn blij dat dit gedeelte achter de rug is, nu het revalideren, waarschijnlijk is hij tot aan de Kerstvakantie thuis, wij vinden alles prima..als hij maar weer gezonde sterke benen krijgt.

De verwachting is dat hij zo'n 4 of 5 dagen in het ziekenhuis blijft...ik zit nu bij hem, hij doet het harstikke goed......en ik? wel ik denk dat ik wel kan zeggen dat  deze dag  emotioneel  zwaarder dan een bevalling van een bijna 9 ponder is.

De eerste sneeuw.

Vanmorgen werden we wakker in een witte wereld, de eerste sneeuw is gevallen.
Tuurlijk weten we dat het eraan zat te komen, maar het was zo lekker de afgelopen maanden, weken, dat we ik stilletjes hoopte dat de winter ons misschien over zou slaan.
Maar nee...winter komt eraan, maar daarmee ook de knusse dagen, echt erg is het natuurlijk niet alleen even slikken zeg maar.
Gelukkig vinden de honden sneeuw wel superleuk en waren na een paar uur sneeuwrollen dan ook moe en koud binnen aan het bijkomen.

De bok Billy doet prima zijn werk, hij werkt net zo hard als dat hij stinkt zeg maar...het is ongelooflijk, als je s'morgens de staldeur opent...sla je bijna achterover.
Omdat we aan de geiten zien, dat ze door hem onder handen genomen zijn, hebben we besloten dat Billy van de week weer huiswaarts gaat.
Dan kunnen de geiten helemaal permanent naar binnen en kunnen wij de stal schoonmaken waar Billy nu rond aan het rennen is en die stal doorschuiven naar Neel, zodat zij ook naar binnen kan.
Die stal/wei is geitenbestendig en dat hebben we ook nodig voor de koe, wat gisteren was madam (weer eens)spoorloos verdwenen.
Gelukkig weet ze waar ze woont want toen ik gisteravond van de salon thuiskwam, stond ze bij de stal te wachten..of ik het het hek even weer open wilde doen, zodat ze weer naar binnen kon.
Ze kan eruit..maar blijkbaar niet terug in de wei.

Doordat ze de hort op ging, weten we bijna wel zeker dat het dekken weer niet gelukt is, dat zou betekenen dat we nog een jaar geen melk, room, boter,kaas etc zouden hebben/kunnen maken.
Nu hebben we vorige maand, met pijn in ons hart, de paarden doorgegeven aan een medelid van 4H, omdat Laurens voorlopig (en misschien wel nooit meer) kan paardrijden en ik alleen rijden niet echt gezellig vind.
Ze stonden maar te staan...zonde...vandaar deze beslissing, maar nu is Neel helemaal alleen...en jullie raden het nooit...zei Jos zomaar ineens..misschien moeten we voor een vriendinnetje voor Neel kijken..eentje die drachtig is..en zo behalve een maatje ook weer melk hebben van het voorjaar.
Wel de zoektocht is gestart....JOEPIE.

Ondertussen zijn we ons steeds meer aan het opmaken voor de aankomende operatie van Laurens, ik heb al behoorlijk de zenuwen..Laurens niet zo erg..hij wil gewoon weer gezonde benen hebben.
Nu zal ik straks heel wat uurtjes doorbrengen in het ziekenhuis en ik wil ook wat te doen hebben daar...nu wil ik al een hele tijd leren haken.
Ik kan naaien, quilten, breien, noem maar op..maar haken...ECHT NIET.
Op de lagere school, moesten we tijdens de handwerklessen een paddestoel haken...na weken gaf de handwerkjuf het op met mij en het flutje wat ik gefabriceerd had, werd eierwarmer genoemd..en mocht mee naar huis.
Het ding is nooit thuis aangekomen, ik heb het vast onderweg in de bosjes gegooit.
Met name de zg Granny squares vind ik zo leuk..en iedereen riep altijd maar..oh die zijn zo makkelijk te maken..tja als je weet hoe het moet is alles makkelijk.
Maar gisteren heb ik dan mijn eerste haakles gehad..van een kennisje uit het dorp...ik twijfelde even of ik het resultaat zou laten zien...maar hier is het dan.

De hakers onder de lezers liggen nu dubbel van het lachen..maar dat is OK...ik kan het hebben hoor ;-)
Ik heb wat restjes garen en maak/oefen er nog een aantal om het echt onder de knie te krijgen.
Tevens heb ik een patroon gekregen die zelfs ik zou moeten kunnen en als ik het doorlees, lijkt het te doen.
Woensdag ga ik garen halen zodat ik genoeg om handen heb als we wachten en bij Laurens zitten de 16e en de dagen  erna.


Vanmiddag gingen we via een omweg naar het jaarlijkse Fall supper in het dorp, groot was mijn verbazing toen ik ineens een adelaar (bald eagle) in een boom zag zitten.
Ik wist niet dat die voorkwamen in Saskatchewan...maar toen ik onze ontdekking deelde tijdens het eten, bleek dat deze prachtige vogel hier niet echt zeldzaam is....blijkbaar hebben wij gewoon nooit opgelet.
De foto is niet echt duidelijk, snel met een telefoon gemaakt, maar de silhouet is duidelijk herkenbaar.

 Toe we met de auto dichterbij wilde komen voor een betere foto, vloog hij weg.

 Als laatste een vraagje aan de echte blogger experts onder ons, ik krijg regelmatig maitljes van mensen die blijkbaar niet kunnen reageren.
Iemand enig idee hoe ik dit op kan lossen, alle hulp is welkom.

Tis niet allemaal naar hier.....

Daar  lijkt het wel een beetje op, ontslag, diefstal van de kas, Laurens in voor een operatie..gelukkig zijn er ook nog leuke dingen hoor.
Mijn eerste maand, eigen salon zit erop, ontzettend leuk werken met de groep die in de kapsalon werkt, lieve en leuke reakties van mensen..en ondanks dat er geld gestolen is, toch best een aardige maand gedraaid, zeker voor een eerste maand.

Verder is het nog steeds heerlijk weer, overdag zonnig en s'nachts een beetje vorst, ons hoor je nog niet klagen.
Wel moeten we hoognodig de kerstlampjes op gaan hangen, want als de winter dadelijk invalt is het ook WINTER.
Vorig jaar hadden we geen lampjes, de aannemer was de dag voor Kerst nog bezig de siding op het huis te krijgen, maar dit jaar komen de lampjes weer aan het huis.
Dit weekend hadden we daar nog even geen tijd voor, gisteren (Zaterdag) is Neel weer thuisgekomen, of haar date succesvol geweest is, de tijd zal het leren..zelf denken we van niet en zal er KI aan te pas moeten komen..maar daar maken we ons pad druk over als de dierenarts ons vermoeden bevestigd.
Neel kwam niet alleen, ze kwam samen met Billie...de bok van Pete en vader van al de geitjes hier ooit geboren.
Dit jaar mag hij zich vermaken met 3 dames, hij heeft het "stinkend" naar zijn zinj....poeh he..je wilt daar echt niet te dichtbij komen.
Vandaag (Zondag) hebben we een kippenhok dat we van buren hebben gekregen op zijn plek gezet, dit hok staat parrallel aan het al bestaand hok en is voor de vleeskippen.
Er komt nog stroom in, zodat we aankomend voorjaar daar de kuikens gelijk in kunnen doen ipv eerst in de garage te houden..dat is erg stoffig en geen succes, dit lijkt op een betere oplossing.

Vorig weekend was er in Saskatoon een quiltshow, die is er om het jaar, het was weer geweldig, vol ideetjes (en boeken en stofjes) kwam ik weer thuis.
Het beginnetje voor een Kerst quiltje is al gemaakt...hopelijk komt dit af voor de Kerst.

Vervolg, de knieen van Laurens.

Tjonge ik had nooit kunnen denken dat ik zoveel postings zou kunnen maken over de knieen van Laurens.
Nadat ook zijn linker knieschijf van de plaats popte in September, kreeg hij eemaal terug uit Nederland een MRI.
Donderdag 20 Oktober zouden wij daar de uitslag van krijgen, toen ging Maandag ervoor de telefoon, de dokter wilde ons wat langer spreken of het ook Maadag 24 Oktober kon.
Ons kwam dat zelfs beter uit, dan konden we met ons drietjes gaan, nou wat we daar te horen kregen, daar werden we niet blij van.

Kort gezegd..Laurens zijn knieen zijn een grote puinhoop, zijn rechterknie waar in Februari al pennen rond de groeischijven waren geplaatst, is een grote ellende, elke keer als hij zij knie buigt...knalt de knieschrijf eruit, gelukkig doet dit hem geen pijn, maar dit is natuurlijk niet goed.

Nu willen ze dit graag "maken'', maar dat maken heeft alleen zin als zijn been recht is..nu staat het nog steeds teveel in X stand, dit zal tot nog grotere problemen gaan lijden, oa zo erg dat hij of heel zwaar artrose kan krijgen of met 10 jaar aan nieuwe knieen toe is.
Omdat ook in September zijn knieschijf van de linkerknie eruit knalde (wel met veel pijn) blijkt dat ook die stand teveel af is om langdurig gezonde knieen te hebben/houden.

Kortom..er is maar een oplossing en dat is wederom opereren.
Zijn rechterbeen wordt boven de knie doorgezaagd en er wordt een spies bot uitgehaald, waardoor operatief zijn been gelijk recht gemaakt wordt.
Ze zullen dan gelijk de schade in en rondom de knieschijf herstellen.
Gelijktijdig wordt ook zijn linkerbeen aangepakt, daar worden schroeven/pennen om de groeischijven aan de binnenzijde knie geplaatst, dit om de binnenkant knie tegen te houden in groei...waardoor de buitekant wel door kan groeien en zo het been hopelijk recht(er) wordt.

Al met al geen leuke berichten, het is een pittige ingreep en ik kreeg het dan ook knap te kwaad, maar een andere oplossing is er niet.
Woensdag erna belden ze al, Woensdag 16 November gaat dit alles gebeuren, hij moet een aantal dagen in het ziekenhuis blijven en daarna nog een aantal weken thuis, voor hij zich op krukken mag voortbewegen.
Of hij voor de Kerst terug op school is, de tijd zal het leren, gelukkig zijn ze op school super medelevend en alle hulp is toegezegd om hem niet achterop te laten komen.

Laurens zelf weet de definitieve datum nog niet, eerst maar gezellig Halloween vieren, dan is het nog vroeg genoeg.

Leergeld betaald.

Vanmorgen kwam ik in De Spa, ...ik kom vrolijk binnen en liep door naar achter waar mijn kamer is.Debbie een kapster liep mee.
Voor we in de keuken kwamen zei ze..had je geld in je kamer laten liggen?
Ja dat had ik dus, normaal houd ik dat thuis op wat wisselgeld na, maar gisteren was ik ook wezen werken ivm een extra boeking.
Tevens verkocht ik nog een kadobon, al met al had ik 210 dollar in mijn geldkistje zitten.

Daar had ik mee in mijn handen gestaan toen ik weer naar huis zou gaan...maar dacht toen..nah ik ben hier morgenochtend weer en dan breng ik het naar de bank.
Wel dat hoefde dus niet meer, afgelopen nacht was er ingebroken, met grof geweld was de achterdeur geforceerd en mijn geldkistje was leeggehaald..op de 5 cent muntjes na..die waren ze blijkbaar te min.

Uiteraard aangifte gedaan..de politie hoopt vingerafdrukken te vinden op het geldkistje..en nam die mee naar het buro, ik moest dus ook langskomen om mijn vingerafdrukken te geven, nu gaan ze kijken of er een ander paar opzit.
Ik hoop het...maar verwacht er weinig van.

Education is expensive zeggen ze hier..ofwel dit was een dure les.

Salsa

Oh jee ik moet mij bijna schamen, iets vaker schrijven mag best..maar de dagen lijken voorbij te vliegen.
voor ik het weet zijn we meer dan een week verder.
Aangezien het weer zo prettig is, ik kan mij niet heugen wanneer de laatste keer was, dat er na Thanksgiving nog blaadjes aan de bomen zaten, maar dit jaar is er nog genoeg goudgeel aan de bomen te zien.
De nachten zijn frisjes..en aangezien ze voor deze hele week nachtvorst afgaven, besloten we dat het nu dan echt tijd was, de laatste (rode) tomaten te plukken ipv elke nacht af te dekken.
Het resultaat was wederom een wasmand tomaten, het kan dit jaar niet op.
Maar na tig zakken tomaten in de vriezer voor roerbakken, 12 potten tomatensoepbasis, had ik geen idee wat nu toch met al die tomaten te doen.
Totdat we ineens bedachten.....SALSA.
Dat lusten we allemaal graag..als dipsaus by tortilla chips, of als saus over een omelet.

Nog niet zo lang geleden was er een kookboek uitgekomen door  inwoners van Wakaw, daar zou vast wat tussen staan.
Inderdaad..2 recepten, bij de een moesten de tomaten ontvelt worden, bij de ander niet..ik koos voor het laatste recept.
Ik weck niet heel veel, alleen augurken en nu dus tomaten/salsa, ik weet hoe het moet maar zelf denk ik als je een diepvries hebt, waarom dan zoveel extra werk aanhalen.
Maar voor kleine hoeveelheden is het wel leuk om te doen.


Na de tomaten een nacht in zout gehad te hebben om het vocht eruit te krijgen, ging dan de volgende dag alles in de pan, klaar voor een klein uurtje sudderen.

Na het sudderen kon alles in de weckpotten en in het waterbad.


En voila....zo gingen er toch aardig wat potjes op de plank, genoeg voor een jaar Salsa eten.
Uiteraard een potje opengemaakt, tenslotte willen we graag weten of het lekker is of niet.
Nou dit recept heeft een sterretje bij de naam...voor herhaling vatbaar.

De mannen zijn weer thuis.

Eigenlijk zijn ze alweer een week thuis, maar de dagen vliegen ook voorbij.
Jos en Laurens hebben een goede reis gehad en het was toch heel prettig om ze weer  thuis te hebben.

We zijn weer bijna compleet..alleen Neel moet nog terugkomen, die is nog steeds bij vrienden van ons, waar ze gezellig in de kudde meeloopt en wij duimen dat ze ondertussen zwanger is.
De veearts zal het eind November kunnen vertellen.
Volgende week gaan we haar weer halen...hoe dan ook, het wordt tijd dat ze terugkomt..ik mis haar en al gaan we regelmatig op visite, dat is toch niet hetzelfde.

Woensdag stond de advertentie van The Spa in de krant, dat bracht een paar afspraken en een flink aantal opmerkingen, het gaat vast goedkomen.
Vrijdag de journalist langs voor een interview, ik hoop dat ze er een leuk stukje van maakt.
Tevens ben ik na bijna 2 jaar  niet meer op de quiltclub te zijn geweest, weer lid geworden.
Er waren wat verandering in de groep en het lijkt nu weer erg gezellig, tevens heb ik die duw in mijn rug nodig op dit moment, anders komt er niets uit mijn handen.

Van mijn schoonzus heb ik quiltmagazines gekregen en daar stond een leuk idee in om van mijn vader zijn blouses te maken.
Vandaag alweer een jaar geleden dat wij het gevreesde telefoontje van een emigrant kregen.
Na de begrafenis nam ik al zijn blouses mee...en ik denk dat ik nu eindelijk zover ben dat ik die in stukjes kan snijden en er een quilt van kan maken.

Dit weekend is het Thanksgiving, het woordenboek geeft daar deze definitie voor:
Thanksgiving Day is a harvest festival celebrated primarily in the United States and Canada. Traditionally, it is a time to give thanks for the harvest and express gratitude in general

Ofwel, Thanksgiving day is een oogstfeest, met zijn oorsprong in de US en Canada. Traditioneel is het een tijd om dankbaar te zijn voor de oogst en dankbaarheid te uiten in het algemeen.

Nou onze tuinoogst dit jaar is wel eentje om dankbaar voor te zijn, een overvloed aan van alles, veel hebben we weggegeven en vanmorgen stond we nog wortels te steken voor een buurvrouw.
Vanavond hebben we nog tomaten geplukt..en al zijn de planten nog niet leeg...we houden het nu voor gezien..de rest gaat naar de kippen.
Iemand nog een goed recept voor verse tomatensoep?

Tja en verder is het nog steeds mooi weer..maar de temperatuur is wel aan het zakken..het zal niet lang meer duren en het gaat vriezen.
Ik merk aan de dieren dat hun wintervacht begint te komen..en de honden en katten willen weer graag in huis liggen ipv steeds de hort op te gaan.
Dat is natuurlijk ook wel weer gezellig...even een zoekfoto..wat is er fout aan dit plaatje?

Ontslagen en eigen baas binnen een week.

Afgelopen zomer zat ik te snuffelen tussen advertenties en kwam een advertentie tegen voor een esthetician.
Jos zei gelijk, joh solliciteer, ja ik was de bus een beetje zat..het steeds in de gaten houden van de tijd, begon mij tegen te staan.
Nooit eens een dagje zomaar de hort op, zonder eerst voor een reserve chauffeur te zoeken en eerlijk gezegd had ik best weer zin in het "gefriemel" aan voeten en handen en gezicht.

Maar ja, wij wonen best een stukje buiten het dorp en ik dacht niet dat ik daar eventuele klanten mee kon aantrekken, een salon aan huis was eigenlijk uitgesloten.
Dus  kwam deze advertentie als geroepen, ik wachte nog een tijdje want heel eerlijk dacht ik dat er vast wel jongere meisjes zouden reageren.
Maar toen de advertentie er na een paar maanden nog stond, dacht ik ach waarom ook niet.

Ik werd aangenomen.. ik zou tot aan de Kerst heel veel werken ivm een zwangerschapverlof van een van de eigenaren, als ze terug zou komen, zou het part time worden.
Het was leuk werken, maar erg rustig..te rustig naar mijn idee en dus gaf ik steeds ideetjes om de boel wat aan te trekken.
Helaas werd het als drammen gezien..toen ineens solliciteerde er nog een ander meisje, die wilde full time en helaas voor haar moesten we de uren delen.
Ik kon daar wel mee leven, maar zij niet en ze begon te stoken, helaas werkte dat in mijn nadeel en dus kreeg ik vorige week te horen, dat ze mij zouden laten gaan, want het andere meisje had het geld harder nodig (wat een excuus he?)
Toegegeven ik was pissig..heel pissig, eiste mijn uren ter plekke betaald en ik pakte alles in en nam alles wat ik meegebracht had weer mee, tot aan de ter decoratie neergezette pompoenen toe.
Oh zei R, die mag je wel laten staan....waarop ik haar mededeelde dat ik ze nog liever aan mijn kippen voerde dan dat ik ze haar gaf.
Toen ik eenmaal in de auto zat...heb ik onbedaarlijk zitten lachen...wat een absurde situatie... ik ben nog nooit ontslagen...en dan de reden.

Vervolgens starte ik de auto en reed 2 blocks verder naar de Wakaw beauty salon..de lokale kapsalon.
Op mijn vraag of ze toevallig iemand nodig hadden, kreeg ik te horen dat ze ze zaten te springen om iemand als mij..maar ze wilden niet aannemen, ik kon de kamer huren.
Na de kamer bekeken te hebben, prijs afgesproken te hebben, drong het tot mij door dat ik weer voor mijzelf begon.
Mijn laatste salaris heb ik opgemaakt aan spullen voor de nieuwe salon..zo leuk winkelen met geld dat ik van de concurrent gekregen heb hahahaha.
Terri mijn vriendin heeft de leukste visitekaartjes, kadobonnen, tri fold (folder) krantenadvertentie ed ontworpen.
Woensdag stond er al een advertentie in de krant, vandaag ben ik opengegaan...van de week komt er een mevrouw van de krant langs, die ik van de week al haar voeten gedaan had en zij zei een mooi verhaal te maken.

De klanten die ik op de hoogte gebracht heb, zeggen allemaal mee te gaan, dat hoop ik uiteraad, maar het allerbelangrijkste is: het is nu al gezelliger, het is een klein druk kapsalonnetje, de eigenaresse had na sluitingstijd een fles wijn opengetrokken op de leuke samenwerking...ik voelde mij super welkom.
Ik had het gelijk moeten doen ipv solliciteren..maar goed ik ben er nu.

De naam van mijn salon is The Spa, wat dan genoemd wordt als The Spa, in de Wakaw Beauty salon.

En dit is mijn logo.

.
Ik denk dat ik vanaf nu lieveheersbeestjes ga sparen ;-)

Vervelen? niet echt.

Ik ben 2 weken alleen, helemaal alleen...nou ja niet helemaal, ik heb mijn dieren natuurlijk, die mij gezelschap houden.
Tuurlijk vind ik het gezellig als ik met mijn gezin ben, maar ik moet zeggen, ik kan ook heel erg goed alleen zijn.

Eigenlijk moet ik toegeven, dat ik mij nog geen moment verveeld heb of eenzaam, maar dat ik mijn kans waargenomen heb, nu er geen "mannen" in huis zijn die mij tegenhouden als ik wat wil veranderen.
Wat is dat toch met mannen, dat het altijd goed is en verandering niet nodig is als het op inrichting aankomt?
Ok, dit idee had ik al een hele lange tijd, maar Jos wilde niet  uhhhhh "meewerken", het zit nl zo.
Toen wij dit huis kochten, zaten er van die belachelijke, jaren 80..of was het zelfs jaren 70 spiegels aan die  muur, van vloer tot plafond, bij de ramen en net om de hoek.
4 Jaar geleden, hadden we een deal, 2 van die spiegels eruit gingen.. en de  2 bij het raam bleven zitten.
De verf die ik toen op de muur smeerde was niet wat ik ervan verwacht had en stond mij vanaf het begin tegen, maar ja om nu gelijk weer te verven, is ook zo wat en  uiteindelijk wen je eraan..of je het nu leuk vind of niet.
Nu na zoveel jaar later, ik wilde de kamer graag verven en dan toch wel heel graag die resterende spiegels kwijt.

Ik kreeg niet echt bijval zal ik maar zeggen......TOT ik het  huis voor mijzelf had,  snel Terri mijn vriendin voor hulp geroepen en samen hebben wij die spiegels verwijdert.
Daarna heb ik de kamer van een frisse laag verf voorzien, en zelfs Jos gaf vanuit Nederland toe dat hij het beter vond zo....*grijns*

Vervolg

Tja en toen ben ik toch overstag gegaan, nadat na weken wachten mijn vorige blog weer in de lucht kwam  http://appletreeacres.weblog.nl/ bleek dat de opzet zo veranderd was, dat het niet meer eigen voelde.
Toen toch maar besloten helemaal te veranderen..en hopelijk kan ik mijn oude blog wel op een of andere manier bewaren, het is toch een leuke samenvatting van de afgelopen jaren.

Beetje gek om hier verder te gaan..maar ik ga maar verder met de Woensdag voor Jos zijn vader overleed...waarschuwing het is een lang verhaal.

We wisten dat het heel slecht ging en dus keken we vast naar wat vluchten...auw...die hakten er in.
tot ik opeens bedacht dat Air Transat nog vloog, die stoppen in 2e week Oktober.
Snel naar hun site surfen..en daar geloofden we onze ogen niet, een retourtje voor minder dan de helft van andere vliegmaatschappijen.
Toen kwan het spontane idee op om Laurens dan mee te laten gaan, hij leek vorig jaar toen mijn vader overleed een beetje "lost".
Snapte wel dat zijn opa er niet meer was, maar in feite veranderde er niets voor hem, dus om hem nu mee te laten gaan, zou betekenen dat van beide opa's nu echt afscheid kon nemen.

Dat hij buiten zinnen was toen hij uit school kwam van deze verassing, moge duidelijk zijn.
Toen ging de telefoon, ons nieuwe bed was er.....oh nou dat wilde ik toch wel heel graag hebben voor de mannen Vrijdag ochtend naar Nederland vertrokken.
Geen probleem, dat bed gingen we nog even halen, hup in de truck en op naar Saskatoon, opladen die handel, snel terug naar huis.
Eerst nog even langs the burgerking, dat doen we normaal nooit maar aangezien Jos gelijk door zou gaan een buurman helpen met oogsten, was dit een snelle oplossing.
Eenmaal thuis...Jos vertrekt en Laurens gaat mij helpen het bed in elkaar te zetten en het oude uit elkaar te halen.
Ik had een ander bitje nodig voor de schroevendraaier, die wist hij te liggen, hij stapt van het deck richting truck...en valt gillend op de grond.

Mijn knie...mam  mijn knie, ik kijk en zie een megabult aan de buitenkant van zijn linkerknie zitten, ik  denk nog, zijn zwakke knie is toch de rechter?
Dus vraag ik voor de zekerheid, is dit je zwakke knie...waarom Laurens mij aankijkt..naar zijn knie kijkt en vervolgens in paniek schiet..want ja zijn zwakke knie is de rechter..en dit was links...Ok toen kreeg ik het ook even benauwd.

Hij kon niet bewegen..en had enorm veel pijn, ik heb uiteindelijk de ambulance gebeld, na veel overleg en proberen, Laurens in zo'n kapje ademen om de pijn te onderdrukken, kregen we hem uiteindelijk op een brancard.

zie de bult op zijn knie of de knieschijf rechtop staat.

 De rit naar Saskatoon, duurde 1.5 uur, ze konden maar langzaam rijden, tevens werd Laurens misselijk, niet alleen van de pijn, ik denk meer lang leve Burgerking.
Eenmaal in het ziekenhuis, was het euvel zo gepiept, de dokter gaf hem in het reeds geplaatste infuus een shot met ik weet niet wat, maar het werkte goed, popte zijn knieschijf weer terug

Gelukkig hoefde hij niet te blijven, al snel na het foto's maken of het goed zat..mochten wij naar huis.

En ja hij is wel naar Nederland gegaan...de mannen kregen zelfs gratis betere plekken, waar krukken en een rolstoel al niet goed voor zijn.