{Το κείμενο αυτό το ‘γραψα την περασμένη Τετάρτη 23 του μηνός αλλά λόγω άλλων έκτακτων περιστατικών και αναρτήσεων μόλις τώρα καταφέρνω να το δημοσιεύσω – στο τσακ πριν τη διεξαγωγή των εκλογών – με κάποιες συμπληρώσεις}.
Την Κυριακή 4 του Οκτώβρη έχουν καθοριστεί να διεξαχθούν οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. [Κάπου έχω διαβάσει ότι από τις 13 εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν μετά τη Μεταπολίτευση στην Ελλάδα, οι 12 ήταν πρόωρες. Μάλλον μόνο οι πρώτες εκλογές δεν θεωρήθηκαν πρόωρες – μάλλον πολύ καθυστερημένες ήταν. Όμως γιατί λέμε “πρόωρες” – λέτε κάτι σαν “πρόωρος τοκετός” να είναι; - και όχι “έκτακτες”;].
Παρ’ όλο που προσωπικά ΔΕΝ αποδέχομαι τον όρο “Μητέρα – Πατρίδα” [για την Ελλάδα – πιστεύω ότι έχουμε ενηλικιωθεί πια και δεν έχουμε την ανάγκη Μητέρων!], και παρ’ όλο που νοιώθω πρώτα και πάνω απ’ όλα Κύπριος [και μετά οτιδήποτε άλλο], εν τούτοις συναισθηματικά [κυρίως λόγω της επίκτητης ελληνοκυπριακής μου ταυτότητας – δεν είμαι και Αφγανός, ας πούμε!], αισθάνομαι την Ελλάδα ως χώρο οικείο κι αγαπητό [έχω ταξιδεύσει ουκ ολίγες φορές εκεί], και με ενδιαφέρει άμεσα ότι λαμβάνει χώρο τον ελλαδικό χώρο [πολιτικά, αθλητικά, κοινωνικά γεγονότα]. Γι’ αυτό και οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές δεν μπορούσαν να απουσιάζουν από τη θεματολογία του Blog.
[Να σημειώσω ότι περίπου τα ίδια αισθήματα τρέφω και για τη χώρα όπου έχω σπουδάσει κι έχω ζήσει εκεί κάπου 6 χρόνια – ένας πραγματικά πολύ αγαπητός τόπος με αρκετούς καλούς τόπακες φίλους.]
[Επίσης να αναφέρω ότι αυτή την εποχή θα γίνουν επίσης (βουλευτικές) εκλογές και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως στην Γερμανία, την Πορτογαλία, [σημείωση 30/9/2009: στες δύο αυτές χώρες έχουν ήδη γίνει οι εκλογές], την Τσεχία, ενώ στην Ιρλανδία θα (ξανα)γίνει Δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Γι’ αυτό το θέμα πιο πολλά μπορείτε να διαβάσετε στο link: http://proletariakon.blogspot.com/2009/09/respect-irish-vote.html].
Οι τελευταίες [προηγούμενες] βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα έγιναν τον Σεπτέμβρη του 2007 [δηλ. μόλις πριν 2 χρόνια και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο]. Τότε τις κέρδισε [για δεύτερη συνεχόμενη φορά] η “Νέα Δημοκρατία”, αλλά με οριακή πλειοψηφία [σε βουλευτικές έδρες – αν δεν κάνω λάθος 151]. Αυτές όμως τις εκλογές αναμένεται [αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις] να τις κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και να επανέλθει έτσι στην εξουσία, και μια διαφορά μάλιστα του 7%. Ο κόσμος φαίνεται βαρέθηκε τη “Νέα Δημοκρατία” και την οικογένεια Καραμανλή και αποφάσισε να κάνει στροφή προς το ΠΑΣΟΚ και την οικογένεια Παπανδρέου. [Η Αριστερά εξακολουθεί να μην καταφέρνει να συγκροτηθεί σε οικογένεια]. Εκείνο που είναι αμφίβολο είναι κατα πόσο το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει αν πετύχει και την πολυπόθητη αυτοδυναμία – δύσκολο σε μια πεντακομματική Βουλή και αδύνατο σε μια εξακομματική, αν περάσουν και οι Οικολόγοι –Πράσινοι ...
Η αναμενόμενη νίκη του ΠΑΣΟΚ [με ή χωρίς αυτοδυναμία] ΔΕΝ περιμένω ότι θα αλλάξει [βελτιώσει και πού τα πράγματα [και εν γένει την κατάσταση] στην Ελλάδα. Έχω την εντύπωση ότι πιο πολύ ότι πιο πολύ τα πρόσωπα στις καρέκλες θ’ αλλάξουν!
Ο δικομματισμός και η εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στη διακυβέρνηση του τόπου κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες, χωρίς ο μέσος Έλληνας να αισθάνεται ασφαλής [από κάθε άποψη], δικαιωμένος και γενικά happy! Από την άλλη η Αριστερά [ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές συνιστώσες και κομματα και κομματίδια] παρακολουθεί τις δρώμενα κατακερματισμένη και αλληλοσπαρασσόμενη αδυνατώντας να υποβάλει, να προβάλει και να προωθήσει με αξιώσεις μια εναλλακτική αριστερή πρόταση εξουσίας!
Τι όμως ευχόμαστε και ευελπιστούμε απ’ αυτές τις εκλογές στην Ελλάδα ... Όχι ως συνήθως για το κυπριακό [κολλημένοι εκεί εμείς οι κύπριοι στα δικά μας, - το κυπριακό πρόβλημα όμως είναι και πιο περίπλοκο και πιο πολυσύνθετο]. Ποιες είναι οι επιθυμίες μας [ως Αριστεροί με κοινωνικές ευαισθησίες – ποτέ δεν κρύψαμε και ούτε καμουφλάραμε την ιδεολογικοπολιτική μας ταυτότητα και τις συμπάθειες μας] για την ίδια τη χώρα...
Ευχόμαστε:
1. Ήττα της Δεξιάς [της “Νέας Δημοκρατίας”] με το όσο το δυνατόν χαμηλότερο ποσοστό – και κάτω του 30%!
2. Πύρρεια [οριακή] νίκη του ΠΑΣΟΚ [αφού εξ αντικειμένου δεν μπορεί να κερδίσει η Αριστερά], ούτως ώστε να αναγκάζεται [χωρίς τη “σοσιαλιστική” υπεροψία που θα του δώσει η πιθανή αυτοδυναμία] να αφουγκράζεται τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου και να λαμβάνει υπ’ όψη το ευρύτερο λαϊκό κίνημα [σημείωση 29/9/2009: Ή όπως λέει και ο αγαπητός PolitisPittas στο τελευταίο post του που θα το βρείτε στο link: http://politispittas.blogspot.com/2009/09/blog-post_26.html “… σε κάθε κίνηση του το ΠΑΣΟΚ, να νιώθει στο σβέρκο του την Αριστερή ανάσα…” – μόνο που εγώ αγαπητέ φίλε, συμπεριλαμβάνω στην Αριστερά και το ΚΚΕ]... Kι όχι, [το ΠΑΣΟΚ, ως ένα συνηθισμένο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα] να λειτουργεί προς όφελος του συστήματος ευνουχίζοντας την λαϊκή δυσαρέσκεια κι αντίδραση, δηλ. πυροσβεστικά και καταπραϋντικά για να περιορίσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις και να εκφυλίσει τα αιτήματα του κόσμου.
3. Περαιτέρω εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ [πέρκι (=μακάρι) να πλησιάσει και το 10%] καθώς και επανεκλογή του κύπριου Βουλευτή Κέρκυρας, γιατρού Μπάμπη Χαραλάμπους. Το σύνθημα “ΚΚΕ δυνατό και στη Βουλή και στο Λαό”, όσο κι αν κάποιοι το θεωρούν παρωχημένο και μονόξυλο, εν τούτοις αποτελεί μια πραγματικότητα. Μόνο ένα δυνατό ΚΚΕ μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο για να διεκδικήσει αποτελεσματικά τα δίκαια του.
4. Είσοδο [και στη νέα Βουλή] του ΣΥΡΙΖΑ [του Συνασπισμού της Αριστεράς], με όσο το δυνατό ψηλότερο ποσοστό [και πέραν του 4%], για να διατηρηθεί έτσι τζιαι σαν οντότητα στο πολιτικό προσκήνιο πέρκι τζιαι καταφέρει επιτέλους να ενώσει τους εκτός ΚΚΕ Αριστερούς και όλες εκείνες τες συνιστώσες τους [οργανώσεις, κόμματα και κομματίδια]. Καλή είναι η πολυφωνία και η εξαντλητική συζήτηση των διάφορων ζητημάτων, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να παίρνονται και αποφάσεις οι οποίες να υλοποιούνται – να γίνεται και πρακτική δουλειά!
5. Είσοδο στην νέα Βουλή και των Οικολόγων – Πράσινων, γιατί κάτι τέτοιο όχι μόνο θα την εμπλουτίσει πολυφωνικά, αλλά θα αναβαθμίσει κιόλας την έννοια [τον προβληματισμό] για το Περιβάλλον.
6. Την όσο το δυνατόν πιο περιορισμένη εκπροσώπηση [στη νέα ελληνική Βουλή] του ακροδεξιού ΛΑΟΣ [καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να μην πιάσει το όριο του 3%]. Το ΛΑΟΣ αντλεί συνεχώς ψήφους από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της “Νέας Δημοκρατίας”. Η Δεξιά τροφοδοτεί [σε περιόδους κρίσεων – κυρίως οικονομικών] την ακροδεξιά. Και μετά έρχονται κάποιοι και εξισώνουν τον Κομμουνισμό με τον Ναζισμό, [χωρίς να λένε ότι ο Ναζισμός ήταν και είναι γέννημα και θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος]. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που ίσως ΣΑΣ τη διηγηθούμε κάποια άλλη φορά!
Για την ώρα θα αναμένουμε τα αποτελέσματα των εκλογών ...
**********
Υ.Γ.1:
Παρακολούθησα προψές βράδυ [τη Δευτέρα 21 του μηνός] από τηλεοράσεως το τέλος [την ολοκλήρωση] του debate των πολιτικών αρχηγών και τις καταληχτικές τους δηλώσεις. Ο λόγος του αρχηγού του ΛΑΟΣ, του υποψήφιου Αυτοκράτορα Καρατζαφέρη ήταν έμπλεος από “ΕΓΩ” – “εγώ αυτό”, “εγώ εκείνο”, ή “εγώ έκαμα και θα κάμω”, “εγώ που ξέρω να διοικώ ανθρώπους και επιχειρήσεις”!!! Προσέξτε λεξιλόγιο – “να διοικώ ανθρώπους”!!! Βάζει στο ίδιο επίπεδο τους ανθρώπους με τις επιχειρήσεις!!!
Υ.Γ.2:
Για την αυριανή επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας [εγώ ΔΕΝ θα αφιερωσω Post αλλά] θα σας παραπέμψω σε δύο άλλες αναρτήσεις:
1. Στο Blog του Μιχάλη – link: http://mihalismihail.blogspot.com/2009/09/blog-post_29.html
2. Και στο Blog του MARINOΥ [σύντομη ανάρτηση αλλά ουσιαστική] – link: http://marinoskleanthous.blogspot.com/2009/09/blog-post_30.html
Anef_Oriwn
Τετάρτη 23/9/2009
**********
UPDATE1 (3/10/2009) –
Προσθήκη [έκτακτη, ποδοσφαιρική και ομονοιάτικη]
[Επειδή είπαμε ότι μέχρι και τη Δευτέρα δεν θα προχωρήσουμε σ’ άλλη (νέα) ανάρτηση, αναγκαστικά θα ενσωματώσουμε εδώ και λίγες περί “φούρπου” κουβέντες, που μας προέκυψαν μετά το αποψινό match της “Ομόνοιας” με την “Ανόρθωση” – ισόπαλο το παιχνίδι 1-1. Βλέπετε έχουμε κι τούτον το χούι ...].
Απορίες ενός άσχετου Ομονοιάτη “προπονητή της κερκίδας” προς τον “επιστήμονα” προπονητή Sir TakisΛεμονής, άλλως Όξινος.
[Μπορεί να μην ΣΑΣ ενδιαφέρει το ζήτημα, αλλά κάπου πρέπει να τα πω κι εγώ – Κι να με παρακολουθεί ο αγαπητός συν-blogger “ΜΑΠΠΑΤΖΙΗΣ”, ας περάσει να μας δώσει τα φώτα του ...]:
Μερικά γενικά πρώτα:
1. Προσωπικά είμαι ευχαριστημένος με τον ισοπαλία ... Αν λάβουμε υπ’ όψη ότι εφάαμεν πρώτοι γκολ, μπορούσε να μεν αντιδράσουμε, αλλά να συνεχίζαμε να κάμνουμε ερωτική εξομολόγηση της μπάλας, ταλαιπωρώντας τζιαι την μάππαν τζιαι τους εαυτούς μας ...
2. Που την άλλη εμπορούσαμε να πέψουμε που τα τωρά την “Ανόρθωση” για ντους, αλλά εν πειράζει, είshεν να έχουν προβλήματα πάλαι τζιαι εν κρίμαν ...
3. Δείχνει ότι η “Ομόνοια” έχει βάθος, τζι’ άμα καταφέρει τζι’ ο Sir Takis τζιαι μάθει τους παίκτες τζιαι ξεπεράσει το σύνδρομο να βάλλει πρώτα τζιείνους που έφερεν ο ίδιος, τότε ποιος μας πιάννει ... Αλλά τούτο πρέπει να γίνει σύντομα πριν χάσουμε το τρένο!
4. Κάμε χάζιν η “Ανόρθωση” να θέλει να πιάσει τζιαι το Πρωτάθλημα ... Κωλοτύχεροι ... [Η τύχη που είχαν με το Κετσπάγια συνεχίζεται ...]
5. Η διαιτησία συνεχίζει κανονικά το “εθνικό” της έργο ... Όι εν ννα αφήσουν τα κομμούνια να βκουν που πάνω ...
Τζιαι πάμε στα ειδικά τώρα για τον Sir Takis [από μένα τον αχάπαρο]:
6. Πρώτο ημίχρονο: Η κατοχή της μπάλας από την “Ομόνοια” ήταν συντριπτική [61%] – ούτε όμως μια ευκαιρία ΔΕΝ φτιάξανε οι παίκτες της. Γιατί κύριε Λεμονή; Πως επιτέλους θα λύσεις το πρόβλημα;
7. Η ομάδα ΔΕΝ καταφέρνει να αξιοποιήσει την υπεροχή της και τις ευκαιρίες που τις δίνονται από στατικές φάσεις [κόρνερ και εκτέλεση φάουλ έξω από την αντίπαλη περιοχή] και σέντρες μέσα στην αντίπαλη περιοχή από τα πλάγια – καμία 15ριά στο πρώτο ημίχρονο. Όταν δεν παίζει ο Κωνσταντίνου [είτε γιατί είναι τραυματίας ή για κάποιους άλλους λόγους] και δεν υπάρχει άλλος [παίκτης [καθαρόαιμος σέντερ-φορ] για να κάνει κεφαλιά, γιατί δεν παίζει ο Ζλόγκαρ [έστω ως αλλαγή] για να απαμβλυνθεί το πρόβλημα [αφού μπορεί να δώσει λύσεις;] ...
8. Όλες οι εφημερίδες στα ρεπορτάζ τους κατα τη διάρκεια της βδομάδας για την “Ομόνοια” εκτιμούσαν ότι ο Λεμονής θα προέβαινε σε αλλαγές και θα έπαιζαν από την αρχή οι Αλαμπί [στην άμυνα] και Κασέκε [στο κέντρο]. Ο [επιστήμονας] προπονητής δεν τόλμησε να βάλει ούτε τον εάν ούτε τον άλλο στην αρχική σύνθεση. Τι ξέρουν τώρα τούτοι οι άσχετοι οι αθλητικογράφοι; Εν ννα υπαγορεύσουν τώρα στον Sir Takis πως εν ννα κάμνει τη δουλειά του; Αφού είπαμε αυτός είν’ τ’ αφεντικό! Τζι’ αν δεν πιάσουμε [ούτε] φέτος το Πρωτάθλημα, πιάννουμεν το του χρόνου!
9. Το αμυντικό κεντρικό δίδυμο της ομάδας [Καρυπίδης και Βέντσελ] μπάζει νερά – οι δύο ποδοσφαιριστές είναι και αργοί ... Γιατί δεν παίζει ο Αλαμπί που είναι και πιο γρήγορος και μπορεί να σταθεί με αξιώσεις [για γκολ] και μέσα στην αντίπαλη εστία σε στατικές φάσεις;
10. Η άμυνα της “Ομόνοιας” κάμνει συνεχώς τα ίδια λάθη. Έναν επιθετικό είχεν η Ανόρθωση, τον Καφού, που βρήκε μια ευκαιρία τζιαι την έκαμε γκολ. Το ίδιο έγινε και την περασμένη Δευτέρα με την ΑΠΕΠ, που με την πρώτη ευκαιρία που τους δόθηκε εβάλαν γκολ [με τον Πάντο. Τα δύο τέρματα ήταν πανομοιότυπα – επιτεύχθηκαν με τον ίδιο τρόπο [μετά από χοντρά αμυντικά ατομικά λάθη των αμυντικών]. Μπορείτε να βελτιώσετε την κατάσταση κύριε Λεμονή;
11. Γιατί κάποιοι ποδοσφαιριστές, ενώ η απόδοση τους δεν είναι ούτε καν υποφερτή έχουν κοτσιανιασμένες τις θέσεις στην αρχική εντεκάδα [Κοτσόλης, Καρυπίδης, Βέντσελ, Πατσατσόγλου, Αγκουιάρ, Ζουράφσκι];
12. Τον πορτάρη [τον Κοτσόλη] ΔΕΝ τον εμπιστεύονται ούτε οι συμποδοσφαιριστές του [κυρίως οι αμυντικοί], κι αυτό φαίνεται στο παιχνίδι. Δεν μπορεί να παρέμβει καταλυτικά και δυναμικά και φαίνεται ούτε ο ίδιος έχει και πολλή αυτοπεποίθηση στον εαυτό του. Τον πορτάρη, όταν η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό ή έχει [και] κάποιους άλλους στόχους, δεν τον θέλω για να μου πιάσει τα συνηθισμένα σουτ, αλλά να αποκρούσει και τα άπιαστα και να ξελασπώσει την ομάδα από μια δύσκολη κατάσταση. Έχει κάνει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα αυτός ο πορτάρης; Τι λες κύριε Λεμονή;
Anef_Oriwn
Κυριακή 4/10/2009
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 55/2009 [έκτακτη, φιλο-μεταναστευτική κι ανθρωποκεντρική] – Οι σκούπες είναι για τα σκουπίδια, κι όχι για τους ανθρώπους …
Το Blog αυτό και ο “Anef_Oriwn” διαχειριστής του, έχοντας ως σταθερή και διαχρονική αρχή τον απόλυτο σεβασμό και την υπεράσπιση της ανθρώπινης [ατομικής] αξιοπρέπειας [ας παινέψουμε και λίγο το σπίτι μας], ΔΕΝ μπορούσαν να μείνουν απαθείς κι αδιάφοροι και να μην πάρουν θέση καταδίκης των απαράδεχτων και απάνθρωπων μεθόδων και πρακτικών που χρησιμοποίησε προψές η Αστυνομία σε επιχείρηση “σκούπα” [κάποιοι αποκάλεσαν την “επιχείρηση” και πογκρόμ και μάλιστα “αριστερό πογκρόμ” – ο “Πολίτης” του Σαββάτου, λόγου χάριν] ενάντια σε [οικονομικούς] μετανάστες [“λαθραίους” – άραγε η ζωή είναι λαθραία; - και νόμιμους] στην παλιά Λευκωσία [στο υπό εκκόλαψη ή/και διαμόρφωση εκεί γκέτο των μεταναστών].
Η Αστυνομία αφέθηκε [ή και της δόθηκε εντολή κάτω από την πίεση και ξενοφοβικών συνδρόμων] να καθαρίσει την παλιά Λευκωσία. Κι αυτή στην ουσία έκαμε παράσταση επίδειξης [αστυνομικής] δύναμης και εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ... Τούτο μάλιστα έγινε σε μια περιοχή υποβαθμισμένη και υπό το πρόσχημα της εμπέδωσης της τάξης και της ασφάλειας [σας θυμίζει κάτι αυτό;] αλλά και της πάταξης της ούτω καλούμενης λαθρομετανάστευσης [προβληματιστήκαμε άραγε, γιατί υπάρχει τέλος πάντων αυτό το "κολάσιμο αμαρτημα" της λαθρομετανάστευσης;] Με την κάλυψη μάλιστα και των τηλεοπτικών συνεργείων, ένστολοι και μη αστυνομικοί, έσερναν με χειροπέδες όποιον μελαψό και Ασιάτη έβρισκαν μπροστά τους. Πραγματοποιήθηκαν έρευνες σε “σπίτια” που θύμιζαν αποθήκες ψυχών, αλλά ΔΕΝ καταγγέλθηκε κανένας ημεδαπός ιδιοκτήτης. Οι συλλήψεις των αλλοδαπών έγιναν την ώρα που οι περισσότεροι βγήκαν στο δρόμο για το παράνομο μεροκάματο, αλλά δεν συνελήφθη κανένας ημεδαπός εργοδότης που εκμεταλλεύεται πιο φτηνά εργατικά τους χέρια. Περίπου 250 αστυνομικοί συνέλαβαν 150 μετανάστες εκ των οποίων μόνο οι 36 αποδείχθηκε ότι διέμεναν παράνομα στην Κύπρο. Συνελήφθησαν και 12 αλλοδαποί για τα επεισόδια στο τέμενος Ομεριέ. H Αστυνομία, για ακόμη μία φορά, ανταποκρίθηκε θετικά στη ρατσιστική υστερία όσων ζητούν να «καθαρίσει» η παλιά Λευκωσία. Άραγε με 48 αλλοδαπούς λιγότερους καθάρισε;
Όπως έγραφε διερωτώμενος κι ο Γιώργος Κασκάνης χτες στον “Πολίτη”:
“Κείνος ο νεαρός που συνέλαβε ο φακός με τις μπογιάδες στα ρούχα και το βλέμμα της απόγνωσης, για πού το είχε βάλει χαράματα; Μήπως για την οικία κάποιου «νόμιμου πολίτη» που ήθελε βάψιμο με χαμηλή ταρίφα; Σε ποιανού το σπίτι διέμενε; Σε ποιον εργοδότη εργαζόταν; Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι, μόνο ο μελαψός νεαρός που του πέρασαν με βία τις χειροπέδες, είναι κάτι άλλο; Είναι -λέει- «παράνομος». Ουδείς υποστηρίζει ότι πρέπει ή μπορούμε να γίνουμε ξέφραγο αμπέλι. Αλλά και ουδείς πρέπει να πιστεύει πως αυτός ο νεαρός, και ο κάθε ταλαιπωρημένος μετανάστης, έφθασε μέχρι εδώ γιατί δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει. Όπως κάθε άνθρωπος, δικαιούνται και αυτοί λίγο σεβασμό. Ακόμα και την ώρα της σύλληψής τους...”
Κάθε πραγματικά ανθρώπινη συνείδηση δεν μπορεί να μην εξεγείρεται ενάντια σε τέτοιες απαράδεχτες πράξεις και ενέργειες που εξευτελίζουν την αξιοπρέπεια άλλων ανθρώπων [όποιοι και να ‘ναι αυτοί] και που τους υποβαθμίζουν ως ανθρώπινα όντα.
Φυσικά και η ανοχή στη δημιουργία “γκέτο”, όπως το εκκολαπτόμενο στην παλιά Λευκωσία, και τα συνεπακόλουθα της γκετοποίησης [όπως η περιθωριοποίηση, η αύξηση της εγκληματικότητας και οι πανάθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης] αποτελούν εξ ίσου απαράδεχτες καταστάσεις. Όμως κάποιοι τα ανέχονται όλ’ αυτά, είτε γιατί δεν τολμούν είτε γιατί δεν θέλουν να αγγίξουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που αναπτύσσονται και υπάρχουν πίσω από [ή μαζί με] τέτοια φαινόμενα.
Αυτό όμως που με στεναχωρεί και με λυπεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι στην διακυβέρνηση του τόπου βρίσκεται αυτά τα χρόνια μια Αριστερή [ή έστω αριστερίζουσα] Κυβέρνηση και οι εξασκούντες την πολιτική θα ‘πρεπε να έχουν αυξημένες ευαισθησίες προς κι αυτούς τους ανθρώπους! Δεν λέω ούτε υπονοώ ότι οι [αριστεροί] κυβερνώντες έχασαν τον ανθρωπισμό τους αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως λειτουργούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους...
Δυστυχώς η χθεσινή αστυνομική εισβολή στην παλιά Λευκωσία και ο εξευτελιστικός τρόπος σύλληψης και φυλάκισης παράνομων μεταναστών, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες που κατέγραφαν τη μεγάλη “επιτυχία”, δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν από τις τακτικές που επιλέγουν οι πιο δεξιές κυβερνήσεις. Σε τίποτα απολύτως! Ήταν η ίδια παράσταση με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τα ίδια θύματα. Και τούτο δείχνει ότι ο αναχρονιστικός κατασταλτικός και επιθετικός χαρακτήρας των σωμάτων ασφάλειας σ’ ένα αστικό κράτος δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί [ν’ αλλάξει] χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές γενικότερα στην κοινωνία και τις δομές της ...
Φυσικά ο Υπουργός Εσωτερικών Νεοκλής Συλικιώτης διαφοροποιήθηκε από αυτές τες ενέργειες [της Αστυνομίας] δηλώνοντας ότι:
“Με τη φόρα που πήραν, αν βρισκόμουν κι εγώ στο κέντρο [της Λευκωσίας] εκείνη τη στιγμή, θα είχαν συλλάβει και μένα [...]. Τέτοια πράγματα δεν επιτρέπεται να γίνονται, τα θεωρώ λανθασμένα! Δεν μπορούμε αδιάκριτα να κάνουμε τέτοιες επιχειρήσεις!”
Εφ’ όσο όμως δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική από πλευράς της πολιτείας και πρόγραμμα ένταξης των μεταναστών στην κυπριακή κοινωνία τέτοιες πρακτικές που ενισχύουν και τα ξενοφοβικά σύνδρομα δεν αποκλείεται να επαναληφθούν ή/και να επικροτούνται.
Διερωτούμαι όμως [τζιαι δκιαολίζομαι]:
Γιατί η Αστυνομία δεν ενεργεί με τον ίδιο τρόπο [και ο πολιτικός της προϊστάμενος δεν δίνει τέτοιες οδηγίες] για την πάταξη και του οργανωμένου εγκλήματος [ναρκωτικά, πορνεία, σωματεμπορία, πώληση προστασίας, οργανωμένη λαθροθηρία] ή μήπως τζιαμέ τρέμει ο κώλος τους; Τελικά λαλείτε τούτην την επιχείρηση να την έκαμαν για να ανυψώσουν το καταρρακωμένο κύρος τους που εξευτελίστηκε λόγω της αδυναμίας τους να συλλάβουν έστω και ένα κακοποιό στοιχείο [απ’ αυτά που κυριαρχούν και δρουν τες νύχτες], να τους προσάψουν κατηγόριες και να τους οδηγήσουν στα δικαστήρια, για πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου; Πως τέλος πάντων προστατεύουν τους νομοταγείς και φιλήσυχους πολίτες από πόμπες ή ρίψεις πυροβολισμών κατα των σπιτιών τους που μπορεί να κάμουν τέτοιοι εγκληματίες ή τα τσογλάνια τους, γιατί έτσι τους εκάπνισε, ή για προσωπικούς λόγους, ας πούμεν, ή ακόμα και κατα λάθος; Το αισθημα ασφάλειας του πολίτη εξασφαλίζεται με το κυνήγι των "λαθρομεταναστών";
Άντε να μεν ανοίξω το στόμα μου ...
Τέλος παραθέτω το link: http://thetrim1.blogspot.com/2009/09/blog-post.html, που παραπέμπει στο τελευταίο post στο Blog του Νίκου Τριμικλινιώτη όπου υπάρχει και ένα κείμενο – καταγγελία του Κυπριακού Παρατηρητήριου για τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία ...
Αρκετά ενδιαφέρον είναι και το σημερινό άρθρο του Διονύση Διονυσίου στον “Πολίτη” με τίτλο “Υποκρισία έναντι των μεταναστών” – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=898812&-V=archivearticles&-p
Anef_Oriwn
Κυριακή 27/9/2009
********************
Υστερόγραφον – Προσθήκη (28/9/2009):
Παρεμβαίνω για να ευχαριστήσω τον αγαπητό φίλο PolitisPittas για την προβολή που έκαμε της ανάρτησης [μας] αυτής στο Blog του ... Με έκτακτη προσθήκη στο κυρίως κείμενο της τελευταίας του ανάρτησης [που έχει ως θέμα τις επικείμενες ελληνικές εκλογές] έκαμε αναφορά και στα απαράδεχτα γεγονότα της [αστυνομικής] “σκούπας” κατά το μεταναστών, παραπέμποντας τους αναγνώστες του Blog του και στο δικό μας κείμενο ... [Link: http://politispittas.blogspot.com/2009/09/blog-post_26.html].
Πιστεύω ότι η ευρύτερη κοινωνική ευαισθητοποίηση, παρέμβαση και κινητοποίηση θα αποτρέψει [ή έστω θα περιορίσει στο ελάχιστο] τέτοιες [αστυνομικές] εκκαθαριστικές και απαξιωτικές [για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια] ενέργειες. Παράλληλα θα αναγκαστούν τα διάφορα κέντρα εξουσίας και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης να διαφοροποιήσουν τη στάση τους ή/και να αποβάλουν τα ξενοφοβικά τους σύνδρομα.
Anef_Oriwn
Δευτέρα 28/9/2009
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 54/2009 [έκτακτη, blogοσφαιρική, αντιφασιστική κι αλληλέγγυα] – Ο έρπων φασισμός των εθνικιστικών – διχοτομικών blogs.
Σ’ αυτόν τον τόπο πέραν της φαιδράς πορτοκαλέας ευδοκιμούν και τα πάσης φύσεως και (δια)λογής φρούτα και ζαρζαβατικά [αλλά τζι’ αγριόχορτα τζιαι φκιόρα]... Τα πιο πολλά είναι μεσογειακά, όμως ολίγα τινά είναι τροπικά [όπως, ας πούμεν οι μπανάνες(!) – λέτε γι’ αυτό να είπε ο Κληρίδης ότι είμαστε “Μπανανία”;]... Στην Βίβλο, στο κεφάλαιο της Γένεσης αναφέρεται ότι ο καλός Θεούλης έκαμε έτσι τα πράματα που το κάθε δέντρο και φυτό να δίνει καρπό κατα το είδος του – όπως, φέρ’ ειπείν να πούμεντε, [που λαλεί τζι’ παρέας ο Ττοφουρής ο Ρεπάνιας που τα Τριβίλλουρα], οι κκεραζιές να κάμνουν κκεράζια, τζιαι οι φοινιτζιές φοινίτζια! Δυστυχώς όμως φαίνεται, πως ο Παππούλης κάπου τα θαλάσσωσε σε σχέση με την Κύπρο... Γι’ αυτό κι εδώ παρατηρούμε πως τα διάφορα φασιστοειδή της συνομοταξίας των γαϊδουραγκαθών [κάποιοι εξ αυτών παίζουν το και Αποκαταστάτες της Δημοκρατίας], να παράγουν μόνο λουβάνες κι οι αδαείς αυλικοί και κολαούζοι τους τα καταβροχθίζουν λαίμαργα... Κάποιοι κυριολεκτικά τα ‘χουν παίξει [έχουν πάθει ομαδική παράκρουση]!!!
**********
Παράλληλα όμως είναι ευρέως παραδεχτό [ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί μαζί του] ότι με τα γραπτά του έχει αγγίξει απομυθοποιητικά πολλά θέματα ταμπού της κυπριακής ιστορίας [όπως για την ΕΟΚΑ, την ΕΟΚΑ Β΄, τον Μακάριο, τον Γρίβα, τα γεγονότα του 1963-67, τον Γιωρκάτζιη]. Γι’ αυτό το λόγο έχει βρεθεί ουκ ολίγες φορές στο μάτι του κυκλώνα. Ο Μακ. Δρουσιώτης έχει γίνει [κατα καιρούς] στόχος επιθέσεων απ’ όσους τυχόν επηρεάζονται τα [οικονομικά ή/και τα πολιτικά] συμφέροντα τους. Φυσιολογική [αλλά απαραδεχτη] αντίδραση από τα κατεστημένα όταν απομυθοποιούνται τα όσα μας σέρβιραν τόσα χρόνια ή/και κινδυνεύουν να χάσουν και “την κουτάλα με τα ζουμιά”…
Τις τελευταίες όμως μέρες ο Μακ. Δρουσιώτης, δέχτηκε μια πρωτοφανή αήθη, ανοίκεια και χυδαία επίθεση από συγκεκριμένες εφημερίδες κι από συναδέλφους του δημοσιογράφους, αλλά και εσχάτως στην blogόσφαιρα από τα γνωστά φασιστικά και εθνικιστικά blogs [μεταξύ των οποίων και κάποιοι που κόπτονται για τη δήθεν Αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ίσως μάλιστα να είναι και δικιά τους ιδέα και πρωτοβουλία η οργάνωση αυτής της ομαδικής και ενορχηστρωμένης χυδαίας φασιστικής εκστρατείας [στην blogόσφαιρα] εναντίον του Δρουσιώτη. Διάφορα εθνικιστικά blogs προχώρησαν [χτες] κι ανάρτησαν στις σελίδες τους ένα απαξιωτικό και υβριστικό κείμενο [με καρικατούρες μάλιστα] με στόχο και σκοπό να πλήξουν τον Δρουσιώτη να τον μειώσουν, να τον διασύρουν και να τον σπιλώσουν! [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html].
Η ενέργεια αυτή αποτελεί μιαν άκρως απαράδεχτη και ελεεινή φασιστική πράξη που μόνο πωρωμένα μυαλά θα μπορούσαν να την σκεφτούν. Είναι ένας άκρως ανήθικος τρόπος να αντιπαλέψεις μ’ ένα άτομο με το οποίο διαφωνείς σε πολιτικό επίπεδο και στοχεύει στο διασυρμό της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας του. Μια ad hominem τακτική που αντι να απαντήσει με αντεπιχειρήματα στα επιχειρήματα του Δρουσιώτη με τα οποία στηρίζει τις θέσεις του, γίνεται προσπάθεια να διασυρθεί ο εκφραστής των συγκεκριμένων απόψεων. Είναι μια τακτική κτυπημάτων κάτω από τη μέση. Το γεγονός ότι κάποιοι διαφωνούν με τον Μακάριο Δρουσιώτη ή τον όποιο Δρουσιώτη, τούτο ΔΕΝ τους νομιμοποιεί να συμπεριφέρονται τόσο άτιμα, ποταπά και χαμερπώς απέναντι του και να τον ταμπελώνουν! Όλ’ αυτά συνιστούν ένα είδος [blogοσφαιρικού] λιντσαρίσματος! Ένας μάλιστα ένθερμος Απο(κατα)στάτης, το Ρηγόπουλο σε στιγμές εθνικιστικού οίστρου [στρίνας] αναφώνησε μέσα στο παραλήρημα του [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/09/blog-post_9607.html]:
“Ο/Η Ρήγας είπε...
Ο Μαγάριος δεν έχει απαντήσει ΠΟΤΕ σ'αυτά που βγαίνουν στην δημοσιότητα, είναι μια ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ που μόλις ανάψεις στο φως κρύβεται.
Μαγάριε, ΔΕΙΛΕ και ΑΛΗΤΗ βγες έξω από την ΤΡΥΠΑ σου και απάντα: http://www.efylakas.com/archives/2218
“Ο/Η Ρήγας είπε...
Ο Μαγάριος δεν έχει απαντήσει ΠΟΤΕ σ'αυτά που βγαίνουν στην δημοσιότητα, είναι μια ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ που μόλις ανάψεις στο φως κρύβεται.
Μαγάριε, ΔΕΙΛΕ και ΑΛΗΤΗ βγες έξω από την ΤΡΥΠΑ σου και απάντα: http://www.efylakas.com/archives/2218
Σε οποιανδήποτε κανονική χώρα στον κόσμο ο Μαγάριος θα είχε αυτό που του αξίζει. Στην Κύπρο τον βλέπω στο διπλωματικό σώμα μια μέρα.
Γιουσουφάκι, αλήτη, δειλέ, προδώτη. Ένας λάκκος με ασβέστη σου χρειάζεται. Ούτε καν σφαίρα στο κρανίο.
Γιουσουφάκι, αλήτη, δειλέ, προδώτη. Ένας λάκκος με ασβέστη σου χρειάζεται. Ούτε καν σφαίρα στο κρανίο.
Ρήγας
17 Σεπτέμβριος 2009 9:59 μμ”[Σχόλιο Ιστολόγου:
17 Σεπτέμβριος 2009 9:59 μμ”[Σχόλιο Ιστολόγου:
Μακάρι να γιάνει,το καημένο το κοπελλούριν... Μάλλον θα ονειρεύεται ότι είναι Ταγματασφαλίτης στη Μακρόνησο... ].
Γι’ αυτό λοιπόν κι ΕΓΩ, σε ένδειξη όχι απλώς αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τον Δρουσιώτη, αλλά κυρίως από αντίδραση προς τέτοιες αντιδημοκρατικές και άκρως φασιστικές ενέργειες [το πεπτικό μου σύστημα δεν μπορεί να τες χωνέψει], καλώ τον κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο blogger [αν δεν έχει χρόνο να γράψει δκυό λόγια ο ίδιος στο Blog του] να αναρτήσει στο χορό του το κείμενο που έγραψε κι ανάρτησε [στο δικό του Blog ο Strovoliotis] και το οποίο αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό το θέμα – το ίδιο θα κάνω κι εγώ αμέσως πιο κάτω. Δεν έχω ζητήσει την άδεια του Strovolioti γι’ αυτήν μου την ενέργεια [απολογούμαι, αλλά δεν είχα το χρόνο να το πράξω], όμως δεν πιστεύω να διαφωνεί ...
"Όταν τα μπλογκ δολοφονούν τον Μακάριο" [Δρουσιώτη].[2009 Σεπτεμβρίου 24 - by strovoliotis]
{http://strovoliotis.wordpress.com/2009/09/24/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%ba-%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%86%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%bf/}
“Η ίδια η κουλτούρα και η ιδεολογία που χαρακτηρίζει τα μπλοκ βασίζεται στην ελευθερία έκφρασης άποψης, και στην εναντίωση σε όποια λογοκρισία, ή μπλοκοκρισία. Αυτό βεβαίως, νοουμένου ότι δεν παραβιάζει τα ελάχιστα όρια που βάζει ο Blogger, η WordPress και άλλες εταιρείες που προσφέρουν τον χώρο και την υπηρεσία.
Δεν είναι επίσης ούτε και παράξενο ή πρωτοφανές να γίνεται συντονισμένη δράση κάποιων μπλογκς για κάποιο ζήτημα, συνήθως κοινωνικό, περιβαλλοντικό, ακόμα και πολιτικό.
Είχαμε μια τέτοια δράση χθες, που αφορούσε διάφορα κυπριακά και ελληνικά μπλογκς, τα οποία συμμετείχαν σε μια καλοστημένη απόπειρα δολοφονίας του χαρακτήρα του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη.
Ένα κείμενο – ραπτομηχανή το οποίο συνένωσε διάφορους ισχυρισμούς, είτε ατεκμηρίωτους είτε απλώς γελοίους που δημοσιεύτηκαν αλλού σε βάρος του δημοσιογράφου, συνοδευόμενο από υβριστικές φωτογραφίες οι οποίες απεικονίζουν μαϊμού και γαϊδούρια, παρουσιάστηκε με υποτιθέμενο στόχο την αποκάλυψη του αντεθνικού ρόλου του Μακάριου.
Έχω περιγράψει τη δράση ως απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, και δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό, αφού τα πλείστα εκ των «στοιχείων» που παρουσιάζονται, εκπίπτουν της στοιχειώδους τεκμηρίωσης, ή αντίθετα έχει αποδειχτεί – με τεκμήρια – πως η αλήθεια είναι άλλη. Αυτό όμως δεν έχει σημασία όταν έχεις διατεταγμένη υπηρεσία, και επίσης, αυτό δεν φαίνεται να έχει σημασία όταν θέλεις να πιστέψεις κάποια πράγματα.
Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει; Η αυθόρμητη μου απάντηση είναι πως τίποτα! Η τεχνολογία παρέχει την δυνατότητα απάντησης, είτε σε χώρο του ιδίου του δημοσιογράφου – στόχου, είτε αλλού, άνκαι υποθέτω πως οι ευαισθησίες των διαχειριστών αυτών των χώρων, δε θα αφήσουν την αντίθετη άποψη ή απλώς την απάντηση να εμφανιστεί κάτω από τα κείμενα τους, αφού κατά κανόνα αποκλείουν όλους τους «αντιφρονούντες». Οσοι αναγνώστες, είτε στρατευμένοι είτε όχι έχουν όμως στοιχειώδες IQ, θα μπορέσουν να κατανοήσουν την ουσία.
Έγραψα πιο πάνω και για εκείνους που θέλουν να πιστέψουν οτιδήποτε εξυπηρετεί την ιδεολογία τους. Αυτοί δε θα αλλάξουν, αλλά ούτε θα αυξηθούν μέσω τέτοιων υβριστικών επιθέσεων.
Θα μπορούσε να καταγγελθεί η όλη δράση και στον Blogger, αφού νομίζω πως τα καλόπαιδα έχουν ξεπεράσει τα στοιχειώδη όρια.
Θα μπορούσε ακόμα να γίνει αντίστοιχη μαζική δράση από άλλους μπλόγκερς οι οποίοι αντιτίθενται σε τέτοια φαινόμενα.
Θα μπορούσε επίσης ο ίδιος ο Δρουσιώτης να κυνηγήσει δικαστικά τα κοπέλια, με πολύ ενδιαφέρουσες νομικές συνέπειες.
Η πιο σημαντική δράση όμως είναι αυτή που κάνουν οι ίδιοι οι συγγραφείς της απόπειρας δολοφονίας, και αυτό αφορά την αποκάλυψη της δικής τους ιδεολογίας και στάσης: ένας έρπον φασισμός, καλυπτόμενος πίσω από την ανωνυμία τα εύηχα συνθήματα και την επίκληση ταύτισης απόψεων με πολιτικούς ή καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν πιστεύω να ερωτήθηκαν, μια λυσοφοβική στάση η οποία στόχο έχει να υπονομεύσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε προσπαθεί για τη λύση. Ακόμα ένας εθνικισμός, τυφλός, του στυλ «Ελλάς Κύπρος Ενωσις», «Καλός Τούρκος ο Νεκρός Τούρκος», ένας γελοίος ισχυρισμός περί «Αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Κύπρο», κάτι που μάλλον προετοιμασία για πραξικόπημα θυμίζει.Όλα αυτά δίνουν τον χαρακτήρα περιθωριακών, εξτρεμιστικών καταστάσεων, οι οποίες υπάρχουν παντού στον κόσμο, και έχουν επιρροή όσο ακριβώς τους επιτρέπει το περιθώριο τους και το δημοκρατικό πλαίσιο μεσα στο οποίο ζουν, δηλαδή αμελητέα. Αυτό θα ήταν αρκετό για να οδηγήσει τους χώρους αυτούς, τους διαχειριστές αλλά και τις ιδέες που προβάλλουν σε μια αυτό – απαξίωση.
Η ιδιαιτερότητα της Κύπρου είναι πως συγγενείς απόψεις έχουν και διάφορες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν βεβαίως τα κότσια να βγουν να τις προβάλουν και κρύβονται πίσω από τσαλίμια και τατσιλλίκκια – και αυτό αποτελεί πρόβλημα.
Με αυτό το σκεπτικό, τα κοπέλια των «κακών» μπλοκ έχουν τουλάχιστον τα κότσια.
Α, μάλλον θα τα είχαν αν οι κατά συρροήν επώνυμες ύβρεις τους είχαν και την υπογραφή τους.
Γιατί ναι μεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης, αλλά ο αγώνας γίνεται ανέντιμος και άνισος όταν δεν γνωρίζεις καν ποιος προσπαθεί να δολοφονήσει τον χαρακτήρα σου.
Η ποιότητα των μπλογκς αυτών φαίνεται από διάφορα χαρακτηριστικά, αλλά διαβάστε και αυτό: «Η Κυπριακή Δημοκρατία, παραμένει υπό ξένη στρατιωτική κατοχή επί 34 χρόνια.»
Ούτε ιστορία, ούτε μαθηματικά γνωρίζουν τα κοπέλια – α, και μη μου πείτε πως αποτελεί τυπογραφικό λάθος, αφού τέτοιου γνωσιολογικού επιπέδου είναι συνήθως όλες οι αναρτήσεις τους.”
Τέλος θα παραθέσω και το σχόλιο μιας προβληματιζόμενης επισκέπτριας του Ακατονόμαστου Blog των Αποκαταστατών όπου σημειώνει τα χάλια στα οποία έχουν οδηγήσει την κυπριακή blogόσφαιρα τα “Κοπέλια” [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html]:
“Ο/Η Αναγνώστρια για την αποκατάσταση της δημοκρατίας είπε...
Για το έργο του Δρουσιώτη έχω κάνει και εγώ κατά καιρούς παρατηρήσεις. Όμως τέτοιου είδους προσωπικές επιθέσεις όπως την σημερινή, εναντίων οποιουδήποτε ατόμου και μάλιστα συντονισμένες από μεγάλο αριθμό μπλοκ, είναι κατά την άποψή μου πλήγμα στην δημοκρατία. Μου θυμίζει έντονα το κυνήγι Μαγισσών όπου το κούρντισμα του όχλου εναντίων μιας γυναίκας εκατάληγε στην βάναυση θανάτωσή της. Αυτά γίνονταν τον Μεσαίωνα, εμπήκαμε αισίως στην τρίτη χιλιετηρίδα και εσείς αιτείστε ότι αγωνίζεστε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.Λυπούμε να παρατηρήσω ότι με την ανάρτησή σας αυτή πήρατε κορυφαία θέση στην ομάδα των υποσκαπτών της Δημοκρατίας
24 Σεπτέμβριος 2009 7:42 πμ”
[Σχόλιο Ιστολόγου:
Γι’ αυτό λοιπόν κι ΕΓΩ, σε ένδειξη όχι απλώς αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τον Δρουσιώτη, αλλά κυρίως από αντίδραση προς τέτοιες αντιδημοκρατικές και άκρως φασιστικές ενέργειες [το πεπτικό μου σύστημα δεν μπορεί να τες χωνέψει], καλώ τον κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο blogger [αν δεν έχει χρόνο να γράψει δκυό λόγια ο ίδιος στο Blog του] να αναρτήσει στο χορό του το κείμενο που έγραψε κι ανάρτησε [στο δικό του Blog ο Strovoliotis] και το οποίο αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό το θέμα – το ίδιο θα κάνω κι εγώ αμέσως πιο κάτω. Δεν έχω ζητήσει την άδεια του Strovolioti γι’ αυτήν μου την ενέργεια [απολογούμαι, αλλά δεν είχα το χρόνο να το πράξω], όμως δεν πιστεύω να διαφωνεί ...
"Όταν τα μπλογκ δολοφονούν τον Μακάριο" [Δρουσιώτη].[2009 Σεπτεμβρίου 24 - by strovoliotis]
{http://strovoliotis.wordpress.com/2009/09/24/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%ba-%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%86%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%bf/}
“Η ίδια η κουλτούρα και η ιδεολογία που χαρακτηρίζει τα μπλοκ βασίζεται στην ελευθερία έκφρασης άποψης, και στην εναντίωση σε όποια λογοκρισία, ή μπλοκοκρισία. Αυτό βεβαίως, νοουμένου ότι δεν παραβιάζει τα ελάχιστα όρια που βάζει ο Blogger, η WordPress και άλλες εταιρείες που προσφέρουν τον χώρο και την υπηρεσία.
Δεν είναι επίσης ούτε και παράξενο ή πρωτοφανές να γίνεται συντονισμένη δράση κάποιων μπλογκς για κάποιο ζήτημα, συνήθως κοινωνικό, περιβαλλοντικό, ακόμα και πολιτικό.
Είχαμε μια τέτοια δράση χθες, που αφορούσε διάφορα κυπριακά και ελληνικά μπλογκς, τα οποία συμμετείχαν σε μια καλοστημένη απόπειρα δολοφονίας του χαρακτήρα του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη.
Ένα κείμενο – ραπτομηχανή το οποίο συνένωσε διάφορους ισχυρισμούς, είτε ατεκμηρίωτους είτε απλώς γελοίους που δημοσιεύτηκαν αλλού σε βάρος του δημοσιογράφου, συνοδευόμενο από υβριστικές φωτογραφίες οι οποίες απεικονίζουν μαϊμού και γαϊδούρια, παρουσιάστηκε με υποτιθέμενο στόχο την αποκάλυψη του αντεθνικού ρόλου του Μακάριου.
Έχω περιγράψει τη δράση ως απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, και δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό, αφού τα πλείστα εκ των «στοιχείων» που παρουσιάζονται, εκπίπτουν της στοιχειώδους τεκμηρίωσης, ή αντίθετα έχει αποδειχτεί – με τεκμήρια – πως η αλήθεια είναι άλλη. Αυτό όμως δεν έχει σημασία όταν έχεις διατεταγμένη υπηρεσία, και επίσης, αυτό δεν φαίνεται να έχει σημασία όταν θέλεις να πιστέψεις κάποια πράγματα.
Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει; Η αυθόρμητη μου απάντηση είναι πως τίποτα! Η τεχνολογία παρέχει την δυνατότητα απάντησης, είτε σε χώρο του ιδίου του δημοσιογράφου – στόχου, είτε αλλού, άνκαι υποθέτω πως οι ευαισθησίες των διαχειριστών αυτών των χώρων, δε θα αφήσουν την αντίθετη άποψη ή απλώς την απάντηση να εμφανιστεί κάτω από τα κείμενα τους, αφού κατά κανόνα αποκλείουν όλους τους «αντιφρονούντες». Οσοι αναγνώστες, είτε στρατευμένοι είτε όχι έχουν όμως στοιχειώδες IQ, θα μπορέσουν να κατανοήσουν την ουσία.
Έγραψα πιο πάνω και για εκείνους που θέλουν να πιστέψουν οτιδήποτε εξυπηρετεί την ιδεολογία τους. Αυτοί δε θα αλλάξουν, αλλά ούτε θα αυξηθούν μέσω τέτοιων υβριστικών επιθέσεων.
Θα μπορούσε να καταγγελθεί η όλη δράση και στον Blogger, αφού νομίζω πως τα καλόπαιδα έχουν ξεπεράσει τα στοιχειώδη όρια.
Θα μπορούσε ακόμα να γίνει αντίστοιχη μαζική δράση από άλλους μπλόγκερς οι οποίοι αντιτίθενται σε τέτοια φαινόμενα.
Θα μπορούσε επίσης ο ίδιος ο Δρουσιώτης να κυνηγήσει δικαστικά τα κοπέλια, με πολύ ενδιαφέρουσες νομικές συνέπειες.
Η πιο σημαντική δράση όμως είναι αυτή που κάνουν οι ίδιοι οι συγγραφείς της απόπειρας δολοφονίας, και αυτό αφορά την αποκάλυψη της δικής τους ιδεολογίας και στάσης: ένας έρπον φασισμός, καλυπτόμενος πίσω από την ανωνυμία τα εύηχα συνθήματα και την επίκληση ταύτισης απόψεων με πολιτικούς ή καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν πιστεύω να ερωτήθηκαν, μια λυσοφοβική στάση η οποία στόχο έχει να υπονομεύσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε προσπαθεί για τη λύση. Ακόμα ένας εθνικισμός, τυφλός, του στυλ «Ελλάς Κύπρος Ενωσις», «Καλός Τούρκος ο Νεκρός Τούρκος», ένας γελοίος ισχυρισμός περί «Αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Κύπρο», κάτι που μάλλον προετοιμασία για πραξικόπημα θυμίζει.Όλα αυτά δίνουν τον χαρακτήρα περιθωριακών, εξτρεμιστικών καταστάσεων, οι οποίες υπάρχουν παντού στον κόσμο, και έχουν επιρροή όσο ακριβώς τους επιτρέπει το περιθώριο τους και το δημοκρατικό πλαίσιο μεσα στο οποίο ζουν, δηλαδή αμελητέα. Αυτό θα ήταν αρκετό για να οδηγήσει τους χώρους αυτούς, τους διαχειριστές αλλά και τις ιδέες που προβάλλουν σε μια αυτό – απαξίωση.
Η ιδιαιτερότητα της Κύπρου είναι πως συγγενείς απόψεις έχουν και διάφορες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν βεβαίως τα κότσια να βγουν να τις προβάλουν και κρύβονται πίσω από τσαλίμια και τατσιλλίκκια – και αυτό αποτελεί πρόβλημα.
Με αυτό το σκεπτικό, τα κοπέλια των «κακών» μπλοκ έχουν τουλάχιστον τα κότσια.
Α, μάλλον θα τα είχαν αν οι κατά συρροήν επώνυμες ύβρεις τους είχαν και την υπογραφή τους.
Γιατί ναι μεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης, αλλά ο αγώνας γίνεται ανέντιμος και άνισος όταν δεν γνωρίζεις καν ποιος προσπαθεί να δολοφονήσει τον χαρακτήρα σου.
Η ποιότητα των μπλογκς αυτών φαίνεται από διάφορα χαρακτηριστικά, αλλά διαβάστε και αυτό: «Η Κυπριακή Δημοκρατία, παραμένει υπό ξένη στρατιωτική κατοχή επί 34 χρόνια.»
Ούτε ιστορία, ούτε μαθηματικά γνωρίζουν τα κοπέλια – α, και μη μου πείτε πως αποτελεί τυπογραφικό λάθος, αφού τέτοιου γνωσιολογικού επιπέδου είναι συνήθως όλες οι αναρτήσεις τους.”
Τέλος θα παραθέσω και το σχόλιο μιας προβληματιζόμενης επισκέπτριας του Ακατονόμαστου Blog των Αποκαταστατών όπου σημειώνει τα χάλια στα οποία έχουν οδηγήσει την κυπριακή blogόσφαιρα τα “Κοπέλια” [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html]:
“Ο/Η Αναγνώστρια για την αποκατάσταση της δημοκρατίας είπε...
Για το έργο του Δρουσιώτη έχω κάνει και εγώ κατά καιρούς παρατηρήσεις. Όμως τέτοιου είδους προσωπικές επιθέσεις όπως την σημερινή, εναντίων οποιουδήποτε ατόμου και μάλιστα συντονισμένες από μεγάλο αριθμό μπλοκ, είναι κατά την άποψή μου πλήγμα στην δημοκρατία. Μου θυμίζει έντονα το κυνήγι Μαγισσών όπου το κούρντισμα του όχλου εναντίων μιας γυναίκας εκατάληγε στην βάναυση θανάτωσή της. Αυτά γίνονταν τον Μεσαίωνα, εμπήκαμε αισίως στην τρίτη χιλιετηρίδα και εσείς αιτείστε ότι αγωνίζεστε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.Λυπούμε να παρατηρήσω ότι με την ανάρτησή σας αυτή πήρατε κορυφαία θέση στην ομάδα των υποσκαπτών της Δημοκρατίας
24 Σεπτέμβριος 2009 7:42 πμ”
[Σχόλιο Ιστολόγου:
Κοπέλια να ζήσετε!!! Τώρα μάλιστα που αποκτήσατε και Βασίλισσα, την Αρχι-Στρατηγίνα Αγησιστράτη που έχει μάλιστα και τον προσωπικό της Αλωνάρη ποιος σας πιάνει!!!! Ε, ρε φασιστούδκια...]
{Υ.Γ.: Οι επιχρωματώσεις που έγιναν στα κείμενα που μεταφέρθηκαν εδώ από άλλα Blogs είναι δικές μου ...}
Για τον πρόλογο και τα copy-paste,
Anef_Oriwn
Πέμπτη 24/9/2009
{Υ.Γ.: Οι επιχρωματώσεις που έγιναν στα κείμενα που μεταφέρθηκαν εδώ από άλλα Blogs είναι δικές μου ...}
Για τον πρόλογο και τα copy-paste,
Anef_Oriwn
Πέμπτη 24/9/2009
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 53/2009 [αφηγηματική, ιστορική, (ελληνο-τουρκο)κυπριακή και συμφιλιωτική] - Ένα κείμενο με αφορμή την κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή.
[Για την εν ψυχρώ δολοφονία των 5 ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων στρατιωτών στο Τζιάος τον Αύγουστο του 1974 από τον τουρκικό στρατό ή/και τουρκοκύπριους ατάκτους έχω ήδη αφιερώσει τρία Posts:
1. την ανάρτηση 44/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/432009.html ,
2. την ανάρτηση 45/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/452009.html ,
3. και την ανάρτηση 46/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/462009-2-3.html
Ίσως το αφιέρωμα σ’ εκείνα τα γεγονότα το έκανα γιατί ήθελα να φωτιστούν οι διάφορες πτυχές αυτής της τραγικής ιστορίας, όπως και οι παράπλευρες τους διαστάσεις... Αυτή η ενασχόληση μου (blogοσφαιρικώς) μ’ εκείνα τα θλιβερά γεγονότα ασυναίσθητα με συνέδεσε με την όλη ιστορία, με αποτέλεσμα να τραβά την προσοχή μου οτιδήποτε το σχετικό.
Προχτές Κυριακή 20 του Σεπτέμβρη υπήρχε στην εφημερίδα “Πολίτης” (στην τακτική της κυριακάτικη σελίδα) ένα κείμενο της τουρκοκύπριας δημοσιογράφου Sevgül Uludağ* – ερευνήτριας πάνω σε θέματα αγνοούμενων και δολοφονηθέντων και από τις δύο κοινότητες – όπου μ’ ένα όμορφο αφηγηματικό τρόπο (όπως συνηθίζει να κάμνει κι αγαπητός Λινοπάμπακος στο δικό του Blog – link: http://sirmastocomputer.blogspot.com/2009/09/public-moods.html) κατάθεσε με πόνο ψυχής τα συναισθήματα και τις σκέψεις (της) που την κατέκλυσαν όταν πήγε στο Δάλι στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή (ενός εκ των πέντε εν ψυχρώ δολοφονηθέντων).
Το όλο κείμενο διαπνέεται από ένα συμφιλιωτικό πνεύμα και εκπέμπει μηνύματα ειρήνης ... Γι’ αυτό κι σκέφτηκα να το μεταφέρω εδώ για να το γνωρίσουν και οι επισκέπτες και αναγνώστες του Blog.
Αυτή τη φορά ΔΕΝ θα κάνω οποιαδήποτε σχόλια ... Θα αφήσω το διάβασμα να κινηθεί ελεύθερα και τα συναισθήματα να πετάξουν και να καταβάλουν ανεμπόδιστα το κορμί... Μόνο οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου].
[*Η Sevgül Uludağ έγραψε για το θέμα των αγνοουμένων, των εν ψυχρώ δολοφονηθέντων και για τους μαζικούς τάφους και στις δύο κοινότητες της Κύπρου και το βιβλίο “Τα στρείδια που έχασαν τα μαργαριτάρια τους”, έκδοση του ΙΚΜΕ (Ίδρυμα Κοινωνικοπολιτικών Μελετών), το 2005].
Σημειώσεις από μια κηδεία στο Δάλι
[της Sevgül Uludağ - caramel_cy@yahoo.com
“Πολίτης” - Κυριακή 20/09/2009
Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=897323&-V=archivearticles&-p].
“Πάω στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή, ενός από τους πέντε Ελληνοκύπριους αιχμάλωτους από το Τζιάος (Serdarli) που φωτογραφήθηκαν από τον Ergin Konuksever, δημοσιογράφο από την Τουρκία. Η κηδεία έγινε στο Δάλι στις 30 Αυγούστου 2009 - πάω εκεί διότι πέντε μήνες πριν τις «μεγάλες ειδήσεις» είχα γράψει την ιστορία τους, ότι είχαν ανακαλυφτεί σε ένα πηγάδι στο Τζιάος κατά τις εκταφές της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Πριν από χρόνια, είχα γράψει επίσης για το πηγάδι στο οποίο είχαν βρεθεί και το Τζιάος είναι ένα από τα μέρη από τα οποία έλαβα τις πιο έντονες απειλές… Όμως, όπως βλέπετε, όλα όσα είχα γράψει αποδεικνύονται τώρα, ιδιαίτερα σε αυτή την περίπτωση, με τα επιπρόσθετα τεκμήρια των φωτογραφιών που έβγαλε ένας Τούρκος δημοσιογράφος! Και όσοι εκτόξευσαν απειλές μπορούν τώρα να καθίσουν να σκεφτούν, διότι η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια από τα πηγάδια, από το χώμα, από κάτω από τα δέντρα, η αλήθεια που κρατήσαμε κρυμμένη και καταπιεσμένη και στις δύο πλευρές του νησιού μας… Υπήρξαν απίστευτες απειλές και πίεση ώστε η αλήθεια να μην διαφανεί, ώστε κανένας να μην μιλήσει ή να γράψει για αυτή. Όμως τώρα, ανθρώπινα οστά βγαίνουν από τα πηγάδια σε ολόκληρη την Κύπρο, γίνονται κηδείες, η αλήθεια στάζει από το χώμα και η κηδεία τού Σκορδή είναι μέρος όλων αυτών. Σήμερα, θέλω να πάω στο Δάλι για να αποθέσω λουλούδια στο φέρετρό του, αγνά άσπρα τριαντάφυλλα για τον νεαρό Χριστόφορο Σκορδή που δεν είχε να κάνει τίποτα με τη διαμάχη, αλλά ήταν ένα θύμα των συνθηκών στο νησί.
Όταν ήταν ξεκάθαρο ότι οι πέντε στη φωτογραφία του Ergin Konuksever που λήφθηκε στο Τζιάος, είχαν βρεθεί σε ένα πηγάδι, κάποιοι στρατιωτικοί κύκλοι στο βόρειο τμήμα του νησιού αναστατώθηκαν και αποφάσισαν να διαδώσουν ψέματα για τους πέντε αυτούς νεαρούς Ελληνοκύπριους που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ… Παρόλο που ήξεραν πολύ καλά ποιος διέπραξε τα εγκλήματα στη Μάραθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα, βιασμούς και φόνους γυναικών και παιδιών, προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο για αυτή τη σφαγή στους πέντε Ελληνοκύπριους που δολοφονήθηκαν στο Τζιάος. Ήθελαν να βρουν μια «πρόφαση» για το φόνο τους και κατέφυγαν σε «φτηνή πολιτική»… Όμως όλοι ξέρουμε ότι οι πέντε αυτοί Ελληνοκύπριοι δεν είχαν καμία ανάμειξη με τη σφαγή στη Μάραθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα - η σφαγή αυτή διαπράχθηκε από μια ομάδα της ΕΟΚΑ Β, κυρίως από την Περιστερωνοπηγή και ξέρουμε ποιοι είναι…
Ένας από τους Ελληνοκύπριους φίλους μου από τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία των Συγγενών Αγνοουμένων και Θυμάτων Σφαγών και Πολέμου με παραλαμβάνει από το Λήδρα Πάλας και πάμε μαζί στο Δάλι για να παραστούμε στην κηδεία τού νεαρού Σκορδή.
«Το 1970 ήταν ο Α. που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Μακάριο», μου λέει… «Κατά το πραξικόπημα ήταν υποστηρικτής της ΕΟΚΑ Β και διορίστηκε διοικητής της περιοχής Δαλίου. Μάζεψε όλους τους νεαρούς άντρες από τις αριστερές οικογένειες και τους έστειλε στην πρώτη γραμμή στις 20 Ιουλίου 1974, αφήνοντας τους νεαρούς των δεξιών οικογενειών μακριά από το μέτωπο! Για αυτό, στην περιοχή του Δαλιού, ενώ υπάρχουν γύρω στους 40 αγνοούμενους Ελληνοκύπριους από το 1974, πολύ λίγοι από αυτούς είναι από δεξιές οικογένειες και η μεγάλη πλειοψηφία των αγνοουμένων της περιοχής αυτής είναι από αριστερές οικογένειες…»
«Και τι συνέβη στον άντρα αυτό; Δικάστηκε για την ανάμειξή του στο πραξικόπημα;», τον ρωτώ.
«Όχι, όχι… Έγινε πλούσιος, και ασχολείται με κτηματομεσιτικά… Δεν είναι το ίδιο και στη δική σας κοινότητα; Άτομα σαν αυτόν και στις δύο πλευρές έγιναν πλούσια ενώ τα παιδιά των οικογενειών της εργατικής τάξης σκοτώθηκαν ή αγνοούνται… Για παράδειγμα στην περιοχή του Δαλιού και της Ποταμιάς, μερικοί Ελληνοκύπριοι έγιναν πλούσιοι εκδιώκοντας τους Τουρκοκύπριους από τα χωριά αυτά και παίρνοντας τα ζώα τους. Με αυτό τον τρόπο έκαναν μια καλή αρχή και προχώρησαν από εκεί… Θυμούμαι έναν ηλικιωμένο άντρα απέναντι από το σπίτι μας, τον Yusuf Chamuris, που είχε εφτά κόρες… Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, που έφτιαχνε χαλούμι για όλο το χωριό… Μια νύχτα, όταν επέστρεψε ο πατέρας μου στο σπίτι από το καφενείο, αργά τη νύχτα, είδε έναν άντρα της δεξιάς να περιμένει… Ο άντρας αυτός περίμενε για να σκοτώσει τον Yusuf. Ο πατέρας μου του μίλησε:
«Τι θέλεις από τον άνθρωπο αυτό; Δεν έκανε κακό σε κανέναν!»
«Πήγαινε μέσα και μην τολμήσεις να ανακατευτείς!»
Τη νύκτα εκείνη δεν σκότωσαν τον Yusuf, ίσως διότι ο πατέρας μου είδε τον άντρα που περίμενε… Όμως πρέπει να τον φοβέρισαν διότι λίγο αργότερα ο Yusuf Chamuris πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και μετανάστευσε στο Λονδίνο…»
«Ήξερες τον Χριστόφορο Σκορδή;», τον ρωτώ.
«Φυσικά» λέει, «κάποτε έπαιζε μπουζούκι, ήταν μόνο 25 χρονών όταν τον έπιασαν αιχμάλωτο, ήταν από μια οικογένεια του ΑΚΕΛ και ήταν αγαπητός σε όλους στο χωριό…»
Μπαίνουμε στο Δάλι αλλά είναι πολύ νωρίς, έτσι πάμε για να πιούμε έναν καφέ. Αγαπώ το Δάλι, νιώθω πολύ άνετα στο χωριό αυτό. Έχουμε κάνει κάποιες εκδηλώσεις στο χωριό και το Δάλι ήταν πάντα ένα μέρος που αγκάλιαζε τους Τουρκοκύπριους, προσπαθώντας να προστατεύσει τον Dervish Ali Kavazoglu, ένα φρούριο για την αριστερά εκτός από ορισμένες ακροδεξιές οικογένειες που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα… Όταν δολοφονήθηκε ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Kutlu Adali το 1996, το όνομά του δόθηκε σε ένα δρόμο στο Δάλι. Για πολλά χρόνια οργανώνονται πολλά φεστιβάλ φιλίας εδώ και προσπαθώ να έρχομαι κάθε χρόνο για το μνημόσυνο του Kavazoglu που διοργανώνεται από το ΑΚΕΛ, αφού είναι θαμμένος εδώ στο Δάλι. Τόσο το Δάλι, όσο και η Ποταμιά, είναι χωριά όπου μπορείς να νιώσεις τη συμβίωση των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Τόσο το 1963, όσο και το 1974, οι οικογένειες Ελληνοκυπρίων προσπάθησαν να προστατέψουν τις οικογένειες των Τουρκοκυπρίων που ζούσαν εδώ…
Πάμε στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή - είτε είναι η κηδεία ενός Ελληνοκύπριου, είτε ενός Τουρκοκύπριου «αγνοουμένου», η ατμόσφαιρα είναι σχεδόν η ίδια… Ακούγονται κραυγές απελπισίας και πόνου, όπως και σιωπηλό πένθος… Πριν από μερικές βδομάδες παρευρέθηκα στην κηδεία του Kemal Enver Veloks που ήταν «αγνοούμενος» μαζί με 10 άλλους - το λεωφορείο είχε απαχθεί και σκοτώθηκαν το Μάιο του 1964 - τα οστά τους βρέθηκαν μετά από χρόνια σε ένα πηγάδι στην Ορόκλινη. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με αγκάλιασε σφικτά και ανταπέδωσα καθώς θαβόταν ο Kemal Enver Veloks. Δεν ήξερα το όνομά της, αλλά δεν είχε σημασία διότι και οι δύο βρισκόμασταν εκεί για να μοιραστούμε τον βαθύ αυτό πόνο. Το ίδιο συνέβη και στην κηδεία του Χριστόφορου. Μετά την κηδεία, μια μαυροφορεμένη γυναίκα που δεν ήξερα ήρθε και με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει - και αυτή έχει έναν «αγνοούμενο» αδελφό…
Πάμε στο νεκροταφείο και καθώς γίνεται η ταφή ακούμε τις μεγαλύτερες αδελφές τού Χριστόφορου να κλαίνε… «Βλέπεις;» λέει ένας φίλος μου, «οι μεγαλύτερες αδελφές είναι σαν τις μητέρες… Όταν κάτι τραγικό συμβαίνει στα αδέλφια τους, κλαίνε σαν μάνες…»
Σήμερα δεν είναι δυνατόν να κάνω τίποτα για αυτή τη μεγαλύτερη αδελφή - σταδιακά η καρδιά της θα ηρεμήσει κάπως αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσει τον νεαρό της αδελφό που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και κάθε φορά που θα τον θυμάται, η καρδιά της θα πονάει και τίποτα και κανείς δεν θα μπορεί να πάρει τη θέση του νεαρού της αδελφού …”
Για το copy-paste,
Anef_Oriwn
Τρίτη 22/9/2009
1. την ανάρτηση 44/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/432009.html ,
2. την ανάρτηση 45/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/452009.html ,
3. και την ανάρτηση 46/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/462009-2-3.html
Ίσως το αφιέρωμα σ’ εκείνα τα γεγονότα το έκανα γιατί ήθελα να φωτιστούν οι διάφορες πτυχές αυτής της τραγικής ιστορίας, όπως και οι παράπλευρες τους διαστάσεις... Αυτή η ενασχόληση μου (blogοσφαιρικώς) μ’ εκείνα τα θλιβερά γεγονότα ασυναίσθητα με συνέδεσε με την όλη ιστορία, με αποτέλεσμα να τραβά την προσοχή μου οτιδήποτε το σχετικό.
Προχτές Κυριακή 20 του Σεπτέμβρη υπήρχε στην εφημερίδα “Πολίτης” (στην τακτική της κυριακάτικη σελίδα) ένα κείμενο της τουρκοκύπριας δημοσιογράφου Sevgül Uludağ* – ερευνήτριας πάνω σε θέματα αγνοούμενων και δολοφονηθέντων και από τις δύο κοινότητες – όπου μ’ ένα όμορφο αφηγηματικό τρόπο (όπως συνηθίζει να κάμνει κι αγαπητός Λινοπάμπακος στο δικό του Blog – link: http://sirmastocomputer.blogspot.com/2009/09/public-moods.html) κατάθεσε με πόνο ψυχής τα συναισθήματα και τις σκέψεις (της) που την κατέκλυσαν όταν πήγε στο Δάλι στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή (ενός εκ των πέντε εν ψυχρώ δολοφονηθέντων).
Το όλο κείμενο διαπνέεται από ένα συμφιλιωτικό πνεύμα και εκπέμπει μηνύματα ειρήνης ... Γι’ αυτό κι σκέφτηκα να το μεταφέρω εδώ για να το γνωρίσουν και οι επισκέπτες και αναγνώστες του Blog.
Αυτή τη φορά ΔΕΝ θα κάνω οποιαδήποτε σχόλια ... Θα αφήσω το διάβασμα να κινηθεί ελεύθερα και τα συναισθήματα να πετάξουν και να καταβάλουν ανεμπόδιστα το κορμί... Μόνο οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου].
[*Η Sevgül Uludağ έγραψε για το θέμα των αγνοουμένων, των εν ψυχρώ δολοφονηθέντων και για τους μαζικούς τάφους και στις δύο κοινότητες της Κύπρου και το βιβλίο “Τα στρείδια που έχασαν τα μαργαριτάρια τους”, έκδοση του ΙΚΜΕ (Ίδρυμα Κοινωνικοπολιτικών Μελετών), το 2005].
Σημειώσεις από μια κηδεία στο Δάλι
[της Sevgül Uludağ - caramel_cy@yahoo.com
“Πολίτης” - Κυριακή 20/09/2009
Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=897323&-V=archivearticles&-p].
“Πάω στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή, ενός από τους πέντε Ελληνοκύπριους αιχμάλωτους από το Τζιάος (Serdarli) που φωτογραφήθηκαν από τον Ergin Konuksever, δημοσιογράφο από την Τουρκία. Η κηδεία έγινε στο Δάλι στις 30 Αυγούστου 2009 - πάω εκεί διότι πέντε μήνες πριν τις «μεγάλες ειδήσεις» είχα γράψει την ιστορία τους, ότι είχαν ανακαλυφτεί σε ένα πηγάδι στο Τζιάος κατά τις εκταφές της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Πριν από χρόνια, είχα γράψει επίσης για το πηγάδι στο οποίο είχαν βρεθεί και το Τζιάος είναι ένα από τα μέρη από τα οποία έλαβα τις πιο έντονες απειλές… Όμως, όπως βλέπετε, όλα όσα είχα γράψει αποδεικνύονται τώρα, ιδιαίτερα σε αυτή την περίπτωση, με τα επιπρόσθετα τεκμήρια των φωτογραφιών που έβγαλε ένας Τούρκος δημοσιογράφος! Και όσοι εκτόξευσαν απειλές μπορούν τώρα να καθίσουν να σκεφτούν, διότι η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια από τα πηγάδια, από το χώμα, από κάτω από τα δέντρα, η αλήθεια που κρατήσαμε κρυμμένη και καταπιεσμένη και στις δύο πλευρές του νησιού μας… Υπήρξαν απίστευτες απειλές και πίεση ώστε η αλήθεια να μην διαφανεί, ώστε κανένας να μην μιλήσει ή να γράψει για αυτή. Όμως τώρα, ανθρώπινα οστά βγαίνουν από τα πηγάδια σε ολόκληρη την Κύπρο, γίνονται κηδείες, η αλήθεια στάζει από το χώμα και η κηδεία τού Σκορδή είναι μέρος όλων αυτών. Σήμερα, θέλω να πάω στο Δάλι για να αποθέσω λουλούδια στο φέρετρό του, αγνά άσπρα τριαντάφυλλα για τον νεαρό Χριστόφορο Σκορδή που δεν είχε να κάνει τίποτα με τη διαμάχη, αλλά ήταν ένα θύμα των συνθηκών στο νησί.
Όταν ήταν ξεκάθαρο ότι οι πέντε στη φωτογραφία του Ergin Konuksever που λήφθηκε στο Τζιάος, είχαν βρεθεί σε ένα πηγάδι, κάποιοι στρατιωτικοί κύκλοι στο βόρειο τμήμα του νησιού αναστατώθηκαν και αποφάσισαν να διαδώσουν ψέματα για τους πέντε αυτούς νεαρούς Ελληνοκύπριους που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ… Παρόλο που ήξεραν πολύ καλά ποιος διέπραξε τα εγκλήματα στη Μάραθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα, βιασμούς και φόνους γυναικών και παιδιών, προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο για αυτή τη σφαγή στους πέντε Ελληνοκύπριους που δολοφονήθηκαν στο Τζιάος. Ήθελαν να βρουν μια «πρόφαση» για το φόνο τους και κατέφυγαν σε «φτηνή πολιτική»… Όμως όλοι ξέρουμε ότι οι πέντε αυτοί Ελληνοκύπριοι δεν είχαν καμία ανάμειξη με τη σφαγή στη Μάραθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα - η σφαγή αυτή διαπράχθηκε από μια ομάδα της ΕΟΚΑ Β, κυρίως από την Περιστερωνοπηγή και ξέρουμε ποιοι είναι…
Ένας από τους Ελληνοκύπριους φίλους μου από τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία των Συγγενών Αγνοουμένων και Θυμάτων Σφαγών και Πολέμου με παραλαμβάνει από το Λήδρα Πάλας και πάμε μαζί στο Δάλι για να παραστούμε στην κηδεία τού νεαρού Σκορδή.
«Το 1970 ήταν ο Α. που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Μακάριο», μου λέει… «Κατά το πραξικόπημα ήταν υποστηρικτής της ΕΟΚΑ Β και διορίστηκε διοικητής της περιοχής Δαλίου. Μάζεψε όλους τους νεαρούς άντρες από τις αριστερές οικογένειες και τους έστειλε στην πρώτη γραμμή στις 20 Ιουλίου 1974, αφήνοντας τους νεαρούς των δεξιών οικογενειών μακριά από το μέτωπο! Για αυτό, στην περιοχή του Δαλιού, ενώ υπάρχουν γύρω στους 40 αγνοούμενους Ελληνοκύπριους από το 1974, πολύ λίγοι από αυτούς είναι από δεξιές οικογένειες και η μεγάλη πλειοψηφία των αγνοουμένων της περιοχής αυτής είναι από αριστερές οικογένειες…»
«Και τι συνέβη στον άντρα αυτό; Δικάστηκε για την ανάμειξή του στο πραξικόπημα;», τον ρωτώ.
«Όχι, όχι… Έγινε πλούσιος, και ασχολείται με κτηματομεσιτικά… Δεν είναι το ίδιο και στη δική σας κοινότητα; Άτομα σαν αυτόν και στις δύο πλευρές έγιναν πλούσια ενώ τα παιδιά των οικογενειών της εργατικής τάξης σκοτώθηκαν ή αγνοούνται… Για παράδειγμα στην περιοχή του Δαλιού και της Ποταμιάς, μερικοί Ελληνοκύπριοι έγιναν πλούσιοι εκδιώκοντας τους Τουρκοκύπριους από τα χωριά αυτά και παίρνοντας τα ζώα τους. Με αυτό τον τρόπο έκαναν μια καλή αρχή και προχώρησαν από εκεί… Θυμούμαι έναν ηλικιωμένο άντρα απέναντι από το σπίτι μας, τον Yusuf Chamuris, που είχε εφτά κόρες… Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, που έφτιαχνε χαλούμι για όλο το χωριό… Μια νύχτα, όταν επέστρεψε ο πατέρας μου στο σπίτι από το καφενείο, αργά τη νύχτα, είδε έναν άντρα της δεξιάς να περιμένει… Ο άντρας αυτός περίμενε για να σκοτώσει τον Yusuf. Ο πατέρας μου του μίλησε:
«Τι θέλεις από τον άνθρωπο αυτό; Δεν έκανε κακό σε κανέναν!»
«Πήγαινε μέσα και μην τολμήσεις να ανακατευτείς!»
Τη νύκτα εκείνη δεν σκότωσαν τον Yusuf, ίσως διότι ο πατέρας μου είδε τον άντρα που περίμενε… Όμως πρέπει να τον φοβέρισαν διότι λίγο αργότερα ο Yusuf Chamuris πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και μετανάστευσε στο Λονδίνο…»
«Ήξερες τον Χριστόφορο Σκορδή;», τον ρωτώ.
«Φυσικά» λέει, «κάποτε έπαιζε μπουζούκι, ήταν μόνο 25 χρονών όταν τον έπιασαν αιχμάλωτο, ήταν από μια οικογένεια του ΑΚΕΛ και ήταν αγαπητός σε όλους στο χωριό…»
Μπαίνουμε στο Δάλι αλλά είναι πολύ νωρίς, έτσι πάμε για να πιούμε έναν καφέ. Αγαπώ το Δάλι, νιώθω πολύ άνετα στο χωριό αυτό. Έχουμε κάνει κάποιες εκδηλώσεις στο χωριό και το Δάλι ήταν πάντα ένα μέρος που αγκάλιαζε τους Τουρκοκύπριους, προσπαθώντας να προστατεύσει τον Dervish Ali Kavazoglu, ένα φρούριο για την αριστερά εκτός από ορισμένες ακροδεξιές οικογένειες που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα… Όταν δολοφονήθηκε ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Kutlu Adali το 1996, το όνομά του δόθηκε σε ένα δρόμο στο Δάλι. Για πολλά χρόνια οργανώνονται πολλά φεστιβάλ φιλίας εδώ και προσπαθώ να έρχομαι κάθε χρόνο για το μνημόσυνο του Kavazoglu που διοργανώνεται από το ΑΚΕΛ, αφού είναι θαμμένος εδώ στο Δάλι. Τόσο το Δάλι, όσο και η Ποταμιά, είναι χωριά όπου μπορείς να νιώσεις τη συμβίωση των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Τόσο το 1963, όσο και το 1974, οι οικογένειες Ελληνοκυπρίων προσπάθησαν να προστατέψουν τις οικογένειες των Τουρκοκυπρίων που ζούσαν εδώ…
Πάμε στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή - είτε είναι η κηδεία ενός Ελληνοκύπριου, είτε ενός Τουρκοκύπριου «αγνοουμένου», η ατμόσφαιρα είναι σχεδόν η ίδια… Ακούγονται κραυγές απελπισίας και πόνου, όπως και σιωπηλό πένθος… Πριν από μερικές βδομάδες παρευρέθηκα στην κηδεία του Kemal Enver Veloks που ήταν «αγνοούμενος» μαζί με 10 άλλους - το λεωφορείο είχε απαχθεί και σκοτώθηκαν το Μάιο του 1964 - τα οστά τους βρέθηκαν μετά από χρόνια σε ένα πηγάδι στην Ορόκλινη. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με αγκάλιασε σφικτά και ανταπέδωσα καθώς θαβόταν ο Kemal Enver Veloks. Δεν ήξερα το όνομά της, αλλά δεν είχε σημασία διότι και οι δύο βρισκόμασταν εκεί για να μοιραστούμε τον βαθύ αυτό πόνο. Το ίδιο συνέβη και στην κηδεία του Χριστόφορου. Μετά την κηδεία, μια μαυροφορεμένη γυναίκα που δεν ήξερα ήρθε και με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει - και αυτή έχει έναν «αγνοούμενο» αδελφό…
Πάμε στο νεκροταφείο και καθώς γίνεται η ταφή ακούμε τις μεγαλύτερες αδελφές τού Χριστόφορου να κλαίνε… «Βλέπεις;» λέει ένας φίλος μου, «οι μεγαλύτερες αδελφές είναι σαν τις μητέρες… Όταν κάτι τραγικό συμβαίνει στα αδέλφια τους, κλαίνε σαν μάνες…»
Σήμερα δεν είναι δυνατόν να κάνω τίποτα για αυτή τη μεγαλύτερη αδελφή - σταδιακά η καρδιά της θα ηρεμήσει κάπως αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσει τον νεαρό της αδελφό που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και κάθε φορά που θα τον θυμάται, η καρδιά της θα πονάει και τίποτα και κανείς δεν θα μπορεί να πάρει τη θέση του νεαρού της αδελφού …”
Για το copy-paste,
Anef_Oriwn
Τρίτη 22/9/2009
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 52/2009 (κυπριακή, πολιτική, εθνικο-συμβουλιακή, φιλο-ομοσπονδιακή) – Το κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου και κάποια πρώτα σχόλια.
{Άλλο, διαφορετικού περιεχομένου και μακράν της συνήθους πολιτικολογίας που χαρακτηρίζει το Blog [αλλά με κάποιες επιμέρους κοινωνικές διαστάσεις] ήταν το κείμενο που είχα αρχικά ετοιμάσει γι’ αυτήν μου την ανάρτηση. Είχα αποφασίσει να συνεχίσω την (έστω και προσωρινή ή μέχρι νεωτέρας), αποτοξίνωση από τα πολιτικά δρώμενα [της Κύπρου] και άλλα συναφή θέματα, τακτική που είχα ξεκινήσει από το προηγούμενο Post.
Το αρχικό μου θέμα ήταν αισθησιακο-κοινωνικού περιεχόμενου και το είχα γράψει αφήνοντας πίσω άλλα συναρπαστικά πολιτικοκοινωνικά θέματα όπως οι συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, τα δείπνα στα Κελλάκια, τα έγγραφα που είχαν [σκοπίμως] διαρρεύσει [όχι αυτά με τις συγκλήσεις και τις αποκλίσεις των δύο πλευρών όπως κατατέθηκαν στις των συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ, αλλά κάποια άλλα των Ηνωμένων Εθνών, με τα οποία κάποιοι (όνομα και μη χωριό), προσπαθούν να εκμεταλλευτούν για να δημιουργήσουν μιαν νέα “Περιρρέουσα” – όλο “αποκαλύψεις” κάνουν τελευταία οι “απορριπτικοί”], και οι [αθυρόστομες] δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου του 8% [αυτές για την διχοτόμηση που δεν πρέπει να μας φοβίζει όπως είπε, αλλά και τες άλλες για το νεο σχέδιο που δεν ξέρει αν θα έρθει αλλά, όπως προφητεύει, θα είναι χειρότερο από το Σχέδιο Ανάν] ...
Όμως το ομόφωνο(;) ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου [μετά από 4 μέρες συνεδριάσεων και συζητήσεων], με ώθησε στο να κάνω δεύτερες σκέψεις. Γι’ αυτό και επανέρχομαι στα πολιτικά για να πω λίγα λόγια γι’ αυτό το κοινό/ομόφωνο ανακοινωθέν [και επιφυλάσσομαι να αναρτήσω το άλλο κείμενο λίαν συντόμως].
Να σημειώσω [από τώρα] ότι η ομοφωνία [που ο Πρόεδρος έχει πετύχει] για την έκδοση τους ανακοινωθέντος ήδη προκάλεσε τους πρώτους τριγμούς και αναταράξεις στο Κόμμα των Διχοτομιστών [των ΕΥΡΟΚΟ-των]. Οι πληροφορίες που λένε ότι η αντιπαράθεση που προέκυψε μεταξύ των αρχηγών των ΕΥΡΟΚΟ-των, Κουτσού και Συλλουρή, οφειλόταν δήθεν στον τυφώνα [δεν θα του δώσουν και κανένα όνομα όπως κάνουν οι αμερικάνοι], που όλως αιφνιδίως έπληξε χτες στην Λευκωσία και τα πήρε όλα και τα σήκωσε και φαίνεται πως πήρε και τους Κουτσο-Συλλούρηες], είναι αβάσιμες! Απλώς διαφωνησαν μεταξύ τους και δημόσια ομοφωνώντας στο Εθνικό Συμβούλιο - για να με κόψουν έξω!!!}
Παραθέτω αμέσως πιο κάτω ολόκληρο το ανακοινωθέν όπως το αλίευσα σήμερα από τον “Πολίτη” [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=897196&-V=articles].
Το κοινό ανακοινωθέν
“Το ανακοινωθέν που ενέκρινε ομόφωνα το Εθνικό Συμβούλιο τονίζει ότι το Σώμα ορίζει τα εξής σε σχέση με το Κυπριακό και τα ευρωτουρκικά:
1. Επαναβεβαιώνει την εμμονή σε εξεύρεση λύσης στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των Συμφωνιών Υψηλού επιπέδου του ‘77 και ‘79 για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
2. Η λύση πρέπει να συνάδει με το διεθνές δίκαιο, τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, το κοινοτικό δίκαιο, καθώς και με τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
3. Η ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια και να είναι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
4. Η λύση πρέπει να προνοεί την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων. Τελικός στόχος παραμένει η αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου με την απομάκρυνση και των βρετανικών βάσεων.
5. Πριν από τη λύση να διενεργηθεί απογραφή πληθυσμού από αξιόπιστο διεθνή οργανισμό. Το Εθνικό Συμβούλιο στηρίζει τις προσπάθειες που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καταβάλλει στις διαπραγματεύσεις, για την επείγουσα ανάγκη απογραφής πληθυσμού, ιδιοκτησίας και χρήσης γης. Επίσης, στηρίζει τις προσπάθειες του Προέδρου να επιδιωχθεί μορατόριουμ στην εκμετάλλευση προσφυγικών περιουσιών.
6. Η αποκατάσταση της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας και ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην ενωμένη ΚΔ, κράτος μέλος της ΕΕ, δεν νοούνται εγγυητές και εγγυήσεις.
7. Η Aποκατάσταση των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος των προσφύγων για επιστροφή στα σπίτια και τις περιουσίες τους, είναι επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για λύση. Η παράνομη δόμηση σε ε/κ περιουσίες υπονομεύει την εφαρμογή της πιο πάνω αρχής και δημιουργεί νέα τετελεσμένα. Πρέπει να διατρανωθεί ο σεβασμός και η αποκατάσταση στις 4 ελευθερίες. Αποκλεισμός των μόνιμων παρεκκλίσεων από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
8. Η λύση πρέπει να είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ των δύο ηγετών και όχι αποτέλεσμα επιβολής εκ των έξω. Μόνο μια τέτοια συμφωνία μπορεί να παραπεμφθεί σε δημοψήφισμα. Αποκλείονται η επιδιαιτησία και τα χρονοδιαγράμματα.
9. Απορρίπτεται και αποκλείεται η όποια μορφή λύσης που οδηγεί στη νομιμοποίηση του στάτους κβο ή στη λύση δύο χωριστών κρατών.
10. Σύσταση Υποεπιτροπής του Εθνικού, με τη συμμετοχή των κομμάτων, για την επεξεργασία θέσεων που θα βοηθήσουν τον Πρόεδρο στη διαπραγμάτευση.
11. Στα ευρωτουρκικά, στόχος είναι η αξιοποίηση του οροσήμου του Δεκεμβρίου για την προώθηση της επίλυσης του Κυπριακού. Η Τουρκία έχει αναλάβει υποχρεώσεις έναντι της ΕΕ, που αφορούν και την ΚΔ και το Κυπριακό, στις οποίες οφείλει να συμμορφωθεί αλλιώς δεν θα μπορεί να συνεχίσει ανεμπόδιστα χωρίς κυρώσεις την ενταξιακή της πορεία.”
Σχόλια και παρατηρήσεις Ιστολογο-παθολογοανατόμου:
a. Το κοινό ανακοινωθέν πολύ πιθανό να εξελιχτεί [αφού περιέχει πολλές ασάφειες], σε ένα ακόμα έγγραφο που θα υπόκειται σε πολλές και ποικίλες ερμηνείες και ο καθένας [και ιδιαίτερα οι απορριπτικοί κι αντι-ομοσπονδιακοί] θα το χρησιμοποιούν όπως τους βολεύει – θα έχουμε ακόμα ένα “μνήμα του Αγίου Νεοφύτου”, όπως είναι ας πούμε οι παλαιότερες Συμφωνίες Κορυφής ή η Συμφωνία της 8ης του Ιούλη του 2006. Πιστεύω πως καλό θα ήταν να δοθούν επιτέλους κοινά αποδεχτές ερμηνείες σε όρους όπως η “διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία”, η “πολιτική ισότητα” και η “ενιαία κυριαρχία”.
b. Παρ’ όλες όμως τις πιο πάνω επιφυλάξεις μου, έχω την άποψη ότι για την ώρα ο Πρόεδρος Χριστόφια βγαίνει ενισχυμένος από το κοινό ανακοινωθέν και επικροτούνται οι μέχρι σήμερα κινήσεις του καθώς και η θέση του για “λύση από τους κυπρίους για τους κυπρίους”. Λόγου χάριν στο κοινό ανακοινωθέν,
i. Διασαφηνίζεται [ή επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά] ποια είναι η μορφή λύσης που επιδιώκουμε και που δεν είναι άλλη από την “διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα” [έστω τζι’ αν διαφωνούν οι ΕΥΡΟΚΟ-λοι, τζι’ εγινήκαν μαλλιά κουάρκα μεταξύ τους, ή εσιωπήσαν προσωρινά διάφοροι άλλοι [άγαρμπα καμουφλαρισμένοι] κρυπτο-αντιομοσπονδιακοί όπως ο Κολοκασίδης, ή ο Περτίτζιης],
ii. Τονίζεται ότι “η λύση πρέπει να είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ των δύο ηγετών και όχι αποτέλεσμα επιβολής εκ των έξω …”, δηλ. «λύσης από τους κυπρίους για τους κυπρίους» και ότι “… μόνο μια τέτοια συμφωνία μπορεί να παραπεμφθεί σε δημοψήφισμα.”
iii. Σημειώνεται ότι “απορρίπτεται και αποκλείεται η όποια μορφή λύσης που οδηγεί στη νομιμοποίηση του στάτους κβο ή στη λύση δύο χωριστών κρατών”, κάτι που αποκλείει τη διχοτόμηση ως “the second best solution” [που o Αρχιεπίσκοπος του 8% , είπεν πως δεν πρέπει να μας φοβίζει].
Αυτά για το έγγραφο [για την ώρα] ...
Όμως με αφορμή αυτή μου την ανάρτηση θα ήθελα να αναφερθώ και σε άλλα δυο επίκαιρα θέματα, στην συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου του 8% στον “Φιλελεύθερο” την περασμένη Κυριακή 13 του Σεπτέμβρη και στις επιθέσεις και απειλές [από εθνικιστές ομοεθνείς του] εναντίον του Γενικού Γραμματέα της Συντεχνίας των Τουρκοκύπριων δασκάλων [της KTOS] Σενέρ Ερτζίλ:
**********
A. Οι δηλώσεις του [αθυρόστομου] Αρχιεπισκόπου [του 8%] για νεο σχέδιο λύσης:
Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα “Φιλελεύθερος” την περασμένη Κυριακή 13 του Σεπτέμβρη, ψευδο-εκλεγείς [με μόνο 8% των ψήφων] ως Αρχιεπίσκοπος [Χρυσόστομος γνωστός και ως Αθυρόστομος] είπε μεταξύ άλλων και το εξής αμίμητο [αφήνω εκείνο το φαιδρό που είπε ότι “… δεν πρέπει να μας φοβίζει η λέξη διχοτόμηση …” – φαίνεται πως κάποιοι, του Αθυρόστομου μη εξαιρούμενου, προτιμούν την Κύπρο διχοτομημένη παρά επανενωμένη και με τους τουρκοκύπριους πολιτικά ίσους]: “Πιστεύω όμως ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις [για λύση], εκτός αν αλλάξει η Άγκυρα και τότε θα είμαστε όλοι ευτυχείς. Αν δεν αλλάξει στάση τότε δεν υπάρχουν προϋποθέσεις και εάν έρθει σχέδιο θα είναι χειρότερο από το Ανάν ...”.
Και διερωτούμαι, ΕΓΩ, ένας κοινός θνητός: Αφού δεν υπάρχουν προϋποθέσεις πως θα έρθει ένα [νεο] σχέδιο ... Και πως ξέρει ότι αυτό το Σχέδιο “… θα είναι χειρότερο από το Ανάν ...”; Μήπως είναι κανένας [μετά Χριστό] προφήτης, ήρθε κανένα αγγελού(δ)ιν στον ύπνο του και του το ψιθύρισεν, ή εσπούδαζεν Θεός και τον κόψανε στο δίπλωμα!!! Μα δουλεύκει μα σιόρ;! [Να θυμηθώ να κάνω τζιαι καμιά ανάρτηση με ανέκδοτα τζιαι να σας πω εκείνο το ένα με το αγγελούδιν].
**********
B. Οι απειλές εναντίον της ζωής του τουρκοκύπριου δασκάλου συνδικαλιστή Σενέρ Ερτζίλ:
[Για το θέμα θα παραθέσω ένα δημοσίευμα της χτεσινής “Χαραυγής”, 18 του Σεπτέμβρη, όπου παραθέτονται τα γεγονότα σχετικά με τις απειλές εναντίον του Σενέρ Ερτζίλ – link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-27848-gr.php ]:
“Απειλές για τη ζωή του, λόγω της γνωστής αντικατοχικής και κυπριακής στάσης του, δέχεται ο Γ.Γ. της συντεχνίας των Τ/κ δασκάλων (ΚΤΟΣ) Σενέρ Ελτσίλ, με τον ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Τάκη Χατζηγεωργίου να θέτει σχετική ερώτηση προς την Κομισιόν με στόχο την προστασία του. Ο Τ/κ συνδικαλιστής μιλώντας στη «Χ» ευχαριστεί θερμά τον ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ, γιατί ανέλαβε να υπερασπίσει τα ανθρώπινα δικαιώματά του για την ελευθερία λόγου στον ευρωπαϊκό χώρο και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να σταματήσει τον αγώνα του για τους Τ/κ και το καλό της κοινής πατρίδας Ε/κ και Τ/κ. «Δεν φοβάμαι για το πεπρωμένο μου. Οφείλουμε να αγωνιστούμε. Κάποιοι πρέπει να δώσουν αυτή τη μάχη. Εάν όλοι τρομοκρατηθούν και σιωπήσουν δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα. Κάποιος πρέπει να λέει την αλήθεια», λέει χαρακτηριστικά ο Σ. Ελτσίλ. Σε σχέση με το τελευταίο επεισόδιο ο Τ/κ αγωνιστής αναφέρει: «Όταν δημοσιεύθηκαν στον ε/κ Τύπο τα όσα πρόσφατα συζητήσαμε εποικοδομητικά με τον ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ, κάποια τ/κ ΜΜΕ και κυρίως η “Βολκάν” με κατηγόρησαν για προδοσία και παράδοση μυστικών εγγράφων στους Ε/κ και με ανακήρυξαν εχθρό και προδότη της Τουρκίας και των τουρκικών αρχών. Η “Βολκάν” δημοσίευσε παράλληλα τη φωτογραφία του σπιτιού μου και εμού με σκοπό να γίνω στόχος των εθνικιστών», λέει χαρακτηριστικά ο Σ. Ελτσίλ. Υπογραμμίζει παράλληλα ότι δεν είναι και δεν νιώθει μόνος, καθώς πέραν από τη στήριξη του Τ. Χατζηγεωργίου, έχει δίπλα του αρκετές συνδικαλιστικές οργανώσεις και άλλους προοδευτικούς Τ/κ. Ο Σ. Ελτσίλ αναφέρει ότι οι προοδευτικοί Τ/κ βρίσκονται υπό το καθεστώς διαρκών απειλών από μέρους των σοβινιστών. «Στο παρελθόν εκφόβιζαν και κάποιες φορές σκότωναν όσους αγωνίζονταν για τα πραγματικά δικαιώματα των Τ/κ και του κυπριακού λαού γενικότερα», σημειώνει ο Τ/κ εκπαιδευτικός φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δολοφονία του δημοσιογράφου Κουτλού Αταλί το 1996. «Σήμερα όπως και άλλοι μιλάω ανοικτά και παντού ενάντια στα όσα συμβαίνουν εδώ και επιχειρούν να μας φιμώσουν ασκώντας αυτού του είδους την πίεση. Καταπιέζουν τα δικαιώματα των Τ/κ», συμπληρώνει. Πάντως στην ερώτησή του προς την Κομισιόν της ΕΕ, ο Τ. Χατζηγεωργίου σημειώνει ότι οι απειλές ενάντια στη ζωή ενός πραγματικού αγωνιστή για την επανένωση της Κύπρου, καθώς και η φωτογραφία στη “Βολκάν” έχουν ως στόχο τον Σ. Ελτσίλ. «Θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν υπάρχει το όποιο πολιτικό κίνητρο πέραν από του να σωθεί η ζωή του Σενέρ», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ και ερωτά την Κομισιόν: «Καταπατείται το ανθρώπινο δικαίωμα του Σ. Ελτσίλ στην ελευθερία του λόγου και το χειρότερο είναι ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του. Είστε διατεθειμένοι να κάνετε το παν για να αποτρέψετε την όποια ανεπιθύμητη πράξη βίας;»”.
Σχόλια Ιστολόγου:
Εγώ θα σημειώσω ΜΟΝΟ δύο πράματα:
1. Oι φασίστες και οι εθνικιστές είτε στην τουρκοκυπριακή κοινότητα ανήκουν είτε στην ελληνοκυπριακή τα ίδια μυαλά κολιαντιρίζουν και τις ίδιες φασιστικές μεθόδους χρησιμοποιούν [όπως, απειλές, επιθέσεις, λεκτικούς τραμπουκισμούς, φωνασκίες, βιαιοπραγίες].
2. Τέτοιες φωνές όπως του Σενέρ Ελτσίλ πρέπει να τις στηρίζουμε μ’ όλη τη δύναμη τη ψυχής μας. Είναι τουρκοκύπριοι που σίγουρα δεν αγαπούν λιγότερο τον τόπο μας από εμάς τους ελληνοκύπριους. Και οι όποιες οργανωμένες αντιδράσεις τους γίνονται κάτω από το βλέμμα ενός στρατοκρατικού κατοχικού καθεστώτος.
[Δεν απέφυγα ούτε σήμερα τα μακριναρωειδή σεντόνια ...].
Anef_Oriwn
Σάββατο 19/9/2009
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 51/2009 (επίκαιρη, απολίτικη, ποδοσφαιρική, ολυμπιακο-πειραιώτικη και κετσπαγική) – Το στοίshημαν!
[Σήμερα ΔΕΝ θα ασχοληθούμε καθόλου(;) με τα πολιτικά. Τώρα αν εσείς νομίσετε ότι το κείμενο μας περιέχει ή εκπέμπει και πολιτικά μηνύματα, δεν φταίμε ‘μεις!]
Σήμερα κατά τα απογεύματα [γύρω στις 5] έπιασεν με τηλέφωνο ο παρέας τζιαι κουμπάρος Πάμπος [ο Τσιόπανος]. Που το τηλέφωνον άκουσα καρκαshαλλίκκιν [φασαρία[, φωνές τζιαι κουβέντες. Υπολόγισα ότι θα ήταν [διάφοροι] στον καφενέ του Μοστή του Σικκιμέ τζιαι ‘κάμναν παshαμάν. Ομολογώ ότι παραξενεύτηκα που ήταν ‘κόμα τζιαμέ – συνήθως πάει εκεί τα απόγευμα για καφέ, πριν φύ(γ)ει για την μάντραν, αλλά φαίνεται είχε καθυστερήσει ...
Στην φωνή του [όταν ξεκίνησε να μου μιλά] διάκρινα αμέσως κάτι το χαρούμενο και φαίνεται έτρεξε να μου το πει αμέσως [έστω και μέσω του τηλεφώνου]:
Σήμερα κατά τα απογεύματα [γύρω στις 5] έπιασεν με τηλέφωνο ο παρέας τζιαι κουμπάρος Πάμπος [ο Τσιόπανος]. Που το τηλέφωνον άκουσα καρκαshαλλίκκιν [φασαρία[, φωνές τζιαι κουβέντες. Υπολόγισα ότι θα ήταν [διάφοροι] στον καφενέ του Μοστή του Σικκιμέ τζιαι ‘κάμναν παshαμάν. Ομολογώ ότι παραξενεύτηκα που ήταν ‘κόμα τζιαμέ – συνήθως πάει εκεί τα απόγευμα για καφέ, πριν φύ(γ)ει για την μάντραν, αλλά φαίνεται είχε καθυστερήσει ...
Στην φωνή του [όταν ξεκίνησε να μου μιλά] διάκρινα αμέσως κάτι το χαρούμενο και φαίνεται έτρεξε να μου το πει αμέσως [έστω και μέσω του τηλεφώνου]:
- «Κουμπάρε Ουγκουτσουματσιού, [τ’ όνομα μου], ο Κετσπάγια πάππαλα που τον Ολυμπιακό πιον. Γυρεύκουμε άλλον προπονητή»!- «Ναι κουμπάρε ... [λαλώ του] ... άκουσα το τζι’ εγιώ. Είπεν το τζι’ ο “ΑΣΤΡΑς”, η ώρα δκυό. Είχαν τζιαι ανταπόκριση που την Αθήνα, τζι’ ο ανταποκριτής είπεν ότι οι ποδοσφαιριστές είχαν παράπονα που το Κετσπάγια γιατί εμίλα τους “γαλλικά”»... [Τούτο φυσικά εν το κατάλαβα ... Μα αφού ο Κετσπάγια ξέρει ελληνικά, γιατί να τους μιλά “γαλλικά”; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Λαλείτε να επήεν να το παίξει ευγενής;]- «Όι κουμπάρε [λαλεί μου ο Πάμπος] ... Κάτι άλλο εν ννα εγίνηκεν. Πότε έμαθεν, σιόρ, τα γαλλικά, τούτος. Σίουρα εν ννα ξιτιμαζεν τους παίχτες! Ενόμισεν ότι εν στην “Ανόρθωση" ‘κόμα»- «Άτε ρε κουμπάρε [λαλώ του] ... εν κατζιήες τούτα».- "Τέλος πάντων [λαλεί μου], τούτα ξανακουβεντιάζουμεν τα ... Τώρα πρέπει να κανονίσουμε να πάμεν να φάμεν το στοίshημαν".
{Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα πω ότι ο κουμπάρος ο Πάμπος (φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού – ενθουσιάζεται άμα θωρεί το κότσιηνον το χρώμαν), είχε πάει στοίshημαν με τον Ρωτήν τον Κατσελλάρην, ότι ο Κόκκαλης είχεν να δκιώξει τον Κετσπάγια, που τον Ολυμπιακό (την ομάδα του Πειραιά) πριν το τέλος του Οκτώβρη. Ο Ρωτής, ένας φανατικός “Συναγερμικός”, τζι’ Ανορθωσιάτης τζιαι κολλημένος φιλο-Κετσπαγικός, ελάλεν πως ο Κετσπάγιας εν να βκάλει την χρονιά γιατί εν μεγάλος προπονητής. Όμως ποττέ μου εν εκατάλαβα, τζι’ εν τον ερώτησαν τζιόλας, αν με το “χρονιά” εννοούσε ημερολογιακή χρονιά ή ποδοσφαιρική. Να συμπληρώσω ότι σχετική αναφορά για το θέμα αυτό και τες απόψεις του κουμπάρου του Πάμπου έκαμα και στην τουρλού – τουρλού ανάρτηση μου με αρ. 31/2009 στο σημείο 4.
{Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα πω ότι ο κουμπάρος ο Πάμπος (φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού – ενθουσιάζεται άμα θωρεί το κότσιηνον το χρώμαν), είχε πάει στοίshημαν με τον Ρωτήν τον Κατσελλάρην, ότι ο Κόκκαλης είχεν να δκιώξει τον Κετσπάγια, που τον Ολυμπιακό (την ομάδα του Πειραιά) πριν το τέλος του Οκτώβρη. Ο Ρωτής, ένας φανατικός “Συναγερμικός”, τζι’ Ανορθωσιάτης τζιαι κολλημένος φιλο-Κετσπαγικός, ελάλεν πως ο Κετσπάγιας εν να βκάλει την χρονιά γιατί εν μεγάλος προπονητής. Όμως ποττέ μου εν εκατάλαβα, τζι’ εν τον ερώτησαν τζιόλας, αν με το “χρονιά” εννοούσε ημερολογιακή χρονιά ή ποδοσφαιρική. Να συμπληρώσω ότι σχετική αναφορά για το θέμα αυτό και τες απόψεις του κουμπάρου του Πάμπου έκαμα και στην τουρλού – τουρλού ανάρτηση μου με αρ. 31/2009 στο σημείο 4.
Μεταφέρω εδώ τι είχα ακριβώς γράψει τότε εκεί [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/06/312009-15.html]:
« 4. Ο Κετσμπάγια στον Ολυμπιακό Πειραιώς:
Ο παρέας μου ο Πάμπος ο Τσιόπανος συνεπής στο να υποστηρίζει ότι έχει σχέση με το χρώμα το κόκκινο (τες επαναστάσεις που ανεμίζουν κόκκινες σημαίες, τον έρωτα που ανάβει φωτιές με κόκκινες λάμψεις, τον Ολυμπιακό του Πειραιά, την Liverpool, τζιαι την Σαλαμινάκκα – όμως εν τζιαι νάκκον κάποτε τζιαι καμπόσο Ομονοιάτης (άμα πικκαριστεί με τους Ανορθωσιάτες – δεν έχει υιοθετήσει το σύνθημα “για την Αμμοχωστο”), αλλά τζιαι με την Τσε Σε Κα της Σόφιας), άμα άκουσε ότι ο Κετσμπάγια ανάλαβε προπονητής του Ολυμπιακού (τον προσέλαβε ο Κόκκαλης πριν μερικές βδομάδες) κατ’ αρχάς εστραβομουτσούνιασεν! “Μα ίνταμ που γυρέφκει σιόρ, ένας φασίστας σ’ ένα αριστερό σωματείο” – είπεν, γιατί θεωρεί τον Ολυμπιακό αριστερό σωματείο (θα σας εξηγήσω κάποια άλλη φορά το πως και το γιατί). Μετά επήεν στοίshιμαν με τον Ρωτήν (που το Ερωτόκριτος) τον Κατσελλάρη ότι εν θα προλάβει να παρακολουθήσει (ο Κετσμπάγια) την παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στην Αθήνα, γιατί ως τότε (όπως λαλεί ο Πάμπατσος) ο Κετσμπάγιας, θα έχει μαλώσει 20 φορές με τον Κόκκαλη τζιαι οι μισοί παίχτες εν να είναι αγκρισμένοι μαζί του ή ο Κετσμπάγιας shυλλοφαημένος μαζί τους ! Η πλάκα είναι ότι οι “Ολυμπιακοί” της Λεμεσού εκάμαν του τζιαι υποδοχές “ήρωα” πριν λίγες μέρες ...».}
Ο παρέας μου ο Πάμπος ο Τσιόπανος συνεπής στο να υποστηρίζει ότι έχει σχέση με το χρώμα το κόκκινο (τες επαναστάσεις που ανεμίζουν κόκκινες σημαίες, τον έρωτα που ανάβει φωτιές με κόκκινες λάμψεις, τον Ολυμπιακό του Πειραιά, την Liverpool, τζιαι την Σαλαμινάκκα – όμως εν τζιαι νάκκον κάποτε τζιαι καμπόσο Ομονοιάτης (άμα πικκαριστεί με τους Ανορθωσιάτες – δεν έχει υιοθετήσει το σύνθημα “για την Αμμοχωστο”), αλλά τζιαι με την Τσε Σε Κα της Σόφιας), άμα άκουσε ότι ο Κετσμπάγια ανάλαβε προπονητής του Ολυμπιακού (τον προσέλαβε ο Κόκκαλης πριν μερικές βδομάδες) κατ’ αρχάς εστραβομουτσούνιασεν! “Μα ίνταμ που γυρέφκει σιόρ, ένας φασίστας σ’ ένα αριστερό σωματείο” – είπεν, γιατί θεωρεί τον Ολυμπιακό αριστερό σωματείο (θα σας εξηγήσω κάποια άλλη φορά το πως και το γιατί). Μετά επήεν στοίshιμαν με τον Ρωτήν (που το Ερωτόκριτος) τον Κατσελλάρη ότι εν θα προλάβει να παρακολουθήσει (ο Κετσμπάγια) την παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στην Αθήνα, γιατί ως τότε (όπως λαλεί ο Πάμπατσος) ο Κετσμπάγιας, θα έχει μαλώσει 20 φορές με τον Κόκκαλη τζιαι οι μισοί παίχτες εν να είναι αγκρισμένοι μαζί του ή ο Κετσμπάγιας shυλλοφαημένος μαζί τους ! Η πλάκα είναι ότι οι “Ολυμπιακοί” της Λεμεσού εκάμαν του τζιαι υποδοχές “ήρωα” πριν λίγες μέρες ...».}
[Τέλος της παρένθεσης ... Παραθέτω τη συνέχεια της κουβέντας μου με τον Πάμπατσον]:
- «Τζιαι ίντα στοίshημαν εβάλετε τελικά;» [ρωτώ].- «Δκυο τουζίνες αμπελοπούλια … [λαλεί μου] ... τζιαι ποτόν με ουίσκι “Chivas Regal”, τζιείνον που σου αρέσκει. Τζιαι ξέρεις ότι είπαμε να πάρουμε ο καθένας στο τραπέζι που δκυο ακόμα άτομα για παρέα. Τζιείνος εν ννα πάρει δκυο Ανορθωσιάτες, τον Στυλλή τον Τσιλλάρα τζιαι τον Παή τον [άλλο τον] Κατσελλάρη. Εγιώ εσκέφτηκα να έρτεις ΕΣΟΥ κουμπάρε, τζι' εσκέφτηκα να πεις τζιαι του κουμπάρου σου του Μάsshου του Καλουψιή, να 'ρτει τζιαι τζιείνος. Πέρκι μας κανονίσει τζιαι τα αμπελοπούλια, γιατί που εν ννα τα έβρουμεν, έτσι εποχήν! [Εδώ θα κάνω μιαν δεύτερη παρένθεση για να πω ότι ο άλλος ο κουμπάρος ο Μάsshος είναι “άρρωστος” (έχει πάθος) με το κυνήγι].- «Μα αφού εν τον κάμνουν χάζιν κουμπάρε ... [απαντώ του εγώ]. Ξέρεις άμα πιει τζιαι κανένα τζιαι ξεκινήσει να λαλεί τζιαι να κατηγορεί τους φασίστες, τζιαι τους εβραιομασόνους [όπως τους λαλεί], τζιαι να λέει ότι εν να τους κανονίσουν ούλλους τούτους οι κινέζοι τζιαι οι ρώσσοι που εξεκινήσαν τζιαι ξυπνούν πάλαι [όπως λαλεί], οι άλλοι ξινίζουν τα μούτρα τους»!- «Ξερω το [απαντά μου ο Πάμπος], αλλά εν καλό παιδίν ο Μάsshος, τζι’ αρέσκει μου που τους πικκάρει. Αλλά εν τζι’ ο μόνος που μπορεί να μας κανονίσει αμπελοπούλια. Εν ννα τα συνάξει λλία λλία, για [ή] με τα βερκά [ή] για με τον shεπέττον. Εν κάνει που εν απαγορευμένα, εν εφανήκαν [δεν εμφανίστηκαν] ‘κόμα, αλλά εν ννα τζιαι μιαν κοπήν ριάλλια [πολύ ακριβά]».- «Μα καλά κουμπάρε, εν ανάγκη να φαμε αμπελοπούλια. Να μας πάρουν πρέφαν, τζιαι να μας πάρουν τζιαι μέσα; Τζιαι σάστα τζιαι γύραν τζιαμέ! Εν ννα λαλούν τζιαι να γράφουν στες εφημερίδες τους ότι “Οι ασυνείδητοι Ακελικοί έχουν τελείως αποθρασύνει - πιάστηκαν έπ’ αυτοφώρω να τρωνε αμπελοπούλια. Δεν σέβονται καθόλου το ευρωπαϊκό πρόσωπο της χώρας μας”; Εν περνούμε τζιαι με κανέναν τρυ(γ)όνι, για καμμιάν δακκανούραν»;- «Με φοάσαι κουμπάρε [λαλεί μου ο Πάμπαρος]. Έχουμεν κυβέρνηση δική μας τωρά, τζιαι εν ννα φοούμαστεν που έτσι πράματα. Εξ άλλου εν ννα τζι’ οι άλλοι μαζί μας, οι δκυό εν του Δησύ τζι’ ο ένας του Δήκο. Τούτοι έχουν ούλλους τους αστυνομικούς τζιαι τους θηροφύλακες δικούς τους, τζιαι ταϊσμένους!!! Μια χαρά εν νάναι! Λοιπόν κάμε κουβέντα με τον Μάsshον, τζιαι να βρεθούμε άρκοψες να τα πουμέντε. Τούτον εν μιάλο [μεγάλο] γεγονός τζιαι πρέπει να το γιορτάσουμε όπως πρέπει! Όι εν να ‘χω το Ρωτούιν να μου κάμνει τον καμπόσο. Τζι’ ο Κετσπάγιας, τζι’ ο Κετσπάγιας του! Εν θα τον ι-ξιχάσω κουμπαρε, τον Ρωτήν, τότε που με περίπαιζεν με τον Ράουφμαν. "Τζι’ ο Ράουφμαν, τζι’ ο Ράουφμαν σου", ελάλεν μου, τότε που παίξαμεν μαζί τους τζιαι έχασεν το πέναλτι ο Ράουφμαν, τζιαι χάσαμεν στο τέλος τζιαι το πρωτάθλημαν! [Ο Πάμπος εν ι-ξιχάννει εύκολα. Κρατεί άκκαμμαν σαν τον κάμηλον!]. Όμως ρε κουμπάρε, για να 'μαι τζιαι ειλικρινής ελυπήθηκα τον τζιαι νάκκον, τον Κετσπάγια. Υπολόγιζα ότι είχεν να βκάλει τουλάχιστον τον Σεπτέμβρη τζιει κάτω στον Περαία. Αλλά ο Κόκκαλης φαίνεται εν έπαιρνε υπομονή! Ο Κετσπάγια ενόμισεν ότι εν ννα την περάσει όπως επερνούσεν στην "Ανόρθωσην"! Λαλείς να έρτει δακάτω να παρακολουθήσει τζιαι την παρέλαση μας για την 1ην τ’ Οκτώβρη;»
Έτσι είχεν η κουβέντα μας το δείλις με τον κουμπάρον τον Πάμπον. Ήδη εμίλησα τζιαι με τον κουμπάρον τον Μάsshον, τζιαι ενθουσιάστηκεν! ["Καλά να πάθει ο εβραιομασόνος" - είπεν]. Τζιαι είπεν εν οκκέι για τα αμπελοπούλια! Το ερώτημα όμως για μένα [που κάμνω τζιαι το οικολόγον] εξελίσσεται σε Μέγα Σεξ-πυρ-ικό δίλημα: “To EAT them, or NOT to EAT them”?!Είδομεν ...
Anef_Oriwn
Τρίτη 15/9/2009
- «Τζιαι ίντα στοίshημαν εβάλετε τελικά;» [ρωτώ].- «Δκυο τουζίνες αμπελοπούλια … [λαλεί μου] ... τζιαι ποτόν με ουίσκι “Chivas Regal”, τζιείνον που σου αρέσκει. Τζιαι ξέρεις ότι είπαμε να πάρουμε ο καθένας στο τραπέζι που δκυο ακόμα άτομα για παρέα. Τζιείνος εν ννα πάρει δκυο Ανορθωσιάτες, τον Στυλλή τον Τσιλλάρα τζιαι τον Παή τον [άλλο τον] Κατσελλάρη. Εγιώ εσκέφτηκα να έρτεις ΕΣΟΥ κουμπάρε, τζι' εσκέφτηκα να πεις τζιαι του κουμπάρου σου του Μάsshου του Καλουψιή, να 'ρτει τζιαι τζιείνος. Πέρκι μας κανονίσει τζιαι τα αμπελοπούλια, γιατί που εν ννα τα έβρουμεν, έτσι εποχήν! [Εδώ θα κάνω μιαν δεύτερη παρένθεση για να πω ότι ο άλλος ο κουμπάρος ο Μάsshος είναι “άρρωστος” (έχει πάθος) με το κυνήγι].- «Μα αφού εν τον κάμνουν χάζιν κουμπάρε ... [απαντώ του εγώ]. Ξέρεις άμα πιει τζιαι κανένα τζιαι ξεκινήσει να λαλεί τζιαι να κατηγορεί τους φασίστες, τζιαι τους εβραιομασόνους [όπως τους λαλεί], τζιαι να λέει ότι εν να τους κανονίσουν ούλλους τούτους οι κινέζοι τζιαι οι ρώσσοι που εξεκινήσαν τζιαι ξυπνούν πάλαι [όπως λαλεί], οι άλλοι ξινίζουν τα μούτρα τους»!- «Ξερω το [απαντά μου ο Πάμπος], αλλά εν καλό παιδίν ο Μάsshος, τζι’ αρέσκει μου που τους πικκάρει. Αλλά εν τζι’ ο μόνος που μπορεί να μας κανονίσει αμπελοπούλια. Εν ννα τα συνάξει λλία λλία, για [ή] με τα βερκά [ή] για με τον shεπέττον. Εν κάνει που εν απαγορευμένα, εν εφανήκαν [δεν εμφανίστηκαν] ‘κόμα, αλλά εν ννα τζιαι μιαν κοπήν ριάλλια [πολύ ακριβά]».- «Μα καλά κουμπάρε, εν ανάγκη να φαμε αμπελοπούλια. Να μας πάρουν πρέφαν, τζιαι να μας πάρουν τζιαι μέσα; Τζιαι σάστα τζιαι γύραν τζιαμέ! Εν ννα λαλούν τζιαι να γράφουν στες εφημερίδες τους ότι “Οι ασυνείδητοι Ακελικοί έχουν τελείως αποθρασύνει - πιάστηκαν έπ’ αυτοφώρω να τρωνε αμπελοπούλια. Δεν σέβονται καθόλου το ευρωπαϊκό πρόσωπο της χώρας μας”; Εν περνούμε τζιαι με κανέναν τρυ(γ)όνι, για καμμιάν δακκανούραν»;- «Με φοάσαι κουμπάρε [λαλεί μου ο Πάμπαρος]. Έχουμεν κυβέρνηση δική μας τωρά, τζιαι εν ννα φοούμαστεν που έτσι πράματα. Εξ άλλου εν ννα τζι’ οι άλλοι μαζί μας, οι δκυό εν του Δησύ τζι’ ο ένας του Δήκο. Τούτοι έχουν ούλλους τους αστυνομικούς τζιαι τους θηροφύλακες δικούς τους, τζιαι ταϊσμένους!!! Μια χαρά εν νάναι! Λοιπόν κάμε κουβέντα με τον Μάsshον, τζιαι να βρεθούμε άρκοψες να τα πουμέντε. Τούτον εν μιάλο [μεγάλο] γεγονός τζιαι πρέπει να το γιορτάσουμε όπως πρέπει! Όι εν να ‘χω το Ρωτούιν να μου κάμνει τον καμπόσο. Τζι’ ο Κετσπάγιας, τζι’ ο Κετσπάγιας του! Εν θα τον ι-ξιχάσω κουμπαρε, τον Ρωτήν, τότε που με περίπαιζεν με τον Ράουφμαν. "Τζι’ ο Ράουφμαν, τζι’ ο Ράουφμαν σου", ελάλεν μου, τότε που παίξαμεν μαζί τους τζιαι έχασεν το πέναλτι ο Ράουφμαν, τζιαι χάσαμεν στο τέλος τζιαι το πρωτάθλημαν! [Ο Πάμπος εν ι-ξιχάννει εύκολα. Κρατεί άκκαμμαν σαν τον κάμηλον!]. Όμως ρε κουμπάρε, για να 'μαι τζιαι ειλικρινής ελυπήθηκα τον τζιαι νάκκον, τον Κετσπάγια. Υπολόγιζα ότι είχεν να βκάλει τουλάχιστον τον Σεπτέμβρη τζιει κάτω στον Περαία. Αλλά ο Κόκκαλης φαίνεται εν έπαιρνε υπομονή! Ο Κετσπάγια ενόμισεν ότι εν ννα την περάσει όπως επερνούσεν στην "Ανόρθωσην"! Λαλείς να έρτει δακάτω να παρακολουθήσει τζιαι την παρέλαση μας για την 1ην τ’ Οκτώβρη;»
Έτσι είχεν η κουβέντα μας το δείλις με τον κουμπάρον τον Πάμπον. Ήδη εμίλησα τζιαι με τον κουμπάρον τον Μάsshον, τζιαι ενθουσιάστηκεν! ["Καλά να πάθει ο εβραιομασόνος" - είπεν]. Τζιαι είπεν εν οκκέι για τα αμπελοπούλια! Το ερώτημα όμως για μένα [που κάμνω τζιαι το οικολόγον] εξελίσσεται σε Μέγα Σεξ-πυρ-ικό δίλημα: “To EAT them, or NOT to EAT them”?!Είδομεν ...
Anef_Oriwn
Τρίτη 15/9/2009
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 50/2009 (κυπριακή, πολιτική, διαπραγματευτική κι αντι-διαστρεβλωτική) – Ολίγα τινά για τη διαρροή των έγγραφων.
Αρχική μου πρόθεση ήταν, χτες 11 του Σεπτέμβρη, να έκαμνα μια επετειακή ανάρτηση για τα γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη του 2001 στις Ενωμένες (ή/και Επεκτατικές) Πολιτείες της Αμέρικας. Τα κτυπήματα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, στο Πεντάγωνο κι αλλού στην Αμερική (με αεροπλάνα) και στον τρόμο και το φόβο που καλλιέργησαν που Αμερικανοί, με αφορμή εκείνα τα γεγονότα. Τους βόλεψε μια χαρά ... Με πρόσχημα μάλιστα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (δήθεν) νομιμοποίησαν της επεκτατική τους πολιτική (χαρακτηριστικά παραδείγματα η εισβολές στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Όμως άλλαι μεν οι σκέψεις του Anef_Oriwn, αλλά δε κελεύουν οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο. Το κείμενο (μου) για τους Δίδυμους Πύργους, τες Αλ-γκάιντες, τον Μπίνη τον Λάντεν και τον Πουsh-της Αμερικής θα το αφήσω για αργότερα – ίσως το αναρτήσω την Κυριακή. Πρόθεση μου ήταν να γράψω δυο εισαγωγικά λόγια κι ακολούθως να παραθέσω δια της μεθόδου της κοπτοραπτικής (δηλ. του copy-paste) ένα κείμενο από την σατυρική ελληνική εφημερίδα “ΠΟΝΤΙΚΙ” (καμιά σχέση με την κυπριακή ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα). Παράλληλα θα αφιέρωνα στους επισκέπτες και του τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, “God Bless America” (που παρεμπιπτόντως θα βρείτε στα links: http://www.youtube.com/watch?v=z9SW9JjD9-Q και http://www.youtube.com/watch?v=71pj6hAWkS4
[Φυσικά στις 11 του Σεπτέμβρη είναι και η επέτειος του χουντοφασιστικού και αμερικανόπνευστου πραξικοπήματος (σας θυμίζει τίποτα αυτό) στην Χιλή, το 1973, που ανέτρεψε τον σοσιαλιστή (νόμιμα εκλεγέντα) Πρόεδρο Σαλβαντόρ Αλιέντε. Γι’ αυτό όμως ίσως μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Για την ώρα εισήγηση μου είναι να (ξανα)δείτε την ταινία “Ο Αγνοούμενος” του Κώστα Γαβρά και με πρωταγωνιστή τον Τζακ Λέμον].
{Να σημειώσω ότι και για τις δύο επετείους (και μια Τρίτη) θα βρείτε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στην τελευταία ανάρτηση στο Βlog του φίλτατου PolitisPittas – link: http://politispittas.blogspot.com/2009/09/11-1973-11-2001.html}.
Όμως τελικά τα πολιτικά γεγονότα στην Κύπρο [ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών για το κυπριακό, οι διαρροές (ως δια μαγείας) των εγγράφων για τις συνομιλίες και το περιεχόμενο τους, τα εσωτερικά του ΔΗΚΟ κι άλλες πολιτικές εξελίξεις] τρέχουν και δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε, αλλά ούτε και ν' ασχοληθούμε [blogοσφαικά] μ' αλλα θέματα. Όμως ακόμα πιο προκλητικοί είναι διάφοροι αρθρογράφοι εφημερίδων αλλά κι αστέρες του τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Πολλοί απ’ αυτούς παρουσιάζουν τα γεγονότα και τι πολιτικές εξελίξεις παραποιημένα και διαστρεβλωμένα, κατα το δοκούν ή όπως βολεύει τους ιδίους ή τα αφεντικά τους [τους καναλάρχες και τους μεγαλοϊδιοκτήτες εκδοτικών συγκροτημάτων], με σκοπό είτε την αύξηση της τηλεθέασης ή του μεριδίου τους στην πίττα των διαφημίσεων, είτε για να εξυπηρετήσουν δικούς τους ή και αλλότριους σκοπούς ... [Όμως για τα του Τύπου - ηλεκτρονικού και έντυπου – τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουν στα γεγονότα και έτσι μανιπουλάρουν και τη κοινή γνώμη, στήνοντας ακόμα και λαϊκά δικαστήρια στα δικά τους τηλεοπτικά στούντιο για να δικάσουν και να καταδικάσουν (εν τη απουσία τους μάλιστα) άτομα (όπως ας πούμε τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο) που τόλμησαν είτε καθηκόντως ότι σαν απλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι να αμφισβητήσουν όσα αξιωματικά και απαξιωτικά γράφουν τζιαι λαλούν, έχω κατα νουν να ασχοληθώ σύντομα].
1. Η πρόσφατη διαρροή εγγράφων
Όμως το ήμαρτον μου θα το πω, έστω κι αν ακουστώ δογματικός, αντιδημοκράτης κι αναχρονιστικός ... Η διαρροή εγγράφων γίνεται επιλεκτικά και αποσπασματικά. Πιστεύκω μάλιστα ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες αλλά πρώτα και κύρια στοχεύει για να πλήξει τον Πρόεδρο [αν και αυτό ακούγεται ολίγο τι σαν στερεότυπη κομματική πατριωτική ατάκα]. Ειλικρινά διερωτούμαι αν τελικά τα εν λόγω έγγραφα έχουν κάποια αξία ως διαπραγματευτικά χαρτιά, γιατί να βγαίνουν στην φόρα; Κι εγώ θέλω να πληροφορούμαι άμεσα για το τι λέγεται, τι συμφωνείται και για το που υπάρχουν διαφωνίες στις συνομιλίες ... Αλλά [και πάλι διερωτούμαι] αν ήταν να δημοσιοποιούνται τα πάντα, γιατί οι συνομιλίες να μην γίνονται δημόσια στην Πλατεία Ελευθερίας ή στο Στάδιο ΓΣΠ και σε άμεση μάλιστα αναμετάδοση από τηλεοράσεως, φέρ’ ειπείν να πούμεν [που λαλεί τζι’ ο κουμπάρος ο Ττοφουρής ο Ρεπάνιας], μ’ όλα τα συνεπακόλουθα και συνέπειες που μπορεί αν έχει μια τέτοια πρακτική; Αν δούμε και λίγο πολιτικά αυτή τη σκέψη μπορεί αν πούμε ότι αποτελεί κι ένα τρόπο εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας. Να κάνουμε μάλιστα και για κάθε πρόταση που θα μπει στα έγγραφα [για να μην πω και για κάθε λέξη] κι ΕΝΑ δημοψήφισμα!!! Λόγου χάριν να πούμεντε, [που λαλεί ο άλλος ο κουμπάρος, ο Μήτρος ο Κολοκάσης] για το πως θα ονομαζονται τα συνιστώντα μέρη της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Κύπρου – κρατίδια, πολιτείες, περιφέρειες, επαρχίες, περιοχές, ζώνες [όχι κολάνια], γειτονιές [στα ελληνικά], μαχαλλάδες [στα τούρκικα] ή να βολευτούμε με το "states" [ή στέιτς που λαλεί τζι’ ο Λάζαρος – ο Μαύρος, ντε], για να συμπεριλαμβάνονται όλα τα πιο πάνω;
Κάτι άλλο που θα ήθελα να πω και να τονίσω [και μάλιστα με ιδιαίτερα έντονο τρόπο] είναι ότι για απολύτως ΚΑΝΕΝΑ από τα έγγραφα συγκλήσεων και αποκλίσεων που διέρρευσαν, ΔΕΝ ασκήθηκε ουσιαστική κριτική στον Πρόεδρο για “απαράδεχτες” ή και για “προδοτικές” παραχωρήσεις, δεσμεύσεις ή υποχωρήσεις! Δεν βρήκαν κάτι το επιλήψιμο να πουν, γι’ αυτό και εκείνα τα έγγραφα πέρασαν στα μουλωχτά!
[Αποσπάσματα από δυο-τρία τέτοια έγγραφα μεταδόθηκαν προ ημερών από το “Σίγμα”, ενώ ένα δημοσιεύτηκε ολόκληρο τον Μάρτη (αν δεν κάνω λάθος) στο μηνιαίο περιοδικό “Σύγχρονη Άποψη” – είχαν μάλιστα πει ότι θα το σχολίαζαν σε επόμενη έκδοση του περιοδικού, αλλά τούτο αναμένεται ακόμα]
Τα επώνυμα κι ανώνυμα [γνωστά κι άγνωστα] απορριπτικά και εθνικιστικά λατζιηνάρκα, [όπως οι Ακατονόμστοι του blog των Απο(κατα)στατών] όλως παραδόξως δεν τα αξιοποίησαν για να μας πρήξουν με τα γνώριμα [πλέον] καταστροφολογικά τους πονήματα [εμπλουτισμένα με τροπάρια για προδότες, μειοδότες, οσφυοκάμπτες, υποταγμένους, εθελόδουλους και τα λοιπά επίθετα απείρου ελληναράδικου λόγου], πέραν από το να μας επαναλάβουν τις χιλιοειπωμένες και ως συνήθως anef_ουσίας γενικολογίες και αφοριστικές αοριστολογίες τους.
2. Το “αμαρτωλό” συμπληρωματικό έγγραφο.
Κι εκεί που παει αν ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών Χριστόφια – Ταλάτ [τυχαίο;], ανασύρεται από τα συρτάρια του ΑΝΤΕΝΑ του Λουκή του Παπαφιλίππου [τυχαίο και πάλι;], δίκην άσσου από το μανίκι το [συμπληρωματικό] έγγραφο όπου περιέχονται [δήθεν] κάποιες προτάσεις της δικής μας πλευράς [και δη του Προέδρου] για την επιστροφή [σε περίπτωση λύσης] ΜΟΝΟ [δήθεν] του 14% των ελληνοκύπριων προσφύγων στην υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση περιοχή ...
Η διαστρέβλωσις, της διαστρεβλώσεως, τη διαστρεβλώσει, διαστρέβλωσιν , ω διαστρέβλωση!!! – όπως κλίναμε και τα ουσιαστικά κάποτε στα σκολειά!
Μάθημα 1ον:
Όταν λέμε ότι ένα έγγραφο είναι “συμπληρωματικό”, με το εξυπακούεται ή εννοείται (για όλους όσους διαθέτουν δκυο δράμια νουν] ότι υπάρχει και κάποιο άλλο [προηγούμενο] κυρίως έγγραφο, και με το νεο έγγραφο προστίθενται, συμπληρώνονται ή και επεξηγούνται κάποια από τα ζητήματα που τέθηκαν στο κυρίως έγγραφο.
Μάθημα 2ον :
Η αποσπασματική και επιλεκτική παρουσίαση εγγράφων και του περιεχομένου τους [και δη από τηλεοράσεως με την καταλυτική επίδραση που αυτή εξασκεί στην διαμόρφωση κοινής γνώμης], αποτελεί ένα καλά δοκιμασμένο τρόπο για να κερδιθεί το παιχνίδι των εντυπώσεων, αλλά και να οδηγηθεί ο κόσμος προς μια συγκεκριμένης σχολή σκέψης – όταν μάλιστα ΔΕΝ υπάρχει και ικανοποιητική πληροφόρηση. Άραγε ο Πρόεδρος πρέπει να τα δημοσιοποιήσει ΟΛΑ πλέον για να αφαιρέσει όλη αυτή την διαστρεβλωτική προπαγάνδα των απορριπτικών;
Επί της ουσίας:
Για τη συγκεκριμένη περίπτωση, κατ’ αρχάς να αναφέρω ότι τόσο στο συγκεκριμένο κυρίως έγγραφο όσο και στο συμπληρωματικό [και με βάση τα όσα είπαν και διάφοροι που αντιπολιτεύονται τον Πρόεδρο, όπως και ο Νίκος Κουτσού χτες το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ”, αν και τα μάσησε για το ζήτημα των διαρροών - λέτε να ‘χει λερωμένη τη φωλιά του; - ενώ έβκαλε το άχτιν του εχτές στον ΑΝΤΕΝΑν], υπάρχει η ξεκάθαρη θέση του Προέδρου ότι πρέπει να διασφαλιστεί [με το Σχέδιο Λύσης] το δικαίωμα ΟΛΩΝ των προσφύγων για επιστροφή καθώς και το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης.
Επειδή όμως η τουρκοκυπριακή πλευρά λέει ότι για να διασφαλιστεί η διζωνικότητα [όπως η ίδια την ερμηνεύει ή όπως αυτή συμφωνήθηκε – πάντα σύμφωνα με τες δικές τους ερμηνείες – από το 1977 με τις Συμφωνίες Μακαρίου – Ντενκτάς], που για εκεινους σημαίνει ότι η κάθε πλευρά [ή εθνική κοινότητα] θα διοικεί και μια περιοχή της Ομόσπονδης [πλέον] Κύπρου, όπου θα έχει και την πλειοψηφία, ο Πρόεδρος υπέβαλε συμπληρωματικό έγγραφο με το οποίο επεξηγούσε πως κάτω από ποιες προϋποθέσεις ή σενάρια τούτο μπορούσε να επιτευχθεί. [Τούτα τα είπε – προς τιμή του - και χτες το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ” και ο Νίκος Κουτσού και τα ανέλυσε ακολούθως κι ο Τουμάζος Τσελεπής].
Βασική, λοιπόν, προϋπόθεση για να καταστεί εφικτή αυτή η πρόνοια της διζωνικότητας [όπως την ερμηνεύουν οι τουρκοκύπριοι] είναι η επιστροφή όσο το δυνατόν περισσοτέρων ελληνοκύπριων στην υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση περιοχή. Γι’ αυτό και με την πρόταση του Προέδρου για επιστροφή της Αμμόχωστου, της Μόρφου αλλά και της Καρπασίας [υπό ειδικό καθεστώς όμως], θα επέστρεφαν γύρω στις 110-120 χιλιάδες ελληνοκύπριοι πρόσφυγες. Και στο συμπληρωματικό έγγραφο υπάρχουν διάφορα σενάρια [ΚΙ ΟΧΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ] και ποια θα είναι τα ποσοστά των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκύπριων στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα στέιτ [που λαλεί τζι’ ο Λάζαρος] σε κάθε σενάριο. Π.χ. ποια θα είναι αυτά τα ποσοστά στην περίπτωση που ΟΛΟΙ οι ελληνοκύπριοι πρόσφυγες εξασκήσουν το δικαίωμα τους για επιστροφή, ή αν θα το εξασκήσουν οι ίσοι ή πως διαφοροποιούνται αυτά τα ποσοστά αν θα παραμείνουν και μέχρι 50 χιλιάδες έποικοι. Και σ’ όλες τες περιπτώσεις οι τουρκοκύπριοι θα είναι περισσότεροι. Αυτά επεξηγεί και λεει το έγγραφο [Τούτα μάλιστα περιλαμβάνονται και στις ομόφωνες απόφασεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989]. Όλ’ τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού και κουρνιαχτός για να θολώνει το τοπίο!
Τελεία (full-stop) και παύλα!!!
Anef_Oriwn
Σάββατο 12/9/2009
Όμως άλλαι μεν οι σκέψεις του Anef_Oriwn, αλλά δε κελεύουν οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο. Το κείμενο (μου) για τους Δίδυμους Πύργους, τες Αλ-γκάιντες, τον Μπίνη τον Λάντεν και τον Πουsh-της Αμερικής θα το αφήσω για αργότερα – ίσως το αναρτήσω την Κυριακή. Πρόθεση μου ήταν να γράψω δυο εισαγωγικά λόγια κι ακολούθως να παραθέσω δια της μεθόδου της κοπτοραπτικής (δηλ. του copy-paste) ένα κείμενο από την σατυρική ελληνική εφημερίδα “ΠΟΝΤΙΚΙ” (καμιά σχέση με την κυπριακή ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα). Παράλληλα θα αφιέρωνα στους επισκέπτες και του τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, “God Bless America” (που παρεμπιπτόντως θα βρείτε στα links: http://www.youtube.com/watch?v=z9SW9JjD9-Q και http://www.youtube.com/watch?v=71pj6hAWkS4
[Φυσικά στις 11 του Σεπτέμβρη είναι και η επέτειος του χουντοφασιστικού και αμερικανόπνευστου πραξικοπήματος (σας θυμίζει τίποτα αυτό) στην Χιλή, το 1973, που ανέτρεψε τον σοσιαλιστή (νόμιμα εκλεγέντα) Πρόεδρο Σαλβαντόρ Αλιέντε. Γι’ αυτό όμως ίσως μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Για την ώρα εισήγηση μου είναι να (ξανα)δείτε την ταινία “Ο Αγνοούμενος” του Κώστα Γαβρά και με πρωταγωνιστή τον Τζακ Λέμον].
{Να σημειώσω ότι και για τις δύο επετείους (και μια Τρίτη) θα βρείτε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στην τελευταία ανάρτηση στο Βlog του φίλτατου PolitisPittas – link: http://politispittas.blogspot.com/2009/09/11-1973-11-2001.html}.
Όμως τελικά τα πολιτικά γεγονότα στην Κύπρο [ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών για το κυπριακό, οι διαρροές (ως δια μαγείας) των εγγράφων για τις συνομιλίες και το περιεχόμενο τους, τα εσωτερικά του ΔΗΚΟ κι άλλες πολιτικές εξελίξεις] τρέχουν και δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε, αλλά ούτε και ν' ασχοληθούμε [blogοσφαικά] μ' αλλα θέματα. Όμως ακόμα πιο προκλητικοί είναι διάφοροι αρθρογράφοι εφημερίδων αλλά κι αστέρες του τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Πολλοί απ’ αυτούς παρουσιάζουν τα γεγονότα και τι πολιτικές εξελίξεις παραποιημένα και διαστρεβλωμένα, κατα το δοκούν ή όπως βολεύει τους ιδίους ή τα αφεντικά τους [τους καναλάρχες και τους μεγαλοϊδιοκτήτες εκδοτικών συγκροτημάτων], με σκοπό είτε την αύξηση της τηλεθέασης ή του μεριδίου τους στην πίττα των διαφημίσεων, είτε για να εξυπηρετήσουν δικούς τους ή και αλλότριους σκοπούς ... [Όμως για τα του Τύπου - ηλεκτρονικού και έντυπου – τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουν στα γεγονότα και έτσι μανιπουλάρουν και τη κοινή γνώμη, στήνοντας ακόμα και λαϊκά δικαστήρια στα δικά τους τηλεοπτικά στούντιο για να δικάσουν και να καταδικάσουν (εν τη απουσία τους μάλιστα) άτομα (όπως ας πούμε τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο) που τόλμησαν είτε καθηκόντως ότι σαν απλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι να αμφισβητήσουν όσα αξιωματικά και απαξιωτικά γράφουν τζιαι λαλούν, έχω κατα νουν να ασχοληθώ σύντομα].
1. Η πρόσφατη διαρροή εγγράφων
Όμως το ήμαρτον μου θα το πω, έστω κι αν ακουστώ δογματικός, αντιδημοκράτης κι αναχρονιστικός ... Η διαρροή εγγράφων γίνεται επιλεκτικά και αποσπασματικά. Πιστεύκω μάλιστα ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες αλλά πρώτα και κύρια στοχεύει για να πλήξει τον Πρόεδρο [αν και αυτό ακούγεται ολίγο τι σαν στερεότυπη κομματική πατριωτική ατάκα]. Ειλικρινά διερωτούμαι αν τελικά τα εν λόγω έγγραφα έχουν κάποια αξία ως διαπραγματευτικά χαρτιά, γιατί να βγαίνουν στην φόρα; Κι εγώ θέλω να πληροφορούμαι άμεσα για το τι λέγεται, τι συμφωνείται και για το που υπάρχουν διαφωνίες στις συνομιλίες ... Αλλά [και πάλι διερωτούμαι] αν ήταν να δημοσιοποιούνται τα πάντα, γιατί οι συνομιλίες να μην γίνονται δημόσια στην Πλατεία Ελευθερίας ή στο Στάδιο ΓΣΠ και σε άμεση μάλιστα αναμετάδοση από τηλεοράσεως, φέρ’ ειπείν να πούμεν [που λαλεί τζι’ ο κουμπάρος ο Ττοφουρής ο Ρεπάνιας], μ’ όλα τα συνεπακόλουθα και συνέπειες που μπορεί αν έχει μια τέτοια πρακτική; Αν δούμε και λίγο πολιτικά αυτή τη σκέψη μπορεί αν πούμε ότι αποτελεί κι ένα τρόπο εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας. Να κάνουμε μάλιστα και για κάθε πρόταση που θα μπει στα έγγραφα [για να μην πω και για κάθε λέξη] κι ΕΝΑ δημοψήφισμα!!! Λόγου χάριν να πούμεντε, [που λαλεί ο άλλος ο κουμπάρος, ο Μήτρος ο Κολοκάσης] για το πως θα ονομαζονται τα συνιστώντα μέρη της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Κύπρου – κρατίδια, πολιτείες, περιφέρειες, επαρχίες, περιοχές, ζώνες [όχι κολάνια], γειτονιές [στα ελληνικά], μαχαλλάδες [στα τούρκικα] ή να βολευτούμε με το "states" [ή στέιτς που λαλεί τζι’ ο Λάζαρος – ο Μαύρος, ντε], για να συμπεριλαμβάνονται όλα τα πιο πάνω;
Κάτι άλλο που θα ήθελα να πω και να τονίσω [και μάλιστα με ιδιαίτερα έντονο τρόπο] είναι ότι για απολύτως ΚΑΝΕΝΑ από τα έγγραφα συγκλήσεων και αποκλίσεων που διέρρευσαν, ΔΕΝ ασκήθηκε ουσιαστική κριτική στον Πρόεδρο για “απαράδεχτες” ή και για “προδοτικές” παραχωρήσεις, δεσμεύσεις ή υποχωρήσεις! Δεν βρήκαν κάτι το επιλήψιμο να πουν, γι’ αυτό και εκείνα τα έγγραφα πέρασαν στα μουλωχτά!
[Αποσπάσματα από δυο-τρία τέτοια έγγραφα μεταδόθηκαν προ ημερών από το “Σίγμα”, ενώ ένα δημοσιεύτηκε ολόκληρο τον Μάρτη (αν δεν κάνω λάθος) στο μηνιαίο περιοδικό “Σύγχρονη Άποψη” – είχαν μάλιστα πει ότι θα το σχολίαζαν σε επόμενη έκδοση του περιοδικού, αλλά τούτο αναμένεται ακόμα]
Τα επώνυμα κι ανώνυμα [γνωστά κι άγνωστα] απορριπτικά και εθνικιστικά λατζιηνάρκα, [όπως οι Ακατονόμστοι του blog των Απο(κατα)στατών] όλως παραδόξως δεν τα αξιοποίησαν για να μας πρήξουν με τα γνώριμα [πλέον] καταστροφολογικά τους πονήματα [εμπλουτισμένα με τροπάρια για προδότες, μειοδότες, οσφυοκάμπτες, υποταγμένους, εθελόδουλους και τα λοιπά επίθετα απείρου ελληναράδικου λόγου], πέραν από το να μας επαναλάβουν τις χιλιοειπωμένες και ως συνήθως anef_ουσίας γενικολογίες και αφοριστικές αοριστολογίες τους.
2. Το “αμαρτωλό” συμπληρωματικό έγγραφο.
Κι εκεί που παει αν ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών Χριστόφια – Ταλάτ [τυχαίο;], ανασύρεται από τα συρτάρια του ΑΝΤΕΝΑ του Λουκή του Παπαφιλίππου [τυχαίο και πάλι;], δίκην άσσου από το μανίκι το [συμπληρωματικό] έγγραφο όπου περιέχονται [δήθεν] κάποιες προτάσεις της δικής μας πλευράς [και δη του Προέδρου] για την επιστροφή [σε περίπτωση λύσης] ΜΟΝΟ [δήθεν] του 14% των ελληνοκύπριων προσφύγων στην υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση περιοχή ...
Η διαστρέβλωσις, της διαστρεβλώσεως, τη διαστρεβλώσει, διαστρέβλωσιν , ω διαστρέβλωση!!! – όπως κλίναμε και τα ουσιαστικά κάποτε στα σκολειά!
Μάθημα 1ον:
Όταν λέμε ότι ένα έγγραφο είναι “συμπληρωματικό”, με το εξυπακούεται ή εννοείται (για όλους όσους διαθέτουν δκυο δράμια νουν] ότι υπάρχει και κάποιο άλλο [προηγούμενο] κυρίως έγγραφο, και με το νεο έγγραφο προστίθενται, συμπληρώνονται ή και επεξηγούνται κάποια από τα ζητήματα που τέθηκαν στο κυρίως έγγραφο.
Μάθημα 2ον :
Η αποσπασματική και επιλεκτική παρουσίαση εγγράφων και του περιεχομένου τους [και δη από τηλεοράσεως με την καταλυτική επίδραση που αυτή εξασκεί στην διαμόρφωση κοινής γνώμης], αποτελεί ένα καλά δοκιμασμένο τρόπο για να κερδιθεί το παιχνίδι των εντυπώσεων, αλλά και να οδηγηθεί ο κόσμος προς μια συγκεκριμένης σχολή σκέψης – όταν μάλιστα ΔΕΝ υπάρχει και ικανοποιητική πληροφόρηση. Άραγε ο Πρόεδρος πρέπει να τα δημοσιοποιήσει ΟΛΑ πλέον για να αφαιρέσει όλη αυτή την διαστρεβλωτική προπαγάνδα των απορριπτικών;
Επί της ουσίας:
Για τη συγκεκριμένη περίπτωση, κατ’ αρχάς να αναφέρω ότι τόσο στο συγκεκριμένο κυρίως έγγραφο όσο και στο συμπληρωματικό [και με βάση τα όσα είπαν και διάφοροι που αντιπολιτεύονται τον Πρόεδρο, όπως και ο Νίκος Κουτσού χτες το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ”, αν και τα μάσησε για το ζήτημα των διαρροών - λέτε να ‘χει λερωμένη τη φωλιά του; - ενώ έβκαλε το άχτιν του εχτές στον ΑΝΤΕΝΑν], υπάρχει η ξεκάθαρη θέση του Προέδρου ότι πρέπει να διασφαλιστεί [με το Σχέδιο Λύσης] το δικαίωμα ΟΛΩΝ των προσφύγων για επιστροφή καθώς και το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης.
Επειδή όμως η τουρκοκυπριακή πλευρά λέει ότι για να διασφαλιστεί η διζωνικότητα [όπως η ίδια την ερμηνεύει ή όπως αυτή συμφωνήθηκε – πάντα σύμφωνα με τες δικές τους ερμηνείες – από το 1977 με τις Συμφωνίες Μακαρίου – Ντενκτάς], που για εκεινους σημαίνει ότι η κάθε πλευρά [ή εθνική κοινότητα] θα διοικεί και μια περιοχή της Ομόσπονδης [πλέον] Κύπρου, όπου θα έχει και την πλειοψηφία, ο Πρόεδρος υπέβαλε συμπληρωματικό έγγραφο με το οποίο επεξηγούσε πως κάτω από ποιες προϋποθέσεις ή σενάρια τούτο μπορούσε να επιτευχθεί. [Τούτα τα είπε – προς τιμή του - και χτες το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ” και ο Νίκος Κουτσού και τα ανέλυσε ακολούθως κι ο Τουμάζος Τσελεπής].
Βασική, λοιπόν, προϋπόθεση για να καταστεί εφικτή αυτή η πρόνοια της διζωνικότητας [όπως την ερμηνεύουν οι τουρκοκύπριοι] είναι η επιστροφή όσο το δυνατόν περισσοτέρων ελληνοκύπριων στην υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση περιοχή. Γι’ αυτό και με την πρόταση του Προέδρου για επιστροφή της Αμμόχωστου, της Μόρφου αλλά και της Καρπασίας [υπό ειδικό καθεστώς όμως], θα επέστρεφαν γύρω στις 110-120 χιλιάδες ελληνοκύπριοι πρόσφυγες. Και στο συμπληρωματικό έγγραφο υπάρχουν διάφορα σενάρια [ΚΙ ΟΧΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ] και ποια θα είναι τα ποσοστά των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκύπριων στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα στέιτ [που λαλεί τζι’ ο Λάζαρος] σε κάθε σενάριο. Π.χ. ποια θα είναι αυτά τα ποσοστά στην περίπτωση που ΟΛΟΙ οι ελληνοκύπριοι πρόσφυγες εξασκήσουν το δικαίωμα τους για επιστροφή, ή αν θα το εξασκήσουν οι ίσοι ή πως διαφοροποιούνται αυτά τα ποσοστά αν θα παραμείνουν και μέχρι 50 χιλιάδες έποικοι. Και σ’ όλες τες περιπτώσεις οι τουρκοκύπριοι θα είναι περισσότεροι. Αυτά επεξηγεί και λεει το έγγραφο [Τούτα μάλιστα περιλαμβάνονται και στις ομόφωνες απόφασεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989]. Όλ’ τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού και κουρνιαχτός για να θολώνει το τοπίο!
Τελεία (full-stop) και παύλα!!!
Anef_Oriwn
Σάββατο 12/9/2009
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009
Ανάρτηση 49/2009 (κυπριακή και πολιτική) – Παραλειπόμενα από μια συζήτηση για τα “Momentum” στο κυπριακό και μερικές άλλες συναφείς σκέψεις.
[Στο Blog “Παντός Καιρού” του φίλτατου Μιχάλη Μιχαήλ και κάτω από το Post με τίτλο “ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΛΙΜΝΙΤΗ – ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ” (Link: http://mihalismihail.blogspot.com/2009/09/blog-post.html) έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση πάνω στο θέμα της ανάρτησης αλλά και πάνω σ’ άλλα παρεμφερή και παράπλευρα (και παρά τις προσπάθειες των γνωστών Ανωνυμαρίων να εκτρέψουν και να εκφυλίσουν τη συζήτηση).
Εκεί ξεκινήσαμε και μια διαλογική συζήτηση και είπαμε κάποιες κουβέντες με τον αγαπητό PolitisPittas, η οποία (συζήτηση) νοιώθω ότι ΔΕΝ ολοκληρώθηκε! Να αναφέρω ότι είχα ξεκινήσει να γράφω κάποια σχόλια πάνω στο περιεχόμενο της τελευταίας (εκεί) παρέμβασης του PolitisPittas, αλλά λόγω άλλων υποχρεώσεων και ενασχολήσεων μου (συμπεριλαμβανομένων και συμμετοχών μου σ’ άλλες blogοσφαιρικές συζητήσεις), άφησαν την συγγραφή των εν λόγω σχολίων στη μέση. Πέραν τούτου, κι όπως έβλεπα τα πράγματα το κείμενο μου θα έβγαινε και μακροσκελέστατο. Γι’ αυτό τελικά, αφού το (ξανα)επεξεργάστηκα (το κείμενο) ακόμα λόγο, αποφάσισα να το κάνω post στο Blog μου – για να μην χαθεί και στα βάθη των σχολίων ενός post που ήδη πέρασε στο αρχείο.
Πιο κάτω παραθέτω το υπό συζήτηση σχόλιο του PolitisPittas (από το αναφερόμενο post του “Παντός Καιρού” – ημερ.: 9/03/2009 7:15 μ.μ.), κι ακολούθως τις δικές μου σκέψεις].
“Ο/Η politispittas είπε...
Άνευ.
Θυμάσαι που κάποτε φώναζα (κυριολεκτικά) μέσα απο τα κείμενά μου για την κρίσιμη αναγκαιότητα Μομέντουμ στην Κοινωνία;
Ξέρεις καλά, πως το Μομέντουμ είναι κάτι που πέρα από την Ιστορική συγκυρία που μπορεί να το παράγει, μπορεί και να παραχθεί με στρατηγική.
Όταν άρχισα να διαπιστώνω πως δεν υπήρχε καμία μα απολύτως καμία διάθεση προς αυτή την κατεύθυνση άρχισα να παίρνω τις "ανάποδες στροφές".
Γιατί η "μη παραγωγή Μομέντουμ" δύο λόγους έχει:
Ή δεν θέλουν (αυτοί που μπορούν -και μπορούν αν θέλουν)
Ή η κοινωνία είναι τόσο αρνητική και επιφυλακτική σε κάτι τέτοιο που κάθε απόπειρα παραγωγής του θα γυρίσει μπούμερανγκ.
Στην πρώτη περίπτωση μπαίνει ένα τεράστιο-γιγάντιο ΓΙΑΤΙ με πολλές σκοτεινές σκέψεις.
Στη δεύτερη, έχουμε μία κοινωνία που πραγματικά δύσκολα θα στηρίξει πρακτικά μια οποιαδήποτε λύση και θα δώσει χώρο στις παγίδες που έτσι και αλλιώς θα στήσουν κάποιοι.
Μετά, ή μάλλον πίσω από όλα αυτά, μπαίνουν και άλλα ακόμα πιο σοβαρά ζητήματα, όπως για το ΠΟΙΑ λύση συζητάμε κλπ, αλλά αυτό δεν μπορώ να το ξέρω αν δεν δω το συνολικό πακέτο.
Το 2004 , έκρινα όπως έκρινα και για λόγους πολλούς τάχθηκα με το Όχι. Αυτό είναι γνωστό.
Δεν σου κρύβω, πως περίμενα πολύ πιο ανοιχτές διαδικασίες και μεγαλύτερο απεγκλωβισμό της Τ/Κ ηγεσίας από την Άγκυρα.
Δεν σου κρύβω, πως ποτέ δεν θα στηρίξω οποιαδήποτε λύση συνεχίζει το γελοίο καθεστώς των εγγυήσεων.
Δεν σου κρύβω, πως δεν μπορώ να καταπιώ εύκολα από κάποιες παραμέτρους που συζητάμε, οι οποίες με κάνουν να νιώθω πως η "Λύση" θα είναι επισφαλής και μη βιώσιμη.
Ωστόσο, σιωπώ προς ώρας, γιατί ενδεχομένως να είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα.
Και γιατί επίσης, δεν πιστεύω πως ο Χριστόφιας είναι δυνατόν να συναινέσει σε κάτι που θα ακυρώνει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυριαρχίας της.
Τέλος, δεν σου "προσάπτω" τίποτα βρε!
9/03/2009 7:15 μμ”
Τα σχόλια μου:
Αγαπητέ PolitisPittas,
Επανέρχομαι για να σχολιάσω [ή/και για να συζητήσουμε περαιτέρω] τις απόψεις που καταθέτεις στην τελευταία σου παρέμβαση [και απευθύνεσαι σε ΜΕΝΑ]. Θα ασχοληθώ λίγο πιο διεξοδικά με το Momentum [τις δυναμικές] που δημιουργούνται και μπορεί να καθορίσουν ή να αλλάξουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Κατ’ αρχάς θα διαφωνήσω μαζί ΣΟΥ ότι “… το Μομέντουμ είναι κάτι που πέρα από την Ιστορική συγκυρία που μπορεί να το παράγει, μπορεί και να παραχθεί με στρατηγική”. Δεν νομίζω ότι μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο τεχνητά, δηλ. χωρίς να υπάρχει αυτό που καλούμε “Ιστορική συγκυρία”. Κι η “ιστορική συγκυρία” με τη σειρά της σημαίνει παρουσία και ύπαρξη οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας και έντονων κοινωνικών αδιέξοδων και πολιτικών αντιπαραθέσεων. Αυτές οι καταστάσεις/συνθήκες αναπόφευκτα κινητοποιούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και συνήθως τους μη προνομιούχους και τους χαμηλά αμειβόμενους.
Καλό θα ήταν αγαπητέ PolitisPittas, αν μας έδινες και μερικά παραδείγματα για το πως το Μομέντουμ παράχθηκε με στρατηγική!
Έχω την άποψη ότι σε δημοκρατικά καθεστώτα και σε καιρό οικονομικής άνεσης και ευμάρειας ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Και τούτο γιατί για κοινωνικοοικονομικούς [κυρίως] λόγους “…η κοινωνία είναι τόσο αρνητική και επιφυλακτική σε κάτι τέτοιο που κάθε απόπειρα παραγωγής του θα γυρίσει μπούμερανγκ” [όπως λες κι ΕΣΥ]. Αλλά ακόμα και στα ανελεύθερα, συντηρητικά και αναχρονιστικά καθεστώτα όπου καλλιεργείται από τους κυρίαρχους κύκλους ο φανατισμός και ο φονταμενταλισμός και προκαλούνται εμφύλιες ή/και διασυνοριακές έριδες και (πολεμικές) αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, το Μομέντουμ που τα προκαλεί όλ’ αυτά έχει τα δικά του κοινωνικοοικονομικά αίτια!
Και θα προχωρήσω να στηρίξω την άποψη ΜΟΥ με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα από την πολύ πρόσφατη ιστορία της Κύπρου: Όταν τέλη του 2002 κι αρχές του 2003 οι τουρκοκύπριοι εξεγείρονταν μαζικά ενάντια στο ντενκτασικό κατοχικό καθεστώς [υπήρχαν οι κοινωνικοοικονομικοί λόγοι που υπαγόρευσαν εκείνα τα γεγονότα], ΕΜΕΙΣ [ως ελληνοκύπριοι] τους παρακολουθούσαμε απαθείς ή έστω αδύναμοι [κι άτολμοι] να εμπλακούμε ή να λάβουμε μέρες. Δεν υπήρχε η όποια δυναμική στη δική ΜΑΣ πλευρά που να ΜΑΣ παρακινήσει. Αν κοντά στις 50 ή 60 χιλιάδες τουρκοκύπριους που διαδήλωναν στην βόρεια [ή κατεχόμενη] Λευκωσία, υπήρχαν και 100 χιλιάδες ελληνοκύπριοι να διαδηλώνουν στην νότια [ή ελεύθερη[ Λευκωσία, αυτή η μαζικότητα [από την κοινή κινητοποίηση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων], δεν θα συμπαρέσυρε τα πάντα στο διάβα της; Αυτό, λοιπόν, ήταν έναν Momentum που [δυστυχώς[ χάθηκε ή όπως το ονομάζουν στο ομότιτλο βιβλίο τους οι Θέμος Δημητρίου και Σωτήρης Βλάχος μια “Προδομένη Εξέγερση”!
Δεν είναι παρόμοιες συγκυρίες και προϋποθέσεις που θα δημιουργήσουν και τις δυναμικές για λύση; Τέτοιες δυναμικές λύσης [ή και για μη λύση] δημιουργήθηκαν και με το Σχέδιο Ανάν αλλά και με την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Στις δύο αυτές τελευταίες περιπτώσεις η δυναμική για λύση και επανένωση καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό κύρια και από την ανάγκη για εδραίωση της ειρήνης και για τη δημιουργία μιας ενιαίας οικονομίας και αγοράς στο νησί, που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την περαιτέρω [καπιταλιστική] ανάπτυξη του τόπου.
Όμως από τη μια η [παγκόσμια] οικονομική κρίση που περιόρισε την επιχειρηματική δραστηριότητα και τις επενδύσεις, κι από την άλλη η αδυναμία της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να απεγκλωβιστεί [πολιτικά και οικονομικά] από την Άγκυρα [κάτι που επισημαίνεις κι ΕΣΥ, αγαπητέ PolitisPittas] σε συνδυασμό μάλιστα και με την έξαρση του εθνικισμού και των αντιομοσπονδιακών φωνών [και δη των καμουφλαρισμένων] στη δική ΜΑΣ πλευρά, περιχαρακώνουν την κάθε πλευρά στις θέσεις της και οδηγούν τα πράματα σε τελμάτωση! Και προσωπικά ΔΕΝ βλέπω [δυστυχώς] να υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις ή οι ιστορικές συγκυρίες στην κοινωνία για να δημιουργηθούν δυναμικές από εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές [την Αριστερά και τη φιλελεύθερη Δεξιά] δυνάμεις [και στις δύο κοινότητες] που φύσει και θέσει στηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση για κοινωνικές παρεμβάσεις υπέρ των προσπαθειών για λύση και επανένωση.
Μήπως τελικά ο εγκλωβισμός ή έστω η μακροχρόνια προσήλωση του ΑΚΕΛ [και γενικότερα της κυπριακής Αριστεράς] σε τακτικές που υποβάθμιζαν το κοινωνικό και το ταξικό περιεχόμενο του κυπριακού [για χάριν του εθνικού και της λεγόμενης εθνικής ενότητας] ΔΕΝ βοηθούν στην ανάπτυξη τέτοιων δυναμικών;
**********
[Με την ευκαιρία που μιλάμε για τις προοπτικές/πιθανότητες λύσης θα ήθελα να παραθέσω κι ένα σχόλιο από το blog με το πρακτορικο-ντετεκτιβίστικο όνομα “Christofias - Watch”, του τακτικού (εκεί) σχολιογράφου Ρήγα, το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικό για τον τρόπο που σκέφτονται όλοι αυτοί που φωνασκούν κατα της Ομοσπονδιακής λύσης και κόπτονται για το πόσο αγαπούν και πονούν αυτόν τον τόπο ... Τόσο νοιάζονται που τον προτιμούν εν τέλει διχοτομημένο! Δεν φείδονται μάλιστα να αποκαλούν τους αντίθετους στες δικές τους απόψεις ανθέλληνες κι απάτριδες!!!]
Τάδε έφη λοιπόν το Επιτρόπουλο ονόματι Ρήγας σε σχόλιο του που θα βρείτε στο link [και προς το τέλος των σχολίων]: https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1086116881863285076&postID=4790198404710757748
“Ο/Η Ρήγας είπε...
Οι οποιεσδήποτε κραυγές για "επανένωση" εξυπηρετούν ΟΛΟΥΣ, εκτός αυτούς που αποτελούν τα θύματα της εισβολής και της εθνοκάθαρσης του '74.
Γιατί δεν καταλαβαίνετε ότι με το ζόρι δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουμε με κανέναν απολύτως και ειδικά με τους έποικους.
Η διχοτόμιση είναι πολύ καλύτερη από οποιανδήποτε μορφή ομοσπονδίας. Και αν στο μέλλον αποκτήσουμε δύναμη, τότε τίποτε δεν πρέπει να μας εμποδίσει να απελευθερώσουμε την βόρεια Κύπρο. Τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλλα για να αυτο-ικανοποιούνται διάφοροι αδαείς και για να τσεπώνουν δολλάρια κάποιοι πουλημένοι.
Ρήγας
2 Σεπτέμβριος 2009 3:32 πμ”
Ουδέν (άλλο) σχόλιο (από μένα, επ' αυτού)!!!
Anef_Oriwn
Τρίτη 8/9/2009
Εκεί ξεκινήσαμε και μια διαλογική συζήτηση και είπαμε κάποιες κουβέντες με τον αγαπητό PolitisPittas, η οποία (συζήτηση) νοιώθω ότι ΔΕΝ ολοκληρώθηκε! Να αναφέρω ότι είχα ξεκινήσει να γράφω κάποια σχόλια πάνω στο περιεχόμενο της τελευταίας (εκεί) παρέμβασης του PolitisPittas, αλλά λόγω άλλων υποχρεώσεων και ενασχολήσεων μου (συμπεριλαμβανομένων και συμμετοχών μου σ’ άλλες blogοσφαιρικές συζητήσεις), άφησαν την συγγραφή των εν λόγω σχολίων στη μέση. Πέραν τούτου, κι όπως έβλεπα τα πράγματα το κείμενο μου θα έβγαινε και μακροσκελέστατο. Γι’ αυτό τελικά, αφού το (ξανα)επεξεργάστηκα (το κείμενο) ακόμα λόγο, αποφάσισα να το κάνω post στο Blog μου – για να μην χαθεί και στα βάθη των σχολίων ενός post που ήδη πέρασε στο αρχείο.
Πιο κάτω παραθέτω το υπό συζήτηση σχόλιο του PolitisPittas (από το αναφερόμενο post του “Παντός Καιρού” – ημερ.: 9/03/2009 7:15 μ.μ.), κι ακολούθως τις δικές μου σκέψεις].
“Ο/Η politispittas είπε...
Άνευ.
Θυμάσαι που κάποτε φώναζα (κυριολεκτικά) μέσα απο τα κείμενά μου για την κρίσιμη αναγκαιότητα Μομέντουμ στην Κοινωνία;
Ξέρεις καλά, πως το Μομέντουμ είναι κάτι που πέρα από την Ιστορική συγκυρία που μπορεί να το παράγει, μπορεί και να παραχθεί με στρατηγική.
Όταν άρχισα να διαπιστώνω πως δεν υπήρχε καμία μα απολύτως καμία διάθεση προς αυτή την κατεύθυνση άρχισα να παίρνω τις "ανάποδες στροφές".
Γιατί η "μη παραγωγή Μομέντουμ" δύο λόγους έχει:
Ή δεν θέλουν (αυτοί που μπορούν -και μπορούν αν θέλουν)
Ή η κοινωνία είναι τόσο αρνητική και επιφυλακτική σε κάτι τέτοιο που κάθε απόπειρα παραγωγής του θα γυρίσει μπούμερανγκ.
Στην πρώτη περίπτωση μπαίνει ένα τεράστιο-γιγάντιο ΓΙΑΤΙ με πολλές σκοτεινές σκέψεις.
Στη δεύτερη, έχουμε μία κοινωνία που πραγματικά δύσκολα θα στηρίξει πρακτικά μια οποιαδήποτε λύση και θα δώσει χώρο στις παγίδες που έτσι και αλλιώς θα στήσουν κάποιοι.
Μετά, ή μάλλον πίσω από όλα αυτά, μπαίνουν και άλλα ακόμα πιο σοβαρά ζητήματα, όπως για το ΠΟΙΑ λύση συζητάμε κλπ, αλλά αυτό δεν μπορώ να το ξέρω αν δεν δω το συνολικό πακέτο.
Το 2004 , έκρινα όπως έκρινα και για λόγους πολλούς τάχθηκα με το Όχι. Αυτό είναι γνωστό.
Δεν σου κρύβω, πως περίμενα πολύ πιο ανοιχτές διαδικασίες και μεγαλύτερο απεγκλωβισμό της Τ/Κ ηγεσίας από την Άγκυρα.
Δεν σου κρύβω, πως ποτέ δεν θα στηρίξω οποιαδήποτε λύση συνεχίζει το γελοίο καθεστώς των εγγυήσεων.
Δεν σου κρύβω, πως δεν μπορώ να καταπιώ εύκολα από κάποιες παραμέτρους που συζητάμε, οι οποίες με κάνουν να νιώθω πως η "Λύση" θα είναι επισφαλής και μη βιώσιμη.
Ωστόσο, σιωπώ προς ώρας, γιατί ενδεχομένως να είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα.
Και γιατί επίσης, δεν πιστεύω πως ο Χριστόφιας είναι δυνατόν να συναινέσει σε κάτι που θα ακυρώνει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυριαρχίας της.
Τέλος, δεν σου "προσάπτω" τίποτα βρε!
9/03/2009 7:15 μμ”
Τα σχόλια μου:
Αγαπητέ PolitisPittas,
Επανέρχομαι για να σχολιάσω [ή/και για να συζητήσουμε περαιτέρω] τις απόψεις που καταθέτεις στην τελευταία σου παρέμβαση [και απευθύνεσαι σε ΜΕΝΑ]. Θα ασχοληθώ λίγο πιο διεξοδικά με το Momentum [τις δυναμικές] που δημιουργούνται και μπορεί να καθορίσουν ή να αλλάξουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Κατ’ αρχάς θα διαφωνήσω μαζί ΣΟΥ ότι “… το Μομέντουμ είναι κάτι που πέρα από την Ιστορική συγκυρία που μπορεί να το παράγει, μπορεί και να παραχθεί με στρατηγική”. Δεν νομίζω ότι μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο τεχνητά, δηλ. χωρίς να υπάρχει αυτό που καλούμε “Ιστορική συγκυρία”. Κι η “ιστορική συγκυρία” με τη σειρά της σημαίνει παρουσία και ύπαρξη οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας και έντονων κοινωνικών αδιέξοδων και πολιτικών αντιπαραθέσεων. Αυτές οι καταστάσεις/συνθήκες αναπόφευκτα κινητοποιούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και συνήθως τους μη προνομιούχους και τους χαμηλά αμειβόμενους.
Καλό θα ήταν αγαπητέ PolitisPittas, αν μας έδινες και μερικά παραδείγματα για το πως το Μομέντουμ παράχθηκε με στρατηγική!
Έχω την άποψη ότι σε δημοκρατικά καθεστώτα και σε καιρό οικονομικής άνεσης και ευμάρειας ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Και τούτο γιατί για κοινωνικοοικονομικούς [κυρίως] λόγους “…η κοινωνία είναι τόσο αρνητική και επιφυλακτική σε κάτι τέτοιο που κάθε απόπειρα παραγωγής του θα γυρίσει μπούμερανγκ” [όπως λες κι ΕΣΥ]. Αλλά ακόμα και στα ανελεύθερα, συντηρητικά και αναχρονιστικά καθεστώτα όπου καλλιεργείται από τους κυρίαρχους κύκλους ο φανατισμός και ο φονταμενταλισμός και προκαλούνται εμφύλιες ή/και διασυνοριακές έριδες και (πολεμικές) αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, το Μομέντουμ που τα προκαλεί όλ’ αυτά έχει τα δικά του κοινωνικοοικονομικά αίτια!
Και θα προχωρήσω να στηρίξω την άποψη ΜΟΥ με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα από την πολύ πρόσφατη ιστορία της Κύπρου: Όταν τέλη του 2002 κι αρχές του 2003 οι τουρκοκύπριοι εξεγείρονταν μαζικά ενάντια στο ντενκτασικό κατοχικό καθεστώς [υπήρχαν οι κοινωνικοοικονομικοί λόγοι που υπαγόρευσαν εκείνα τα γεγονότα], ΕΜΕΙΣ [ως ελληνοκύπριοι] τους παρακολουθούσαμε απαθείς ή έστω αδύναμοι [κι άτολμοι] να εμπλακούμε ή να λάβουμε μέρες. Δεν υπήρχε η όποια δυναμική στη δική ΜΑΣ πλευρά που να ΜΑΣ παρακινήσει. Αν κοντά στις 50 ή 60 χιλιάδες τουρκοκύπριους που διαδήλωναν στην βόρεια [ή κατεχόμενη] Λευκωσία, υπήρχαν και 100 χιλιάδες ελληνοκύπριοι να διαδηλώνουν στην νότια [ή ελεύθερη[ Λευκωσία, αυτή η μαζικότητα [από την κοινή κινητοποίηση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων], δεν θα συμπαρέσυρε τα πάντα στο διάβα της; Αυτό, λοιπόν, ήταν έναν Momentum που [δυστυχώς[ χάθηκε ή όπως το ονομάζουν στο ομότιτλο βιβλίο τους οι Θέμος Δημητρίου και Σωτήρης Βλάχος μια “Προδομένη Εξέγερση”!
Δεν είναι παρόμοιες συγκυρίες και προϋποθέσεις που θα δημιουργήσουν και τις δυναμικές για λύση; Τέτοιες δυναμικές λύσης [ή και για μη λύση] δημιουργήθηκαν και με το Σχέδιο Ανάν αλλά και με την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Στις δύο αυτές τελευταίες περιπτώσεις η δυναμική για λύση και επανένωση καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό κύρια και από την ανάγκη για εδραίωση της ειρήνης και για τη δημιουργία μιας ενιαίας οικονομίας και αγοράς στο νησί, που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την περαιτέρω [καπιταλιστική] ανάπτυξη του τόπου.
Όμως από τη μια η [παγκόσμια] οικονομική κρίση που περιόρισε την επιχειρηματική δραστηριότητα και τις επενδύσεις, κι από την άλλη η αδυναμία της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να απεγκλωβιστεί [πολιτικά και οικονομικά] από την Άγκυρα [κάτι που επισημαίνεις κι ΕΣΥ, αγαπητέ PolitisPittas] σε συνδυασμό μάλιστα και με την έξαρση του εθνικισμού και των αντιομοσπονδιακών φωνών [και δη των καμουφλαρισμένων] στη δική ΜΑΣ πλευρά, περιχαρακώνουν την κάθε πλευρά στις θέσεις της και οδηγούν τα πράματα σε τελμάτωση! Και προσωπικά ΔΕΝ βλέπω [δυστυχώς] να υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις ή οι ιστορικές συγκυρίες στην κοινωνία για να δημιουργηθούν δυναμικές από εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές [την Αριστερά και τη φιλελεύθερη Δεξιά] δυνάμεις [και στις δύο κοινότητες] που φύσει και θέσει στηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση για κοινωνικές παρεμβάσεις υπέρ των προσπαθειών για λύση και επανένωση.
Μήπως τελικά ο εγκλωβισμός ή έστω η μακροχρόνια προσήλωση του ΑΚΕΛ [και γενικότερα της κυπριακής Αριστεράς] σε τακτικές που υποβάθμιζαν το κοινωνικό και το ταξικό περιεχόμενο του κυπριακού [για χάριν του εθνικού και της λεγόμενης εθνικής ενότητας] ΔΕΝ βοηθούν στην ανάπτυξη τέτοιων δυναμικών;
**********
[Με την ευκαιρία που μιλάμε για τις προοπτικές/πιθανότητες λύσης θα ήθελα να παραθέσω κι ένα σχόλιο από το blog με το πρακτορικο-ντετεκτιβίστικο όνομα “Christofias - Watch”, του τακτικού (εκεί) σχολιογράφου Ρήγα, το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικό για τον τρόπο που σκέφτονται όλοι αυτοί που φωνασκούν κατα της Ομοσπονδιακής λύσης και κόπτονται για το πόσο αγαπούν και πονούν αυτόν τον τόπο ... Τόσο νοιάζονται που τον προτιμούν εν τέλει διχοτομημένο! Δεν φείδονται μάλιστα να αποκαλούν τους αντίθετους στες δικές τους απόψεις ανθέλληνες κι απάτριδες!!!]
Τάδε έφη λοιπόν το Επιτρόπουλο ονόματι Ρήγας σε σχόλιο του που θα βρείτε στο link [και προς το τέλος των σχολίων]: https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1086116881863285076&postID=4790198404710757748
“Ο/Η Ρήγας είπε...
Οι οποιεσδήποτε κραυγές για "επανένωση" εξυπηρετούν ΟΛΟΥΣ, εκτός αυτούς που αποτελούν τα θύματα της εισβολής και της εθνοκάθαρσης του '74.
Γιατί δεν καταλαβαίνετε ότι με το ζόρι δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουμε με κανέναν απολύτως και ειδικά με τους έποικους.
Η διχοτόμιση είναι πολύ καλύτερη από οποιανδήποτε μορφή ομοσπονδίας. Και αν στο μέλλον αποκτήσουμε δύναμη, τότε τίποτε δεν πρέπει να μας εμποδίσει να απελευθερώσουμε την βόρεια Κύπρο. Τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλλα για να αυτο-ικανοποιούνται διάφοροι αδαείς και για να τσεπώνουν δολλάρια κάποιοι πουλημένοι.
Ρήγας
2 Σεπτέμβριος 2009 3:32 πμ”
Ουδέν (άλλο) σχόλιο (από μένα, επ' αυτού)!!!
Anef_Oriwn
Τρίτη 8/9/2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
