Ανάρτηση 183/2013 [προγραμματισμένη, μακροσκελής, επίκαιρη, φιλοσοφημένη, απολογισμική και μάλλον και η τελευταία του 2013] – Σκόρπιες σκέψεις, συνειρμοί και φιλοσοφίες για τις γιορτές, τη χρονιά που φεύγει και την επικαιρότητα...

Παίδες και Κορασίδες,

Shαιρετούμεν(τε)!

Και καλώς εισήλθατε [για μια ακόμα φορά] στο Blog ΜΟΥ! Άλλοι, [προφανώς και οι πιο πολλοί], θα το κάνατε από κεκτημένη συνήθεια και πιθανότατα και ενδιαφέρον ή/και περιέργεια για να δείτε τί γράφω και σήμερα, κάποιοι άλλοι όμως, ίσως γιατί είδατε φως και είπατε να μπείτε για να ρίξετε μια ματιά. Εξ άλλου δεν κοστίζει και τίποτε! Ελεύθερη και δωρεάν είν’ η πρόσβαση και η περιδιάβαση, φτάνει να μην βρίζετε και να μην χυδαιολογείτε...    

Κι επειδή είναι και γιορτάρες μέρες, εν πρώτοις κι ανεξαρτήτως του αν τόσο οι μουσαφίρηδες ΜΑΣ [εδώ στο Blog] όσο κι ΕΜΕΙΣ [οι Blogοδεσπότες] πιστεύουν/πιστεύουμε σε Θεούς, Χριστούς, Αγίους και Παναγίες ή σε Γεννήσεις, Αναστάσεις και άλλα πράματα και θάματα, να ευχηθούμε σ’ ΟΛΟΥΣ [τους προαναφερόμενους],

Χρόνια Πολλά τζιαι Καλά, 

Όμορφα και χαρούμενα να περνάτε [έστω και σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς των καπιταλιστικών κρίσεων και των νεοφιλελεύθερων τροϊκανών και αναστασιαδικών μνημονίων], 

Τζι’ εν τέλει, Ό,τι ποθείτε να το πάθετε!

Η αλήθεια είναι ότι οι ευχές «να ‘ναι ΟΛΟΣ ο κόσμος καλά» και «να περνά ΟΛΟΣ ο κόσμος όμορφα κι ωραία», είναι εξωπραγματικές και ουτοπικές ενώ κάποιες, όπως το «να ΣΑΣ έχει ο Θεός καλά», εμπίπτουν και στη σφαίρα της μεταφυσικής. [Αλήθεια όμως, γιατί να μην μας ΕΧΕΙ καλά;]... Πέραν τούτου,  να σημειώσω ότι οι ευχές [κυρίως αναλόγως του ποιος τις εκφράζει] εμπεριέχουν πίσω από τα ωραία λόγια με τα οποία διανθίζονται και κάμποσο στρουθοκαμηλισμό, ίσως και εθελοτυφλία, αλλά [θα τολμήσω να πω] και υποκρισία. Κι αυτό μπορεί να γίνεται, είτε συνειδητά [ως εκ της θέσεως τους, κάποιοι σαφώς και ΜΑΣ κοροϊδεύουν], είτε γιατί ζώντας στον μικρόκοσμο μας, αδυνατούν να δούν τα κακά, τα στραβά και τ’ άδικα του αγγελικά πλασμένου καπιταλιστικού μας κόσμου...

Κι όντως δεν είναι λίγα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τόσο εδώ στον τόπο μας, όσο και στην γειτονιά μας ή στον κόσμο ευρύτερα. 

Λόγου χάριν [για να σημειώσουμε και μερικά γεγονότα],
1.  Μόλις σήμερα σημειώθηκε πολύνεκρη έκρηξη σε σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Volgograd [παλιά, πριν αποκηρύξουνε τον Στάλιν τη λέγανε Stalingrad] στη νότια Ρωσία, κοντά στην ασταθή περιοχή του Βορείου Καυκάσου. Αποτέλεσμα της έκρηξης ήταν τουλάχιστον 15 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, ενώ αρκετοί άλλοι [τουλάχιστον 50] είναι οι τραυματίες. Και η λίστα των θυμάτων συνεχώς αυξάνεται. Όλα ξεκίνησαν όταν γυναίκα καμικάζι [προφανώς από τις λεγόμενες “μαύρες χήρες”, τις μουσουλμάνες γυναίκες που μάχονται για την αυτονόμηση των περιοχών τους από τη Ρωσσία] πυροδότησε στον σταθμό τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένη... Οι ισλαμιστές τρομοκράτες [θα πουν κάποιοι] ΔΕΝ ησυχάζουν ούτε τις γιορτινές αυτές μέρες... Μα τι περιμένετε θα πουν, αφού ΔΕΝ είναι χριστιανοί, αλλά “βρωμότουρτζιοι”!  

2.  Μια όμως τζι’  αναφερθήκαμε γενικώς στους “βρωμότουρκους”, ας πάμε και στους πραγματικούς τούρκους, αυτούς της γειτονικής μας Τουρκίας, η οποία εδώ και καμιά δεκαπενταριά μέρες συγκλονίζεται από αποκαλύψεις σκανδάλων και συλλήψεις στελεχών της Κυβέρνησης Ερντογάν, αλλά και ξηλώματα [από τον Ερντογάν] της ηγεσίας της Αστυνομίας... Χρόνο δεν έχουμε να κάνουμε ανάλυση της κατάστασης στην Τουρκία, θα ΣΑΣ παραπέμψουμε όμως ΕΔΩ, σε μιαν ανάλυση του τουρκολόγου Νίκου Μούδουρου. Εμείς απλώς να σημειώσουμε ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να επιχαίρουμε για τα χάλια των γειτόνων μας Τούρκων, ούτε ως (ελληνο)Κύπριοι, αλλά ούτε κάποιοι ως Έλληνες. Τα δικά μας να δούμε και να αναφωνήσουμε για μιαν ακόμα φορά ότι τα σκάνδαλα διαφθοράς και λαδωμάτων αποτελούν εγγενή γνωρίσματα του καπιταλισμού. Τώρα θα μου βγείτε από δεξιά και θα μου πείτε ότι και στον τότε “υπαρκτό σοσιαλισμό” δεν ήταν και καλύτερα τα πράματα. Κι εκεί υπήρχαν σκάνδαλα. Οκκέι, όμως αυτό το ζήτημα θα το συζητήσω σε βάθος προσεχώς και σε συνδυασμό μ’ ένα κείμενο και μια σχετικά αναφορά του Χρήστου Αρβανίτη που είδα σήμερα στα “Αποκόμματα” στον “Φιλελεύθερο”... Για την ώρα θα ΣΑΣ παραπέμψω για μιαν πρώτη γεύση στην τελευταία ανάρτηση της Disdaimonaς. 

3. Λίγα λόγια [πιο πολύ με κριτική διάθεση] θα ‘θελα να γράψω και για τον Νέλσον Μαντέλα με αφορμή τον θάνατο του στις 5 του Δεκέμβρη. Όμως νοιώθω ότι θα μακρηγορήσω, γι’ αυτό και θα τ’ αφήσω για ευθετότερο χρόνο, έστω κι αν αυτό γίνει ετεροχρονισμένα... Για την ώρα ρίξτε μια-δυο ματιές σ’ ένα σχετικό κείμενο του Νέου...     

4. Και τώρα πάμε και σε ολίγα τινά από την μακαρία νήσο Κύπρο ΜΑΣ, την νήσο των “Αγίων” [Τραπεζών]... Τα πράματα συνεχίζουν κι εδώ να ΜΗΝ πάνε καλά, ΚΑΘΟΛΟΥ καλά! Παρά τις [τότε] προεκλογικές υποσχέσεις του Προέδρου για «άνοιξη» και για πρασίνισα της «καμένης γης» μας, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε καταχείμωνο. Πέραν του ότι τις τελευταίες μια - δύο μέρες ενέσκηψε καιρός χειμωνιάτικος [κυριολεκτικά], με βροχές, βροντές, αστραπές, χιόνια, χαλάζι και πολλύν κρύο, από την άλλη η οικονομική βαρυχειμωνιά καλά κρατεί με την καπιταλιστική οικονομία σε κρίση, αλλά και παράκρουση και τον Αναστασιάδη Πρόεδρο και τους Τροϊκανούς Υπερπροέδρους. [Πάντως, για το κρύο που προαναφέραμε, να πούμεν ότι αν στο σπίτι έχετε και λίγη θέρμανση για να ζεσταίνεστε, πολύ καλύτερα θα είναι τα πράματα. Διαφορετικά, καθότι κρύο, καιρός για δυο: Δυο κλάτσες, δυο βρακιά, δυο φανέλλες!]...

Κατά τ’ άλλα, στην χώρα ΜΑΣ, στην χώρα αυτή της τερατσιάς και της ελιάς, της πατάτας τζιαι του ροβκιού, 
-   Οι συνομιλίες για το κυπριακό δεν λένε να ξεκινήσουν [κόλλησαν στην προετοιμασία του κοινού ανακοινωθέντος και στις ουκ ολίγες διαφορές που φυσιολογικά ξαναβγήκαν στην επιφάνεια αφού και οι δύο πλευρές πήραν τα πράματα από την αρχή. Άραγε γιατί δεν κάμνει τζιαι καμιά τολμηρή δκιαshελλιάν [βήμα] ο Νίκαρος; Ίντα λαλείς παλιοκουμπάρε Strovolioti τωρά, οξά εν της παπαθκιάς τα ξύλα;

-  Όμως δεν είναι μόνο στο κυπριακό που τα βρήκε σκούρα το Νικούιν... Εδώ τζιαι κάποιες μέρες τζιοιλιοπονούν εκεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο [ακόμα τζιαι στο Τρόοδος εκάμαν συνεδρία] για το ποιους εν να βάλουν στα Διοικητικά Συμβούλια των Ημικρατικών Οργανισμών... Μάλιστα το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ εδώσαν και λίστες με ονόματα. [Ο ΔΗΣΥ προφανώς εψιθύρισεν τα εκλεκτά ονόματα των εκλεκτών του δια στόματος Φούλλη στο δεξί αφτίν του Προέδρου]... Κάπου 800(!!!) τόσα ονόματα, είπαν, πως δόθηκαν στον Πρόεδρο. Μα εν νεν το Νικούιν που εδεσμέφκετουν τζι’ ελάλεν ότι τα νέα Διοικητικά Συμβούλια δεν θα έχουν κομματικό χρώμα; Πάλε, gamoto, έκλωσεν που τες δεσμεύσεις και υποσχέσεις του; Κι είναι κι άγιες και γιορτινές μέρες! Δεν το τύπτει η χριστιανική του συνείδηση και το “Φάντασμα/Πνεύμα των Χριστουγέννων”; Νομίζουμε πως πρέπει να επισκεφτεί τον Αρχιεπίσκοπο [που θα ‘ναι κι ο πνευματικός του!] για να ρίξει ΚΑΜΙΑ εξομολόγηση... [Σε προσεχή ανάρτηση μας -με τον Νέο Χρόνο- θα παραθέσουμε καμιά δεκαριά από τα (ψευτο)«Δεσμεύομαι» του Προέδρου. Απλώς να υπενθυμίσουμε ότι είχε υποσχεθεί στους εργαζόμενους στους Ημικρατικούς “Ιδιωτικοποιήσεις yok”. Κι ο Τρυφωνίδης της CYTAς και του ΔΗΚΟ απόψε στο “Sigma” μιλούσε για αναδιοργάνωση των Ημικρατικών κι ότι δεν θα δεχθούν Ιδιωτικοποιήσεις. Πάλαι περιπαίζουν τον κόσμο!]...

-   Αλλά μια και αναφερθήκαμε πιο πάνω [έστω και ακροθιγώς] στη «χριστιανική συνείδηση» και [επίσης] μια κι αυτές τις μέρες πάει σύννεφο και η φιλολογία για αγάπη και προσφορά, να θυμίσουμε [κυρίως τους εν Χριστώ αδερφούς] πως η Υπηρεσία Μετανάστευσης και η ελληνοχριστιανή προϊστάμενη της [που σίγουρα αυτές μέρες, ως καλή χριστιανή, θα εκκλησιάστηκε κιόλας] ΜΑΣ προστάτευσε ως λαό από μια μιαρή οικογένεια ανήθικων, αλλόθρησκων κι αμαρτωλών μεταναστών.  Την Κυριακή 15 του μηνός παίχτηκε στο Αεροδρόμιο Λάρνακας η τελευταία πράξη του ενός δράματος με αλλοδαπούς μετανάστες, το οποίο που ξεκίνησε εδώ και μήνες στον τόπο μας. Ένα ζευγάρι, με τον άντρα από το Πακιστάν και τη γυναίκα από τη Βουλγαρία κατηγορήθηκε για εικονικό γάμο. Οι δύο όμως υποστήριξαν από την αρχή ότι ο γάμος τους, τον Νοέμβριο 2009, είναι γνήσιος. Μετά το γάμο τους απόκτησαν κι ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε μάλιστα στην Κύπρο. Τον περασμένο Αύγουστο η χριστιανή [όπως είπαμε]  προϊσταμένη της Υπηρεσίας Αλλοδαπών αποφάνθηκε ότι ο γάμος είναι εικονικός και έστειλε τους δύο γονείς στα κρατητήρια αφήνοντας το παιδάκι στους 5 δρόμους. Και στις 15 του Δεκέμβρη επιτέλους το σωθήκαμε από την επικίνδυνη οικογένεια. Η μητέρα και το κοριτσάκι απελάθηκαν στην Βουλγαρία και ο πατέρας στο Πακιστάν. Τους χώρισαν και ησύχασαν. Κι αμέριμνοι και ξέγνοιαστοι γιόρτασαν και τα Χριστούγεννα τους! ΑΣΙΧΤΙΡ ρε, τζιαι όπως την εκαταντήσετε, «γαμώ την πίστην σας», [που λαλεί τζι’ ο Aceras… 

- Εγκρίθηκε, όμως, από τη πλειοψηφία της Βουλής [δηλ. από του βουλευτές του ΔΗΣΥ, του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ] ο φετινός [μνημονιακός και με πολλές περικοπές] προϋπολογισμός. Διερωτούμαι όμως, πώς και μετά που τόσα πετσοκόμματα σε μισθούς, συντάξεις, ωφελήματα και επιδόματα, περιορισμούς στα αναπτυξιακά έργα και μειώσεις των κοντυλιών για την Παιδεία και την Υγεία, γιατί ο προϋπολογισμός ήταν ελλειμματικός... Δεν θα τους κάμει τέττε η Τρόικα; 

-   Επιτέλους βρέθηκε κι ένας διαιτητής που τόλμησε [μετά από ένα ολόκληρο γύρο] να δώσει πέναλτι υπέρ της η “Ομόνοιας” και μάλιστα σε βάρος κυβερνητικής ομάδας [της προσφυγικής  “Ανορθώσεως” Αμμοχώστου]... Τον καημένο τον διαιτητή, τί έχει να τραβήξει! Δεν τον βλέπω να ξαναδιαιτητεύει ματς για  το υπόλοιπο του Πρωταθλήματος. Παρεμπιπτόντως ακούσατε ότι το φετινό Πρωτάθλημα οι φωστήρες της ΚΟΠ το ονόμασαν Πρωτάθλημα “Γλαύκος Κληρίδης”;  Ε, ρε πλακές, αν τελικά [χαλάσει το “συναγερμικό” σύμπαν και] το πιάσει η “ΟΜΌΝΟΙΑ”!

-   Για τον Αθυρόστομο Αρχιεπίσκοπο Ττόμη Ββου ΔΕΝ θα γράψω κάτι, παρ’ όλο που συνεχώς ΜΑΣ δίνει αφορμές και δεν ΜΑΣ αφήνει ν’ αγιάσουμε. [Ούτε ο διάολος στο βρακί μας να ‘τανε!]... Θα σημειώσω μόνο αυτό που είπε στο χριστεπώνυμο ποίμνιο του στην χριστουγεννιάτικη εγκύκλιο του: «Κι ένα μέρος του λαού μας, ως μη ώφειλε, απέκαμε στα μισά του δρόμου και συντάσσεται με την κατοχική δύναμη, φτάνοντας σε πράξεις έσχατης προδοσίας, ξεπουλώντας στον κατακτητή τις κατεχόμενες περιουσίες του»... ΕΓΩ, όμως, ο άσεβης θα διερωτηθώ, το επικείμενο ξεπούλημα της περιουσίας ΜΟΥ [τώρα που απέκαμα] στις [Ιερές για τον Καπιταλισμό] Τράπεζες, τι να ‘ναι; “Εθνική” επιταγή για τη σωτηρία της Πατρίδας;   

****************************************

Φτάνει όμως, με την καταθλιπτική και ίσως κι ανιαρή [για κάποιους τέτοιες μέρες], παράθεση θλιβερών γεγονότων από τη επικαιρότητα... Εξ άλλου, δεν θέλω να ΣΑΣ χαλάσω [περαιτέρω] και τη γιορταστική και χαρούμενη διάθεση με την οποία ετοιμάζεστε να υποδεχτείτε το 2014...

Κλείνοντας να σημειώσω ότι, κατά που θωρώ [και διαισθάνομαι] αυτή μου ανάρτηση, θα ‘ναι και η τελευταία για το 2013. Δεν με βλέπω να ετοιμάζω άλλη. Αρκετές [183(!!!) με τη σημερινή] έκαμα για φέτος! [Θα δούμε για νέες αναρτήσεις με τη νέα χρονιά, αν δεν πάμε γι’ άλλα]...

Άνεργος κι άεργος ως κατά τους πιο πολλούς μήνες της φετινής χρονιάς [που μας αποχαιρετά εντός των ημερών] είχα μπόλικο χρόνο στη διάθεση μου για συγγραφική δραστηριότητα. Και υπήρξα όντως παραγωγικός. Εκατόν ογδόντα και τρεις (183) αναρτήσεις [συνοδευόμενες από κάπου 1900(!) σχόλια] δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ λίγη δουλειά [στην ουσία είναι αριθμός που αποτελεί ρεκόρ από ιδρύσεως του Blog!], χώρια ένα σωρό ημιτελή συγγράμματα ή απλές σημειώσεις, με σκέψεις και ιδέες που εμπνεόταν και γεννούσε το [θηλυκό] μυαλό μου. Τα κατέγραφα ατάκτως εδώ κι εκεί και συνήθως με ορνιθοσκαλίσματα, ενίοτε και καθώς οδηγούσα γιατί προφανώς μετά θα τα ξεχνούσα. Όσες από τις σημειώσεις ή τα πρόχειρα πονήματα μου δεν τα επεξεργάστηκα και δεν τα μετέτρεψα σε ολοκληρωμένα κείμενα [με σκοπό, κυρίως, να τα αναρτήσω εδώ στο Blog ΜΟΥ], τούτα κείνται ακατάστατα σε κόλλες, δεφτέρια και κιτάπια. Άγνωστο το μέλλον και η τελική κατάληξη τους. [Κάποτε δυσκολεύομαι κι ΕΓΩ να τα διαβάσω]... 

Τέτοιες εποχές πιο παλιά όταν τα οικονομικά της Οικογένειας ήταν ανθηρά συνήθιζα να αφιερώνω ένα κοντύλι της τάξεως των 150-180 ευρώ για την αγορά βιβλίων. Μερικά ήταν για δώρα συνήθως σε παιδιά, αλλά τα πιο πολλά ήταν για την πάρτη ΜΟΥ. Τα εντόπιζα από πριν και περίμενα τις Γιορτές για να τ’ αγοράσω για να μην ΜΟΥ φωνάζουν ότι ξοδεύομαι εκτός εποχής. Τα ‘κανα δώρο στον Εαυτό ΜΟΥ! Πέρσι το κοντύλι αυτό περιορίστηκε κατά πολύ, ενώ για φέτος δεν βλέπω να διαθέτω πάνω από 15-20 ευρωπουλλάκια.  Σήμερα στον “Πολίτη”, στη σελίδα του “Θουκύ” [που λέγεται ότι γράφεται από τον Διονύση Διονυσίου] προτείνονταν στους αναγνώστες της εφημερίδας και κάποια βιβλία. Πρώτο και καλύτερο το “Τουρκοκύπριοι – από το περιθώριο σον συνεταιρισμό (1923-1960)”, του Σώτου Κτωρή, το οποίο είχα στα υπ’ όψη μου για ν’ αγοράσω. Ξέρετε όμως πόσα είναι η τιμή του σε βιβλιοπωλείο όπου το έψαξα; 43(!) ολόκληρα ευρώ [χωρίς έκπτωση]!  Μα εν σοβαροί, συγγραφέας και εκδότες; Ένα άλλο βιβλίο που είχα σημειώσει για να πάρω είναι την [αυτοβιογραφική] “Οδύσσεια” του Γιώργου Βασίλειου. Αλλά κι αυτό τιμάται καμιά 30ρια ευρώ! Φέτος μάλλον θα τη βγάλουμε χωρίς νέα  βιβλία. Ή μάλλον θα πάω να πάρω το “Υλισμός και εμπειριοκριτισμός”  του Λένιν...

Αυτά, λοιπόν, σ’ αυτήν την [μάλλον] τελευταία για φέτος ανάρτηση μου. Θα τα πούμε από χρόνου, με Υγεία...

Anef_Oriwn

[καλά κι όμορφα να υποδεχτούμε τη Νέα Χρονιά˙ και δύναμη πολλή κι αντοχές γερές γιατί θα μας χρειαστούν στους αγώνες που έπονται, κατά το 2014!]

Κυριακή 29/12/2013

Ανάρτηση 182/2013 [προγραμματισμένη, εξ αφορμής των Χριστουγέννων, επικριτική για τους “Γρισκιανούς”, κυπριακή, λαικο-ποιητική και Λιασιδική] – Για τους «Φαρισαίους Γρισκιανούς»...

Εισαγωγικά

Χριστούγεννα αύριο και οι [ελληνοκύπριοι] γρισκιανοί, και οι πραγματικοί και οι υποτιθέμενοι και οι παίζοντες τον ρόλο αυτό, θα συνωστισθούν στες νεκκλισσιές για να “υμνήσουν” «τη γέννηση του Θεανθρώπου» [όπως τον αποκαλούν]... Αρκετοί απ’ αυτούς θα μεταλάβουν κιόλας. Είναι κι αυτό μέρος της όλης θρησκευτικής διαδικασίας [και για τους καλούς, αλλά και τους “καλούς” γρισκιανούς]...    

Εμείς [δηλ. ΕΓΩ και η Αφεντομουτσουνάρα μου], γκιαούρηδες όντες, θα περιοριστούμε στο καθαρά υλιστικό κομμάτι αυτής της χριστιανικής [λέμε τώρα] γιορτής. [Θα αφήσουμε το πνευματικό σ’ αυτούς στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πριν]...   Θα επισκεφτούμε τους συγγενείς και φίλους που γιορτάζουν [τους Χριστάκηδες, τους Τάκηδες, τις Χριστίνες και τις Χριστούλλες] και θα τους ευχηθούμε για τη γιορτή τους. [Χρόνια τους Πολλά]...

Όλο και κάτι θα ΜΑΣ κεράσουν εκεί [συνήθως ποτά και γλυκά], ενώ κάπου θα ΜΑΣ τραπεζώσουν κιόλας. [Έτσι είθισται σε κάποια από τα σπίτια που συνηθίζουμε καθεχρονικά επισκεφτόμαστε κι όπου πηγαίνουμε είτε από μόνοι μας, είτε ως καλεσμένοι]... Στο τραπέζι σίγουρα δεν θα απουσιάζει το αρνί ya το ρίφι [βραστό, ψητό ή σούβλα – στο σπίτι το κάνουμε κι αυγολέμονο, ενώ στο πατρικό μου η Μάνα το ‘κανε και καππάμα], ενώ κάπου μπορεί να πετύχουμε και λαόν ξιθκιάν, ή/και περτίτζια στα κάρβουνα ή τζιαι τζιήκλες, ή ακόμα τζιαι [σσιγααά, μην μας ακούσουν!] αμπελοπούλια... Δύσκολες όμως, οι εποχές για “πρίγκιπες” και λάτρεις του καλού και εκλεκτού φαγητού!  

Σίγουρα οι γιορτές αυτές [όπως και το Πάσχα] ΔΕΝ μ’ αγγίζουν ΚΑΘΟΛΟΥ από θρησκευτικής άποψης. ΜΑΣ δίνουν όμως, την ευκαιρία για οικογενειακές και φιλικές συνάξεις και ευχάριστες στιγμές με καλή παρέα, φαγητό και ποτό.

Χαλεποί μεν οι καιροί κι οι οικονομικές δυσκολίες πολλές, αλλά η φτώσσια θέλει καλοπέρασην! Μπορεί να μην κάναμε ψώνια [ή να κάναμε κάποια, αλλά πολύ συντηρητικά και χωρίς σπάταλες και υπερβολές  – πολλοί είναι που δεν έχουν δουλειά  ή που δεν πήραν 13^ο, για να ‘χουν και λεφτά για να ψωνίσουν], όμως ας μην μιζεριάζουμεν! Νομίζω ότι θα τα βολέψουμε και θα φάμε και φέτος και το αρνίν, ή το ρίφιν, ή την γαλοπούλα μας και θα πιούμε το κρασί, τη ζιβανία ή το ουίσκι μας... [Το ουίσκι εν τελικά πιο φτηνό που την ζιβανία!]...   

“Κι επί γης ειρήνη”, το μήνυμα των Χριστουγέννων, ΜΑΣ λένε οι κάθε λογής Γρισκιανοί. Κι ΟΛΟΙ μιλάνε για αγάπη και ειρήνη! Πολλοί είν’ αυτοί που αυτές τις μέρες νοιώθουν έντονα και το αίσθημα ή την ανάγκη για προσφορά προς τους δυσπραγούντες συνάνθρωπους μας. Αναλαμβάνουν δε [οι ευαίσθητοι και φιλάνθρωποι] και φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες με σκοπό να βοηθήσουν κάποιους από τους έχοντες ανάγκη. Η φιλανθρωπία όμως, ΔΕΝ δίνει λύσεις, ή μάλλον βοηθά κάποιους για πολύ λίγες μέρες. [Και κάνει μερικούς να νομίζουν ότι έχουν εξασφαλίσει μια θέση στον Παράδεισο]. Δυστυχώς η φτώχεια και η ανέχεια δεν εξαλείφονται με φιλανθρωπίες. Κι είναι στρουθοκαμηλισμός, αλλά και υποκριτικό να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Γιατί όπως λαλεί τζι’ ο Παύλος Λιασίδης σ’ ένα ποίημα του, «οι ψευτοβοήθειες κάθε κυρίου δόξη, ενι μια τρύπα στο νερό, τζι εφεύρεσις τους κλέφτες»... 

Όμως, δεν είναι μόνο η φιλανθρωπία  που συνιστά [χριστιανική] υποκρισία. Κρίνουμε [ΕΓΩ και η Αφεντομουτσουνάρα μου - προσωπικά ΔΕΝ ακολουθώ τη βιβλική κρίση «μην κρίνεις ίνα μην κριθείς»], ότι έμπλεα υποκρισίας είναι και η καθημερινή ζωή πολλών που θεωρούν Εαυτούς [καλούς] Χριστιανούς και κάνουν μεγάλους σταυρούς όταν πανε εκκλησιά, αλλά ο βίος και η πολιτεία τους κάθε άλλο από χριστιανική είναι. Όμως πιο καλά θα ΜΑΣ τα πει ο Παύλος Λιασίδης σε ποίημα του «χαρισμένον στους φαρισαίους γρισκιανους», το οποίο παραθέτουμε αμέσως πιο κάτω...   

*******************************

ΧΑΡΙΣΜΕΝΟΝ ΣΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΥΣ ΓΡΙΣΚΙΑΝΟΥΣ

[του Παύλου Λιασίδη τού Μέγα]

Α γρισκιανοί, που τον Θεόν εν έσσιετ’ άλλον θέμαν,

της Παραδείσου τα κλειδκιά θαρκέστε πως κρατείτε

τζαι τους αρκάτες, τους φτωχούς, που πολεμούν το ψέμαν, αθεϊστές, κομμουνιστές, ζαρβάζους τους λαλείτε.

Φοούμαι στα υστερινά η μούζη εννά σας μείνει,

σαν μανιερεύκεστε, φτωσσιοί, πως είσαστιν δεξιά του,

αν νέν’ σαν μες στην εκκλησσιάν που στέκει που ‘ννά κρίνει,

εννά ρτωθείτε, θώρε χα!... ποτζιεί πόν’ τα ζαρβά του.

Αχ! κρίμα ‘ς τες νηστείες σας τζιαι τ’ ανεμαλλιαρκά σας,

τες αγρυπνίες, τους σταυρούς τζιαι τες μετάνοιες σας,

τους τακτικούς απόδειπνους τα συγνοσπερινά σας,

αν νέν’ τζιαι φανερώσει τες μαυρόψες τες ψυσσιές σας.

Σαν να θωρώ την δίκην σας, τον Πλάστην θυμωμένον,

βρε κατσόσσιοιροι, να λαλεί, για σας τους εναντίους,

το ψέμαν βίρα τζι’ έσφαζεν τον κάθε ξυπνημένον

τζι’ εσείς σταυρούς στες εκκλησιές, προσσιύνημαν αΐους.

Πόσοι που σας επήασιν για μέναν εξορίαν;

πόσοι επήαν φυλακήν τζιαι ποιοι εκρεμμαστήκαν;

τζι’ εις κάθε λέξην μιαν γροδκιάν πα’ στο ταβλίν εδίαν,

σαν να θωρώ τες όψες σας πώς εκαταντηθήκαν...

Τότε λαλεί τους άθεους – τους κατά σας – σκορπίστε

μέσα στο φως τ’ αληθινόν τζι’ εσείς με τζιείντο χάος.

Ό,τι εσπείρετε στην γην, στους ουρανούς θερίστε

Τζι’ εκλαψεν που το τζιήσσιν σας της λύπης κουκκουφκιάος. 

Anef_Oriwn

[διαβάζει Λιασίδη κι εύχεται Καλές Γιορτές σ’ όλους τους επισκέπτες του Blog]

Τρίτη 24/12/2013

[παραμονή Χριστουγέννων]

******************************

Υστερόγραφον 25/12/2013 – 10:20 π.μ.

Μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση με θέμα την “ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ” θα βρείτε στο “Παντός Καιρού”

Blog του Μιχάλη Μιχαήλ πατώντας στο link http://mihalismihail.blogspot.com/2013/12/blog-post_24.html…

Επίσης ενδιαφέρον είναι ένα σχόλιο που κατάθεσε εκεί ο φίλος Σολιάτης [link: http://mihalismihail.blogspot.com/2013/12/blog-post_24.html?showComment=1387914708222#c438760350928952815] στο οποίο πολύ εύλογα θέτει το ζήτημα της [ανύπαρκτης] ιστορικότητας του Χριστού...

Anef_Oriwn

25/12/2013 

Ανάρτηση 181/2013 [επίκαιρη, ΑΚΕΛική, ανανεωτική, σχολιογραφική] – Δυο λόγια για τις αλλαγές και ανακατατάξεις στην ηγετική πυραμίδα του ΑΚΕΛ... Κι ένα σχετικό υστερόγραφο...

Δεν θα επικεντρωθούμε [το Πολιτμπιουρό του Blog, δηλ. ΕΓΩ και η Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ] στα πρόσωπα [από την ηγεσία του ΑΚΕΛ] που συνταξιοδοτήθηκαν και έφυγαν, ή/και αντικαταστάθηκαν, ή [όπως κάποιοι λένε ή υποβάλλουν] τους εξανάγκασαν σε παραίτηση. Το τελευταίο λέγεται κι ακούγεται κυρίως για τον Νίκο Κατσουρίδη. Κάποιοι “ψιθυριστές” μάλιστα προχώρησαν να πουν ή/και να υποβάλλουν ότι ο Κατσουρίδης “φαγώθηκε” μετά από παρεμβάσεις του Χριστόφια. Γιατί όμως [διερωτούμαι ΕΓΩ, ο “ρομαντικά αφελής”] να προβεί σε κάτι τέτοιο και μάλιστα αυτήν την εποχή;

Ούτε και θ’ ασχοληθούμε μ’ αυτούς που προήχθησαν [μετά από ψηφοφορία στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος] τζι’ ήρταν τζι’ αντικατέστησαν τους πρώτους, ή με όσους δεν τα κατάφεραν να εκλέγουν στα πόστα για τα οποία υπέβαλαν υποψηφιότητα.      

Αυτή ΜΑΣ την παρέμβαση την κάνουμε βασικά για να  σημειώσουμε ότι η υπέρμετρη ενασχόληση με τα πρόσωπα που αποτελούν την ηγεσία ενός κόμματος [ακόμα κι Αριστερού],  αποτελεί (μικρο)αστική πολιτική εσωστρέφεια κι αφορά πρώτα και κύρια τα προσωποπαγή [αστικά] κόμματα, που ψάχνουν ηγέτες Μεσσίες και δεν δίνουν και τόση σημασία στις συλλογικές αποφάσεις και δράσεις. Η συλλογικότητα αποτελεί γνώρισμα των Αριστερών και δη των Κομμουνιστικών κομμάτων.   

Κι όπως χαρακτηριστικά έγραφα στην ανάρτηση μου με αρ. 31/2013 μεταξύ του πρώτου και δευτέρου γύρου των Προεδρικών εκλογών του περασμένου Φεβράρη: 

«Σ’ ένα Αριστερό χώρο, ή ως Αριστεροί,

- έχουμε πυξίδα και καθοδηγούμαστε από Προγράμματα που συλλογικά επεξεργαζόμαστε και διαμορφώνουμε [κι όχι από πεφωτισμένους ηγέτες],

- αναλαμβάνουμε συλλογικά δράσεις για να διεκδικήσουμε ό,τι μας αναλογεί, όπως επίσης αναλαμβάνουμε συλλογικά και τις ευθύνες για τυχόν λάθη και παραλείψεις...»

[Να σημειώσω ότι αυτήν την εσωστρέφεια την παρατηρήσαμε τελευταία και στο ΔΗΚΟ στις εκλογές για την Προεδρία του Κόμματος και με την εκλογή τελικά στο πόστο του Προέδρου του Νικόλα Παπαδόπουλου και τη μη επανεκλογή του Μάριου Κάρογιαν και τις απείρου κάλλους συναγωνιστικά “φιλοφρονήσεις” που αντάλλαξαν προεκλογικά μεταξύ τους. Τη Δευτέρα το πρωί,  μετά την εκλογή του Νικόλα, ένας πολύ καλός φίλος με τον οποίο μίλησα στο τηλέφωνο μού είπε χαρακτηριστικά: «Επέψαμεν τον έσσω του τον Αρμένη»! Για την ιστορία να αναφέρω ότι προσωπικά δεν περίμενα την εκλογή του Παπαδοπουλλουθκιού! Πίστευα ότι εύκολα ή δύσκολα, θα κέρδιζε ο Κκάρογιαν]...

Για ΕΜΑΣ τους Αριστερούς ΔΕΝ έχουν και τόση σημασία τα πρόσωπα που ηγούνται των Αριστερών Κομμάτων, αλλά τι προγράμματα και τι πολιτικές έχουν εγκρίνει/υιοθετήσει στα συλλογικά τους όργανα κι ακολουθούν. Γι’ αυτό και προσωπικά θεωρώ ότι πιο πολλή σημασία θα έχουν οι αποφάσεις του ΑΚΕΛ πάνω μια σειρά ζητημάτων [όπως το κυπριακό, η ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του Κόμματος και ο μαρξιστικο-λενινιστικός του προσανατολισμός, η διεκδίκηση και διαχείριση της εξουσίας σε συνθήκες καπιταλισμού, η πολιτική των συμμαχιών και δη με κεντροδεξιές και κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις για κατάκτηση της αστικής εξουσίας κ.ά.] που θα παρθούν στο επικείμενο Προγραμματικό του Συνέδριο τον Φεβράρη, παρά οι χτεσινές αλλαγές σε ηγετικά πόστα. Τώρα αν τα δύο είναι αλληλένδετα ο χρόνος θα δείξει... 

Πέραν των πιο πάνω και με αφορμή κι ένα σχετικό με τις αλλαγές στο ΑΚΕΛ κείμενο της Disdaimonaς με τίτλο “Ανανέωση Πέντε Αστέρων” θα ‘θελα να συμπληρώσω [με προβληματισμό και ερωτηματικά] και τα εξής, χωρίς κατ’ ανάγκη να θεωρείται ότι απαντώ στην ίδια την Disdaimona. [Εξ άλλου το κείμενο μου ξεκίνησα να το γράφω πριν δω το δικό της]:

1. Πρώτον, διερωτούμαι αν δεν αναλάμβαναν οι συγκεκριμένοι [ή έστω κι εκείνοι που δεν κατάφεραν να εκλέγουν] τις κενωθείσες θέσεις στη Κεντρική Γραμματεία και το Πολιτικό Γραφείο, ποιοι θα τις αναλάμβαναν. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που παραμερίστηκαν ή περιθωριοποιήθηκαν; Άλλο αν έχουμε την άποψη ότι «... η σημερινή ανανεωμένη ηγεσία του κόμματος δεν διαθέτει καμιά κατάλληλη παιδεία, στοιχειωδώς πρέπουσα για ένα εργατικό υποτίθεται κόμμα». Είναι όμως το ΑΚΕΛ καθαρά «εργατικό κόμμα»;

2. Γιατί υποβαθμίζουμε τη σημασία της επικοινωνιακής πολιτικής μέσα από τα ΜΜΕ και χλευάζουμε, ή/και απαξιούμε τη σημαντικότητα της παρουσίας των ΑΚΕΛικών στελεχών στα ΜΜΕ και δη στις «κόντρες [τους] με τους αστούς»; Στην Ελλάδα, λόγω χάριν, οι «κόντρες» του Παφίλη, του Μπογιόπουλου, της Μπαλού, ή της Κανέλλη με πολιτικούς τους αντίπαλους, δεν ανεβάζουν το κύρος, την αξιοπιστία και την τάση [μέσα στην κοινωνία] για αποδοχή των θέσεων του ΚΚΕ;

3. Νομίζω και χρήσιμο και παραγωγικό είναι αντί να θεωρητικολογούμε να δούμε επιτέλους τι στην πράξη [μέσα από μια έρευνα]  «τί ζητούν στο ΑΚΕΛ [...] οι ψηφοφόροι του κόμματος [και γιατί] είναι αποξενωμένοι λόγω των επιλογών του κόμματος...»

**************************************

Τέλος, για την ιστορία να αναφέρουμε ότι αποχώρησαν [με ηλικιακά κριτήρια, δηλ. για λόγους συνταξιοδότησης, όπως είπαν] από την Κεντρική Γραμματεία του ΑΚΕΛ οι Νίκος Κατσουρίδης, Γιαννάκης Κολοκασίδης, Φανής Χριστοδούλου και  Βενιζέλος Ζαννέττος. Στις θέσεις τους εκλέγηκαν οι Νίκος Ιωάννου (Πόλεμος), Γιώργος Λουκαΐδης, Νεοκλής Συλικιώτης και  Στέφανος Στεφάνου. [Δεν εκλέγηκε ο Σταύρος Ευαγόρου]. Τα υπόλοιπα τρία μέλη της Γραμματείας είναι οι Άντρος Κυπριανού, Πάμπης Κυρίτσης και Χρήστος Αλέκου. Στο Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος εκλέγηκαν οι Γιώργος Λουκαΐδης [και πάραυτα εκλέγηκε και στην Κεντρική Γραμματεία], Τουμάζος Τσιελεπής [καιρός ήταν!], Γιώργος Γεωργίου [Επαρχιακός Γραμματέας Λεμεσού], Χρυστάλλα Αντωνίου [Επαρχιακή Γραμματέας Λάρνακας] και Χρίστος Χριστοφίδης [υπεύθυνος του Γραφείου Παιδείας του Κόμματος]. [Υπήρχαν ακόμα 5 υποψήφιοι: οι Άριστος Δαμιανού, ο Πανίκος Χάμπας της ΕΚΑ, ο Αντώνης Νεοφύτου της ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ, η Σκευη Κουκουμά της ΠΟΓΟ και ο Σταύρος Γερολατσιήτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης]...

Ο Νίκος Κατσουρίδης αποχωρεί κι από Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματος. [Αφού δεν τον “ήθελαν” στην Γραμματεία ή έστω στο Πολιτικό Γραφείο, προφανώς αποφάσισε να φύγει κι από Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Όπως ψιθυρίζεται και διαδίδεται θ’ αντικατασταθεί από τον Γιώργο Λουκαΐδη]...    

 

Anef_Oriwn

[σχολιάζοντας τις αλλαγές στην ηγεσία του ΑΚΕΛ]
Σάββατο 21/12/2013

*********************************

Υστερόγραφον 22/12/2013 – 3:55 μ.μ.

Να συμπληρώσω ότι, 

1. από το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ αποχώρησε λόγω συνταξιοδότησης και ο πρώην Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Λεμεσού Νίκος Πέτρου. [Δεν γνωρίζω και πολλά για τα ΑΚΕΛικά δρώμενα της Λεμεσού, αλλά έχω την αίσθηση και την εντύπωση ότι η θητεία του Νίκου Πέτρου δεν ήταν και τόσο ευδόκιμη]...

2.  από το Πολιτικό Γραφείο όμως ΔΕΝ αποχώρησε [δεν το ήθελε φαίνεται] η Αντρούλλα Γκιούρωφ [πρώην Διευθύντρια της “Χαραυγής”] αν και συνταξιοδοτήθηκε από την εφημερίδα... 

3.  μέλος του Πολιτικού Γραφείου πρέπει να είναι ήδη και ο “νεαρός” Χρύσανθος Ζαννέττου [γιος του Βενιζέλου Ζαννέττου], Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου  εδώ κι 6-7 μήνες. 

4. και τον Νίκο Κατσουρίδη δεν τον συνταξιοδοτείς με τίποτα πολιτικά!  

Anef_Oriwn
22/12/2013 

Ανάρτηση 180/2013 [επίκαιρη, Irish, οικονομικο-πολιτική, αντι-μνημονιακή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Κώστα Χριστοδουλίδη για τη (δήθεν) έξοδο της Ιρλανδίας από τα μνημόνια...

Εισαγωγικά:

Η Ιρλανδία είναι η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που βγήκε από το Μνημόνιο, όπως διατυμπανίζουν εδώ και μερικές μέρες, εν χορδαίς [ή μήπως και εν πορδαίς -δεν είμαι σίγουρος] και οργάνοις, κάποιοι κολαούζοι της Τρόικας. Κι έτσι “βγήκε” [ξανά] και στις αγορές. Άλλοι όμως, λένε πως η λιτότητα παραμένει και “καλά” κρατεί! Τ’ άκουσα [τα καλά νέα] κι εγώ χτες, νομίζω κατά τη συζήτηση των προϋπολογισμών στη Βουλή ΜΑΣ! [Δεν θυμάμαι από ποιον ποιους˙ το πιο πιθανόν από τον Χαρούλη, τον Υπουργό των Οικονομικών ΜΑΣ. Μέσα στην τρελή χαρά αυτό το πιδί –όνομα και πράμα, που λέει κι λόγος! Περάσαμε τα δύσκολα, είπε και πάμε ολοταχώς για καλύτερες μέρες; Μάλλον «την κότσσιηνην Πέφτην»! Άστε που δεν διευκρίνισε για ποιους και για πόσους ήρθαν έρχονται τα καλύτερα]

Γι’ αυτό, λοιπόν, και σήμερα, λοιπόν, που “έπεσα” πάνω σ’ ενα σχετικό με την Ιρλανδέζικη κρίση άρθρο του Κώστα Χριστοδουλίδη [ενός νεώτερου ΑΚΕΛικού στελέχους] σκέφτηκα [κι ακολούθως αποφάσισα] να ΣΑΣ το παραθέσω [προς γνώση και επιμόρφωση] πιο κάτω... 

Σε [δικά ΜΟΥ] σχόλια ΔΕΝ θα προβώ [για την ώρα]...

*******************************

Ιρλανδία και Κύπρος, μαθήματα από το μέλλον

[του Κώστα Χριστοδουλίδη, μέλους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και του Γραφείου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Κόμματος, “Σημερινή” 18/12/2013 – link: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/585788]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου. Επίσης δικά μου είναι και τα σχόλια και τα ερωτήματα με κόκκινο χρήμα μέσα στις αγκύλες}…

Η Κύπρος βρίσκεται σε Μνημόνιο, και η Κυβέρνηση απαιτεί και εφαρμόζει πιστή τήρηση του Μνημονίου. Υπόσχεται τον παράδεισο. Τι δείχνει το υπόδειγμα [ερώτημα αντιγραφέα: μήπως παράδειγμα θέλει να πει;] της Ιρλανδίας, η οποία «εξέρχεται» επίσημα από το Μνημονιακό Πρόγραμμα που εκπνέει; Ο ιρλανδικός λαός βομβαρδίζεται κυριολεκτικά από τη μυθολογία της εξόδου από το Μνημόνιο με την Τρόικα. Και όχι μόνο οι Ιρλανδοί, αφού την επιτυχία της εκπνοής του Μνημονίου στη χώρα των Κελτών θα ακολουθήσει ένας συρφετός προπαγάνδας, για την αποσιώπηση των προβλημάτων στους λαούς από τα Μνημόνια, που επιβάλλουν τα κυρίαρχα συμφέροντα. [Σημείωση ΕΜΟΥ του Ιστολόγου: Ήδη ΜΑΣ το σερβίρουν ως ακατέργαστη τροφή εδώ στην Κύπρο, με σκοπό μάλιστα να την καταπιούμε αμάσητη!]... Μήπως οι κοινωνικές συνέπειες που έχει υποστεί ο ιρλανδικός λαός αντισταθμίζονται από την είσοδο της Ιρλανδίας στις λεγόμενες αγορές; Με λίγα λόγια, το Μνημόνιο άξιζε τον κόπο; Είναι τα πράγματα έτσι όπως ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός Έντα Κένι είπε, ότι δηλαδή «αποκαταστάθηκε το καλό όνομα και η αξιοπιστία της Ιρλανδίας»; Ας μελετήσουμε την κατάσταση.

Η κατάσταση

1. Ο ιρλανδικός λαός πλήρωσε 64 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσει εκείνους που τον βούλιαξαν στην κρίση, τις Τράπεζες. Οι Τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ιρλανδία, συνδεδεμένες από τη μια με τα λεγόμενα τοξικά προϊόντα και υπερφορτωμένες ανοίγματα δανείων που θα απέφεραν κέρδη, και από την άλλη με τη φούσκα της ακίνητης περιουσίας, πρέπει μέχρι την επόμενη χρονιά να βρουν τρόπο να ανακτήσουν ακόμα μεγαλύτερα κεφάλαια. Πώς θα το επιτύχουν αυτό, αν όχι με τις ίδιες συνταγές συσσώρευσης κεφαλαίου, που οδήγησαν στην οξυμμένη κρίση; Επιπρόσθετα, 17% των ενυπόθηκων δανείων είναι μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Θα αντέξουν οι Τράπεζες χωρίς κατασχέσεις κατοικιών και ακινήτων;

2. Όπως παραδέχτηκε ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός, πριν από τρία χρόνια και για κάθε εβδομάδα, χάνονταν 1600 θέσεις εργασίας. Η Ιρλανδία είναι στην κορυφή της λίστας κατ’ αναλογία με τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, που προ του φάσματος της λιμοκτονίας λόγω ανεργίας, μεταναστεύουν. Έχασε 125.000 από το χρυσό της απόθεμα, τους νέους.

3. Με οκτώ μνημονιακούς προϋπολογισμούς στην πλάτη του ιρλανδικού λαού, το 40% των πόρων που μεταβιβάζονται σε πολιτική στήριξης των ευάλωτων ομάδων χάθηκε. Το 29,4% του πληθυσμού της χώρας ανήκουν πλέον στην τάξη των φτωχών, με βάση τις στατιστικές της Ε.Ε. Πρόκειται για έναν από τους πιο αρνητικούς δείκτες σε όλη την Ευρωζώνη. Οι Ιρλανδοί σήμερα είναι ο λαός με τους περισσότερους ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχιας στην Ευρωζώνη, με την εξαίρεση της Ελλάδας. Η σκληρή λιτότητα, που εφαρμόζει η κυβέρνηση των Ιρλανδών στα χρόνια της Τρόικας, λαμβάνει δραματικές διαστάσεις ειδικά για τους ανέργους, αφού μειώνεται κατά τρεις μήνες το δικαίωμα για ανεργιακό επίδομα σε ορισμένες κατηγορίες, ανάλογα με τις συνεισφορές. Η αντίφαση είναι οφθαλμοφανής. Μια πολιτική που προκαλεί τη μεγάλη ανεργία, στο τέλος «πληρώνει» τους ανέργους περικόπτοντας επιπλέον δικαιώματα.

4. Στην Ιρλανδία δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών, με προμετωπίδα τη μείωση των κρατικών δαπανών. Περικόπηκαν 7 δις ευρώ από μειώσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, πέραν της μείωσης λειτουργικών εξόδων. Η πολιτική λιτότητας περιλάμβανε τσεκούρι στα έργα ανάπτυξης κατά 3 δις ευρώ. Επιβλήθηκαν φορολογίες της τάξης των 5 δις ευρώ, που περιλαμβάνουν φόρο ενέργειας, ακίνητης ιδιοκτησίας, ΦΠΑ. Αυτά τα μέτρα έχουν γίνει νόμος και παρακαταθήκη των μνημονιακών πολιτικών για τις επόμενες δεκαετίες. [Τους ακολουθούμε κατά πόδας!]

5. Για το 2014 και το 2015, με βάση το Μνημόνιο, η Ιρλανδία οφείλει να περικόψει 5,1 δις για να εξυγιάνει περαιτέρω τα δημόσια οικονομικά της. Φεύγει η Τρόικα, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο εικονικά. Επιπλέον, για να μπορεί να ισχυρίζεται η Ιρλανδία, όχι ότι είναι ανεξάρτητο κράτος, αλλά ότι η Ε.Ε.-ΔΝΤ την αντιμετωπίζουν με τα ίδια δικαιώματα όπως τα άλλα κράτη, πρέπει να αποπληρώσει το 75% του χρέους της. Αυτό αναλογεί σε περίπου 65 δις ευρώ, παραπέμποντας εμφανώς σε μια καινούρια γενιά που θα χρεωθεί τα βάρη των Τραπεζών. Μέχρι τότε, η κυριαρχία της χώρας θα συνεχίζει να είναι νοθευμένη από τους πιστωτές της.

Τα συμπεράσματα

Τα συμπεράσματα από μια τεκμηριωμένη και νηφάλια ανάλυση δείχνουν ότι χάνονται γενεές του ιρλανδικού λαού από την επιβολή οξύτατων νεοφιλελεύθερων μέτρων κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, με αφορμή τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος. Αυτό το άρθρο δεν πραγματεύεται καν τις ευέλικτες συνθήκες εργασίας που εφαρμόστηκαν με επιπτώσεις στο εργατικό δίκαιο της χώρας. Η επιβολή όμως ενός προωθημένου, αντιλαϊκού Μνημονίου, από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, δεν τελειώνει με την έξοδο της Ιρλανδίας από το Πρόγραμμα. Αντίθετα, τώρα μια καινούρια περίοδος αντιλαϊκών μέτρων ξεκινά, με τις ίδιες εξαμηνιαίες, πλέον, παρακολουθήσεις από τους διεθνείς επιτηρητές. Οι παραλληλισμοί με την Κύπρο εύκολα μπορούν να γίνουν… δεν μπορούμε να πούμε ότι το σενάριο της Ιρλανδίας είναι έργο επιστημονικής φαντασίας για την Κύπρο. Ceteris paribus, [συμπληρωματική επεξήγηση του λατινικού όρου από αντιγραφέα: κρατώντας όλα τα άλλα σταθερά] έστω όλα μένουν σταθερά, στον ίδιο δρόμο οδηγούμαστε.

Anef_Oriwn
[κάποτε, την εποχή των παχέων αγελάδων, ήταν στα πλάνα μου ΚΙ ένα ταξίδι στην Ιρλανδία˙ με τραβούσαν εκείνα τα πράσινα απέραντα λιβάδια της]...

Πέμπτη 19/12/2013   

Ανάρτηση 179/2013 [σύντομη, προγραμματισμένη, εορταστική, αφιερωματική, Γκανταλφική, τραγουδιστική] – Σύντομο μουσικο-τραγουδιστικό αφιέρωμα στον φίλο μου τον Γκάνταλφ...

Πρελούντιο

«Τα γραφτά μου

κέρδος δε μού ‘φεραν

ούτε ένα ρούβλι για μισό,

ούτε, βεβαίως, από μαόνι

έπιπλα λεία,

κι εξόν από φρεσκοπλυμένο

ένα πουκάμισο,

λόγω τιμής...»

[Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι]

***************************

Αφιέρωμα

Η “Σφεντόνα” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το θέμα της σημερινής μας [15^ης  του Δεκέμβρη] ανάρτησης. Εξαιρετικά αφιερωμένη στον αγαπητό Δον Κιχώτη φίλο, Γκάνταλφ!

{Σημείωση:

Με τον Γκάνταλφ βρεθήκαμε και χτες και τα ‘παμε στην μεγαλειώδη κινητοποίηση που έγινε στη Λευκωσία από 17 συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια. Για την εκδήλωση αυτή έγραψα ένα σχόλιο εδώ, όμως θα προσπαθήσω να επανέλθω εντός των ημερών για μια εξειδικευμένη ανάρτηση με φωτογραφικό υλικό και μερικά σχόλια. Ας πούμεν,

-   για τη στάση των εκπαιδευτικών οργανώσεων [των δεξιο-κρατούμενων και συναγερμο-ελεγχόμενων ΟΕΛΜΕΚ και ΠΟΕΔ, καθώς και της πιο προοδευτικής(;) ΟΛΤΕΚ], και

-  για την προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας της κινητοποίησης από τον αστικό Τύπο [πολύ έντονη η προσπάθεια της “Αλήθειας”] και την περιορισμένη προβολή της σήμερα από τις εφημερίδες - η “Αλήθεια” και ο “Πολίτης” ΔΕΝ εκάμαν ΚΑΘΟΛΟΥ αναφορά στην πρώτη τους σελίδα. Η πρώτη μετά βίας και έγραψε κάτι στις μέσα σελίδες [στη σελ. 47], ενώ η δεύτερη ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ! 

Ε, ρε γελοίοι κι αχρείοι, πόση υποκρισία κι αθλιότητα!}...  

****************************************

“Σφεντόνα”

Στίχοι, μουσική και τραγούδι:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου. Επίσης δικά μου είναι και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}...

«Σαράντα χρόνια έφηβος

πλέον μισό αιώνα

το καλοκαίρι άσπριζα,

μαύριζα τον χειμώνα.

Σαράντα χρόνια ανώριμος

ξεφτίλας Δον Κιχώτης.

Τώρα 50 χρόνια φρόνιμος

ωραίος και ιππότης.

Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό

Τετάρτη μεσημέρι.

[Μια νύχτα του Δεκέμβρη]

Γιατρός δε με ξεπέταξε

μα μιας μαμής το χέρι.

Οι συγγενείς μαζεύτηκαν

από νωρίς στο σπίτι.

Πώς είναι έτσι το παιδί

και τι μεγάλη μύτη!

[Ε, προφανώς σ’ αυτή θα οφείλεται η γοητεία ΜΑΣ!]

Νάνι-νάνι το παιδί μας νάνι.

Νάνι-νάνι και παρήγγειλα,

νάνι-νάνι στην Πόλη τα προικιά του

και τα χρυσαφικά του τα παρήγγειλα.

Νάνι-νάνι κι όπου

το πονεί να γιάνει, νάνι-νάνι,

νάνι-νάνι του.

Μα εγώ από τον ύπνο μου

την έκανα κοπάνα.

Τέντωνα τη σφεντόνα μου,

σημάδευα αεροπλάνα.

Και πάνω στο καλύτερο

με ξύπναγαν με βία

για να μ’ αποκοιμήσουνε

δασκάλοι στα θρανία.

[Αχ ρε Δάσκαλε, Γκάνταλφ!]

Κι ενώ όλα τα θυμόμουνα

κι είχα μυαλό ξουράφι,

να μεγαλώσω ξέχασα

και έμεινα στο ράφι.

[Σ’ άλλα ράφια έμεινες ΕΣΥ!]

Έτσι για πάντα κράτησα

την παιδική μου εικόνα,

εκείνου του αλητάμπουρα

που κράταγε σφεντόνα.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,

έλα πάρε και τούτο.

[Σ’ εμάς τραγουδούσανε το

«Αγιά Μαρίνα τζιαι τζιυρά,

που ποτζιοιμίζεις τα μωρά...»]

Μικρό-μικρό σου το ‘δωσα,

άρχοντα φέρε μου το.

Κρύψε και τη σφεντόνα του,

φρόνιμο κάνε μου το.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,

συμμαθητή, θαμώνα,

μαζί μου απόψε έφερα

εκείνη τη σφεντόνα.

Μην πάει ο νους σου στο κακό,

πουλιά δε θα χτυπήσω.

Με κότσυφες και πέρδικες

τι έχω να χωρίσω;

[Εμείς στήναμε βερκά και κυνηγούσαμε με τα λάστιχα μικροπούλια –μούγιους, μαυροτζιεφάλια, δακκανούρες, κοτσσιηνοπάπουφους, στρούφους, σγαρτίλια... Ενίοτε παίζαμε και τα δικά μας ... τα πουλιά!]...  

Τα παιδικά μας όνειρα

θα σας εκσφενδονίσω,

με χρώματα και μουσικές

θα σας τα τραγουδήσω.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,

συμμαθητή, θαμώνα,

απόψε που βρεθήκαμε,

σου δίνω τη σφεντόνα.»

Στην υγειά ΣΟΥ ρε φίλε και κράτα γερά!

Anef_Oriwn

[εύχεται στον Γκάνταλφ “ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ”]

Κυριακή 15/12/2013

[και τ’ “Αγίου” Ελευθερίου σήμερα, λένε! Γι’ «τούτον» τον “Άγιο” δεν κατέχω πράμα κι ούτε ξέρω αν και πόσο εκτιμούσε την ελευθερία! Όμως, κι όπως συχνά άδει και ο Γκάνταλφ, «η ελευθερία για μας, είναι μια ωραία γυναίκα...»!]...

Ανάρτηση 178/2013 [της κοινωνικής αντίδρασης και της διεκδίκησης, πολιτική, αντι-συμβιβαστική, αγωνιστική, αλλά και χειμωνιάτικη] - “Η κοινωνία αντιδρά και διεκδικεί”...

Πρελούντιο
(για ‘κείνους που διστάζουν ν’ αποφασίσουν με ποιους θα πάνε)...

«Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας

 Κι αφήνει άλλους ν’ αγωνιστούν για τη υπόθεση του

 Πρέπει προετοιμασμένος να ‘ναι: γιατί

 Όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί

 Θα μοιραστεί την ήττα .

 Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα

 Αυτός που θέλει τον αγώνα ν’ αποφύγει: γιατί

 Θ’ αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού

 Όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.»

[Μπέρλοχτ Μπρεχτ]

*************************

Επί του θέματος της κοινωνικής κινητοποίησης και για μερικά άλλα τινά

Επιτέλους «η [κυπριακή] κοινωνία αντιδρά»! Και διεκδικεί ανάπτυξη [καπιταλιστική;], θέσεις εργασίας [ο Πρόεδρος χτες υποσχέθηκε 7500 νέες θέσεις – ε ρε δούλεμα!] και κοινωνικό κράτος! [Τι να προλάβει κι αυτό το κράτος το αστικό, ή κοινωνικό θα είναι ή τους επιχειρηματίες θα σώσει!]...

Μεθαύριο Σάββατο, λοιπόν, 4 του Δεκέμβρη, η ώρα 10:00 το πρωί συγκεντρωνόμαστε έξω από το Υπουργείο Οικονομικών στη Λευκωσία [εκεί κοντά στο παλιό το ΓΣΠ] κι ακολούθως πορευόμαστε προς το Προεδρικό.

Όλοι μαζί να αντιδράσουμε  μαχητικά λαμβάνοντας μέρος στην μεγάλη αυτή κοινωνική κινητοποίηση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες τροϊκανές πολιτικές λιτότητας. Μόνο έτσι θα αισθανθούν και οι σημερινοί κυβερνώντες, καθώς και οι τροϊκανοί πατρόνες τους ότι δεν μπορούμε να ανεχθούμε πλέον, ή/και να παρακολουθούμε με απάθεια όλα όσα γίνονται υποτίθεται για εμάς αλλά χωρίς εμάς!

Μισθοσυντήρητοι, χαμηλά αμειβόμενοι, αγρότες, μικρομεσαίοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, φοιτητές και μαθητές, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ολόκληρος ο κυπριακός λαός περνά αυτή την περίοδο μια σκληρή δοκιμασία:
- Ανεργία, λιτότητα, περικοπές μισθών και ωφελημάτων συρρίκνωση κοινωνικού κράτους.
- Ιδιωτικοποιήσεις.
- Κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Οι αγρότες ασφυκτιούν από τα χρέη.
- Περικοπές στην παιδεία και τη υγεία.

Βλέπετε τα χρέη των τραπεζών πρέπει να καταστούν βιώσιμα, κι ας επικαλούνται οι γνωστοί κολαούζοι του νεοφιλελευθερισμού και υποταχτικοί της Τρόικας τα παραμυθάκια περί δυσβάσταχτων δημοσιονομικών!

Μια πλειάδα οργανώσεων κάλεσαν ήδη τον κόσμο να λάβει μαζικά μέρος στην κινητοποίηση: Ανάμεσα τους η ΠΕΟ, η ΔΕΟΚ, η ΠΟΑΣ, η ΠΟΒΕΚ, η ΟΕΛΜΕΚ, η ΠΟΕΔ, η ΟΛΤΕΚ, η ΕΚΥΣΥ, η ΠΣΕΜ, η ΕΚΑ, η ΕΤΥΚ, διάφορες Φοιτητικές Ενώσεις [όπως η ΦΕΠΑΝ, η ΦΕΤΕΠΑΚ, η Φοιτητική Ένωση Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, η Φοιτητική Ένωση Πανεπιστημίου Λευκωσίας και η Φοιτητική Ένωση ΑΞΙΚ], η Νέα Αγροτική, η Ένωση Καταναλωτών και Ποιότητας Ζωής, η Παγκύπρια Οργάνωση Πενταμελούς Οικογένειας, η Κίνηση Ενάντια στις Ιδιωτικοποιήσεις, η Κίνηση Πολιτισμού, η Συνομοσπονδία Γονέων Μέσης Εκπαίδευσης, η ΕΡΑΣ, η Κ.Ο. Κύπρου του Κ.Κ.Ε, η ΕΔΕΚ.

Παράλληλα σήμερα στους δρόμους [και σε συγκέντρωση έξω από τη Βουλή] και παρά το τσουχτερό κρύο, κατήλθαν 21 κλάδοι υπαλλήλων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, που εργάζονται με το σύστημα βάρδιας. Αφορμή, οι προωθούμενες νέες περικοπές στα ωφελήματά τους.  

Ένα καζάνι που βράζει πλέον η Κύπρος, έτοιμο να εκραγεί!

Και κοντά σ’ όλ’ αυτά ενέσκηψε, τις τελευταίες 2-3 μέρες, και βαρυχειμωνιά. Καιρός ήταν να μας ‘ρθει και ο χειμώνας. Χιόνισε μάλιστα και στα χαμηλά, όμως δεν βλέπω να έρχεται άσπρη μέρα, μ’ αυτούς που ΜΑΣ κυβερνούν! Και το κρύο είναι όντως τσουχτερό! Κι ο κόσμος [ιδιαίτερα αυτός των ορεινών και ημιορεινών περιοχών] δικαίως διαμαρτύρεται γιατί δεν έχει χρήματα για ρεύμα και θέρμανση και απαιτεί την επαναφορά τους επιδόματος θέρμανσης... 

[Στην Αγγλία κάνουν δάνεια –ακούσαμε από τις ειδήσεις- για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Κι εδώ κάτι είπανε για να βοηθήσουν οικονομικά βοήθεια τους άνεργους και άτομα από τις ευπαθείς ομάδες, αλλά κάνανε πίσω. Το παραδάκι πρέπει να διαφυλαχτεί για αν το βρουν ζεστό ζεστό οι επιχειρηματίες]... 

Πολλά χωριά έχουν, λόγω της χιονόπτωσης αποκλειστεί, ενώ λόγω της κακοκαιρίας έχει σε αρκετές [κυρίως ορεινές] περιοχές έχει διακοπεί λόγω βλαβών η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Κι ΕΓΩ ο δογματικός Αριστερός που εναντιώνομαι στον εκσυγχρονισμό των Ημικρατικών Οργανισμών μέσω της ιδιωτικοποίησης τους, διερωτούμαι [ο στενόκκελλος] κατά πόσο οι ιδιώτες επιχειρηματίες που θα ‘γοράσουν την ΑΗΚ θα στέλλουν προσωπικό σε απομακρυσμένες περιοχές για να επιδιορθώνουν τέτοιες βλάβες. Με τι κέρδος; 

Η πλατεία όμως θα γεμίσει από κόσμο...

Κι ας λάμψουν δια της απουσίας τους η ΣΕΚ, η ΠΑΣΥΔΥ και οι δεξιές συνδικαλιστικές οργανώσεις των Ημικρατικών Οργανισμών, καθώς και η ΠΕΚ και ο “Παναγροτικός” (ΤΟΥΣ). Γιατί όπως χαρακτηριστικά γράφει κι ο φίλος ο Νέος:  

“Η απουσία της ΠΑΣΥΔΥ, της ΣΕΚ, αλλά και άλλων επαγγελματικών οργανώσεων της Δεξιάς από την κοινή διακήρυξη και εργατική διαμαρτυρία στις 14 Δεκεμβρίου, έρχεται απλά να επιβεβαιώσει κάτι που ξέρουμε εδώ και καιρό.

Πως κάποιοι στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουν ήδη προσαρμοστεί στη νέα αποικιοκρατία και δεν έχουν καμιά διάθεση να διαχωρίσουν τη θέση τους από την άρχουσα τάξη και το οικονομικό κατεστημένο.

Ξεπουλούν τους εργαζόμενους και τους αγρότες, τους φοιτητές και τους συνταξιούχους, για να μην δημιουργούν «αναταράξεις στην εφαρμογή του μνημονίου».

Καθ’ υπόδειξη φυσικά, όπως έκαναν και παραμονές των εκλογών ανακοινώνοντας τη στήριξή τους στο Νίκο Αναστασιάδη. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα”.

Κι ούτε να ακούσω θέλω από κάποιους [που κατά τ’ άλλα μουρμουρούν για τις περικοπές και κλαψουρίζουν ότι περνάνε δύσκολα] πως είναι Σάββατο κι έχουν δουλειές ή ότι κάνει κρύο. 

ΕΜΕΙΣ εκεί θα ‘μαστε!

Anef_Oriwn

[αντιδρώ και συμμετέχω]

Πέμπτη 12/12//2013

[τ’ “Αγίου” Σπυριδώνου σήμερα, του κύπριου, που κατατρόπωσε τους αρειανούς˙ επ’ αυτού και λοιπών τοιούτων παραμυθακίων, ίσως τα πούμε κάποια άλλη φορά]...