Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή

Χρρρ… φσσς… χρρρ… φσσς - κάπως έτσι λέγεται ότι απάντησαν οι μαθητές στον Ιησού όταν αυτός βρίσκοντάς τους λίγο πριν από τη σύλληψή του στη Γεσθημανή παραδομένους στις αγκάλες τού Μορφέως, τους μέμφθηκε για την αδυναμία τους να μείνουν έστω και μία ώρα άγρυπνοι μαζί του! Το γεγονός αυτό μάλιστα σύμφωνα με πολλούς εγείρει ένα σοβαρό ερώτημα: εάν την ώρα εκείνη που ο Χριστός περίλυπος μέχρι θανάτου προσευχόταν στον Πατέρα του, όλοι οι άλλοι κοιμόντουσαν τον ύπνο τού… δικαίου, ποιος διέσωσε με την πολύτιμη μαρτυρία του τα ιστορικά γεγονότα; «Κανείς!», βιάζονται να συμπεράνουν οι περισσότεροι, ξεχνώντας όμως ότι κάπου εκεί κοντά κάποια άλλη ανθρώπινη σκιά γλιστρούσε αθέατη μες στο σκοτάδι: ο πολυσυζητημένος νεανίσκος με το σεντόνι!
..
Γύρω από την ταυτότητα τής άγνωστης αυτής φιγούρας υφαίνεται ένα μικρό μυστήριο αφού καμιά από τις θεωρίες που έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα, δεν έχει καταφέρει να πείσει απόλυτα τους μελετητές. Σύμφωνα λοιπόν με μιαν αρχαία παράδοση ο άνθρωπος αυτός που τυλιγμένος μοναχά μ’ ένα σεντόνι, δε δίστασε ν’ ακολουθήσει τον συλληφθέντα Ιησού πέφτοντας έτσι κι εκείνος με τη σειρά του στα χέρια των αντρών τού αποσπάσματος, καταφέρνοντας όμως στο τέλος να ξεφύγει εν… αδαμιαία περιβολή, στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Μάρκος που μας παρέδωσε και το συμβάν! Πιθανότατα, λέει, κάποιος τον ειδοποίησε στο σπίτι τής μητέρας του Μαρίας (όπου μερικές ώρες νωρίτερα είχε λάβει χώρα ο Μυστικός Δείπνος) κι αυτός μέσα στον πανικό του άρπαξε το πρώτο σεντόνι που βρήκε μπροστά του κι έτρεξε να δει τι είχε συμβεί! Για να ισχύει όμως η εκδοχή αυτή, το σπίτι θα έπρεπε οπωσδήποτε να βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το σημείο όπου διαδραματίστηκαν τα ταραχώδη γεγονότα, κάτι που ωστόσο δε φαίνεται να προκύπτει και από τα κείμενα.
..
Σύμφωνα τώρα με κάποιαν άλλη θεωρία, ο μυστηριώδης νεανίσκος -είτε ήταν ο Μάρκος είτε κάποιος άσχετος περίοικος- πρέπει ή έστω μπορεί να ιδωθεί ως προτύπωση τού νεανίσκου που αντίκρυσαν οι Μυροφόρες όταν έφτασαν στον άδειο τάφο τού Ιησού - ή ακόμα και ως ο ίδιος ο νεανίσκος, δηλαδή ως ένας… άγγελος! Η ερμηνεία αυτή στηρίζεται στην κοινή φραστική διατύπωση που χρησιμοποιείται σε αμφότερα τα εδάφια όπου στο μεν πρώτο γίνεται λόγος για νεανίσκο «περιβεβλημένον σινδόνα», στο δε δεύτερο για νεανίσκο «περιβεβλημένον στολήν λευκήν». Όσο για το γεγονός ότι ο νεανίσκος τής Γεσθημανή πέταξε το σεντόνι κι έφυγε, σε αντίθεση με τον νεανίσκο τού τάφου που παρέμεινε ντυμένος, η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι αυτό το είχε ήδη πράξει κάποιος άλλος: ο ίδιος ο Ιησούς όταν αναστήθηκε! Ο Ιησούς όμως -όπως τουλάχιστον προκύπτει από το Κατά Ιωάννην- δεν πέταξε κανένα σεντόνι, παρά μόνο τα οθόνια και το σουδάριο. Εκτός κι αν δεχθούμε τη συμβολική διάσταση τής ερμηνείας, ότι δηλαδή στην περίπτωση τού νεανίσκου τής Γεσθημανή η σινδόνη, κατ’ εξοχήν νεκρικό ένδυμα με το οποίο τυλίχτηκε ακόμα κι ο ίδιος ο Ιησούς, στην πραγματικότητα προτύπωνε την απόρριψη τού θανάτου ή αν θέλετε, τού παλαιού ανθρώπου, που θα επερχόταν μέσω τής Ανάστασης. Και γιατί όχι άλλωστε; Άπό… «προτυπώσεις», δόξα τω Θεώ, να φαν’ κι οι κότες! Κι αν έχεις δεχθεί μία, δέχεσαι κι εκατόν μία…
....
Άλλοι πάντως βλέπουν στη σινδόνη που περιέβαλλε τον γυμνό νέο, όχι κάποιο νεκρικό ρούχο, αλλά πιθανότατα ένα τελετουργικό, βαπτιστικό ένδυμα! Όσο για το κρίσιμο ερώτημα ποιος ήταν αυτός που το φορούσε, η απάντηση είναι ότι πιθανότατα επρόκειτο για τον γνωστό νεκραναστημένο Λάζαρο! Η άποψη αυτή στηρίζεται σε ένα εδάφιο από το Απόκρυφο Ευαγγέλιο τού Μάρκου όπου στην αφήγηση μιας νεκρανάστασης κάποιος νέος που παραπέμπει έντονα στον Λάζαρο (1), περιγράφεται με την ίδια ακριβώς διατύπωση που χρησιμοποιείται και στο «κανονικό» τού Μάρκου: «νεανίσκος περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού»! Το κατά πόσο τώρα το ευαγγέλιο αυτό διασώζει κάποια προγενέστερη παράδοση, παραμένει ανοιχτό. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς πάντως -χάρις σε μιαν επιστολή τού οποίου γνωρίζουμε για την ύπαρξη τού εν λόγω αποκρύφου- παρότι δεν αμφισβητούσε ότι ο Μάρκος δεν είχε γράψει μόνο ένα Ευαγγέλιο, θεωρούσε κάποια σκανδαλιστικά εδάφια τού αποκρύφου, χαλκευμένες μεταγενέστερες προσθήκες. Τα χωρία αυτά μάλιστα, σύμφωνα με την άποψη τού Καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας Μόρτον Σμιθ που πιστώθηκε την ανεύρεση τής επίμαχης επιστολής τού Κλήμεντος, συνδεόμενα με το περιστατικό στη Γεσθημανή εγείρουν υποψίες περί ομοφυλοφιλικών (ή ετεροφυλοφιλικών) πρακτικών εντός τού στενού κύκλου τού Ιησού - συμπεριλαμβανομένου ακόμα κι αυτού τού ιδίου!
..
Σε κάποιο απολογητικό κείμενο τής Ο.ΟΔ.Ε. μάλιστα, ο Μιχάλης Καλόπουλος δέχθηκε δριμύτατη επίθεση επειδή σε μία τηλεοπτική του εμφάνιση φέρεται να προέβη σε «πονηρούς» υπαινιγμούς για τη σχέση ανάμεσα στον άγνωστο νεαρό και τον Χριστό. Συγκεκριμένα αυτό που προσήφθη στον σκεπτικιστή συγγραφέα είναι πως με το σχόλιό του ότι στο περιστατικό τής Γεσθημανή «ήταν ένας… γυμνός νεαρός παρέα με τον Ιησού» και με το ρητορικό του ερώτημα «τι ήθελε άραγε μαζί του, έτσι γυμνός;», υπονοούσε πως ο Χριστός είχε εραστή! Ο νεαρός όμως, συνεχίζει το κείμενο, απλώς «θα κοιμόταν γυμνός με σεντόνι, μια ζεστή ανοιξιάτικη νύχτα, και ακούγοντας το απόσπασμα να περνάει, βγήκε αμέσως να δει τί γίνεται». Πέραν ωστόσο τού γεγονότος ότι όπως από την αφήγηση προκύπτει (2), μόνο... ζεστή δεν ήταν η ανοιξιάτικη εκείνη νύχτα, υπάρχει και κάποιο άλλο δεδομένο που με προβληματίζει: το γεγονός ότι στο βιβλίο του Το θέατρο τής σωτηρίας, σ. 476, ο Μιχάλης Καλόπουλος αποστασιοποιείται ξεκάθαρα από τη θεωρία περί ομοφυλοφιλίας δηλώνοντας αυτολεξεί ότι «δεν χρειάζονται καθόλου οι υπερβολικές αυτές υποθέσεις», όπως επίσης «δεν χρειάζεται να υποθέσουμε τίποτε περισσότερο, πέρα απ’ αυτά που μας υποδεικνύειι η απλή φυσική προέκταση της αφήγησης»! Οποτε τι γίνεται εδώ; Βάσει ποιας τοποθέτησης θα πρέπει τώρα να κρίνουμε τον συγγραφέα; Να βασιστούμε σ’ αυτό που ρητά δήλωσε στο βιβλίο του ή μήπως καλύτερα στα τηλεοπτικά του σχόλια; Γιατί και στα δύο δεν είναι δυνατόν να βασιστούμε χωρίς να κουτουλήσουμε πάνω στην κραυγαλέα αντίφαση! Κι όμως και οι δύο ξεκάθαρες τοποθετήσεις προέρχονται από τον ίδιο ακριβώς άνθρωπο! Να συμπεράνουμε λοιπόν ότι ο άνθρωπος αυτός απλώς φάσκει και αντιφάσκει και συνεπώς είτε αλλάζει συνεχώς γνώμη ή είναι αναξιόπιστος; Να το συμπεράνουμε. Τότε όμως το ίδιο ακριβώς θα έπρεπε να ισχύει και για όλες εκείνες τις αντιφάσεις για τις οποίες φωνάζουμε τόσον καιρό εδώ μέσα! Να σου λένε δηλαδή παραδείγματος χάρη οι χριστιανοί ότι το μοναδικό αμάρτημα που δε συγχωρείται είναι η βλασφημία κατά τού Αγίου Πνεύματος κι όταν αλλού σου μιλάνε για τη σπουδαιότητα τής Εξομολόγησης όπου ξαφνικά ΟΛΑ τα αμαρτήματα είναι αφέσιμα κι εσύ τους υπενθυμίζεις τι λέγανε πριν που η προσοχή τους δεν ήταν στραμμένη στο Μυστήριο αλλά στην απόρριψη τού Αγίου Πνεύματος, να σου απαντούν ότι ασυγχώρητη είναι η βλασφημία μόνο όταν δεν υπάρχει μετάνοια ۬ όταν υπάρχει, τότε ακόμα κι αυτή η φοβερή αμαρτία που κατά τη ρητή και ξεκάθαρη δήλωση τού ίδιου τού Ιησού, δε συγχωρείται «ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι»,… συγχωρείται!! Καταλαβαίνετε λοιπόν τι μας λένε οι άνθρωποι; Ότι αυτό που με τίποτα δε συγχωρείται,…συγχωρείται! Σαν να λέω δηλαδή κι εγώ με τη σειρά μου ότι όταν ο Καλόπουλος αναφερόμενος στον νεανίσκο, ρώτησε τι ήθελε άραγε μαζί με τον Ιησού έτσι γυμνός, στην πραγματικότητα δεν αντέφασκε προς τη θέση που είχε πάρει κατά τής ομοφυλοφιλικής θεωρίας, αλλά εννοούσε ότι ο νεαρός μπορεί ν’ άρπαζε καμιά… πούντα! Ή το αντίστροφο: όταν δηλαδή έγραφε στο βιβλίο του ότι «δεν χρειάζονται καθόλου οι υπερβολικές αυτές υποθέσεις», δεν αντέφασκε προς τα υπανικτικά του σχόλια στην τηλεόραση, αλλά εννοούσε ότι αυτό που έβρισκε υπερβολικό ήταν το να είχε ακολουθήσει ο νεαρός τον Ιησού μες στο κρύο όταν κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν πάει κάπου πιο… ζεστά! Καταλαβαίνετε λοιπόν τι εννοώ; Τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας… δικά μας!
..
Μιας και αναφέραμε όμως τον Μιχάλη Καλόπουλο, να σημειώσουμε χάριν πληρότητας ότι σύμφωνα με τη θεωρία τού σκεπτικιστή συγγραφέα ο νεαρός με το σεντόνι δεν ήταν παρά ο άγγελος που ενίσχυε τον Ιησού κι αυτός αντί να αντλεί νέες δυνάμεις, λιγοψυχούσε ακόμα περισσότερο! Επρόκειτο δηλαδή στην πραγματικότητα για ένα άτομο που συμμετείχε στη συνωμοσία τού εβραϊκού ιερατείου και μεταμφιεσμένος σε άγγελο Κυρίου, παρακολουθούσε τις εξελίξεις από κοντά φροντίζοντας να μην κάνει ο «υποψήφιος Μεσσίας» την τελευταία στιγμη πίσω και τιναχτούν όλα στον αέρα! Τραβηγμένη βέβαια εκδοχή την οποία μπορεί να συζητήσει κανείς, μόνο αν έχει εξαρχής δεχθεί τη θεωρία τού συγγραφέα περί συνωμοσίας και συνεπώς ιστορικών γεγονότων.
..
Τι ισχύει λοιπόν απ’ όλα αυτά τα σενάρια που είδαμε; Ποια θεωρία ακούγεται αληθοφανέστερη; Ήταν ο νεαρός όντως κάποιος τυχαίος γείτονας που απλώς πήγε να δει τι είχε συμβεί; Ήταν ο ίδιος ο Ευαγγελιστής; Ή μήπως ο Λάζαρος; Να ισχύουν πάλι οι πιο ακραίες εκδοχές και να επρόκειτο για κάποιον τολμηρό εραστή ή έναν μασκαρεμένο ραδιούργο; Ποιος ξέρει; Εγώ πάντως θα επιλέξω να το δω πιο πραγματιστικά και να σκεφτώ και ένα άλλο ενδεχόμενο: μήπως λοιπόν ο νεανίσκος αυτός που αρχικά δε δείλιασε ν’ ακολουθήσει τον Ιησού όταν όλοι οι άλλοι τον είχαν εγκαταλείψει, ακολούθως όμως το ’σκασε κι αυτός γυμνός από τους διώκτες του, ήταν στην πραγματικότητα ο γενναίος τού Αμώς, Β΄ 16 που θα λιποψυχούσε και θα διωκόταν… γυμνός; Μήπως δηλαδή το βιβλικό αυτό περιστατικό επινοήθηκε εκ των υστέρων με αλληθωρίζοντες οφθαλμούς προς την κατά αιώνες παλαιότερη προφητεία τού Αμώς κι εμείς άδικα καθόμαστε εδώ πέρα και κάνουμε τον… Ηρακλή Πουαρό;
..
...
..
..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
..
[1] Ωστόσο δεν τον ονοματίζει.
..
[2] Στο εδάφιο 54 ο Μάρκος παρουσιάζει τον Πέτρο να ζεσταίνεται μαζί
με τους υπηρέτες γύρω από μια φωτιά!
..
..
..
..
..