Η Σαμοθράκη είναι ενα νησί, το οποίο έγινε γνωστό για τους εξής λόγους:
- Η Νίκη της Σαμοθράκης, αγαλμα το οποίο βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου και αποτελεί ένα απο 3 πιο πολύτιμα εκθέματα.
- Κλασσικό φανταρονήσι, συνηθως φιγουράρει σε θερμο επεισόδιο Ελλάδας Τουρκίας και αποτελούσε παραδοσιακά δυσμενή μετάθεση για τους φαντάρους. Βλέπε και ταινία "Οι γενναίοι της Σαμοθράκης".
- Και για τους μερακλήδες, καθε Αυγουστο γίνεται μια Ευρωπαική Συναξη στα κάμπιγκ του νησιού με αναρχικούς, οικολογους και αριστεριστες. Οπως μας ειπανε, η Λιμενική εχει σαφης οδηγίες να μην επιτρεπει τα σκληρά ναρκωτικά (επαναλαμβάνω :τα σκληρά ναρκωτικά). Περιττο να σας πω οτι ακόμα και τα καβούρια ειναι ευτυχισμένα, καθώς το ντουμάνι απλώνεται μέχρι την Λαμία.
Επιστρέφοντας στον Αγώνα, ξεκινησαμε Κυριακή πρωί. Ο ανεμος γυρω στα 5 μποφορ, καθως η αγκαλιά του κολπου της Καβάλλας μας προστάτευε. Μολις ανοικτηκαμε στο πέλαγος, η ενταση του ανεμου ανεβηκε μεχρι και τα 7 μποφόρ και ειχαμε μια γρηγορη και εντονη διαδρομή προς Σαμοθράκη. Μετά απο 7 ώρες αγριας ιστιοπλοιας, κατα την οποία ενα σκαφος εχασε το καταρτι και ενα αλλο εσπασε την ματσα, ενω ενας Ιταλος στο παρα μισό έσωσε το καταρτι του (ολα αυτά μεταφραζονται σε δεκαδες χιλιάδες ευρώ συν την μεγαλη πιθανοτητα προκλησης τραυματισμού, που είναι και το σημαντικότερο), φτάσαμε στη Σαμοθράκη. Η αλμύρα μας εκαιγε τα μάτια. τα χερια ητανε πιασμενα απο το συνεχες τριμαρισμα των πανιών, ενω ακομα και τα αδιαβροχα που φορουσαμε δεν καταφεραν να μας προστατευσουν επαρκώς.Τερματίζοντας, πεσαμε στην γραμμή μαζί με άλλο σκαφος, σε απόσταση 2/3 μετρων οπου και μας περασε για ενα δευτερόλεπτο. Μια φανταστική μέρα!
Αφου δέσαμε στην Σαμοθράκη και φροντίσαμε και ενα μισοπεθαμενο απο ναυτία, βγηκαμε στη Καμαριώτισα, το Λιμάνι του νησιού. Οπως καθε λιμάνι, με εξαίρεση τη Συμη και τη Νισυρο, υποφερει απο την καταρα που πλήττει καθε λιμανι της χώρα:Αχρωμο και άοσμο, πλην όμως με καλό φαγητό, κατι το οποίο είναι σπάνιο σε άλλα λιμάνια.
Η Σαμοθρακη εχει ως χαρακτηριστικό το βουνο ΣΑΟΣ, το οποίο βρισκεται στην μεση του νησιού. Ειναι τοσο εντυπωσιακό, που ο Ομηρος αναφερει οτι ο Ποσειδώνας καθόταν εκεί και παρακολουθουσε τον Τρωικό πόλεμο (τοτε δεν ειχαν LTV ). Επισης, αυτο που δεν ανεφερε, ηταν οτι μετα τον τρωικό πολεμο, ο Ποσειδώνας κυνηγούσε τις Νηρηιδες μεσα στους καταρράκτες για να κάνουν τρελλίτσες.
Το βράδυ ανεβηκαμε προς την Χωρα της Σαμοθράκης.Χωρα ονομάζεται η πρωτευουσα καθε νησιού. Η ομορφιά και η αρχιτεκτονική της με άφησαν άφωνο. Ενας παραδοσιακός οικισμός, πετροκτισμος πανω στην πλαγιά του βουνού, με υπεροχα σπιτια και μαγαζιά υψηλής αισθητικής. Θα μπορούσε να είναι το capri της Ελλαδας (οκ λίγο τραβηγμένο)
Την αλλη μερα, πηγαμε στους καταρράκτες και εκεί έχασα την μπάλα. Η παραπανω φωτο είναι σε αποσταση ενος χιλιομέτρου απο την θάλασσα, οπου σχηματίζονται στην σειρά 7 καταρρακτες, στο ρευμα του φονιά. Ο Ποσειδώνας είχε δικαιο!
