ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23/02/2025 -ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Ματθ. κε΄ 31-46)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅταν ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γὰρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· Πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· Ἐπείνασα γὰρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Μετάφραση

Εἶπε ὁ Κύριος: «Ὅταν θά ἔρθει ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου μέ ὅλη του τή μεγαλοπρέπεια καί θά τόν συνοδεύουν ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, θά καθίσει στόν βασιλικό θρόνο του. Τότε θά συναχθοῦν μπροστά του ὅλα τά ἔθνη, καί θά τούς ξεχωρίσει ὅπως ξεχωρίζει ὁ βοσκός τά πρόβατα ἀπό τά κατσίκια. Τά πρόβατα θά τά τοποθετήσει στά δεξιά του καί τά κατσίκια στ΄ ἀριστερά του. Θά πεῖ τότε ὁ βασιλιάς σ΄ αὐτούς πού βρίσκονται δεξιά του: «ἐλάτε, οἱ εὐλογημένοι ἀπ΄ τόν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τή βασιλεία πού σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἀπ΄ τήν ἀρχή τοῦ κόσμου. Γιατί, πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί μοῦ δώσατε νά πιῶ, ἤμουν ξένος καί μέ περιμαζέψατε, γυμνός καί μέ ντύσατε, ἄρρωστος καί μ΄ ἐπισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ἤρθατε νά μέ δεῖτε». Τότε θά τοῦ ἀπαντήσουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ: «Κύριε, πότε σέ εἴδαμε νά πεινᾶς καί σέ θρέψαμε ἤ νά διψᾶς καί σοῦ δώσαμε νά πιεῖς; Πότε σέ εἴδαμε ξένον καί σέ περιμαζέψαμε ἤ γυμνόν καί σέ ντύσαμε; Πότε σέ εἴδαμε ἄρρωστον ἤ φυλακισμένον κι ἤλθαμε νά σέ ἐπισκεφθοῦμε;» Τότε θά τούς ἀπαντήσει ὁ βασιλιάς: «σᾶς βεβαιώνω πώς ἀφοῦ τά κάνατε αὐτά γιά ἕναν ἀπό τούς ἄσημους ἀδερφούς μου, τά κάνατε γιά μένα». Ὕστερα θά πεῖ καί σ΄ αὐτούς πού βρίσκονται ἀριστερά του: «φύγετε ἀπό μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στήν αἰώνια φωτιά, πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά τόν διάβολο καί τούς δικούς του. Γιατί, πείνασα καί δέν μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί δέν μοῦ δώσατε νά πιῶ, ἤμουν ξένος καί δέν μέ περιμαζέψατε, γυμνός καί δέν μέ ντύσατε, ἄρρωστος καί φυλακισμένος καί δέν ἤρθατε νά μέ δεῖτε». Τότε θά τοῦ ἀπαντήσουν κι αὐτοί: «Κύριε, πότε σέ εἴδαμε πεινασμένον ἤ διψασμένον ἤ ξένον ἤ γυμνόν ἤ ἄρρωστον ἤ φυλακισμένον καί δέν σέ ὑπηρετήσαμε;» Καί θά τούς ἀπαντήσει: «σᾶς βεβαιώνω πώς ἀφοῦ δέν τά κάνατε αὐτά γιά ἕναν ἀπό αὐτούς τούς ἄσημους ἀδερφούς μου, δέν τά κάνατε οὔτε γιά μένα». Αὐτοί λοιπόν θά πᾶνε στήν αἰώνια τιμωρία, ἐνῶ οἱ δίκαιοι στήν αἰώνια ζωή».

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23/02/2025

                                       

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ                                  23/02/2025 

«Όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού…» (Ματθ. ΚΕ’ 31-46)     

          Τη Δευτέρα παρουσία μας υπενθυμίζει το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί αδελφοί. Ένα γεγονός το οποίο σε άλλους δημιουργεί αισθήματα προσμονής και σε άλλους προκαλεί φόβο. Πολλοί δεν θέλουν να το σκέπτονται καθόλου. Άλλοι πάλι αδυνατούν να το προσεγγίσουν με τη λογική τους και γι’ αυτό δεν πιστεύουν στο ότι ο Χριστός θα έλθει για δεύτερη φορά.    

          Είναι αλήθεια ότι κανείς άνθρωπος από όσους έχουν ζήσει επί γης, ούτε απ’ αυτούς που θα ζήσουν μέχρι τότε, μπορούν να δώσουν πληροφορίες για το γεγονός αυτό. Όλα τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν επί της γης αν τους ρωτήσεις σχετικά με το τι θα γίνει μετά το θάνατό τους, ή πότε θα γίνει η Δευτέρα παρουσία και το τί θα γίνει μετά το τέλος του κόσμου, δεν μπορούν να σου δώσουν μια πειστική απάντηση.

          Μόνο Εκείνος που υπήρχε πριν τη δημιουργία. Αυτός που είναι ο «δι ου τα πάντα εγένετο». Αυτός που «της Βασιλείας Του ουκ έσται τέλος», μόνον Αυτός μπορεί να απαντήσει στα ερωτήματα: Τί γίνεται ο άνθρωπος μετά τον θάνατο του; Τί θα γίνει κατά τη Δευτέρα παρουσία και μετά από αυτήν;

Αυτός, είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

          Την πρώτη φορά αγαπητοί αδελφοί ο Χριστός ήλθε ταπεινώνοντας τον εαυτό Του σε βαθμό που δεν μπορούσαν ούτε οι Άγγελοι να το φανταστούν. Γεννήθηκε σε ένα ευτελές σπήλαιο. Μεγάλωσε σαν άνθρωπος, σε μια κακοφημισμένη πόλη, τη Ναζαρέτ. Έζησε όλες τις ταπεινώσεις από τους συμπατριώτες Του. Τον περιφρόνησαν, Τον λύπησαν, Τον καταδίκασαν, Τον θανάτωσαν επί του Σταυρού. Όλα αυτά τα υπέφερε θεληματικά, γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν. Αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Την πρώτη φορά ήλθε για να σώσει τον άνθρωπο. Την δεύτερη φορά θα έλθει για να κρίνει τον άνθρωπο. Την πρώτη φορά ήλθε για να δώσει τον νόμο Του, το Ευαγγέλιό Του. Τη δεύτερη φορά θα έλθει για να επιβραβεύσει εκείνους που θα ζήσουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιό Του και θα αφήσει να τραβήξουν το δρόμο τους οι άπιστοι και οι αμετανόητοι. Ο καθένας θα ακολουθήσει το δρόμο που μόνος του διάλεξε. Η επιλογή είναι αποκλειστικά υπόθεση του καθενός ξεχωριστά. Όσοι θέλουν σ’ αυτή τη ζωή ακολουθούν το δρόμο του Χριστού. Όσοι πάλι θέλουν ακολουθούν το δρόμο του διαβόλου. Από θεϊκή αγάπη κινούμενος ο Χριστός ήλθε την πρώτη φορά για να δείξει σε όλους μας το δρόμο της σωτηρίας. Κανέναν δεν υποχρεώνει να τον ακολουθήσει. «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…» είπε. Σαν Θεός, γνωρίζει καλά που οδηγεί ο δρόμος που δεν είναι δικός Του. Γι’ αυτό αγαπάει πιο δυνατά αυτούς που δεν Τον ακολουθούν. Όπως ο γονιός αγαπάει περισσότερο το άρρωστο και το ξενιτεμένο παιδί Του, έτσι και ο Πανάγαθος Πατέρας μας, αγαπάει περισσότερο αυτούς που ακολουθούν τον δρόμο της απώλειας. Γι’ αυτά τα παραστρατημένα παιδιά ήλθε. «Ήλθε αμαρτωλούς σώσαι». Όπως ο καλός τσοπάνος αγωνίζεται και ματώνεται μέσα στα κατσάβραχα και τα αγκάθια προκειμένου να σώσει το πλανεμένο πρόβατό του, έτσι κι ο Χριστός υπέφερε τα πάνδεινα, για να σώσει τους αμαρτωλούς, γιατί δεν θέλει εκείνην την φοβερή ημέρα της δευτέρας Του παρουσίας, να δει τα αγαπημένα Του παιδιά, να ακολουθούν τον διάβολο στον «Τόπο της βασάνου». Μόνο γι’ αυτόν, τον διάβολο, είναι ετοιμασμένος ο τόπος της τιμωρίας, όχι για τους ανθρώπους. Η κόλαση περιμένει τον διάβολο και όσους αγγέλους τον ακολούθησαν στην πτώση του. «Εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»

          Αφού λοιπόν το αλάνθαστο θεϊκό στόμα του Χριστού είπε ότι θα ξαναέλθει για δεύτερη φορά, έτσι θα γίνει. Αυτή τη φορά όμως θα έλθει με όλη τη δόξα Του, τη θεϊκή συνοδεία όλων των Αγγέλων. Θα «έλθη εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού». Θα παρουσιαστούν μπροστά Του όλοι οι άνθρωποι που θα έχουν ζήσει από τον Αδάμ μέχρις εκείνη την στιγμή. Θα κριθούν με γνώμονα την βασική αρετή του Ευαγγελίου, την αγάπη.

Όσοι είχαν στη ζωή τους την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα, θα καταταγούν στα δεξιά Του, για να απολαμβάνουν τις ευλογίες της Βασιλείας του Θεού αιωνίως. Αυτούς τους ονομάζει ο Χριστός δίκαιους. Όσοι στην επί γης ζωή τους, περιφρόνησαν τις εντολές του Χριστού, καταπάτησαν το Ευαγγέλιο και παρέμειναν μέχρι το τέλος τους αμετανόητοι, αυτοί θα καταταγούν στα αριστερά του Χριστού και θα ακολουθήσουν τον δρόμο που οδηγεί στον τόπο όπου έχει ετοιμαστεί σαν τιμωρία για τον διάβολο. Αυτοί θα ονομασθούν από τον Χριστό «Κατηραμένοι», καταραμένος είναι αυτός που τον κακολογούν και τον κακοχαρακτηρίζουν. Το εντελώς αντίθετο από το ευλογημένος. Ο Ιερός Χρυσόστομος σημειώνει ότι οι αμαρτωλοί είναι καταραμένοι όχι από τον Θεό, αλλά από τα έργα τους. Ο Θεός ποτέ και κανέναν δεν καταράται. Μόνον ευλογεί. Γι’ αυτό θα πει στους δίκαιους «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν» (ΚΕ’ 34)

Στην κόλαση θα πάνε οι άνθρωποι που πιστεύουν στο διάβολο και όχι στο Χριστό. Όσοι δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι Θεός. Εκείνοι που δεν πιστεύουν σ’ αυτά που διδάσκει η Εκκλησία του Χριστού. Στην Παναγία. Στους Αγίους. Στις ιερές εικόνες. Δηλαδή οι Ιεχωβάδες και όλοι οι άλλοι αιρετικοί. Κανείς δεν μας πιέζει να γίνουμε αιρετικοί, άπιστοι και βλάσφημοι. Μόνος του ο άνθρωπος ακολουθεί το δρόμο του διαβόλου. Μόνος του επομένως επιλέγει ή τον Παράδεισο ή την Κόλαση. Εάν επιμένει στο να αθετεί την διδασκαλία του Χριστού, μόνος του δεν θέλει να είναι και να λέγεται Χριστιανός. Μόνος του επιμένει να μην εκκλησιάζεται, να μην κοινωνάει, να μην προσεύχεται. Ο Χριστός, δεν χάνει τίποτα από την θεότητά Του, εάν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν. Όπως ο ήλιος δεν χάνει τη λαμπρότητά του, εάν ορισμένοι άνθρωποι κρύβονται στα σπίτια τους με κλειστά τα παράθυρα για να μην μπαίνουν οι ζωογόνες ακτίνες του. Όλα αυτά θα τα δούμε και θα τα καταλάβουμε τότε, αλλά τότε θα είναι αργά!

          Οι άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι όπως οι δίκαιοι θα ζουν κοντά στο Χριστό αιώνια ευτυχισμένοι, έτσι και οι άδικοι θα στερούνται αιώνια τη χαρά της Βασιλείας του Θεού, παρέα με τον διάβολο στον οποίο είχαν υποταγεί θεληματικά σε όλη τη ζωή τους. Όλους μας, μας προβληματίζει αυτό το αιωνίως αγαπητοί αδελφοί.  Γι’ αυτό, ας παρακαλέσουμε το Χριστό μας, να μας φωτίσει, όσο είμαστε σ’ αυτή τη ζωή, να επιλέξουμε να ακολουθούμε πιστά και με πολλή αγάπη Εκείνον για να είμαστε μαζί Του αιωνίως. 

 

          Ένα παιδί που μπήκε στο πανεπιστήμιο επισκέφτηκε το γέροντά του και του ανέφερε τις επιτυχίες του και τα σχέδιά του:

- Πέρασα στο πανεπιστήμιο πάτερ, όταν θα τελειώσω θα πάρω το πτυχίο μου…
-Και μετά τι θα κάνεις παιδί μου;
- Θα τελειώσω και το στρατιωτικό μου...
- Και μετά;  Ξαναρωτάει με αγάπη ο γέροντας.
- Θα διορισθώ και θα είμαι ένας επιτυχημένος γιατρός. Και μετά θα αποκτήσω πολλά χρήματα και θα κάνω μεγάλη περιουσία.
- Και μετά παιδί μου;
- Θα συνεχίσω τις έρευνες μου και θα γίνω ένας μεγαλογιατρός.
- Και μετά; ξαναρωτάει ο ιερέας.
- Ααα! Θα έχω μεγαλώσει και όλοι θα μιλάνε για τις επιτυχίες μου.
- Και μετά;

Το παλληκάρι σταμάτησε να απαντάει. Κατάλαβε πως ο γέροντας ήθελε να τον διδάξει ότι τα καλά και τα κακά αυτής της ζωής, κάποτε θα τελειώσουν. Είναι φρόνιμο να σκεπτόμαστε το τί θα γίνουμε μετά από το τέλος αυτής της ζωής. Όσα και να επιτύχεις σ’ αυτή τη ζωή, όσο ψηλά κι αν φθάσεις, πάντα θα σε ακολουθεί το ερώτημα:

  - Και μετά;     

 

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16/02/2025

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ιε΄ 11-32)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρός κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι! Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. Ἒτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· Ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.  Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. Ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· Ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Μετάφραση

Εἶπεν ὁ Κύριος αὐτή τήν παραβολή: «Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο γιούς. Ὁ μικρότερος ἀπ΄ αὐτούς εἶπε στόν πατέρα του: «πατέρα, δῶσε μου τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού μοῦ ἀναλογεῖ»· κι ἐκεῖνος τούς μοίρασε τήν περιουσία. Ὕστερα ἀπό λίγες μέρες ὁ μικρότερος γιός τά μάζεψε ὅλα καί ἔφυγε σέ χώρα μακρινή. Ἐκεῖ σκόρπισε τήν περιουσία του κάνοντας ἄσωτη ζωή. Ὅταν τά ξόδεψε ὅλα, ἔτυχε νά πέσει μεγάλη πείνα στή χώρα ἐκείνη, καί ἄρχισε κι αὐτός νά στερεῖται. Πῆγε λοιπόν κι ἔγινε ἐργάτης σέ ἕναν ἀπό τούς πολίτες ἐκείνης τῆς χώρας, ὁ ὁποῖος τόν ἔστειλε στά χωράφια του νά βόσκει χοίρους. Ἔφτασε στό σημεῖο νά θέλει νά χορτάσει μέ τά ξυλοκέρατα πού ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, ἀλλά κανένας δέν τοῦ ἔδινε. Τελικά συνῆλθε καί εἶπε: «πόσοι ἐργάτες τοῦ πατέρα μου ἔχουν περίσσιο ψωμί, κι ἐγώ ἐδῶ πεθαίνω τῆς πείνας! Θά σηκωθῶ καί θά πάω στόν πατέρα μου καί θά τοῦ πῶ: πατέρα, ἁμάρτησα στό Θεό καί σ΄ ἐσένα· δέν εἶμαι ἄξιος πιά νά λέγομαι γιός σου· κάνε με σάν ἕναν ἀπό τούς ἐργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, καί ξεκίνησε νά πάει στόν πατέρα του. Ἐνῶ ἦταν ἀκόμη μακριά, τόν εἶδε ὁ πατέρας του, τόν σπλαχνίστηκε, ἔτρεξε, τόν ἀγκάλιασε σφιχτά καί τόν καταφιλοῦσε. Τότε ὁ γιός του, τοῦ εἶπε: «πατέρα, ἁμάρτησα στό Θεό καί σ΄ ἐσένα καί δέν ἀξίζω νά λέγομαι παιδί σου». Ὁ πατέρας ὅμως γύρισε στούς δούλους του καί τούς διέταξε: «βγάλτε γρήγορα τήν καλύτερη στολή καί ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στό χέρι καί δῶστε του ὑποδήματα. Φέρτε τό σιτευτό μοσχάρι καί σφάξτε το νά φᾶμε καί νά εὐφρανθοῦμε, γιατί αὐτός ὁ γιός μου ἦταν νεκρός καί ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε». Ἔτσι ἄρχισαν νά εὐφραίνονται. Ὁ μεγαλύτερος γιός του βρισκόταν στό χωράφι· καί καθώς ἐρχόταν καί πλησίαζε στό σπίτι, ἄκουσε μουσικές καί χορούς. Φώναξε, λοιπόν, ἕναν ἀπό τούς ὑπηρέτες καί ρώτησε νά μάθει τί συμβαίνει. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «γύρισε ὁ ἀδελφός σου, κι ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τό σιτευτό μοσχάρι, γιατί τοῦ ἦρθε πίσω γερός». Αὐτός τότε θύμωσε καί δέν ἤθελε νά μπεῖ μέσα. Ὁ πατέρας του βγῆκε καί τόν παρακαλοῦσε, ἐκεῖνος ὅμως τοῦ ἀποκρίθηκε: «ἐγώ τόσα χρόνια σοῦ δουλεύω, καί ποτέ δέν παράκουσα καμιά ἐντολή σου· κι ὅμως σ΄ ἐμένα δέν ἔδωσες ποτέ ἕνα κατσίκι γιά νά εὐφρανθῶ μέ τούς φίλους μου. Ὅταν ὅμως ἦρθε αὐτός ὁ γιός σου, πού κατασπατάλησε τήν περιουσία σου μέ πόρνες, ἔσφαξες γιά χάρη του τό σιτευτό μοσχάρι». Κι ὁ πατέρας του, τοῦ ἀπάντησε: «παιδί μου, ἐσύ εἶσαι πάντοτε μαζί μου κι ὅ,τι εἶναι δικό μου εἶναι καί δικό σου. Ἔπρεπε ὅμως νά εὐφρανθοῦμε καί νά χαροῦμε, γιατί ὁ ἀδελφός σου αὐτός ἦταν νεκρός καί ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε».

---

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16/02/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ (ΛΟΥΚΑ ΙΕ’ 11-31)      16-02-2025

        Ακούγοντας κανείς την παραβολή του ασώτου αγαπητοί αδελφοί, το μυαλό του αμέσως πηγαίνει στο μικρότερο παιδί του πατέρα εκείνου, που αναγκάστηκε να χωρίσει στα δύο την περιουσία του και να δώσει στον απαιτητικό μικρό γιό του, το μερίδιο που του ανήκε. Παρακολουθούμε άλλοτε με συμπάθεια και άλλοτε με διάθεση κατάκρισης την πορεία του άσωτου αυτού παιδιού. Του παιδιού που όταν έφτασε στο πάτο του εξευτελισμού, αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο πατρικό του σπίτι, στον πατέρα του που ήταν βέβαιος ότι είχε τόση αγάπη που θα τον δεχόταν, έστω κι αν σκόρπισε άσωτα την περιουσία του. Ας αφήσουμε τον πεισματάρη και άσπλαχνο μεγάλο γιό που δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να χαρεί την επιστροφή του χαμένου αδελφού του, κι ας ασχοληθούμε με τον μεγαλόκαρδο πατέρα και με το παραστρατημένο παιδί που συνηθίσαμε να το ονομάζουμε άσωτο, λέξη που σημαίνει εκείνον που δεν μπορεί μόνος του να σωθεί.

        Ποια ήταν λοιπόν εκείνη η δύναμη που κρατούσε δεμένο το παιδί με τον πατέρα; Μπορεί να είχε παραστρατήσει. Μπορεί να είχε σκορπίσει όλα τα χρήματα που πήρε από τον πατέρα του. Μπορεί να κυλίστηκε και να βυθίστηκε στην αμαρτία μέχρι τον πάτο. Μπορεί να εξευτελίστηκε βόσκοντας χοίρους και τρώγοντας χαρούπια, όμως ποτέ δεν ξέχασε. Τί δεν ξέχασε; Την αγάπη του πατέρα του και πόσο ωραία περνούν όσοι βρίσκονται κοντά του. Όλο το παραστράτημά του βρισκόταν στο ότι βγήκε από τον εαυτό του. Όσο καιρό ασώτευε δεν βρισκόταν στα συγκαλά του. Πότε φούντωσε η επιθυμία του να γυρίσει στον πατέρα του; Σημειώνει η παραβολή: «ἐλθὼν εἰς ἑαυτὸν»· όταν ήλθε στα συγκαλά του. Όταν γύρισε μέσα στον εαυτό του.

        Αυτό το «ἐλθὼν εἰς ἑαυτὸν» έχει να πει πολλά σε μας αγαπητοί αδελφοί. Ο Θεός που είναι ο πατέρας της παραβολής, περιμένει από όλους μας να μετανοήσουμε και να γυρίσουμε κοντά του. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να μπούμε κι εμείς μέσα στον εαυτό μας. Να κάνουμε την αυτοεξέτασή μας. Να ρίξουμε τον εγωισμό μας και να αναγνωρίσουμε και να ομολογήσουμε, ότι η ζωή μακριά από τον Θεό, μοιάζει με την ζωή του ασώτου όσο ήταν μακριά από τον πατέρα του. Η ζωή μακριά από το Θεό, είναι ένα μαρτύριο, άσχετα με το αν θέλουμε οι πολλοί να το ομολογήσουμε. Η ζωή της αμαρτίας, που μας κρατάει μακριά από την αγάπη του Θεού, είναι γεμάτη απογοητεύσεις και εξευτελισμούς. Όταν ζούμε μακριά από τον Θεό, καταπατάμε τις αξίες μας, βάζουμε τον εαυτό μας να ζήσει μια ζωή που δεν την εγκρίνουμε ούτε εμείς οι ίδιοι, αλλά το κάνουμε για να αρέσουμε στους ανθρώπους. Όποιος ζει για να αρέσει στους ανθρώπους και όχι στο Θεό, είναι βέβαιο ότι από τους ανθρώπους θα εισπράξει αργά ή γρήγορα την απογοήτευση, την απόρριψη και την περιφρόνηση.

        Αυτό τον πληροφορούσε και η συνείδηση του παραστρατημένου παιδιού, γι’ αυτό μόλις συνήλθε και συνειδητοποίησε την άθλια κατάστασή του, το μυαλό του και η καρδιά του στράφηκε στον γεμάτο αγάπη πατέρα του. Και δεν έπεσε έξω. Όταν γύρισε, βρήκε τον πατέρα του να τον περιμένει, όχι για να τον ελέγξει, όχι για να τον τιμωρήσει για την κακή συμπεριφορά του, αλλά για να τον καταφιλήσει. «Καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν».

        Όλοι μας, αγαπητοί αδελφοί, λίγο ως πολύ γινόμαστε άσωτοι. Με τις αμαρτίες μας και τις απροσεξίες μας, απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Μοιάζουμε λοιπόν με το παραστρατημένο παιδί της παραβολής.  Όπως λοιπόν μιμούμαστε τον άσωτο όταν απομακρυνόμαστε από τον Θεό, ας τον μιμηθούμε και όταν επιστρέφει στον γεμάτο αγάπη πατέρα του. Και εμάς μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Ας έλθουμε στον εαυτό μας. Ας μετανοήσουμε για τα λάθη και τις αμαρτίες μας. Ο καλός πατέρας μας μάς περιμένει, όχι για να μας τιμωρήσει, όχι για να μας αποπέμψει, αλλά για να μας συγχωρήσει και να μας έχει κοντά του πάντα, όπως τον άσωτο της παραβολής.

Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09/02/2025

                                             

   Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, 09/02/2025

Λουκ. ιη’ 10-14

Η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην• ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τό ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καί ὁ ἕτερος τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος σταθείς πρός ἑαυτόν ταῦτα προσηύχετο• ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ή καί ὡς οὗτος ὁ τελώνης•  νηστεύω δίς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. καί ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστώς οὐκ ἤθελεν οὐδέ τούς ὀφθαλμούς εἰς τόν οὐρανόν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τό στῆθος αὐτοῦ λέγων• ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.  λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ ἤ γάρ ἐκεῖνος• ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

9 Σὲ μερικούς, ποὺ ήταν σίγουροι για την ευσέβειά τους και περιφρονούσαν τους άλλους, είπε την παρακάτω παραβολή:

10 «Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. 11 Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά και έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του:  "Θεέ μου, σ΄ ευχαριστώ που δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπαγας, άδικος, μοιχός ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη". 12 Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο από όλα τα εισοδήματά μου". 13 Ο τελώνης, αντίθετα, στεκόταν πολύ πίσω και δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό. Αλλά χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: "Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό".

14 Σας βεβαιώνω πως αυτός έφυγε για το σπίτι του αθωωμένος και συμφιλιωμένος με το Θεό, ενώ ο άλλος όχι. Γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, και όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί".

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09/02/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (ΛΟΥΚΑ ΙΗ’ 10-14)      09-02-2025

Ορισμένοι άνθρωποι από αυτούς που παρακολουθούσαν τον Χριστό, αγαπητοί αδελφοί, νόμιζαν ότι είναι δίκαιοι και ότι μπορούν γι’ αυτό να κατακρίνουν και να περιφρονούν τους άλλους που τους θεωρούσαν αμαρτωλούς. Σ’ αυτούς λοιπόν και κατ’ επέκταση σε όλους μας είπε την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου που ακούσαμε σήμερα.

Μπήκαν στο ναό για να προσευχηθούν δύο άνθρωποι. Ένας Φαρισαίος και ένας Τελώνης. Και οι δύο θα ήθελαν να εισακουστεί η προσευχή τους από τον Θεό. Δίνεται λοιπόν και σε μας η ευκαιρία να μάθουμε ποια στοιχεία πρέπει να έχει η προσευχή μας, για να είναι σωστή. Σωστή η επικοινωνία μας με τον Θεό. Γιατί δεν είναι αρκετό να κάνουμε ορισμένα πράγματα, πρέπει να τα κάνουμε και σωστά. Αξία, για παράδειγμα, έχει όχι μόνο να κοινωνάμε, αλλά να κοινωνάμε σωστά. Αξία έχει όχι απλώς να εκκλησιαζόμαστε, αλλά να εκκλησιαζόμαστε σωστά. Αξία έχει επίσης, όχι απλώς να προσευχόμαστε, αλλά να προσευχόμαστε σωστά. Γιατί και ο Φαρισαίος προσευχήθηκε αλλά δεν εισακούστηκε η προσευχή του, γιατί δεν προσευχήθηκε σωστά. Αράδιασε τις αρετές του μπροστά στο Θεό. Κατέκρινε όλο τον κόσμο και τον Τελώνη. Θεωρούσε τον Θεό ίσο με τον εαυτό του, γι’ αυτό προκάλεσε την αποστροφή του Θεού και όχι την αγάπη και την αναγνώρισή Του.

Αντίθετα του αμαρτωλού Τελώνη η προσευχή, έγινε δεχτή από τον Θεό, γιατί είχε τα γνωρίσματα εκείνα που θέλει ο Θεός να έχουμε όταν Του μιλάμε στην προσευχή μας.

Πρώτα-πρώτα ο Τελώνης πλησίασε τον Θεό με πολύ ταπείνωση. Μπήκε βαθειά μέσα στη ψυχή του και είδε πόσο λερωμένη είναι, και από τις πράξεις του και από τα λόγια του και από τους εφάμαρτους λογισμούς του. Όταν μιλούσε στον Θεό, είχε την επίγνωση της αμαρτωλότητας του, γι’ αυτό δεν έλεγε τίποτα άλλο, εκτός από το      «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ».

Μετανοημένος για τα λάθη της ζωής του, ζητούσε να τον συγχωρήσει ο Θεός. Βλέπουμε ακόμη στον Τελώνη, ότι δεν προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Ούτε σκεπτόταν εκείνη την ώρα της προσευχής του κανέναν άλλο, εκτός από τον αμαρτωλό εαυτό του. Αυτός που έχει επίγνωση της πνευματικής του κατάστασης, δεν έχει περιθώρια να ασχολείται με τους άλλους!

Γνώριζε ο Τελώνης, αντίθετα από τον Φαρισαίο, ότι εκείνο που φέρνει τον άνθρωπο κοντά στον Θεό, δεν είναι οι καλές πράξεις του, αλλά η μετάνοια για τις αμαρτίες του.

Ο Τελώνης στην συνομιλία του με τον Θεό, δεν ζητούσε κάτι που αυτός επιθυμούσε. Σαν άνθρωπος που ήταν, θα είχε πολλά να ζητήσει από τον Θεό και όμως δεν ζήτησε τίποτα. Ήξερε πως αν ζητούσε κάτι συγκεκριμένο, θα επενέβαινε στο θέλημα του Θεού. Όταν ζητούμε επίμονα κάτι από τον Θεό, είναι σαν να του λέμε να γίνει στη ζωή μας το θέλημα μας και όχι το δικό Του το θέλημα. Γι’ αυτό ο Τελώνης της παραβολής, ζητούσε μόνο από τον Θεό να του συγχωρήσει τις αμαρτίες, γιατί αυτές είναι το εμπόδιο που δεν μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε τον Θεό. Ο Θεός θέλει όλους τους ανθρώπους να τους αγκαλιάσει και να τους περιβάλλει με την αγάπη Του. Τον εμποδίζουν όμως οι αμαρτίες μας, που παρεμβάλλονται ανάμεσα σε μας και σε Εκείνον. Ο μόνος που μπορεί να τις εξαλείψει-να τις συγχωρήσει- είναι ο Θεός. Αυτό ζητούσε επίμονα ο Τελώνης, να του συγχωρήσει ο Θεός τις αμαρτίες του. «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» επαναλάμβανε.

Αδελφοί, σήμερα ανοίγει το Τριώδιο. Η περίοδος που η Εκκλησία μας, μας καλεί να έχουμε περισσότερη και σωστότερη επικοινωνία με τον Θεό. Γι΄αυτό όρισε στην έναρξη του Τριωδίου, να ακούγεται η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Έτσι ώστε η προσευχή μας να γίνεται σωστότερα. Το παράδειγμα του Τελώνη μας διδάσκει ότι η προσέγγισή μας με τον Θεό, πρέπει να έχει τα γνωρίσματα της προσευχής του.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 02/02/2025

Ευαγγέλιο Κυριακής, Κατά Λουκά Κεφάλαιο Β'(2) 22-40

Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς ῾Ιεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ,
καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται,
καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.
Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν ῾Ιεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ ᾿Ισραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτόν·
καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου.
καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ,
καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε·
νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ,
ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου,
ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν.
φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ.
Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ.
καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.
καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.
Καὶ ἦν ῎Αννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς ᾿Ασήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα ἔτη μετὰ ἀνδρὸς ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς,
καὶ αὐτὴ χήρα ὡς ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν·
καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν ῾Ιερουσαλήμ.

Νεοελληνική Απόδοση

Η παρουσίαση του Ιησού στο ναό

Και όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού τους κατά το νόμο του Μωυσή, τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα, για να τον παρουσιάσουν στον Κύριο
– καθώς είναι γραμμένο στο νόμο του Κυρίου: Κάθε αρσενικό που διανοίγει μήτρα, θα ονομαστεί άγιο για τον Κύριο –
και να δώσουν θυσία σύμφωνα με αυτό που έχει ειπωθεί στο νόμο του Κυρίου, ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο νεοσσούς περιστεριών.
Και ιδού ένας άνθρωπος ήταν στην Ιερουσαλήμ που είχε όνομα Συμεών, και ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος και ευλαβής και περίμενε την παρηγοριά του λαού Ισραήλ, και ήταν επάνω του Πνεύμα Άγιο.
Και του ήταν φανερωμένο από το Πνεύμα το Άγιο ότι δε θα δει το θάνατο πριν δει τον Χριστό του Κυρίου.
Και ήρθε με έμπνευση του Πνεύματος στο ναό. Και ενώ οι γονείς εισήγαγαν το παιδί, τον Ιησού, για να κάνουν αυτοί σύμφωνα με ό,τι στο νόμο είναι συνηθισμένο γι’ αυτό,
τότε αυτός το δέχτηκε στην αγκαλιά του και ευλόγησε το Θεό και είπε:
«Τώρα απολύεις το δούλο σου, Δεσπότη, κατά το λόγο σου με ειρήνη.
Γιατί είδαν τα μάτια μου τη σωτηρία σου,
που ετοίμασες απέναντι στο πρόσωπο όλων των λαών,
φως για αποκάλυψη στα έθνη και δόξα του λαού σου Ισραήλ».
Και ο πατέρας του και η μητέρα του θαύμαζαν για όσα λέγονταν γι’ αυτό.
Και τους ευλόγησε ο Συμεών και είπε προς τη Μαριάμ τη μητέρα του: «Ιδού, αυτός είναι τοποθετημένος για πτώση και ανόρθωση πολλών μέσα στο λαό Ισραήλ και για σημείο αντιλεγόμενο
– και σ’ εσένα μάλιστα την ίδια, ρομφαία θα διαπεράσει την ψυχή σου – για να αποκαλυφτούν διαλογισμοί από πολλές καρδιές».
Και ήταν κάποια Άννα, προφήτισσα, θυγατέρα του Φανουήλ, από τη φυλή Ασήρ. Αυτή ήταν πολύ προχωρημένη στην ηλικία, η οποία έζησε με τον άντρα της εφτά έτη από τον καιρό της παρθενίας της,
και αυτή έμεινε μετά χήρα έως ογδόντα τεσσάρων ετών. Αυτή δεν απομακρυνόταν από το ναό, και με νηστείες και με δεήσεις λάτρευε το Θεό νύχτα και ημέρα.
Και αυτήν την ώρα πλησίασε και ομολογούσε τη δόξα του Θεού και μιλούσε γι’ αυτό το παιδί σε όλους όσοι περίμεναν τη λύτρωση της Ιερουσαλήμ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ' Λουκά (Λουκ. ιθ' 1-10) ευαγγελικό ανάγνωσμα Κυριακής 26 Ιανουαρίου 2025

 

Ο αρχιτελώνης Ζακχαίος

1. Τῷ καιρῷ ἐκείνω διήρχετο ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν ῾Ιεριχώ· 2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.
7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν. 10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

1 Ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. 2 Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. 3 Προσπαθούσε να δει ποιός είναι ο Ιησούς, δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους  και γιατί ήταν μικρόσωμος. 4 Έτρεξε, λοιπόν, μπροστά πριν από το πλήθος και ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από εκεί. 5  Όταν έφθασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: "Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου". 6 Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. 7 Όλοι όσοι τα είδαν αυτά, διαμαρτύρονταν και έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. 8 Σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: "Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και να αποδώσω στο τετραπλάσιο όσα πήρα με απάτη". 9 Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σε αυτόν, είπε: "Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε. Γιατί και αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. 10 Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για να αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους".

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26/01/2025

 

ΚΥΡΙΑΚΗ IE’ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ΙΘ’ 1-10)     26-01-2025

Ακούγοντας το σημερινό Ευαγγέλιο αγαπητοί αδελφοί, μας κάνει εντύπωση η ταπείνωση που έδειξε ο Ζακχαίος. Είχε περίοπτη θέση στην πόλη της Ιεριχούς. Ήταν αρχιτελώνης. Πλούσιος και δακτυλοδεικτούμενος. Παρόλα αυτά, μόλις άκουσε ότι ο Χριστός πρόκειται να περάσει από τα μέρη τους, κάτι σκίρτησε μέσα του. Ήλθαν στο μυαλό του όλες οι αδικίες που είχε κάνει στους συμπατριώτες του. Η συνείδησή του τον ενοχλούσε συνέχεια. Τώρα που έρχεται ο Χριστός στην πόλη τους, είναι ο καταλληλότερος χρόνος. Να ξεφορτωθεί τις τύψεις του. Ξεχνάει ποιος είναι. Ξεχνάει ποιάν ιδέα είχαν οι συμπολίτες του για αυτόν και επειδή ήταν κοντός στο ανάστημα, ανεβαίνει σε ένα δέντρο για να μπορεί να δει τον Χριστό που είναι περικυκλωμένος από κόσμο. Να το πρώτο στοιχείο της ταπείνωσής του. Δεν υπολογίζει τι θα πει ο κόσμος. Εκείνος ακούει μόνο την φωνή της συνειδήσεώς του που τον ενοχλεί.

Παραδόξως, ο Χριστός τον φωνάζει με το όνομά του και του ζητάει να Τον φιλοξενήσει στο σπίτι του. Εκεί στη διάρκεια της φιλοξενίας, φαίνεται και το υπόλοιπο κομμάτι της ταπείνωσης του Ζακχαίου. Όχι μόνο αναγνωρίζει τα λάθη του. Όχι μόνο τα ομολογεί, ταπεινώνοντας ακόμη περισσότερο τον εαυτό του, αλλά είναι πρόθυμος και δηλώνει ότι θα τα διορθώσει όλα επιστρέφοντας στους αδικημένους ανθρώπους, αυτά που τους πήρε παράνομα.

Το αποτέλεσμα: Άκουσε από τον Χριστό το «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκω τούτω ἐγένετο». Σώθηκε όλη η οικογένειά του και μπήκε στο σπίτι του η ευλογία του Θεού. Μεγάλη η αρετή της ταπείνωσης, αγαπητοί αδελφοί. Συνήθως οι άνθρωποι είναι εγωιστές και υπερήφανοι. Προ πάντων στην εποχή μας, ο εγωισμός θεωρείται κατόρθωμα, ενώ η ταπείνωση, μειονέκτημα. Ήδη από την παιδική του ηλικία ο άνθρωπος, μαθαίνει στο να τροφοδοτεί τον εαυτό του με τον εγωισμό. Αν δείξουμε λίγη προσοχή σε αυτά που προβάλλονται στα μέσα ενημέρωσης, θα διαπιστώσουμε ότι προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα στους ακροατές τους ότι φυσιολογικός και προοδευμένος άνθρωπος είναι ο εγωιστής. Είναι ανύπαρκτη η έννοια και η λέξη ταπείνωση. Στα σχολεία το ίδιο, θεωρείται η υπερηφάνεια και ο εγωισμός το κυριότερο στοιχείο του επιτυχημένου παιδιού. Φιλοσοφήστε λίγο τις σχέσεις μεταξύ των πολιτικών και των λεγομένων πνευματικών ανθρώπων. Επιτυχημένος είναι εκείνος που διαλαλεί τα κατορθώματά του. Πολλοί από τους πολέμους γίνονται, για ικανοποιηθεί ο εγωισμός κάποιων λεγομένων ηγετών. Συναγωνίζονται στο ποιος θα εξευτελίσει περισσότερο τον άλλον. Αλλά και μεταξύ των απλών και αφανών ανθρώπων, βασιλεύει ο εγωισμός και η υπερηφάνεια. Η πιο συνηθισμένη αιτία που οδηγεί τα ανδρόγυνα και τις οικογένειες σε διάλυση, είναι το πείσμα και ο εγωισμός. Γιατί να γίνει το δικό σου και όχι το δικό μου. Θα είχαν αποφευχθεί πολλά διαζύγια και πολλά δικαστήρια, αν μπορούσαν οι άνθρωποι να αρθρώσουν την λέξη ‘συγγνώμη’.

Η περίπτωση του Ζακχαίου μάς επιβεβαιώνει αυτό που λέει η Αγία Γραφή. Ότι στέλνεται πλούσια η Χάρις του Θεού, στους ταπεινούς και φεύγει μακριά από τους υπερήφανους και εγωιστές. Όταν μέσα στην καρδιά του Ζακχαίου φώλιασε η επιθυμία να γνωρίσει τον Χριστό και όταν ο Χριστός μπήκε στο σπίτι του, αμέσως διόρθωσε τα λάθη του και βασίλεψε γύρω του η Ευλογία του Θεού. Εάν και εμείς επιτρέψουμε στον Χριστό να φωτίσει το βάθος της καρδιάς μας, τότε θα δούμε τα λάθη μας, τις αδυναμίες μας, τις αμαρτίες μας και θα ταπεινωθούμε. Όταν θα ταπεινωθούμε θα προσελκύσουμε την Ευλογία του Θεού στην ζωή μας. Ο εγωιστής και υπερήφανος είναι πάντα ταραγμένος, γιατί φοβάται να μην γκρεμιστεί από το ύψος που μόνος του έχει ανεβάσει τον εαυτό του. Ο ταπεινός είναι ήρεμος και γαλήνιος γιατί έχει κατέβει μόνος του, αφού δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Να ευχαριστήσουμε τον Ζακχαίο που μας έδωσε το φωτεινό παράδειγμα της ταπείνωσης!!

Αμήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/01/2025

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ   19-1-2025

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί  αδελφοί, μας διηγήθηκε την θεραπεία των δέκα λεπρών. Είναι αξιοσημείωτο ότι, όσο βρίσκονταν σε δύσκολη θέση οι δέκα αυτοί άνθρωποι, ήταν ενωμένοι. Και οι δέκα σήκωναν τις δυσκολίες της λέπρας. Και οι δέκα μαζί φώναζαν στον Χριστό που περνούσε εκείνη την ημέρα, κοντά από το λεπροκομείο «Ἰησοῦ, ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς». Μαζί και οι δέκα δέχθηκαν την ευεργετική ενέργεια του Χριστού και άκουσαν που είπε σε όλους «πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι». Δείξατε τα θεραπευμένα σώματά σας στους Ιερείς, για να πάρετε από αυτούς τα πιστοποιητικά υγείας, για να μπορέσετε να επιστρέψετε στα σπίτια σας, στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Όντως και οι δέκα έβλεπαν στο δρόμο της επιστροφής να πέφτουν από πάνω τους τα λέπια της λέπρας. Οι δέκα παρουσιάστηκαν μπροστά στους εκπροσώπους του μωσαϊκού νόμου και πήραν τη σχετική άδεια για να επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Όμως σε ένα πράγμα δεν ήταν όλοι μαζί. Στο να ευχαριστήσουν  τον Ευεργέτη τους. Μόνο ένας από τους δέκα επέστρεψε. Επέστρεψε  για να ευχαριστήσει και να δοξολογήσει τον Θεό για την μεγάλη Του ευεργεσία. «Ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης», έπεσε στα πόδια Του Χριστού και τον ευχαριστούσε. Ο Χριστός είπε στον Δέκατο θεραπευθέντα λεπρό: Σήκω πάνω και πήγαινε στο σπίτι σου, η πίστη σου σε έσωσε. Εδώ τελειώνει το περιστατικό που μας περιέγραψε  ο Ευαγγελιστής Λουκάς ,με τους δέκα λεπρούς, αγαπητοί αδελφοί, εμείς θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε δύο σημεία.

Το πρώτο είναι το εξής: Ο Χριστός δεν ήξερε ότι οι εννέα θα συμπεριφερθούν με αχαριστία; Σαν Θεός που ήταν το ήξερε. Και όμως τους ευεργέτησε. Δηλαδή ενώ ήξερε τους ευεργέτησε. Το ίδιο δεν κάνει και με μας αγαπητοί αδελφοί; Δεν ξέρει ο Θεός ότι είμαστε αμαρτωλοί και αχάριστοι; Και όμως. Σε όλους μας στέλνει τη βροχή, για να μην πεθάνουμε από την δίψα. Για όλους μας ανατέλλει τον ήλιο. Σε όλους μας δίνει τον καθαρό αέρα. Σε όλους που Τον επικαλούνται σκορπάει τις ευεργεσίες Του, ενώ γνωρίζει καλά ποιοι είμαστε. Γνωρίζει πολύ καλά ότι μερικοί τον βλασφημούν κιόλας. Άλλοι τον αρνούνται. Οι πολλοί τον προσβάλλουν με την συμπεριφορά τους, παρόλα αυτά, δεν σταματάει όλους να τους ευεργετεί! Εδώ πάλι εγείρεται ένα άλλο ερώτημα: Γιατί οι εννέα λεπροί ξέχασαν τόσο γρήγορα τον ευεργέτη τους; Μήπως γιατί δεν πίστεψαν στο θαύμα; Μήπως η λογική τους, τους έλεγε ότι αυτό που έγινε, ήταν κάτι φυσικό; Μήπως και στην δική μας λογική, δεν χωράει πολλές φορές, ότι ο Θεός κρύβεται πίσω από όλα τα καλά που έχουμε; Όποιος πιστεύει ξέρει ότι, όχι μόνο όλα τα καλά, αλλά και όλα τα δυσάρεστα τα επιτρέπει ο Θεός, για τη δική μας  ωφέλεια. Το δεύτερο ερώτημα που δημιουργείται από την μελέτη της περικοπής, ευρίσκεται στις τελευταίες λέξεις: Είπε ο Χριστός στον γονατιστό ευγνώμονα θεραπευθέντα: «Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Δηλαδή: Οι υπόλοιποι εννέα θεραπεύθηκαν μόνο  κατά το σώμα, εσύ θεραπεύθηκες και κατά την ψυχή. Η πίστη που έδειξες ότι εγώ είμαι ο απεσταλμένος από τον Θεό και επέστρεψες να ευχαριστήσεις και να δοξολογήσεις τον Θεό, σου χάρισε και την σωτηρία της ψυχής σου. Η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία στον Θεό,  αγαπητοί αδελφοί, προσελκύει την χάρη και την ευλογία του Θεού.

Το να παρακαλούμε τον Θεό να μας ευεργετήσει, είναι ανθρώπινο. Το να ευχαριστούμε όμως τον Θεό για τις ευεργεσίες Του είναι κάτι παραπάνω. Όπως αυτός ο δέκατος λεπρός. Ας μην μένουμε μόνο στο να παρακαλούμε τον Θεό. Να προχωρούμε στο κάτι παραπάνω. Στο να  ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό, για να παίρνουμε και εμείς το κάτι παραπάνω: τη σωτηρία της ψυχής μας.