Από τον Μοράλες στο Brexit ...

Aν θέλεις πρακτικά να καταλάβεις τη δήλωση «ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά δεν πήρε την εξουσία», δεν έχεις παρά να δεις τα πεπραγμένα του προέδρου Μοράλες της Βολιβίας. «Πριν από τρία χρόνια οι Βολιβιανοί απάντησαν “όχι” σε δημοψήφισμα που θα έδινε τη δυνατότητα στον πρόεδρο της χώρας Εβο Μοράλες να εκλεγεί για τέταρτη φορά. Ο Μοράλες αποφάσισε να αγνοήσει το “όχι” των συμπατριωτών του και θα είναι εκ νέου υποψήφιος τον Οκτώβριο του 2019». Η απόφαση για να παρακαμφθεί το ενοχλητικό δημοψήφισμα ελήφθη από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, διορισμένο από τον κ. Μοράλες, που αποφασίζει ως κομματικό όργανο.

26 Μαϊου: Οι εκλογές της λύτρωσης ...

Εχει γίνει ολοφάνερο, πως εφόσον δεν διεξαχθούν συγχρόνως οι εθνικές εκλογές με τις ευρωεκλογές, οι τελευταίες, καλώς ή κακώς, θα χάσουν τον χαρακτήρα τους. Θα μετατραπούν σε εθνικές εκλογές.

Αυτό το φαινόμενο είχε εμφανισθεί και στις ευρωεκλογές του 1984, όταν η Νέα Δημοκρατία του Ε. Αβέρωφ είχε προσδώσει σε αυτές χαρακτηριστικά εθνικής αναμέτρησης στο πλαίσιο του συνθήματος της «απαλλαγής».

Στις προσεχείς ευρωεκλογές αυτή η κατάσταση θα επιταθεί και από το γεγονός πως σε πέντε μήνες θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές. Συνεπώς, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, θα αποτελέσει πρόκριμα γι΄αυτό των εθνικών.

Αλλωστε, ήδη η Νέα Δημοκρατία, έδωσε τον τόνο και άριστα έπραξε, καθώς μιλά από θέση ισχύος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον υποχρεωμένος ή να αποδεχθεί την πρόκληση ή να την υπερκεράσει δια της προκηρύξεως εθνικών εκλογών. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Ο προσηλυτισμός της μαθητικής νεολαίας στην αριστερά μέσω της Κοινωνιολογίας ...

Λόγω των μυστικών δημοσκοπήσεων του Μαξίμου κατέφυγε η κυβέρνηση Τσίπρα σε κινήσεις πανικού, μεταξύ των οποίων η απόπειρα να διασπαστεί η ΝΔ μέσω της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και οι φωτογραφικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της Χρυσής Αυγής, φανερώνοντας πόσο πολύ φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα χάσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έπονται το 2019. Παρότι οι ψηφοφόροι πρόκειται να πετάξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο ντουλάπι της ιστορίας, οι πολιτικές ιδέες του κυβερνώντος κόμματος διδάσκονται στους μαθητές της Γ΄Λυκείου, οι οποίοι δίνουν εξετάσεις για να αποδείξουν την εκμάθηση των ιδεοληψιών της αριστεράς, από το καινούργιο μάθημα της κοινωνιολογίας. Το πρόβλημα έγκειται, στο ότι το συγκεκριμένο μάθημα, που διδάσκεται για πρώτη φορά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, παρουσιάζεται ως γνωριμία με μια επιστήμη, ενώ στην πραγματικότητα είναι κατήχηση στις ιδεοληψίες της αριστεράς. Αν οι μαθητές υιοθετήσουν μέρος αυτών των αντιλήψεων, τότε θα αντιμετωπίσουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον ως κοινωνία. Τον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε οριστικά στις επόμενες εκλογές, αλλά μας αφήνει ως παρακαταθήκη των ιδεοληψιών του την πλύση εγκεφάλου της επόμενης γενιάς.

Κοινωνική Δικαιοσύνη

Η χειρότερη από όλες τις αριστερές ιδεοληψίες, που διδάσκονται και εκθειάζονται στο μάθημα της κοινωνιολογίας, είναι η λεγόμενη κοινωνική δικαιοσύνη. Η κοινωνική δικαιοσύνη είναι η αριστερή ιδέα, ότι οι ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων είναι προϊόν κάποιας αδικίας και η κυβέρνηση οφείλει να τις εξαλείψει. Σύμφωνα με το μάθημα της κοινωνιολογίας οι οικονομικές ανισότητες οφείλονται στην εκμετάλλευση, δηλαδή την αδικία. Η ιδέα της υπεραξίας της εργασίας του Μαρξ, η οποία επίσης διδάσκεται στην κοινωνιολογία, σημαίνει ότι, όταν ένας πολίτης παράγει πλούτο, το πετυχαίνει εξαιτίαςτης εκμετάλλευσης του συνανθρώπου του .Συνεπώς, το να πλουτίζει κάποιος, γίνεται εις βάρος κάποιου άλλου. Φυσικά, δεν ισχύει ούτε κατά διάνοια κάτι τέτοιο, επειδή όταν κάποιος πλουτίζει, το πετυχαίνει παρέχοντας είτε προϊόντα, είτε υπηρεσίες που ζητούν οι συνάνθρωποι του και το κάνει προσφέροντας απασχόληση σε άλλους συνανθρώπους του. Ο Bill Gates δεν έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου κλέβοντας άλλους πτωχούς ανθρώπους, αλλά παρέχοντας το πιο ανταγωνιστικό λογισμικό στον κόσμο και για να το πετύχει, προσέλαβε τους πιο ικανούς ειδικούς σε αυτόν τον τομέα με τους υψηλότερους μισθούς της αγοράς. Στο βοηθητικό βιβλίο της κοινωνιολογίας για τους καθηγητές, επισημαίνεται πως η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται από το άτομο με την ατομική του προσπάθεια, αλλά από το κράτος με την αναδιανομή του πλούτου. Επομένως, οι καθηγητές της κοινωνιολογίας διδάσκουν τους μαθητές της Γ΄Λυκείου, ότι η ατομική τους προσπάθεια δεν θα τους αποφέρει τίποτα και για την αντιμετώπιση των οικονομικών τους δυσκολιών θα πρέπει να βασίζονται στα επιδόματα της Πρώτης Φοράς Αριστεράς. Το ότι στην οικονομική ιστορία δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα κοινωνικής ή εθνικής ομάδας, που να ξέφυγε από τη φτώχεια χάρη σε επιδοματική πολιτική, ενώ τα επιδόματα πάντα είχαν ως αποτέλεσμα την τεχνητή δημιουργία μακροχρόνιας εξάρτησης από κρατικές επιχορηγήσεις δεν αναφέρεται πουθενά, ίσως γιατί η αλήθεια θα ήταν αντίθετη με τους στόχους του μαθήματος.

Αυτά που ζούμε δεν τα πιστεύουμε ...

Μέσα σε μια ημέρα, δύο απανωτά χτυπήματα. Μέσα σε μια ημέρα, ξαναδιαπιστώνουμε, πως η πτώση προς τον πυθμένα συνεχίζεται. Βέβαια, δεν γνωρίζουμε το τέρμα αυτής της καθοδικής πορείας που κρατεί από τον Ιανουάριο του 2015.

Κτύπημα πρώτο: «η απόφαση του Brexit αποδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να φύγει κανείς από τις διαδικασίες της ΕΕ. Σκεφτείτε το προβλήματα (sic) θα είχαμε στην Ελλάδα αν δεν είχαμε απενεργοποιήσει την βόμβα Σόιμπλε».

Αυτά, θα υποθέτει ο αναγνώστης, πως τα έγραψε κάποιος από τους υπέρμαχους του «ναι» στο δημοψήφισμα του 2015. Κάποιος «μενουμευρώπης». Λάθος!

Τα έγραψε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, καλά το διαβάσατε.

Οι Συριζαίοι εξασφάλισαν την παραμονή μας στην ΕΕ και στην ευρωζώνη, ενώ οι «άλλοι» αγωνιζόταν για την έξοδο της χώρας μας από αυτήν. Οι Συριζαίοι απενεργοποίησαν την βόμβα Σόιμπλε, που είχαν ενεργοποιήσει οι «προηγούμενοι».

Η ξεδιαντροπιά ως εξουσία ...

Η άσκηση ποινικής δίωξης στους πολιτικούς και διοικητικούς υπεύθυνους για τους 24 νεκρούς στη Μάνδρα πριν από 1,5 χρόνο συντηρεί ένα θλιβερό κεφάλαιο για την ελληνική πολιτική σκηνή. Η οποία κινείται σε ένα μόνο πλαίσιο. Εκείνο της αναισθησίας και του τομαρισμού. Της έλλειψης ευθύνης και καθήκοντος. Της αποθέωσης του θράσους και της εξουσιομανίας. Δούρου και Τσίπρας είναι τα φωτεινά παραδείγματα.

Το πόρισμα των εισαγγελέων, όπως και στη Μάνδρα, επιμερίζει ευθύνες σε δημάρχους, δασάρχες και στην Περιφερειάρχη Αττικής. Και αναδεικνύει τρείς εγκληματικές παθογένειες της δημόσιας διοίκησης.

Η πρώτη είναι των διορισμένων Αρχών με κομματικά κριτήρια για να εξυπηρετείται το κόμμα και όχι ο πολίτης και το κράτος του. Και ο καθρέφτης αυτής της παθογένειας είναι η Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Η οποία, στο δικό της πόρισμα συμπεριέλαβε δημάρχους και δασάρχες, αλλά ξέχασε τον υπ αριθμόν ένα πολιτικό υπεύθυνο. Την περιφερειάρχη.

Σατανάδες ισαποστάκηδες θα μας πεθάνετε...

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται αποφασισμένος να διεκδικήσει την νίκη στις εκλογές σε ένα παράλληλο σύμπαν. Στον κόσμο εκείνον οι Έλληνες δεν πεινούν, αλλά ζουν σαν θιβετιανοί μοναχοί, έχοντας εισέλθει στην ανώτερη τάξη της ολιγαρκούς αφθονίας. Οι φιλελεύθεροι είναι οι εκπρόσωποι του Σατανά και ο Γιάνης Βαρουφάκης ο υιός που θυσιάστηκε για να μπορέσει να «σωθεί» η κιβωτός του σοσιαλισμού. Μην έχετε αμφιβολία, οι δραχμιστές επιστρέφουν!

Είναι η επόμενη εκδοχή του Συριζαϊκού παραμυθιού. Σαν την λερναία ύδρα, ξεριζώνεις ένα κεφάλι του τέρατος και φυτρώνουν άλλα δύο. Αποδομείς τους πολιτικούς απατεώνες στην επιχειρηματολογία τους για την «ανάπτυξη» και την έξοδο από τα μνημόνια και αυτοί «ανακαλύπτουν» και πάλι τα καλά της δραχμής! Δεν τους βρίσκεις κάπου!

Aναθεώρηση του Συντάγματος: Το δίλημμα της Νέας Δημοκρατίας...

Φαίνεται πως το άρθρο 32 που συνδέει την αδυναμία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας με προσφυγή στις κάλπες, θα αναθεωρηθεί. Ετσι η επόμενη βουλή, με 151 ψήφους, μπορεί να ορίσει την σχετική διαδικασία, ώστε να αποφεύγονται οι πρόωρες εκλογές εξ αυτού του λόγου.

Συνεπώς, η επόμενη κυβέρνηση θα έχει ορίζοντα τετραετίας και με τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Να υπενθυμίσω πως οι αλλαγές στο άρθρο 32 έλαβαν 224 θετικές ψήφους.

'Ομως η Νέα Δημοκρατία θα βρεθεί την επομένη των εκλογών μπροστά σε ένα δίλημμα, θεσμικό και πολιτικό. Θα επιδιώξει την υπερψήφιση της αναθεώρησης του σχετικού άρθρου και συνεπώς να κηρύξει την αναθεωρητική διαδικασία περαιωθείσα ή να την τορπιλίσει ώστε αυτή να αναλάβει ευθύς αμέσως την νέα, σύμφωνα με τις ιδεολογικές της αρχές;

Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη, πως αν έστω και ένα άρθρο αναθεωρηθεί, τότε το Σύνταγμα θεωρεί πως η αναθεώρηση επιτεύχθηκε και η επόμενη μπορεί να ξεκινήσει μετά από πέντε  χρόνια. Αρα όλες οι προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου και του άρθρου 16 για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, μετατίθενται για το 2024.

«Πήραμε την κυβέρνηση, αλλά δεν πήραμε την εξουσία» ...

Και ούτε θα την πάρετε ποτέ. Οσο η πατρίδα μας θα είναι μέλος της ΕΕ, θα υπάρχει απλώς εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας. Τίποτα παραπάνω.

Αυτό επιβάλλει το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής—αστικής* δημοκρατίας.

Ολα τα υπόλοιπα που υποστηρίζουν, κλαψουρίζοντας, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν ολοκληρωτικά καθεστώτα σαν αυτό του Μαδούρο. Έχω γράψει πολλές φορές πως στις δημοκρατίες δεν αλλάζουν τα καθεστώτα, αλλάζουν οι κυβερνήσεις με την ψήφο των πολιτών.

Αυτά που διάβαζαν στα φοιτητικά τους χρόνια ας τα ξεχάσουν. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστούν στην νέα κατάσταση που έρχεται.

Θα περάσουν σαν καλά παιδιά στην αντιπολίτευση, αν αυτό θα θελήσει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού και, αν τον πείσουν πως σοβαρεύτηκαν, μπορεί να τους ξαναψηφίσει.

Ο πραγματικός αντίπαλος του Κυριάκου δεν είναι ο Αλέξης!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας εν αναμονή πρωθυπουργός και δεν έχει λόγο να παρασυρθεί σε μία μετωπική σύγκρουση με τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο χαρτί του Αλέξη, αλλά όχι η πρώτη επιλογή του Κυριάκου. Ο Κυριάκος χρειάζεται μόνο να απευθυνθεί στους πολίτες και να τους πείσει για το όραμά του. Κι ας κάνει ο Τσίπρας εκλογές όποτε θέλει!

Ένας πολιτικός αρχηγός που προηγείται στις δημοσκοπήσεις του αντιπάλου του με 12 και 14 μονάδες, χωρίς να έχουν προκηρυχθεί ακόμη επίσημα οι εκλογές, δεν χρειάζεται να κυλιστεί στον βούρκο, συμμετέχοντας σε ανούσιες αντιπαραθέσεις. Οι αντίπαλοί του είναι εκείνοι που έχουν κάθε λόγο να τον παρασύρουν σε μία τέτοια μάχη, αφού οι ίδιοι είναι ήδη χαμένοι και δεν έχουν κάτι περισσότερο να ρισκάρουν για να χάσουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «ξεπλένει» την Χρυσή Αυγή ...

Στις προθέσεις του υπουργού Δικαιοσύνης είναι να μειώσει τις ποινές που προβλέπονται τόσο για την παρασκευή και ρίψη Μολότοφ όσο και για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης.

Στην πρώτη περίπτωση η προβλεπόμενη ποινή είναι τουλάχιστον τρία χρόνια, ενώ στην δεύτερη 5-10 χρόνια. Ας σημειωθεί πως με την ισχύουσα νομοθεσία αυτοί που διευθύνουν εγκληματική οργάνωση τιμωρούνται από 10-20 χρόνια.

Η πρώτη ρύθμιση αφορά τους αναρχοαυτόνομους και η δεύτερη την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Ακόμα και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρήθηκε για την δεύτερη ρύθμιση. Γι΄αυτήν που «χαϊδεύει» τους αναρχοαυτόνομους, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλά. Είναι δικά μας παιδιά και ας φωνάζουν οι αστυνομικοί πως κινδυνεύει η ζωή τους από τις μολότοφ.

Μολότοφ έκαψε την Μαρφίν. Να μην το λησμονούμε.

Oι Μαγδαληνές της Αριστεράς ...

Το φαινόμενο βαίνει αυξανόμενο με γοργούς ρυθμούς. Επώνυμοι πολίτες, χωρίς ουδείς να τους το ζητήσει, εξομολογούνται αυθόρμητα το αμάρτημα τους. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η κρίση ειλικρίνειας είναι ουσιαστικά μια δημόσια δήλωση μετάνοιας. Μπροστά στα καταστροφικά αποτελέσματα της επιλογής τους, αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη.

Αναμφίβολα αυτό το γεγονός είναι θετικό. Σε πολιτική βάση σημαίνει την θορυβώδη διαρροή ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί είναι αυτονόητο πως η συμπεριφορά ενός δημοσίου προσώπου που έχει το κοινό του, τους θαυμαστές του, έχει μιαν ιδιαίτερη βαρύτητα. Αποτελεί, πολλές φορές, ένα πρότυπο. Επηρεάζει.

Βέβαια, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Πώς αυτοί οι καλλιεργημένοι άνθρωποι, πίστεψαν έναν ημιμαθή νεανία, με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού απατεώνα; Πώς άνθρωποι με μια παιδεία πίστεψαν πως αυτός ο πολιτικός απατεών μπορεί να σκίσει τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο;

Ο μεγάλος κόκκινος αδελφός μας βλέπει όλους!

Δεν ξέρω πως η ελληνική αστυνομία κατάφερε να βρει τους 16 των Γιαννιτσών μέσα από τα social media, αλλά εγώ χάθηκα προχτές ψάχνοντας μια ανάρτηση του Κώστα του Χαροκόπου. Σκεφτείτε τώρα ότι σε κάθε πόλη και χωριό της χώρας υπάρχουν αλλού 16 και αλλού 46 αρνητές της συμφωνίας της Λίμνης. Και τους ξέρουν όλους με τα μικρά τους ονόματα!

Το ερώτημα, πάντως, παραμένει: Πως; Όλο το προσωπικό της ΕΛΑΣ να είχαν βάλει να ψάχνει τις αναρτήσεις, θα είχαν χαθεί στην μετάφραση και στην αναζήτηση. Αφήστε δε που θα το είχαμε μάθει! Όλο και κάποιον εργαζόμενο στην ΕΛΑΣ γνωρίζουμε όλοι. Ούτε και μπορώ να δεχτώ ότι έχουν στρατολογήσει χιλιάδες ρουφιάνους σε όλη την χώρα. Θα το είχαμε μάθει κι αυτό! Είπαμε, σε δύο χώρες οι μυστικές υπηρεσίες δεν έχουν ελπίδα: Στην Ιαπωνία που δεν υπάρχει πιθανότητα να διαρρεύσει ένα μυστικό και στην Ελλάδα που δεν μπορεί κάτι να μείνει μυστικό…

Η πολιτικοποίηση ενός γεύματος ...

Στην Βενεζουέλα η εθνοσωτήριος του συντρόφου Μαδούρο έχει κλείσει τα σύνορα στη διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια. Δεν είναι κανένα μυστικό ότι οι πολίτες στη Βενεζουέλα λιμοκτονούν. Αλλά, όπως συμβαίνει σε όλα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, τα βασικά είδη της καθημερινότητας γίνονται εργαλεία επιβολής της πολιτικής εξουσίας. Στις γειτονιές των πόλεων της Βενεζουέλας τα μέλη των τοπικών οργανώσεων του κόμματος ελέγχουν ποιος συμμετέχει στις διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος, ποιος κριτικάρει την κυβέρνηση, ποιος ακόμα τολμά να πει ανέκδοτα για τη σοσιαλιστική δικτατορία.

Αν οι καθεστωτικοί σε καταγράψουν ως αντιφρονούντα, τότε στην καλύτερη περίπτωση χάνεις το προνόμιο να μπορείς να στηθείς σε μια ουρά για κάνα οκτάωρο για 250 γραμμάρια κρέας.

H κυρία της Καραμανλικής σκέψης και οι γκαουλάιτερ του σταλινισμού…

Ο αυστηρός γέροντας του κατηχητικού μου άφησε κι αυτός ένα βαθύ τραύμα. Ξύπναγα κάθιδρος, πανικόβλητος στην υποψία κάποιας αμαρτίας. Δεν είχε εμφανιστεί ακόμη η αυθεντική εκφραστής της Καραμανλικής σκέψης, η Κατερίνα η Παπακώστα, να με βγάλει από την Κόλαση των ενοχών. Προληπτικές συλλήψεις! Αν το κάνεις το έγκλημα είναι αργά. Το θέμα είναι να σε προλάβουν…

Η οικογένεια Καραμανλή θα πρέπει κανονικά να προσφύγει στην Δικαιοσύνη και να ζητήσει την προστασία της από την Κατερίνα την Παπακώστα και άλλους κατά δήλωση τους «καραμανλικούς». Για να προστατεύσει την οικογενειακή της παράδοση από το κάθε έναν τυχαίο που αναζητά μια σημαία ευκαιρίας για να καλύψει τον πολιτικό του τυχοδιωκτισμό. Είναι κρίμα να αφήνουν να διασύρεται έτσι το όνομα του Κωνσταντίνου του Καραμανλή.

Έτσι θα βγούμε από το μνημόνιο!

Θεμέλια, τοίχοι, στέγη. Έτσι χτίζεται ένα σπίτι, από καταβολής κόσμου. Ποτέ ανάποδα. Έτσι αναπτύσσεται και μια οικονομία. Με συγκεκριμένα βήματα. Ποτέ ανάποδα.

Οι κυβερνήσεις της κρίσης προσπαθούν να τα κάνουν ανάποδα. Θα μειώσουμε, λένε, τους φόρους, αφού έρθει η ανάπτυξη. Όχι, αγόρι μου. Πρώτα μειώνεις τους φόρους και μετά έρχεται η ανάπτυξη. Αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται ένα σωρό άλλα. Διότι ο επενδυτής έχει εκατοντάδες επιλογές σε όλον τον κόσμο. Δεν είναι υποχρεωμένος να έρθει σε σένα. Στη γειτονιά μας ΟΛΟΙ, ακόμα και τα Σκόπια, μας περνούν στην κατάταξη ανταγωνιστικότητας. Είμαστε 86οι! Και στους επί μέρους δείκτες, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε. 131οι στο μακροοικονομικό περιβάλλον, 136οι στον δείκτη ανάπτυξης χρηματοπιστωτικής αγοράς! Επί 138 χωρών! 2 θέσεις πριν από τον απόλυτο πάτο!

Τι θέλουν, λοιπόν, όσοι ψάχνουν πού στον κόσμο θα επενδύσουν; Τα ίδια που θέλει κι ένας Έλληνας για να ανοίξει ένα μαγαζάκι. Κατ’ αρχάς, προοπτική κέρδους! Φυσικά, δημιουργεί θέσεις εργασίας, πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές, δίνει δουλειά σε προμηθευτές, οι εργαζόμενοι πληρώνουν φόρους, αυτός πληρώνει φόρους, ξοδεύει τα χρήματα που κέρδισε. Για να γίνουν όλα αυτά, όμως, πρέπει να έχει κέρδος. Κανένας δεν επενδύει για να χάσει. Κι όμως, αυτό το αυτονόητο θεωρείται σχεδόν αιρετικό στην τελευταία σοβιετική χώρα της Ευρώπης, όπου κάθε επιχειρηματίας θεωρείται εκ προοιμίου λαμόγιο και κλέφτης της «υπεραξίας» των εργατών.

Επομένως η σωστή σειρά είναι:

Συνθήκες που ευνοούν το επιχειρείν - επενδύσεις - παραγωγή - ανάπτυξη. Ποτέ ανάποδα.

Ποιες είναι, όμως, αυτές οι συνθήκες; Τι έχουν τα κράτη για τα οποία κάνουν «ουρά» οι επενδυτές και έχουν κάνει τους πολίτες τους πλούσιους;

Προληπτικές συλλήψεις έκανε μόνον η χούντα ή ήρθαν οι χαφιέδες της Αριστεράς ...

Ως γνωστόν συνελήφθησαν προληπτικά προχθές 16 πολίτες των Γιαννιτσών γιατί επροτίθεντο να αποδοκιμάσουν τον Φ.Κουβέλη και την κυρία Louboutin. Την κυρία που έχει ρεκόρ ψήφισης μνημονίων. Ο,τι μνημόνιο κυκλοφορεί στην «πιάτσα» το έχει ψηφίσει η κυρία Τζάκρη. Για τον μοιραίο άνδρα της Μεταπολίτευσης, ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Φωτάρας και πάσης Ελλάδος.

Δηλαδή, για να μην ενοχληθούν οι δύο αυτές σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες συνελήφθησαν προληπτικά 16 Έλληνες πολίτες. Δεν γνωρίζω αν αυτοί που θα παρακολουθούσαν την ομιλία των δύο Συριζαίων θα ήταν περισσότεροι, αλλά αυτό ενδιαφέρει μόνον την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ανησυχητικό δεν είναι μόνον οι προληπτικές συλλήψεις. Το ανησυχητικότερο είναι πως σε δημοκρατικό πολίτευμα γίνονται παρακολουθήσεις. Γιατί πώς αλλιώς θα γνώριζε η Κρατική Ασφάλεια τι σκόπευαν να πράξουν οι συλληφθέντες; Μόνον μέσα από ένα δίκτυο παρακολουθήσεων θα μπορούσαν να γίνουν γνωστές οι προθέσεις τους.

Την προδοσία πολλοί ηγάπησαν…

Τώρα πια πρέπει να το έχει καταλάβει και ο Τσίπρας. Το μαρτυρούσε το επιθετικά ενοχλημένο ύφος του κατά την συνάντησή του με τον Μοσκοβισί. Και το απολογητικό ύφος του τελευταίου: Έκαναν τη συναλλαγή, εξασφάλισαν την ησυχία τους για έναν χρόνο και τώρα που παραδόθηκε η Μακεδονία τους ρίχνουν την καμπάνα με την έκθεση της Κομισιόν και τους πετάνε σαν στημένες λεμονόκουπες.

Διότι, ως γνωστόν, την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον προδότη ουδείς!

Η συνομιλία Τσίπρα – Μοσκοβισί (ο οποίος άλλαζε ύφος και περιεχόμενο δηλώσεων ανάλογα με το πού και με ποιον συνομιλούσε), αποδεικνύει πως και οι δυο γνώριζαν για τι πράγμα ακριβώς διαφωνούσαν.

Γιατί τι άλλο εκτός από (άλλη μία) περίτρανη απόδειξη της συναλλαγής με τους δανειστές προκειμένου να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, αποτελεί η Έκθεση Ενισχυμένης Εποπτείας που δημοσιοποίησε η Επιτροπή στις 27 Φεβρουαρίου;

Περιουσιολόγιο: ο εχθρός του πολίτη και της ελεύθερης οικονομίας ...

Ο σοσιαλισμός μπορεί να κατέρρευσε μαζί με το τείχος του Βερολίνου το 1989, αλλά δυστυχώς εξακολουθεί και επιβιώνει ακόμα, με την μια ή την άλλη μορφή.

Γιατί σοσιαλισμός σε τελική ανάλυση τι είναι; Ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας και ο ολοκληρωτικός έλεγχος της οικονομικής δραστηριόρητας των πολιτών. Το Κράτος γνωρίζει τα πάντα και ουσιαστικά αποφασίζει για όλα. Ακόμα και για την ευτυχία μας.

Και για ποιο λόγο το Κράτος να γνωρίζει τα πάντα σε μια χώρα με ελεύθερη οικονομία και με δημοκρατικό πολίτευμα; Γιατί να ελέγχει εξονυχιστικά τις δραστηριότητες των πολιτών; Δεν του αρκεί η φορολογία των φυσικών και των νομικών προσώπων; Προφανώς δεν αρκεί.

Τα γλωσσικά ολισθήματα της κυβέρνησης Τσίπρα ...

Είναι ευρέως γνωστό ότι γλώσσα και σκέψη είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους: η σωστά δομημένη, πλούσια και ευέλικτη γλώσσα στηρίζει την υψηλού επιπέδου σκέψη, ενώ το υψηλό νοητικό επίπεδο αποτελεί το κατάλληλο έδαφος για την καλλιέργεια σωστής γλώσσας.

Είναι επίσης γνωστό ότι τα μέλη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με τον ίδιον τον πρωθυπουργό σε πρωταγωνιστικό ρόλο, υποπίπτουν συχνά-πυκνά σε γλωσσικά ολισθήματα.

Δεδομένου ότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί κανείς είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται, η κακοποίηση αυτή της ελληνικής γλώσσας, σε συνδυασμό με ένα λαϊκότροπο ενίοτε επίπεδο λόγου, υποδηλώνει το γενικότερο έλλειμμα παιδείας και εσωτερικής καλλιέργειας που χαρακτηρίζει δυστυχώς τους κυβερνώντες.

Ποια είναι η πολιτική κανονικότητα;

Η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μας έκανε να ξαναορίσουμε έννοιες και να επανεκτιμήσουμε καταστάσεις. Τώρα, που αυτός ο τετραετής εφιάλτης τελειώνει, ας προσπαθήσουμε να δούμε ποια θα είναι η νέα πολιτική κανονικότητα. Τι ζητάμε από τους πολιτικούς μας.

1.Στην νέα πολιτική κανονικότητα θα πρέπει να μονομαχούν για την εξουσία τα δύο κόμματα που εγκαθίδρυσαν την πιο σύγχρονη και μακροχρόνια Δημοκρατία της Νεώτερης Ιστορίας της πατρίδος μας. Ηρθε η ώρα, τώρα που αλλάζει σελίδα η Ελλάδα να αποκαταστήσουμε την χαμένη τιμή της Μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας που μαγάρισαν τα αντιμνημονιακά άκρα.

Πράγματι, όλη αυτήν την υπερσαραντάχρονη περίοδο, με όλες τις δυσκολίες της, τα λάθη της, τις αντιφάσεις της, η Ελλάδα πήγε μπροστά. Πολύ μπροστά. Και αυτό οφείλεται στα δύο κόμματα που την κυβέρνησαν.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε ουσιαστικά από το 2009, απόρροια και της διεθνούς κρίσης, ήταν ένα φαινόμενο που διέκοψε μιαν αδιάλειπτη πορεία ανάπτυξης. Και το πολιτικό σύστημα, παρά τις κραυγές των δύο άκρων, μέσα σε τρία χρόνια, οδήγησε την πατρίδα μας στην αρχή της εξόδου από την κρίση.