geçmişin son günü

bir kaç iyi müzik , bir kaç portakal , bir kaç fincan , bir kaç çikolata, bir kaç gülümseme , bir kaç kalp atışı , bir kaç kar tanesi ve bir kaç satırdan ibaret ,
bir kaç saat geçireceğiz hepsi bu.
hiç bir farkı olmayacağını şimdiden biliyor olmalısın
benim gibi
sen de ,  küçük bir kelimeyle mutlu olanlardansın
ve mutluluklarının çoğu kendi içinde çok şiddetli.
bahsettiğin hislerin zihninde yanıma gelmesi , bu küçük mutluluklar gibi benim için ama tam tersi.

ben hiçbir imkansızlığa sarılmak istemiyordum , hiç bi zaman istemedim. Sadece mümkün mü diye düşündükçe daha çok yürümek istedim
ve olmayacağını yürüyerek öğrendim.

sen de biliyorsun artık
ve önümüzde tek bir gün var herseyin değişeceği o gelecek için ..
benim ihtiyacım olan şans ,
seninki bir kaç harf .

geçmişin son günü ,
sana ait tüm kalabalığa inat 
son kez sarılmam , yine de iyi hissettirirdi..

iki laf

dile getiremiyorum , kalbimin iki çekmece altında öylece duruyor yazmak istediklerim
buna rağmen anlatmaya çalıştığım zamanları da  hatırlamıyor değilim .
ne olduğunu , neler hissettiğimi  aslında saklamıyorum
bi düşünce , binlerce yıldan daha uzunmuş gibi geliyor bazen , daha yaşamadan yoruluyorum ,
tüm yazılmış , okunmuş cümlelere rağmen beni anlayacağını hissetseydim eğer ,
ne farklı olurdu ki şu an?
hangi düşüncen, cümlen, sorgulaman

düşünüyorumm ..
belki de sadece iki lafın belini incitirdik , hiç kırmadan 

bişeyler yazmak için bes dakikam var , ama senin okumak için çok vaktin

Benim zavallı kelime oyunlarım, bu uykusuzluğun içinde nasıl da çocuk gibi şimdi 
O 'uyku hali ' her zaman , kelime oyunlarım göze en masum ve saf haliyle gözüktüğünde bile , aslında bir kelime oyunu olmadığının üstelik tam da böyle anlatılabileceğinin, başka türlü ifade edilme olanağından yoksun

olduğumun altını çiziyorr...

Bir boşluğun içinde, bildiğim tek günün yine o zihnin içinde hayal edilmiş bir gün olmasına

gülümseyerek  , uykusuzlukla iyi  geçinmeye çabalıyorum...
ordan bakıldığında bu halim nasıl görünüyor

hiç bilmiyorum..

araf

bişeyler oluyor ve değiştirebilme ihtimalim yok artık. 

etrafımdaki herkes mutlu olduğuna göre ben de olmalıyım , içimden çığlık atmalı ,deliler gibi hayal kurmalı ,  şarkılar söylemeli ve dans etmeliyim ..

ama ben derin bi uykunun dibinden sesleniyorum 

farkındalığım , kalp kriziyle eş değer 

uyumak istiyorum.