Biz Çok Yanlış Anlaşılıyoruz

Kankalar, panpalar her neyseniz işte geçen blog istatistiklerine baktım şimdiye kadar hiç fark etmediğimiz bir gerçekle karşılaştım. Bu gerçeği sevgili izleyicilerimizin önünde bir kez daha sizlerle paylaşıyorum:

Arkadaş porno sitesi olsak, pornografik yazı yazsak, resim paylaşsak gam yemeyeceğim. Bu nedir lan? Adamların blogu nasıl bulduklarına bakar mısınız?

Şimdi soruyorum biz nerede yanlış yaptık? Çekinmeden söyleyin de biz de bilelim.

Yalnız onu bunu bırakın da tehlikenin farkında mısınız? Adamlar pornografik arama sonucu bloga geliyor. Düşünsenize biri kalıcı oluyor, yazıları okuyup yorum yapıyor: "A*, g**, m*** ararken blogunuza geldim çok güzel yazmışsınız"

Not: Bu istatistiği gördükten sonra tbl'ye mesaj attım, beni aradı gülmekten 5 dk konuşamadık.

Not 2: Sizin sıranızda yazdığım için kusura bakmayın. Bunu paylaşmadan yapamazdım.

Bıraksan Kendini

Kanka yazdıklarından çıkardığım sonuç şu: Üniversiteyi bitirmeden askere gidersen y** yersin…
Okulu bir an önce bitirip özgürlüğe kavuşmam lazım. Bunun bilinciyle bu sene daha çok çalışıyorum. Gerçi ben sınav dönemlerinde çalışmalarımın karşılığını alamasam bile bu dönem okul kariyerimdeki en iyi dönem olarak göze batıyor. İnşallah bunu finaller sonrasında da diyebilirim.

Hatta bu yazıya başlamadan 1 dk önce ders çalışıyordum. Aklıma nerden geldiyse önce TBL, sonra ilnevyA, ondan sonra blog, ondan sonra da yazıyı yazmadım geldi. Derse mola verip aldım laptopu önüme yazmaya başladım.

Sanırsam derse ara verip, yazmamı tetikleyen şey son 1 haftadır geçmişi ve huzur dolu bir yerde zaman geçirmeyi aşırı derece özlüyor olmam. Ders çalışırken, film izlerken, biriyle muhabbet ederken durduk yere geçmişten anılar aklıma geliyor. İşin acı tarafı o günleri özlediğimi fark etmem…

Bir insan neden geçmişi özler? Unutamadığımız zamanların sebebi istediklerimizi o zaman ulaşamamış olmamız mı? Diğer unuttuğumuz zamanlarda hep bir şeylere mi ulaştık? Ulaşılmaza ulaştığımız zaman içimizdeki heyecan ölüyor mu?

(Durduk yere aklıma gelen sorulara bakın. Sanki FBI ajanıyım ve birini sorgu odasında sorguluyorum. Burada garip olan sorguyu yapanın ve sorgulananın aynı kişi olması…)
Şu son soruyu 2005-2006 yılından beri düşünürüm. Bulduğum cevap “Evet, insan ulaşılmaza ulaştığı zaman içindeki heyecan ölür.” Galiba benim yapım hep bir hedefi düşünüp, onu elde etme üzerine kurulu. Nedense elde ettikten sonrasını düşünmem. Sadece bir hedefimde elde ettikten sonrasını düşündüm…

Son zamanlarda izlediğim filmlerde deniz kenarında, huzur veren, sessizlik, sakinlik dolu bir ev gördüğüm zaman tam elde etmek istediğim ev diyorum. Öyle bir yerde yaşamalım diyorum. Hayattaki problemlerden uzak, dinginlik dolu, hayat dolu bir şekilde…

Yazının burasında fark ettim ki yine sıyırmaya başlamışım. Kankalar askerden gelene kadar psikolojik destek almaya başlayayım. Çocukların karşısında sağlam bir şekilde durmalıyım ki askerlikten sonra benim yüzümden daha fazla sıyırmasınlar…

Bir daha ki saçma yazıda görüşmek üzere.

Saygılarım, sevgilerim, hürmetlerimle…

Başlığı atan ilnevyA editi: Batsın bu dünya huleeeeyn.

Gel seni bi sıçtırayım Selami

Selami bak okulu bırakırsan sana sabah 5'ten aksam 21:30'a kadar olan görevlerini yazıyorum;

- Tüm karakola çekpas atılması

- Tüm duvarların silinmesi,

- Kar küreme operasyonları

- 4 km yürüyüş

- 12 saat nöbet

- 25 kilo kömür taşınması

- Tüm karakola çekpas atılması

- Tüm duvarların silinmesi

- .......

Aklını başına devşir sıçmıyım o sıfata..

Sen Sıçmak Nedir Daha Görmedin

Archy'nin Sıçtık Desene başlıklı yazısından çağrıştırarak yazıyorum varsayın bunları. Okulu bırakıp askere gitmeyi düşünmüş. Ulan 15 ay uzun dönem er olarak yapmamak için okunur üniversitede 10 sene zaten. (Mecnnun bile askerlşik içn açıköğretim okuyo.) Ha keşke yapmak gibi bi zorunluluk olmasa, istemeyenin eline zorla silah verilmese. Bu arada internet cafeden yazıyorum bunları ve klavyenin spacetuşu zorbasıyo biyerden sonra koyverdim gitti, bazıkelimeleri birleşik yazmış olabilirim. Du bakim evet öyle olmuşlan.

TheBigLebowski'nin Selamı var

Şu an Ağrının bilmem neresinde sınır komutanlığı yapan tbl ile telefonda görüştüm, durumu gayet iyi. Hepinize selamı var. Ayriyeten şunu ekledi:

"Onlara söyle götlerini koruyorum, değerimi bilsinler.."

:)

Sıçtık Desene

Tbl askere gitti, ilnevya da askere gidecek.. Ulan ben ne yapacağım şimdi? Geceleri kimle yazışıp Trabzonspor'u tartışıp, karı kızdan muhabbet edeceğim?

Bir ara okulu bırakıp, askere gitmeyi düşünmüştüm. Acaba bunu şimdi uygulamaya soksam mı? Gerçi sokamam ki. Ben bunu uygulamaya soksam evdekiler de bana sokar. "Okulda uzatma senene gelmişsin, nereye bırakıyorsun" derler.

Okul demişken ilnevya'nın okulu bitirmesine hem sevindim hem üzüldüm. Sevindiğim tarafı boşverin de neden üzüldüğümü söyleyim; bildiğiniz gibi -bilmeyenler şimdi öğrendi- ben okulu uzattım. Arkadaşlarımın okulu bitirip gitmesi ve benim hala öğrenci olmam psikolojimi çok fena bozdu. Ben de bu psikolojiyi düzeltmek için kendi kendime "ilnevya kaç kere uzattı" diyip kendimi teselli ederdim. Şimdi kendimi nasıl teselli edeceğim...

Sakın bana "öğrencilik günlerini çok arayacaksın, bitirme o yüzden" demeyin. Çok pis söverim. Bitsin lan artık şu okul...

*

Yazıyı niye geç yazdığıma gelirsek; sıranın bende olduğunu bilmiyordum. ilnevya yaklaşık 2-3 hafta önce söylemişti ertesi gün yazarım demiştim ama yazmaya üşendim. Bugüne nasipmiş.. Hem hep diğerleri mi geç yazacak, bir kere de ben geç yazayım...

*

Başlığı nasıl bulduk:

Evet biz hala msn kullanan 3-5 kişiden biriyiz.

Ben Askere gidecem..

Gençler muhabbetin ağzının orta içine sıçıyorum farkındayım ama ben askere gidiyorum..Kendinize iyi davranın ve lütfen bol bol dua edin..

See you guys...