Il principe del sogno

Κάθε κορίτσι μεγαλώνει με ιστορίες αγάπης και έρωτα. Ιστορίες μαγικές και παραμυθένιες. Ιστορίες με δράκους, νάνους και ξωτικά. Μάγισσες και κακίες μητριές αλλά και βασιλοπούλες και πρίγκιπες πάνω στα κάτασπρα άλογά τους. Ιστορίες που τελειώνουν με την χιλιοακουσμένη φράση «και ΄ζησαν αυτοί καλά… κι εμείς καλύτερα…», η οποία δίνει τη σκυτάλη σε προσωπικές ονειροπολήσεις και στην κρυφή προσμονή του πρίγκιπα του παραμυθιού.

Έτσι κι εγώ, όπως κάθε κορίτσι για χρόνια περίμενα τον πρίγκιπά μου. Αυτόν που θα χτυπήσει την πόρτα της καρδιάς μου και θα έρθει να με σώσει από την μίζερη ζωή μου. Αυτόν που θα με πάρει να φύγουμε μακριά, καβάλα στο κάτασπρο του άλογο, ευτυχισμένοι και οι δύο που οι μοίρες μας ένωσαν.

Τα χρόνια κύλησαν και η εικόνα του καλού μου πρίγκιπα άρχισε γρήγορα να ξεθωριάζει. Αρχικά πήρε άλλη μορφή, πιο σύγχρονη και ρεαλιστική. Ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο είχε μεταμορφωθεί σε έναν μεταμοντέρνο με καλό αυτοκίνητο ή απλά ένα οποιοδήποτε αυτοκίνητο.

Μεγαλώνοντας άκουσα ότι δύσκολα βρίσκεις το άλλο σου μισό, ενώ πολλές φορές δεν σε ευνοεί η τύχη. Δεν ήθελα να το πιστέψω, καθώς η διαίσθηση μου μου έλεγε πως κάποτε θα το συναντήσω. Όμως όπως σου είπα τα χρόνια κύλησαν και η εικόνα του καλού μου πρίγκιπα άρχισε να ξεθωριάζει. Ξέχασα τον πρίγκιπα λοιπόν με το άλογο, για αρκετό καιρό ξέχασα και αυτόν με το αυτοκίνητο. Βολεύτηκα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δέθηκα μαζί τους, τα αγάπησα. Μπορεί να γκρίνιαζα γιατί πάνε αργά, μπορεί να με κούραζαν οι πολλές στάσεις, αλλά δεν μπόρεσα παρ’ όλες τις προσφορές να τα εγκαταλείψω.

Μέσα σε αυτήν την καθημερινότητα με τα προβλήματά της και της δυσκολίες της, εμφανίστηκε μια μορφή ξεχασμένη, ξεθωριασμένη. Τόσο ζωντανή και αληθινή και όμως τόσο άπιαστη. Ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο, αυτό που στην πορεία μεταμορφώθηκε σε λαμπερό αυτοκίνητο βρήκε την πόρτα της καρδιάς μου. Ο δικός μου πρίγκιπας άφησε τον κόσμο των μαγισσών και με επισκέφτηκε. Απρόσμενη επίσκεψη, ανέλπιστη. Με την βοήθεια του Μορφέα ήρθε σε μένα. Ο δικός μου πρίγκιπας είναι ο πρίγκιπας του ονείρου μου. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας υπέροχος άντρας. Κάτι παραπάνω από συγγενής, φίλος εραστής ή αγαπητικός.

Είναι το άλλο μου μισό, αυτό που πάντα πίστευα πως θα συναντήσω. Είναι το άλλο μου μισό που όμως δεν μπόρεσα να κρατήσω, βλέπεις συνήθισα και αγάπησα το λεωφορείο. Τα αν στήνουν χορό στο μυαλό μου και με ζαλίζουν. Δεν απογοητεύομαι όμως είμαι τυχερή που σε γνώρισα. Ζωή εκ παραλλήλου την βαφτίσαμε, σαν δύο ευθείες. Μου χες πει ότι κάποτε οι ευθείες συναντώνται στο άπειρο γι αυτό κι εγώ θα σε αγαπώ για πάντα μέχρι να σε συναντήσω για τρίτη φορά στο σπιτάκι που χτίσαμε, εκεί που θα ανάβει το τζάκι και θα μας περιμένουν η αγάπη και ο έρωτας, εκεί που δώσαμε το πρώτο μας φιλί, εκεί που τα κορμιά μας έγιναν ένα. Εκεί …για πάντα πρίγκιπα του ονείρου…

Y.Γ Κι όμως ήμουνα ξύπνιος όταν τα άκουγα. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΣ ΕΚΕΙ... ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ, ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ...(ΜΑΘΑΜΕ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ...)