Επέστρεψα δειλά δειλά...

Φίλες μου γεια σας
Να'μαι πάλι και'γω, όχι όμως σιδερένια όπως μου ευχηθήκατε. Σας  ευχαριστώ όλες για τις ευχές σας και την αγάπη σας.
Λοιπόν φίλες μου να σας πω τι με κράτησε μακριά σας όλο αυτό τον καιρό;
Πριν από 10 μέρες, ένα πρωινό, διέσχιζα την Κορίνθου (κεντρικός δρόμος της Πάτρας) πεζή. Ο δρόμος ήταν τελείως άδειος. Χωρίς να καταλάβω τίποτα, ήρθε ένα αυτοκίνητο από πίσω μου και με πέταξε κάτω. Από πού παρουσιάστηκε δεν κατάλαβα. Με χτύπησε ψηλά στη λεκάνη και με το πέσιμο χτύπησα στο κεφάλι. Πήγα στο νοσοκομείο, έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και είχα και έχω ακόμη δύο υποσκληρίδια αιματώματα στον εγκέφαλο που με ταλαιπωρούν και θα με ταλαιπωρούν  για αρκετό καιρό ακόμη. Έχω συνέχεια πονοκεφάλους, ζαλάδες και συγχρόνως δεν διακρίνω τα αντικείμενα στα δεξιά μου (Δεξιά ημιανοψία). Νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο για λίγο και μετά στο σπίτι να με έχουν και να προσέχουν όπως τον εγγονό μου. Άγιο είχα και δεν ήταν χειρότερα. Μη το ένα μη το άλλο. Ξέρετε το ανέκδοτο με τον παππού? Έτσι με έχουν και μένα. Μόνο τα πουλάκια και τα  χελιδονάκια με αφήνουν να χαζεύω. Ξέρω ότι όλα αυτά τα κάνουν γιατί με αγαπάνε. Έλα όμως που δεν περνά η ώρα. Το μεσημέρι λοιπόν, όταν όλοι κοιμόντουσαν, άρχισα δειλά δειλά να παίζω με τα δίχτυα, τα πανιά και ότι άλλο έβρισκα μπροστά μου. Και επειδή τη θάλασσα την έβλεπα από μακριά, όλα τα τσαντάκια είναι διακοσμημένα με καραβάκια, δίχτυ κ.λ.π. Α....ξέχασα να σας πω(λέτε να άρχισα να χάνω, χα χα χα), τα τσαντάκια αυτά είναι για tablet.
 

Και μέσα σε όλες τις θαλασσινές μου βγήκε και μια λουλουδάτη για καλό μήνα και καλό φθινόπωρο.

 

.

Άρχισε να λύνεται το μυστήριο...

...με τις επτά θανάσιμες (όχι πεθερές )...τσάντες...που έφτιαξαν Μαμά και κόρη, Μαίρη και Αλεξάνδρα  ...!

Και να η πρώτη που έχει για κούμπωμα και χερούλι την τέως γραβάτα (Pierre Cardin παρακαλώ) του Γιώργου......!
Όποιος έχασε ζώνη, μπλουτζιν, γραβάτα, κουμπί θα τα βρει στις τσάντες του Οκτώβρη....

Κάθε μέρα γίνεται και πιο σιδερένια...

...όχι όμως και σιδηρά κυρία, η ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ μας και παραλαμβάνει τις χειροποίητες τσάντες που καταφθάνουν από παντού για την έκθεση του Οκτώβρη.

Περιμένουμε και τις δικές σας...

Πληροφορηθήκαμε πως ετοίμασαν υπέροχες τσάντες κάποιες... Μαμά και κόρη...

Μέχρι να τις ανακαλύψουμε δείτε αυτούς τους κομψούς φακέλλους.....!!

Νικολίτσα μας, σε αγαπάμε πολύ... Σιδερένια!

                           

Δημιουργούμε για το Bazaar της Κοζάνης

Φίλες μου γεια σας.
Όπως σας είπα και τις προηγούμενες μέρες, τις περισσότερες από την παρέα τις έχουμε χάσει. Αύγουστος γαρ. Μερικές έχουμε μείνει και κάνουμε τα μπάνια μας σε μια παραλία κοντά στην Πάτρα, και μαζεύουμε και κάνα θαλασσόξυλο.
Από αυτή μας τη συγκομιδή, κάναμε το καραβάκι που θα πάει τις κατασκευές μας στην Κοζάνη για το Bazaar που θα γίνει τον Οκτώβριο για τη στήριξη του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης και Αποκατάστασης ΑμΕΑ Κοζάνης (Ειδικό Εργαστήρι).

Ένα ζευγάρι θαλασσοπούλια(χειροποίητα κεραμικά και βαμμένα με ακρυλικά), έκαναν την φωλιά τους με τα θαλασσόξυλα.

 Ένα πουλί κουμπαράς(από λευκό πηλό) έκανε και αυτό το ίδιο.

Επάνω σε ένα στεφανάκι, πήγε και κάθισε ένα θαλασσοξυλένιο πουλί.

Και ένας δίσκος σερβιρίσματος με κόκκινα ρόδια, που στα κλαδιά του πήγε και κάθισε το τελευταίο πουλί.

Η φίλη μας η Ελένη σας στέλνει ένα χειροποίητο ξύλινο διακοσμητικό από την Ινδία.

Οι χαλασμένες παλιές ομπρέλες...

           
...γίνονται κομψές σακούλες για τα ψώνια μας. Το αδιάβροχο, ωραίο ύφασμα της σπασμένης ομπρέλας γίνεται μια καλόγουστη σακούλα που διπλώνει και μπαίνει μέσα στη θήκη της ομπρέλας και χωράει στη τσάντα μας για να χρησιμοποιηθεί όταν ψωνίσουμε. Έτσι δε θα κουβαλάμε τις ποικίλες πλαστικές σακουλίτσες με τις διαφημίσεις των καταστημάτων. Αν φτιάξετε πιο πολλές στείλτε τις για την έκθεσή μας του Οκτώβρη.

Η αυγουστιάτικη πανσέληνος το πρωί

Τη θαύμασαν και τη φωτογράφισαν όλο το αυγουστιάτικο βράδυ. Εγώ, σαν κακός παπαράτσι, θέλησα να τη φωτογραφίσω πρωί, έτσι αγουροξυπνημένη και άβαφτη... Τι τα θέλετε...! Η ωραία γυναίκα είναι πάντοτε ωραία....!

Κι άλλη χρυσοχέρα

Η φίλη μας η Μάρθα, που ο καλός της σύζυγος Νιόνιος (πρώην καραβοκύρης), μας χάρισε αρκετά μέτρα δίχτυ και κάνουμε και 'μεις τις ψαριές μας.

Από παλιό τζιν η πρώτη, με χερούλια από ιμάντα και ζώνη από το θαυματουργό δίχτυ. Στο δέσιμο του φιόγκου, κρέμονται μερικές ξύλινες χάντρες.

Μια ωραία μεγάλη τσάντα, για αυτές που συνήθως μεταφέρουν πολλά πράγματα. Είναι όλη από δίχτυ, με δερμάτινα χερούλια.

Και το καθιερωμένο μας απογευματινό τσαντάκι, για τις βόλτες μας στην παραλία.

Φίλες μας καλές, όλες εμείς οι Αντωνοπουλίτσες σας ευχόμαστε Καλό Δεκαπενταύγουστο και η Παναγιά βοήθεια σε όλους.

Καινούργιες γνωριμίες...

Μετά την άφιξη της Georgia, κατά κόσμον Γεωργία, θα σας συστήσουμε την Ελευθερία, που μαζί με τη χρυσοχέρα την ξαδέλφη της την Μπέση, έφτιαξαν τις τσάντες που θα σας δείξουμε.
Ο καιρός φέτος το καλοκαίρι δεν μας τα πάει και τόσο καλά. Κάθε λίγο και λιγάκι ρίχνει και καμιά βροχούλα. Σαν προνοητικά κορίτσια, είπαν να κάνουν τσάντα μάλλινη, πλεγμένη με βελόνες και τελειώματα με βελονάκι. Τα χερούλια είναι μαύροι  ξύλινοι κρίκοι.

Για το καλοκαίρι μια μεγάλη τσάντα σαν αυτή του ταχυδρόμου, πλεγμένη με βελόνες και τελείωμα με βελονάκι.

Και επειδή όλες εμείς είμαστε της βόλτας και της βραδινής εξόδου χα χα χα, είπαν να κάνουν και αυτό το μικρό χαριτωμένο τσαντάκι, με το όμορφο και σκερτσόζικο κούμπωμα.

Μπράβο κοπελιές μου!

Να'μαι κι εγώ...

Το πρώτο μου τσαντάκι είναι για τη βραδινή σας έξοδο.

Και αυτό είναι ένα μικρό τσαντάκι για το περπάτημα, να βάλετε το κινητό και τα κλειδιά σας.

Ελπίζω να ακολουθήσουν αρκετές ακόμα!