Ου γαρ έρχονται μόνοι

Ας κάνουμε ένα κουίζ: δείτε έναν μη Γερμανό τουρίστα και ρωτήστε τον ποιος είναι ο πρώτος συνειρμός του όταν ακούει το όνομα της πατρίδας της Μέρκελ....

Ο Μπετόβεν; Η Μπάγερν Μονάχου; Τα λουκάνικα; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Ο σταθμός του Μονάχου, που με πέταξε άχου η μαύρη μοίρα μου μάνα κακομοίρα μου; Θα θυμηθεί ο τουρίστας τα αυτοκίνητα, τα στρούντελ, τα ξυνολάχανα και τον Μέλανα Δρυμό; Μπορεί να τα σκεφτεί όλα τούτα ο περαστικός, μη Γερμανός τουρίστας, αλλά μάλλον θα έρθουν ως δεύτερες σκέψεις. Η πρώτη σκέψη που περνάει (ακάλεστη) από τα μυαλά των κατοίκων όλης της Γης είναι άλλη. Είτε είσαι από την Αλάσκα, είτε από τη Γη του Πυρός, είτε από την Ινδονησία είτε από τα Ουράλια, όταν ακούσεις «Γερμανός» θα σκεφτείς...

Η Ιδεολογία σκοτώνει την Παράδοση

Ο Χάινριχ Χίμμλερ επιθεωρεί στρατόπεδο αιχμαλώτων. 

«Ο αρχηγός των Ες Ες χάρισε στον Χίτλερ δύο βιβλία εμποτισμένα με ιδεολογία, το ‘Φωνές των προγόνων μας’ το 1934 και το ‘Θάνατος και αθανασία στην κοσμοθεωρία Ινδογερμανικών διανοητών’ το 1938. Στο δεύτερο αυτό βιβλίο, που του το έκανε δώρο τα Χριστούγεννα, ο Χίμμλερ χρησιμοποιεί την παγανιστική σύνθετη λέξη Julfest – το αντίστοιχο της αγγλικής λέξης Yuletide – για να αποφύγει να συνδέσει τον χριστιανισμό με την εορταστική περίοδο».
Timothy W. Ryback, «Η Βιβλιοθήκη του Χίτλερ – Τα βιβλία που επηρέασαν τη ζωή του», εκδόσεις Πατάκη, σελ. 192-193

Λένιν, Στάλιν, Χίτλερ, Μάο, Πολ Ποτ, Μπενίτο Μουσολίνι, Ροβεσπιέρος. Δολοφόνοι εξαιρετικά μεγάλης κλίμακας. Γενοκτόνοι. Καταληψίες κρατών, ηπείρων ολόκληρων. Ειδήμονες στην άσκηση βίας και στην απειλή χρήσης της. Η σκοτεινή δύναμη που τους έσπρωξε μέχρι το σημείο της «απολύτου εξουσίας», έστειλε δισεκατομμύρια ψυχές στον Άδη και κατέστησε γενεές επί γενεών δεσμώτες στον τόπο τους ήταν η ιδεολογία, η θρησκεία χωρίς Θεό. Σύμφωνα με

Να μάθετε γκεγμανικά, γουγούνια!

Στη μεγάλη φωτογραφία βλέπετε τον Μάρτιν Σουλτς (αχά, καλό ε;) και στη μικρή τον Μάρκο Σεφερλή ως δόκτορα Ζιβάγγο.

Έναν έναν τους βγάζουν τους λαγούς από την καπελαδούρα τους οι Φριτς. Τώρα τους έπιασε πόνος με την γλώσσα (όχι τη μοσχαρίσια).

«Στην ΕΕ έχουμε τέσσερις γλώσσες εργασίας: ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Η εμπειρία μου, ωστόσο, ως επικεφαλής του ευρωκοινοβουλίου μου δείχνει ότι το 80% όλων των εγγράφων πρέπει να υποβάλλονται στα αγγλικά, το 15% στα γαλλικά και ίσως το 5% στα γερμανικά. [...] Δεν υπάρχει κανένα αλαζονικό ή εθνικιστικό στοιχείο στο να λες ότι θες να ενισχύσεις τη γερμανική γλώσσα στην Ευρώπη». Τάδε έφη Μάρτιν Σουλτς, o πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε συνέντευξή του στη Suddeutsche Zeitung (εφημερίδα είναι αυτό, όχι μάρκα ελαστικών) και μας έταξε ότι αν γίνει η αφεντομουτσουνάρα του πρόεδρος της Κομισιόν θα λέμε «γκούτεν ταγκ» και «γκούτεν άμπεντ» και «ιχλίμπεντιχ» με δόξα και τιμή και όχι ανεπισήμως. Επίσημη γλώσσα της Ε.Ε. τα γκεγμάνικος καρντάση μου! Και να φανταστείς ότι...

Mit besten Grüßen von Griechenland

Χαιρετίσματα από το Γκρίχενλαντ. Εννοείται ότι το blog προτείνει σκληρό μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα. Έτσι για την πλάκα μας. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.