Σκόρπιες φθινοπωρινές σκέψεις

Πως μ' αρέσει η φθινοπωρινή βροχή, η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, τα σχέδια που κάνουν τα σύννεφα στον ουρανό και τα υπέροχα χρώματα που βάφονται στο φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα.
Γύρω μου νιώθω μια αναταραχή, σαν κάτι μεγάλο να ετοιμάζεται.
Δεν ξέρω αν φταίει η εποχή, τα σκάνδαλα, οι απεργίες ή ο ανάδρομος Ερμής.
Να τος πάλι αυτός! Πάλι τον αναφέρω. Είναι καλός "αποδιοπομπαίος τράγος" ο ατιμούλης, παιχνιδιάρης Ερμούλης, μου αρέσει να του ρίχνω ευθύνες για κάθε παρεξήγηση, κάθε αναβολή και αναταραχή!
Αυτές τις μέρες με θυμήθηκαν παλιοί φίλοι και γνωστοί.
Με βρήκε και στο Facebook ένας αγαπημένος παλιός συμφητητής που ζει στην Αγγλία.
Ένα "ντου" από ανθρώπους που είχαμε λίγο ή πολύ χαθεί. Πάντα πολύ ευχάριστο να ξαναβρίσκεσαι με τέτοιους φίλους!
Αυτό το τελικά εξυπηρετεί αυτό το σκοπό!
Γράφτηκα πριν 1,5 χρόνο γιατί βαρέθηκα να με καλούν και για να πω την αλήθεια ακόμα βαριέμαι να συμμετέχω σε κάθε βλακεία και τεστάκι και δεν το πολυανοίγω. Άσε που έλεγα να βάλω και ποστ γιατί μας έχουν φακελώσει κανονικά με αυτό. Να, όμως που έχει και κάποια σκοπιμότητα.

Μέσα σε όλα αυτά μου ήρθε και ο Orderly, ο παθιασμένος νέος συνάδελφος, μαχητικός και ορμητικός, να μου "την πει" γιατί δε μάχομαι για τη νοσηλευτική μέσα από αυτό το μπλογκ, γιατί δεν ασχολούμαι με το θέμα των βαρέων, γιατί γράφω ελαφριά και άσχετα ποστ.
Του έδωσα μερικές απαντήσεις.
Θα καταλάβει, ίσως, όταν φάει με το κουτάλι τα νοσοκομεία, όπως εγώ, 20 χρόνια μαζί με τις σπουδές μου, όταν απογοητευτεί από την ανικανότητα του κλάδου μας να συνδικαλιστεί σωστά και να διεκδικήσει, όταν συνειδητοποιήσει την προσπάθεια απαξίωσης της δημόσιας υγείας που εξελίσσεται -με τρομερή επιτυχία είναι η αλήθεια- τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση.
Ίσως εκείνος γίνει ένας από τους πρωτεργάτες μιας πιο σωστής συνδικαλιστικής προσέγγισης.
Μακάρι!
Μαζί του κι εγώ.
Μέχρι τότε όμως, θα κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ, με τα μέσα που διαθέτω και θα συνεχίσω να ζω, έξω από το νοσοκομείο.


Είναι όμορφο το φθινόπωρο.
Εποχή έντονων εξελίξεων, μετά τη θλιβερή, αποχαυνωτική αδράνεια του καλοκαιριού και του φρικτού Αυγούστου. Σας έχω πει πόσο μισώ αυτό το μήνα;
Εντωμεταξύ, η θητεία του αγαπημένου μου έχει φτάσει στα 2/3. Τι μας έμεινε; Μισό φθινόπωρο και μισός χειμώνας!

Άντε να τελειώνουμε και με αυτό, μας περιμένει μια ζωή κοινή και ας είναι και κοινότυπη βρε αδερφέ, δε χάλασε ο κόσμος, δε ζητάω το εξτραβαγκάντ, ζητάω το απλό, το όμορφο, το γλυκό, να, σαν ένα φθινοπωρινό απόγευμα!

Συγκινήθηκα πάλι!

O Lockheart μας κάλεσε όλους σε ένα παιχνίδι συγκινήσεων και αναμνήσεων που το βρήκα ενδιαφέρον.
Γενικά συγκινούμαι εύκολα και κλαίω ακόμα ευκολότερα.
Με τραγούδια (το Μy immortal, όταν πέθανε ο πατέρας μου), ταινίες άπειρες, βιβλία.
Συγκινούμαι πάρα πολύ επίσης όταν καμιά φορά μας επισκευθεί στην Εντατική ασθενής που νοσηλεύσαμε και έγινε καλά ή στις πρώτες ενδείξεις αντίδρασης ασθενούς που πιστεύαμε ότι δε θα βγει από το κώμα.

Σήμερα θα σας πω για δύο μεγάλες συγκινήσεις των παιδικών μου χρόνων, μια παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων και ένα παιδικό βιβλίο.

Η σειρά είναι η ... Κάντυ Κάντυ!
Ναι, ξέρω, τώρα θα γελάτε και θα λέτε: άλλο ένα χαζό, ρομαντικό κορίτσι που έκλαιγε όταν πέθανε ο Άντονυ.
Έτσι είναι, πήρα μεγάλη στενοχώρια, η ευαισθητούλα!
Ευτυχώς μετά μπήκε στη ζωή της ο μελαχρινός, Άγγλος και πανέμορφος Τέρρυ και περίμενα πως και πως πότε η μοίρα θα τους αφήσει να βρουν την ευτυχία!:Ρ
Μετά, μεγαλώνοντας, μπήκα στον κόσμο των...ρομαντικών κομεντί, χαχαχα!

Το βιβλίο είναι "οι Μικρές κυρίες" της Λουΐζας Μ. Άλκοτ,από την παιδική σειρά λογοτεχνίας της "Άγκυρας", που τα είχα διαβάσει σχεδόν όλα! Tότε το έλεγαν: "Οι κόρες του Δόκτορος Μαρς".

Ξεχωρίζω αυτό γιατί θυμάμαι ότι μου πήρε πολύ καιρό να συνέλθω από τη συγκίνηση που μου προκάλεσε ο θάνατος ενός από τα κορίτσια, της Μπεθ.
Αργότερα το είδα και σε ταινία, με τη Winona Ryder και την Susan Saranton, αλλά δεν ήταν το ίδιο!

Καλώ να παίξουν, αν θέλουν, τους: Stardust30, Armia, Palliroia, Dreamer

Ηράκλειο Κρήτης, η πόλη μέσα από τα μάτια μου (μέρος 3ο και τελευταίο, ουφφφ!)

Σήμερα έχω τη διάθεση να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην πόλη του Ηρακλείου.
Τι λέτε;
Πάμε λοιπόν, από εκεί που σταματήσαμε...

Ανεβαίνοντας από "τα λεωφορεία", το ΚΤΕΛ δηλαδή, προς την πλατεία Ελευθερίας, βλέπουμε την Πύλη του Αγ. Γεωργίου και το πίσω από το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου, που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία.

Η πύλη του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στο δημοτικό πάρκινγκ

Η πλατεία Ελευθερίας φτιάχτηκε από την αρχή πριν περίπου 8-10 χρόνια και προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις σε μεγάλη μερίδα Ηρακλειωτών, που την προτιμούσαν όπως ήταν πριν.

Η πλατεία Ελευθερίας με τους ευκάλυπτους που έχουν διατηρηθεί από πολύ παλιά και τα ''εκτρωματικά'' μεγάλα, μεταλικά φώτα.

Μια άλλη πλατεία του Ηρακλείου είναι το "Βαλιδέ Τζαμί" με το άγαλμα του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, που κι αυτό είχε προκαλέσει αντιδράσεις όταν φτιάχτηκε, λόγω της "κινητικότητας" που θέλησε να αποδώσει ο καλλιτέχνης.

Ερωτόκριτος με δύο κεφάλια σε άλογο με 3 πόδια και στατική Αρετούσα. Ένα άγαλμα που σε πολλούς παλιούς συμπολίτες μου ακόμα και μετά από 20+ χρόνια προκαλεί αποστροφή!!!

Κατηφορίζοντας την οδό "Αγ. Μηνά" φτάνουμε και στην ομώνυμη εκκλησία, πολιούχο της πόλης και Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης, αφού η Κρήτη έχει αυτοκέφαλη εκκλησία!

Ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Μηνά

Ας κατηφορήσουμε τώρα πάλι προς τη θάλασσα και να δούμε πως έχει διαμορφωθεί η περιοχή του παλιού "Ξενία",μια μέχρι πρόσφατα υποβαθμισμένη και παραμελημένη περιοχή

Δεξιά η πλατεία στο χώρο του ξενοδοχείου Ξενία και αριστερά ο υπο αναστήλωση (μετά από απίστευτα χρόνια παραμέλησης) μεσαιωνικός ναός του Αγ. Πέτρου των Δομηνικανών, που όταν επιτέλους τελειώσει θα είναι ένα επιβλητικό αξιοθέατο της πόλης.

και της παλιάς "Λαχαναγοράς" και "Ηλεκτρικής" που τώρα έγιναν υπόγειο πάρκινγκ και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας αντίστοιχα.

Αριστερά το νέο, μεγάλο υπόγειο πάρκινγκ, που τόσο χρειαζόταν η πόλη μου και δεξιά, το πράσινο κτήριο είναι το νέο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Η παραλία μπροστά είναι επίσης υπό διαμόρφωση.

Και τώρα ας δούμε πως είναι η διάσημη "Χανιώπορτα", η δυτική πύλη των τοιχών του Ηρακλείου και σημείο με μεγάλη κίνηση. Μη σας ξεγελά η ηρεμία, η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μια Κυριακή πρωί...

Η Χανιώπορτα σήμερα και το 1950

Μερικές εικόνες τώρα από τα τείχη του Ηρακλείου, εκείνα που του έδωσαν το όνομα ¨Μεγάλο Κάστρο".
Σε κάποιους προμαχώνες έχουν κάνει πάρκα για ρομαντικές βόλτες με...θέα!

Το "Κομμένο Μπεντένι" με τους προμαχώνες "Μαρτινέγκο" και "Βηθλεέμ" και η θέα από τον προμαχώνα "Παντοκράτορας"

Τα τείχη στη βόρεια πλευρά της Χανιώπορτας, στο "Μπάσκετ" και η θέα από πάνω, προμαχώνας "Παντοκράτορας", που κατά καιρούς μετετρέπεται και σε συναυλιακό χώρο.

Η είσοδος για τα κηποθέατρα "Νίκος Καζαντζάκης" και "Μάνος Χατζηδάκις", μέσα στα τείχη!

Δυο πολύ ωραία σημεία για τη συνέχεια.
Το παλιό νοσοκομείο "Πανάνειο" και ο λόφος Μαρτινέγκο με τον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη.

Το Πανάνειο

Ο τάφος του μεγάλου Ηρακλειώτη λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη, με την εγχάρακτη επιγραφή που ο ίδιος θέλησε να γραφτεί στον τάφο του

Αυτό είναι το ποτάμι του Ηρακλείου, ο Γιόφυρος, τι ποτάμι δηλαδή, ένας χείμαρος που ξεχείλιζε παλιότερα συχνά, αλλά το πρόβλημα έχει σχεδόν λυθεί με τα αντιπλημμυρικά έργα που έγιναν.
Στο βάθος, το βουνό που φαίνεται είναι ο Γιούχτας, που στα Τούρκικα σημαίνει "το κεφάλι του Δία". Αν προσέξετε φαίνεται πραγματικά σαν το προφίλ από ένα ξαπλωμένο, αντρικό κεφάλι!

Ο Γιόφυρος και στο βάθος ο Γιούχτας

Ας πάμε τώρα στην παραλιακή οδό του Ηρακλείου, τον βόρειο - δυτικό άξονα, μια περιοχή μέχρι πρόσφατα αρκετά υποβαθμισμένη, που άρχισε να δέχεται ρετούς εξαιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (γκοντ μπλες την... Ηρακλειώτισσα Γιάννα!), και με την κατασκευή του Παγκρήτιου σταδίου, αλλά και με τη διαμόρφωση όλης της περιοχής, που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά που έχει κυριολεκτικά έχει αλλάξει την όψη της πόλης και που μας έκανε να κοιτάμε και λίγο θάλασσα!
Έχουμε δρόμο ακόμα και πολύ ταλαιπωρία από τα έργα, αλλά τουλάχιστον ελπίζουμε και βλέπουμε όμορφα αποτελέσματα.

Η, υπό διαμόρφωση, περιοχή "Καράβολας" στ' αριστερά, και δεξιά το μεγάλο εμπορικό κέντρο "Τάλως"

Η "αλά Μαϊάμι" παραλιάκη οδός με τους φοίνικες και το Παγκρήτιο Στάδιο

Ένα καλοκαιρινό σούρουπο στην παραλία έξω από το Παγκρήτιο

Και κάπου εδώ η βόλτα μας φτάνει στο τέλος της. Ευχαριστώ που μείνατε και μου επιτρέψατε αυτή τη μικρή ξενάγηση στην πόλη του Ηρακλείου, στην πόλη μου.
Για το τέλος μια φωτογραφία τραβηγμένη από το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ηρακλείου, με ένα διπλό ουράνιο τόξο, να φωτίζει, ομορφαίνει και να δίνει ελπίδα στο Ηράκλειο...

Για σένα, αγάπη μου.

Πριν ένα χρόνο...

Και τώρα είμαι απλά εδώ...

Δε θα πω τίποτα άλλο...
Χρόνια μας πολλά.

Ηράκλειο Κρήτης, η πόλη μέσα από τα μάτια μου (μέρος 2ο και βλέπουμε....)

Σήμερα θα σας πάω μια μεγάλη βόλτα στην πόλη του Ηρακλείου.
Θα σας ξεναγήσω στην πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω.
Μια πόλη ασχημούλα, που δέχεται ένα ρετουσάρισμα τον τελευταίο καιρό και που σίγουρα έχει μερικά "δυνατά σημεία".
Θέλετε να δείτε;
Δέστε τις ζώνες σας γιατί έχει λακούβες από τα έργα!
Έτοιμοι;
Φύγαμεεεεε!
Πρώτη μας στάση, η διάσημη πλατεία των Λιονταριών.

Λιοντάρια

Η πλατεία ονομάστηκε έτσι από αυτό το συντριβάνι με τα Λιοντάρια, την κρήνη Μοροζίνι, που όπως βλέπετε στο ένθετο φτιάχτηκε το 1629, επί ενετικής κατοχής.
Η πλατεία είναι σε πολύ κεντρικό σημείο, χρόνια τώρα τόπος συνάντησης των Ηρακλειωτών.
Εδώ μπορείτε να φάτε και τη διάσημη μπουγάτσα του Ηρακλείου και τα τεράστια σουβλάκια-πίτα με πατάτες, που καθένα από αυτά αποτελεί γεύμα πλούσιο και θανατηφόρο σε θερμίδες!

Η πλατεία το σούρουπο.

Εκεί κοντά βρίσκεται και η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, της ίδιας περιόδου, που τώρα λειτουργεί ως Δημοτική Πινακοθήκη.
Εκεί είχε γίνει πριν χρόνια μια μεγάλη έκθεση με έργα του Ελ Γκρέκο.

Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου

Δίπλα στην πλατεία είναι και το πάρκο του Θεοτοκόπουλου, του διάσημου ζωγράφου της αναγέννησης, που έγινε γνωστός ως "Ελ Γκρέκο" και που η καταγωγή του είναι από ένα χωριό 25 χιλιόμετρα δυτικά του Ηρακλείου, το Φόδελε, ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό, που τυγχάνει να είναι και το χωριό της μητέρας μου!
Για το Φόδελε και τον Ελ Γκρέκο όμως αξίζει κάποια στιγμή να κάνω ξεχωριστό ποστ.

Το πάρκο του Θεοτοκόπουλου, με το άγαλμα του ζωγράφου στην είσοδο

Απέναντι από το πάρκο, στην αρχή της 25ης Αυγούστου βρίσκεται η Λότζια.
Είναι ένα πανέμορφο, ενετικό κτήριο, που στεγάζει το δημαρχείο μας.

Το Δημαρχείο, η Λότζια

Λεπτομέρεια από το εσωτερικό του κτηρίου.

Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η πιο όμορφη εκκλησία της πόλης, ο Άγιος Τίτος, που ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης.
Από τις πλέον αγαπημένες μου γωνιές της πόλης, με μια ήσυχη και χαριτωμένη πλατεία!

Η εκκλησία του Αγίου Τίτου το πρωί...

...και το απόγευμα μιας Κυριακής του Σεπτέμβρη

Κατηφορίζουμε τώρα την 25ης Αυγούστου, το δρόμο με τα νεοκλασικά, τον πιο όμορφο δρόμο του Ηρακλείου, που πολύ πρόσφατα έγινε μονόδρομος.

Ο δρόμος στις αρχές του 20ου αιώνα

Η αρχή της 25ης αυγούστου, έξω από τη Λότζια

Κατηφορίζοντας προς το λιμάνι

Κατηφορίζουμε λοιπόν για να βγούμε ακριβώς στο παλιό λιμάνι του Ηρακλείου, με το μεσαιωνικό κάστρο "Κούλες", ένα εντυπωσιακό διώροφο κάστρο.
Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για αποθήκευση τροφίμων και πολεμοφόδιων, ως πολεμικό αρχηγείο και φυλακή. Χτίστηκε από τους Γενοβέζους το 1303 και ξαναχτίστηκε από τους Τούρκους μετά την καταστροφή του από ένα σεισμό. Το εντυπωσιακότατο αυτό φρούριο έχει τρεις χαρακτικές παραστάσεις του λιονταριού του Αγίου Μάρκου. Αυτή που βλέπει προς τη θάλασσα είναι η πιο καλοδιατηρημένη. Το δεύτερο πάτωμα είναι ανοιχτό θέατρο και λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το παλιό λιμάνι, με τον Κούλε

Η αρχή του λιμενοβραχίονα και το κάστρο Κούλες, απ' όπου και το όνομα της πόλης, "Μεγάλο Κάστρο"

ο Κούλες σε πρωινή και βραδυνή εκδοχή

Εκεί είναι και "Τα Νεώρια", στεγασμένοι επιμήκεις χώροι για την κατασκευή και επισκευή των καραβιών του βενετσιάνικου στόλου.

Τα νεώρια του Ηρακλείου υπήρξαν ένα μεγαλεπήβολο τεχνικό έργο, η κατασκευή του οποίου χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις από τον 15ο-17ο αιώνα. Συνολικά χτίστηκαν 19 νεώρια στο Ηράκλειο.

Σήμερα διατηρούνται μόνο 5-6 νεώρια από τα 19. Πρέπει να αναφερθεί ότι τα νεώρια που κοιτούν προς το ενετικό λιμάνι δεν σώζονται σε όλο τους το μήκος, αλλά μεγάλο μέρος τους κατεδαφίστηκε για να φτιαχτεί ο παραλιακός δρόμος.

Η παραλιακή και τα Νεώρια

Τα Νεώρια από μέσα

Βλέπω όμως ότι έχετε κουραστεί κι εγώ έχω να σας δείξω πολλά ακόμα!
Γι αυτό θα σταματήσουμε εδώ τη σημερινή μας περιήγηση και υπόσχομαι να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στο Ηράκλειο πολύ σύντομα.
Εξάλλου, ο καιρός είναι και θα παραμείνει καλός για πολύ ακόμα!

Οι φωτογραφίες είναι όλες δικές μου και οι περισσότερες από αυτές τραβηγμένες εντελώς ερασιτεχνικά με το κινητό μου, ΝΟΚΙΑ Ν73. Συγχωρέστε με...