Τό αἷμα τῶν ἐχθρῶν μας*

Τα ἔθνη δέν ὑποχωροῦν. Εἴτε ἔχουν δίκιο εἴτε ἄδικο, δέν κάνουν πίσω. Τό βασίλειο τῶν Ζουλού πολέμησε τήν Βρετανική αὐτοκρατορία. Οἱ ράτσες δέν παραδίδουν ὄπλα. Οἱ Ἀφγανοί πολέμησαν καί τούς Σοβιετικούς καί τούς Ἀμερικανούς. Οἱ λαοί δέν εἶναι ριψάσπιδες. Οἱ Ἕλληνες ἔσυραν στό ἐθνικιστικό ἅρμα τῆς 4ης Αὐγούστου τό ξεφτιλισμένο κουφάρι τοῦ ἰταλικοῦ στρατοῦ.
Ἡ Ἱστορία ἔχει χῶρο γιά τούς κλαψιάρηδες. Στις σελίδες τῆς καταισχύνης, στίς παραγράφους κοντά στόν Ἐφιάλτη, στά κεφάλαια πού περιγράφουν τίς ζωές τῶν δούλων, στίς ἑνότητες τῶν ἀσημάντων.

Ὁ πλανήτης μας δέν εἶναι μία ἰδανική ὀνειροΰφαντη οὐτοπία. Εἶναι μία ἀρένα ὅπου ἐπικρατοῦν οἱ ἰσχυροί καί οἱ ἀνίσχυροι ματώνουν γιά νά ἀποκτήσουν δύναμη. Ἡ καθημερινότητά μας τό μαρτυρᾶ αὐτό. Ἡ Ἱστορία τό φωνάζει. Ἡ συνείδηση συμφωνεῖ. Ὅσοι μιλοῦν γιά τά «δίκια» τοῦ ἀντιπάλου καί παρουσιάζουν τήν ὀπτική τοῦ ἐχθροῦ –ὄχι γιά νά τόν καταλάβουμε καί νά τόν συντρίψουμε, ἀλλά γιά νά συνθηκολογήσουμε- εἶναι oἱ ἐμπροσθοφύλακές του. Εἶναι ἀνιχνευτές προθέσεων τοῦ δικοῦ μας στρατοπέδου. Εἶναι ἡ πνευματική, ἰδεολογική καί προπαγανδιστική ἀεροπορία ποῦ «μαλακώνει» τίς

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΠΟΥΡΔΑΣ

Τί λένε συνήθως ὅσοι προδίδουν πατρίδα καί λαό: «Αὐτά ἀνήκουν στήν Ἱστορία. Ἐμεῖς κοιτᾶμε μπροστά, στό μέλλον»

Μέ τήν προδοσία στή Μακεδονία μας ἔχουμε δεῖ ὅλα τά πιθανά καί ἀπίθανα κόλπα τῆς προπαγάνδας νά χρησιμοποιοῦνται ἀπό τούς βιαστικούς χονδρεμπόρους ἐθνικῶν δικαίων. Ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι ἡ κατηγορία γιά «αρχαιοπληξία» καί «προγονοπληξία» ἐκείνων πού ὑπερασπίζονται ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει ἡ χώρα: τήν Ἱστορία καί τόν πολιτισμό της. Αὐτοί πού θέλουν νά διαφυλάξουν τίς ἑλληνικές χιλιετίες τῆς Μακεδονίας εἶναι «κολλημένοι» καί «ἐθνικιστές». Οἱ ἑλληνόφωνοι νενέκοι καί οἱ Σκοπιανοί ἀρλεκίνοι, ποῦ διαδίδουν ὡς ἀληθινό τό παραμύθι τοῦ σλαβικοῦ «μακεδονισμοῦ», εἶναι οἱ «σοβαροί» καί οἱ «ρεαλιστές».

Ἡ δική μας πολυχιλιετής Ἱστορία εἶναι ἀνάξια λόγου γιατί εἶναι παρελθόν, ἀλλά πρέπει νά σεβαστοῦμε τίς δεκαετίες τοῦ σκοπιανοῦ καραγκιοζιλικιοῦ «γιά νά μήν τούς προσβάλουμε». Σίγουρα, ἀξίζει σεβασμό ἀπό τούς ἀριστερούς καί τούς θλιβερούς οὐραγούς τούς κάθε Σκοπιανός κομπάρσος πού ντύνεται Μεγαλέξανδρος καί σκυλοβρίζει τήν Ἑλλάδα. Οἱ προγονοί μας, πού μάτωσαν γιά τή Μακεδονία, θεωροῦνται

Ο ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ

Ὁ Ζάεφ ρώτησε τούς πολίτες του μέ δημοψήφισμα. Ὁ Τσίπρας μᾶς θεωρεῖ κατώτερους ἀπό τούς Σκοπιανούς καί δέν ρώτησε κανέναν.

Οἱ βασιλικοί οἶκοι ἔλεγαν ὅτι ἐξουσίαζαν ἐλέω Θεοῦ. Ὁ Τσίπρας, πού εἶναι δηλωμένος ἄθεος, κυβερνᾶ ἐλέω... τίνος; Κανενός! Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Παλαιότερα, παρά τόν ἐκπεφρασμένο ἀθεϊσμό καί τόν διεθνισμό του, εἶχε πίσω του τήν πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων, πού εἴτε τοῦ ἔδωσε στήριξη εἴτε ἀνοχή (θά... καταργοῦσε τόν ΕΝΦΙΑ, βλέπετε). Τώρα ἔχει τή συντριπτική πλειονότητα τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος ἀπέναντί του. Γι' αὐτό θέλει πάση θυσία νά ἀποφύγει «περιπέτειες» ὅπως τά δημοψηφίσματα καί οἱ ἐκλογές. Ἐντολέας του εἶναι τό μηδέν.

Ὁ ἐντολοδόχος τοῦ μηδενός θέλει νά ὁλοκληρώσει τή δουλειά τοῦ ἀφεντικοῦ καί νά κάνει φορμάτ στόν σκληρό δίσκο τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας, τοῦ πολιτισμοῦ, τοῦ κράτους, ἀλλά καί τοῦ λαοῦ τοῦ ἰδίου. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ

151 ΑΤΟΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Ἡ ἐξουσία τρέμει τούς πολλούς. Ὁ τρόμος της παράγει περισσότερο ἄδικο ἀπ' ὅσο ἤδη ἔχει πράξει σέ βάρος τῆς πλειονότητας.

Eπειδή ἔξω ἀπό τόν χορό πολλά τραγούδια λένε, θά γράψω σέ πρῶτο πρόσωπο τί εἶδα καί τί ἄκουσα ὁ ἴδιος στόν ἄθλιο χορό πού ἄνοιξε τό κράτος ἐναντίον τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας τοῦ λαοῦ πού ὑπερασπίζεται τό ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, τά ἱστορικά κεκτημένα του, πού προέκυψαν ἔπειτα ἀπό πολυαίμακτους ἀγῶνες, ἀλλά καί τήν ἀξιοπρέπειά του.
1. Το συλλαλητήριο ἦταν, σέ πλῆθος, ὑπερδιπλάσιο σέ σχέση μέ τό περσινό. Ὁ παλμός δέ τοῦ κόσμου ἀλλά καί ὁ ἀχός τῆς ὀργῆς του ἦταν πολύ πιό ἔντονο καί ὀξεῖς συγκριτικά μέ ὁποιαδήποτε ἄλλη μαζική κινητοποίηση ἔχει γίνει στήν ἑλληνική πρωτεύουσα.
2. Ὁ βασιλεύς Ἀλέξανδρος Φιλίππου ὁ Μακεδών παραμένει ἀδιαμφισβήτητα πρῶτος στίς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων. Εἶναι ἀκόμα πρότυπο, ζεῖ στίς καρδιές τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, ἡ θύμησή του ὁρίζει τί σημαίνει ἄριστο, ἄφθαστο, αὐθεντικά ἑλληνικό καί ταυτόχρονα παγκόσμιο. Σχεδόν σέ κάθε βῆμα, σέ κάθε πηγαδάκι κάτι ἄκουγες γιά τόν Ἀλέξανδρο ἀλλά καί τό πόσο λείπει μία

Ὁ Τσίπρας μᾶς ξηλώνει τά ἱστορικά παράσημα!

Τό ἑλληνικό ἔθνος καί ὁ ἑλληνικός λαός, βιώνουν κάτι πρωτοφανές: ὑποχρεοῦνται νά ὑποστοῦν ἀμαχητί μία κολοσσιαία ἥττα σέ πνευματικό καί ταυτοτικό ἐπίπεδο. Ἡ ἀτιμία πού ἑτοιμάζεται νά κάνει ἡ κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς δέν ἔχει ἱστορικό προηγούμενο, ἀλλά σίγουρα θά ἔχει συνέχεια. Ὅλοι στό συλλαλητήριο!

Ἡ Ἑλλάδα, ἐπιβίωσε ἀγωνιζόμενη σκληρά στήν πολυχιλιετή ἱστορία της. Αυτοπροαιρέτως ἤ ἀναγκαζόμενη ἔχει δώσει ἀναρίθμητες μάχες. Ἔχει νικήσει καί ἔχει χάσει σέ πολέμους, σέ συρράξεις μικροῦ καί μεγάλου μεγέθους καί ἔχει ἀνταποκριθεῖ ἐπιτυχῶς καί ἀνεπιτυχῶς σέ προκλήσεις δυναμικοῦ χαρακτήρα ποῦ ἔχει θέσει ἐνώπιον της ἡ ἱστορία. Αὐτή τή φορά ὅμως, στήν περίπτωση τῆς ὀνομασίας τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, τό ἑλληνικό ἔθνος καί ὁ ἑλληνικός λαός, βιώνουν κάτι πρωτοφανές: ὑποχρεοῦνται νά ὑποστοῦν ἀμαχητί μία κολοσσιαία ἥττα σέ πνευματικό καί ταυτοτικό ἐπίπεδο. Αὐτή ἡ ἥττα εἶναι ἡ ὀδυνηρότερη ὅλων τῶν ἐποχῶν ἐπειδή δέν ὑπῆρξε ἡ εὐκαιρία νά δοθεῖ μία μάχη. Καταγράφεται δίχως νά ἔχει κηρυχθεῖ πόλεμος.

Οὔτε μία τουφέκια δέν ἤχησε στόν ἀέρα καί οἱ Ἕλληνες γιά πρώτη φορά χάνουν τό πολυτιμότερο

Ἐξοχικότατη κυρία Μέρκελ

Ἀνοιχτή ἐπιστολή στήν καγκελάριο τῆς Γερμανίας, πού ἔρχεται ἐδῶ γιά νά δεῖ ἄν ἐκτελεῖται καλά ἡ βασική «παραγγελιά» της.

Ὁ τίτλος τοῦ παρόντος εἶναι ἐμπνευσμένος (καί ἐλαφρά παραφρασμένος) ἀπό τήν -ἱστορικῆς πλέον ἀξίας- ἀνοιχτή ἐπιστολή πού ἔστειλε ὁ Θάνος Τζήμερος στήν Ἄνγκελα Μέρκελ τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2011, στήν ὁποία, μεταξύ ἄλλων, ἀνέφερε ὅτι «ἄν ἤμουν στή θέση σας, θά ἔλεγα “νά πάει στό διάολο αὐτή ἡ ἀπαίσια χώρα”. Ἐμεῖς, οἱ σκεπτόμενοι καί ἀξιοπρεπεῖς Ἕλληνες, σᾶς εἴμαστε εὐγνώμονες που δέν ἔχετε πάρει (ἀκόμα) αὐτή τή θέση καί ἐξακολουθεῖτε νά μᾶς στηρίζετε».

Σήμερα, τό «ἐξοχότατη» ἔχει μεταλλαχθεῖ σέ «ἐξοχικότατη», διότι ὁ πρῶτος συνειρμός πού ἔρχεται μέ τό ἄκουσμα τῆς λέξεως «Μέρκελ» εἶναι μία μερίδα ἐξοχικό, ὄχι ἐξοχότητες καί ἄλλες φιοριτοῦρες. Εἶναι καιρός, ἄλλωστε, νά μποῦμε στό «ψητό».

Ἐξοχικότατη κυρία Μέρκελ, ἀκόμα καί οἱ ἀλλήθωροι κάστορες μέ νοητική ὑστέρηση ἔχουν καταλάβει ὅτι ἤρθατε ἐδῶ γιά νά ἐπιθεωρήσετε τά γκαρσόνια σας καί νά μεριμνήσετε ὥστε νά

Μίκης Θεοδωράκης: Ἕνας Ἕλληνας κλασικός

Στην Ἑλλάδα γίνεται κι αὐτό τό παράξενο: Νάνοι προσπαθοῦν νά πετύχουν μέ πέτρες μία ἄφταστη βουνοκορφή τῆς μουσικῆς.

Τά ἀγάλματα ἦταν χρωματισμένα. Αὐτά πού κοιτάζουμε καί θαυμάζουμε στήν ἁγνή λευκότητά τους εἶχαν χρῶμα, ἔντονο, σαφῶς διακριτό. Στό βιβλίο τοῦ Δημήτρη Πλάντζου «Ἑλληνική Τέχνη καί Ἀρχαιολογία 1200-30 π.Χ.» (σ.σ.: 118-119) διαβάζουμε: «Ἕνα ἰδιαίτερο τυπολογικό στοιχεῖο τῆς κόρης, αὐτονόητο γιά τήν ἀρχαϊκή καί τήν κλασική πλαστική, εἶναι καί ἡ χρήση τοῦ χρώματος. Ἄν καί ἀπαντᾶ καί στούς κούρους -ὅπως καί σέ κάθε ἄλλο τύπο τῆς ἀρχαϊκῆς πλαστικῆς- τό χρῶμα ἦταν ἰδιαίτερα ἐμφανές στά ἀγάλματα τῶν ἀρχαϊκῶν κορῶν.[...] Μέ χρῶμα ἀποδιδόταν ἡ κόμη ἀλλά καί ἡ σάρκα τῶν μορφῶν.[...] Λόγω τῆς κακῆς διατήρησης τοῦ χρώματος πάνω στήν ἐπιφάνεια τῶν γλυπτῶν, συχνά οἱ σημερινοί θεατές τούς -ἀκόμη καί οἱ ἴδιοι οἱ ἀρχαιολόγοι- ξεχνοῦν πόσο βασικό συστατικό στοιχεῖο τῆς αἰσθητικῆς τῶν ἀρχαίων ἀγαλμάτων ἦταν ὁ χρωματικός τους διάκοσμος». Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἔφυγε τό χρῶμα καί ἔμεινε ἡ ψυχή τοῦ ἔργου, ἡ μορφή, τό

Ὅλη ἡ Ἑλλάς πλήν Ἀριστερᾶς

Τά συλλαλητήρια γιά τήν Μακεδονία μaς ἦταν δύο τεράστιας κλίμακας πολιτικά πειράματα. Ἀπό αὐτά προέκυψαν σημαντικά ἀποτελέσματα.

Τό βασικότερο συμπέρασμα ἀπό τίς λαοσυνάξεις γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ἱστορικῆς, πολιτισμικῆς καί ἐθνικῆς ἀκεραιότητας τῆς Μακεδονίας μας εἶναι τό ἀκόλουθο: ἡ Ἀριστερά δέν ἀντιμετωπίζει μέ ἀδιαφορία τό ἐθνικό ζήτημα ἀλλά ἐχθρικά. Ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, τά παρακλάδια τοῦ ἀενάως διασυρόμενου ΠΑΣΟΚ καί τό ΚΚΕ μέχρι τίς ἀκρότατες ἀπολήξεις τῆς ἐξωκοινοβουλευτικῆς Ἀριστερᾶς, ὅλα τά κόμματα καί οἱ ὀργανώσεις καταδίκασαν τά συλλαλητήρια, τά κίνητρα καί τήν σκοπιμότητα τῆς διεξαγωγῆς τούς. Ἄλλα κομψά κι ἄλλα μέ πιό μπρούτο κι ἀπότομο τρόπο ἐκτόξευσαν μύδρους ἐναντίον καί τῶν διαδηλωτῶν: «ἀκροδεξιοί, χουντικοί, φασίστες, ἐθνικιστές, ἀναχρονιστές, σωβινιστές, γραφικοί, ἀστεῖοι μεγαλέξανδροι κ.ἄ». Οἱ χαρακτηρισμοί καί τό σκεπτικό τούς ἐξέπεμπαν μία

Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας

Τούς φαινόμαστε λίγοι ἐπειδή στ' ἀλήθεια δέν μᾶς ὑπολογίζουν. Δέν ὑπάρχουμε γιά ἐκείνους. Μόνο τά χρήματα ὑπάρχουν γιά τέτοιους ἐξουσιαστές, τό βόλεμα, τό ξεπούλημα, ἡ εὐαρέσκεια τῶν ξένων. Κι ὅμως, θά μᾶς ὑπολογίσουν. Εἴμαστε πολλοί. Πάρα πολλοί και...

Μίκης Θεοδωράκης

Ὅ,τι κι ἄν λέμε, ὅ,τι κι ἄν ἔχει δηλώσει, ὁ Μίκης Θεοδωράκης εἶναι ὁ σημαντικότερος ἐν ζωή Ἕλλην καλλιτέχνης. Το ἔργο του εἶναι γνωστό ἀπό τήν Ἀλάσκα μέχρι τήν Πολυνησία κι ἔχει διαφημίσει τήν πατρίδα μας ὅσο τήν ἔχουν δυσφημήσει οἱ προδότες τούς ὁποίους σύντομα τό ἔθνος θά στήσει στόν τοῖχο. Ζήτω του καί μπράβο του καί σέβας. Ἡ ἠθική στήριξη του στό συλλαλητήριο, πού γίνεται γιά ἱερό σκοπό, εἶναι τό

Οἱ «διανοητές» καί τό Μακεδονικό

Ἡ εὐαισθητοποίηση τῶν θεσμικῶν ὀργάνων τοῦ λεγόμενου «πνευματικοῦ» κόσμου γιά τά ἐθνικά ζητήματα ἀνάγεται στή σφαίρα τῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας.

Kι ἐκεῖ πού ἀρχίζεις νά βαδίζεις στήν Πανεπιστημίου γιά νά πᾶς μέχρι τά Μικέλ τοῦ Συντάγματος, μή τυχόν καί σοῦ φέξει νά καμαρώσεις τόν Καρανίκα νά πίνει τόν καφέ του, ἀκριβῶς ἔξω ἀπό τό θέατρο Ρέξ βλέπεις συγκεντρωμένους ἠθοποιούς νά διανέμουν φυλλάδια στούς διαβάτες, καλώντας τους σέ μία παράσταση μέ θέμα τόν Παῦλο Μελά καί τόν Μακεδονικό Ἀγώνα.

Ὁ Σύλλογος Ἑλλήνων Ἠθοποιῶν, μέ μία πρωτοβουλία τῆς στιγμῆς, δημιούργησε ἕνα θεατρικό δρώμενο μέ θέμα ἐθνικό καί στόχο νά εὐαισθητοποιήσει τό κοινό γιά κάτι πού τούς ἀφορᾶ ὅλους.

Λίγα βήματα ἀργότερα πέφτεις πάνω σέ διαδήλωση πανεπιστημιακῶν πού κρατοῦν σημαῖες καί πανό καί διαδηλώνουν ὑπέρ τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας.

Τήν ἴδια στιγμή οἱ βοηθοί τῶν πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν, φοιτητές, διανέμουν στούς περαστικούς

Τι θα έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος;

Ο πολιτικός ηγήτωρ με τον αδικοχαμένο ταύρο πίσω του

Ο Στέφανος Μάνος έχει ιστορικές απορίες και τις μοιράζεται με τον κόσμο για να λύσει το Μακεδονικό


O Στέφανος Μάνος θα μείνει στην ιστορία κυρίως για τα τηλεοπτικά πλάνα στα οποία έπλαθε κουλουράκια. Το θέαμα ήταν αντάξιο του συστήματος που υπηρετούσε και των ιδεών, τις οποίες υλοποιούσε με τα πλάτσα πλούτσα που ακούγονταν όταν τα χέρια του τσαλαβουτούσαν στις ζύμες. Επίσης, 29 κατασκευαστές εντυπώσεων υποθέτουν ότι θα καταγραφούν και οι απίστευτες επιδόσεις του Στέφανου Μάνου στο άθλημα της πολιτικής αποτυχίας. Εκανε κόμμα με σήμα τον ταύρο, ψόφησε ο ταύρος και πήγε καλλιά του χωρίς τη βοήθεια ταυρομάχου. Και ως υπουργός ήτο διά τα φεστιβάλ (για να μην πούμε πανηγύρια και φτηνύνουμε το γκλάμουρ της παρουσίας του κ. Μάνου εδώ).

Ετι δε εκτιμάται ότι ο κ. Μάνος θα περάσει στα ιστορικά αλμανάκ και για

Προδοτόφ καί δοσιλογέφσκι

Ποιός θά τό περίμενε ὅτι ὁ πολιτικός βίος θά γινόταν κωμικότερος ἀπό τά σκέτς τοῦ Γιώργου Μητσικώστα;

Μία ἀπό τίς ξεκαρδιστικότερες ἐπινοήσεις τοῦ Μητσικώστα ἦταν ἡ μίμηση τῆς Αλέκας Παπαρήγα, ὅπου ἐκείνη, γιά λόγους ἰδεολογικῆς συνέπειας, ἐκσλάβιζε τά ἑλληνικά πού ἔλεγε, βάζοντας καταλήξεις σέ -ὄφ, -οβα, -έφκι καί -ιτς. Παραδείγματος χάριν, ὅταν ὁ Μητσικώστας-Παπαρήγα σήκωνε τό ἀκουστικό τοῦ τηλεφώνου δέν ἔλεγε «ἐμπρός», ἀλλά «ἐμπρόσοφ».

Ὁ Μητσικώστας, λοιπόν, πρέπει νά ἐνέπνευσε τούς εἰδήμονες τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τή φαεινή ἰδέα στόν ὑπουργό Κοτζιά νά πεῖ τό ἀμίμητο: «Στήν σύνθετη ὀνομασία θά ζητήσουμε γεωγραφικό προσδιορισμό ἀμετάφραστο». Δηλαδή, δέν θά εἶναι «Ματσεντόνια» στήν ἀγγλική, ἀλλά «Ματσεντόνια» στά κυριλλικά. Δέν θά εἶναι «Γιάννης», ἀλλά «Γιαννάκιτς».

Ἡ κοροϊδία μέ τήν ὑπόθεση τοῦ ὀνόματος ἔχει

Οἱ ἐθνικές φορεσιές τῶν Ἑλλήνων

Ἡ πρόσφατη ἐμπειρία ἀπέδειξε: Τίποτα πιό καλαίσθητο καί κομψό ἀπό τήν παράδοση. Τίποτα πιό ἀξιοθρήνητο ἀπό τήν ἄρνησή της.

Στή φωτογραφία βλέπουμε νέες γυναῖκες μέ παραδοσιακές ἑλληνικές φορεσιές πού δήλωσαν μέ τήν παρουσία τους στό συλλαλητήριο τῆς Θεσσαλονίκης ποιοί εἶναι τά αφεντικά στή χώρα καί ποιοί δέν πρέπει νά διανοηθοῦν νά χαρίσουν ἐθνική κληρονομιά σέ πληθυσμιακές κουρελοῦδες ἱστορικῶν πορτοφολάδων καί ὑπαλλήλων τοῦ Σόρος. Τό συλλαλητήριο ἦταν εἰρηνικό, ἀλλά οἱ προθέσεις ὅσων ἔλαβαν μέρος ἦταν πολεμικές. Γι’ αὐτό καί οἱ φορεσιές πού παραπέμπουν στίς ἐποχές ποῦ ἀπονέμαμε δίκαιο μέ τό σπαθί μας. Το μήνυμα ἐλήφθη ἀπό τούς παραλῆπτες. Γι’ αὐτό

Η Μακεδονία θα μας σώση

«Σε σας στρέφομαι, παιδιά του Ελληνισμού, αγαπημένα Ελληνόπουλα, και σας εξορκίζω -αν έχετε να ξοδέψετε ενέργεια ας είνε και μέτρια, αν έχετε να κάψετε τίποτε περισσότερο από σπίθες απλές ενθουσιασμό- μη λησμονήτε ποτέ το θάνατο του Παλληκαριού, αλλά προ πάντων μη λησμονήτε τη ζωή του, τον ενθουσιασμό του δηλαδή και τη δύναμη και την τόλμη, μη λησμονήτε και την ιδέα που για κείνη δούλεψε και υπόφερε, ούτε την πανώρια χώρα όπου εσκοτώθη, γιατί και η ιδέα εξείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ηρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώση».

Ιωνος Δραγούμη «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα: 1992 σελ. 8-9

Ο Ιων Δραγούμης (1878-1920), ο επαναστάτης πολιτικός στοχαστής, ο εθνικός καθοδηγητής που έπεσε από τα φονικά πυρά βενιζελικών παρακρατικών, γνώριζε πού έπρεπε να απευθυνθεί για το ελληνικό μέλλον. Στους νέους. Ηξερε τι έπρεπε να ζητήσει από εκείνους: ενέργεια! Αυτό χρειάζεται η πατρίδα για να πάρει μπρος. Αυτό απαιτούν οι τροχοί της Ιστορίας για να γυρίσουν. Ενέργεια, φωτιά, πάθος, ιερή μανία για αγώνα. Η Ελλάδα θέλει αυτές τις

Προλάβετε! Ὁ Σκοπιανός τρελάθηκε!

Χαμοσκοτωμός! Ἐκκωφαντικές προσφορές,πρωτοφανείς ἐκπτώσεις, ἀπίθανα δῶρα ἀπό τόν αυτοχρισθέντα ὡς νέο ἐκπρόσωπο τῆς ἔνδοξης μακεδονικῆς Ἱστορίας!

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἐνδείκνυται τό ἑξῆς: Ἐμεῖς οἱ Eλληνες θά πρέπει νά καταληφθοῦμε ἀπό τρελό, ἀνυπόκριτο ἐνθουσιασμό. Νά διονυσιαστοῦμε μέχρι νά σηκωθοῦν τά ἀμπέλια ἀπό τούς ἀγρούς, νά βγάλουν φτερά καί νά πετάξουν, κι ὕστερα νά γιορτάσουν ἀπό μόνα τούς τά «κατ’ ἀγρούς Διονύσια».Yστερα, ἄς πετάξουμε στόν ἀέρα τά σομπρέρο μας, ἄς χορέψουμε τήν «Κολεγιάλα» στήν πλατεία Συντάγματος καί ἄς ὑποδεχθοῦμε μέ τιμές ἥρωα, μουντιαλικού πρωταθλητή καί ὀλυμπιονίκη τόν ἡμίθεο Ἀλέξη Τσίπρα, πού, ἀφοῦ ἔβγαλε κρυοπαγήματα περπατώντας δύο ὁλόκληρα χιλιόμετρα στό ἀφιλόξενο, χιονισμένο Νταβός τῆς Ἑλβετίας, πῆρε τό

Μόνο γιά την πατρίδα τέτοιον έρωτα

Τα σημερινά, με την ένταση, την έξαψη, το πάθος, τον αναβρασμό και την ανάσα που άπλωνε μέσα στα σωθικά κι εκτονωνόταν σαν έκρηξη, τι να διδάξουν άλλο;
Μόνο τα μεγάλα, τα εθνικά, τα θέματα που βγαίνουν μέσα από τα χώματα της γης μας, της ποτισμένης μ’ αίματα και κόκαλα κι ιδρώτες χιλιετιών, συγκινούν τόσο πολύ και ενώνουν. Εναρμονίζουν καρδιές, συντονίζουν κορμιά, ευθυγραμμίζουν συνειδήσεις και σηκώνουν ψυχές μέχρι τα εξωτερικά στρώματα του αιθέρα, λίγο πριν τον θείο πυρήνα, εκεί που τα άτια τα ξέφρενα του Ελληνισμού καλπάζουν πάνω στις καμπύλες ράγες των ηλιακών ακτίνων.
Μεγάλο πάθος, μεγαλύτερο απ’ το ερωτικό κι όλοι ξαφνιάζονται.
Μα πως γίνονται με μια σημαία στο χέρι κι ένα σύνθημα και τη θέα του αστέρα της Βεργίνας να συντρίβεσαι τόσο και να εξακοντίζεσαι σ’ άλλες, άγνωστες, ανεξερεύνητες, απίθανες κι εκστατικές υπαρκτικές σφαίρες;
Ένα όνομα, αυτό της Μακεδονίας, να σε καίει τόσο, πιο πολύ κι απ’ το πιο αγαλμάτινο, άψογο κορμί που έχεις τρυγήσει;
Το όνομα της Ελλάδας στο στόμα σου πιο καυτό από το πιο ηδυπαθές φιλί που έχεις ανταλλάξει στο ξέφρενο γιορτάσι της κάψας του πρώτου έρωτα; Ναι;
Και να μιλάς για τόσα θανατικά και θύματα και ήρωες που έπεσαν και ακόμα να χορτάσουν την αδηφάγο γη με τα νεανικά σώματά τους που έγιναν χοϊκές προσφορές στην υπέροχη πατρίδα;
Ναι;
Τέτοιος έρωτας σε χτύπησε χωρίς να έχεις διαβάσει; Τέτοιο αστροπελέκι σ’ έπληξε χωρίς να

Ἐξέγερση ἀπό τά κάτω γιά τήν Μακεδονία

Ἡ πάνδημη καί ἀληθινά αὐθόρμητη καί ἀκαθοδήγητη κινητοποίηση γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ἐθνικῆς ἀκεραιότητας, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται μέ τό ζήτημα τῆς Μακεδονίας, ἀποδεικνύει ὅτι ὁ σκληρός πυρήνας τοῦ λαϊκοῦ ψυχολογικοῦ ἀποθέματος παραμένει ἄθικτος.

Ἡ συλλογική ψυχή, ἀπό τήν Γαῦδο καί τήν Κέρκυρα μέχρι τό Ταίναρο καί τό Σουφλί, ἔχει γαλουχηθεῖ μέ ἕνα αἴσθημα ἀγέραστης ὑπεροχῆς. Οἱ Ἕλληνες, ναί, εἶναι ἀνώτεροι στήν συνείδησή μας. Τούς ξεχωρίζουμε κι ἐκείνους πού ζοῦν κι αὐτούς πού πέρασαν καί θά ἔρθουν. Ναί, οἱ Ἕλληνες ἀξίζουν θέσεις στήν προεδρία* τοῦ παγκόσμιου θεάτρου ἰσχύος – πνευματικῆς καί ὑλικῆς.

Ἡ κινητοποίηση τοῦ λαοῦ γιά τήν Μακεδονία μας εἶναι μία ἔμπρακτη καί ἠχηρή ἀμφισβήτηση τοῦ συνόλου τῆς ἀποκαλούμενης «ἐλίτ», ἐκείνης πού χρυσοπληρώνεται γιά νά ψελλίζει μέ διχαλωτή γλώσσα προδοτικά ρήματα περί... συμβιβασμῶν καί κατορθώνει νά ἡττᾶται ἀκόμα καί ἀπό τά Σκόπια.

Ὁ ἐρχομός Κρητῶν στήν γῆ τῶν Μακεδόνων μέ μόνο αἴτημα καί στόχο τήν ὑπεράσπιση τῆς Ἑλληνικότητας δείχνει πόσο πολύ οἱ ἡγεσίες εἶναι ἀνάξιες τοῦ συνόλου, ἑνός φοβεροῦ ἀνθρώπινου δυναμικοῦ, πού δέν ἔχει σταματήσει νά ἀποδεικνύει στό διάβα τῶν χιλιετιῶν τήν

Oἱ Μήλιοι καί τό Μακεδονικό ζήτημα

Ἀπό τόν διάλογο τῶν Ἀθηναίων μέ τούς Μηλίους ἄς συγκρατήσουμε αὐτά πού εἶπαν οἱ Ἀθηναῖοι (Θουκυδίδου Ἱστορίαι 5.86.1):

«Δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν».

«Στίς ἀνθρώπινες σχέσεις, τά νομικά ἐπιχειρήματα ἔχουν ἀξία ὅταν ἐκεῖνοι πού τά ἐπικαλοῦνται εἶναι περίπου ἰσόπαλοι σέ δύναμη καί ὅτι, ἀντίθετα, ὁ ἰσχυρός ἐπιβάλλει ὅ,τι τοῦ ἐπιτρέπει ἡ δύναμή του καί ὁ ἀδύνατος ὑποχωρεῖ ὅσο τοῦ τό ἐπιβάλλει ἡ ἀδυναμία του».

Φυσικά, πρέπει νά διευκρινιστεῖ ὅτι ὁ σκοπιανός θίασος οὐδεμία ὁμοιότητα φέρει μέ τούς Μηλίους διότι:

α) Δέν εἶναι Ἕλληνες.

β) Δέν προσπαθοῦν νά

Τό αἷμα τῶν ἐχθρῶν μας

Τα ἔθνη δέν ὑποχωροῦν. Εἴτε ἔχουν δίκιο εἴτε ἄδικο, δέν κάνουν πίσω. Τό βασίλειο τῶν Ζουλού πολέμησε τήν Βρετανική αὐτοκρατορία. Οἱ ράτσες δέν παραδίδουν ὄπλα. Οἱ Ἀφγανοί πολέμησαν καί τούς Σοβιετικούς καί τούς Ἀμέρικανούς. Οἱ λαοί δέν εἶναι ριψάσπιδες. Οἱ Ἕλληνες ἔσυραν στό ἐθνικιστικό ἅρμα τῆς 4ης Αὐγούστου τό ξεφτιλισμένο κουφάρι τοῦ ἰταλικοῦ στρατοῦ.
Ἡ Ἱστορία ἔχει χῶρο γιά τούς κλαψιάρηδες. Στις σελίδες τῆς καταισχύνης, στίς παραγράφους κοντά στόν Ἐφιάλτη, στά κεφάλαια πού περιγράφουν τίς ζωές τῶν δούλων, στίς ἑνότητες τῶν ἀσημάντων.

Ὁ πλανήτης μας δέν εἶναι μία ἰδανική ὀνειροΰφαντη οὐτοπία. Εἶναι μία ἀρένα ὅπου ἐπικρατοῦν οἱ ἰσχυροί καί οἱ ἀνίσχυροι ματώνουν γιά νά ἀποκτήσουν δύναμη. Ἡ καθημερινότητά μας τό μαρτυρᾶ αὐτό. Ἡ Ἱστορία τό φωνάζει. Ἡ συνείδηση συμφωνεῖ. Ὅσοι μιλοῦν γιά τά «δίκια» τοῦ ἀντιπάλου καί παρουσιάζουν τήν ὀπτική τοῦ ἐχθροῦ –όχι γιά νά τόν καταλάβουμε καί νά τόν συντρίψουμε, ἀλλά γιά νά συνθηκολογήσουμε- εἶναι oἱ εμπροσθοφύλακές του. Εἶναι ἀνιχνευτές προθέσεων τοῦ δικοῦ μας στρατοπέδου. Εἶναι ἡ πνευματική, ἰδεολογική καί προπαγανδιστική ἀεροπορία ποῦ «μαλακώνει» τίς