Ανάρτηση 119/2014 [κυπριακή, νομικο-πολιτική, δικαστική, Δρομολαξιήτικη, περί της αλήθειας, δεφτερο-αναγνωστική και μερικώς εξ αναδημοσιεύσεως] – Τι τελικά (ΔΕΝ) έγινε στη Δρομολαξιά!

Εισαγωγικά και σχολιογραφικά

Πολυαγαπημένες αναγνώστριες,

Αγαπητοί αναγνώστες,

Κατ’ αρχάς κι ως είθισται αυτές τις μέρες, να ευχηθούμε σ’ όλες και όλους ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ [αλλά τζιαι καλά]...

Και πάμε αμέσως στο ψητό, μ’ ένα κομβικό ερώτημα:

Εσείς καταλάβατε (με βάση τη εκδοθείσα απόφαση των εντιμοτάτων Δικαστών του Κακουργιοδικείου Λάρνακας] τί (ΔΕΝ) έγινε στη περιβόητη υπόθεση της “Δρομολαξιάς”... ΕΓΩ πάντως ακόμα ψάχνομαι! Κι ως σύγχρονος Διογένης και μ’ ένα κλεφτοφάναρο(!) ανά χείρας, την αλήθεια αναζητώ. Βλέπετε η απόφαση των κυρίων κυρίων Δικαστών ΟΥΔΟΛΩΣ έριξε φως στο τί στην πραγματικότητα (ΔΕΝ) έγινε στη Δρομολαξιά.

Λόγου χάριν, οι Κιττής, Βασιλείου και Γρ. Σουρουλλάς, κρίθηκαν ένοχοι για διάφορα και κυρίως για καταδολίευση [όπως ονομάζεται], δεκασμό, δωροληψία, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες˙ κοντολογίς σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, αυτοί λαδώθηκαν εξαγοράστηκαν ή κατά την καθομιλούμενη «τα πήραν». Από ποιον, όμως; Από το Άγνωστο Χ; Και τί είν’ αυτός, κάνας εξωγήινος; Και αν αυτός είναι τέλος πάντων υπαρκτό πρόσωπο, [τι άλλο μπορούσε να ήταν, το “φάντασμα των Χριστουγέννων”;], «τούτος» δεν «νομιμοποίησε έσοδα από παράνομες δραστηριότητες»; [Εκτός κι αν οι δικές του ήταν θεάρεστες!]... Την ίδια ώρα η Εταιρεία “Polesson Holdings”, που επίσης κρίθηκε ένοχη για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, δεν έχει Διευθυντές και Γραμματείς για να διωχθούν;

Μαζί με τους πιο πάνω κρίθηκαν επίσης ένοχοι [από τους εντιμότατους κακουργιοδίκες] και οι Χαράλαμπος Τσουρής  για απάτη και δόλο [προς όφελος ποιου διέπραξε δόλο και απάτη;] και Βενιζέλος Ζαννετος για εκβίαση του Νίκου Λιλλη για να καταβάλει ποσό 650 χιλιάδων ευρώ για εξόφληση δανείων τα οποία έγιναν για την Αλκή από στελέχη και μέλη του ΑΚΕΛ. [Γιατί δεν μας λεν κι από πού βρήκε τα λεφτά ο «αξιόπιστος» κύριος Λίλλης, ή πώς τεκμηριώνεται ο εκβιασμός;]...

Παράλληλα όμως, αθωώθηκαν οι Γιάννης Σουρουλλάς [αδελφός του Γρηγόρη Σουρουλλά] και Αντώνης Ιωακείμ... Ο «αξιόπιστος» κύριος Λίλλης, ΔΕΝ έπεισε τους εντιμότατους κύριους κύριους δικαστές για την ενοχή τους. Για τους μεν ήταν «αξιόπιστος» και για τους δε αναξιόπιστος;

Αυτές οι σκέψεις κι αυτά τα ερωτήματα βασανίζουν και συγχύζουν το μυαλό μου κι απαντήσεις δεν βρίσκω. Γιατί δεν μπορεί η τυφλή [τί τυφλή, θεόστραβη είναι!] κι άμεπτη κι αμερόληπτη κι αδέκαστη Δικαιοσύνη να ‘χει σφάλει. Και λάθος να ‘χουν κάμει οι Εντιμότατοι Δικαστές [άνθρωποι είναι κι αυτοί και φυσιολογικό είναι να σφάλουν πού και πού], οι κριθέντες ως ένοχοι και καταδικασθέντες σε λίγες μέρες σε ποινές φυλάκισης [και ήδη φυλακισθέντες στις Κεντρικές Φύλακες], θα ‘χουν το δικαίωμα να κάμουν έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο. Κι αν κάποιους απ’ αυτούς ή και όλους τους δικαιώσει το Ανώτατο, ε τότε θα πούμε. ούτε γάτα ούτε ζημιά; Ε, ρε θεόστραβη που θα ‘σαι κυρά-Δικαιοσύνη!  

Πάντως ΕΜΕΙΣ, εδώ στο Blog ετούτο [ως το Πολιτμπιουρό του], αποφασίσαμε να (ΣΑΣ) βοηθήσουμε ολίγο τι στην κατανόηση των γεγονότων αυτής της απείρου αστυνομικού, νομικού και καπιταλιστικού κάλλους ιστορία, παραθέτοντας πιο κάτω ένα πρόσφατο δημοσίευμα από την εφημερίδα “Χαραυγή” - της Ημέρας των Χριστουγέννων 25/12/2014˙ τί επιλέγουν κι αυτοί οι «παλιοκομμουνιστές» να γράφουν γιορτάρες μέρες! Το συγκεκριμένο άρθρο της “Χαραυγής” αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου κειμένου με τίτλο «Από το Λίλλη στο “ξέπλυμα” των εργολάβων στην Πάφο…», που δημοσιεύτηκε στο του 136^ο τεύχος του διαδικτυακού περιοδικού “Δέφτερη Ανάγνωση” [της εβδομάδας 6-13 Δεκεμβρίου 2014] και το οποίο [άρθρο] θα βρείτε ολόκληρο εδώ...  

Πάντως δεν είναι και λίγους που τρομάζουν τα γραφόμενα της “Δέφτερης Ανάγνωσης”, όπως κι εκείνα της εβδομαδιαίας εφημερίδας “Γνώμη”... [Δείτε σχετικώς εδώ την εισαγωγή της σχετικής ανάρτησης του Strovolioti κι εδωδά σε σχόλιο του Blogοδεσπότη]...

Τέλος, όπως γράφει [μεταξύ πολλών άλλων] και ο συγγραφέας του άρθρου μέσα από το συγκεκριμένο κείμενο αποκαλύπτονται, 

-  «οι ευθύνες όσων συγκάλυψαν την εμπλοκή των συμφερόντων του Χάσικου, η ομολογία για μίζες του Λιοτατή, και η  ξαφνική μετατροπή του “χθεσινού απατεώνα” [σημ. δική ΜΟΥ: τού Λίλλη] σε “σημερινό αξιοσέβαστο” μάρτυρα», γιατί έτσι βόλευε την εξουσία». Κι όπως επίσης,

-  «ενώ από την αρχική υπόθεση ο μέσος πολίτης δεν είχε χάσει ούτε σεντ, με τη δίκη  και με την αυθαίρετη απόφαση του Ρ. Ερωτοκρίτου, χαρίστηκαν στους Λίλλη και τον Φαντούση πάνω από ένα εκατομμύριο δημόσιο χρήμα. Η σιωπή των απολογητών  και των πειθήνιων οργάνων [σημ. δική ΜΟΥ: κυρίως των ΜΜΕ] είναι κωμική»...

Πέραν τούτων όμως, ξεκάθαρα υποκριτική είναι και η στάση και συμπεριφορά διαφόρων τύπων [όπως ο Strovoliotis], οι οποίοι, ενώ έχουν χύσει τόσα και τόσα [κροκοδείλια] δάκρυα και το κλα(υ)σιμο έχει πάει καπνός για τα λεφτά που έχασαν οι εργαζόμενοι της Cytaς λόγω της συγκεκριμένης επένδυσης και των όποιων υπερχρεώσεων, για τα λεφτά που χάθηκαν λόγω του κουρέματος [από τον Μέγα Μπαρμπέρη, το Νικούιν], ποιούν τη πάπια...

Τελικά φαίνεται ότι μέσω των λεγόμενων αστικ(οδημοκρατικ)ών θεσμών δεν είναι λίγα αυτά που μπορούν να καλυφτούν κι έτσι κάποιοι να φκουν κούππες άπαννες...  

Και πάμε στο κείμενο της “Δέφτερης”…

***************************************

“Τι έγινε στη Δρομολαξιά”

[από τη “Χαραυγή” της Πέμπτης 25/12/2014,  σελ. 8]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ, όπως δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια μέσα στις αγκύλες τα χρωματισμένα με κόκκινο}...

Επειδή το επεισόδιο της Δρομολαξιάς τελειώνει, αξίζει να αναφέρουμε το οικονομικό συμπέρασμα εκείνου του θεάματος. Εκεί υπήρχε αρχικά μια καταγγελία του Λιοτατή εναντίον του Λίλλη – ότι του χρωστούσε χρήματα και δεν του τα έδινε.

Υπήρχε βέβαια και ένα background – ο Λίλλης είχε καταφέρει να αγοράσει ένα χωράφι από ένα Τουρκοκύπριο, τον κ. Μουσταφά και μετά το πώλησε σε πολύ μεγαλύτερη τιμή στο ταμείο σύνταξης της των εργαζομένων της CYTA. Εκείνη η αγοραπωλησία δεν στοίχισε στο δημόσιο (κανένας δεν απέδειξε ότι το χωράφι και το έργο δεν αξίζουν όσα πληρώθηκαν – αντίθετα στη δίκη μάλλον τεκμηριώθηκε ότι το έργο αξίζει αρκετά)... [Κι εδώ μπαίνει και το ερώτημα γιατί το Ταμείο Συντάξεων των Υπαλλήλων της ΑΤΗΚ δεν αποποιήθηκε το έργο]... Ο κ. Μουσταφά, βέβαια, όταν ανακάλυψε πόσα πουλήθηκε το χωράφι του, ήθελε πολύ περισσότερα – αλλά το ίδιο και όσοι βοήθησαν να πουληθεί το χωράφι, όπως ο κ. Λιοτατής. Υπήρχαν όμως και άλλοι παραπονούμενοι – οι ανταγωνιστές που θεωρούσαν ότι έπρεπε να αγοραστεί το δικό τους χωράφι στην περιοχή. Ένας από αυτούς ήταν και η οικογένεια Κουλέρμου – δηλαδή η οικογένεια Χάσικου. Και έτσι, όταν έγινε Υπουργός Εσωτερικών αποφάσισε να ανοίξει το θέμα.

Αρχικά, εμφανίστηκε σαν θύμα ο Λιοτατής. Και φυσικά, τα ΜΜΕ προανήγγελλαν σκάνδαλο. Όμως, στη μαρτυρία του κ. Λιοτατή υπήρχαν δυο σαφείς παραδοχές για παρανομία – παραδέχθηκε ότι βοήθησε τον κ. Μουσταφά να πουλήσει το χωράφι, ενώ μετά παραδέχθηκε/είπε ότι του νοίκιασε μεν δωμάτιο, αλλά δεν έμενε εκεί. Άρα, αφού δεν έμενε στις ελεύθερες περιοχές, δεν μπορούσε να πουλήσει το χωράφι. Ο κ. Λιοτατής λοιπόν,
1.  πρόσφερε κάλυψη (τάχα λέει νοίκιασε δωμάτιο για να ξεκουράζεται ο κ. Μουσταφά τα μεσημέρια - αλλά δεν το είχε δηλώσει προφανώς όταν έγινε η αρχική έρευνα από την αστυνομία) και ταυτόχρονα ενεργά προωθούσε μια παράνομη πώληση
2.  και μετά ανάφερε ότι πήρε και 50,000 γι’ αυτές τις “υπηρεσίες”.

Οι “ευαίσθητοι” στα ΜΜΕ δεν κατάλαβαν τίποτα. Και όμως, η κατάθεση δημοσιοποιήθηκε. Αλλά αντί να συλληφθεί ο Λιοτατής, πρώτα μετατράπηκε σε δημόσιο θύμα και μετά ξεχάστηκε – θα πάρει τα λεφτά τώρα πια που ο Λίλλης έγινε προστατευόμενος της εισαγγελίας; Ή ήταν και αυτός ένα χρήσιμο θύμα των δημοσίων θεαμάτων;

Την ίδια περίοδο, με τα «15 λεπτά δημοσιότητας» του Λιοτατή είχαμε και τον Γεωργίου, της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής και Βουλευτή και του ΔΗΣΥ, να θρηνεί δημόσια, γιατί «ο καημένος ο Τουρκοκύπριος» δεν πήρε τα λεφτά που άξιζε το χωράφι του. Έστω και αν ήταν παράνομη η διαδικασία πώλησης. Και είναι και επικεφαλής της Επιτροπής Ελέγχου.

Έτσι, φτιάχτηκε το αρχικό θέαμα. Συνελήφθη ο Λίλλης και τότε οι Ρίκκος και Χάσικος, που φαίνονταν να καθοδηγούντο θέαμα, άσκησαν πίεση, εκβιασμούς ενδεχομένως και τελικά έκαναν deal εξαγοράς. Τον απάλλαξαν από όλες τις κατηγορίες – ότι ξεγέλασε είτε τον Μουσταφά, είτε τον Λιοτατή, είτε τις Αρχές (άφησαν απλώς μια μικρή υπόθεση με αστυνομικούς με υψηλή προστασία στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, η οποία αναμένεται να πέσει στα μαλακά) και τον μετέτρεψαν σε μάρτυρα κατηγορίας.

Και, από ό,τι μάθαμε από τις ηχογραφημένες συνομιλίες με τον δικηγόρο του, του διαμήνυσαν ότι «θέλουν τον Κιττή». Ο Κιττής, παλιός συνεργάτης του ΔΗΣΥ από την εποχή που κυβερνούσε ο Χάσικος πάλι με τον Ντίνο Μιχαηλίδη, τον Χριστόδουλο Χριστοδούλου, κ.ο.κ., ξαφνικά έγινε εχθρός γιατί προφανώς ήταν επικεφαλής της CYTA και αντιδρούσε στην ιδιωτικοποίηση. Και έτσι ο Λίλλης, ο «απατεώνας» κατά τα ΜΜΕ του καλοκαιριού του 2013, έγινε το φθινόπωρο του 2013 απλός μάρτυρας και μάλιστα «αξιόπιστος» και κακοί έγιναν κάποιοι άλλοι.

Και πόσοι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν για την απάτη;

Και τα στοιχεία ήταν εκεί- και για τα συμφέροντα του Χάσικου, και για τη μετατροπή του Λίλλη από «μεγάλο απατεώνα» σε “αθώα περιστερά” - αξιόπιστο μάρτυρα. Ακόμα και όταν ακούστηκαν δημόσια οι κασέτες, τον Φεβρουάριο του 2014, με τον δικηγόρο του Λίλλη να αναφέρεται στη συμφωνία με τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, κάποια ΜΜΕ τις λογόκριναν ως «κουβέντες του καφενέ». Ενώ οι ακροβατισμοί των μεταμορφώσεων του Λίλλη ήταν απόλυτα αξιόπιστοι.

Και έτσι, ο Λίλλης έγινε αξιοσέβαστος μάρτυρας – ο οποίος μάλιστα όταν απείλησε δημοσιογράφους για το πώς παρουσίαζαν τη δίκη, ελάχιστοι τόλμησαν να θέσουν την εξόφθαλμη αντίφαση της σύγκρισης με την Πάφο – εκεί οι απειλές προκάλεσαν σύλληψη του δημάρχου, στην περίπτωση του «αξιοσέβαστου μάρτυρα» του κ. Ρίκκου, δεν έγινε τίποτα...

Και ο κ. Λίλλης θέλει μάλιστα και 4 εκατομμύρια από το Ταμείο Συντάξεων. Και όσοι ανησυχούσαν για εκείνο το ταμείο – και σκόπιμα το λάνσαραν σχεδόν σαν δημόσιο χρήμα – ξαφνικά έπαθαν αφλογιστία.

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο για το οποίο αργά ή γρήγορα η κυπριακή δικαιοσύνη θα πρέπει να ασχοληθεί είναι ότι, όχι μόνο κατασκευάστηκε το θέαμα, αλλά και ότι χαρίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε Λίλλη και Φαντούση... [Οι διάφοροι Strovoliot-ες γιατί δεν σκίζουν τα σωβρακοφάνελλα τους και γι’ αυτές τις χιλιάδες ευρώ;]... Και σε αυτό η ευθύνη των ΜΜΕ είναι πια απροκάλυπτη.

Anef_Oriwn

[αντιδρώντας στην υποκρισία και κρίνοντας την απόφαση των Εντιμοτάτων δικαστών για τη “Δρομολαξιά”]...
Σάββατο 27/12/2014 

Ανάρτηση 118/2014 [κυπριακή, πολιτικοοικονομική, δεφτερο-αναγνωστική, “σποντοειδής” και εξ αναδημοσιεύσεως] – Τέσσερις “σπόντες” από την “Δέφτερη Ανάγνωση” πάνω σε επίκαιρα θέματα μίζας και διαπλοκής...

Εισαγωγικά

Αναδημοσιεύουμε από την τελευταία [προ των Χριστουγέννων] έκδοση του διαδικτυακού περιοδικού “Δέφτερη Ανάγνωση” [το τεύχος 138, της εβδομάδας 20-27 Δεκεμβρίου 2014] τέσσερις από τις πιο ενδιαφέρουσες [κατά τη γνώμη του Πολιτμπιουρό του Blog] “Σπόντες” που δημοσιεύονται εκεί. Αυτές [οι “Σπόντες”] καταπιάνονται [με τα καυστικά σχόλια που περιέχουν] με τέσσερα φαινομενικά διαφορετικά μεταξύ τους επίκαιρα ζητήματα διαφθοράς, διαπλοκής και εξυπηρέτησης ιδιωτικών [αλλά και πολιτικών] συμφερόντων. Όλα όμως αποκαλύπτουν τη σήψη και τη διαφθορά, δύο εγγενή χαρακτηριστικά του αστικού συστήματος της Κύπρου, [και του οικονομικού και τού πολιτικού], παρά τις κινήσεις για χειραγώγηση της κοινής γνώμης επ’ αυτών μέσα από μονόπλευρες, επιλεκτικές και αποσπασματικές αναφορές, προβολές και παρουσιάσεις στον αστικό Τύπο...

Πάμε, λοιπόν, [με μικρές συντακτικές κι άλλες διορθώσεις και βελτιώσεις]...

**************************************

Τέσσερις “Σπόντες”  από την Δέφτερη “Ανάγνωση”

[τεύχος 138, ημερ. 20-27 Δεκεμβρίου 2014 - http://2ha-cy.blogspot.com/2014/12/blog-post_25.html]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ}...

1. Η αναφορά στην παραπλάνηση του κοινού και σε θέματα επαρκούς ανακεφαλαιοποίησης στις κατηγορίες εναντίον των πέντε ηγετικών στελεχών της Τράπεζας Κύπρου, είναι η πιο σημαντική είδηση, αν επαληθευτεί. Διότι η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά όχι απλώς σε ένα σκάνδαλο, αλλά στο μεγάλο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο που λογοκρίνεται σε ένα κατεβατό που μετατοπίζει και στο τέλος συγκαλύπτει μέσα στον «κατακλυσμό της πληροφορίας». Το σκάνδαλο του πως η Τράπεζα Κύπρου έσπρωξε την κυπριακή οικονομία στο μνημόνιο τον Ιούνιο του 2012. Η αναφορά στην παραπλάνηση του κοινού για την ανακεφαλαιοποίηση σημαίνει εστίαση και σε εκείνον τον πολύ ενδιαφέροντα Ιούνιο του 2012, όταν οι ιθύνοντες της Τράπεζας Κύπρου πήγαν πρώτα σε γενική συνέλευση και είπαν ότι όλα είναι καλά, κα μετά 5 μέρες πριν την λήξη της ημερομηνίας για επαρκή ανακεφαλαιοποίηση [στις 30 Ιουνίου] ζήτησαν και αυτοί από το κράτος ενίσχυση. Την τελευταία στιγμή που το κράτος δεν είχε πια την δυνατότητα να κάνει προσπάθειες για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Μόλις διέρρευσε η πληροφορία για την προσφυγή στο κράτος και από την Τράπεζα Κύπρου [μετά την Λαϊκή] οι Fitch υποβάθμισαν την Κύπρο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαίτησε ντε φάκτο ένταξη στον μηχανισμό στήριξης-μνημόνιο. Κάτι που δεν έγινε λ.χ. τους προηγούμενους 1-2 μήνες, όταν είχε ζητήσει η Λαϊκή στήριξη. Ακόμα και εκείνα τα λεφτά, 1.8 δις θα τα βρίσκαμε, αλλά με την κίνηση της Τράπεζας Κύπρου επαληθεύτηκαν όσα λέγονταν, από το 2011, στο εξωτερικό βεβαίως, αφού εσωτερικά υπήρχε λογοκρισία, για την «έκθεση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα». Και το θέμα είναι διπλό – πως και δεν πρόβλεψαν την ανάγκη 500 εκατομμυρίων σε μια τράπεζα που διαχειρίζεται δις. Μήπως έδιναν αλλού αβέρτα τέτοια δάνεια στην υπό εξέταση περίοδο [από το τέλος του 2011]; Αλλά υπάρχει και το σκάνδαλο που κατήγγειλε ο κ. Νεοκλέους μέσω του “Φιλελευθέρου” τον Μάιο του 2013 – ότι ο Ριμπολόβλεφ είχε προτείνει να φέρει 600 και άνω εκατομμύρια από τον Σεπτέμβριο του 2011 [την ίδια περίοδο που η Ρωσία έδινε το δάνειο στην Κυπριακή Δημοκρατία]. Για να μην του δώσουν μερικές έδρες στο Δ.Σ. ή μήπως το στόχος ήταν από τότε να θυσιαστεί η κοινωνία με μνημόνια κλπ για να γλιτώσουν μερικοί την εξουσία τους στην Τράπεζα Κύπρου – την τράπεζα εθνικό στόχο κατά τον κ. Αβέρωφ; Και θα ήταν βέβαια ενδιαφέρον, αν όντως διερευνάτο και η κατηγορία ότι ο Π. Πολυβίου, δικηγόρος αλλά και οικογενειακός παράγοντας της Τράπεζας Κύπρου προσπάθησε να εμποδίσει έρευνα της επιτροπής κεφαλαιαγοράς για το σκάνδαλο της προσφυγής στο κράτος την τελευταία στιγμή μετά από συνεχή παραπλάνηση. Αυτό το σημείο υποσχέθηκε να το διερευνήσει ο κ. Ερωτοκρίτου. Κατά τα άλλα η κίνηση του κ. Κληρίδη μέχρι τώρα είναι σοβαρή – δεν το παίζει “κατακλυσμός” πληροφοριών για να εντυπωσιάσει με πρωτοσέλιδα – φαίνεται να προσπαθεί να στοιχειοθετήσει υποθέσεις και αν η εισαγγελία κάνει την δουλειά της, ίσως μάθουμε και τι έγινε στην Τράπεζα Κύπρου τον Σεπτέμβριο του 2011 όταν απέρριψαν την προσφορά Ριμπλοβλεφ, αλλά φυσικά και τον Ιούνιο του 2012. Και αναπόφευκτα θα πρέπει να προκύψει και το ζήτημα της καταστροφής τεκμηρίων.

2. Η κίνηση του Παναγή. Όποιος και αν είναι ο λόγος ο Μ. Παναγή εξέδωσε μια ενδιαφέρουσα πρόκληση: χρησιμοποίησε τα διαθέσιμα μέσα επικοινωνίας έξυπνα [ξεκίνησε από το ίντερνετ και πήγε στις “αρχές”, χρησιμοποιώντας τα πρωτοσέλιδα τα οποία ξαφνικά φάνηκαν να ανακαλύπτουν ότι η ΚΟΠ είναι εν ενεργεία σκάνδαλο] και έσπρωξε την δυσφορία που εκφράζεται με τις άδειες κερκίδες, στο προσκήνιο των ΜΜΕ. Όλοι όσοι παρακολουθούν τα του ποδοσφαίρου αναμένουν την αντίδραση του κυκλώματος που ελέγχει την ΚΟΠ. Διότι για να λέει ο Κούμας ότι τα σκάνδαλα στην Κύπρο 2-3 μέρες, θα πρέπει να ξέρει με ποιο τρόπο εξαφανίζονται ειδήσεις και λογοκρίνονται σκάνδαλα. Όμως, το σκηνικό είναι δύσκολο – και γιατί στο νυν κλίμα η συγκάλυψη θα έχει και άλλο κόστος σε ένα χώρο με σαφή προβλήματα. Θα τολμήσουν να αντιδράσουν τα σωματεία η θα αρκεστούν στη δουλοπρεπή στάση της διοίκησης του “Άρη” που σαν άλλος Φαρμακίδης υπέκυψε στον εκβιασμό;  Όμως είναι και χοντρά τα λεφτά. Η ηγεσία της ΚΟΠ στήνει επιχείρηση με δικά της ιδιωτικά συμφέροντα [όπως τα συμφέροντα του κ. Κούμα στο χώρο της τηλεοπτικής αναμετάδοσης] στο χώρο του ποδοσφαίρου και έχει και τον μηχανισμό να στήνει αγώνες, κατά τις καταγγελίες και Παναγή τώρα – διότι προηγήθηκαν και άλλοι. Αλλά υπάρχει και το στοίχημα – το πιο χοντρό σημείο σε σχέση με την διακίνηση χρήματος. Αν κάποιος μπορεί να στήνει αγώνες και να καθορίζει μέχρι και τα οφ σάιντ, τότε μπορεί να ποντάρει και να κερδίσει χοντρά λεφτά. Παίζοντας στην Άπω Ανατολή λ.χ. για αγώνες στην Κύπρο. Αυτά τα διεθνοποιημένα κεφάλαια ποιος θα τα ψάξει; Και φυσικά θα πρέπει να διερευνηθούν και τα συμφέροντα που έχουν, αν έχουν, στο συγκεκριμένο τομέα οι υπό κατηγορία ιθύνοντες της ΚΟΠ. Και με τι μούτρα η αστυνομία και η εισαγγελία θα κάνουν την πάπια τώρα; Για να παραφράσουμε τον Σπονδοφόρο της Καθημερινής, αν ήταν καμιά “γκομενοδουλειά” στην Πάφο, θα είχαμε πρωτοσέλιδο – και εκείνος μιλούσε για το πώς έπεσε στα χαμηλά το θέμα της αγγελίας κατηγοριών για την Τράπεζα Κύπρου.

3. Η υπόθεση της Πάφου έχει αρχίσει να κουράζει διότι είναι επαναλαμβανόμενα τα σενάρια [ξαφνικά αποφασίζουν να μιλήσουν διάφοροι Παρασκευή – για να προλάβουν όσοι διαρρέουν τα πρωτοσέλιδα του Σαββάτου], διότι η απαλλαγή βασικών ύποπτων [όπως οι εργολάβοι - που στο κάτω κάτω αν υπάρχει πραγματικό ζήτημα κλοπής του πολίτη είναι από αυτούς έγινε] αλλά και κλασικό σενάριο πια «ομολογίας» με αντάλλαγμα την απαλλαγή από κατηγορίες. Το πρώτο μήνυμα που είδα στο ίντερνετ για την “ομολογία” Μαληκκίδη ήταν «πάει και αυτός για μάρτυρας˙  τελικά δεν θα κατηγορήσουν κανένα όπως πάσιν;». Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε τέτοιες «ομολογίες», αφού το συμφέρον όποιου «μιλά» είναι εξόφθαλμο – θέλει να ικανοποιήσει εκείνον που θα του κάνει εξυπηρέτηση. Να τον απαλλάξει. Και σε αυτό το πλαίσιο ο Ρ. Ερωτοκρίτου έχει δημιουργήσει την εικόνα κάποιου, που αντί να διερευνά το αδίκημα, αναζητά δικηγορίστικες δικαιολογίες για να εστιάσει σε προαποφασισμένους κάποιους – κομματικούς αντίπαλους, στόχους μερικών στους οποίους ίσως να οφείλει την καρέκλα, ή και απλώς δικούς του αντίπαλους. Θα τον κυνηγά πάντα η ατάκα του δικηγόρου του Λίλλη ότι του είπε «Θέλω τον Κιττή». Οπότε όλα τα άλλα με την Δρομολαξιά ήταν φούμαρα – σκόνη στα μάτια. Για αυτό άλλωστε και ο βασικός ύποπτος, ο Λίλλης, απαλλάχτηκε, λες και δεν υπήρξε σκάνδαλο – απλώς το θέμα ήταν γιατί ο Λίλλης νομίζει/ισχυρίζεται κλπ. ότι τού ζητούσαν λεφτά. Φοβερή δίκη.. Και ύστερα σε αυτό το πλαίσιο, γιατί να πιστέψει κάποιος ότι ο Βέργας ή ο Μαληκκίδης απλώς λένε την αλήθεια και δεν τούς υποβάλλεται τί να πουν; Για το συμφέρον τους βεβαίως. Και όπως τεκμηριώνουμε με βάση τις διαρροές μάλλον η συμφωνία με το Μαληκκίδη έγινε πιο πριν και επισημοποιήθηκε «αυτήν την Παρασκευή».

{Σημείωση δική ΜΟΥ: Αύριο αναμένεται να βγει και η απόφαση του Επαρχιακού Κακουργιοδικείου Λάρνακας για την περιβόητη υπόθεση με τη αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης στη Δρομολαξιά, μια πράξη διαπλοκής, λαδωμάτων και μιζών εγκέφαλος της οποίας ήταν κάποιος Λίλλης ο οποίος τελικά βγήκε από την Εισαγγελία κούππα άπαννη. Άποψη μου πως είναι να οι εκεί κακουργοδίκες(!) κρίνουν τους κατηγορούμενους ως ένοχους στη βάση της μαρτυρίας κυρίως του Λίλλη, αλλά και του Φαντούση, τότε η κυπριακή δικαιοσύνη ΠΑΣΧΕΙ ΣΟΒΑΡΑ!}...    

4. Το Ανώτατο για το Μαρί. Το πρώτο σημαντικό ή έστω ενδιαφέρον είναι το άδειασμα του δικαστή με την αθώωση του επικεφαλής της Πυροσβεστικής. Δεν μπορούσε ο δικαστής να κατανοήσει ότι ήταν σε άδεια; Ή μήπως ακριβώς γιατί εκείνη η δίκη είχε γίνει πριν από τα πρωτοσέλιδα, ο δικαστής αναγκάστηκε να προσαρμοστεί. Έτσι μάς ανέπτυξε λ.χ. την θεωρία για όρια του ανθρώπου που κάνει λάθη – αλλά αγνόησε ότι σε άλλες δικαστικές αποφάσεις ένα θύμα μια πράξης μπορεί να θεωρηθεί και ένοχο για αβλεψία κλπ. Στην “Ήλιος” δεν κατηγορήθηκε ο πιλότος λ.χ.; Αλλά εδώ τα κλίμα ήταν για αλλού. Επιπλέον, ο διχασμός του Ανωτάτου δείχνει και το ρευστό πλαίσιο της “δικαιοσύνης”. Αν, δηλαδή, ήταν δικαστής κάποιος από τους δυο που διαφώνησαν τότε, ο Παπακώστας θα ήταν αθώος. Εκείνος ήταν το βασικό θύμα ουσιαστικά μιας υστερίας που οδήγησε σε μια δίκη, όπου μια έκρηξη σε στρατόπεδο δεν βρήκε κανένα στρατιωτικό ένοχο. Βολικά μερικοί έμειναν στην Ελλάδα. Βολικά ο Γεωργιάδης έμεινε μάρτυρας και έτσι δεν κατέθεσε τι έλεγε στο τηλέφωνο στο διοικητή της μονάδας λίγη ώρα πριν την έκρηξη κ.ο.κ.. Ο δικαστής αναγνώρισε το παράδοξο του μάρτυρα με κίνητρο να πει συγκεκριμένα πράγματα, αλλά τελικά υποχώρησε στην πίεση του πρωτοσέλιδου. Και το Ανώτατο έδειξε ότι εκεί υπάρχει διχασμός – αν και περισσότερη αποστασιοποίηση από τον δικαστή που υπέκυψε στο κλίμα των πρωτοσέλιδων.

Anef_Oriwn

[αντιγράφοντας “Σπόντες” από τη “Δέφτερη Ανάγνωση”]

Κυριακή 21/12/2014

[μπαίνουμε πλέον στην τελική ευθεία προ των αργιών και των διακοπών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς˙ Γιορτές αδιάφορες κι από θρησκευτικής κι από καταναλωτικής άποψης]...

Ανάρτηση 117/2014 [προγραμματισμένη, σύντομη, αφιερωματική, ευχετήρια, τραγουδιστική] – (Τί κι αν είμαι) Αγύριστο κεφάλι…

Αφιέρωμα στον φίλο ΜΟΥ τον Γκάνταλφ

(«Παλιέ μου φίλε γνώριμε, συμμαθητή, θαμώνα...»)

Πρελούδια

«Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει

ενθύμια παλιά και φυλακτά...

[...]

...και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν,

ξορκίζουν μ’ αγιασμό το σατανά...»

[Άλκης Αλκαίος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου]

*****

«Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό μια νύχτα του Δεκέμβρη

Γιατρός δε με ξεπέταξε μα μιας μαμής το χέρι.

Οι συγγενείς μαζεύτηκαν από νωρίς στο σπίτι.

Πώς είναι έτσι το παιδί και τι μεγάλη μύτη!»

[στίχος -παραφρασμένος- από τη “Σφεντόνα” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου]

*********************************

“Αγύριστο κεφάλι”

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

«Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει

ενθύμια παλιά και φυλακτά

Οι ήρωες το σκάνε απ’ την οθόνη

ξυλάρμενοι τραβάνε στ’ ανοιχτά

Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,

δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι

πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,

δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι

Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν

σε ποιο ταξίδι σ’ έχω ξαναδεί

τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν

το πλένει στα φανάρια ένα παιδί

κι ένας τελάλης σ’ έρημη πλατεία

τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία

Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν

και κυνηγούν τ’ αδέσποτα σκυλιά

και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν,

ξορκίζουν μ’ αγιασμό το σατανά

Δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το ‘πα

εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το ‘πα

εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει,

μα εγώ είμ’ ένα τραγούδι αλλοτινό

στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι

αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι

κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι

κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει»

Anef_Oriwn

[«Κι ενώ όλα τα θυμόμουνα κι είχα μυαλό ξουράφι,

να μεγαλώσω ξέχασα και έμεινα στο ράφι...»]…
Δευτέρα 15/12/2014

Ανάρτηση 116/2014 [έκτακτη, σύντομη (όσο γινόταν), φιλοσοφική, αυτο-ενδοσκοπική, φιλική, αφιερωματική, τραγουδιστική] – Αφιερωμένη στον “Φίλιππο” (“Τίποτα δεν πάει χαμένο”)...

Αντί εισαγωγής

«Τίποτα δεν πάει χαμένο

στη χαμένη σου ζωή,

τ' όνειρό σου ανασταίνω

και το κάθε σου “γιατί”»...

*******************************

Φίλε “Φίλιππε”,

Τα πολλά λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι φτώχεια, (που λεει και ο λαός μας), παραπανίσια και περιττά και κάποτε προκαλούν κι αμηχανία και ίσως και θυμηδία... Μια θερμή αγκαλιά, ένα δυνατό σφίξιμο του χεριού κι ένα δυο φιλιά, ίσως λένε πιο πολλά και ίσως σε κάνουν να νοιώθεις τους ανθρώπους πιο κοντά σου. Η μηχανική αναπαραγωγή κάποιων τυποποιημένων, για την περίπτωση, εκφράσεων, έστω κι αν τη δεδομένη στιγμή τις απευθύνουμε μ’ όλη μας την καρδιά και την ψυχή, δεν παύουν να αποτελούν κοινοτοπία. Παρ’ όλα αυτά νοιώθω την ανάγκη θα πω δυο-τρία λόγια, ίσως γιατί κάποιες άλλες εποχές [στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν] είχα κι εγώ ανάλογες θλιβερές εμπειρίες...

Ο θάνατος ενός πολύ πολύ οικείου κι αγαπημένου ΜΑΣ προσώπου, όπως είναι σίγουρα ένας γονιός μας [ο πατέρας ή η μητέρας μας] είναι ένα θλιβερό γεγονός, που τουλάχιστο σ’ εμένα, πέραν από την πίκρα και τη λύπη, προκάλεσε κι ένα σπάσιμο μέσα μου. Ήταν ΤΟ σπάσιμο ενός σημαντικού και καθοριστικού συνδετικού κρίκου που με κρατούσε κοντά στις ρίζες μου – στο πατρικό μου σπίτι και στ’ αδέλφια μου, παρά το ό,τι η συνέχιση της ύπαρξης του άλλου, του πιο δυνατού (κατ’ εμένα) συνδετικού κρίκου...

Είτε αυτός ο θάνατος ήταν εν πολλοίς αναμενόμενος λόγω βαθιών γηρατειών ή κάποιας σοβαρής κι αξεπέραστης ασθένειας [όπως ο καρκίνος ή χρόνια καρδιοπάθεια], είτε αυτός ήταν ξαφνικός κι αναπάντεχος [από δυστύχημα, καρδία ή εγκεφαλικό] και πάλι δημιουργεί αισθήματα κενότητας μέσα μας [χάνουμε  για πάντα κάποιο που μας είναι ιδιαίτερα αγαπητός κι αξία πολύτιμη για μας], αλλά και συνειδητοποίησης ότι πολλά πράγματα που είχαμε κατά νουν να πραγματώσουμε, θα παραμείνουν ανολοκλήρωτα˙ δυστυχώς δεν προλάβαμε! Και στην αρχή δύσκολα αποδεχόμαστε αυτό το νέο δεδομένο...

Ιδιαίτερα έντονο είναι αυτό το συναίσθημα [της πίκρας, του κενού και του ανολοκλήρωτου] όταν ο δικός μας Άνθρωπος έχει φύγει ξαφνικά και δη όταν νοιώθουμε ότι δεν ήταν η ώρα ΤΟΥ, ή/και όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν θα είναι πια εκεί που συνήθως τον βρίσκαμε – στο πατρικό μας σπίτι, στο καφενείο της γειτονιάς, στον σύλλογο του χωριού ή του συνοικισμού, στο γηροκομείο... 

[Αλλά, ποτέ άραγε είναι κατάλληλη και πρέπουσα αυτή η ώρα του πηγαιμού;]

Φυσικά ο θάνατος δεν αποτελεί το τέλος. Η ζωή συνεχίζεται!Έχει αφήσει τα παραπούλια της. Και σίγουρα υπάρχουν και οι αναμνήσεις να μας συντροφεύουν. Κι Αυτός που έφυγε θα κρατιέται ζωντανός μέσα μας και στη μνήμη μας, ενόσω ζωντανές είναι και οι θύμησες γι’ Αυτόν...

Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής: 

«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,

Και συ να λείπεις,

[...]

Να λείπεις - δεν είναι τίποτα να λείπεις*.

Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει**,

θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει,

θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο»...

[Γιάννης Ρίτσος - από τις “Γειτονιές του Κόσμου”]

{Επεξηγήσεις:

* «να λείπεις» – να ‘χεις φύγει, να ‘χεις πεθάνει.

** «αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει» – να έχεις φύγει αφού έχεις κάνει το καθήκον σου}...

Γιατί στο τέλος της ημέρας “Τίποτα δεν πάει χαμένο”, έστω κι αν χάνονται οι άνθρωποι που συνέβαλαν να στηθούν πολλά...

“Τίποτα δεν πάει χαμένο”

 Υπομονή κι ο χρόνος θεραπεύει!

(Κοινότοπο αλλά αληθινό!]...

Anef_Oriwn

[δεν έχω τί άλλο να πω!]

Παρασκευή 12/12/2014

Ανάρτηση 115/2014 [έκτακτη, επίκαιρη, μακροσκελής, Παφίτικη, Βεργική κι όχι μόνο, αντι-σκανδαλοθηρική, ανάλαφρη, αλλά και τραγική] - Λόγος (βασικά σκωπτικός, αλλά και τραγικός) περί των εν Πάφω σκανδάλων, αλλά κι άλλων συμβάντων, περί των λαμογιών (γενικώς), των μιζών και των ποικίλων διαπλοκών – (Ή η περιρρέουσα των Παφίτικων -κι όχι μόνο- σκανδάλων κι ένα νεκρό βρέφος)...

Δίκην εισαγωγής

«Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.

Όλη η ζωή μου του χαμού.

Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω»...

(Γαλάτεια Καζαντζάκη)

“Δώστε τη χούντα τα λαμόγια στον λαό”...  

(όπως το απαιτεί ο λαός από τους καναπέδες του, ίνα πληρωθεί η λαϊκή απαίτηση για «άρτον και θεάματα»˙ επί χουντικής επταετίας, το συγκεκριμένο ρητό είχε παραφραστεί στην Ελλάδα σε «άρτον και ποδόσφαιρο»)

****************************************

Νέα συναρπαστικά επεισόδια της κωμικοτραγικής σειράς μυστηρίου κι αγωνίας “Πώς τα σκατώσανε και τα φάγανε στον ΣΑΠΑ*” -  Σκέψεις για τις αποκαλύψεις, τις συλλήψεις και την περιρρέουσα...  

(*ΣΑΠΑ= Σάββα από Πάφο, Άιντε!)

 Και το φιλοθεάμον, αλλά και αδηφάγο (για πικάντικες και σκανδαλιάρικες ειδήσεις) κοινό, αναμένει με κολλημένα τα μάτια στην TV και τ’ αφτιά τεντωμένα προς τα ράδια, να δει και ν’ ακούσει για τις επόμενες συλλήψεις επωνύμων που εμπλέκονται στο σκάνδαλο του Αποχετευτικού στην Πάφο. Ποιοι λαδώθηκαν [ποια τα ονόματα τους, τα επίθετα τους, η οικογενειακή τους κατάσταση, οι διευθύνσεις τους, τα επαγγέλματα τους, τα κοινωνικά τους πόστα], αλλά κυρίως πόσα υπολογίζεται ότι πήρανε απ’ το λάδωμα και τις μίζες˙ κι αν τα φάγανε ή τα ‘χουν ακόμα σε λογαριασμούς στις τράπεζες (αν δεν τους τα κουρέψανε φυσικά!). Για τον Βέργα, λένε, ότι μέσω του λογαριασμού του διακινήθηκαν [χωρίς να διευκρινίζεται που πήγαν όμως]  4,4(!) εκατομμύρια ευρώ [μάσσιαλλα!] και για κάποιον άλλο [τον Μαλεκκίδη, τον Γενικό Διευθυντή του ΣΑΠΑ) για 1.9 εκατομμύρια! [Μα έβρεshεν ριαλια τζι’ κατ’ στην Πάφο;]... 

Κι οι κουβέντες [άλλες βάσιμες κι άλλες παντελώς αβάσιμες] για το ποιοι τα παίρνανε και για σακούλλες γεμάτες χρήματα που άλλαζαν χέρια, δίνουν και παίρνουν. Κι ο κοσμάκης ηδονίζεται και αναπαραγάγει όσα ακούει σε καφενέδες, café και παραλίες, ή και όσα περνάνε από το συνωμοτικό μυαλό του, κορδώνοντας μάλιστα σαν γάλος, ή και κομπάζοντας ότι έχει ΚΑΙ πληροφορίες από πρώτο χέρι, ή και ότι τα ‘ξερε όλ’ αυτά από καιρό... [Δεν λέει όμως και γιατί δεν αντιδρούσε οργανωμένα και δυναμικά τόσο καιρό!]...

Φυσικά οι ίδιοι οι διαπλεκόμενοι σε σκάνδαλα και κυρίως η κυρίαρχη οικονομική και πολιτική ελίτ κάμνουν τες δικές του “έξυπνες” κινήσεις για να καλύψουν τις εξόφθαλμες πομπές τους. Με τη συνδρομή (φυσικά) των Μέσων Ενημέρωσης [εκεί κι αν υπάρχει διαπλοκή και κατ’ επέκταση και χειραγώγηση της κοινής γνώμης], έχουν δημιουργήσει/φτιάξει τέτοιες αρνητικές εικόνες για όλους τους πολιτικούς κι έχουν καλλιεργήσει τέτοιες απαξιωτικές γι’ αυτούς απόψεις μέσα στον κόσμο, που αυτός είναι έτοιμος να καταδικάσει [κι αν ήταν δυνατόν και να κρεμμάσει], χωρίς δεύτερη σκέψη όποιον πολιτικό δικαίως ή αδίκως εμπλέκεται τ’ όνομα του σ’ αυτά τα σκάνδαλα... Αυτό το αρνητικό [για τους πολιτικούς] κλίμα συνιστά πλέον μια νέα περιρρέουσα κι άντε ν’ αποδείξεις, μετά που σε πήραν στο στόμα τους ή γράψανε για σένα, ότι δεν είσαι διεφθαρμένος ή/και  δεν έχεις πάρει μίζες. Ο λαός αδυνατώντας να εξηγήσει τη διαφθορά ως φαινόμενο σήψης του καπιταλισμού, απογοητευμένος από το γκρέμισμα του “κυπριακού μοντέλου ευημερίας” και κυρίως αμάθητος να συμμετέχει ως σύνολο σε κοινωνικούς αγώνες, ψάχνει από το καναπέ του για ένοχος, διψά για “αίμα” και εξιλαστήρια θύματα και προσδοκά καταδίκες. Τελευταίο παράδειγμα η αποδοχή χωρίς συζήτηση των ανυπόστατων, κατ’ ΕΜΕΝΑ, κατηγοριών του Βέργα σε βάρος των βουλευτών Πάφου, Φακοντή του ΑΚΕΛ και Σαρίκα της ΕΔΕΚ... [Θα  βγάλουν και τον Βέργα αξιόπιστο μάρτυρα τελικά, όπως εκάμαν τζιαι με τον Λίλλη; Κι όλως παραδόξως(;), οι εργολάβοι που ελάδκιαζαν τους όποιους πολιτικούς, εν θα κατηγορηθούν; Οξά να τους θεωρήσουμε ως τα θύματα σ’ αυτήν την απείρου κάλλους καπιταλιστική ιστορία της αγγελικά πλασμένης αστικής μας κοινωνίας;]... 

[Πάλι καλά ΕΜΕΙΣ εκόψαμε μακριά(!) και δύσκολο να ΜΑΣ πιάσει το κολάνι˙ έχουμε όμως περάσματα από την Πάφο. Λέτε; Πάντως οι αρχαίοι Ημών πρόγονοι λέγανε «κάλλιο να σου βγει τ’ όνομα παρά το μάτι». ΕΓΩ φυσικά προτιμώ να μού βγει τ’ όνομα παρά το μάτι, γιατί αν μού βγει το μάτι ΜΟΥ το καλό -το αριστερό ΜΟΥ δεν βλέπει σχεδόν καθόλου- τότε την έβαψα! Κι οπωσδήποτε τ’ όνομα να μου βγει για κάτι που αξίζει. Ας πούμεν, αν είναι για τα κάλλη καμιάς αιθέριας ύπαρξης, τότε χαλάλι!]... 

{Εδώ θα κάμω μια παρένθεση για μια ΠΙΟ σοβαρή τοποθέτηση: Εν πολλοί «τούτοι» που νομίζουν ότι ανακάλυψαν την ταshινόπιτταν, με τούτη ούλλη την σκανδαλολογία. Πιο πάνω αναφέρθηκα ακροθιγώς στη «διαφθορά ως φαινόμενο σήψης του καπιταλισμού». Και είναι αδιαμφισβήτητο γεγονότος (για ΕΜΑΣ τους μαρξίζοντες) ότι τα σκάνδαλα, οι μίζες, τα λαδώματα, αποτελούν «εικόνα» της καπιταλιστικής «κοινωνίας» και οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτά άνθρωποι είναι παράγωγα της και σίγουρα της «μοιάζουν», όπως γράφει και η ποιήτρια. Είναι, λοιπόν, αφέλεια αλλά και ανοησία για να μην πω και βλακεία να πιστεύουμε πώς τα πράματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά σε μια κοινωνία όπου η κυρίαρχη αξία είναι το χρήμα και το προσωπικό όφελος, εξυψώνεται ο ατομικισμός και η κοινωνική καταξίωση “κερδίζεται” μέσω του πλουτισμού που τις πιο πολλές φορές είναι αθέμιτος}... 

Κι επανέρχομαι στο Vergas’s story...

Κι οφείλω πριν προχωρήσω παρακάτω, να αναγνωρίσω στον Βέργα και μια πολύ σπουδαία ενέργεια: Μόλις, λοιπόν, μπαγλαρώσαμε και τη Σοφία, την καλαμαρού σύζυγο του, Αυτός λύγισε! [Βλέπετε, έδωσε ο καημένος κατά λάθος(!) – με τόσες έγνοιες, πόσα να θυμηθεί κι Αυτός ο έρμος- τον τραπεζικό λογαριασμό της συζύγου του στην Ελλάδα για να εμβάσει σ’ αυτόν ένας καλαμαράς εργολάβος του Αποχετευτικού μια “φιλανθρωπική” εισφορά -έτσι βαφτίζανε ως φαίνεται τις μίζες εκεί στην Πάφο- της τάξεως των 85(!) χιλιάδων ευρώ]... Προφανώς η κυρία Σοφία ήταν και παραμένει ο μεγάλος έρωτας της ζωής τού Βέργα [τι Μαρίες κι άλλες ξανθές ή μελαχρινές φοράδες!] και ποσώς δεν ήθελε να την μπλέξει στα δικαστήρια ένεκα των δικών του λαμογιών, αν και προφανώς και χαιρόταν την ντόλτσε βίτα που τής παρείχαν οι μίζες που έπαιρνε ο σύζυγος της... Είπεν όμως, [ο Βέργας], να πάρει [δικαίως ή αδίκως θα διαφανεί] κι άλλους πολιτικούς και πολιτευτές μαζί του και δη κάποιους που τους είχε και στο στομάχι... Κι είπε κάποια ονόματα άλλων εμπλεκομένων, όμως όλως παραδόξως(;) στα Μέσα και στο διαδίκτυο διέρρευσαν ΜΟΝΟ δύο, τού Φακοντή και τού Σαρίκα - όπως ακούγεται μίλησε και για τους Αβέρωφ και Κάρογιαν... [Τι έχει να πει το Ρικκούιν της Γενικής Εισαγγελίας για τις διαρροές; Ή μήπως στήνει καμιά νέα “Δρομολαξιά”; Λέτε να έχει κάμει καμιά συμφωνία τύπου Λίλλη και με τον Βέργα; Τη σύζυγο του γιατί την αφήσανε χωρίς να την κατηγορήσουν; Α, και παρεμπιπτόντως, φτάνει και η πολύκροτη υπόθεση Λίλλη στο τέλος της. Για να δούμε αν θα βρεθεί δικαστής που θα κρίνει ως αξιόπιστες τις μαρτυρίες των Λίλλη και Φαντούση, που ήταν και οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας. Κυρίως δε τη μαρτυρία του Λίλλη που ήταν και ο εγκέφαλος εκείνης της υπόθεσης απατεωνιάς για την αγοραπωλησία του τουρκοκυπριακού τεμαχίου γης, όταν λάδωνε κι εξαγόραζε ανθρώπους για να κάμει τη δουλειά του]...  

Πού λέτε, ο υπό κατηγορία και τελών υπό κράτηση Βέργας ήταν στο ΔΗΚΟ [ή μήπως είναι ακόμα;] και είχε διεκδικήσει μάλιστα και θέση Αντιπρόεδρου με τη στήριξη του Νικόλα, ενώ ένας πρώην δημοτικός σύμβουλος [κάποιος Μιχαηλίδης που είναι και Μέλος του Πολεοδομικού Συμβουλίου] είναι τού ΔΗΣΥ... Ε, να μην μπλέξουμε και κάνα άτομο από τα άλλα δύο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και την ΕΔΕΚ για να συμπληρωθεί και το puzzle και να εξισορροπηθούν και τα πράματα και να πληρωθούν κι όλα τα ρηθέντα κατά της κομματοκρατίας; Είπεν, λοιπόν, ο Βέργας ότι μίζες πήραν και οι Σαρίκας της ΕΔΕΚ [που διετέλεσε και Δήμαρχος Πάφου, αλλά σήμερα ως Πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών της Βουλής ασχολείται άμεσα με το μεγάλο φαγοπότι στον ΣΑΠΑ – όμως όντας Δήμαρχος μέχρι το 2006, δεν πήρε χαμπάρι τί γινόταν;] και ο Φακοντής του ΑΚΕΛ, ο οποίος ως βουλευτής του ΑΚΕΛ, είχε εγγράψει τον Οκτώβρη του 2012  θέμα στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, στην οποία με συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμούς παρέπεμπε σε κακοδιαχείριση και διασπάθιση δημόσιου χρήματος στον ΣΑΠΑ... Δεν νομίζετε ότι είναι σχιζοφρενικό να επιδίωκε να βκάλει μόνος του τα μάτια του κάμνοντας τες συγκεκριμένες καταγγελίες;  [Δείτε τη σχετική δήλωση του εδώ, κι ένα πιο αναλυτικό ρεπορτάζ πάνω στο θέμα επαέ]... Και οι δύο κάλεσαν την Αστυνομία και τις Ανακριτικές Αρχές να ελέγξουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς και τα περιουσιακά τους στοιχεία...

«Ππουshτούθκια, θα σας σάσω (κανονίσω)», θα είπε προφανώς από μέσα του ο Βέρκας για τους Φακοντή και Σαρίκα. Και βουρούν τώρα «τούτοι» ν’ αποδείξουν μ’ αυτήν την περιρρέουσα ότι δεν είν’ ελέφαντες [δηλ. ότι δεν τα πήραν]... Ας δώσουν οι ίδιοι τα περιουσιακά τους στοιχεία στην δημοσιότητα! Κι αναμένω πρώτα και κύρια από τον Αντρέα Φακοντή, να το κάνει πάραυτα! Προσωπικά θεωρώ τον Φακοντή, παρά το στεγνό κι αγέλαστο του ύφος που ίσως να τον κάμνει απόμακρο, ως έναν από τους πιο διαβασμένους και τεκμηριωμένους βουλευτές του ΑΚΕΛ [μιλά πάντοτε με στοιχεία!] κι αναμένω να λειτουργήσει κι εδώ αναλόγως... 

Απ’ εκεί και πέρα όποιος εβούττησεν το δάχτυλο του μέσα στο μέλι [αν και στην προκειμένη περίπτωση εν μέσ’ στα σκατά που το εβούττησεν], κι ακολούθως το έγλειψεν και το παραέγλειψεν, ΠΡΕΠΕΙ να υποστεί τις συνέπειες και να πληρώσει το αντίτιμο. Την δόξα αλλά και το χρήμα πολλοί ηγάπησαν, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι (σχεδόν) ΚΑΝΕΙΣ δεν επλούτισε με το μεροκάματο του, [με το νυχτοκάματο ίσως καποιοι/κάποιες να έχουν πλουτίσει!]...

{Συμπληρωματικά να αναφέρουμε ότι η Αστυνομία συνέλαβε χτες σε σχέση με το σκάνδαλο στο Αποχετευτικό της Πάφου, ακόμα τρία άτομα μεταξύ των οποίων και τον επικεφαλής της Δημοτικής Ομάδας του ΑΚΕΛ στην Πάφο, Γιώργο Σιαηλή. Δεν τον γνωρίζουμε τον άνθρωπο κι ούτε είμαστε σε θέση να ξέρουμε κατά πόσο αυτός πραγματικά εμπλέκεται στην υπόθεση, αλλά ισχύουν αυτά που αναφέραμε στην μόλις πιο πάνω παράγραφο μας. Δεν χωράει ο όποιος κομματικός πατριωτισμός στον χειρισμό τέτοιων φαινομένων και δη αν σ’ αυτά εμπλέκονται κι άτομα που θέλουν να ονομάζονται Αριστεροί ή/και Ακελικοί...

Έτερος των τριών τελευταίων συλληφθέντων είναι και ο Εκτελεστικός Σύμβουλος (βλέπε ο Ιδιοκτήτης) της Εργοληπτικής Εταιρείας “Νέμεσις”. Η εταιρεία αυτή έχει κατασκευάσει αποχετευτικά σύστημα και σ’ άλλες περιοχές. Κι όπως είδα πριν καιρό στον Τύπο κατηγορούνται και για σοβαρές κακοτεχνίες, όπως ας πούμεν σε κοινότητες στην Περιοχή Κοκκινοχωρίων, όπου τα έργα έγιναν υπό την επίβλεψη του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων. Ο Γενικός Ελεγκτής δεν τα ‘χει ψάξει κι αυτά;}...  

Κλείνοντας με το θέμα αυτό θέλω να τονίσω το εξής: Έστω κι αν δεν αποδειχτούν ουσιαστικές ποινικές ευθύνες [για μίζες και λαδκιάσματα] σε βάρος δημοτικών συμβούλων [πρώην και νυν], ή και βουλευτών ή και του Σαρίκα ως πρώην Δημάρχου Πάφου, για το Αποχετευτικό της Πάφου, αυτοί δεν παύουν να έχουν την πολιτική ευθύνη για όσα τεκταίνονταν κάτω από τη μύτη τους χωρίς να τα παίρνουν πρέφα, ή με την ανοχή, ή ακόμα και τη σιωπηλή έγκριση τους... Γι’ αυτό κι ΟΛΟΙ πρέπει να πάνε σπίτι ΤΟΥΣ! Ελαφρυντικά βρίσκω ΜΟΝΟ στον Φακοντή λόγω των καταγγελιών του το 2012...

************************************

Και λίγα λόγια για ένα βρέφος που γεννήθηκε νεκρό...

Και μια και παραμείναμε στην ωραία, πλην σκατωμένη Πάφο σήμερα [και στην πόλη αλλά και την επαρχία] και μιλήσαμε βασικά για το Αποχετευτικό της, αλλά και για διάφορα άλλα παρεμφερή ζητήματα, να αναφερθούμε και στο τραγικό γεγονός (που συνεβη πριν 2-3 μέρες) με το βρέφος ενός ζευγαριού αλλοδαπών, το οποίο γεννήθηκε νεκρό... 

[Ο άντρας στο ζευγάρι των αλλοδαπών είναι από τη Συρία και η σύζυγος του από τη Βουλγαρία, ίσως δε να ήταν και Αθίγγανη μια και υπάρχουν πολλοί τσιγγάνοι εκ Βουλγαρίας στην Κύπρο]... Η γυναίκα που ήταν στον 7^ο μήνα της εγκυμοσύνης της είχε πάει με τον σύζυγο της στο Νοσοκομείο της Πόλης Χρυσοχούς γιατί ένοιωθε πόνους. Κι επειδή εκεί δεν υπήρχε γυναικολόγος  τους στείλανε να πάνε με το ιδιωτικό αυτοκίνητο τους [αντί με ασθενοφόρο και με τη συνοδεία νοσοκόμας] στο Νοσοκομείο της Πάφου. Καθ’ οδόν φαίνεται πως η γυναίκα είχε αιμορραγία και επήλθε και πρόωρος τοκετός με αποτέλεσμα το βρέφος να γεννηθεί νεκρό.

Κι εμείς διερωτούμαστε: Αν το ζευγάρι ήταν (ελληνο)κύπριοι, ή δυτικοευρωπαίοι πολίτες, κι όχι «φελλάες» [όπως ένας κάτοικος της περιοχής της Πόλης αποκαλεί τους τσιγγάνους και τους αράπηες], έτσι θα ενεργούσαν οι ανευθυνο-υπεύθυνοι του Νοσοκομείου της Πόλης; Και μετά κάποιοι “μη μού άπτου” συμπατριώτες μας, λένε ότι ως λαός δεν έχουμε ρατσιστικά σύνδρομα και δεν κάμνουμε διακρίσεις σε βάρος κάποιων ανθρώπων στη βάση του χρώματος, της θρησκείας, της εθνικότητας, ή των πολιτισμικά χαρακτηριστικών τους... 

Άτε ρεεε, εν ΜΑΣ παρετάτε με τις επιλεκτικές αντιρατσιστικές νευαισθησίες σας!  

Anef_Oriwn

[«σας έχω βαρεθεί» – και τους ξερόλες και τους επιλεκτικά αντιρατσιστές, ιμίshι μου!]

Κυριακή 7/12/2014 

Ανάρτηση 114(!)/2014 [κυπριακή, επίκαιρη, συνεχιζόμενη από την προηγούμενη, υστερογραφική πολιτικο-ποδοσφαιρική, αντιρατσιστική] - Μερικά συμπληρωματικά και υστερογραφικά σχόλια απορρέοντα από την προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ... (Και ολίγα τινά για την ρατσιστική επίθεση των ΑΠΟΕΛηστών σε βάρος του Ποτέ της “Ομόνοιας)”...

Εισαγωγικά

Αρχικά, σκοπός ΜΟΥ ήταν να επανέλθω την επαύριον της δημοσίευσης της προηγούμενης ανάρτησης ΜΟΥ για να παραθέσω 2-3 υστερόγραφα, όπως αυτά ΜΟΎ είχαν προκύψει  εκ των υστέρων στο μυαλό ΜΟΥ. Βασικά σκόπευα να συμπληρώσω με ακόμα λίγα λόγια το κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ, όπως και να κάνω με μερικές άλλες βελτιώσεις και προσθήκες στο αρχικό κείμενο, που παρέλειψα ή ΜΟΎ διέφυγαν (όταν το έγραφα το βράδυ της περασμένης Κυριακής), λόγω και του προχωρημένου της ώρας, αλλά και προφανώς και λόγω βιασύνης και κούρασης... [Και την επαύριον είχα να σηκωθώ πριν τα χαράματα – από  τις τεσσερισήμισι! Όχι δεν θα πήγαινα για κυνήγι!]... Τις συμπληρώσεις αυτές θα μπορούσα να τις παραθέσω και ως σχόλια (ΜΟΥ) κάτω από το κείμενο της προηγούμενης ανάρτησης ΜΟΥ, ή να τις ενσωματώσω ως υστερόγραφα  σ’ αυτήν [όπως αρχικά σκεφτόμουν] αλλά τελικά δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη συγγραφή τους και γι’ αυτό  προτίμησα να κατασκευάσω μια νέα ανάρτηση  και να τα παρουσιάσω εκειδά...

Πάμε, λοιπόν...

********************************

Υστερογραφικά [για την προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ] σχόλια

1. Κατ’ αρχάς ευχόμαστε Περαστικά στον Πρόεδρο και Καλή ΤΟΥ Ανάρρωση... Οι χαώδεις διαφορές ΜΑΣ στις πολιτικές και ιδεολογικές ΜΑΣ προσεγγίσεις ΔΕΝ σημαίνει ότι θέλουμε και το κακό ΤΟΥ... Και πέραν από τις όποιες (μικρο)αστικές γαλαντομίες που επιβάλλουν οι περιστάσεις, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ θα πάψουμε ποτέ να ΤΟΝ κρίνουμε πολιτικά. Γι’ αυτό και παράλληλα με τα «Περαστικά», θα (ΤΟΎ) ευχηθούμε επίσης πέρκι τζιαι φωτίσει ΤΟΝ ο Θεός ΤΟΥ τζιαι παραιτηθεί [τώρα μετά την εγχείρηση] τζιαι πνάσει τζιαι τζιείνος, αλλά τζι’ ΕΜΕΙΣ που τες  νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΤΟΥ και τες πολύκροτες δεσμεύσεις ΤΟΥ. Όχι μόνο χορτάσαμε, αλλά μπουχτίσαμε πια!

Να σημειώσουμε ότι ΕΜΕΙΣ δεν στεκόμαστε στα πρόσωπα [αν είναι καλοί, κακοί, άσχετοι ή αχάπαροι], όταν θα ΤΟΎΣ κρίνουμε, αλλά στις πολιτικές ΤΟΥΣ πρακτικές και ποιους αυτές εξυπηρετούν θεωρώντας ΠΑΝΤΟΤΕ τα πράματα ΤΑΞΙΚΑ. Και τόσο ο Πρόεδρος, όσο και σύσσωμος ο πολιτικός του χώρος [ή η μεγάλη παράταξη του “Δημοκρατικού Συναγερμού”, όπως αρέσκονται νa αποκαλούν εαυτούς], όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν [όπως ας πούμεν ο μακαρίτης ο Μητσόπουλος] δεν παύουν να αποτελούν σήμερα τοστ κύριους εκφραστές στην Κύπρο [τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο] του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού...  

2. Πέραν τούτου, έshει χάζιν να επιστέψετε τη δήλωση του πως αν αποκαλυφτεί δική του εμπλοκή ή εμπλοκή των πρώην συνεταίρων του [βλέπε των νυν και αεί θυγατέρων του] στο πρώην δικηγορικό του γραφείο [όπου ακόμα διατηρείται για προφανείς λόγους η επωνυμία με τ’ όνομα του, δηλ. “Νίκος Χρ. Αναστασιάδης & Συνεργάτες”] στις διαδικασίες για πώληση των Κυπριακών Αερογραμμών, θα παραιτηθεί. Τούτα είπεν τα για τα μμάθκια του κόσμου τζιαι για shεπασσιάν [της όποιας εμπλοκής]...  Άστε που ήταν σαν να έλεγε και στον Γενικό Εισαγγελέα και τον Γενικό Ελεγκτή «μεν τολμήσετε να αποκαλύψετε την όποια εμπλοκή», την οποία όμως ο ίδιος εμμέσως πλην σαφώς παραδέχτηκε...

3. Μια άλλη πτυχή της περιπέτειας υγείας του Προέδρου είναι η επιλογή του να κάμει την εγχείρηση καρδιάς σ’ ένα πανάκριβο νοσοκομείο της Αμερικής και η δήλωση του ότι τα έξοδα για την εγχείρηση του καθώς και τα έξοδα των κύπριων γιατρών που συνοδεύουν εκεί, θα τα καλύψει ο ίδιος... Τι συνάγεται απ’ αυτά για τον απλό άνθρωπο και πολίτη αυτής της χώρας; Μήπως ότι όποιος έχει λεφτά, διασφαλίζει και την υγεία του... Πού πήγαν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις σε προεκλογικά προγράμματα και τα κηρύγματα του για ισότητα, εξάλειψη των κοινωνικών αντιθέσεων και αναβάθμιση της δημόσιας υγείας; Να πούμε το κοινότοπο ότι ο καπιταλισμός των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων κι αντιθέσεων ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει τέτοια κοινωνικά αγαθά;

4. Α, και παρεμπιπτόντως γιατί γράφουμε «μιτροειδής» [με ιώτα] βαλβίδα κι όχι «μητροειδής» [με ήτα];

5. Την περασμένη Κυριακή το απόγευμα έγινε  και το ματς μεταξύ του ευρωπαίου ΑΠΟΕΛ και της “Ομόνοιας” [που κάποτε ήταν “Ομόνοιακκα”] το οποίο κέρδισε τελικά το ΑΠΟΕΛ με 1-0. Παρά τα οικονομικά κι αγωνιστικά προβλήματα της η “Ομόνοια” στάθηκε αρκετά καλά [γενικά έπαιξε καλύτερα από τον μεγάλο αντίπαλο της] και σίγουρα δικαιούταν κάτι παραπάνω˙ είχε τις ευκαιρίες της αλλά δεν κατάφερε να σκοράρει... Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι τηρήθηκε για μια ακόμα φορά η παράδοση που καθιερώθηκε εδώ και χρόνια: Η “Ομόνοια” τελείωσε και φέτος το παιχνίδι με 10(!) παίχτες!!!

6. Σ’ εκείνο όμως που θα ήθελα ιδιαίτερα να σταθώ (σε σχέση με το παιχνίδι της Κυριακής μεταξύ ΑΠΟΕΛ - “Ομόνοιας”) και μάλιστα με βδελυγμία, αποτροπιασμό αλλά και θυμό,  είναι η αισχρή φασίζουσα και έμπλεα ρατσισμού συμπεριφορά των «ανώτερων εκ φύσεως» οπαδών του ΑΠΟΕΛ,

σε βάρος του μαύρου [εκ του Μπενίν] ποδοσφαιριστή της “Ομόνοιας”, Μίκαελ Ποτέ... Αλλά δεν θα πω πολλά όμως... Ως γνωστόν, σε κάποια φάση του ματς όταν ο Ποτέ έχασε κάποια ευκαιρία να σκοράρει οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ [δεν θα τους πω ανεγκέφαλους αλλά ρατσιστές και φασίστες] άρχισαν να τον γιουχαΐζουν ομαδικά αναπαράγοντας [οι πίθηκοι του ΑΠΟΕΛ] κραυγές πίθηκων. Ο Ποτέ αντέδρασε κάμνοντας ο ίδιος κινήσεις πίθηκου, αλλά φιλώντας και το μαύρου χρώματος χέρι του.

Τελικά όπως γράφουν επί του θέματος και οι φίλοι του “Αγκάρρα” Blog: «Η κίνηση του Ποτέ να αντιστρέψει την επίθεση και να μιμηθεί τον πίθηκο ήταν μια έξοχη απάντηση. Τους μίλησε στη γλώσσα τους, την ενστικτώδη, ζωώδη γλώσσα, την μόνη που καταλαβαίνουν. Έβαλε μπροστά τους ένα καθρέφτη»...

[Ο διαιτητής που τα κατά τ’ άλλα με είδεν μ’ άκουσεν τα ρατσιστικά συνθήματα των ΑΠΟΕΛηστών, έδειξε και κίτρινη του Ποτέ]...

7. Και τώρα τι θα γίνει; Το ΑΠΟΕΛ θα την πληρώσει μ’ ένα βαρύ πρόστιμο της τάξης των 200-300 ευρώ(!), ενώ ο Ποτέ θα την ι-γλιππάρει/σκαπουλάρει(!!!) [ο τυχεράκιας] με 5-6 ΜΟΝΟ αγνωστικές τιμωρία...

8. Ας το δώσουν τζιαι φέτος σιόρ [τζιαι που τα τωρά] το Πρωτάθλημα στο ΑΠΟΕΛ να ησυχάσουν τζιαι τζιείνοι τζιαι να μεν νευριάζουμε μ’ ΕΜΕΙΣ! Όχι πως πολυασχολούμαι φέτος [μετά τις ματσαράγκες και τις σκοπιμότητες της διαιτησίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο -στο ματς της “Ομόνοιας” με τη “Δυναμό” Μόσχας, δίπλωσα τα˙ δεν αξίζει ΚΑΧΌΛΛΟΥ το  κόπο], αλλά θωρούμεν μέσα μέσα και κανένα ματσάκι, [τουλάχιστον το πρώτο ημίχρονο], να μεν χαλούμε τζιαι τη γλυτζιάν ΜΑΣ...

Κλείνω με μιαν αφιέρωση σ’ όλους τους ΑΠΟΕΛηστές...

Anef_Oriwn

[υστερογραφώντας περί του Νίκαρου, αλλά και του ρατσισμού των ΑΠΟΕΛηστών]

Πέμπτη 4/12/2014

[της “Αγίας” Βαρβάρας προστάτιδας του βάρβαρου Πυροβολικού˙ θθου Κύριε, φιλάκι(!) τω στόματι ΜΟΥ!]...