Άγιε μου Βασιλάκη μου...

Kαλημερίζω φέρνοντας αγέρα μυρωμένο....
Αγάπη, Ειρήνη, Υγεία, Καλή Καρδιά, Χαμόγελο...

Μεσεόρτιον

Μπορεί η εικόνα να είναι "κλεμμένη" απ'το διαδίκτυο,
 αλλά το..."δικαιοίμεθα", βρε αδερφέ!  
Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι λέμε, καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε,
"αι ημέραι το απαιτώσι", ριλάξ τώρα, γιατί έρχεται η Πρωτοχρονιά,
την υγειά μας νά'χουμε, γεροί νά' μαστε, ν' αντέχουμε...
 

Να τα πούμε;

Καλήν ημέραν, άρχοντες...

Καλά Χριστούγεννα να περάσετε, Υγεία, Χαρά,Δημιουργία...

Και οι απολαύσεις ουρανίσκου, λάρυγγος, οισοφάγου, 
όχι με μέτρο αλλά με το...μέτρο!

Αντε, να ξεδώσουμε λίγο, να γεμίσουμε μπαταρίες και...

έχει ο καινούριος χρόνος!

ΑΠΟΥΡΩ 6

ΑΠΟΥΡΩ 6

Εικόνα από παλαιότερο χειμώνα-Κρουσταλλήθρες

Πάμε ΑΠΟΥΡΩ. Να ξεδώσουμε λίγο, βρε αδερφέ, να μην ξεχάσουμε και το χωριό μας!
Κύριο θέμα του αυτή τη φορά τα δυο ξαδέρφια, ο τότε δήμαρχος Κολινδρού Βαγγέλης Πολύζος, κατόπιν βουλευτής Νέας Δημοκρατίας, και ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος του ΠΑΟΚ Γιώργος Καλύβας.
Ο ΑΠΟΥΡΩ προτείνει ηρεμία στους προύχοντες του τόπου και πρωτοπόρος για την εποχή του κάνει δημοσκόπηση στην πιάτσα του χωριού (είχε και ο Κολινδρός την MRB του), η οποία φυσικά αναδεικνύει νικητή τον ΠΑΟΚ! Άλλη δημοσκόπηση, χωρίς ΠΑΟΚτσή αντίπαλο αυτή τη φορά δίνει ψήφους στον Πολύζο, του κόβει κουκιά όμως η διαμάχη του με οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες, καθώς το εργοστάσιο της Αγροτικής Κολινδρού αδυνατεί να λύσει τα ποικίλα προβλήματά του.
Ο ΑΠΟΥΡΩ όμως δεν καταλαβαίνει τίποτα και τα "χώνει" ανηλεώς σε όλους τους υπεύθυνους.

 

Για σένα το είπα!

                                
Δεν μπαίνουμε στην τάξη για να χαντακώνουμε τα παιδιά, έτσι όταν έρθει
η ώρα της βαθμολογίας, φροντίδα μας είναι να τα βοηθούμε όσο γίνεται περισσότερο. Ο φυσικός λοιπόν παρακάλεσε το μαθηματικό να βοηθήσει το τάδε παιδί, ο μαθηματικός πρόθυμα ανταποκρίθηκε στην παράκληση του συναδέλφου,
σπρώχνει τον αδύνατο μαθητή, τον περνάει και την ώρα της ανάγνωσης
των αποτελεσμάτων ακούει έκπληκτος ότι ο μαθητής κόπηκε στη φυσική! Εξοργισμένος φωνάζει στο φυσικό, "καλά, με παρακάλεσες, μου είπες
να τον περάσω μαθηματικά, ενώ εσύ τον έκοψες;" και ενώπιον όλων των καθηγητών εισπράττει την αφοπλιστική απάντηση του φυσικού,
"δεν το είπα για μένα, για σένα το είπα!!!"
Μέσα στη γενική θυμηδία, την οποία προκάλεσε η απάντηση, ο μαθηματικός
έδωσε τόπο στην οργή, μένοντας με την ικανοποίηση ότι τουλάχιστον ο ίδιος βοήθησε το μαθητή.

Στοιχειώδες, αγαπητέ Γουότσον!

Είμαι βέβαιος ότι όσοι αναγνώστες του μπλογκ είστε λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας στα πρώτα αναγνώσματά σας απολαύσατε και τα κατορθώματα του ιδιόρρυθμου ντετέκτιβ, του Σέρλοκ Χολμς. Οι περιπέτειές του
έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο, έχουν προβληθεί στον κινηματογράφο και τηντηλεόραση, έχουν γίνει παιχνίδια για υπολογιστή,  έχουν εμφανιστεί μεδιάφορες μορφές ακόμα και στο διαδίκτυο. Η ατάκα του τίτλου της ανάρτησης κλασική πλέον.Μια τελευταία εκδοχή ανακάλυψα αναζητώντας στο διαδίκτυο σειρές που δεν έχουν ακόμα προβληθεί απο ελληνικά κανάλια. Ενας Σέρλοκ Χολμς στη συγχρονη εποχή, εξίσου ιδιόρρυθμος και αποτελεσματικός,όπως ο ήρωας του σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, απολαυστικός και ταυτόχρονα εξοργιστικός, ωρες-ώρες σου έρχεται να του κοπανήσεις στο ξεροκέφαλό του ό,τι βρεις μπροστά σου!  Δυο ηθοποιοί καταπληκτικοί αποδίδουν θαυμάσια τους ρόλους του Χολμς και του Γουότσον.Μη μου ζητάτε λινκ, αυτά τα ξερει μόνο το τεχνικό μου επιτελείο, που κατεβάζει τις σειρές για χάρη του μπαμπά! Όσοι βλέπετε σειρές στο διαδίκτυο,αναζητήστε τον και θα με θυμηθείτε...

Support The Tourism in Sudan

Οι παλαιότεροι αναγνώστες έχετε διαβάσει στο μπλογκ δεκάδες αναρτήσεις 
από την εποχή που ήμουν στο Χαρτούμ, οι πιο πρόσφατοι μπορείτε να τις αναζητήσετε στις ετικέτες Χαρτούμ, Χαρτούμ Σχολικά και Σουδάν.
 Στο fb ανακάλυψα τη σελίδα Support The Tourism in Sudan, με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό από το Σουδάν , από εκεί θα αντλήσω  φωτογραφίες 
για μια σειρά αναρτήσεων με τίτλο "Από τη δεύτερη πατρίδα", έτσι βλέπω
 τη χώρα που με φιλοξένησε για χρόνια, έναν τόπο που αγάπησα 
και δέθηκα μαζί του...
Πρώτη εικόνα μια άποψη του Χαρτούμ από ψηλά, ο Γαλάζιος Νείλος, οι γέφυρες Κόμπερ, κούμπρι Χαντίντ ( Σιδερένια γέφυρα) και ΜακΝίμιρ,που συνδέουν το Χαρτούμ με το Μπάχρι ή North Khartoum, στο βάθος το νησί Τούτι (εδώ και εδώ)...
                                                           

Και πάλι το Χαρτούμ από ψηλά, η γέφυρα για Τούτι και το Αυγό (εδώ)
                                                 

Προσγείωση στο αεροδρόμιο του Χαρτούμ, στο βάθος ο αεροδιάδρομος...
                                                            

  Η καθολική εκκλησία του Saint Mathews  και η γέφυρα ΜακΝίμιρ, πολύ κοντά στο σπίτι μας...

Το REPUBLICAN PALACE MUSEUM (εδώ και εδώ), παλιά αγγλικανική εκκλησία, την έκτισαν Ηπειρώτες μαστόροι στις αρχές του 20ού αιώνα....
                                                     

Το παλαιότερο τζαμί της πόλης, το Great Mosque, στο κέντρο του Χαρτούμ,

To Friendshiphall, χώρος εκδηλώσεων και ποικίλων εκθέσεων, κλειστών και ανοικτών, πολλές φορές μας πρόσφερε θέματα για ανάρτηση...

 και ....όταν βρέχει στο Χαρτούμ (εδώ)....

και όταν έβρεχε στη γειτονιά μας, δεξιά, μπροστά απο τον κύριο που μας δείχνει τις πλάτες του, η είσοδος στην Ελληνική Κοινότητα, όπου και η κατοικία μας...

Μη φύγετε, έχει και συνέχεια...

ΜΟΥΣΩΝΑΣ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ-ΜΟΥΣΩΝΑΣ

Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ.

Κοράλλι ο κατραμόκωλος βαστάει να σε φιλέψει.
Γιατί μπήγεις τα νύχια σου στη σάπια κουπαστή;
Είν' ένα φάδι αθώρητο και μου μποδάει τη βλέψη.
Γαλάζιο βλέπω μοναχά, γαλάζιο και σταχτί.

Παρακαλώ σε κάθησε να ξημερώσει κάπως.
Χρώμα να βρώ, το πράσινο και τίντες μυστικές.
Κι απέ, το θρύλο να σου πω που μου 'πε μαύρος κάπος
τη νύχτα που μας έγλειφε φωτιά στο Μαρακές.

Ακόμη ξέρω τον αρχαίο σκοπό του Μινικάπε,
τη φοινικιά που ζωντανή θρηνεί στο Παραμέ.
Μα ένα πουλί μου μύνησε πως κάποιος άλλος σ' τα 'πε
κάποιος , που ξέρει να ιστορά καλύτερα από με.

Κάματος είναι που μιλά στενόχωρα και κάψα.
Πεισματική, και πέταξες χαρτί,φτερό,κλαδί,
όμως δεν είμαστε παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.
Τι θά 'δινα - ''Πάψε, Σεβάχ'' - για να 'μουνα παιδί!

Αυγή, ποιός δαίμονας Ινδός σου μόλεψε το χρώμα;
Γυρίζει ο ναύτης τον τροχό κι ο γύφτος τη φωτιά.
Και μεις, που κάμαμε πετσί την καραβίσια βρώμα,
στο πόρτο θα κερδίσουμε και πάλι στα χαρτιά.

Ινδικός Ωκεανός 1951

Ακούμε το ποίημα, μελοποιημένο και τραγουδισμένο
από τη Μαρίζα Κοχ, έτσι, για να γυρίσουμε στα φοιτητικά νιάτα...

Θα μου δέσεις τα κορδόνια;

 

Καθηγητής στο σχολείο του τόπου μου, πάρα πολλά παιδιά γνωστά, ο γιος 
ενός φίλου πρώτη γυμνασίου, πρώτες μέρες στο σχολειό, φορτωμενο το παιδί 
με τσάντα, φόρμες γυμναστικής, απουσιολόγιο, πηγαίνει στο γραφείο
 να παραδώσει το απουσιολόγιο, τα κορδόνια των παπουτσιών του λυμένα, προφανώς δε θέλει να μπει στο γραφείο με λυμένα κορδόνια, με βλέπει έξω
 απ' το γραφείο των καθηγητών και με το θάρρος της εκτός σχολείου γνωριμίας μας μου λέει, "Βασίλη, θα μου δέσεις τα κορδόνια"; Γελώντας, σκύβω, του δένω τα κορδόνια, με ευχαρίστησε ευγενικά ο μικρός και αφηγήθηκε το συμβάν
 στον πατέρα του, ο φίλος μου λύθηκε στα γέλια και του λέει,
"βρε συ, είπες στον καθηγητή να σου δέσει τα κορδόνια"; 
Ο μικρός δικαιολογήθηκε, 
"μα βρε μπαμπά, δεν ήξερα ότι ήταν καθηγητής στο σχολείο"!

Επιμύθιο, γονείς και εκπαιδευτικοί, χαρείτε και εκτιμήστε τον αυθορμητισμό
 των παιδιών!

Πχιότης Δεκεμβρίου Πιερική

Αξιον τέκνον της Πιερικής γης ο Κώστας Σαφέτης, άρχων 
των νυκτερινών πολιτιστικών ιδρυμάτων, ακούτε το άσμα 
με δική σας ευθύνη, δεν ευθυνόμεθα για τυχόν κόψιμο φλεβών!

Επιστροφή με Ποίηση - Ποσειδωνιάται

                                        

Ενα μήνα μετά την τελευταία ανάρτηση επιστρέφουμε με Ποίηση, 
ο αγαπημένος Καβάφης πάντα διδάσκει...
                                          
                                     Κωνσταντίνος  Καβάφης

                                                

Ποσειδωνιάται

Ποσειδωνιάταις τοις εν τω Τυρρηνικώ κόλ-
πω το μεν εξ αρχής Έλλησιν ούσιν εκβαρβα-
ρώσθαι Τυρρηνοίς ή Ρωμαίοις γεγονόσι και
την τε φωνήν μεταβεβληκέναι, τα τε πολλά
των επιτηδευμάτων, άγειν δε μιαν τινα αυ-
τούς των εορτών των Ελλήνων έτι και νυν,
εν η συνιόντες αναμιμνήσκονται των αρ-
χαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυ-
ράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες
απέρχονται

  ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται
εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι' άλλους ξένους.
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,
με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.
Κ' είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής
τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,
και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,
που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.
Και πάντα μελαγχολικά τελείων' η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι' αυτοί ήσαν Έλληνες-
Ιταλιώται έναν καιρό κι' αυτοί·
και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι -ω συμφορά!- απ' τον ελληνισμό.