Πραγματικός πόλεμος έγινε στο διαδίκτυο με μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στο ιντερνέτ από την κ. Μαρία Χρυσού (δασκάλα στο πρώτο δημοτικό Ραφήνας ), με θέμα την αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας που μεθοδεύεται από το υπουργείο Παιδείας . Την άποψη της υποστήριζε φέρνοντας παραδείγματα από τα βιβλία γραμματικής της πέμπτης και έκτης δημοτικού στα οποία γίνεται αναφορά στα πέντε φωνήεντα που έχει η ελληνική γλώσσα (δλδ: α,ε,ι,ο,ου) και εξηγώντας ότι έχουν παραλειφθεί τα φωνήεντα: ήτα , ύψιλον και ωμέγα, ενώ προς μεγάλη της έκπληξη, έχει προστεθεί το (ου) στα φωνήεντα! Επιπλέον συνεχίζοντας τον ενδελεχή έλεγχο των βιβλίων η κυρία Χρυσού επισημαίνει ότι μια ακόμη αλλοίωση έχει λάβει χώρα και στα σύμφωνα , έχουν φροντίσει δηλαδή εσκεμμένα να παραλείψουν τα σύμφωνα (ξ) και το ( ψ)! Την επιστολή της κυρίας Χρυσού με τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» θα την βρείτε εδώ.
Η αντίδραση του κόσμου ήταν ακαριαία και πραγματικά εντυπωσιακή. Η υπόθεση θύμιζε λίγο τον «συνωστισμό» του κόσμου στις αποβάθρες, στο λιμάνι της Σμύρνης, το 1922. Στο πλευρό της δασκάλας στάθηκε η μεγάλη πλειοψηφία του διαδικτυακού χώρου τάζοντας πίσσα και πούπουλα στην Διαμαντοπούλου*, ενώ η αγωνία του κόσμου να διασωθεί η ελληνική γλωσσά με την σημερινή της μορφή ήταν τεράστια. Πολλοί γονείς υποστήριζαν ότι θα κάψουν τα βιβλία της γραμματικής στην πλατεία συντάγματος , ενώ οι πιο υποψιασμένοι θύμισαν τα λόγια του Κίσινγκερ (γνωστός ανθέλληνας) ο οποίος υποστήριζε ότι για μπορέσει να ελεγχθεί ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αποδομήσουν την γλώσσα και την ιστορία του. Στο πλευρό της δασκάλας τάχθηκαν επίσης ειδικοί που υποστήριζαν ότι με αυτές τις αλλοιώσεις η γλώσσα τείνει να χάσει την «εννοιολογική» της υπόσταση, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε «σημειολογική» γλώσσα, όπως είναι δηλαδή όλες οι υπόλοιπες γλώσσες του πλανήτη (αγγλικά, γαλλικά, κλπ.).Η απώλεια της μουσικότητας της γλώσσας ήταν κάτι που επισήμαιναν οι πάντες , όταν αναφέρονταν στο θέμα. Αναφορές επίσης γίνονταν σε πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων, που είχαν επισημάνει την θεμελιώδη σημασία της γλώσσας στην πρόοδο των κοινωνιών, μεταξύ άλλων και στον Όργουελ ο οποίος είχε πει ότι : απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη και ότι το καθεστώς θα προσπαθεί μονίμως να περιορίσει την γλώσσα, για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
Φυσικά υπήρξαν και αντίθετες γνώμες , που υποστήριξαν τους συγγραφείς των βιβλίων λέγοντας πώς ότι αναγράφεται στις σελίδες των βιβλίων είναι σωστό και φυσικά ότι τα φωνήεντα είναι πέντε και όχι εφτά, ενώ τα σύμφωνα δεκαπέντε και όχι δεκαεφτά. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό η επίθεση του κόσμου προς αυτές τις φωνές ήταν δριμύτατη με αποτέλεσμα τέτοιες υποστηρικτικές απόψεις προς τους συγγραφείς των βιβλίων να υπαναχωρήσουν τάχιστα.
Η υπόθεση δημιούργησε ένα ρεύμα απλών πολιτών που ήταν διατεθειμένοι ακόμη και να σταματήσουν τα παιδιά τους από το σχολείο αν το υπουργείο επέμενε στην χρησιμοποίηση του καινούργιου βιβλίου της γραμματικής (εδώ να σημειωθεί ότι το βιβλίο δόθηκε στα σχολεία της χώρας, όταν υπουργός παιδείας ήταν η κυρία Διαμαντοπούλου , γνωστή για τις απαράδεκτες ιδέες της να γίνουν τα αγγλικά κύρια γλώσσα στην Ελλάδα). Κάποιοι δήλωναν έτοιμοι να μαζέψουν σε σωρούς τα βιβλία της γραμματικής στο σύνταγμα και να τους βάλουν φωτιά. Πιο μετριοπαθείς φωνές υποστήριζαν ότι θα πρέπει να προκηρυχτεί ψηφοφορία ή συλλογή υπογραφών με σκοπό την απόσυρση των συγκεκριμένων βιβλίων από τα σχολεία. Καθώς το θέμα παρουσίαζε όλο και μεγαλύτερη δυναμική με αποτέλεσμα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να κάνουν καθημερινές αναφορές στο ζήτημα , ο κ. Βύρωνας Πολύδωρας έκανε σχετική ερώτηση στον υπουργό παιδείας φέρνοντας τελικά το φλέγον ζήτημα στην βουλή των ελλήνων. Η ερώτηση δεν έχει απαντηθεί ακόμη , ενώ το υπουργείο δηλώνει ότι ασχολείται με το ζήτημα.
Στο μεταξύ και μέχρι το υπουργείο να απαντήσει στην ερώτηση του θορυβημένου κ. Πολύδωρα , εκατόν σαράντα πανεπιστημιακοί καθηγητές γλωσσολογίας υπέγραψαν κείμενο στο οποίο εξέφρασαν την συμπαράσταση τους προς τους συγγραφείς του βιβλίου καθώς και την θλίψη, όσο και την απορία για το φαινόμενο «κ. Μαρία Χρυσού». Οι εκατόν σαράντα καθηγητές εξηγούν με μεγάλη σαφήνεια στο κείμενο τους ότι : "Αρχικά, ως επιστημονική κοινότητα αποφασίσαμε να μην αντιδράσουμε, καθώς εκλάβαμε το παραπάνω κείμενο ως ένα από τα συνήθη διαδικτυακά ευτράπελα. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το άρθρο ήταν γνήσιο και ότι μια δασκάλα σε ελληνικό σχολείο θα παρανοούσε βασικούς κανόνες της γραμματικής της Νέας Ελληνικής. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η παρανόηση αυτή θα κατέληγε σε τέτοια σφοδρή επίθεση."**… "Η συντάκτρια του κειμένου με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» συγχέει τους φθόγγους (τους γλωσσικούς ήχους με τους οποίους εκφωνούνται/προφέρονται οι λέξεις στις διάφορες γλώσσες του κόσμου) με τα γράμματα (τα γραπτά σύμβολα που αναπαριστούν τους φθόγγους στον γραπτό λόγο). Δεν παρατηρεί, λοιπόν, ότι στη σελ. 36 της γραμματικής εμφανίζονται οι φθόγγοι της Ελληνικής γλώσσας (ή, για να είμαστε ακριβείς, τα φωνήματά της, βλ. υποσ. 1 σελ. 34 του βιβλίου) και όχι τα γράμματά της (το αλφάβητό της). Επομένως, τα [α], [ε], [ι], [ο], [ου], εντός αγκυλών και με σαφώς διακριτή γραμματοσειρά (όπως οι συγγραφείς του εγχειριδίου ρητά δηλώνουν στην υποσ. 2 της σελ. 34, πράγμα που φαίνεται, τουλάχιστον, να παραβλέπει η συντάκτρια του άρθρου) είναι οι πέντε φωνηεντικοί φθόγγοι της Νέας Ελληνικής, τα πέντε φωνήεντα της γλώσσας, δηλαδή, καθώς ο όρος φωνήεν είναι όρος που αποδίδεται σε στοιχεία του προφορικού λόγου (τους φθόγγους) και όχι στα γράμματα. Η αναγνώριση των 5 αυτών φωνηέντων ως των μοναδικών φωνηέντων της Νέας Ελληνικής βεβαίως και δεν αποτελεί καινοτομία της νέας γραμματικής, αντίθετα με όσα υποστηρίζει η κ. Χρυσού. Τα ίδια 5 φωνήεντα αναγνωρίζει και η μεγάλη γραμματική Τριανταφυλλίδη από το 1941 αλλά και οι σχολικές γραμματικές Τριανταφυλλίδη και Τσολάκη (απλώς στις σχολικές δεν δηλώνεται ρητά ο αριθμός των φωνηεντικών φθόγγων, συνάγεται όμως από τους ορισμούς). Τα ίδια 5 φωνήεντα αναγνωρίζουν ως φωνήεντα της Νέας Ελληνικής οι ειδικοί γλωσσολόγοι, και ιδιαίτερα οι φωνητικοί και φωνολόγοι, που μελετούν τη Νέα Ελληνική. Επομένως, είναι σαφές ότι το σύμβολο [ο] για τους συγγραφείς του βιβλίου είναι ο φθόγγος που στην Νέα Ελληνική γράφεται με τα γράμματα όμικρον ή ωμέγα. Το σύμβολο [ου] στη σελίδα 36 είναι ο φθόγγος ο οποίος στη γραφή αναπαρίσταται με τον συνδυασμό των γραμμάτων όμικρον και ύψιλον. Το ίδιο ισχύει και για τα σύμφωνα. Το γράμμα «ξ» δεν παριστάνει έναν μόνο φθόγγο, αλλά το συμφωνικό σύμπλεγμα δύο φθόγγων, του [κ] και του [σ], γι’ αυτό και οι συγγραφείς δεν συμπεριέλαβαν το σημάδι [ξ] στη «χαρτοσακούλα» της σελ. 36. Αντίστροφα, ο συνδυασμός των γραμμάτων «μι» και «πι» στην Ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται για να αποδώσει έναν και μόνο φθόγγο, τον φθόγγο [μπ]. Το ίδιο ισχύει και για τους φθόγγους [ντ], [γκ], καθένας από τους οποίους αποδίδεται με δίψηφο γράφημα στον γραπτό λόγο."**….. το πλήρες κείμενο θα το βρείτε εδώ.
Το τραγικό του πράγματος.
Το τραγικό του πράγματος κατά την γνώμη μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια τόσο τεταμένη κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά κατάσταση , που αρκεί μια σπίθα , από το πιστολάκι με το οποίο κατσαρώνει τα μαλλιά της μια δασκάλα στην Ραφήνα, για να βάλει φωτιά σε έναν σωρό από βιβλία που έχει δημιουργηθεί στο σύνταγμα. Η ευκολία με την οποία η κοινωνία δέχεται και υποστηρίζει τέτοιου είδους λαθεμένες απόψεις με μόνη προϋπόθεση να εκφράζουν αποστροφή προς τις μεθόδους του κράτους ή να υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός αόρατου εχθρού, είναι πραγματικά αφοπλιστική και συγχρόνως μια ξεκάθαρη ένδειξη της έλλειψης κριτικής σκέψης που κυριολεκτικά μαστίζει αυτή την χώρα………
Το τραγικό του πράγματος κατά την γνώμη μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια τόσο τεταμένη κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά κατάσταση , που αρκεί μια σπίθα , από το πιστολάκι με το οποίο κατσαρώνει τα μαλλιά της μια δασκάλα στην Ραφήνα, για να βάλει φωτιά σε έναν σωρό από βιβλία που έχει δημιουργηθεί στο σύνταγμα. Η ευκολία με την οποία η κοινωνία δέχεται και υποστηρίζει τέτοιου είδους λαθεμένες απόψεις με μόνη προϋπόθεση να εκφράζουν αποστροφή προς τις μεθόδους του κράτους ή να υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός αόρατου εχθρού, είναι πραγματικά αφοπλιστική και συγχρόνως μια ξεκάθαρη ένδειξη της έλλειψης κριτικής σκέψης που κυριολεκτικά μαστίζει αυτή την χώρα………
**Αποσπάσματα απο το κείμενο των 140 ειδικών.
