Το "Αντίπαλο Δέος"

  Οι κινητοποιήσεις τύπου "Αγανακτισμένων"  έχουν πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Μετά την Ισπανία, την Ελλάδα, την Αγγλία και το Ισραήλ, ακολούθησε το Κίνημα στις ΗΠΑ εναντίον της Wall Street. Σ΄αυτά προστίθενται το Κίνημα της "Αραβικής Άνοιξης", οι κινητοποιήσεις στην Ινδία και τη Χιλή ενώ εντάσεις παρατηρούνται και στη Κίνα.  Η πρόσφατη Παγκόσμια Σύναξη των "Αγανακτισμένων" υποδήλωσε με σοβαρότητα την γενικευμένη διάσταση του προβλήματος και του διακυβεύματος.  Σοβαροί αναλυτές επισημαίνουν ως κεντρική αιτία την αυξανόμενη οικονομική ανισότητα και τη διαφθορά των κυρίαρχων οικονομο/πολιτικών Ελίτ. Το  αποτέλεσμα είναι μιά γενικότερη "κρίση νομιμοποίησης" του Συστήματος (βλέπε εδώ την ανάλυση Rubini). Στις ΗΠΑ,   ο νομπελίστας οικονομολόγος Krugman μιλά πλέον για το  "σπάσιμο του Κοινωνικού Συμβολαίου" και την μετάβαση σε έναν οινεί "κοινωνικο/ταξικό  πόλεμο" (βλέπε εδώ). 
  Στη χώρα μας, όπως και παντού, τούτος ο πόλεμος παίρνει τα χαρακτηριστικά μιας προγραμματισμένης διαδικασίας πτωχοποίησης των μεσοαστικών στρωμάτων και εξαθλίωσης των αντίστοχων μικροαστικών. Εκτελείται "εκ των άνω", συνειδητά και απόλυτα προγραμματισμένα: μέσω αποφάσεων (Κεντρικές Τράπεζες) και νόμων από τα κατά τόπους ελεγχόμενα θεσμικά όργανα. Και παρά τις αντιδράσεις των Μαζών, θα συνεχίσει να εκτελείται χωρίς παρεκκλήσεις - αν και συχνά με παρελκυστικούς  συμβιβασμούς προσωρινού χαρακτήρα, δηλαδή ανάπαυλες.
 Εξηγήσαμε ήδη (ανάρτηση της 13/9/2011 :" Το Κοινωνικό Υποκείμενο της Άμεσης Δημοκρατίας") ότι τούτη η διαδικασία πτωχοποίησης των μεγάλων μαζών ξεκίνησε στη Δύση εδώ και 30 χρόνια. Και ενεργοποιήθηκε όταν οι κυρίαρχες οικονομικο/πολιτικές Ελίτ της Δύσης αντελήφθηκαν ότι δεν υπήρχε πλέον γι' αυτές Αντίπαλο Δέος. Δηλαδή όταν συνειδητοποίησαν οτι ο κομμουνισμός έπαψε να συνιστά ιδεολογικό και πολιτικο/στρατιωτικό κίνδυνο γιά το Σύστημα της Δύσης. Εξηγήσαμε επιπλέον οτι το κομμουνιστικό "Αντίπαλο Δέος" υποχρέωσε τις Ελίτ της Δύσης σε μιά θετική αναδιανομή του πλούτου, έτσι ώστε μεταξύ των δεκαετιών 1950 & 1980 να προκύψει στη Δύση η λεγόμενη "Κοινωνία της Αφθονίας", δηλαδή μια γενικευμένη ευμάρεια. Αυτή η Αφθονία μετατρέπεται σε Φτώχεια και, με την αυξανόμενη "λιτότητα", οδηγεί  σε Εξαθλίωση το 1/3 του πληθυσμού. Και θα καταλήξει πραγματική Εξαθλίωση στο μέτρο που το Σύστημα, οι Ελίτ,  θα νοιώθουν ασφαλείς, δηλαδή όσο στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ένα ιδεολογικό και πολιτικό "Αντίπαλο Δέος". 
   Οι τοπικές Εξεγέρσεις, οι αποσπασματικές Συγκρούσεις, τα λαϊκά "Οδοφράγματα" θα συνεχίσουν να εκφράζουν την αντίδραση των Μαζών απέναντι στη Πτωχοποίησή τους. Αλλά όλες αυτές οι αντιδράσεις  είναι, προφανέστατα, μέσα στην χειραγωγητική ευχέρεια του Συστήματος. Μάλιστα, όπως έδειξε το πρόσφατο παράδειγμα στο Λονδίνο, το Σύστημα μπορεί να διολισθαίνει ανενδοίαστα σε περισσότερο αυταρχικές μορφές χειραγώγησης (βλ ανάρτηση 15/8/2011). Συμβατικές αρχές, του "Κράτους Δικαίου" ή των "Δικαιωμάτων του Πολίτη", με τις οποίες εξοικειωθήκαμε στη Δύση των τελευταίων 50 χρόνων, πρόκειται σύντομα να εξανεμισθούν. Το φάσμα μιας αυταρχικής (à la Κίνας) Δύσης δεν είναι μιά προσωπική ιδεοληψία αλλά μιά αδρά διαγραφόμενη, αντικειμενική προοπτική. Πόσο μάλλον που το Οικονομικό/πολιτικό Σύστημα στη Δύση αρχίζει να προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μιάς Νέας Φεουδαρχίας  - αν και, προς το παρόν, με όλες "δημοκρατικές" επιφάσεις (βλ. ανάρτηση της 7/10/2011).
   Τί είναι αυτό που επιτρέπει στο Σύστημα να χειραγωγεί και να ελέγχει την αντίδραση των Μαζών, σ' ολόκληρη τη  Δύση, παρά την "κρίση νομιμοποίησης" που επισημάνθηκε ήδη; Δεν είναι τόσο τα μέσα που διαθέτει ούτε η εσωτερική του συνοχή. Αντίθετα είναι  το ιδεολογικό κενό μέσα στο οποίο η αντίδραση των Μαζών λαμβάνει χώρα. Παντού οι διαμαρτυρίες  διέπονται από έναν αρνητικισμό. Κυριαρχεί το σύνθημα των "ΟΧΙ" -  ΟΧΙ στο Μνημόνιο, ΟΧΙ στη Wall Street, OXI  στο City, κλπ. Λείπει απ' το ευρύτερο κίνημα η εσωτερική ιδεολογική και πολιτική συνοχή. Λείπει δηλαδή το θετικό, ενοποιητικό Πολιτικό Πρόταγμα και Σύνθημα κάτω από το οποίο θα στεγάζονταν και θα νομιμοποιούνταν όλες οι "αρνήσεις" και οι πολιτικο/ιδεολογικές αποχρώσεις που προσπαθούν να εκφρασθούν. Αντίστροφα, χωρίς ενιαίο Πολιτικό Πρόταγμα και σύνθημα, οι  ιδεολογικοί μηχανισμοί  του Συστήματος, μπορούν να συκοφαντούν και να κατακερματίζουν το ευρύτερο Κίνημα:"μπαχαλάκηδες" "αναρχικοί", "αντιδραστικοί", κλπ, κλπ.
   'Οπως συχνά έχουμε πεί εδώ, το  Πρόταγμα της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι το μοναδικό θετικό πρόταγμα που μπορούμε να υιοθετήσουμε σήμερα. Η άρθρωση αυτού του προτάγματος αυτόματα ενοποιεί, συσπειρώνει, προσανατολίζει τη δράση, πολιτικοποιεί και νομιμοποιεί την κινητοποίηση των Μαζών. Κανείς μέσα στην Ελληνική και Δυτική Κοινωνία δεν θα μπορέσει να πλέον να μείνει αδιάφορος. Και όλοι θα πάρουν θέση - με προβλεπόμενα τα καταφατικά ποσοστά. Το άκουσμά του μέσα από ένα μεγάφωνο, η διατύπωσή του στους τοίχους και στα πανώ, η διάδοσή του από το διαδίκτυο και τα μηνύματα των κινητών, η ζύμωσή του μέσα στην κοινωνία, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στο γραφείο ή το εργοστάσιο, θα εγείρει συζητήσεις, θα προβληματίσει. Και ως μαζική άρθρωση το Αμεσοδημοκρατικό Πρόταγμα θα αποτελέσει το ιδεολογικό και πολιτικό ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ  του Συστήματος. Μόνο αυτό μπορεί να  το ταρακουνήσει, αρχικά - ύστερα να το ανατρέψει. .Ήδη οι πρώτες δειλές, ετερόκλητες εκφράσεις του άρχισαν να το τρομοκρατούν.
--------------------------------------------
POST SCRIPTUM
(1/11/2011) Προς άρση ενδεχόμενων παρεξηγήσεων ή ταυτήσεων του Αμεσοδημοκρατικού Προτάγματος με την Αριστερά, ο αναγνώστης  μπορεί να δεί την ανάρτησή μας της 7/10/2011 με τίτλο " Η Άμεση Δημοκρατία και η Αριστερά". 
6/12/2011. Μιά ετεροχρονισμένη επιβεβαίωση από τον ΟΟΣΑ γιά την αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων τα τελευταία 30 χρόνια εδώ.

ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ : από την Ουτοπία στην Ευτοπία

   Αλλάξαμε ... 

Στην εμφάνιση του Blog βέβαια, αλλά όχι μόνο...

   Προσθέσαμε ένα λειτουργικό στοιχείο, τις "ετικέτες", που διευκολύνουν τον αναγνώστη. Μια σειρά από "θέματα"   που έχουμε θίξει από το 2008, μπορούν τώρα να διαβαστούν απομονωμένα. Έτσι δίνεται επιπλέον η ευκαιρία να ελεγχθεί και η (απαιτούμενη) θεωρητική/ιδεολογική συνέπεια του συγγραφέα διαχρονικά. Ιδιαίτερα σήμερα, που βλέπουμε στην "Πλατεία" να ξεπηδούν αμεσοδημοκράτες "από το πουθενά"... Για πολλούς από αυτούς το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο: αύριο κιόλας θα στοιχιθούν κάτω από τα παλαιοκομματικά λάβαρα, εξαργυρώνοντας ασφαλώς το "αμεσοδημοκρατικό τους διάλειμμα" με κομματικούς θώκους. Περί τούτου καμιά αυταπάτη. Τους καταγγείλαμε άλλωστε στην ανάρτησή μας της 28 Ιουνίου 2011. Θα μπορούσαμε  μάλιστα να μνημονεύσουμε και ονόματα - αλλά η λίστα θα ήταν μακρά...

   Το "μότο" άλλαξε κι αυτό, για να προσδιορίσει μιά νέα "κατάσταση", περισσότερο ενεργητική: "από την Ουτοπία στην Ευτοπία, από την Ελπίδα στην Πραγμάτωση". Με τούτο θέλουμε να τονίσουμε οτι οι συνθήκες για το ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ  ωριμάζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Λίγους μήνες πρίν, τούτο το Πρόταγμα ήταν μόνον μια ελπίδα ή ευχή ολίγων, "ρομαντικών" όπως τους έλεγαν.  Μέσα σε τρείς μήνες, αυτό που ήταν μιά απόμακρη, ΟΥΤΟΠΙΚΗ ΙΔΕΑ, έγινε Σύνθημα &, εν μέρει, Πράξη. Τουλάχιστον από το νεανικό και ακμαίο μέρος της Κοινωνίας μας.  Κι αυτό προδικάζει τον μετασχηματισμό της Ουτοπίας σε Ευτοπία, προδικάζει δηλαδή τη δυναμική  άρθρωση και διεκδίκηση της πραγμάτωσής της.

   Λίγο πρίν, η  Άμεση Δημοκρατία ως πολιτική πρόταση, προκαλούσε τα ειρωνικά χαμόγελα του Συστήματος. Σήμερα ηχεί  στα αυτιά του ως σοβαρή απειλή - και τούτο είναι διαπίστωση χωρίς καμιά αυτάρεσκη υπερβολή. Είναι τετρομαγμένοι.  Γι΄αυτό και σπεύδουν να υιοθετήσουν θεσμούς "αμεσοδημοκρατικής συμμετοχής", όπως το "Δημοψήφισμα" (βλέπε εδώ την αιτιολογική έκθεση). Πρόκειται φυσικά για διπλό ελιγμό του Συστήματος -  πρώτον, ως παραχώρηση χωρίς αντίκρυσμα και δεύτερον ως απονεύρωση του Αμεσοδημοκρατικού προτάγματος. Αρχικά γιατί θα πρόκειται για "Δημοψηφίσματα" που θα είναι φαλκιδευμένα εσωτερικά - δηλαδή πολιτικά ουδέτερα, άνευ αντικειμενικής πολιτικής αξίας. Επιπλέον  γιατί - και προπάντων !!!- έχουν ως τελικό σκοπό να παγιδεύσουν το ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.  Δηλαδή να το εγκλωβίσουν σε μιά διαδικασία που θα νομιμοποιεί de facto το Σύστημα της "Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας" και, φυσικά, όλη τη σκωληκόβρωτη Διαπλοκή της. Αλλά αυτή η νομιμοποίηση είναι ακριβώς το στοιχείο της απονεύρωσης του Αμεσοδημοκρατικού Προτάγματος.

   Απέναντι σ' αυτές τις μεθοδεύσεις του Συστήματος το Αμεσοδημοκρατικό Κίνημα δεν μπορεί να εφησυχάσει λέγοντας απλά: too little, too late... Πρέπει να καταγγείλλει τον Ελιγμό του Συστήματος, να αναδείξει τον ουσιαστικό πυρήνα των  μεθοδεύσεών του. Οι οποίες φυσικά δεν θα έχουν μόνον αυτή τη "θετική" πτυχή.  Θα την συνοδεύσει με αυξημένη αστυνομοκρατία και διευρυμένη καταστολή. Ας το γνωρίζουμε προκαταβολικά: ο δρόμος προς την Αμεσοδημοκρατική Ευτοπία δεν είναι στρωμένος με ανοιξιάτικα λουλούδια.

POST SCRIPTUM- Ο όρος "Ευτοπία" εμφανίζεται  σε αρκετές ιστοσελίδες με ποικίλες ενοιολογικές και ιδεολογικές αποχρώσεις. Διαφοροποιούμαστε επισημαίνοντας οτι εδώ μιλάμε αυστηρά για την μετατροπή της Αμεσοδημοκρατικής Ουτοπίας (δηλ. ως ανέφικτης ιδέας/απόπειρας) σε Σύνθημα και, προς το παρόν διστακτικό, Πολιτικό Πρόταγμα που υπόσχεται την πραγμάτωσή της. Ασφαλώς τούτο το Πρόταγμα περιμένει την άρθρωσή του, την Διακήρυξή του. Χρησιμοποιούμε επιπλέον τον όρο " Αμεσοδημοκρατικό Κίνημα" για να δηλώσουμε τις ανοργάνωτες/ αυθόρμητες εκδηλώσεις του στην "Πλατεία".

Τα "ΛΑΜΟΓΙΑ" και τα "ΚΟΡΟΪΔΑ" - Σχόλιο για τη νέα "Περαίωση"

[ η διάλεξη του καθηγητή Richard D. Wolff - σχετική με το θέμα - προσετέθη την 12η Αυγ. 2011]

   Σίγουρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τούτη Χώρα είναι έτοιμη να πάρει φωτιά. Ο βασικός όμως λόγος  είναι ένας: η διαρκής και  χυδαία πρόκληση που εξακολουθούν να δέχονται τα "κορόϊδα" από τα "λαμόγια" αυτής της Χώρας. Δεν πρόκειται μόνον για την αυταπόδεικτη "κοινωνική αδικία", αλλά και την πρόδηλη υποτίμηση της νοημοσύνης μας, την ανυπόφορη προσβολή του αυτοσεβασμού μας. Η οποία συνεχίζεται αδιάπτωτα τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια. Και κορυφώνεται σήμερα, δηλαδή τη στιγμή της "έσχατης Κρίσης" για τη Χώρα μας. 
   Η διαίρεση της Χώρας σε "κορόϊδα" και  "λαμόγια" ήταν το μεγάλο επίτευγμα του κομματικού μας συστήματος. Πρόκειται γιά μιά διαίρεση ελληνικού τύπου, που αίρει όλες τις παραδοσιακές ταξικές διαιρέσεις της Κοινωνιολογικής Επιστήμης. Ή μάλλον τις φαλκιδεύει σε τέτοιο βαθμό, που τις κάνει αγνώριστες. Και τις υποκαθιστά με τις "συντεχνίες" των "κορόϊδων" και των "λαμόγιων" - όπως τόσο εύστοχα και λεξιπλαστικά τις αποδίδει η γλώσσα μας. Αυτό επιτεύχθηκε χάρις στη Διαπλοκή, (προσωποποιημένη ή "συντεχνιακή"), δηλαδή με τη θέσμιση ευνοιοκρατικών Νόμων, φωτογραφικών Διατάξεων και Εξαιρέσεων. Το προχθεσινό "Σχέδιο Νόμου" του Υπουργείου Οικονομικών για τη νέα "Περαίωση" (πιέστε εδώ) είναι μιά ακόμα τέτοια ευνοιοκρατική ρύθμιση για τα  "λαμόγια", και φυσικά, μια νέα πρόκληση για τα "κορόϊδα". 

   Με το Νόμο αυτό, άτομα και επιχειρήσεις με ετήσια  εισοδήματα μέχρι 40.000.000 Ευρώ κατ' έτος (και για τις φορολογικές χρήσεις από το 2000 εως το 2010)   θα "περαιώσουν" την φοροκλοπή τους  με ευνοϊκές διατάξεις - εν ολίγοις αποκτούν "ασυλία" για φορολογικά αδικήματα"  δέκα χρόνων λαμογιάς. Τα "κορόϊδα", δηλαδή οι συνεπείς Πολίτες, καλούνται  φυσικά να συμπληρώσουν το κενό της φοροκλοπής των "λαμόγιων", με όλους τους νέους κεφαλικούς φόρους και περικοπές που ήδη επιβλήθηκαν με το "Μεσοπρόθεσμο" και πρίν. Κι αυτή η "Περαίωση" έρχεται να συμπληρώσει την περυσινή του Νόμου 3888/2010 - που τουλάχιστον έθετε το όριο στα 20.000.000, και εξαιρούσε εκείνους με περιουσία αξίας άνω των 400.000 Ευρώ. 

   Βέβαια για το νέο Υπουργό Οικονομικών Ε. Βενιζέλο ( με δηλωμένες οικογενειακές καταθέσεις περί τα 3.000.000 Ευρώ παρακαλώ)  οι περιορισμοί του Ν. 3888 ήταν μάλλον ...απαράδεκτοι  - ίσως γιατί οι δεσμεύσεις & οι υποχρεώσεις του απέναντι στους "έχοντες & κατέχοντες" είναι ισχυρές. Ίσως... 'Ομως, αυτοί οι "έχοντες & κατέχοντες" είναι που, κατά τεκμήριο, συγκροτούν και την τάξη των "μεγάλων λαμόγιων" που παραδειγματίζει και τα μικρά.  Κατά τα λοιπά, ο  Υπουργός μας αναγνωρίζει - με περισσές  λεκτικές πομφόλυγες - την "αδικία" των νέων φόρων για τα "κορόϊδα" κλπ, κλπ.  Και υπόσχεται μια μελλοντική αποκατάστασή τους.... Εν ολίγοις και με άλλα λόγια: "συνεχίστε να είστε τα κορόϊδα !!"

   Τα "λαμόγια" που εποφελούνται από τη Νέα Περαίωση είναι περίπου  τα ίδια που έσπευσαν να διασώσουν το μαύρο αφορολόγητο χρήμα στις Τράπεζες της Ελβετίας & αλλού (50 δις Ευρώ μόνον φέτος, γύρω στα 180 δις συνολικά). Και είναι τα ίδια που , σε διάφορες ευκαιρίες, νουθετούν τα "κορόϊδα" να αντέξουν στωϊκά τις θυσίες του "Μνημονίου" για  "να σωθεί -όπως μας λένε- η Χώρα". Είναι οι ίδιοι που προπαγανδίζουν το "μαζί τα φάγαμε".  Όσο για την τάχα αντι-Μνημονιακή Δεξιά & Αριστερά, ούτε λόγος να ζητήσει στη Βουλή την Ονομαστική Ψηφοφορία της νέας Περαίωσης - έτσι για να έχουμε μια ιδέα της Διαπλεκόμενης Βουλής... Η Συνομωσία είναι πλήρης.
   Μας λένε οτι  απ' τη νέα Περαίωση οτι θα μπούν στα ταμεία του Κράτους περί τα 850 εκατομμύρια Ευρώ. Αυτό που δεν μας λένε όμως είναι το "Πόσα Δισεκατομμύρια" θα έμπαιναν αν όλοι αυτοί πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους και τις προσαυξήσεις. Δηλαδή: αν η (διαπλεκόμενη σήμερα) Πολιτική Εξουσία ήθελε πραγματικά να τους ελέγξει φορολογικά. Πράγματι (μαύρα) χρήματα υπάρχουν, αλλά μεθοδικά - και με τη βούλα των Βουλευτών μας - "ασπρίζουν" ανέξοδα. Αυτή είναι η σημερινή Βουλή των Ελλήνων:ένα πλυντήριο μαύρου χρήματος, και όχι μόνον !!
   Η κοροϊδία, που ουσιαστικά συνιστά Συνομωσία, είναι μεθοδευμένη φυσικά - μέχρι και τη τελευταία λεπτομέρεια. Αρχικά στο επίπεδο της Διαπλεκόμενης Προπαγάνδας - π.χ. τους κους Μαρίνο και Λακόπουλο τους απασχολούν ασφαλώς μόνον η ...."λαϊκή φοροδιαφυγή" (πιέστε εδώ), χωρίς να παραλείψουμε τα κακόγουστα αστειάκια του κου Ψυχάρη (πιέστε εδώ). Επιπλέον ας διαπιστώσουμε την απουσία μιας " Έκθεσης Αρνητικού Κόστους" από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους - αυτής που θα έδειχνε τα δισεκατομμύρια που θα χάσει το Κράτος από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις. Τέλος, το timing που κατατίθεται το Νομοσχέδιο: ακριβώς μετά τις μεγάλες "συνάξεις" της Πλατείας και την εβδομάδα που αρχίζει η μεγάλη καλοκαιρινή έξοδος (διακοπές...). Λες και τα "κορόϊδια" δεν θα επανέλθουν τον Σεπτέμβρη...  Με την οργή κορυφωμένη και ίσως με το δαυλό στο χέρι. Ίσως...Ποιός ξέρει;;;

----
Post Scriptum: Η ανάρτηση αυτή έρχεται να υποστηρίξει τη διαμαρτυρία που εκφράσαμε ήδη και στο GoPetion (πιέστε εδώ).

POST SCRIPTUM (2). (24 Ιουλίου 2011) Αποτελεί κυνισμό η σημερινή δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας "ήρθε η ώρα να πληρώσουν όσοι κρύβουν τα εισοδήματά τους" (εδώ). Αν πραγματικά πίστευε σ' αυτό θα μπορούσε να μήν υπογράψει τον Νόμο για την Νέα Περαίωση που επιβρεβεύει τα "λαμόγια", να τον αναπέμψει, για να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Αλλά δυστυχώς επιμένει, με άλλα λόγια, να μας λέει: "συνεχίστε να είστε καρόϊδα".
                 (3). (28 Ιουλ) Η διαχρονικότητα των "λαμόγιων"  στο Κράτος της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας τονίζεται ήδη από την περίφημη Έκθεση του Κυριάκου Βαρβαρέσου το 1952 (σχετικά εδώ)
                                  (4). (22 Σεπτ.) Μιά επικαιροποιημένη θέση γιά τα "Λαμόγια" της Ελλάδας από το περιοδικό Stern (εδώ).+++

ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ "

Ο Θάνατος της Μεταπολιτευτικής "Δημοκρατίας" μας συντελέστηκε την 6η Μαϊου, με την ομολογία της οικονομικής χρεοκοπίας της και την καθυπόταξη της Χώρας στο Μνημόνιο των πιστωτών της. Σήμερα , 24η Ιουλίου ,- άλλοτε μια γκλαμουράτη επέτειος της αποκατάστασής της- στο Προεδρικό Μέγαρο τελέστηκε και η επιμνημόσυνη τελετουργία. Η ομιλία του κου Παπούλια συνδύαζε ένα αλάνθαστο ένστικτο και μια νεστόρεια σοφεία. Ασφαλώς επρόκειτο για ένα ένστικτο και μια σοφία Επιμηθέως, αλλά ας το αντιπαρέλθουμε. Απέδωσε νέτα-σκέτα την παρακμή της Χώρας στην πολιτική τάξη "που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις" .
Ας παρατηρήσουμε οτι από την επιμνημόσυνη σύναξη απουσίαζαν οι εν ζωή αρχιτέκτονες της παρακμής και της χρεοκοπίας, δηλ. οι τέως Πρωθυπουργοί κκ Κ. Μητσοτάκης, Κ. Σημίτης και Κ. Καραμανλής. Κι αν μεν ο πρώτος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως υπερήλικας, οι υπόλοιποι δύο ΔΕΝ απουσίαζαν από "τύψεις αντικειμενικής ενοχής". Τέτοιες τύψεις συνήθως οδηγούν τους αυθεντικά δημόσιους άνδρες στην αυτοχειρία. Αλλά στον Σημίτη και τον Καραμανλή-τον-ελάσσονα λείπει και σήμερα, όπως και παλαιότερα, το ανδρικό σθένος. Ιδιαίτερα αυτοί οι δύο νεκροθάφτες της Ελλάδας παραμένουν αυτό που ήταν πάντα - θρασύδειλοι καιροσκόποι. Και η σημερινή τους απουσία απο την επιμνημόσυνη σύναξη εξηγείται μόνον ως καιροσκοπισμός. Προαισθανόμενοι τις ηχηρές καταγγελτικές διαπιστώσεις εκ μέρους του Προέδρου, απουσίασαν για να μην ταυτιστούν με αυτές τις διαπιστώσεις, δηλαδή επέλεξαν την γνωστή σ' αυτούς τακτική, το στρίβειν στα μουλωχτά.
Η υπόλοιπη πολιτική τάξη ήταν εκεί, στο Προεδρικό Μέγαρο. Όλος αυτός ο εσμός του πολιτικού μηδενισμού, της κυνικής διαπλοκής και της απύθμενης διαφθοράς ήταν παρών. Οι πολιτικοί που με διαφορετικό αλλά υπαρκτό βαθμό ευθύνης συνήργησαν στην παρακμή, ήταν εκεί. Προς τί άραγε??? Για να μας υπενθυμίσουν οτι το μέλλον αυτής της Χώρας είναι μοιραία προσδιορισμένο να καθορισθεί από αυτούς? Ή οτι οι διεφθαρμένοι θα μεταμορφωθούν, εν μια νυκτί, σε άμμωμες παρθένες?
Φυσικά από την επιμνημόσυνη σύναξη απουσίαζαν οι οικονομικοί πρωτεργάτες της Παρακμής. Όλη αυτή η αγέλη της παρασιτικής οικονομικής τάξης που, δια της πολιτικής διαπλοκής, άρμεξαν για μια ολόκληρη 30-ετία το Κράτος και το Λαό, ήταν απούσα. Όχι απο ευθιξία αλλά γιατί σε εξωτικές παραλίες συνομωτεί για το πώς θα εκβιάσει φορολογικές ασυλίες και απαλλαγές ή την ανέξοδη συμμετοχή της στις αποκρατικοποιήσεις. Νέοι καιροί, καινούργια πίτα ... Γι' αυτούς η κρίση είναι μια καινούργια ευκαιρία άκοπου και σίγουρου πλουτισμού και όχι μια ευκαιρία συμμετοχής στις οδύνες της Χώρας και στην προσπάθεια να ορθοποδήσει. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η αφελής ευαισθησία των Μαζών έχει στοχοποιήσει αποκλειστικά τους Πολιτικούς...
Απουσίαζε βέβαια και ο Λαός - αδιακαιολόγητα!!! Γιατί σήμερα ο Λαός θα έπρεπε να είναι παρών, έξω απο το Προεδρικό Μέγαρο, διαδηλώνοντας ήρεμα και προπάντων σιωπηλά. Έπρεπε, μέσα απο μια σοβαρή και επίβουλη σιωπή και έμβλημα τον βρόγχο, να υπενθυμίσει στους Πολιτικούς οτι δεν είναι μια άβουλη και ασπόνδυλη Μάζα, οτι τελικά έχει αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του. Όμως προς το παρόν αυτός ο Λαός , ένας τέτοιος Λαός, δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Άς ελπίσουμε οτι οι οδύνες τις κρίσης, που φυσικά θα οξυνθούν και θα παραταθούν μέσα στο χρόνο, θα σφυρηλατήσουν έναν τέτοιο Λαό - έναν Λαό που θα σέβεται τον εαυτό του. Είναι μια δικαιολογημένη ελπίδα - αφού η προϋπόθεση ενός τέτοιου Λαού, δηλαδή οι Πολίτες που σέβονται τον εαυτό τους, υπάρχουν και αυξάνονται καθημερινά.
###