Ανάρτηση 20/2010 [Αριστερή, αγωνιστική, ανθρώπινη, θυσιαστική κι αφιερωματική] – Ένα κόκκινο γαρύφαλλο και μερικοί στίχοι για τον Νίκο Μπελογιάννη ...

{Μακρινάρι η σημερινή ανάρτηση. Όμως το αφιέρωμα αυτό αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος – κάτι σαν τάμα που πρέπει να εκπληρώσω – προς ΟΛΟΥΣ αυτούς που “κάηκαν” σαν τον Κερέμ “για να γενούν τα σκοτάδια φως” – για την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη!}

Εβδομάδα των Παθών αυτή που διάγουμε [σύμφωνα πάντοτε με τη ... “Χριστιανική Μυθολογία” ... Ελάτε μην εξάπτεστε! Αν διαφωνείτε για το «μυθολογία», πείτε ΜΑΣ ήρεμα και τεκμηριωμένα τες δικές ΣΑΣ απόψεις! Πως και γιατί διαφωνείτε ...].
Εγώ πάντως ΔΕΝ θα καταπιαστώ με τα “Πάθη” του Χριστού αλλά με τα Πάθη των Ελλήνων Κομμουνιστών και Αριστερών και δη με αυτά κάποιων συγκεκριμένων! Και τι δεν υπέστησαν οι Αριστεροί στην Ελλάδα [κι όχι μόνο]! Διώξεις, κατατρεγμούς, προπηλακισμούς, συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτοπισμούς, εξορίες τραυματισμούς, δολοφονίες, εκτελέσεις!!!

Σήμερα, 30 του Μάρτη συμπληρώνονται 58 χρόνια από εκείνη την θλιβερή κυριακάτικη αυγή του 1952, όταν το φασιστικό και ελεγχόμενο από τους αμερικανούς βαθύ [δεξιό] ελληνικό κράτος [και παρακράτος] δολοφόνησε δια της εκτελέσεως με τουφεκισμό τον εκ των ηγετών της Αντίστασης κατά της γερμανικής κατοχής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκο Μπελογιάννη και τους τρεις συντρόφους του, Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Νίκο Καλούμενου. Είχαν καταδικαστεί σε θάνατο με την κατηγορία της κατασκοπίας.
Τόσο η δίκη όσο και η εκτέλεση του Μπελογιάννη [και των συντρόφων του] έλαβαν παγκόσμια δημοσιότητα και προκάλεσαν την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας.
Στο άκουσμα του θανάτου του ο εξόριστος στον Άη Στράτη Γιάννης Ρίτσος γράφει το ποίημα “Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο”.

Πορτραίτο του Νίκου Μπελογιάννη

(με το κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι)

σκιτσαρισμένο από τον Πάμπλο Πικάσο.

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα στα τέλη του 1915. Μαθητής ακόμα εντάσσεται στο ΚΚΕ και λαμβάνει ενεργά μέρος σε κινητοποιήσεις και απεργίες. Το Μάρτη του 1936 ο Μπελογιάννης συλλαμβάνεται για πρώτη φορά ως υπαίτιος για την απεργία στην Αμαλιάδα και, χωρίς δίκη, εξορίζεται για ένα χρόνο. Τον Μάιο του ίδιου έτους καταδικάζεται ερήμην του σε διετή φυλάκιση και αποβάλλεται δια παντός από το Πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζε Νομική.

Με το πραξικόπημα του Μεταξά, στις 4 Αυγούστου 1936, ξεκινάει κύμα συλλήψεων μελών και πολιτών προσκείμενων στο Κομουνιστικό Κόμμα. Νησιά του Αιγαίου μετατρέπονται σε χώρους εξορίας και ψηφίζεται ο Αναγκαστικός Νόμος 375 του 1936 περί κατασκοπείας, σύμφωνα με τον οποίο, ακόμα και σε ειρηνική περίοδο, μπορεί κανείς να καταδικαστεί από στρατοδικείο ακόμα και σε θάνατο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, με το πρόσχημα της κατασκοπείας.

Το Δεκέμβρη του 1936 κι ενώ υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, ο Μπελογιάννης συλλαμβάνεται και πάλι για την πολιτική του δράση στο στρατό. Καταδικάζεται σε τρεις μήνες φυλάκισης και έξι μήνες εξορίας, ενώ υπόκειται σε βασανιστήρια κατά την κράτησή του.
Δυο χρόνια αργότερα, το Μάιο του 1938, καταδικάζεται και πάλι σε 5ετή φυλάκιση και 2ετή εξορία. Μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας όπου υπέστη ξανά βασανισμούς. Όταν ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος φτάνει στην Ελλάδα, ο Μπελογιάννης βρίσκεται στη φυλακή της Ακροναυπλίας. Μαζί με συγκρατούμενούς του ζητάει να αποσταλεί στο μέτωπο, αλλά η κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημά τους. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας, οι 2.000 κομουνιστές κρατούμενοι μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αιτωλοακαρνανία, υπό την επιτήρηση των Ιταλών. Την άνοιξη του 1943 αρρωσταίνει, μεταφέρεται στην Αθήνα για νοσηλεία και αρχίζει να οργανώνει την απόδρασή του, την οποία πραγματοποιεί λίγους μήνες αργότερα.

Ελεύθερος πλέον εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου ως καπετάνιος όπου επιτελεί σημαντικό έργο. Μετά την απελευθέρωση της χώρας από το γερμανικό ζυγό γίνεται υπεύθυνος του τμήματος διαφώτισης του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο και με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου γίνεται πολιτικός επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Με την διευθέτηση μεταξύ Αγγλίας και ΗΠΑ για το θέμα της Ελλάδας ο ΔΣΕ αναγκάζεται να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα. Μετά τη λήξη του αντάρτικου ο Νίκος Μπελογιάννης, από το εξωτερικό, γίνεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Στο ταραγμένο εσωτερικό της Ελλάδας λαμβάνουν χώρα κύμα δίωξης κατά κομουνιστών που φυλακίζονται ή εξορίζονται αλλά, παρόλα αυτά, η Αριστερά καταφέρνει να μπει στο Κοινοβούλιο με 22 βουλευτές.

Τον Ιούνιο του 1950 ο Μπελογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και έξι μήνες αργότερα συλλαμβάνεται μαζί με άλλα μέλη του ΚΚΕ. Η δίκη ξεκινάει στις 19 Οκτώβρη του 1951 στο Στρατοδικείο της Αθήνας. Συνολικά υπάρχουν 93 κατηγορούμενοι και η διεθνής προσοχή έχει στραφεί στις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πρόεδρος των στρατοδικών είναι ο αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος ενώ μεταξύ των λοιπών στρατοδικών ήταν και ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Σε μια προσπάθεια του νέου υπουργού δικαιοσύνης Δημ. Παπασπύρου να διακοπεί η δίκη και να παραπεμφθεί σε πενταμελές εφετείο, κυρίως λόγω των πιέσεων από το εξωτερικό, ο πρόεδρος του στρατοδικείου Σταυρόπουλος διαφωνεί δηλώνοντας τα εξής: «Εφόσον είμαι πρόεδρος του στρατοδικείου δεν πρόκειται να διακόψω τη δίκη. Έχω μίαν παράδοσιν οικογενειακήν και προσωπικήν εις τον στρατόν. Αλλά, αν εσείς, κύριε υπουργέ, με βεβαιώνετε ότι δια της διακοπής της δίκης θα προκύψη εθνική ωφελιμότης, είμαι πρόθυμος να αυτοκτονήσω δια να σας δώσω την λύσιν που θέλετε».

Ο Νίκος Μπελογιάννης πάντα γελαστός με το γαρίφαλο στο χέρι.

Δίπλα του, η σύντροφος της ζωής του

Έλλη (Ιωαννίδου) Παππά, συγκατηγορούμενη,

η οποία λόγω της τότε πρόσφατης μητρότητας

δεν είχε την τύχη του Μπελογιάννη.

Η απολογία του Μπελογιάννη συγκλονίζει την κατάμεστη αίθουσα του δικαστηρίου και καταλήγει ως εξής:
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας….»

«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω.»

Ο Νίκος Μπελογιάννης (όρθιος) αγορεύει στη δίκη

υπερασπιζόμενος το Κόμμα του, τους Συντρόφους του και τον Εαυτό του.

Η εικόνα του Νίκου Μπελογιάννη με το κόκκινο γαρίφαλο κατά τη διάρκεια της δίκης ταξίδεψε στον κόσμο και ενέπνευσε τον Πάμπλο Πικάσο ο οποίος έκανε ένα σκίτσο του. Ωστόσο παρά την παγκόσμια κινητοποίηση και συγκίνηση, το στρατοδικείο καταδικάζει τον Νίκο Μπελογιάννη και ακόμα έντεκα συντρόφους του σε θάνατο το πρωί της 16ης Νοεμβρίου 1951. Άλλοι 15 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν από ισόβια μέχρι τριετή φυλάκιση με αναστολή. Ο Μπελογιάννης μεταφέρεται στις φυλακές της Κέρκυρας. Η απόφαση του δικαστηρίου προκαλεί θύελλα αντιδράσεων σ’ όλο τον κόσμο. Με πρωτοβουλία της Σοβιετικής Ένωσης το ζήτημα τίθεται στην 6η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αλλά των αμερικανικών πιέσεων, δεν λαμβάνεται καμία πρωτοβουλία από τον Οργανισμό.

Οι διεθνείς αντιδράσεις κάνουν τον Πλαστήρα να δηλώσει ότι η απόφαση δεν θα εκτελεστεί. Σύντομα όμως συνυφαίνεται νέο βαρύτερο κατηγορητήριο κατά του Μπελογιάννη, με σκοπό την αναίρεση της αμνηστίας που του δόθηκε. Έτσι βρίσκεται κατηγορούμενος για κατασκοπεία με βάση τον Αναγκαστικό Νόμο Μεταξά 375/1936.
Ο Μπελογιάννης στη νέα του απολογία αρνείται όλες τις κατηγορίες.

Στις 29 Φεβρουαρίου καταφέρνει να δώσει σε ένα δημοσιογράφο ένα σημείωμα προς δημοσίευση, το οποίο παραθέτουμε πλήρες:

«Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων.

Απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της ασφάλειας δε μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Έτσι υποχρεωθήκαμε να παλέψομε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας.

Γι’ αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δεν δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος.

29/2/52 Νίκος Μπελογιάννης»

Την 1η Μαρτίου 1952 το δικαστήριο καταδικάζει σε θάνατο το Νίκο Μπελογιάννη μαζί με τους 7 συγκατηγορούμενους του.

Ξεσηκώνεται νέο κύμα διαμαρτυρίας εντός και εκτός της χώρας που απαιτεί την μη εκτέλεση της απόφασης, ενώ φθάνουν χιλιάδες τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο. Την απαλλαγή του Μπελογιάννη ζητάνε διάσημοι καλλιτέχνες όπως οι Τσάρλι Τσάπλιν, Ζαν Πωλ Σαρτρ, Ζακ Κοκτώ, ο πολιτικός Σαρλ Ντε Γκωλ και πολλοί άλλοι. Την ακύρωση της απόφασης ζητά από το βασιλιά και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Σπυρίδων Βλάχος, δηλώνοντας: «Έχω συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

Στις 28 Μάρτη το Συμβούλιο Χαρίτων εκδίδει την απόφασή του. Γίνονται δεκτές μόνο οι αιτήσεις χάριτος του Λαζαρίδη, του Μπισμπιάνου, του Τουλιάτου και της συντρόφου του Μπελογιάννη Έλλης Ιωαννίδου [μετέπειτα Έλλη Παππά. Κάποια στιγμή θα κάνω κι ένα αφιέρωμα σ’ αυτήν - ιδιαίτερα στο συγγραφικό της έργο].

Στις 03.00 τα ξημερώματα της 30 Μαρτίου [μέρα Κυριακή] ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στον Μπελογιάννη, τον Καλούμενο, τον Αργυριάδη και το Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος απορρίφθηκε και μεταφέρονται στο Γουδί. Στις 04.12’ πέφτουν όλοι νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η ώρα και η ημέρα της εκτέλεσης ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη (οι εκτελέσεις γινόταν πάντα με το πρώτο φως του ήλιου και ποτέ μέρα Κυριακή, ακόμα και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής) προκειμένου να προλάβουν οι υπέρμαχοι της εκτέλεσης τυχόν απονομή χάριτος.

Μετά το θάνατό του ο Νίκος Μπελογιάννης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής Αριστεράς. Προς τιμή του, λίγες μέρες μετά το θάνατό του, ονομάστηκε ένα χωριό στην Ουγγαρία «Μπελογιάννης», όνομα το οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα.

Στο άκουσμα της εκτέλεσης του Μπελογιάννη, ο εξόριστος κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος γράφει το ποίημα «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», από το οποίο παραθέτουμε εκτεταμένα αποσπάσματα:
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ]

Ο Γιάννης Ρίτσος (στο κέντρο της φωτογραφίας) στην εξορία

Ο πρώτος από τ’ αριστερά είναι ο Μάνος Κατράκης

«Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο»
[του Γιάννη Ρίτσου]

«Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.
Οι δολοφόνοι κρύβονται πίσω από τα μαχαίρια τους.
Τραβηχτείτε πέρα δολοφόνοι. Τραβηχτείτε πέρα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.
Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.
Ένας άνεμος που πέρασε μες απ’ το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο.
Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.
Δυο ξεχασμένοι γλόμποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας.
Τους σκότωσαν.
[...]
Ήταν πικρό το τσάι σήμερα. Αφουγκραζόμασταν
ένα μεγάλο αμάξι που σταμάτησε στο δρόμο -
ένας τροχός του χτύπησε στο βράχο.
Μπορεί να ‘ταν ο τροχός της ιστορίας.
Γιατί η γριούλα που βούρτσιζε στην μπαλκονόπορτα
το μαύρο κυριακάτικο φουστάνι της
πέτρωσε εκεί σα να κατάλαβε
τι μαύρο που ‘ναι το μαύρο χρώμα
σα να ‘δε ανεβασμένη μια μαύρη σημαία στο κατάρτι του χρόνου.

Λογαριάζαμε στα δάχτυλα: μεθαύριο,
μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.
Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης
πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες
να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού
να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας
να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο - λέγαμε.
Μια καρδιά χωρισμένη στα δύο,
απ’ τη μια το ψωμί και το φιλί
απ’ την άλλη το χρέος - θα σμίξει, λέγαμε,
μεθαύριο Απρίλης. Κάτου απ’ τα δέντρα η ειρήνη,
θα χαιρετιούνται οι άνθρωποι μες απ’ τα δίχτυα των αχτίνων
το φως θα κλείσει με τη φούχτα του την υψωμένη κάννη
θα χαμηλώσει η κάννη και θα γράψει στο χώμα
ένα μικρό κύκλο σαν το μηδέν
κι ύστερα γύρω στο μηδέν γραμμές - γραμμές
σαν τις αχτίνες του ήλιου που χαράζουν τα παιδιά στον άμμο.
Λογαριάζαμε στα δάχτυλα:
μεθαύριο Απρίλης και το Πάσχα
θα φιληθούνε οι άνθρωποι.
Τους σκότωσαν.
Τούτα τα πρόσωπα είναι σαν τα σταματημένα ρολόγια.
Τι ώρα να ‘ναι; Τι ώρα να ‘ναι σήμερα;
Ποιος σταμάτησε τούτα τα ρολόγια;
Ποιος σταμάτησε στη μέση τον Απρίλη;
Ποιος έγραψε με κάρβουνο σταυρούς πάνου στις πόρτες;
Ποιος σταμάτησε το χαμόγελο στα μάτια της μάνας; Τι ώρα να ‘ναι;
Ποιος έκοψε στα δυο την ελπίδα; Τι ώρα να ‘ναι; Πέστε μου λοιπόν.

Η κυρα-Λένη γύρισε απ’ την αγορά μ’ άδειο το καλάθι της.
Δε θυμάμαι, είπε, γιατί πήγα.
Όπου πηγαίνω βρίσκουμαι μπροστά στους σκοτωμένους.
Αν έχεις κάτι να μου πεις θα το ξεχάσω.
Δεν ξεχνάω τους σκοτωμένους. Το φουστάνι μου
αγγριώνει στους σταυρούς. Οι νεκροί με κρατάνε.
Ό,τι μου πουν θα κάνω. Παιδί μου, παιδί μου,
αυτοί πέθαναν για να ζήσεις.
Μην το ξεχνάς. Αν το θυμάσαι αυτοί δε θα πεθάνουν.
[...]
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.
Όχι δε σου ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα,
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις,
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη
που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.
[...]
Εσύ σκαρφάλωσες στη ράχη του χάρου
κουρντίζοντας με γρήγορο χέρι το ρολόι του ήλιου.
Να φύγουν πιο γρήγορα οι δείχτες.
Να φύγει τούτη η μέρα.
Να φύγει το μαύρο απ' τα μάτια μας.
Να φύγει τ' άδικο απ' τον κόσμο.
[...]
Νίκο, είχες μια καρδιά γεμάτη απ' το αίμα του ήλιου.
Όταν περπατούσες στα ερείπια του φθινοπώρου
είχες πάντα στη μέσα τσέπη του σακακιού σου το σχέδιο της καινούργιας πολιτείας μας,
γι' αυτό χαμογελούσε ο λαός μέσα στα μάτια σου.

Έφυγες τώρα Νίκο
ανάβοντας μ' ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών,
ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου,
πάνω απ' τις πεδιάδες τις σπαρμένες με κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τ’ αφτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν’ ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον,
ν’ ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ’ το γέλιο των παιδιών και των κήπων.
[...]
Η νύχτα κόβει με το σουγιά της μικρά κομμάτια τ’ όνειρο.
Ένα δέντρο κάνει φτερά. Ένα παιδί μεγαλώνει.
Ορκιστείτε να ‘χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του
να μάθει να γράφει σ’ αγαπώ,
να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σ’ ένα ανθισμένο περιβόλι.
Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου,
η λευτεριά και η ομορφιά του κόσμου. Ορκιστείτε.
[...]
Αύριο μεθαύριο θα επιστρέψουμε απ’ το μεγάλο πόνο μας στις καθημερινές δουλειές μας,
θα φάμε το ψωμί μας. Το ψωμί είναι νόστιμο
όσο πικρές κι αν είναι οι μέρες μας. Πρέπει να φάμε το ψωμί μας.
Πρέπει να ζήσουμε, να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και το δίκιο σας.
Μα και την ώρα που θα τρώμε θα ‘μαστε έτοιμοι. Το ξέρουμε
είναι βαριά η κληρονομιά σου Μπελογιάννη -
θα τη σηκώσουμε στους ώμους μας.
Συχνά δυσκολευόμαστε, θα δυσκολευτούμε πιότερο -
θα την κρατήσουμε στους ώμους μας.
Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας.
Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας,
ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη.
Καλημέρα αδέρφια μου.
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα κόσμε.
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά
πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.
Καλημέρα σύντροφοι
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα Μπελογιάννη.
Τώρα, ας βροντήσουνε της λευτεριάς τα τύμπανα κι οι σάλπιγγες.
Καλημέρα Μπελογιάννη.
Ακόμη μια φορά. Ακόμη μια φορά
εσύ Νίκο πολέμησες για όλους μας
εσύ νίκησες για όλους μας
εσύ απόδειξες
πόσο μικρά είναι αυτή την ώρα τα μικρά όνειρα,
[...]
μπροστά στο μπόι της χαράς να πεθαίνεις
για τη χαρά του κόσμου.
[...]
Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά
να βγάζεις την καρδιά σου σα γαρύφαλλο απ’ τον κόρφο σου
για να μοσκοβολάν τα σύμπαντα θυσία και ειρήνη.
[...]
Καλημέρα ανθρώποι μου
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα Μπελογιάννη».

Aϊ Στράτης 31/3/1952

Υστερόγραφον:
1. Πολύ χαρακτηριστικές και ζωντανές οι ποιητικές αναφορές του Ρίτσου στην Άνοιξη και το Πάσχα! Κοιτάξτε τη ολοζώντανη Φύση γύρω ΜΑΣ/ΣΑΣ αλλά και την αναμονή για τες γιορτάρες μέρες [του Πάσχα].
2. Θεωρώ ότι ο Νίκος Μπελογιάννης, μαζί με τους Νίκο Πλουμπίδη και Άρη Βελουχιώτη ήταν και παραμένουν οι πιο ηρωικές και εμβληματικές μορφές της Ελληνικής Αριστεράς!

Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τους σκεπάζει!!!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 26/3/2010

Ανάρτηση 19/2010 [συνεχιζόμενη, αρχιεπισκοπική και παραπολιτική] – Τι γράφει ο “Κοριός” του “Πολίτη” για την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στα κατεχόμενα

Αυτή η ανάρτηση ΜΑΣ αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης που είχε ως θέμα την επίσκεψη [ή αν προτιμάτε έξοδο] του Αρχιεπισκόπου πάσης Πάφου, Νέας Ιουστινιανής [εν τζιαι ξέρετε κατά που [ππέφτει] και του 8% της Κύπρου, Χρυσοστόμου του Αθυρόστομου Β΄, στα κατεχόμενα.
Πιο κάτω παραθέτουμε δια της προσφιλούς μεθόδου της κοπτοραπτικής [και δια της χρήσεως του διαδικτύου] σχόλια του “Κοριού” από τον σημερινό “Πολίτη” [καθώς και πληροφορίες για το παρασκήνιο και το προσκήνιο]. Τα [παραπολίτικα] σχόλια του “Κοριού” δίνουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα γα την αντιφατική συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου σε λόγια και έργα. Μια στάση που εμπεριέχει νοοτροπίες γενικά βλαπτικές για την υπόθεση της Κύπρου. Τούτη η συμπεριφορά [έμπλεα αθυροστομιών και αψυχολόγητων, άκαιρων και αναρμόδιων παρεμβάσεων] υποσκάπτει και τορπιλίζει [με τη συνεισφορά βασικά σκόπιμη διάφορων άλλων] τις όλες προσπάθειες για εξεύρεση ομοσπονδιακής λύσης για το κυπριακό. Και τούτο γιατί ΟΛΟΙ αυτοί ΔΕΝ θέλουν ομοσπονδιακή λύση!

Ο ναός της δημοκρατίας, χα! χα! χα! χα!
[όπως τα γράφει ο “Κοριός”, στη στήλη “Παραπολιτικά”, σελ. 11 του “Πολίτη”, της Κυριακής 28 του μηνός – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=937386&-V=columns]
[Οι επιχρωματώσεις ειναι δικές ΜΟΥ]

Το ένα σοκ μετά το άλλο βιώνει το ούτω καλούμενο απορριπτικό μέτωπο!
Αλλά αυτό με τον Ττόμη ήταν too much!
Μα ο Χρυσόστομος, σιόρ, που έβαλε κατάρες τού Μόρφου επειδή λειτούργησε στη Μόρφου; Ο θεωρητικός του σινικού τείχους να διαπιστώσει ότι 36 χρόνια είναι πολλά; Αυτός που έλεγε «θα τους ταΐζουμε τους Τούρκους;» να παραγγέλλει καφέ στα τούρκικα και να θυμάται τις παλιές καλές εποχές της συμβίωσης; Ο άνθρωπος που έλεγε ότι «ο Τούρκος εν Τούρκος», να δηλώνει πως το Κυπριακό μπορεί να λυθεί, φτάνει να απομονώσουμε τους φανατικούς κι απ' εκεί κι απ' εδώ;
* Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου!

***
Την ημέρα που έγινε το Θαύμα, ο Λάζαρος ξεκίνησε την εκπομπή του με τον Εθνικό Ύμνο!
Την επομένη είχε τον Ττόμη ζωντανά στην εκπομπή του.
Συγκράτησα τον ακόλουθο διάλογο:
- Συναντήθηκα με τον υπουργό Τουρισμού...
- Τον ψευδοϋπουργό, μακαριότατε.
- Ναι, αυτόν, που είναι υπεύθυνος για τα μνημεία.
- Τα μνημεία μας, μακαριότατε.
- Ναι, τα μνημεία μας, που ανήκουν σε όλη την ανθρωπότητα...
* Ίντα τζαιρούς εφτάσαμεν...

***
Το καλύτερο ρεπορτάζ από την περιοδεία του Μακαριοτάτου στην Καρπασία το έκανε η "Σημερινή". Ο απεσταλμένος της εφημερίδας επέδειξε κι αυτήν τη φορά το διαβατήριό του χωρίς τύψεις, εντυπωσιάστηκε από τους έποικους που μιλούσαν ελληνικά και δεν έριξε παπούτσι στον Αρχιεπίσκοπο, μήτε στον υπουργό Τουρισμού του ψευδοκράτους, όπως συνέστηνε η εφημερίδα του στους δημοσιογράφους που συναντήθηκαν με τον Ερντογάν.

***
Το ίδιο φρόνιμος ήταν και ο "Φιλελεύθερος", που έβγαλε τη χολή του στους δημοσιογράφους που πήγαν στον Ερντογάν, αλλά δεν βρήκε λέξη να πει για τον Αρχιεπίσκοπο που κάλεσε τον Έρογλου στην Αρχιεπισκοπή και του ευχήθηκε καλή επιτυχία στις εκλογές, χωρίς ψευδο- και χωρίς εισαγωγικά.
Εμ, βέβαια, πώς να γράψει για τον Αρχιεπίσκοπο, αφού τα ματσώνει κάθε Κυριακή από τα "διαφωτιστικά" φυλλάδια της Αρχιεπισκοπής;
Και τώρα που τα γυρίζει ο Αρχιεπίσκοπος, αν επαναληφθεί το θαύμα και αρχίσει να εκδίδει φυλλάδια επαναπροσεγγιστικά, ο “Φ” θα τα κυκλοφορεί, ή θα έχει πρόβλημα με τη συνείδησή του;

***
Τα cash ουκ ελάττω παραδώσω...

***
Παρά την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στην «Αυλή του Αρταξέρξη», η εμπιστοσύνη του “Φ” στο πρόσωπο του Προκαθήμενου ουδόλως έχει κλονισθεί. Ο Άριστος Μιχαηλίδης πήρε θέση υπέρ του Αρχιεπισκόπου στη ρήξη με την Κυβέρνηση για τα φορολογικά της Εκκλησίας, κατά τρόπο που η σελίδα 3 του “Φ” δεν ήταν εφημερίδα, ήταν παιδική σαλιαρίστρα!

***
«Ο Αρχιεπίσκοπος στην Κύπρο ήταν πάντα πολιτικό πρόσωπο και θα συνεχίσει να είναι όσο υπάρχει κατοχή, ό,τι κι αν λένε οι διάφοροι στρατευμένοι Νεοκύπριοι».
Η κατοχή, η αντίσταση, ο αγώνας, ο πατριωτισμός και οι... στρατευμένοι Νεοκύπριοι.
Κανεί ρε Άριστε, κανεί, εφτήνισές το τέλεια...

****
Το πιο εντυπωσιακό απόσπασμα από το γλείψιμο στον Αρχιεπίσκοπο είναι η τελεσίδικη ετυμηγορία του διευθυντή σύνταξης του “Φ” για το ρόλο της Εκκλησίας στην ιστορική διαδρομή των Ελλήνων στην Κύπρο:
«Η ιστορία γράφει: Αν δεν υπήρχε η Εκκλησία και η δύναμή της, δεν θα υπήρχε κυπριακός ελληνισμός. Τελεία και παύλα».
Πιο απόλυτα δεν γίνεται!

***
Κατά πρώτον, η ιστορία δεν βάζει ποτέ τελείες και παύλες. Τα σημεία στίξης είναι τα εργαλεία των δογματικών και των φανατικών, όχι των ιστορικών.
Κατά δεύτερον, αν ψάξει κανείς την ιστορία χωρίς δογματισμούς, πιθανόν να καταλήξει σε άλλα συμπεράσματα: Αν δεν υπήρχε η Εκκλησία θα είχαμε σήμερα την Κύπρο ολόκληρη...

***
Προσωπικά, έχω άλλη ετυμηγορία:
Αν δεν υπήρχε η Εκκλησία (για την ακρίβεια ο Κύκκος και ο ππαράς του), δεν θα υπήρχε “Φιλελεύθερος”.
Τελεία και παύλα!

****
Ο “Φιλελεύθερος”, η πλέον αντιβρετανική εφημερίδα της Κύπρου, που είναι ασυμβίβαστη (στις επιχειρήσεις) και ανένδοτη (όταν πληρώνει ο Ττόμης), ανέλαβε, έναντι αμοιβής (ακατάγνωτα), την έκδοση της εφημερίδας των Βάσεων “The Cyprus Lion”.
Σύμφωνα με ανεξακρίβωτες πληροφορίες, η εφημερίδα θα φιλοξενεί μόνιμη στήλη του Αρ. Μιχαηλίδη με τον τίτλο “The phenomenon of hypocrisy”.
Στο πρώτο άρθρο θα αναφέρεται στους ιστορικούς δεσμούς της Κύπρου με το Ηνωμένο Βασίλειο και θα καταλήγει ως εξής:
“Η ιστορία γράφει: Αν δεν έρχονταν οι Άγγλοι στην Κύπρο, ο κυπριακός ελληνισμός θα ζούσε ακόμη στις σπηλιές. Τελεία και παύλα”.

Για το copy-paste [και το εισαγωγικό σημείωμα],
Anef_Oriwn
Κυριακή 28/3/2010

Ανάρτηση 18/2010 [αρχιεπισκοπική, των κατεχόμένων, δημοσιογραφική και αναδημοσιευμένη] – “Εν της παπαδκιάς τα ξύλα τωρά;”

{Ομολογουμένως η αιφνίδια απόφαση του προκαθήμενου της Κυπριακής Εκκλησίας [του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Ββου – και του 8%] να επισκεφτεί και να περιοδεύσει σε περιοχές των κατεχόμενων [και δη στην Καρπασία και το Μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα] ξάφνιασε απαξάπαντες [συμπεριλαμβανομένου και ΕΜΟΥ]. Και τούτο λόγω των πρότερων εθνικιστικών εξάρσεων, φανφαρονισμών και αθυροστομιών του. Δεν ήταν λίγα εκείνα που είχε σούρει [γιατί είναι και λαλίστατος] στον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο όταν ο τελευταίος πήγε και λειτούργησε στην Εκκλησία του Αγίου Μάμα στην Μόρφου, από τη πρώτη κιόλας χρονιά [αν δεν κάνω λάθος] που άνοιξαν τα οδοφράγματα}.

Πιο κάτω θα παραθέσω ένα άρθρο της δημοσιογράφου του “Φιλελευθέρου” Αντρούλας Ταραμουντά, [που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Τετάρτη 24 του μηνός] όπου τίθενται κάποια πολύ εύλογα ερωτήματα που έχουν σχέση με τη γενικότερη συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου προς όσους συνδιαλέγονταν με τους Τούρκους.

“Τώρα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο;”
[της Αντρούλας Ταραμουντά, εφημερ. “Φιλελεύθερος” 24/3/2010, Στήλη “Eκ Των Έσω” – σελ. 5]

[Οι επιχρωματώσεις και τα σχόλια εντός των αγκύλων είναι δικά μου].

“Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου Χρυσοστόμου του Β’ στην κατεχόμενη Κύπρο δεν μπορεί παρά να είναι ιστορική. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ποια στάση τηρούσε ο ίδιος για τις επισκέψεις στα κατεχόμενα ακόμη και ιεραρχών, όπως και τις προσπάθειες αναστήλωσης ιερών χώρων. Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν. Γιατί προχθές γίναμε μάρτυρες μιας άλλης πλευράς του Αρχιεπισκόπου που δημιούργησε ελπίδες για το μέλλον αλλά και που δεν μπορεί παρά να προκαλεί προβληματισμό.

1. Πρώτο: Επέλεξε (άθελα!!!) να στηρίξει καθαρά τον Έρογλου με τα περίεργα ανοίγματα που έκανε με τον ψευδοϋπουργό Τουρισμού - Υπουργό τον αποκαλούσε στις ραδιοφωνικές παρεμβάσεις του δεχόμενος τις από αέρος λεκτικές διορθώσεις των δημοσιογράφων. Εάν άλλοι προέβαιναν σε ανάλογες κινήσεις και δηλώσεις θα δεχόντουσαν την μήνιν του Αρχιεπισκόπου για να μην πούμε την εκκλησιαστική ράβδο στο κεφάλι τους. [ Όπως και η σχετική δήλωση του «όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος”, στον “Άστρα”, τη Δευτέρα 19 του Οκτώβρη, με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν στην Πάφο κατα το διαθρησκευτικό συνέδριο και τη συμμετοχή στις διαμαρτυρίες και κληρικών και μοναχών ... Όμως φαίνεται “εν της παπαδκιάς τα ξύλα” σε τούτην την περίπτωση!]
2. Δεύτερο: Καλή η επισήμανση της διαφωνίας του με τους αντιδρούντες στα σχέδια της αναστήλωσης της Μονής του Αποστόλου Ανδρέα, κάλλιστη όμως θα ήταν μια διαχείριση τότε που θα ήταν και πιο αποτελεσματική και έγκαιρη η παρέμβαση για τις εργασίες στο κατεχόμενο μοναστήρι.
3. Τρίτο: Σε ποιες απόψεις του να πιστέψουμε τελικά, όταν ο ίδιος μπροστά στις κάμερες το βράδυ της Κυριακής, κριτικά αναφέρθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και την επίσκεψή του στην Καισαρεία και τι ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας έγραψε στο βιβλίο των επισκεπτών; [Ομολογώ πως τούτα που αναφέρει η δημοσιογράφος ΔΕΝ τα κατέχω]...

Θα πείτε ότι έχει ο καιρός γυρίσματα. Σίγουρα έχει. Τώρα “είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…” Είναι τον κατά Χρυσόστομο τον Β’ ευαγγέλιο και δεν χωράνε ούτε αμφισβητήσεις, ούτε σκιές, ούτε θολούρες, ούτε προδοσίες - αυτά αφορούσαν άλλους και άλλες εποχές [ας πούμε τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο].
Εμείς τα θυμόμαστε όλα αυτά, γιατί έχουν να κάμουν με ανθρώπους της Εκκλησίας για τους οποίους οι δάσκαλοί μας, μας μάθαιναν ότι έχουν αρχές και αξίες σταθερές. Επιλέγουμε όμως, να κρατήσουμε το θετικό της υπέρβασης του Αρχιεπισκόπου και να επενδύσουμε στο όραμα ότι έστω και τώρα κάτι θα γίνει ώστε οι χώροι λατρείας στην κατεχόμενη γη να μην χαθούν τελείως, αυτή τη φορά όχι μόνο από την υπαιτιότητα του κατακτητή αλλά και από τις δικές μας σκοπιμότητες….

Υ.Γ. Και μια απορία που την κουβαλώ χρόνια, αλλά απάντηση δεν πήρα παρά το γεγονός ότι έψαξα το θέμα: Όλα εκείνα τα λεφτά από τους κατά καιρούς εράνους που διοργάνωναν διάφορα οργανωμένα και μη σύνολα για την αναστήλωση του Μοναστηριού του Αποστόλου Ανδρέα τι έγιναν;" [Οι λαλίστατοι Φαλάς τζι’ Κουλίας τζι’ άλλοι Καρπασίτες ΔΕΝ έχουν κάτι να πουν επ’ αυτού;]

Υστερόγραφον [δικό μου]:
Τελικά αν ο Πρόεδρος είναι «ψεύτης» [όπως τον αποκάλεσε ο Αρχιεπίσκοπος του 8% ] και λέει ψέματα [ο Πρόεδρος] πάνω στο ζήτημα της φορολόγησης της Εκκλησίας, τότε ο ίδιος είναι κλέφτης και λωποδύτης, αφού είναι ευρέως γνωστό και αποδεδειγμένο ότι η Εκκλησία χρωστά εκατομμύρια στο κράτος για φόρους;

Για το copy-paste [και τα υπόλοιπα που γράφτηκαν],
Anef_Oriwn
Σάββατο 27/3/2010

Υστερόγραφον 2ο [δικό μου] 27/3/2010:
Ξέχασα να καταθέσω κάτι από το τελευταίο ενημερωτικό φυλλάδιο του Αρχιεπισκόπου που κυκλοφορεί κάθε Κυριακή με τον “Φιλελεύθερο” και το οποίο ΜΕ είχε εντυπωσιάσει. “Τούτο” [το φυλλάδιο – της Κυριακής 21 του μηνός] είχε ως θέμα την «Αποστρατικοποίηση» ... Ναι καλά καταλάβατε: Ο Αρχιεπίσκοπος είναι ενάντια στην αποστρατικοποίηση! Προτιμά τα όπλα τους εξοπλισμούς τζιαι τα ματζιελλέματα!

Anef_Oriwn
11:50 μ.μ.

Ανάρτηση 17/2010 [εθνικο-θρησκευτική, αιρετική και τραγουδιστική] – Ολίγα τινά για τη διπλή γιορτή της 25ης Μαρτίου ...

Μεγάλη γιορτή σήμερα [κατά που λαλούν – σε ομιλίες και θούριους] ... Και του [ελληνικού] έθνους και της ελληνο-ορθοδοξίας [και εθνική και θρησκευτική, με δκυο λέξεις].

1. Πρώτον, είναι [σήμερα] η επέτειος της “Εθνικής Παλιγγενεσίας”, όπως [αυτάρεσκα και με κομπασμό] πολλοί συνηθίζουν να λαλούν την επέτειο της έναρξης της [Ελληνικής] Επανάστασης του 1821 [του εθνο-κοινωνικού ξεσηκωμού – λαλώ ΕΓΩ] κατα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με γεμάτους τους πνεύμονες [τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό - όπως είπε κάποτε ο Παπαντρέου ο Παππούς;] με εθνική περηφάνια και με γιορτές, πανηγύρια [είναι και θρησκευτική γιορτή είπαμε] και παρελάσεις και θούριους και μεγαλόστομες φανφάρες [για τους προαιώνιους εχθρούς], γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των Ελλήνων [που ΔΕΝ ήταν μόνο Έλληνες αλλά και Αρβανίτες δηλ. Αλβανοί] κατα των Οθωμανών ...
Επειδή όμως για όλ’ αυτά μίλησα και πέρσι [και μάλιστα πιο αναλυτικά αλλά αιρετικά] σε σχετικό post μου εδώ στο Blog μου [ανάρτηση 10/2009] θα ΣΑΣ δώσω το σχετικό link και ΟΣΟΙ έχετε χρόνο, όρεξη και διάθεση μπορείτε να το διαβάσετε: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/03/102009-1821.html

Παράλληλα όμως [μια και ανοίξαμε το θέμα] θα ‘θελα,
i. να ΣΑΣ παραπέμψω και σε μια “Μια άλλη θεώρηση – για το 1821”, που κάμνει ο “Νέος Ελληνοκύπριος” στο δικό του Blog [link: http://newgreekcypriot.blogspot.com/2010/03/1821.html], όπως και
ii. να ΣΑΣ παροτρύνω να διαβάσετε [έστω και ολίγα τινά από] το βιβλίο “Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας”, του Θεόδωρου Παναγόπουλου [εκδόσεις “Ενάλιος”, 2009] – ένα βιβλίο απομυθοποιητικό για τες “άγνωστες σελίδες γύρω από την Επανάσταση του ’21 [και για] γεγονότα που αποσιώπησε, απέκρυψε και παραποίησε η επίσημη Ιστορία”, αλλά και
iii. να κάνω μια σύντομη αναφορά στην επετειακή ομιλία που ο Γιαννάκης Κολοκασίδης [Mέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ] έκαμε σε εκδήλωση προς τιμή της επετείου της 25ης Μαρτίου που έγινε την Τρίτη [23 του μηνός] στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα [link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-36070-gr.php]:
“Ο Γ. Κολοκασίδης [στην ομιλία του] αναφέρθηκε στο εθνικοαπελευθερωτικό περιεχόμενο του ’21 κάνοντας λόγο για ένα μεγαλειώδη ξεσηκωμό που οδήγησε στην απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό και στη δημιουργία του Νεοελληνικού ανεξάρτητου κράτους. Δεν παρέλειψε όμως να υπογραμμίσει και το κοινωνικό περιεχόμενο του αγώνα για να τονίσει ότι η άρνηση αυτού του περιεχομένου για σχεδόν ενάμισι αιώνα από την επίσημη ιστοριογραφία υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες διαστρεβλώσεις που γνώρισε η ελληνική ιστορία.
Αναλύοντας αυτό το κοινωνικό περιεχόμενο, επεσήμανε ότι ο στόχος της εθνικής απελευθέρωσης ωρίμασε παράλληλα και στη βάση της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης, η οποία όμως προσέκρουε στο τεράστιο εμπόδιο του οθωμανικού πολιτικοκοινωνικού κατεστημένου. «Έπρεπε να σπάσουν τα δεσμά της Οθωμανικής δουλείας για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις παραπέρα κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης του ελληνικού λαού» ανέφερε, σημειώνοντας ότι το κοινωνικό περιεχόμενο της Επανάστασης ήταν ανάγλυφο στη βαθιά στρωματοποιημένη κοινωνική σύνθεση του ελληνικού λαού. «Από εδώ πηγάζει ο αγώνας για εξουσία στην επαναστατημένη Ελλάδα. Εδώ εκφράζεται το κοινωνικό περιεχόμενο του ’21, εδώ βρίσκονται οι βαθύτερες αιτίες των συγκρούσεων, ακόμα και των εμφύλιων πολέμων που ξέσπασαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Αναδεικνύουμε λοιπόν το κοινωνικό περιεχόμενο και τις βαθύτερες αιτίες των εμφύλιων συγκρούσεων χωρίς να υποτιμούμε και τις επιδράσεις της εξωτερικής πολιτικής» συνέχισε ο Γ. Κολοκασίδης.
Συνοψίζοντας, υπέδειξε ότι ο πόθος για ελευθερία συνάντησε την ιστορική ανάγκη διάρρηξης των δεσμών του φεουδαρχικού καθεστώτος και προκάλεσε το μεγαλείο της Επανάστασης του ’21.”

Πέραν όμως αυτών των αναφορών [σε κείμενα] θα ‘θελα να ΣΑΣ δώσω και δύο links για δυο [νεοελληνικά] επετειακά τραγουδάκια.
a. Το ένα [τραγουδάκι], ηρωικό και πένθιμο [το “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη”, του Σαββόπουλου – τραγουδημένο από τον ίδιο στην original εκτελέση που μ' αρέσει – link: http://www.youtube.com/watch?v=mrgfprNyYCo&feature=related], αναφέρεται στον μυστήριο [σύμφωνα με κάποιους] θάνατο του Καραϊσκάκη [μιας από τις ηρωικότερες αλλά και πιο αυθεντικές μορφές της Επανάστασης]. Γύρω από τον θάνατο του έχει αναπτυχθεί μια έντονη φημολογία [ότι ας πούμε τον πυροβόλησαν πισώπλατα Έλληνες λόγω των διαφόρων που είχε με την τότε πολιτική ηγεσία]. Πρόσφατα είδα στα περίπτερα κι ένα - δύο ένθετα εφημερίδων να ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα. Όλ’ αυτά ΜΑΣ μεταφέρουν τις εσωτερικές [ελαυνόμενες από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα] έριδες και πολεμικές συγκρούσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των Ελλήνων [διαρκούσης της Επανάστασης]. Πιο πολλά όμως έχω γράψει στο περσινό μου post…
[Σημ.27/3/2010: Για τον θάνατο ή σκοτωμό του Γεώργιου Καραϊσκάκη έχει κάμει ειδική ανάρτηση ο Μιχάλης Μιχαήλ στο Blog του – link: http://mihalismihail.blogspot.com/2010/03/blog-post_26.html].

b. Το άλλο τραγουδάκι είναι και εν μέρει ψυχαγωγικό. Πρόκειται για το “Να ‘τανε το 21” του Σταύρου Κουγιουμτζή, τραγουδημένο από τον Γιώργο Νταλάρα [τον “εθνικό” - ΕΜΑΣ των ελληνοκυπρίων – τραγουδιστή – link: http://www.youtube.com/watch?v=t0KywgzgyYI&feature=related]. Το βάζω γιατί μου αρέσει πολύ ο στίχος “…να κρατάω τις νύχτες με τ’ άστρα μια Τουρκοπούλα αγκαλιά …”, αν και σε κάποιες ερμηνείες του τραγουδιού αντί για “τουρκοπούλα” γίνεται λόγος για “βοσκοπούλα” ή “ομορφούλα”!!! Σύμφωνα με κάποιους ο στίχος αυτός [που περιλαμβάνει τη λέξη “τουρκοπούλα”] υποδήλωνε την γενικότερη νίκη των Ελλήνων [ακόμα και πάνω στες καρδιές και τα κορμιά των τουρκάλλων].
Εγώ όμως το ερμηνεύω κάπως διαφορετικά [και ολίγο τι σκωπτικά]. Κατ’ ΕΜΕΝΑ ο στίχος αναδεικνύει τον διεθνισμό των αγωνιστών του 1821 και το πως “τούτοι” “συνδύαζαν το τερπνόν μετά του ωφελίμου”, αλλά και το ότι ΔΕΝ είχαν [ερωτικές] αναστολές για τες αλλόθρησκες.
[Λέγεται πως η σύντροφος και ερωμένη του Καραϊσκάκη ήταν τουρκίδα! Λέτε απ’ αυτό το γεγονός να εμπνεύστηκε και η Σώτια Τσώτου τους στίχους του τραγουδιού που μελοποίησε ο Κουγιουμτζής;]

2. Παράλληλα σήμερα είναι και μια μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας που τιμάται ιδιαίτερα από τους [θρησκευόμενους] Έλληνες. Έχουμε τον [λεγόμενο] “Ευαγγελισμό της Θεοτόκου”, που σύμφωνα με την ... Χριστιανική Μυθολογία [τι κακός κι ασεβής που είμαι!], “τον καιρό εκείνον, άγγελος Κυρίου κατήλθεν εις την γη” ... “… κι έφερε στην Μαρία …” – την μετέπειτα Παναγία – “… το καλό άγγελμα …” [ευ = καλό] “… ότι θα γεννήσει τον Υιόν του Θεού ...” [δίνοντας της μάλιστα κι ένα κρίνο - ήταν και ευγενικός και ιππότης ο νεαρός!]...
Θα αποφύγω όμως, να γίνω πιότερο επεξηγηματικός [για να μην σκανδαλίσω τους ευσεβείς ορθοδοξο-χριστιανίζοντες αναγνώστες μου], γι’ αυτό και ΔΕΝ θα προχωρήσω να κάμω εικασίες για το τι μπορεί να έγινε τότε όταν κατήλθε ο «άγγελος Κυρίου» στον οίκο την Μαρίας! [ΜΟΥ έχουν βγάλει και τ’ όνομα και ΜΕ ονομάζουν και “πορνοσάτυρο”, ας μην δίνω κι ΕΓΩ λαβές! Πάντως ΕΓΩ μόνο σάτιρος είμαι(!) - το -τι με ιώτα] …

Anef_Oriwn
Πέμπτη 25/3/2010

Ανάρτηση 16/2010 [πολιτική, δημοσιογραφική κι αναδημοσιευμένη] – Ένα άρθρο του Λευτέρη Αδειλίνη για την πρόταση του Προέδρου για διεθνή διάσκεψη...

Για χάρη ενημέρωσης και συζήτησης [αλλά και για ανανέωση της αρθρογραφίας του Blog – και μια και κάποια δικά μου κείμενα χρήζουν ακόμα περαιτέρω επεξεργασίας] παραθέτω σήμερα αυτούσιο [και χωρίς δικά μου σχόλια – και τούτο βασικά λόγω έλλειψης χρόνου] ένα [επίκαιρο] κείμενο του Λευτέρη Αδειλίνη από τον χτεσινό [κυριακάτικο] “Πολίτη”, όπου επεξεργάζεται θέματα που θίχτηκαν στην διάσκεψη τύπου του Προέδρου [της περασμένη Πέμπτης, 18 του μηνός].
Ο δημοσιογράφος επικεντρώνεται κυρίως πάνω στο ζήτημα της πρότασης του Προέδρου για διεθνή διάσκεψη αλλά και για τα [θετικά] μηνύματα που γενικά εξέπεμψε ο Πρόεδρος με τις τοποθετήσεις του στην εν λόγω διάσκεψη τύπου ...
[Για τη σημερινή διάσκεψη του Προέδρου για τα ζητήματα της οικονομίας και της εσωτερικής διακυβέρνησης – που θα γίνει σε δυο ώρες περίπου - ίσως αναφερθούμε σ’ άλλη μας ανάρτηση] ...

******************
Ρελάνς Χριστόφια στη διεθνή αρένα
Ενισχυμένη η αξιοπιστία της ε/κ πλευράς από τα προεδρικά μηνύματα για διεθνή διάσκεψη και μια θητεία.
[του Λευτέρη Αδειλίνη, εφημερ. “Πολίτης”, 21/3/2010, σελ. 6 – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=936208&-V=archivearticles&-p]
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]

“Τις πραγματικές προθέσεις και τα όρια της διεθνούς κοινότητας έναντι της ε/κ πλευράς στο Κυπριακό αποφάσισε να δοκιμάσει ο Δημήτρης Χριστόφιας με την πρότασή του για διεξαγωγή διεθνούς διάσκεψης στο Κυπριακό. Σε μια εποχή, όπου πραγματικά κρίνεται το μέλλον του συνομιλητή του, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, στις «εκλογές» των κατεχομένων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδειξε έμπρακτα ότι ο ίδιος είναι έτοιμος να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι απέναντί του στο τραπέζι, ο κ. Ταλάτ ή ο κ. Έρογλου. Ο κ. Χριστόφιας γνωρίζει ότι μια διάσκεψη, έτσι όπως την προτείνει ο ίδιος, με συμμετοχή των πέντε μονίμων μελών του συμβουλίου Ασφαλείας, της ΕΕ, της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας και των δύο κοινοτήτων στο νησί, δεν θα τύχει αυτόματης αποδοχής από την Άγκυρα κι ίσως κι από άλλους διεθνείς παίκτες του Κυπριακού. Υπέβαλε, όμως, την πρόταση, αφενός για να δείξει ότι η ε/κ πλευρά συμφωνεί στην ανάγκη μιας διεθνούς διάσκεψης κι ότι δεν μένει στη στείρα άρνηση κι απόρριψη της πρότασης Ερντογάν για πενταμερή ή εξαμερή. Κι αφετέρου, για να δώσει την ευκαιρία να εξευρεθεί μια φόρμουλα αποδεκτή απ’ όλους, η οποία θα επιτρέψει τη συζήτηση του Κυπριακού σε αυτό το ανώτατο διεθνές επίπεδο.

Η πρώτη διαβούλευση
Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο «Π», η συγκεκριμένη πρόταση, μαζί με τη ρητή διαβεβαίωση του κ. Χριστόφια (στη συνέντευξη Τύπου της περασμένης Πέμπτης) ότι δεν θα επαναδιεκδικήσει την Προεδρία το 2013, αν δεν λυθεί το Κυπριακό, κατεγράφη με θετικό πρόσημο από τους διεθνείς παίκτες, δίνοντας νέα αξιοπιστία στη βούληση της ε/κ πλευράς για λύση. Ήδη, στο διπλωματικό παρασκήνιο, έχουν αρχίσει συζητήσεις για την εξεύρεση φόρμουλας διεξαγωγής διεθνούς διάσκεψης και η πρόταση Χριστόφια εντάχθηκε στις δύο άλλες ανάλογες ιδέες που προϋπήρχαν, αυτές της τουρκικής πλευράς και της Ισπανικής Προεδρίας. Προχθές, Παρασκευή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συζήτησε και έλαβε πράσινο φως από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γιώργο Παπανδρέου, για την πρότασή του. Στη συνέχεια, ο κ. Χριστόφιας προτίθεται να εξετάσει το ζήτημα με τα Ηνωμένα Έθνη, την ΕΕ και τους εκπροσώπους των μονίμων μελών του συμβουλίου Ασφαλείας. Και πάντοτε, με το επιχείρημα ότι δεν κινείται με απόλυτους όρους σε ό,τι αφορά μια διεθνή διάσκεψη, αλλά με γνώμονα την εξεύρεση συμβιβασμού που θα διασφαλίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως συμβαλλόμενο μέρος στις συνθήκες του '60, δεν θα υποβαθμιστεί σε κοινότητα. Σημειώνεται, πάντως, ότι η επιλογή της χρονικής στιγμής για πραγματοποίηση μιας συνόδου υψηλού επιπέδου για το πολιτικό πρόβλημα εξαρτάται από σημαντικούς παράγοντες, όπως είναι το αποτέλεσμα των «προεδρικών» στα κατεχόμενα και η πρόοδος που θα σημειωθεί στις απ’ ευθείας συνομιλίες πριν και μετά τις «εκλογές».

Σχολές Άγκυρας και Μαδρίτης
Η ιδέα πραγματοποίησης διάσκεψης υψηλού επιπέδου στο Κυπριακό άρχισε να «δουλεύεται» σε διπλωματικό επίπεδο σχεδόν από την αρχή της τρέχουσας διαδικασίας διαπραγματεύσεων Χριστόφια - Ταλάτ, από το φθινόπωρο του 2008. Τότε τοποθετείτο στο τέλος της διαδικασίας, όταν θα έπρεπε να γίνει το πάρε-δώσε, ώστε να κλείσει μια συμφωνία. Στη συνέχεια, διεθνείς παίκτες του Κυπριακού, όπως η Βρετανία, πρότειναν τριμερείς συναντήσεις των εγγυητριών δυνάμεων, με κύριο στόχο την εξέτασης της πτυχής της ασφάλειας. Η Τουρκία, εδώ και καιρό, αντιπροτείνει τη διεξαγωγή τετραμερούς, πενταμερούς ή εξαμερούς διάσκεψης για όλο το πακέτο του Κυπριακού. Η πρόταση αυτή δεν βρίσκει σύμφωνη την ε/κ πλευρά, ούτε την Ελλάδα, αφού στην ουσία φέρνει στο ίδιο τραπέζι με τα συμβαλλόμενα κράτη του Κυπριακού και την τ/κ κοινότητα, επιχειρώντας να την αναβαθμίσει πολιτικά. Με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Ισπανία, τον περασμένο Ιανουάριο, η Μαδρίτη, που επιθυμεί να διαδραματίσει ρόλο στο Κυπριακό, άρχισε να συζητά τη διεξαγωγή διάσκεψης με όλα τα υπόλοιπα μέρη και την ΕΕ. Η ιδέα ήταν να γίνει αυτή η σύνοδος κορυφής πριν τις «προεδρικές» στα κατεχόμενα, με την ελπίδα ότι θα συνέβαλε σε «επανεκλογή» του κ. Ταλάτ. Διπλωματική πηγή χαρακτήρισε πρόωρη την πρόταση της Ισπανίας και του υπουργού Εξωτερικών της, Μιγκέλ Άνχελ Μορατίνος. Δεν είχε αποφασίσει αν θα ‘πρεπε να συζητηθούν όλες οι πτυχές του Κυπριακού ή μόνο η διακυβέρνηση, η οικονομία και τα ευρωπαϊκά, που απασχολούν τους ηγέτες σε αυτό το στάδιο των συνομιλιών. Και, επίσης, δεν έλυνε το πρόβλημα της πολιτικής αναβάθμισης των κατεχομένων. Τελικά, οι Ισπανοί, που είχαν λάβει κατ' αρχήν «ναι» από την Τουρκία, δεν έκαναν ικανοποιητική διαβούλευση με τα Ηνωμένα Έθνη επ΄ αυτού, ούτε έφθασαν στο σημείο να προτείνουν επίσημα την ιδέα τους και στην ε/κ πλευρά. Η ισπανική πρόταση, σύμφωνα με απόλυτα έγκυρη διπλωματική πηγή, «δεν είναι νεκρή», αλλά θα μπορούσε να επανέλθει αργότερα, σε συνδυασμό πλέον και με την πρόταση Χριστόφια.”

--------------------------------------------------------------
“Κύκλοι από το στενό περιβάλλον του Προέδρου της Δημοκρατίας και διπλωμάτες με άριστη γνώση του Κυπριακού επιμένουν ότι μια διεθνής διάσκεψη είναι αναγκαία, ανεξάρτητα από ποιος θα βρίσκεται απέναντι από τον Δημήτρη Χριστόφια στο τραπέζι των συνομιλιών μετά τον Απρίλιο. Αν «επανεκλεγεί» ο κ. Ταλάτ, τότε οι δύο ηγέτες θα εξετάσουν, όπως έχουν ήδη δεσμευτεί, το περιουσιακό τον Μάιο και στη συνέχεια θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε σύνοδο κορυφής για το τελικό πάρε - δώσε που θα περιλαμβάνει εδαφικό, ασφάλεια και εγγυήσεις. Υπάρχουν και απόψεις που αναφέρουν πως, πριν από μια διεθνή διάσκεψη, οι κ.κ. Χριστόφιας και Ταλάτ θα πρέπει να έχουν με δικές τους κατ΄ ιδίαν συναντήσεις καθορίσει το πλαίσιο που μπορούν να κινηθούν στις διεθνείς πτυχές του Κυπριακού. Πάντως, στο σενάριο «επανεκλογής» Ταλάτ, μια διεθνής διάσκεψη, που θα λαμβάνει υπόψη και την ε/κ πρόταση, τοποθετείται σχετικά νωρίς, τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο του 2010. Σε περίπτωση «εκλογής» Έρογλου, όλοι αναμένουν μια μικρή διακοπή των συνομιλιών για να ενημερωθεί ο νέος διαπραγματευτής. Αναμένουν, επίσης, και έναν αργότερο ρυθμό διαπραγμάτευσης, αφού θεωρούν δεδομένο πως τα περιθώρια καλής επικοινωνίας μεταξύ των κ.κ. Χριστόφια και Έρογλου θα είναι περιορισμένα. Σημασία, όμως, έχει το γεγονός ότι ελάχιστοι πλέον αμφισβητούν τη διαβεβαίωση της τουρκικής κυβέρνησης ότι οι συνομιλίες θα συνεχιστούν με την ίδια βάση όποιος κι αν είναι ο Τ/Κ διαπραγματευτής. Θετική ήταν και η αντιμετώπιση της θέσης Ερντογάν και από τον Δ. Χριστόφια την περασμένη Πέμπτη. Και με τον κ. Έρογλου στο τιμόνι των Τ/Κ, μια διεθνής διάσκεψη αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Σημαίνουσα διπλωματική πηγή ανέφερε στον «Π» ότι, αν στην εικόνα μπει ο κ. Έρογλου, τότε είναι αναγκαίο να τον φέρουν οι πλευρές σε διεθνές τραπέζι υψηλού επιπέδου, όπου θα είναι απολύτως ελεγχόμενος και όπου την άμεση πρωτοβουλία των κινήσεων της τουρκικής πλευράς θα την έχει η Άγκυρα.”

Για το copy-paste,
Anef_Oriwn
Δευτέρα 22/3/2010

Ανάρτηση 15/2010 [ερωτηματολογική – πολιτική και ποδοσφαιρική] – Μια ντουζίνα απορίες ενός Κυπρίου ιθαγενούς [πάνω σε τρέχοντα ζητήματα] ...

Επιτρέψτε ΜΟΥ [σήμερα] καμπόσα [μια ντουζίνα τζιαι βάλε] ερωτήματα που ταλανίζουν το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες... Τζιαι παρακαλείται όποιος μπορεί, ας σπεύσει σε βοήθεια [ΜΟΥ] ...

1. Στη σημερινή του συνέντευξη τύπου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημ. Χριστόφια, αποκάλυψε ότι δεν θα επαναδιεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας, αν μέχρι τη λήξη της θητείας του δεν υπάρξει λύση στο κυπριακό.
Απορία 1η: Τι να δεχτούμε, ότι δεν θα ξαναδιεκδικήσει την προεδρία ή ότι ΔΕΝ θα υπάρξει λύση στο κυπριακό;

2. Ο Αρχι-Αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου [γνωστός κι ως Φούλης] ανάφερε σε γραπτή δήλωση του [με την οποία απαντούσε σε κριτική του Άντρου Κυπριανού] ότι: “Όταν το ΑΚΕΛ επιλέγει στην πολιτική πίστα να χορεύει σκληρό ροκ, ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν θα χορεύει βαλς με αριστερή ντάμα.”
Απορία 2η: Θέλετε να πείτε ότι εν ννα βρεθεί γυναίκα που την Αριστερά που εν ννα θέλει να χορέψει βαλς με τον Φούλη;
Απορία 3η: Έχει υιοθετήσει η Αριστερά αστικούς και μικροαστικούς τρόπους διασκέδασης όπως το ροκ; [Τώρα τι παει να πει «σκληρό ροκ», εν η-ξέρω ...

3. Ο εκ των Αντιπροέδρων του ΔΗΣΥ Νίκος Τορναρίτης [μα πόσους αντιπροέδρους έχουν τελικά “τούτοι”;], μιλώντας σήμερα το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ” για την συνάντηση που είχαν χτες ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ [Νίκος Αναστασιάδης] με τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ [Άντρο Κυπριανού] στα γραφεία του “Συναγερμού”, έκαμε συστηματική χρήση εθνικοπρεπών εκφράσεων όπως “εθνική πολιτική”, “εθνικός στόχος”, “εθνική συνεννόηση” ...
Απορία 4η: Μπορεί κάποιος να διαφωτίσει και ΜΕΝΑΝ τι ακριβώς εννοούσε [μ’ αυτούς τους όρους], ο ... ποιητής!

4. Έχω διαπιστώσει ότι διάφορα “συναγερμικά” «λατζιηνάρκα», έχουν υιοθετήσει εσχάτως τη χρήση [στην ουσία κάμνουν υπερχρήση] λέξεων ή/και εκφράσεων που περιέχουν το συνθετικό ή τον επιθετικό προσδιορισμό “εθνικό-” ...
Απορία 5η: Μήπως την ίδια ή παρόμοια έννοια έχει και η έκφραση “εθνικός εργολάβος”, η οποία σερβιρίστηκε τις προάλλες [και πάλι!] από τον Φούλη;

5. Απορία 6η: Τα πρώτα βιολιά της “Συναγερμικής [οπισθοδρομικής] Κομπανίας”, Φούλης και Λεφτεράκης [έτερος αντιπρόεδρος κι αυτός!] συντονίζονται όταν παίζουν τους (α)μανέδες τους; Γιατί ο μεν πρώτος κατηγορεί την Κυβέρνησης για σπατάλες τζιαι για μοίρασμα “τσιεκκουδκιών”, ο δε δεύτερος ότι η Κυβέρνηση ΔΕΝ δίνει τίποτα!
[Γι’ αυτό το θέμα θα ασχοληθώ πιο ενδελεχώς και ... σατιρικώς σε προσεχή μου ανάρτηση! Αναμείνατε ...]

6. Ο Φούλης έχει την τιμητική του τελικά σήμερα επαέ ... Όμως κι αυτός ανοίγει συνεχώς και ταυτοχρόνως πολλά μέτωπα. Ας προσέχει και λίγο ...
Απορία 7η: Θα μπορούσε λοιπόν να γίνει πιο συγκεκριμένος και να ΜΑΣ πει ποιοι ήταν οι πραξικοπηματίες που είδε να βρίσκονται στην εξέδρα [μαζί με τον Πρόεδρο] το βράδυ των πανηγυρισμών για την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία;

7. Ο Λιλλήκας θα το ανακοινώσει [επισήμως] αύριο [λενε κάποιοι] τη δημιουργία πολιτικού γραφείου, κάτι που θεωρείται ως το πρώτο βήμα για την επίσημη [πλέον] επιστροφή του στην πολιτική!
Απορία 8η: Λαλείτε να προαλείφεται ως ο νέος ηγέτης του απορριπτικού αντιομοσπονδιακού μετώπου;

8. Απορία 9η: Ήταν όντως τα κίνητρα της κλοπής της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου πολιτικά [όπως εξακολουθεί να διατείνεται εμμέσως πλην σαφώς η θυγατέρα του Αναστασία], ή/και να εμπλέκονται στην κλοπή. πράκτορες της ΜΙΤ [όπως αφήνει να νοηθεί ο ΕΥΡΟΚΟ-κος αρχηγός κος Συλλούρης];
Εγώ πάντως έχω “ανακαλύψει” και κομμουνιστικούς (κωλο)δάχτυλους στην όλη υπόθεση, αλλά καιγι’ αυτό το θέμα θα αναφερθώ σε προσεχή ανάρτηση μου!

9. Τέλος, και γιατί τυγχάνει να ‘μαι και ολίγο τι “φούρπος”, [αλλά τζιαι καμπόσο ΟΜΟΝΟΙΑ-της] θα ρίξω στο τραπέζι [του Blog], μερικά ερωτήματα που έχουν να κάμουν με το ποδόσφαιρο, τζιαι πέρκι [μακάρι να] βρεθεί κανένας πιο “ειδικός” για να ΜΟΥ λύσει τες [βασανιστικές] απορίες ΜΟΥ:

i. Απορία 10η: Γιατί η ηγεσία της ΚΟΠ [διάβαζε ΚωΚού – Κώστας Κουτσοκούμνης], αποφάσισαν να επιτρέψουν την κάθοδο ξένων διαιτητών για κάποια παιχνίδια μόλις μετά που “ευνοήθηκε” [από κύπριους διαιτητές] ΚΑΙ η ΟΜΟΝΟΙΑ [σίγουρα κατά λάθος] σε 1-2 ματς;
Όταν οφθαλμοφανέστατα αδικείτο προηγουμένως [από κύπριους διαιτητές] γιατί η ΚΟΠ “έπαιζεn πελλόν” και δεν προχωρούσε σε τέτοιες κινήσεις;

ii. Απορία 11η: Γιατί, ενώ “εφαίνετουν η κωλοσυρμαδκιά του θερκού, η ηγεσία της ΚΟΠ, έψαχνε για το ίδιο το θερκόν”; Δηλ. ενώ υπήρξαν και προηγουμένως επεισόδια [μικρά ή μεγάλα ΔΕΝ έχει και τόση σημασία] από οπαδούς του ΑΠΟΕΛ [κυρίως έξω από τα γήπεδα], όπως στους αγώνες της ομάδας αυτής με τη “Σαλαμίνα”, τον “Εθνικό”, την “Ανόρθωση” και την ΑΕΛ, γιατί η ΚΟΠ ΔΕΝ προβληματίστηκε για όλ’ αυτά πιο πριν, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα αίσχη που έγιναν [από κάποιους “ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ”] μετά το τέλος του αγώνα Απόλλωνα – ΑΠΟΕΛ [στη Λεμεσό]; Φανταστήκατε τι θα γινόταν αν το ματς ήταν στη Λευκωσία;
Φαίνεται ότι οι “λαστιχάριες” [και μαζί τους και ο ΚωΚου] ΔΕΝ είναι μαθημένοι να χάνουν και ούτε μπορούν να χωνέψουν ότι πέραν της Φύσης γύρω ΜΑΣ, άρχισε ΚΑΙ ο τίτλος του Πρωταθλήματος να πρασινίζει!

iii. Απορία 12η: Γιατί ο Πρόεδρος της ΚΟΠ, [ο κος Κωκού], επέδειξε τόση βιασύνη και παρουσίασε πάραυτα και δημόσια τους φακέλους της UEFA με τα επίμαχα για “στήσιμο” παιχνίδια από το Πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας [κόκκινοι φάκελοι για τα σίγουρα “στημένα” και κίτρινοι φάκελοι και τα “ύποπτα για στήσιμο”]; Στα δεύτερα – τα “ύποπτα” – περιλαμβάνεται και το ματς ΕΡΜΗΣ – ΟΜΟΝΟΙΑ, το οποίο κέρδισε η “Ομόνοια” κέρδισε με 2-1 με γκολ στο 96ο λεπτό! Όμως γιατί ΔΕΝ δόθηκαν λεπτομέρειες και οι λόγοι που το ματς αυτό κρίθηκε “ύποπτο” και αφέθηκαν να πλανώνται ένα σωρό εντυπώσεις και εικασίες;

Αγαπητοί επισκέπτες κι αναγνώστες,
Πεδίο δόξης λαμπρό ξανοίγεται μπροστά σ’ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ για σκέψεις και σχολιασμούς πάνω σ’ όλα [αυτά] τα ερωτήματα που τέθηκαν!

Anef_Oriwn
Πέμπτη 18/3/2010

Ανάρτηση 14/2010 [ανθρώπινη, συναισθηματική, καταθλιπτική, αλλά και τραγουδιστική] – Για τους ανθρώπους που ΔΕΝ γυρίζουν σπίτι από τη δουλειά*...

{* Περί αδόκητων κι απροσδόκητων θανάτων ο λόγος ...}

Θυμάμαι μικρός, όταν ο πατέρας κι η μητέρα αργούσαν πάρα πολύ [κάποιες φορές] να γυρίσουν σπίτι από τες δουλειές στα χωράφια και τη μάντρα [όταν μάλιστα είχε νυχτώσει κιόλας κι ΕΜΕΙΣ, ένα τσούρμο παιδιά ήμασταν μόνοι στο σπίτι – δεν υπήρχαν και κινητά τηλέφωνα τοτε για να επικοινωνούμε!] μ’ έπιαναν σκέψεις διάφορες [συνήθως άσχημες] και μια αγωνία, γιατί δεν είχαν επιστρέψει ακόμα. Γιατί είχαν αργήσει; Μήπως τους είχε συμβεί κάτι [δυσάρεστο];

Το σπίτι είναι ο φυσιολογικός χώρος που θα καταλήξει ο ΚΑΘΕΝΑΣ μας ολοκληρώνοντας τη δουλειά ή/και άλλες υποχρεώσεις. Κάποιοι [τα μέλη της οικογένεια του – ο/η σύζυγος, τα παιδιά, οι γονείς, τα αδέλφια] τον περιμένουν εκεί ... Γι’ αυτό και συνεχίζει μέχρι και σήμερα με πιάνει μια θλίψη όταν ακούω αυτές τες λυπητερές ειδήσεις [έστω και για άγνωστους μου] ανθρώπους [εργαζόμενους] που σκοτώνονται στο δρόμο από και προς τη δουλειά τους [σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα] ή στην ίδια τη δουλειά τους σε εργατικά ατυχήματα, και χάνονται για πάντα, ενώ οι δικοί τους θα τους περιμένουν στο σπίτι ...

Όλ’ αυτά ήρθαν στο μυαλό μου αυτές τες μερικές μέρες όταν άκουσα στες ειδήσεις για το σκοτωμό και χαμό δύο ανθρώπων σε δυστυχήματα στους δρόμους εν ώρα. Τους παρέσυραν απρόσεχτοι οδηγοί [και ως φαίνεται και κατα συρροή υπότροποι σε τροχαίες παρανομίες και παραβάσεις].
Τους δύο ανθρώπους που σκοτώθηκαν στο δρόμο εν ώρα δουλειάς, ΔΕΝ τους γνώριζα. Ούτε τον οδηγό του ρυμουλκού [που σκοτώθηκε την περασμένη Τρίτη], αλλά ούτε και τον υπάλληλο του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων [που σκοτώθηκε την επαύριον, την περασμένη Τετάρτη], όμως ο θάνατος τους [και οι συνθήκες κάτω από τες οποίες συνέβηκε] με άγγιξε έντονα και με να συγγράψω κι αυτό το κείμενο. Όχι απλώς γιατί δύο άνθρωποι χάθηκαν ξαφνικά και άδικα των αδικών [λέτε να υπάρχουν κι άνθρωποι που σκοτώνονται ή χάνονται δίκαια;], αλλά και για κάποιους άλλους λόγους [που μου δημιούργησαν μια συναισθηματική φόρτιση].

Ο ένας νεκρός [της ασφάλτου] ο 54χρονος Κυριάκος Μιχαήλ από την Παλλουριώτισσα, υπάλληλος του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, παρασύρθηκε μαζί με ακόμα δυο υπάλληλους [που νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο] και σύρθηκε σε απόσταση τριάντα μέτρων από ασυνείδητο οδηγό. Είχε λίγο πολύ την ηλικία μου και σίγουρα θα είχε πολλά όνειρα για τη ζωή ΤΟΥ!!!

Ο άλλος νεκρός, ο 35χρονο Ρολάνδος Πάλμας από τα Λειβάδια [πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών] ήταν οδηγός ρυμουλκού και την ώρα του δυστυχήματος προσπαθούσε να φορτώσει στην πλατφόρμα του ρυμουλκού του ένα αυτοκίνητο που είχε χαλάσει και είχε μείνει στο δρόμο. Ίσως να ήταν αυτό το περιστατικό [από τα δύο] που πιο πολύ με παρακίνησε να γράψω αυτό το κείμενο και να κάμω αυτή την ανάρτηση.
Έτυχε μερικές φορές να χρειαστώ τη βοήθεια αυτών των ανθρώπων όταν λόγω μηχανικής βλάβης του αυτοκίνητου μου ή άλλου προβλήματος έμεινα στο δρόμο. Τους τελευταίους 2-3 μήνες μάλιστα 2 φορές με πρόδωσε το σαραβαλάκι και χρειάστηκε να τους καλέσω για να το μεταφέρουμε στον μηχανικό [εκείνοι οι οδηγοί ήταν και οι δύο ξένοι - αλλοδαποί] Έτσι έζησα από κοντά τες δυσκολίες και τους κινδύνους της δουλειάς τους .
Θυμάμαι μάλιστα πριν κάποια χρόνια [ίσως καμιά 10ρια], μαύρα μεσάνυχτα, επιστρέφοντας σπίτι από Λευκωσία [με τη σύζυγο μου] έμεινα από λάστιχο [το πίσω δεξιά] στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας – Λάρνακας. Κατέβηκα να το αλλάξω εγώ, αλλά λόγω της μεγάλης ταχύτητας με την οποία περνούσαν τα διερχόμενα αυτοκίνητα και ήταν και νύχτα ήταν πολύ επικίνδυνο. Γι’ αυτό και άλλαξα γνώμη και κάλεσα την οδική βοήθεια. Ο οδηγός του ρυμουλκού για να κάμει ακίνδυνα τη δουλειά του [δηλ. για προστασία του ενώ θα άλλαζε το λάστιχο], έβαλε το όχημα του πίσω από το δικό μου [και με τους φάρους του αναμμένους]

*****************
Καλώς ή κακώς, ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ οχυρώνεται [και ζει] στο δικό ΤΟΥ “μικρόκοσμο” [με αποτέλεσμα στο τέλος να αυτο-εγκλωβίζεται και να αυτο-περιθωριοποιείται] ... Νομίζουμε πως αν βγάλουμε τελείως από το μυαλό του αυτά τα “κακά” [τα ατυχήματα, τα δυστυχήματα, τις αρρώστιες, τους θανάτους] για τα οποία ακούμε μια την άλλη, τούτα ΔΕΝ θα συμβούν σ’ ΕΜΑΣ, αλλά (θα) τυχαίνουν ΜΟΝΟ στους άλλους! Νομίζουμε πως αν τα προσπερνούμε με μια δόση αδιαφορίας και κυνικότητας [ως κάτι το αναπόφευκτο, το οποίο όμως συμβαίνει μόνο στους άλλους] θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας αλλά και τους πού κοντινούς μας [συναισθηματικά και ψυχολογικά] από την άσχημη επίδραση αυτών των δυσάρεστων ειδήσεων. Αυτό όμως με τη σειρά του οδηγεί και στην απεμπλοκή μας ή την αποστασιοποίηση μας από κινήσεις και δράσεις που θα μπορούσαν να απαμβλύνουν το πρόβλημα των δυστυχημάτων. [Μόνο όταν νοιώσουμε ότι κινδυνεύουμε σωματικά λόγω της αυξανόμενης εγκληματικότητας αρχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε αλλά περιοριζόμαστε κι εδώ στο “Εφάαν ΜΑΣ οι ξένοι”!] ...
Αυτά τα περιστατικά [και οι συνεπακόλουθες σκέψεις που κατέκλυσαν το μυαλό μου], μου έφεραν στο νουν [το μυαλό είναι απρόβλεπτο] και το τραγούδι “Μικρόκοσμος”, του Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους Ναζίμ Χικμέτ και τραγουδημένο από την εξαίρετη φωνή της αείμνηστης Μαρίας Δημητριάδη [όπως αυτή ήξερε να τραγουδά τέτοια τραγούδια – link: http://www.youtube.com/watch?v=roccYFIcYUs].
Φυσικά οι στίχοι του τραγουδιού,
“Έ το λοιπόν για μένα το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε”,
[που όπως είπα είναι παρμένοι από ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ] γράφτηκαν για άλλους λόγους και εξ αφορμής άλλων καταστάσεων. Για τους ανθρώπους που τους «μποδίζουν να βαδίζουν», δηλ. γι’ αυτούς που τους φυλακίζουν, που τους στερούν την ελευθερία τους και [γενικότερα] το δικαίωμα για μια [ανθρώπινη] ζωή! Όμως στο δικό μου μυαλό ηχούν τα λόγια “… το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο …”, [που τα συμπληρώνω] “… είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν […] να επιστρέψει σπίτι του ζωντανός απ’ τη δουλειά ...”

Τέλος θα κλείσω [μ’ αυτό το θέμα των δυστυχημάτων στους δρόμους - θανατηφόρων και μη] παραθέτοντας ένα απόσπασμα από ένα άρθρο [υπό τον τίτλο “Θύματα της ασφάλτου και ευθύνες”], του πρώην [από κομματικής άποψης] “Οικολόγου”, Άθου Αγαπητού, το οποίο δημοσιεύτηκε στην “Σημερινή”, την Παρασκευή 12 του μηνός [link: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/246795]:
“Πιστεύω πως η απλή παρουσία κάποιων περιπολικών στους αυτοκινητόδρομους, ή ακόμα και η επιβολή κάποιου χρηματικού προστίμου, δεν είναι καθόλου αποτρεπτικό μέτρο. Ειδικά, όταν πρόκειται για νεαρούς, οι οποίοι γνωρίζουν πως το όποιο πρόστιμο θα το πληρώσουν οι γονείς, ή την όποια κατηγορία θα την αναλάβει κάποιος «γνωστός» της οικογένειας, έτσι που να μη φτάσει ποτέ στο δικαστήριο, πώς θα συνειδητοποιήσει πως η μεγάλη ταχύτητα, το απρόσεχτο οδήγημα ή η κατανάλωση αλκοόλ πριν από το οδήγημα, μπορούν να οδηγήσουν είτε τον ίδιο είτε κάποιους άλλους αθώους πολίτες στο θάνατο;
Η περίοδος χάριτος, ή, καλύτερα, οι τιμωρίες «με το γάντι» πρέπει επιτέλους να δώσουν τη θέση τους σε πραγματικά αποτρεπτικές και αποτελεσματικές μεθόδους. Ο ρόλος της Αστυνομίας, του κράτους και της νομοθετικής εξουσίας πρέπει να πάψει να περιορίζεται σε ρόλο εισπράκτορα προστίμων. Χρειαζόμαστε εδώ και τώρα νέα νομοθεσία, που να στοχεύει πραγματικά στην αποτροπή. Αν, αντί χρηματικό πρόστιμο για παράδειγμα, υπάρχει η ποινή της κατάσχεσης του οχήματος (ένα μήνα για την πρώτη φορά, έξι για τη δεύτερη και για πάντα στην τρίτη) σε περιπτώσεις υπερβολικών αδικημάτων, αν υπάρχει ποινή φυλάκισης χωρίς αναστολές ή εξαγορές, τότε να δείτε πώς αλλάζει η νοοτροπία.
Υπάρχουν δεκάδες άλλοι τρόποι να λύσουμε ή τουλάχιστον να απαμβλύνουμε το πρόβλημα.
Αυτό που χρειάζεται είναι έργα και όχι ευχολόγια και αχρείαστες φιλολογικές συζητήσεις, που δεν οδηγούν πουθενά και που για χρόνια τώρα δεν έλυσαν το πρόβλημα ούτε στο ελάχιστο.”

****************
Υ.Γ.:
Τελικά πάλι τα κατάφερα. Πίστευα ότι τούτη τη φορά θα ‘μουν πολύ σύντομος αλλά για μια ακόμα φορά το κείμενο μου, μου βγήκε σεντόνι [πάντως όχι και τόσο μεγάλο τούτη τη φορά]… Όπως λέει και ο αγαπητός PolitisPittas κάποτε όταν τα συναισθήματα και οι σκέψεις με κατακλύζουν γίνομαι “… γάργαρος σαν τα νερά τα τρεξιμιά …”! Το "χούιν" [ελάττωμα] μου αυτό [όπως ίσως και καμπόσα άλλα] ΔΕΝ διορθώνεται με ΤΙΠΟΤΕ! Παραμένω “ξύλο απελέτζιητο” κι “αν- επιτήδειος μαθήσεως”!

Anef_Oriwn
Σάββατο 13/3/2010

Ανάρτηση 13/2010 [πολιτική, τουρκοκυπριακή, και εκλογική] – Για τες “προεδρικές” εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και τις νέες εξελίξεις εκεί ...

{Πιο κάτω θα παραθέσω [αναδημοσιεύσω ηλεκτρονικά] ένα σύντομο αλλά πολύ ενδιαφέρον και ενημερωτικό ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Βαγγέλη Βασιλείου [από τον σημερινό “Πολίτη] για τες επικείμενες “προεδρικές” εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα [στις 18 του Απρίλη].
Μέσα από τη πληροφόρηση που ΜΑΣ παρέχει το κείμενο αυτό ΜΑΣ δίνει μια καλή εικόνα για την προεκλογική κατάσταση στα κατεχόμενα και πως διαμορφώνεται το προεκλογικό πολιτικό σκηνικό μετά και την εξαγγελία από τον Ταχσίν Ερτουγρούλογλου [που είναι “βουλευτής” το κόμματος του Έρογλου] και της δικής του υποψηφιότητας για την “Προεδρία”...}

*****************
“Χείρα βοηθείας στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για «εκλογή» του στον δεύτερο γύρο.”
“Υποψήφιος κι επίσημα ο Ταχσίν.”
(του Βαγγέλη Βασιλείου, εφημ. “Πολίτης”, 12/03/2010, σελ. 7 – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=934416&-V=articles].
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]

“Μια μέρα πριν εκπνεύσει η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων και μια μέρα μετά τη συνάντησή του με τον Γκιουλ, ο Ταχσίν Ερτουγρούλογλου ανακοίνωσε ότι κατέρχεται τελικά στις «εκλογές». Ενημέρωσε προσωπικά τον Ντερβίς Έρογλου
Το σκηνικό υποψηφιοτήτων που εξυπηρετεί όσο τίποτα άλλο τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και ψαλιδίζει τα ποσοστά του Ντερβίς Έρογλου στήθηκε χθες και επίσημα στα κατεχόμενα, αφού ο «βουλευτής» του Κόμματος Εθνικής Ενότητας, Ταχσίν Ερτουγρούλογλου, ανακοίνωσε ότι κατέρχεται στην «προεδρική» κούρσα.
Η υποψηφιότητα Ερτουγρούλογλου «ψήθηκε» και «σερβιρίστηκε» από την τουρκική ηγεσία, προφανώς για να υποβοηθηθεί η προσπάθεια «επανεκλογής» του Ταλάτ. Ο Ερτουγρούλογλου συναντήθηκε προχθές με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ, ενώ τον τελευταίο μήνα είχε τρεις συναντήσεις με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν. Χθες δε ο «βουλευτής» επισκέφθηκε στην «πρωθυπουργία» τον ηγέτη του κόμματός του και ανθυποψήφιό του, Ντερβίς Έρογλου, ανακοινώνοντάς του τις αποφάσεις του. Εξερχόμενος της «πρωθυπουργίας» ο Ερτουγρούλογλου έλυσε -αν και μονολεκτικά- τη σιωπή του λέγοντας πως «θα είμαι υποψήφιος». Περισσότερες δηλώσεις για τους λόγους που τον ώθησαν να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του ηγέτη του, Ντερβίς Έρογλου, αναμένεται να γίνουν σήμερα σε ειδική διάσκεψη Τύπου. Κύκλοι των κατεχομένων σημειώνουν, πάντως, ότι η χθεσινή συνάντηση Έρογλου - Ερτουγρούλογλου ήταν δεόντως έντονη.

Πέφτει ο Έρογλου
Η υποψηφιότητα Έρτουγρούλογλου αναμένεται να τύχει της στήριξης του Δημοκρατικού Κόμματος του Σερντάρ Ντενκτάς (πέριξ του 7%) και του Κόμματος Ελευθερίας και Μεταρρύθμισης του Τουργκάι Αβτζί (πέριξ του 4%). Φέρεται να είχε συνάντηση και με τον Ραούφ Ντενκτάς. Εκτιμάται δε ότι θα αντλήσει ποσοστά κι από τη δεξαμενή του Έρογλου, με πολιτικούς κύκλους να εκτιμούν ότι μια σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης αυτή τη στιγμή θα παρουσίαζε τον Ταλάτ να ηγείται της κούρσας και τον Έρογλου να χάνει τουλάχιστον 5% ποσοστιαίες μονάδες. Με αυτά τα δεδομένα, οι «προεδρικές» θα είναι προφανώς δυο γύρων και, όπως προκύπτει, οι Αβτζί και Ερτουγρούλογλου θα «σπρώχνουν» τη δεύτερη Κυριακή τους ψηφοφόρους υπέρ του Ταλάτ, ενώ ο Σ. Ντενκτάς θα τάσσεται υπέρ του Έρογλου. Δεν είναι απίθανο, πάντως, ο Σ. Ντενκτάς (αν κλείσει συμφωνία για την «κυβέρνηση») να ποντάρει από την αρχή στον Έρογλου.
Εν τω μεταξύ το Κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας του Μεχμέτ Τσακιτζί (πέριξ του 5%) ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει (υπό όρους) την υποψηφιότητα Ταλάτ, ενώ το επαναπροσεγγιστικό «Κίνημα Γιασεμιού» θα υποδείξει ως υποψήφιό του τον Ζεκί Μπεσικτεπελί.”

****************
Σχόλια και σημειώσεις του Ιστολόγου:

1. Για το “Κίνημα Γιασεμί” έκανα αναφορά στην περσινή μου ανάρτηση με αρ. 13/2009, [την οποία θα την βρείτε στο link http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/132009.html ], στο κεφαλαίο “Σημειώσεις, σχόλια και παρατηρήσεις του Ιστολόγου”. Πληροφοριακά να αναφέρω ότι το “Κίνημα Γιασεμί” ήταν ένας Αριστερός εκλογικός σχηματισμός που συστάθηκε πέρσι για τες “βουλευτικές” εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα - το ποσοστό ψήφο που πήρε τελικά, νομίζω, ήταν γύρω στο 2,5%!

2. Στο Κίνημα αυτό συμμετέχει και το μικρό Αριστερό Κόμμα “Ενωμένη Κύπρος”, Γενικός Γραμματέας του οποίου είναι Ιζέτ Ιζτζιάν. Ο Ιζτζιάν είχε συνάντηση στα γραφεία του ΑΚΕΛ την περασμένη Τρίτη [9 του Μάρτη] με το Μέλος της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ, Φανή Χριστοδούλου, όπου διαπιστώθηκε [ως αναμενόταν] ταύτιση απόψεων στο Κυπριακό.

3. Συνάντηση με την ηγεσία του ΑΚΕΛ [συμπεριλαμβανομένου και του Γενικού του Γραμματέα Άντρου Κυπριανού] είχε τελευταία και ο Γ.Γ. ετέρου [μικρού αριστερού] τουρκοκυπριακού κόμματος, ο Μουράτ Κανατλί του Κόμματος “Νέα Κύπρος”. Ο Κανατλί [που να σημειώσω είναι νυμφευμένος με ελληνοκύπρια], είπε [μετά τη συνάντηση του με τον Α. Κυπριανού] ότι το αποτέλεσμα των “εκλογών” για την “Προεδρία” στην τουρκοκυπριακή κοινότητα «δεν θα αντανακλά τη βούληση των τουρκοκυπρίων» και γι’ αυτό το λόγο, όπως είπε, το κόμμα του “Νέα Κύπρος” θα καλέσει τους τουρκοκύπριους να μποϊκοτάρουν τις “εκλογές” και να μην ψηφίσουν. Κατά την εκτίμησή μας, συνέχισε, «επί της ουσίας, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κ. Έρογλου και του κ. Ταλάτ, οι οποίοι διαφέρουν μόνο στους τρόπους τους». Τόνισε επίσης την ανάγκη απογραφής άμεσα του πληθυσμού στα κατεχόμενα, της έναρξης της διαδικασίας αποστρατικοποίησης της Κύπρου και επιστροφής των Βαρωσιωτών στις περιουσίες τους, αναφέροντας παράλληλα πως «οι τουρκοκύπριοι βρίσκονται ενώπιον μιας κατάστασης εξαφάνισής τους» [από τα κατεχόμενα] και ότι «η δημογραφική δομή στο βορρά της Κύπρου αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες, ο οικονομικός έλεγχος της Τουρκίας αυξάνεται και ανησυχούμε ότι, αν από αυτή τη διαδικασία της λύσης δεν καταφέρουμε να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, θα έχουμε βρεθεί σε μια κατάσταση που θα είναι πολύ κοντά στη διχοτόμηση».

4. Μέχρι σήμερα συνολικά οκτώ άτομα ανακοίνωσαν πως θα είναι υποψήφια στις “προεδρικές εκλογές”, ένα εκ των οποίων είναι γυναίκα (η Ζεχρά Τσενγκίζ). Πρόκειται για τον σημερινό “Πρόεδρο” Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, τον ηγέτη του Κόμματος Εθνικής Ενότητας Ντερβίς Έρογλου, το ΓΓ του Δημοκρατικού Κόμματος Μουσταφά Αραμπατσίογλου, τον ηγέτη του Κόμματος Κοινοτικής Απελευθέρωσης Χουσεϊν Αγκολεμλί, τον ηγέτη του Νέου Κόμματος Νουρί Τσεβικέλ, το μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Κύπρου Ζεχρά Τσενγκίζ, τον ανεξάρτητο υποψήφιο Ζεκί Μπεσικτεπελί και τον επίσης ανεξάρτητο υποψήφιο Αρίφ Σαλίχ Κιρντάγκ.

5. Ο Ζεκί Μπεσικτεπελί κατάγεται [αν δεν κάνω λάθος] από την Πάφο και ήταν Καθηγητής σε Πανεπιστήμιο στη Βόρεια Κύπρο, απ’ όπου [νομίζω ότι] απολύθηκε πριν μερικά χρόνια, μετά από παρεμβάσεις του κατοχικού καθεστώτος και λόγω της δράσης του. Νομίζω ότι σήμερα είναι ο Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος “Ενωμένη Κύπρος” [του Ιζτζιάν].

6. Με την εξαγγελία της υποψηφιότητας Ερτουγρούλογλου αναμένεται πλέον ότι οι «προεδρικές» θα είναι δυο γύρων ... Σύμφωνα μάλιστα με μια προκαταρκτική δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε [τέλος του Φεβράρη] στα κατεχόμενα [και πριν την εξαγγελία της νέας υποψηφιότητας] παρουσιάζεται [σε τέτοια περίπτωση] ο Ταλάτ να παίρνει βραχεία κεφαλή στον πρώτο γύρο με 36.6% έναντι 30.9% του Έρογλου. Ο Ταχσίν Ερτουγρούλογλου συγκεντρώνει 11%, ο Τουργκάι Αβτζί 6.8%, ο Ραούφ Ντενκτάς 4.5%, ο Σερντάρ Ντενκτάς 4.1%, ο Μουσταφά Αραμπατζίογλου [του Δημοκρατικού Κόμματος] 1.8%, ενώ οι (κεντρο)αριστεροί Μεχμέτ Τσακιτζί και Ζεκί Μπεσικτεπελί από 1.5%.

7. Τέλος να σημειώσω αυτό που αναφέρεται στο ρεπορτάζ: Δηλ. ότι “… Η υποψηφιότητα Ερτουγρούλογλου «ψήθηκε» και «σερβιρίστηκε» από την τουρκική ηγεσία, προφανώς για να υποβοηθηθεί η προσπάθεια «επανεκλογής» του Ταλάτ …” Τούτο μυρίζει παρέμβαση/επέμβαση της Τουρκίας [αλοίμονο!] και έμμεσα υποβάλλει ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής, πιστευει πως ΜΟΝΟ με τον Ταλάτ μπορεί να πετύχει να υπάρξει κάποια λύση στο κυπριακό, αν δεήσει και αποφασίσει να κάμει [τελικά] ουσιαστικές κινήσεις προς την κατεύθυνση της λύσης…

Anef_Oriwn
Παρασκευή 12/3/2010

Υστερόγραφα [13/3/2010]:
1. Για το θέμα “προεδρικών” εκλογών στην τουρκοκυπριακή κοινότητα έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον κι εμπεριστατωμένο κείμενο και ο Μιχάλης Μιχαήλ στο δικό του Blog. Θα το βρείτε κάτω τον τίτλο “Διαμορφώθηκε το σκηνικό στα κατεχόμενα” στο link: http://mihalismihail.blogspot.com/2010/03/blog-post_13.html
2. Σήμερα στο πρωτοποριακό πρόγραμμα του “ΑΣΤΡΑ” “Πειραματισμοί Επωνύμων" [που μεταδίδεται Σάββατο από τες 11:00 μέχρι τις 1:00 το μεσημέρι] και στο οποίο ένας Επώνυμος [πολιτικός ή κοινωνικός παράγοντας] παίζοντας στο ρόλο του δημοσιογράφου “ανακρίνει” κάποιον άλλο Επώνυμο, είχε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και άκρως κατατοπιστική συνέντευξη του Τουμάζου Τσιελεπή για την Ομοσπονδία η οποία δόθηκε στον Μιχάλη Παπαπέτρου. Για όσους τυχόν και την χάσατε ή θα θέλατε να την ξανακούσετε θα την βρείτε στην ιστοσελίδα του “ΑΣΤΡΑ” και στα links: http://www.astra.com.cy/index.php?pageaction=ast&modid=ShowAudio&audid=22 και http://www.astra.com.cy/index.php?pageaction=ast&modid=ShowAudio&audid=20

Anef_Oriwn
13/3/2010 – 5:00 μ.μ.